Kerst

Wat gaat de tijd toch snel voorbij naar mate je ouder wordt. Vroeger leek het een eeuwigheid te duren voordat je jarig was, laat staan dat het eens een keer kerst zou worden. En nu, nu is eerste kerstdag alweer voorbij!

Ik moet eerlijk toegeven dat ik helemaal het kerst gevoel niet heb gehad dit jaar. Misschien komt het wel omdat de emigratie zo dicht bij komt en dus de verkoop van het huis, wat dan weer betekent dat we in de rommel zitten vanwege het inpakken. Daarom hebben we dit jaar dan ook besloten om geen kerstspullen neer te zetten. Vanmorgen bij het wakker worden leek het dan eigenlijk ook een gewone dag.

Na mijn dagelijkse internet route af te hebben gestruind ben ik Dan wakker gaan maken, aangezien we ons klaar moesten gaan maken om naar Dan zijn vader te gaan. Daar zouden we dit jaar eerste kerstdag vieren. Eerst even lekker douchen en aankleden en vervolgens twee salades maken. Ik had beloofd dat ik voor de salades zou zorgen. (Ze zijn schoon op gegaan!)

Toen iedereen aanwezig was hebben we eerst allerlei foto's gemaakt. Onder andere omdat het onze (voorlopig) laatste kerst hier zou zijn en ook omdat we Dan zijn moeder in Amerika wat foto's beloofd hebben.

Een leuke groepsfoto. Alleen jammer dat het niet de hele groep was

De kinderen zijn allemaal flink verwend! Ze waren heel erg tevreden met wat ze allemaal gekregen hebben. Tegenwoordig is het wel moeilijk om kinderen tevreden te krijgen met wat speelgoed, gezien de technology van tegenwoordig; Nintendo, playstation, X-box, Wii, om gek van te worden gewoon. Maar ze waren gelukkig wel allemaal tevreden!

Onder het genot van salades en hapjes en de film Christmas Vacations, hebben we natuurlijk veel gesproken over de aankomende emigratie. 2007 zal dan ook een mooi jaar moeten worden. En niet alleen voor ons. Brandon koopt ons huis en zal begin januari er in kunnen trekken, dan heeft Benji, Dan zijn andere broer net een mooi huurhuisje toegewezen gekregen met zijn gezinnetje. Dan hebben we Nathalie, Dan zijn (stief)zus die net een mooi appartementje heeft gekocht in Den Haag. Iedereen heeft iets heel moois om 2007 goed mee te kunnen beginnen!

Dan hebben we ook nog leuk nieuws uit Amerika gekregen! Dan zijn zusje, Chantal is zwanger van haar derde kindje en zal ergens in Augustus geboren worden! Eindelijk een kindje wat wij gelijk kunnen zien na de geboorte!

Nou het was me het dagje wel! Ik denk dat ik nu lekker mijn bedje in schuif met een dvd-tje......

Een dipje

Ik denk dat iedereen in onze situatie wel eens hetzelfde heeft meegemaakt of zich goed in onze schoenen zou kunnen plaatsen, maar vandaag was het dan toch zo ver: een dip...... En aangezien wij een blog bij zouden houden om mensen te laten weten wat wij mee maken in zowel Nederland als Amerika en hoe het met ons gaat, betekend dat, dat er af en toe ook wat minder leuke berichten zullen zijn. Bovendien kan het wel eens helpen om hart te luchten op je blog, zoals Kastelke eerder vandaag al zei tegen mij.

Vanmorgen bij het opstaan was ik nog doodmoe alsof ik nachten lang niet geslapen had. Ik voelde me niet lekker, niet dat ik ziek was, maar ik zat gewoon niet lekker in mijn vel. Soms heb je dat wel eens en je vraagt je af waardoor het komt.

Ik wist het in de eerste instantie eigenlijk ook niet. Totdat ik op werk was en ik in mijn agenda ging zitten tellen.(En nee, niet gelijk denken dat ik zwanger zou zijn!) Als alles verloopt zoals wij een beetje verwachten, dan zullen wij begin maart toch wel in Amerika zitten. Tijdens het tellen, kwam ik er achter dat begin maart nog maar 11 weekjes weg is. Het lijkt zoveel langer als je in maanden denkt....

Ik realiseerde me dan ook dat die 11 weken wel heel snel voorbij kunnen zijn. We moeten nog zoveel regelen, er moet nog ingepakt worden, er moet nog afscheid genomen worden etc etc... Zoals ik al schreef zakte ik dus even in een dipje.

We gaan toch ons eigen eerste huisje verkopen. We moeten al onze spulletjes nog versturen en dan dat afscheid nemen..... Dat zal me denk ik toch wel zwaarder vallen dan gedacht. Dan in Amerika helemaal opnieuw beginnen. Ach, misschien kijk ik wel te ver vooruit, zoals Petra mij vandaag schreef op het forum en moeten we gewoon dag bij dag bekijken. Het zal ook wel met moeheid te maken hebben....

De mensen die hier mee lezen zullen nu wel denken dat ik last heb van koude voeten en dat ik terug ga krabbelen, maar zo is het helemaal niet. Het is juist iets wat we wel heel graag willen, maar dat wil niet betekenen dat alles altijd maar even makkelijk en leuk is. Sommige van de meelezers verwachten ons ook wel terug in Nederland, misschien na een jaar, misschien na vijf jaar, of misschien toch eigenlijk niet. Ik weet het niet, de tijd zal het moeten leren.

Morgen in ieder geval lekker een dagje vrij genomen. De laatste voor dit jaar, aangezien mijn collega de rest van het jaar vrij zal zijn en ik dus niet meer weg kan. Dus ik ga het er maar even van nemen en lekker uitslapen ;-)

Iets vrolijkers was er dit weekend. De kerstman (of moet ik zeggen kerstvrouw) heeft een vervroegd bezoekje afgelegd. Zaterdag moest ik even langs komen bij mijn tante, zij had iets voor mij. Het resultaat hieronder.

Ik weet niet of het duidelijk zichtbaar is voor iedereen, maar het zijn een soort baby schoentjes. Deze schoentjes zijn gemaakt van onze originele trouwkaart en hebben dan ook onze versjes van de kaart op de zijkanten. Het is helemaal met de hand gemaakt! Leuk accessoire voor ons huisje in Amerika.

Wat een troep!

Dan heeft van de week alle dingetjes afgewerkt die er nog afgewerkt moesten worden aan het hout van de voorgevel. Daarbuiten heeft hij onze platte daken schoongemaakt en de goten uitgebaggerd.

Vandaag had ik een dagje vrij genomen zodat we het oude hout naar de kraak konden brengen. Normaal gesproken laat je dit soort dingen ophalen, maar wij wonen zo dichtbij het brengstation dat we het zelf weg gebracht hebben.

Buiten dit hout hebben we ook de schuur maar eens leeg gehaald en het is gewoon onvoorstelbaar wat een troep daar allemaal uit kwam. Oude potten, oude vloerbedekking, kapotte emmers en ga zo maar door. De schuur is echt een soort opslag plaats geweest voor alles wat kapot was. Het werd dus wel eens tijd om dit allemaal op te ruimen.

Ook hebben we alvast wat spulletjes die we niet meer gebruiken maar op marktplaats gezet. Je moet toch wat. Bovendien kunnen we er iemand misschien nog blij mee maken.

We zijn dan ook de gehele middag bezig geweest. Het zet je overigens wel aan het denken, hoeveel troep we nog te voorschijn gaat toveren tijdens het inpakken van onze spulletjes. Ik denk dat we het nodige nog wel tegen gaan komen.

De voorgevel is vervangen

Gisteren ochtend bij het wakker worden, voelde ik me al niet erg lekker. Mijn keel deed pijn en mijn neus zat verstopt. Als het maar niet door zou zetten, aangezien vandaag het hout aan de voorgevel vervangen zou gaan worden. (het was afgesproken dat wij dit nog zouden laten doen voor het passeren bij de notaris)

Helaas, vanmorgen werd ik wakker met zeer pijnlijke spieren en een knallende koppijn. Om over mijn keel en neus maar niet eens te spreken. Toch wilde ik niet afbellen, aangezien het al meerdere malen is uitgesteld vanwege het slechte weer. Vandaag zou dan ook de enige droge dag zijn van deze week, dus om 10.00 uur stond mijn oom dan ook voor de deur.

Een foto voor dat het werk begonnen is, je kunt goed zien dat het hout wel aan vervanging toe is.

De materialen had hij een aantal weken geleden al afgeleverd, dus het was nu alleen een kwestie van de steiger opbouwen en er kon begonnen worden. Zelf heb ik niet veel kunnen doen, dus heb ik maar voor de nodige versnaperingen gezorgd.

Werk in volle gang

Ondanks de ijzige kou is het toch allemaal wel redelijk snel verlopen. De ene plank hout ging er af en de volgende zat er al weer op. Tewijl mijn oom druk bezig was is mijn tante met de kids op de fiets gestapt en is vanuit Leiden naar Alphen komen fietsen. Mijn nichtje Demy van 6 heeft de gehele 18 kilometer op haar eigen fietsje gedaan!!

Zo rond een uur of 4 was het dan eindelijk af. Zoals hieronder te zien is moet er nu alleen nog een likje verf tegen de ramen aan en dan is de voorgevel helemaal klaar.

Hieronder trouwens nog een leuke foto van Rico die ongeduldig in het katten hangmatje aan de verwarming zat te wachten op zijn vader!

En wij hebben inmiddels ook het volgende pakket papierwerk ontvangen van het consulaat wat wij dus in gaan vullen. Daarbuiten zullen we maar eens een beginnetje gaan maken met het inpakken van onze spulletjes.

Het koopcontract is getekend

Vanmiddag om 17.00 uur hadden wij een afspraak bij de makelaar samen met Brandon om het koopcontract door te nemen en eventueel gelijk te tekenen. Brandon had afgesproken om hier rond 16.15 uur te zijn, dan zouden we rond 16.45 uur samen vertrekken.

Bijna was het niet door gegaan, aangezien ik woensdag nog gebeld werd door de makelaar dat er een nieuwe regel is mbt het verkopen van je huis. Deze regel wordt door geheel Nederland gehandhaafd, maar niet ieder gemeente houdt zich hier ook aan. Sinds 12 oktober van dit jaar heeft Alphen de touwtjes weer aangetrokken en is deze regel weer in gebruik genomen. Deze regel zegt dat je je huis 2 maanden in je woonplaats te koop moet hebben staan, om de inwoners in jouw woonplaats en de mensen die economisch verbonden zijn met jouw woonplaats, de kans te geven om jouw huis te kopen. Gelukkig heeft onze makelaar contact gehad met de gemeente en de burgemeester en hoeft het in ons geval niet. Wij waren blij toe ook, aangezien Brandon niet in Alphen woont, noch economisch verbonden is met Alphen. Zo had hij nog buiten de boot kunnen vallen ook.

Maar goed, we zijn vanmiddag dus bij de makelaar geweest om de puntjes op de i te zetten. Nadat wij alles nog een keer grondig hebben door genomen, hebben we het koopcontract getekend! In princiepe is het huis nu dus officieel verkocht. Brandon zou nog 3 dagen de tijd hebben om zich te bedenken, maar dat zien wij niet meer gebeuren, aangezien hij grootse plannen met het huis heeft.

Het enige nadeeltje aan het verhaal is dat er pas op 10 januari gepasseerd kan worden bij de notaris, aangezien onze hypotheek verstrekker een maand opzeg termijn nodig heeft........

DCF - Direct Consular Filing

Vandaag was het dan eindelijk zo ver. Wij zijn naar het Amerikaanse consulaat geweest in Amsterdam om mijn visum aanvraag in te dienen. En wat een dag is het geweest!

Vanmorgen hebben we eerst even een beetje uitgeslapen, aangezien Dan gisteren zijn laatste werkdag heeft gehad en ik had vandaag de gehele dag vrij genomen. Zo rond half twaalf zijn we hier de stad in gegaan om pasfoto's van ons beide te laten maken naar Amerikaanse standaards. Ik schrok wel even tijdens het afrekenen: € 25 euro voor een totaal van 6 pasfoto's! Maar goed, we hadden ze nu eenmaal nodig. Vervolgens zijn we maar gelijk door gereden naar Amsterdam, ondanks dat het consulaat pas om half twee open zou gaan. De tomtom gaf aan dat we rond kwart voor een bij het consulaat aan zouden komen, maar dat werd kwart over een, vanwege het slechte weer en de drukte op de weg. Maar goed dat we besloten hadden om gelijk te vertrekken!

Toen we de auto hadden geparkeerd in de parkeergarage hebben een blokje gelopen over het museum plein, om vervolgens in de rij te gaan staan bij het consulaat. We stonden te vernikkelen van de kou! Zo rond half twee kwam er een bewaker naar buiten die immigranten opriep om zich te melden aan het hek. Na een kleine miscommunicatie hebben wij ons ook gemeld en mochten we binnen de hekken komen staan, inmiddels was het al twee uur.

Na een grondige inspectie van de spullen die wij bij ons hadden mochten we vervolgens naar binnen, waar onze spullen nogmaals werden gechecked, toen mochten we aansluiten bij loket nummer 5. Mijn hart sloeg 10 x zoveel sneller dan normaal van de zenuwen, en dat terwijl dit nog niet eens het meest zenuwslopende stukje is in het hele proces.

We werden door een hele vriendelijke man naar het loket geroepen en daar hebben we de aanvraag, samen met onze paspoorten, onze pasfoto's en onze trouwakte overhandigd. Vervolgens vroeg hij Dan om zijn Nederlandse id kaart. Dat was een probleem!! Dan had zijn portemonnee thuis laten liggen en daar zat zijn id kaart nog in. De man zei dat we dan waarschijnlijk niet geaccepteerd zouden worden, maar als wij even plaats wilden nemen, dan ging hij even overleggen. Na een kleine 10 minuten werden wij weer naar het loket geroepen en kregen we te horen dat als we geaccepteerd zouden worden, Dan wel zo snel mogenlijk een kopie van zijn id kaart op zou moeten sturen. Weer mochten we even plaats nemen.

Na een paar minuten mochten wij bij loket 7 komen betalen voor de aanvraag om daarna weer te gaan zitten wachten. Na weer een kleine 15 minuten gewacht te hebben werden we naar loket 6 geroepen. Hier moest Dan zijn rechterhand ophouden en zweren dat alle documenten die wij vandaag ingeleverd hebben echt zijn en volledig naar waarheid zijn ingevuld. Vervolgens werd ons verteld dat onze aanvraag is geaccepteerd.

Nu de aanvraag is geaccepteerd, gaan we pas echt beginnen voor het visum. De eerste stap is genomen, maar er komt nog wel aardig wat bij kijken. Om het even makkelijk te houden kun je de aanvraag in 6 stappen omschrijven. 1) Je gaat naar het consulaat en dient de aanvraag in. 2) Je ontvangt meer papierwerk van het consulaat om in te vullen en terug te sturen. 3) nog meer papierwerk vanwege een medisch onderzoek dat ik zal moeten ondergaan. 4) Het medische onderzoek. 5) Het "interview" - hier krijg je te horen of de uiteindelijke felbegeerde visum is goedgekeurd. 6) POE oftwel port of entry, de binnenkomst in Amerika.

Dus na een kleine bijna €200 uit gegeven te hebben vandaag stonden we rond kwart over drie weer buiten. We zijn geaccepteerd en we gaan op naar de volgende stap!

De makelaar en sinterklaas

Afgelopen weekend heb ik contact gezocht met een makelaar en gevraagd of het mogenlijk was om alleen een koopcontract op te laten stellen via een makelaar, aangezien we verder geen andere diensten nodig zouden hebben. Een geintresseerde koper hadden wij natuurlijk al gevonden.

Gisteren middag is de makelaar dan ook bij ons langs geweest. Hij moest dingen zien als ons eigendoms bewijs, een taxatie rapport en eventuele vergunningen die we hebben aangevraagd in de tijd dat wij in het huis woonden. Hier kon hij namelijk bepaalde dingen weer uit halen die in een koopcontract opgenomen kunnen worden. Tevens moesten we lijsten invullen over het huis en eventuele spullen die we achter zouden laten in het huis. Tot in het kleinste detail moest aangegeven worden.

Toen de makelaar alle gegevens had verzameld voor in het koopcontract kregen we te horen dan we binnen 2 dagen al een kopie thuis zullen hebben, waarna we een afspraak zullen maken om het koopcontract samen met Brandon te tekenen. Vervolgens zou Brandon dan een notaris moeten regelen, maar de makelaar heeft aangegeven dat hij dit ook wel kan doen, wat er in resulteerde dat we hoogstwaarschijnlijk op 20 december de koop helemaal af kunnen handelen! 20 December, dat is vandaag precied over 2 weken!! Toch wel een leuk Sinterklaas cadeautje!

Over Sinterklaas gesproken, aangezien Dan avond dienst heeft voor zijn laaste 3 werkdagen, heb ik besloten om Sinterklaas avond door te brengen bij Dan zijn vader. De "Sint" heeft nog een paar leuke dvdtjes, een kaartspel en wat make up spulletjes mee genomen voor Taylor, waar zij erg blij mee was.

Ook dit is weer een van de dingen waarvan je je realiseert dat dit voorlopig wel de laatste keer zal zijn, maar zo zullen er nog wel meer keren komen waarschijnlijk. Feit blijft wel dat het toch een gezellig avondje is geweest.

AA forum meeting

Gisteren hadden wij een meeting in Beesd. Een meeting van het AllesAmerika forum waar ik altijd kom. Ik ben daar ongeveer een jaar geleden lid geworden, zodat ik me nog wat meer bezig kan houden met Amerika. Dingen leren, dingen uitzoeken etc etc.

Op dit forum komen mensen die ook naar Amerika gaan emigreren, mensen die willen emigreren maar wat niet lukt, mensen die in Amerika op vakantie gaan en mensen die gewoon heel veel van Amerika weten. Gisteren kwamen er zo'n 75 mensen van dit forum samen.

Een heleboel mensen hadden foto's, video's en informatie boekjes mee genomen. Natuurlijk heb ik voornamelijk gekeken naar dingen over Utah, aangezien dat toch de plek voor ons gaat worden. Tevens was er iemand die zelf een fil gemaakt heeft van zijn vakantie in Amerika waar bepaalde plekkin in Utah in voor komen. Door hier naar te kijken krijg ik wel steeds meer zin om naar dat soort plekken toe te gaan!

Er waren bij de meeting ook twee hele grote barbeques aanwezig en we hebben dus heerlijk gegeten! En dat terwijl het zo ontzettend koud was! Maar gelukkig had de organisatie van de meeting een aantal hele mooie tenten buiten gezet, waar je zo inliep vanuit de staal waar de meeting gehouden werd.

Het is een erg leuke en gezellige dag geweest.

Het is eigenlijk best wel raar.....

Raar! Ja, het is eigenlijk best wel raar! Raar om op verjaardagen te zijn terwijl je weet dat dit de (voorlopig) laatste keer zal zijn! Zo hadden wij er gisteren vier!

Mijn nichtje Demy en neefje Rico vierde hun 6de en 2de verjaardag!Ook mijn oom en tante vierde hun verjaardag. Het was een gezellige dag, maar als je dan na gaat denken is het dus wel een raar gevoel dat je weet dat het de laatste keer is.

Op de verjaardagen werd ook veel gevraagd wanneer we weg zullen gaan en dat soort dingen. Als je er dan over praat realiseren veel mensen zich dat het dus echt gaat gebeuren! Ook voor onszelf is het wel een bevestiging dat het dus echt zal gaan gebeuren! Het gaat nu ook allemaal heel snel! Als wij de koop van het huis rond kunnen maken voor de kerstdagen, dan gaat Dan nog voor de kerstdagen naar Amerika toe! Dat is nog maar vijf weken!

Wie ook realiseerde dat het toch echt gaat gebeuren is mijn achternichtje Serena. We hebben het er wel over als ik bij haar ben, en zo ook gisteren op de verjaardag van mijn oom en tante, maar het leek erop dat het gisteren pas echt tot haar door drong! Ze vond het helemaal niet leuk dat ik nog wel op de verjaardag van haar zusje zou zijn maar niet op die van haar! Het is niet eerlijk vind ze!

Dus, blijft het toch wel raar, niet alleen voor ons, maar ook voor anderen om te realiseren dat het echt gaat gebeuren! Het afscheid nemen kan nog wel eens moeilijk gaan worden.

De taxatie

Vanmorgen om 12.00 uur zou de taxatie van ons huis plaats gaan vinden. Wij baalde wel een beetje, aangezien ons hout aan de voorkant van het huis echt vervangen moet worden. Dit zou afgelopen weekend gedaan worden, maar het weer liet het niet toe! Wij waren dus bang dat dit nadelig op de taxatie zou werken.

Om 11.45 uur was de man er al die de taxatie uit zou voeren. Het was een hele vriendelijke man. Hij schonk bij binnenkomst heel erg veel aandacht aan Kaira, die zich dus ook gelijk op haar gemak voelde. De aangeboden koffie sloeg hij vriendelijk af, aangezien hij gelijk aan de slag wilde.

Hij heeft alles netjes opgeschreven. Ik heb hem de offerte van het hout overhandigd en hij vond het geen probleem, aangezien hij ook het hout al in de tuin had zien liggen en dus zeker weet dat het gedaan gaat worden. Ook begreep hij dat het weer het niet toe liet om het hout te vervangen.

Uiteindelijk is hij maar 10 minuten tot een kwartiertje binnen geweest. Vlak voordat hij weg ging vroeg hij of wij nou eigenlijk gingen verkopen of kopen, aangezien hij Bouwman op zijn papieren zag staan. Ik heb hem verteld dat wij het huis zullen gaan verkopen aan Dan zijn broer Brandon. Tevens vroeg hij naar de vraagprijs. Hij zei dat wij een hele mooie en redelijke prijs hebben bedacht en dat hij zich hier geheel bij aan zou sluiten!

Het balletje is dus gaan rollen!

Lightning Leiden - Alphen Eagles

Vandaag was de American Football finale voor mijn broer. En met de emigratie in ons achterhoofd zijn we toch gaan kijken. Het zal namenlijk niet vaak meer voor komen dat ik mijn broer zal zien spelen.

Lekker makkelijk voor ons vandaag, aangezien de finale hier in Alphen werd gespeeld. Een kleine vijf minuutjes van ons huis. Daniel, mijn broer, is een week of iets geleden geblesseerd geraakt aan zijn knie en het was dus maar de vraag of hij zou spelen. Toen wij het veld op kwamen zag ik hem van ver af al in zijn sport outfit staan en dat zei genoeg.

Het was een super koude dag en het is een lange wedstrijd geweest. De wedstrijd had een aantal zeer spannende momenten, maar helaas heeft Lightning Leiden met 1 punt verschil verloren van de Alphen Eagles 15-16.

Hieronder nog wat foto's van vandaag en tenslotte nog een klein filmpje van Daniel in actie.

Auto nummer 5

Sinds gisteren rijden wij in auto nummer 5! Eerder heb ik a geschreven dat ons autootje was afgekeurd. In princiepe viel het allemaal nog wel te maken, en dat hebben wij dus ook laten doen. Opnieuw laten keuren, maar helaas, het mocht allemaal niet meer baten, bleek achter af.

Dus moesten wij opnieuw op zoek naar iets anders. Ik baalde daar dus enorm van, aangezien het nog maar voor een aantal maandjes is en ik geen zin meer had om goud geld neer te tellen voor een andere auto. Ik heb een aantal weekjes in mijn vader zijn auto rond kunnen rijden, maar ook hij had toch een auto nodig. Gelukkig heeft mijn vader de nodige kennisen en weet hij waar hij wezen moet als hij ergens naar op zoek is. Zo ook voor onze "nieuwe" auto.

Ok, groot is hij niet, super mooi is hij niet en zal dus ook nooit een schoonheids prijs winnen, maar er zit een nieuwe APK voor een jaar op en was niet duur. Hij is goed onderhouden en het belangrijkste is dat we van A naar B kunnen en vervolgens weer van B naar A. We zitten droog en er zit zelfs muziek in! Wat willen we nog meer?!!

Druk, druk, druk

Deze week heb ik meerdere keren de vraag gekregen, wanneer ik onze weblog weer zou updaten. Ik had nooit gedacht dat het zo ontzettend boeiend zou zijn wat wij doen en laten, maar blijkbaar zijn mensen toch wel geintresseerd. Toch blijft het leuk om te weten dat mensen onze weblog lezen.

Deze week is een redelijk drukke week geweest. Ik ben heel erg bezig geweest met het uitzoeken van allerlei dingen. Onder andere heb ik een aantal prijs opgaves aangevraagd. Prijs opgaves voor het verhuizen van onze spullen. Ik heb contact gezocht met een aantal bedrijven en we hebben gisteren de eerste offerte mogen ontvangen. Of we daar vrolijk van worden laten we maar even in het midden.

Als wij eenmaal gaan verhuizen, dan willen wij eigenlijk alleen maar persoonlijke spullen meenemen. Kleding, boeken, cd's, dvd's papierwerk en foto's en mijn verzameling sneeuwbollen. Ik heb er een aantal bollen tussen zitten met een speciale waarde en ik wil mijn verzameling niet weg doen.

Verder zullen we waarschijnlijk nog wel wat prularia mee willen nemen, maar de meubels laten we allemaal achter. Echt veel zal het dus niet worden. Dus ik ging ervan uit dat als wij hier en daar een offerte aan zouden vragen, de prijzen wel mee zouden vallen. De offerte die wij gisteren hebben ontvangen gaf twee prijzen aan, een voor luchtvracht en een voor zeevracht. De zeevracht zou € 1750 per 1m³ gaan kosten! De luchtvracht zou € 1350 per 1m³ kosten, wat overigens wel gek is, want je zou toch verwachten dat de luchtvracht duurder zou zijn.

We hebben nog een aantal prijs aanvragen uitstaan en het is niet iets wat morgen geregeld moet zijn, maar ik denk dat wij misschien wel goedkoper uit gaan zijn als we onze spulletjes gewoon versturen via TNT post. En bovendien kunnen we een hele boel spulletjes ook gewoon in onze koffers kwijt.

Afgelopen week ben ik ook met Kaira bij de dierenarts geweest. Ik had een knobbel ontdekt op haar borstkas. Dat is wel even schrikken! Gelukkig viel het allemaal welmee. De dierenarts heeft wat uit de knobbel gehaald met een naald en al gauw bleek het een vetbult te zijn. Wat een opluchting! Ik ben al gauw bang wat Kai betreft, omdat ze ook sinds een aantal maanden last heeft van epileptische aanvallen, maar dat heeft gewoon met haar leeftijd te maken. Kai houdt nog eens een trauma over aan het op en neer gaan naar de dierenarts. Dat is voor haar echt het ergste wat er bestaat!

Verder ben ik druk aan het uitzoeken welke papieren we nodig hebben voor mijn visum aanvraag en wat de kosten zijn die er bij de aanvraag komen kijken! Het is me het weekje zo wel geweest. Waarschijnlijk zullen we nog wel heel wat van die drukke weekjes krijgen, maar uiteindelijk weten we waar we het voor doen.

Dan toch een keer een meevaller?!

Schreef ik een aantal dagen geleden nog over tegenslagen, zo kan ik nu schrijven over een meevaller! En wat voor een.

Mijn nichtje had onze blog ook gelezen en gaf aan dat als wij onderdak nodig hebben, zij ook nog een huisje zou weten. Ik heb haar de andere dag gelijk gebeld om te vragen wat ze nou eigenlijk bedoelde. Zij vertelde mij dat het appartementje van haar vriend al een geruime tijd leeg staat, aangezien haar vriend bij haar woont. Als wij geintresseerd zouden zijn en de woonboot zou niet op tijd beschikbaar zijn, dan konden wij daar wel intrekken. Ik ben na werk gelijk eens gaan kijken en het is ideaal. Het is een klein appartementje met een kleine woonkamer, een slaapkamer, een rommelkamertje, een keuken en een douche en toilet apart. Tevens is er een televisie aansluiting en een internet verbinding. Wat zou ik nog meer willen.

Nu zou Danny zijn baan per 1 november op kunnen zeggen en kunnen we proberen om het huis per eind november, halverwege december te verkopen. Dat zou zo een last minder zijn. Wij willen gewoon eerst het huis verkopen om daarna de rest allemaal op te kunnen pakken en niet bang hoeven te zijn voor een tijdslimiet waarin wij dan het huis nog zouden moeten verkopen. Bovendien kan Dan dan waarschijnlijk met de kerstdagen al bij zijn moeder zijn!

Ati, Bedankt!!

Tegenslagen

Natuurlijk zou ons leven niet normaal zijn zonder tegenslagen. In de 7 jaar dat Danny en ik nu bij elkaar zijn hebben we meer tegenslagen gehad dan goeie momenten, zo lijkt het wel. Zo ook nu weer.

Allereerst hebben we onlangs mijn auto gemaakt. Nadat deze een aantal weken geleden was afgekeurd hebben we deze laten maken om wel door de keuring heen te kunnen. Van de week moest de auto opnieuw gekeurd worden. Helaas, weer afgekeurd!! Nu alleen met de woorden dat de auto toch niet meer door de keuring heen zou kunnen komen. Om een lang verhaal kort te houden: We hebben de auto dus voor niets gemaakt!!

De beloofde belasting papieren zijn nog niet binnen. Die hebben we nodig voor mijn visum aanvraag. Danny heeft blijkbaar in het jaar 1998 een verkeerde aangifte gedaan, waardoor hij een boete heeft opgelopen. Aangezien hij hier niets van af wist, is deze boete opgelopen. Nu blijkt dat hij deze eerst moet betalen, voordat wij de beloofde papieren krijgen. Gelukkig wil de familie in Amerika hem hierbij wel helpen, maar toch viel dit wel weer tegen, als je zit te wachten op iets wat je uiteindelijk nog niet gaat krijgen.

Dan kregen we vandaag het nieuws dat de woonboot waar wij tijdelijk in zullen trekken, zoals ik al eerder schreef, pas eind januari vrij komt. Dat is dus even balen!! Danny wilde zo graag naar Amerika toe om bij zijn moeder te kunnen zijn voor zo lang het nog kan. Nu wordt dat waarschijnlijk later dan gedacht. Daar baalt hij enorm van. We hadden er zo op gehoopt dat we in December alles rond zouden kunnen hebben met de verkoop van ons huis, zodat hij misschien zelfs dit jaar nog zou kunnen vertrekken. Nu moet de verkoop dus wachten, totdat wij zelf een onderkomen hebben. Nu heeft mijn vader aangeboden dat ik tijdelijk bij hem in kan trekken........... We moeten alles eerst maar eens even op een rijtje gaan zetten.

Misschien lagen onze verwachtingen wel te hoog, misschien hebben wij gewoon wel geen geluk! Ik weet het niet. Maar er is een gezegde die zoiets zegt als; Na zeven magere jaren, komen er zeven vette jaren. (Ik weet niet of het helemaal klopt zo, maar het gaat om het idee) Ik zou zeggen: laat die zeven vette jaren maar eens een keer komen!!

Ons huis

Met onze emigratie plannen in het vooruitzicht, moeten wij natuurlijk ook na gaan denken over het verkopen van ons huis. Natuurlijk zijn we daar al een tijdje mee bezig.

Er waren nog een aantal dingetjes die gedaan moesten worden, voordat wij het huis zouden kunnen gaan verkopen. Hieronder viel onder andere de aanleg van de riolering en ook het houtwerk aan de voorkant van het huis wat vervangen moet worden. De riolering is inmiddels aangelegd en het hout is in de bestelling en zal hopenlijk aan het einde van de maand vervangen kunnen worden.

Danny zijn broer heeft ons enige tijd geleden laten weten dat hij wel intresse zou hebben in ons huis. Dus heeft hij een afspraak gemaakt met zijn bank om eens uit te gaan zoeken wat zijn mogelijkheden zouden zijn om een hypotheek te kunnen verkrijgen.

In de tussentijd ben ik eens wat berekeningen gaan doen op de website van de hypotheker mbt de technische gegevens van ons huis. Op basis van adres gegevens, oppervlakte van het perceel, opervlakte en inhoud van het huis en eerdere taxatie gegevens, kon ik een berekening maken wat wij zo ongeveer voor ons huis zouden kunnen vragen. Dat was toch zeker niet verkeerd! Dit is dus alleen op basis van de technische gegevens en de gemiddelde prijs stijgingen. De omgeving etc is hierin dus nog niet meegenomen. Tevens heb ik wat rondgebeld en gevraagd hoe betrouwbaar dit soort berekeningen zijn. Aan de hand van deze berekeningen hebben wij een vraagprijs voor het huis bedacht. Natuurlijk komt er nog wel het een en ander bij kijken, maar zo hebben we in ieder geval een richtlijn.

Brandon, Danny zijn broer, wist inmiddels wat hij eventueel zou kunnen lenen en had gisteren avond dan ook een gesprek met zijn bank om te kijken of onze vraagprijs een probleem voor hem kon zijn. Rond 22.00 uur kreeg ik een telefoontje van hem dat het geen probleem is en dat hij het huis kan en wil kopen!! Toen Danny een kwartier later uit zijn werk kwam heb ik hem gelijk het goede nieuws verteld. Ons huis wordt dus gewoon zo goed als zeker verkocht!

Wanneer de verkoop plaats zal vinden moet ook nog duidelijk worden. Wij zullen zelf tijdelijk intrekken in een woonboot die wordt verhuurd door een goede vriend van mijn vader. Het is nog niet helemaal duidelijk of de huurder die nu in de boot zit per december of januari eruit zal gaan.

Zoals ik al aangaf komt het een en ander nog wel kijken bij zo een verkoop en dus blijven we ook wel met beide benen stevig op de grond staan, totdat alles officieel geregeld is, er kunnen natuurlijk altijd nog dingen zijn die roet in het eten kunnen gooien. Maar dat neemt niet weg dat we erg blij zijn en dat dit absoluut een zorg minder is. Danny droomt inmiddels al aardig weg bij het idee. En om eerlijk te zijn, ikzelf eigenlijk ook wel.......

Paniek in huize Bouwman

Gisteren was er enigzins wat paniek hier in huis. Ik belde Danny op van werk, omdat ik uit werk gelijk door zou gaan naar mijn oom en tante om op de kids te passen. Toen ik hem aan de telefoon kreeg klonk hij een beetje paniekerig. Toen ik vroeg wat er was wilde hij het eerst niet zeggen, omdat hij dacht dat ik boos zou worden, maar na doorvragen kwam het er dan toch uit: "Ik ben mijn trouwring kwijt"

Wat??? We zijn net een kleine drie maanden getrouwd en nu was hij zijn ring al kwijt. Hij had inmiddels het hele huis al binnenste buiten gekeerd, maar kon zijn ring niet vinden. Hij doet zijn ring altijd af als hij naar werk gaat, omdat hij bang is om hem te beschadigen. Hij legt zijn ring dan op een plankje, maar nu lag hij daar niet meer. Misschien hadden de katten wel een kans gezien om op dat plankje te komen en zijn ze er mee gaan spelen? Nadat ik hem nog een paar ideeen had gegeven waar hij nog kon zoeken, ging hij verder.

Later op de avond belde hij mij en helaas, nog steeds had hij zijn ring niet gevonden. Ik vertelde hem dat wij vandaag wel samen zouden zoeken naar zijn ring. Voordat we ophingen zei hij dat hij hem een keer was vergeten af te doen toen hij naar werk was gegaan. Dus heeft hij hem op werk af gedaan en in een klein zakje van zijn spijkerbroek gedaan, maar daar had hij ook gezocht en daar was hij ook niet.

Toen ik later die avond thuis kwam, lag Dan al op bed. Het zat me toch niet helemaal lekker dat hij zijn ring kwijt was en dus besloot ik om ook nog even te zoeken. Ik heb onder alle kastjes gekeken (overigens erg stoffig!! Vandaag maar eens een grote schoonmaak houden! haha) onder de bank, achter de kasten. Maar ook ik had geen geluk. Toen ik even later ook mijn bed maar in ging zag ik Dan zijn spijkerbroek liggen. Toch nog even gechecked of hij daar niet in zat, en wat denk je: Gevonden!!! De ring heeft al die tijd gewoon in dat kleine zakje gezeten waar hij hem van de week nog in had gestopt!

3 oktober feesten

En toen was het al weer oktober.... Wat vliegt de tijd toch snel voorbij. Als je me zou vragen wat ik nou eigenlijk nog heb uitgevreten het laatste jaar, dan zou ik het je niet eens kunnen vertellen.

De maand oktober brengt natuurlijk ook de 3 oktober feesten in Leiden met zich mee, beter bekend als het Leidens Ontzet. Op 2 oktober gaat alles van start. 's Middags gaat de kermis om 14.00 uur open. 's Avonds rond 19.00 uur wordt dan de taptoe gelopen. Bijna alle Leidse sportverenigingen lopen hierin mee. Ik kan het me nog zo goed herinneren dat ik zelf mee liep met mijn majorette club. Wij verzamelden dan 's middags en dan bestudeerde we de laatste shows nog even. Dan lekker snacken terwijl de invlecht moeders met onze haren bezig waren. Dan snel in de make up om vervolgens te gaan verzamelen aan het begin punt van de taptoe!

Op 3 oktober zelf wordt er 's ochtends haring en witte brood uitgedeeld. Ik ben hiervoor een keer met mijn moeder mee geweest. Ik geloof dat wij 's ochtends om 06.00 uur al in de rij stonden. Ik weet nog goed dat ik dacht: een keer maar nooit meer. 's Middags is er vervolgens een optocht. En natuurlijk is ook de kermis weer open.

Nu wij niet meer in Leiden wonen zie ik de kermis pas op 2 of 3 oktober. Vroeger gingen we nog wel eens eerder naar "het veld" om te kijken hoe alles werd opgebouwd en wat voor een attracties er allemaal al stonden.

Dit jaar zijn we net als de laatste jaren eveneens weer in de prijzen gevallen met de regen. Het kwam vandaag geregeld met bakken uit de hemel vandaan zetten. Hierdoor hebben we dan ook maar besloten om niet te gaan. Misschien dat we morgen nog even gaan kijken, en dan met name op de warenmarkt, dat vind ik altijd wel leuk.

Voor de mensen die iets meer willen weten over het Leidens Ontzet, kijk dan eens op deze link

De riolering - deel 2

Zoals in ons eerdere bericht te lezen was, moest de riolering aangelegd worden. De mannen zijn gisteren door gegaan tot 01.15 uur om de pijp in de poort, die naar onze voordeur leidt, aan te leggen.

Het heeft heel veel moeite gekost. Er lagen waterleidingen in die poort, waar ze voor uit moesten kijken, ze kwamen boomwortels tegen en nog veel meer rotzooi wat in de aarde lag. Bovendien is de poort zo smal, dat ze maar heel gestaag vooruit kwamen, omdat er bijna gaan beweeg ruimte is. Toen bleek, toen ze bijna aan het einde waren, dat een van de waterleidingen, waar ze zo voorzichtig mee waren, loos was. Die leiding lag daar dus gewoon voor niets!

Al met al is het uitendelijk toch gelukt om de pijp er nog in te krijgen om 01.15 uur, en ik was blij toe ook! Zonder die pijp hadden we niet naar het toilet gekund, of kunnen douchen!

Vanmorgen hebben we een beetje uitgeslapen, alles wat we gisteren te lang gewerkt hebben, hoeft vandaag dus niet in gehaald te worden. Vandaag worden alle gaten weer opgevuld, zodat we ook weer gewoon weg kunnen en gebruik kunnen maken van de poort.

Danny zijn broers Brandon en Ben, komen dan van de week langs om de tuinen weer dicht te straten. Brandon en Ben zijn stratenmakers geweest, dus zal het er wel een stuk netter in komen, dan wanneer we het zelf zouden doen.

Op naar het volgende!

De riolering

Nu alles langzaam maar zeker dichter bij komt, moeten we ons dus ook gaan bezig houden met de verkoop van ons huis. Voordat wij het huis gaan verkopen moeten we eerst nog het een en ander op knappen en in orde maken.

Zo ook de riolering. Tot op heden toe kwamen alle rioleringen van de huizen bij ons op de weg uit op de Rijn. We hebben allemaal een brief gekregen waaruit bleek dat dit niet langer mag en dat we aangesloten moeten worden op de gemeente riolering. Na de nodige tekeningen te hebben gemaakt en een vergunning aanvraag te hebben gedaan, was het dan zo ver.

Donderdag zijn de materialen afgeleverd die nodig zijn om de riolering van onze tuin naar de voorkant van het huis te krijgen, waar wij onze aansluiting zullen maken op het gemeente riool. Vrijdag avond rond een uur of 6 zijn Dan en de buurman samen begonnen met graven.

Mijn vader kwam ook nog even kijken hoe het ging en hoe ver ze stonden.

Vanmorgen vroeg zijn ze verder gegaan. Helaas zat het weer niet mee en regende het nog al eens. Wat krijg je dan een blubber zooi! Inmiddels was ook de vader van de buurman gekomen om te helpen. Hij zit zelf in de riolering en kon ons dus helpen met de aansluitingen.

Ze beginnen nu aardig op te schieten. Ze zijn al een klein beetje begonnen met graven in de poort, wat inhoudt dat ik op het moment geen kant op kan, omdat onze voordeur dus aan de achterkant van ons huis zit. (recht van overpad) Ik heb vanmorgen vroeg gelukkig al alle boodschappen in huis gehaald.

Ik voel me op het moment een beetje hulpeloos. De mannen zijn druk bezig, en ik kan niets doen. Ik heb maar een pan groentensoep gemaakt, er moet immers toch ook gegeten worden.

Als de riolering dan klaar is, kunnen we misschien volgend weekend wel door gaan aan de keuken. Het moet toch allemaal een keer gebeuren.

IRS - deel 2

Vanmorgen had ik zoals gewoonlijk zeer veel moeite om mijn bed uit te komen. Totdat Dan mij het nieuws bracht dat hij de IRS heeft gebeld. Toen was ik wakker!

Gisteren avond laat heeft hij contact opgenomen met de IRS om te kijken of de belasting papieren die wij hebben ingevuld, al afgehandeld waren. Ik had hierover al eens eerder geschreven. Zelf dachten we dat dit nog niet het geval zou zijn, omdat wij ze vijf weken geleden pas op gestuurd hadden. Er werd ons toen verteld dat zij minimaal 6 tot 8 weken nodig zouden hebben om dit af te handelen. Tot Dan zijn verbazing werd er verteld dat de papieren inderdaad al afgehaneld waren!

Binnen nu en een maand ontvangen wij dan ook de kopieen die wij nodig zullen hebben voor mijn visum aanvraag!

Wij hebben hierop dan ook enorme kosten bespaard. We wilden eerst een buro inhuren die de aangiftes voor ons zou doen, omdat het zo ontzettend moeilijk leek. Maar dankzij een zeer behulpzame dame bij de IRS, hebben wij nu alleen maar de telefoon kosten hoeven te voldoen. Dat is even andere koek dan €1500 of $1650 per belastingjaar!

9/11 - De complot theorieen

Vandaag is het precies vijf jaar geleden dat er een aanslag werd gepleegd op het World Trade Center in New York en het Pentagon in Washington. Hierbij kwamen bijna 3000 mensen om het leven.

Iedereen heeft wel iets mee gekregen van deze rampzalige dag. Toen ik hoorde dat het eerste vliegtuig zich in de noordelijke toren had geboord dacht ik er, net als waarschijnlijk de meeste mensen, nog niet zo veel van. Ik werkte op dat moment in de avond dienst in een fabriek waar ik de radio maar heel slecht kon verstaan. Pas op het moment dat ik thuis kwam en de televisie beelden zag had ik door dat er iets verschrikkelijks was gebeurd! Beide torens van het WTC, hieronder nog in volle glorie, waren inmiddels allebei ingestort.

De kranten stonden er vandaag weer vol mee en ook op het internet kon je de nodige pagina's bekijken waar 9/11 opnieuw werd beschreven. Het meest frapante wat ik vandaag las was toch wel het verhaal in de Sp!ts. Het verhaal over de complot theorieen. Vele complotdenkers houden president Bush verantwoordelijk voor de aanslagen op 9/11, zodat hij steun zou krijgen voor de aanvallen op Afghanistan en Irak. Er zijn op het internet ook verschrikkelijk veel theorieen te vinden. Google maar eens op 'complot 9/11' en je krijgt 364.000 hits. Hieronder een lijstje van theorieen te vinden in de Sp!ts.

1. De instortingen van de Twin Towers zou zonder explosieven onmogelijk zijn geweest. Voor 9/11 was nog nooit een groot geconstrueerd gebouw ingestort door brand. De brandende kerosine van de vliegtuigen was niet heet genoeg om het staal van de draag structuur helemaal te laten smelten. Reddingswerkers beweren vlak voor de intortingen explosies te hebben gehoord.
2. Zes kapers van de vliegtuigen zouden nog leven. Een van de kapers zou na 9/11 nog contact hebben gehad met zijn vader.
3. Larry Silverstein tekende zes weken voor de aanvallen een contract van 3.2 miljoen dollar om het hele WTC complex voor 99 jaar te huren. In de verbintenis is een verzekering opgenomen tegen terroristische aanslagen met een waarde van 3.5 miljard dollar.
4. Het gat in het Pentagon zou te klein zijn voor een passagiers toestel. Een kleinder vliegtuig of een kruisraket zou het gebouw hebben getroffen.
5. Vlucht 93, die neerstortte in een veld in Shanksville, Pennsylvania is nooit terug gevonden. Er zou een krater gevonden zijn in de grond, maar nauwelijks resten van het tachtig ton wegende vliegtuig. Tevens zouden er geen lijken gevonden zijn.

Ook vanmiddag op de radio hoorde we iets bij Ruud de Wild op 538. Een verslaggever stond op ground zero en sprak met een Amerikaan die vertelde over WTC 7 die met moedwil opgeblazen zou zijn en dat dit toegegeven zou zijn door mensen die erbij betrokken zouden zijn.

Ik persoonlijk geloof hier allemaal maar weinig van. Andere laten de waarheid in het midden...... Een ding weet ik wel zeker: Het is iets wat je aan het denken zet.

Overigens heb ik HIER nog een link over 9/11 die de gebeurtenissen van die dag laat zien. Iemand plaatste deze op het AA forum waar ik altijd kom.........Kreeg er kippenvel van!

Saint-Witz, Frankrijk

Saint-Witz is een gemeente in het Franse departement Val-d'Oise(regio Île-de-France) en telt 2276 inwoners (2004). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Arrondissement Sarcelles.

Donderdag ochtend ben ik samen met mijn collega vertrokken naar Saint-Witz. We moesten hier heen voor werk. We zijn om ongeveer 08.30 uur 's ochtends vertrokken en kwamen 's middags om ongeveer 13.00 uur op de plaats van bestemming. We zijn maar een keer fout gereden en dat nog wel in Nederland.

Donderdag hebben we nog niet erg veel gedaan. We hebben gewerkt tot ongeveer 18.00 uur waarna we terug zijn gegaan naar het hotel. 's Avonds even in de bar van het hotel geweest. Vrijdag hebben we gewerkt van 08.30 uur 's ochtends tot 23.45 uur 's avonds. Wat een dag was dat zeg. Toen we terug kwamen bij het hotel hebben we nog even een drankje gedaan en zijn toen lekker naar bed gegaan.

Het zag er naar uit dat we zaterdag een goede dag zouden hebben, waardoor we vroeg klaar zouden zijn. We hadden afgesproken om dan 's avonds naar parijs te gaan, om daar dan te gaan eten en wat gaan drinken. Dat leek me erg leuk, zeker omdat ik nog nooit de Eiffeltoren in het echt heb gezien. Helaas ging dit niet door. Er waren toch nog problemen met een warehouse in Milaan wat ervoor zorgde dat wij toch tot 20.00 uur op kantoor hebben gezeten, waarna iedereen zo moe was dat wij maar terug zijn gegaan naar het hotel. Uiteindelijk is het nog redelijk laat geworden omdat een van de Amerikanen die er ook was, vandaag vroeg zou vertrekken en we dus nog even gezellig afscheid hebben genomen. Vanmorgen hebben we alles af kunnen handelen waardoor wij rond 13.00 uur weer richting huis gingen.

Jammer genoeg zijn we dus niet in Parijs beland, ik had er graag heen gewild. Misschien doen Dan en ik dit nog wel samen een weekendje voordat we naar Amerika zullen verhuizen. Wie weet...?

Ik heb overigens nog wel even met mijn manager kunnen babbelen over het eventueel over laten plaatsen binnen ons bedrijf als wij eenmaal naar Amerika gaan verhuizen. Hij gaat dan ook zeker kijken wat hij voor mij kan betekenen.

Aankomende week zal ook een week worden van op en neer rijden. Vrijdag ga ik naar Eindhoven voor een bruiloft van een oud collega. Zaterdag ochtend wordt ik voor werk in Venlo verwacht, waar ik tot zondag zal blijven. De woensdag daarna moet ik naar Roermond voor een training. Gelukkig kan ik mijn vader zijn auto lenen!

APK keuring

Gisteren was het het uur van de waarheid. Onze auto moest gekeurd worden. Dat is voor ons het uur van de waarheid, omdat het ons nou nog nooit heeft meegezeten! En helaas was dat ook deze keer weer het geval!

Onze auto is dus afgekeurd! Wat baalde ik daar van zeg! Ik ben wat dat betreft niet voor het geluk geboren met auto's! Ik heb 4 jaar geleden mijn rijbewijs gehaald, en nu met deze auto meegeteld, heb ik al 4 auto's versleten. Mijn eerste auto heb ik in de prak gereden en de andere zijn allemaal niet door de keuring heen gekomen. Het ging dan iedere keer zoveel geld kosten, dat we net zo goed voor een andere twee de hands auto konden kijken. En dat is nu ook weer het geval!

Als ik dan een auto heb, dan is het een heel leuk dingetje, het ziet er misschien wel niet allemaal even geweldig uit, maar het brengt me van A naar B en van B naar A, en ik zit droog. Wat willen we nog meer. Dan komt de keuring in zicht en en dan lijken ze stuk voor stuk uit elkaar te vallen van ellende.

We hadden zo gehoopt dat deze auto wel door de keuring heen zou komen. Ook nu hadden we geen klagen over de auto, hij reed als een trein. Nog steeds, maar er zijn weer zoveel dingen aan kapot, dat hij niet door de keuring heen komt. En ook nu gaat het weer zoveel kosten dat we net zo goed kunnen kijken voor een ander. En dat, als alles meezit, misschien nog voor een half a drie kwart jaar!

Utah

Afgelopen dinsdag hebben wij de belasting papieren van Dan op de bus gedaan. Als het goed is komen deze aankomende week aan en vanaf die week kunnen we gaan tellen wanneer wij ongeveer om een uitdraai kunnen vragen, die wij nodig hebben voor mijn visum aanvraag.

Nu het allemaal stukje bij beetje dichter bij gaat komen heb ik de afgelopen week een beetje gegoogled op de staat waar wij gaan wonen: Utah.

Ondanks dat ik er natuurlijk meerdere malen ben geweest weet ik nog niet alles over deze staat en heb ik ook nog niet alles gezien. Daarom leek het me ook wel leuk om wat informatie op te zoeken.

De staat Utah beslaat 220.080 km², waarvan 212.988 km² land. Utah grenst in het noorden aan de staten Idaho en Wyoming, in het westen aan Nevada, in het oosten aan Colorado en in het zuiden aan Arizona en New Mexico. De plek waar de grenzen met de laatste drie kruisen, heet Four Corners. In het oosten van de staat bevinden zich uitgestrekte Indianenreservaten.

De meeste mensen denken bij Utah aan nationale parken, maar vooral mormonen. Utah is een interessantere staat dan zijn imago doet geloven. In de hoofdstad, Salt Lake City, zijn natuurlijk de grote gebouwen van de Mormonen te zien waaronder, de Temple. Er zijn ook talloze herinneringen aan de strijd van de Mormonen om te overleven.

Utah kan in drie gebieden worden verdeeld: In het oosten het Colorado Plateau, een woest, bergachtig en zo goed als onbewoond gebied. Westelijk ligt de Great Basin Region met vlakke gebieden gescheiden door bergketens. In het midden van de staat lopen de Rocky Mountains. Voor toeristen is de de staat dan ook een paradijs van parken en natuurmonumenten. Maar liefst vijf nationale parken, zes National Monuments en twee National Recreation Areas. In het westelijk gedeelte vind men onder andere ook het Great Salt Lake.

Er is zoveel informatie over deze staat te vinden, dat ik het natuurlijk niet allemaal op de blog kan zetten, maar het leek me wel leuk om iets te delen. Er is dus nog verschrikkelijk veel om uit zoeken. Ik wil de nationale parken nog eens bezoeken als wij daar eenmaal wonen, waar ik dan vanzelfsprekend ook wel weer over zal schrijven op de blog, als het zover is. Als de parken net zo mooi zijn als men zegt, dan hebben we nog heel wat te beleven!

Opnieuw naar de camping

Vrijdag middag zijn wij weer vertrokken naar de camping. Mijn nichtjes vroegen de laatste keer al of wij wilden blijven slapen, maar toen ging dit niet. Dus hebben we donderdag avond even een tas met wat spullen klaar gezet en zijn wij vrijdag uit werk vandaan gelijk op weg gegaan. Onderweg hebben we nog even wat gegeten bij McDonalds.

Toen wij aankwamen stonden mijn tante en nichtjes net op het punt om bingo te gaan spelen. We hebben maar besloten om mee te doen. Helaas niets gewonnen. Renata daarentegen wel. Twee keer zelfs.

Na de bingo zijn we nog even terug gegaan naar de kantine van de camping en zijn we in de jeugd disco gaan hangen. Dat was wel even erg gezellig. Om half een moest de muziek uit en zijn we terug gegaan naar de caravan en besloten om naar bed te gaan. Dan en ik zouden in een tentje slapen met een luctbed dat op stretchers was gelegd. Het was die nacht erg klam in de tent dus ik had het best wel koud. Gelukkig had mijn tante ons een lekkere dikke deken gegeven. De volgende ochtend had Dan last van zijn rug door het bed. Hij durfde dit niet te zeggen, omdat hij dat lullig vond voor mijn tante. We hebben toch maar wel besloten om de volgende nacht thuis te slapen.

We zijn zaterdag nog wel de gehele dag op de camping geweest. We hebben erg veel met de honden gewandeld. Helaas zat het weer niet echt mee, dus hebben we niet kunnen zwemmen. 's Avonds nog lekker gegeten waarna we opnieuw naar de camping kantine zijn gegaan. Er zouden die avond twee bandjes op treden. Een van de bandjes deed alleen nummers van Elvis. Om twaalf uur besloten we maar om naar huis te gaan, het was tenslotte nog wel anderhalf uur terug rijden. Ondanks dat we niet het gehele weekend zijn geweest is het toch wel gezellig geweest!

Weekendje Texel

Afgelopen weekend hebben wij een lang weekend op Texel door gebracht. Mijn oom en tante zouden daar twee weken heen gaan, en wij waren uitgenodigd om met hen mee te gaan. Aangezien wij al vakantie hebben gehad, zijn wij een lang weekend met hen mee gegaan.

Rond 11.00 uur zijn wij gaan rijden. Onderweg hadden we een aardige omleiding hadden bij Amsterdam en hebben we nog een tussenstop gemaakt om even naar het toilet te gaan.Toen wij uit eindelijk in Den Helder de boot wilde pakken, mochten mijn oom en tante er nog als laatste op en moesten wij op de volgende boot wachten. Dit alles resulteerde in het feit dat wij pas om 15.00 uur aan kwamen op onze eindbestemming,Bosch en Zee in de Koog.

Wij hadden en heel klein, maar wel gezellig appartementje. Het appartementje was zo klein dat we een opklapbed in de woonkamer hadden staan. Toch had dat wel iets aparts. We hadden ook een heel klein keukentje met een twee pits gasstel.

Nadat we alles hadden uitgepakt hebben we even de nodige boodschappen gedaan. Hierna hebben wij wat afkoeling gezocht in het zwembad, waarna we in het restaurant van het park zijn gaan eten. Dan en ik hadden allebei spare ribs besteld, die overigens erg lekker smaakte! Onder het eten probeerde Dan ook nog even om mijn oom en tante te laten schrikken door ze te vertellen dat ik “in de wachting” was. Die grap mislukte doordat hij sowieso al verkeerd zei dat ik in verwachting zou zijn! Het was uiteindelijk toch nog wel grappig door de manier waarop hij het zei.

’s Avonds heeft mijn oom op kinderen gepast, is Dan een film gaan kijken en zijn mijn tante en ik gaan wandelen. Eerst een stukje door het bos en daarna door de stad waar wij een lekker ijsje hebben gegeten. Daarna zijn we op het strand terecht gekomen. We wilde de zons ondergang bekijken, maar de zon verdween achter een laag wolken. Na een stukje op het strand te hebben gewandeld hebben we nog een terrasje gepakt.

De volgende dag zijn we gaan fietsen. We hebben een heel eind door het bos heen gefietst. Natuurlijk zijn we ook onderweg nog even gestopt om iets te drinken. We zijn ook doorgefietst naar Ecomare waar Dan stiekem naar binnen is geglipt.Er stond nog een poortje open en hij dacht dat je zo door mocht lopen. Voordat wij hem konden vertellen dat dit niet mocht was hij al verdwenen. Ook hebben we op deze dag nog wat verkoeling gezocht in het zwembad, waar ik zo als gewoonlijk weer eens ben verbrand. ’s Avonds zijn we met zijn allen nog even de stad in gegaan om een ijsje te halen.

Zondag ochtend zijn we naar den Burg gegaan. Ook hier zijn we door de stad heen gewandeld. Het is ongelofelijk om te zien hoeveel huisjes/appartementjes er verhuurd worden op een eiland als Texel. Hieronder ook een klein Bed and Breakfast.

Na het eten zijn mijn tante en ik weer gaan wandelen,maar dit keer met de honden. We zijn door het bos en de duinen gegaan en uiteindelijk weer terecht gekomen op het strand. Ook in de duinen vind je een heel groot camping terrein! Dan heeft samen met mijn nichtje een zandkasteel gebouwd.

Vandaag was het weer vroeg op! Alles moest weer ingepakt worden voor de rit terug naar huis! Al met al was het een lekker weekendje weg. Ondanks dat het maar een lang weekend was leek het toch nog een beetje op een kleine vakantie!

En ze noemen haar.....

Langzaam maar zeker wordt de familie steeds groter. Afgelopen Zondag 23 juli is mijn nichtje bevallen van een dochter. Ze heet Cynthia.
Ongeduldig als ik was, heb ik de kersverse ouders opgebeld of ik even mocht komen kijken bij de kleine. Dus ben ik gisteren avond even bij hen langs geweest. Ik had een leuk roze pakje gekocht in maatje 68. Gelukkig maar, want mevrouwtje kon het kleinste maatje al niet meer aan. Het zal nog wel een paar maanden duren eer dat ze ons pakje aan kan, maar goed. Ik koop overigens toch graag iets groters voor baby's, omdat ze zo verschrikkelijk snel groeien!

Rond 7 uur werd ze uit bed gehaald omdat ze moest eten. Wat een verschrikkelijk klein dingetje had mijn nichtje daar op haar arm! Ondank haar 6 pond lijkt ze zo verschrikkelijk klein! Mijn tante had al tegen mij gezegd dat ze net zo een klein hoofdje had als een pop. En inderdaad. Ik mocht haar de fles geven. Even wilde ze de speen niet aanpakken en wilde ze liever doorslapen dus heeft haar mama mij even geholpen. Ik durf nooit zo goed door te duwen, ben bang dat ik die kleintjes pijn doe.

Ik heb alleen aan mijn moeder haar kant al 13 neefjes en nichtjes en inmiddels dus 3 achternichtjes. Aan de kant van mijn vader weet ik het niet eens zeker hoeveel, ik geloof sowieso al een stuk of 10 neefjes en nichtjes. Danny heeft inmiddels ook 12 neefjes en nichtjes...... Dus zoals ik al schreef, langzaam maar zeker wordt de familie steeds een klein beetje groter.

Bruids reportage is binnen

Gisteren hebben wij onze bruids reportage in ontvangst mogen nemen. De reportage werd in een mooie koffer bij ons thuis gebracht door onze fotografen. Wij hebben onze reportage laten maken door Foto Frank.

Zij komen altijd met twee fotografen. Zo ook bij ons. Dit is erg mooi, want zo krijg je foto's van uit verschillende hoeken. Je ziet foto's terug waarvan je niet eens wist dat ze gemaakt waren. Als de ene fotograaf voor je staat, dan staat de andere naast je en dan heb je een zelfde foto vanuit twee hoeken die heel verschillend lijken.

Ons album is echt prachtig geworden. Sommige foto's zijn bewerkt. Andere foto's zijn zwart wit of sepia. De een heeft een randje om de foto en de ander weer niet. Wij zijn echt verschrikkelijk blij met het resultaat!! Wij hebben 50 mooie foto's in ons album zitten en wij hebben ongeveer 190 foto's op cd rom gekregen. Tevens kregen wij een dvd cadeau met daarop de foto's van de huwelijks voltrekking en de muziek die daarbij gedraaid is! Dat was een hele leuke verrassing. Het leuke van de cd rom is dat wij deze kunnen kopieeren en op kunnen sturen naar Dan zijn moeder. Zij zal hier heel blij mee zijn.

Zoals in een eerdere post beloofd, hieronder wat van onze meest favoriete foto's van de reportage.

Een close up!

Onze bruidsmeisjes van links naar rechts: Serena, Taylor Mae en Demy.

Even lachen met zijn allen.

En zo zou ik nog wel door kunnen blijven gaan, maar om alle foto's nou te moeten uploaden, dan zijn we nog wel een hele tijd bezig! In ieder geval zijn we zoals gezegd, heel erg tevreden met het resultaat!

Dagje Boekel

Gisteren zijn wij een dagje naar camping Boekelsven geweest in Boekel. Mijn tante heeft daar, samen met haar gezin, al jaren een aantal caravans. Aangezien mijn tante jarig was en zij daar op de camping was, zijn wij er lekker een dagje naar toe gegaan.

's Ochtends zijn wij om half tien opgestaan, hoewel Danny liever op bed zou zijn blijven liggen. Nadat we wat broodjes hadden gesmeerd en wat pakjes drinken hadden gepakt, zijn wij om ongeveer kwart over tien gaan rijden. Nadat we even een paar kilometer file hebben gehad, kwamen wij om twaalf uur op de plaats van bestemming.

Het is de hele dag erg lekker weer geweest! Lekker warm. We zijn dan ook een aantal keer gaan wandelen. Eerst over de gehele camping omdat kleine Charissa, mijn achternichtje, moest slapen, maar tegen zichzelf aan het vechten was. Na nog geen vijf minuten gelopen te hebben was mevrouw al om zeep.

Haar zus Serena daar en tegen liep de gehele weg lekker te kwebbelen en liet ons plekjes zien waar we kikkers konden vinden.

We zijn ook nog een aantal keren met de honden in het bos gaan wandelen. 's Middags hebben wij ook nog even lekker in het ven gezwommen. Het was voor zowel Dan als mijzelf een eeuwigheid geleden dat we gezwommen hebben, dus we waren bekaf na het zwemmen, maar ondanks dat was het toch wel erg lekker om te zwemmen. In de eerste instantie was het water erg koud, maar toen we eenmaal door waren, was het heerlijk.

Na het zwemmen hebben wij nog een leuk optreden gekregen van Serena die voor ons het liedje: dokter Bernhard ging zingen van Bonnie st. Clair en Ron Brandsteder.

Mijn nichtjes vroegen ons een paar keer of wij wilden blijven slapen, maar Dan had niets bij zich voor zijn lenzen en dus zijn we 's avonds gewoon weer naar huis gereden. We hebben wel besloten dat wij zeker nog een keer terug gaan ergens in de komende weken en dan blijven wij wel slapen.

Toen we thuis kwamen zijn we gelijk naar bed gegaan. Zo een hele dag in de buitenlucht doet toch wel wat met je.

IRS

Om voor mij een visum aan te kunnen vragen moet Danny kunnen bewijzen dat hij mij financieel kan onderhouden. Om dit te kunnen bewijzen moeten we kopieen hebben van zijn belasting aangifte. Zijn Amerikaanse belasting aangifte.

Het blijkt dat iedere Amerikaans staatsburger, ten alle tijden belasting aangifte moet doen, ongeacht waar hij/zij woont en of hij/zij in dit land ook al belasting aangifte doet. Hiervan waren wij niet op de hoogte en dus heeft Dan in de jaren dat hij hier woont geen Amerikaanse aangifte gedaan. Dit zullen wij allemaal in moeten halen.

Wij hebben een aantal keer contact gehad met de IRS, de Amerikaanse belastingdienst. Zij hebben ons heel vriendelijk te woord gestaan en door verwezen naar hun website waar we heel wat handige informatie hebben gevonden voor Amerikanen in het buitenland. Helaas is het allemaal wel heel ingewikkeld als je alle formulieren voor het eerst bekijkt en nog nooit een Amerikaanse belasting aangifte hebt gedaan.

Wij besloten hulp in te schakelen van buiten af. Iemand stelde mij voor om contact te zoeken met Ernst & Young en Deloitte & Touche. Zij zijn gespecialiseerd in dit soort dingen. Zo gezegd, zo gedaan. Enige tijd geleden kregen wij van beide bedrijven dan ook een e-mail terug met de kosten voor deze werkzaamheden. Het ene bedrijf vroeg een slordige $1500 en het andere bedrijf €1650 en voor beide bedrijven zou dit per belasting jaar zijn wat ingevuld moest worden! Per belasting jaar! Aangezien Dan 6 jaar in moet halen van de 7 jaar dat hij hier woont zou dit dus echt onbetaalbaar worden!

Dus besloten wij zelf alles nog maar eens door te nemen, zo moeilijk kan een aangifte toch niet zijn?? Nadat wij meerdere keren naar de IRS hebben gebeld zijn we tot de conclusie gekomen dat het toch niet zo heel moeilijk zou kunnen zijn. Wij gaan er voor proberen te zorgen dat wij de aangifte papieren deze maand nog in orde krijgen, zodat wij deze naar Amerika op kunnen sturen. We hebben nog wel een paar vragen en zullen ook nog wel een aantal keer moeten bellen, maar we zijn er redelijk van overtuigd dat het goed gaat komen.

Het "leukste" van alles is dat uit deze papieren zal blijken dat Dan mij financieel niet zou kunnen onderhouden in Amerika, aangezien een buitenlands salaris niet geldig is en dus zullen wij binnen zijn familie iemand moeten zoeken die ons wel financieel wil "sponsoren". Gelukkig zijn er ook een aantal mensen die bereidt zijn om dit voor ons te doen, maar dat is een ander verhaal en bovendien pas van latere zorg.

Het geeft in ieder geval wel een goed gevoel om te weten dat we langzaam maar zeker steeds een klein beetje dichter bij ons avontuur komen!

Het einde van de vakantie is in zicht

Helaas is het einde van de vakantie in zicht. Vandaag is onze laatste dag, dan hebben we nog een lekker weekend en dan moeten we maandag helaas weer aan de slag.

Wij hebben de afgelopen twee weken lekker rustig aan gedaan, vooral veel uitgeslapen en lekker in de tuin gehangen. We hebben wat het weer betreft niets te klagen gehad, wat was het warm! Ook op onze trouwdag hebben we erg lekker weer gehad.

Van de week zijn we bij mijn nichtje Renata thuis geweest, Dan had het zo naar zijn zin, dat hij gisteren avond nog een keer langs wilde gaan bij haar thuis. Het was dan ook erg gezellig. We halen op de een of andere manier altijd wat herinneringen op van vroeger, zo ook gisteren avond. Na een aantal biertjes en bitterballen kwamen de foto's van vroeger op tafel. Wat is het toch leuk om oude foto's te bekijken. Maar foto's van vroeger moeten bijgehouden worden, zodat je over een paar jaar ook weer foto's van "vroeger" hebt. Een leuke reden om de digitale camera te voorschijn te halen.

Op een gegeven moment werd het een beetje fris buiten en zag het ernaar uit dat het zou gaan regenen, dus zijn we naar binnen gegaan. Binnen kwam de wat oudere muziek ter sprake. Muziek van de jaren 80 enzo. Zo kwamen ze op een paar nummers waarvan ze de titel niet meer wisten en dus werden de cd's erbij gepakt. Zo kwam er een cd tevoorschijn met oude rap muziek erop. Danny had inmiddels zo veel bier op dat hij zijn pet omdraaide en zich voordeed als een ware rapper.

Het is een erg gezellige avond geweest.

Het einde van onze vakantie is dus in zicht terwijl de meeste vakantie's vanmiddag pas gaan beginnen. We kunnen altijd hier en daar nog een dagje vrij nemen en van alles gaan ondernemen in de weekends. Ach ja, je kan natuurlijk niet altijd vakantie hebben.....

Wij zijn getrouwd!!!

Op 29 juni was het dan eindelijk zo ver en zijn wij getrouwd!!

Woensdag 28 juni hebben wij thuis eerst nog een beetje opgeruimd en schoongemaakt waarna we naar Leiden zijn gegaan en daar de laatste dingetjes hebben gehaald voor het eten bij Dan zijn ouders. Tevens heb ik op die dag mijn trouwjurk opgehaald. Nadat alles was gehaald, heb ik Danny zijn zusje opgehaald en zijn wij naar mijn vader zijn huis gegaan waar wij hebben geslapen. Dan is bij zijn vader gebleven waar hij heeft geslapen.

Donderdag ochtend waren wij al vroeg wakker. Taylor was erg zenuwachtig en kon niet wachten tot zij haar jurk aan mocht doen. We zijn om half negen opgestaan en hebben eerst wat gegeten waarna we om de beurt zijn gaan douchen. De kapster kwam om half tien. Ze heeft eerst mijn broer zijn haar geknipt, waarna ze aan mijn kapsel is begonnen. Dit was een lange zit, maar het eind resultaat was geweldig. Mijn make-up werd rond kwart over elf in orde gemaakt. Inmiddels waren ook de andere bruidsmeisjes gearriveerd. Rond kwart voor een waren we er alle vier helemaal klaar voor, het was nu wachten op de bruidegom.


Toen Danny uiteindelijk aan kwam en ik de deur open deed, was zijn eerste reactie WOW! Ik kreeg een mooi bloemstuk van hem, waarna ik naar buiten ging en de gehele straat naar ons stond te kijken.

De fotograaf was er uiteraard ook al en wij zijn toen met hen naar kasteel Poelgeest gegaan waar we de bruids reportage hebben gemaakt in de tuinen van het kasteel. Wat een geweldige locatie was dit zeg!

Van hieruit zijn wij doorgereden naar het stadhuis waar wij om half vier gingen trouwen. Iedereen stond ons buiten op te wachten. Eerst ging de familie naar binnen waarna wij als laatst gingen. De ceremonie was erg mooi. De ambtenaar was zaterdag al bij ons thuis geweest en aan de hand van de informatie die wij haar gegeven hebben heeft zij een hele mooie maar toch persoonlijke speech gemaakt. Nadat wij elkaar het jawoord hadden gegeven werd het tijd om de ringen uit te wisselen. De twee kleinste meiden, Serena en Demy kwamen deze bij ons brengen.

De getuiges hebben toen voor ons getekend, waarna ook de bruidskinderen hun naam in ons trouwboekje hebben gezet en dat hebben ze alle drie heel zorgvuldig gedaan. Taylor heeft ons het trouwboekje overhandigd, waarna zij de hamer kreeg van de ambtenaar en mocht zeggen dat alles nu officieel was. Vervolgens gaf zij met de hamer een klap op het houten blok. Na de ceremonie hebben we buiten de felicitaties ontvangen, aangezien het zulk mooi weer was. Hier hebben wij ook nog een aantal mooie foto's laten maken.

Hierna zijn wij naar het huis gegaan van Dan zijn ouders waar wij wat broodjes en salades hebben gegeten. We vonden het ook geweldig dat wij dit bij hen in de thuin mochten doen!

Hier vandaan zijn wij vertrokken naar partycentrum de Zijl waar wij ons feestje hebben gegeven. Wat een geweldig gezellige avond is dat geworden zeg! Wij hebben de openings dans gedaan op het liedje "From this moment" van Shania Twain. Taylor en Leon hebben hier ook nog wat liedjes voor ons gezongen.

De avond eindigde om een uur, waarna wij naar hotel Groenendijk zijn gegaan waar mijn vader een bruids suite voor ons had geregeld als verrassing!

Het is echt een geweldige dag geweest en we hebben het ontzettend naar ons zin gehad, en wij hopen met ons dat ook alle andere mensen er net zo van genoten hebben als wij. Meer foto's zullen volgen als wij de bruids reportage binnen hebben.