zondag, mei 22, 2011

Een tandje

Al weken heb ik het idee dat Noah misschien wel eens bezig zou kunnen zijn met het produceren van een tandje. Hij had regelmatig rode koorts wangen, maar dan zonder koorts, zoog heel hard zijn lippen naar binnen en knauwde op alles wat hij maar in zijn mond kon krijgen. Nu is het voor een baby natuurlijk heel gewoon om van alles in de mond te stoppen, maar toch had ik het gevoel dat er een tandje aan zat te komen.

Het blijkt dat Noah een stuk sneller is dan Skyler, want op 7 oktober 2009 schreef ik dat Skyler 2 voortandjes had. Skyler was op dat moment bijna 8 maanden. Op 18 mei 2011, met ongeveer 6.5 maand ontdekte ik bij Noah een tandje aan de onderkant. Ik heb dus toch goed gezeten met mijn moeder gevoelens.

Het tandje is net door het tandvlees gebroken en dus nog niet echt zichtbaar op een foto, dus die laat nog even op zich wachten! Ik ben benieuwd hoe lang de volgende tandjes op zich zullen laten wachten.

Het lijkt sowieso allemaal wel een stuk sneller te gaan met Noah dan dat het met Skyler ging. Misschien is dat gewoon gevoels matig en misschien komt het wel, omdat Noah een voorbeeld heeft aan Skyler. Hij volgt zijn grote broer overal en misschien is het wel een soort motivatie voor hem, maar hij begint zelfs al met pogingen tot kruipen. Zodra hij op de grond ligt, rolt hij op zijn buik, legt zijn hoofdje op de grond en zijn kontje komt dan omhoog, doordat hij zijn knietjes onder zich trekt. Hij probeert zelfs de bewegingen te maken met zijn benen, alleen komt hij nog niet vooruit. Vooral voor hemzelf is dit heel frustrerend, en voor ons vooral grappig. Het is helemaal grappig als Skyler hem wel een handje probeert te helpen!

Ook eet Noah al vanaf ongeveer 5 maanden potjes groente en fruit en hij vind het maar wat lekker. Je kunt hem niet snel genoeg eten geven. Als het niet snel genoeg gaat, laat hij zich echt wel even horen! Onze kleine beer doet het dus goed en groeit als kool!

Vandaag wil ik ook even stil staan bij mijn moeder. Vandaag zou haar 52ste verjaardag geweest zijn. We missen haar nog iedere dag. Het is zo jammer dat zij bepaalde dingen niet meer mee heeft mogen maken, waaronder haar kleinkinderen. In maart van 2004 werd er bij haar longkanker geconstateerd en in oktober 2004 heeft zij uiteindelijk gekozen voor euthanasie. Het is dit jaar al weer 7 jaar geleden dat zij overleed. Ondanks dat het al 7 jaar geleden is, zijn we haar natuurlijk nog niet vergeten.

Mijn nichtje Sylvia heeft gisteren haar graf een beetje op geknapt en mijn vader heeft vandaag voor ons een bloemetje geplaatst. Dat zijn wel de moeilijkere dingen van het hier wonen. Maar zoals er op mijn moeder haar grafsteen staat is zij wel van ons gegaan, maar niet door ons vergeten. Happy birthday mam!20070731_042b

Ter nagedachtenis aan mijn moeder zou ik onze lezers willen vragen om Saskia Engle te helpen met haar "Relay for life". The American Cancer Society Relay For Life is een levens veranderend evenement dat iedereen over de hele eereld de kans geeft om de levens te  vieren van mensen die getroffen zijn door kanker, om overledenen te herdenken en om terug te vechten tegen deze verschrikkelijke ziekte. Help Saskia in haar poging om terug te vechten tegen deze ziekte, door je toe te voegen aan haar team, of door een donatie te maken.

Aan de statistieken kan ik zien dat onze weblog toch heel vaak bezocht wordt, ondanks dat lang niet iedereen een berichtje achterlaat. (wat overigens natuurlijk niet verplicht is) Ik hoop dat onze bezoekers Saskia een handje kunnen helpen met haar Relay!

maandag, mei 16, 2011

Back to normal

En zo waren we inmiddels weer met zijn vieren. Gisteren ochtend hebben we helaas na 4 mooie weken afscheid genomen van mijn vader. Dat de tijd voorbij lijkt te vliegen, realiseren we ons dagelijks als we kijken naar onze jongens, maar deze vier weken zijn echt mega snel voorbij gegaan.

Afgelopen week hebben we nog een beetje van mooi weer mogen genieten. Iets waar we de hele vakantie op gehoopt hebben, maar wat helaas uitbleef. Zoals ik in de vorige post nog schreef, waren we allemaal, op Dan na, ziek. Gelukkig waren vooral de laatste dagen nog mooi. Zo mooi dat ik woensdag middag vrij heb genomen, zodat we naar de dierentuin konden gaan.

Eigenlijk wilde we op moederdag naar de dierentuin, maar ook toen wilde het weer niet mee werken. Het was niet verschrikkelijk koud, maar wel bewolkt en veel regen. En nu we allemaal weer de betere kant op gingen, wilden we het risico niet lopen om opnieuw ziek te worden

De dierentuin ligt heel dicht tegen de bergen aan en ook iets hoger dan de vallei, dus het was wel wat koeler, maar in princiepe was het erg lekker om daar rond te lopen, vooral als de zon zich liet zien. Die was maar een paar keer achter de wolken gekropen. Ik heb me namelijk wel eens laten vertellen, dat de dieren op hete dagen liever binnen blijven en niet actief zijn, Ik geef ze overigens geen ongelijk. Ik zou ook niet in de brandende zon willen rondlopen, terwijl er mensen naar mij aan het kijken zijn..

Helaas waren we vrij vroeg in het seizoen, dus een aantal exhibities waren gesloten voor schoonmaak en renovering. Een groot gedeelte van de dierentuin was ook gesloten, omdat dat gebied afgebroken werd. In de zomer van 2012 zal de zo genoemde Rocky Shores geopend worden. Er wordt op dit moment een glazen structuur gebouwd, waarvan je onder andere ijsberen en zeeleeuwen van dichtbij kunt bekijken en ze ook kunt zien zwemmen. Dit lijkt me erg mooi en ik kijk ook uit naar het moment dat het open gaat. Een bezoek aan de dierentuin is natuurlijk altijd leuk.

Ons bezoek van woensdag was ook erg geslaagd, ondanks dat niet alles open was. We hebben toch een fijne middag gehad en we hebben Skyler wel honderd keer WOOK (look) horen roepen. Het is zo leuk om te zien hoe hij kan genieten! Nog leuker is het uiteraard om te zien hoe hij samen met opa geniet.

DSC_0639      DSC_0657
We hebben Zuri, het olifantje dat in 2009 is geboren, gezien, samen met haar mama. We hebben de gorilla’s gezien, allerlei kleine aapjes, neushoorns, giraffen, tijgers en nog meer dieren. We hebben dus best genoten. Skyler was alleen wat bang van de giraffen. Er waren er een paar binnen en een van hen kwam steeds heel dicht bij ons. Sky vond dit niet zo geslaagd. Zo was hij ook bang voor de hele grote houte olifant, maar gelukkig heeft hij het vooral naar zijn zin gehad. Noah heeft het grootste gedeelte van ons bezoek lekker in de wagen liggen slapen.

DSC_0648      DSC_0661
DSC_0672      DSC_0679
(Wat heeft een pauw toch verschrikkelijk mooie kleuren!)

Aan het einde van de middag heeft Skyler nog even in de speeltuin rond gekeken, waarna we weer huiswaarts zijn gegaan. Na nog geen vijf minuten in de auto sliep Skyler, iets waaraan je kunt merken dat hij zich goed heeft vermaakt.

Donderdag avond zijn we nog uit eten geweest bij Famous Dave's. Hier kregen we kaartjes uitgedeeld, waarop we onze gegevens in konden vullen en op de achterkant onze telefoonnummers. Deze kaartjes hebben we in een barbeque grill gestopt, die op vaderdag weg gegeven zal worden. Hopelijk winnen wij die, dat is iets wat Dan al tijden wil hebben. Het eten was weer erg lekker. Famous Dave’s gaan we graag heen, maar niet zo heel vaak. Ik denk dat het daarom zo lekker blijft! Zelfs Noah heeft mee gesmuldDSC_0720

Vrijdag moest ik helaas gewoon werken, omdat er al twee mensen vrij waren. Gelukkig kon ik wel eerder weg. We hebben vooral nog van het mooie weer genoten in de tuin. En gingen pas rond 21.00 uur naar binnen, onder het genot van een ijsje wat we bij Arctic circle gehaald hadden. Helaas kun je het onvermijdelijke niet uit blijven stellen, en zijn we uiteindelijk naar bed gegaan, omdat we met Troy en Mindy af hadden gesproken om ‘s ochtends te gaan ontbijten.

Mijn vader zou om 09.45 uur vertrekken, dus hadden we afgesproken om om 06.00 uur naar de Village Inn te gaan. Dan is thuis gebleven met de jongens, omdat het voor hen toch al wel heel vroeg was om op te staan. Na het ontbijt heeft mijn vader zijn laatste spullen ingepakt, terwijl ik Dan en de jongens wakker heb gemaakt en daarna zijn we richting het vliegveld gegaan.

Het afscheid nemen blijft zwaar, maar zowaar heb ik het deze keer doorstaan zonder tranen. Ik kwam wel heel dichtbij toen ik dacht dat Skyler ging huilen, maar dat gebeurde toch niet. Rond 13.00 uur belde mijn vader dat hij aangekomen was op Dallas, waar zijn overstap plaats vond en rond 23.30 uur belde hij dat hij een half uur eerder aan was gekomen op Schiphol.

Het is wel raar om hem niet meer hier te hebben. Ik heb het grootste gedeelte van de dag gisteren gebruikt om schoon te maken en te wassen. Ik wilde al tijden een goede “spring cleaning” doen en dat is er nu dus maar gekomen.

Vandaag hebben we helemaal niets gedaan en zijn we de hele dag allemaal in pyjama geweest. Sterker nog, we hebben allemaal veel geslapen ook. Dan heeft heerlijk uit geslapen tot 10.30 uur, waarna ik lekker terug naar bed ben gegaan. Ik ben al weken moe, omdat Noah veel in de weer is geweest en nu kon ik even lekker wat bij slapen. Helaas stond ik op met een knallende hoofdpijn. Toen de jongens ‘s middags op bed lagen voor hun middag slaapje ben ik ook weer even gaan liggen en een paar minuten later kwam Dan ook lekker liggen. Zo hebben we met zijn allen geslapen tot 17.30 uur. (En nog steeds ben ik moe!)

Skyler heeft vandaag een paar keer naar Opa gevraagd. “Where is he?” vroeg hij dan. “Hij is weg schat, hij is naar huis”. Dan wees hij naar de deur en vroeg “Is he there?” met andere woorden, is hij aan het roken? “Nee schat, opa went bye bye”…. Ik denk dat het pas goed tot hem door zal dringen wanneer hij Opa weer op Skype zal zien.

Nog 7 maandjes, dan is hij weer terug, dan gaan we opnieuw genieten van zijn bezoek, want hij wil de kerstdagen opnieuw met ons doorbrengen en we kijken er nu al naar uit! Maar voor nu is alles back to normal.

maandag, mei 09, 2011

Happy birthday to me

Inmiddels is de laatste week van het bezoek van mijn vader al weer ingegaan. Jammer dat de tijd af en toe zo snel voorbij lijkt te gaan. Ondanks dat en ondanks ziekte heeft hij tot op heden toe toch wel heel erg genoten.

Inderdaad... ziekte! Het begon met Noah. Sinds het begin van dit jaar zijn we wat ziekte betreft echt "in de prijzen gevallen!" Het viel me een paar dagen na aankomst van mijn vader zijn bezoek op dat Noah weer begon te piepen en pruttelen. Af en toe leek hij net een koffiepot. Bij een bezoek aan de dokter, werd er gedacht aan een nieuw ademhalings virus, of misschien wel een ontwikkeling van asthma. Een behandeling met Albuterol bracht wel verlichting en zijn longen klonken gelijk een stuk beter. Omdat wij nog Albuterol in huis hadden van toen hij RSV had, moesten we hem diezelfde dag nog een behandeling geven en daarna zouden we hem moeten behandelen wanneer wij dit nodig vonden.

Dit is een paar dagen goed gegaan, maar daarna begon hij steeds meer te hoesten en op bepaalde momenten werd hij gewoon helemaal paars van het hoesten. Uiteraard heb ik hem opnieuw meegenomen naar de dokter en ditmaal konden we terecht bij onze eigen arts die een x-ray van zijn longen wilde hebben. Hier werd er bij Noah opnieuw bronchiolitis en een beginnende long ontsteking geconstateerd. Ze wilde er niet het label RSV aan hangen, maar daar kwam het volgens de arts wel op neer. Gelukkig was het niet zo erg als de laatste keer, maar toch was het verschrikkelijk vervelend om hem weer ziek te zien. Bij de vraag hoe het nu precies kan dat Noah maar weer ziek was, kreeg ik als antwoord dat het door de kleinste dingen kan komen en dat hij gewoon een hele slechte winter heeft. Wij zouden bij het boodschappen doen bijvoorbeeld een virus mee naar huis kunnen nemen, maar het weer heeft hier ook nog niet echt mee geholpen.

Opnieuw was het allemaal viraal en dus konden we hem alleen behandelen met Albuterol, maar volgens de arts bleek hij het ergste al wel achter de rug te hebben en gelukkig had ze wat dat betreft gelijk. Vanaf dat moment ging het al snel weer de goede kant op met onze kleine beer. Helaas voor ons, kregen zowel Skyler, als opa en ikzelf het ook aardig te pakken. Mijn vader en ik hebben zelfs allebei nog wel wat last van een kriebel in onze keel, maar over het algemeen gaat het nu wel beter met ons allemaal.

Gelukkig maar, want op zaterdag 30 april had ik een afspraak staan om een fotoshoot van de jongens te laten maken bij Fotofly. Dit is een nieuwe zaak hier in de vallei en zij zijn ontzettend populair en dus ook heel snel vol geboekt. Had Noah nog ziek geweest dan had ik de afspraak uiteraard gecancelled, maar gelukkig hoefde dit niet. Ik keek er ook wel naar uit, want het leek me leuk om ook een paar mooie foto's van de jongens met opa te laten maken. Ik had de afspraak begin maart al gemaakt en het was het wachten absoluut waard! We zijn ontzettend blij met het resultaat en ook hebben we wat mooie foto's van opa en de jongens.

 page

Afgelopen week ben ik al weer 28 jaar geworden. Op zulke momenten denk ik wel eens terug aan een paar jaar geleden. Toen had ik niet verwacht dat ik in Amerika zou wonen en moeder zou zijn van 2 geweldige jongens!

Helaas viel mijn verjaardag iets anders uit dan ik gedacht had. Mijn remlampje stond al een tijdje aan in de auto en we wisten zeker dat het probleem niet bij de remmen lag, omdat de remmen vervangen zijn op het moment dat het lampje begon te branden. Mijn auto moet gekeurd worden en met dat lampje aan zal hij niet door de keuring heen komen, dus hebben we wat op het internet gezocht wat het probleem zou kunnen zijn. Ik heb ook een jongen op werk ernaar laten kijken, gezien hij een verleden met auto's heeft, maar ook hij kon het probleem niet vinden. Toen besloten we om een diagnostics te laten doen en voordat we dat konden laten doen, kwam mijn check engine lampje ook aan. Om een lang verhaal kort te houden, bleek ik een lek te hebben in 2 slangen, waardoor het check engine lampje aan kwam en de ABS module moest vervangen worden. Dit alles kostte bij elkaar bijna $600. Happy birthday to me!! Gelukkig is het met behulp van mijn vader nu wel gemaakt en kunnen we de auto nu laten keuren.

Dan is inmiddels aan fysiotherapie voor zijn knie begonnen en dat gaat goed. Hij heeft nog veel last van zwelling in zijn knie, maar daarvoor zal hij voorlopig ibuprofen moeten blijven slikken en eventueel ijs op zijn knie moeten houden. Als hij thuis komt van de fysiotherapie zegt hij altijd dat zijn knie een stuk beter aan voelt, maar helaas voelt hij dan 's avonds al snel de pijn. Op 19 mei moeten we terug komen bij de chirurg en als het goed is mag hij dan van zijn krukken af en eventueel weer beginnen met werken. Hij zal nog wel een paar maanden fysiotherapie moeten volgen, maar het gaat in ieder geval de goede kant op.

Gisteren was het al weer mijn 3e moederdag. 3e moederdag voor mijzelf als moeder, maar al weer de 7e moederdag zonder mijn moeder. Op zulke momenten vind ik het vooral moeilijk en jammer dat ze onze jongens nooit heeft leren kennen, maar dat geld ook voor Dan zijn moeder. We proberen dan ook zelf maar extra te genieten van onze mannen.

Voor moederdag zouden we eigenlijk een bezoek aan de dierentuin gaan brengen, maar zoals ik eerder al schreef zit het weer hier ook niet mee. We hebben nog steeds regen en we hebben zelfs een paar keer sneeuw gehad in de laatste weken. Mijn vader zei gisteren dan ook nog dat ie volgend jaar maar in de zomer komt hahaha! In plaats van de dierentuin zijn we naar het living planet aquarium geweest. We zijn er met Skyler al eens geweest en toen keek hij zijn kleine oogjes al uit, dus het leek ons wel leuk om opnieuw te gaan. Ook omdat opa er nog nooit geweest was en het was een geslaagd idee! Skyler ging van de ene tank naar de andere en ik heb hem wel 100 keer "wook" (look) horen zeggen.

 DSC_0594 DSC_0603DSC_0619Het was een hele gezellige middag en Skyler heeft van opa een nieuwe truck gekregen en Noah een mooie schildpad knuffel. Na het aquarium hebben we bij Mindy kip- en steak spiesjes gegeten van de bbq als afsluiting van een leuke middag.

Als het goed is moet het weer vanaf woensdag een stuk beter worden. We hopen er op dat dat ook zeker waar is, want dan gaan we woensdag middag nog lekker naar de dierentuin. De temperaturen lopen hier in het weekend zelfs op tot ongeveer 27 graden. Alleen wat minder voor opa, want de temperaturen in NL gaan naar beneden. Ik hoop niet dat hij van slecht weer opnieuw in slecht weer terecht komt. Maar zoals ik al schreef, het slechte weer heeft in ieder geval geen invloed gehad op het feit dat hij toch van zijn kleinkinderen kon genieten! En dat gaat hij ook de laatste week nog doen ☺