Hell's itch

Al mijn hele leven, weet ik dat ik snel kan verbranden in de zon. Daarom probeer ik zoveel mogelijk uit de zon vandaan te blijven en smeer ik mijzelf in met zonnebrand crème met een SPF factor van ten minste 50. Helaas mag dat niet altijd baten en heb ik een keer in de zoveel tijd het ‘geluk’ dat ik heel erg verbrand, ondanks de genomen maatregels.

Je hoort wel eens dat mensen met een rood haar vaak erg licht zijn van huidskleur.  Ik heb dan wel geen rood haar, maar mijn huidskleur is wel erg licht. Helaas hebben onze kinderen ook zo een lichte huidskleur en dat zal wel te maken hebben met hun blonde haren en blauwe ogen. We zijn met hen dan ook erg voorzichtig, omdat ik weet hoeveel pijn een verbranding kan doen. Bovendien zijn er verschillende soorten huid kanker die veroorzaakt kunnen worden door UV-straling.

Toen wij zo een drie weken geleden gingen kamperen bij Bear Lake met Mel en Katie, heb ik mijzelf en natuurlijk ook de kinderen meerdere malen per dag ingesmeerd met SPF 50, maar helaas ben ik die zaterdag toch verbrand. Zaterdag avond begon mijn huid al behoorlijk te trekken en die zondag kon ik bijna niet opstaan van de pijn. Toen ik eindelijk uit de tent vandaan was gekomen, voelde ik mezelf gewoon duizelig worden van de pijn. Zo duizelig en misselijk dat ik het gevoel had dat ik flauw ging vallen.

De maandag die volgde, ben ik met alle pijn gewoon naar werk gegaan, maar tegen de lunch ben ik toch maar naar huis gegaan. Iedere beweging die ik maakte was teveel van het goede en iedere keer weer kroop ik in elkaar van de pijn. Thuis heb ik Dan mij gelijk weer in laten smeren met aloe vera en ben ik op bed gaan liggen met de fan op mij gericht. Helaas gaf dat natuurlijk maar tijdelijk verlichting en heb ik een paar dagen met behoorlijke pijn rond gelopen.

De volgende stap in het process was het vervellen. Je kon mijn huid niet aanraken of het liet los. Bovendien was het niet echt een fijn gezicht, maar helaas kon ik ook daar niets aan doen. Ik heb zoveel mogelijk gesmeerd met lotion en aloe vera, maar het heeft niet geholpen. Ondanks dat bleef ik toch vervellen en was mijn huid erg schraal geworden.

En dan nu…. Drie weken nadat ik zo verbrand was, loop ik nog met consequenties. En ik weet niet wat erger is, de pijn van de verbrande huid, die nu overig wel weg is, of de verschrikkelijk jeuk waar ik mee rond loop op mijn schouders. Het zijn echt alleen maar mijn schouders, maar het is so erg dat ik er met een scherp mes overheen zou willen schrapen. Natte doeken helpen niet, douchen helpt niet en krabbelen al helemaal niet. Je zou toch denken dat dit nu toch wel weg getrokken zou moeten zijn, maar niets is minder waar.

Na uiteindelijk google te hebben geraadpleegd weet ik nu, dat deze jeuk bekend staat als "hell's itch" en dat het normaal gesproken wel weg moet trekken, tenzij je blijft krabbelen. En dat is nu net iets waar ik niet mee kan stoppen. Ik weet nu dat je lichaam na een verbranding histamine aanmaakt en als je blijft krabbelen gaat die histamine niet weg, waardoor de jeuk alleen maar erger lijkt te worden. Vanmiddag ga ik ook snel maar even anti-histamine kopen, want ik ben het hele gebeuren rondom deze verbranding nu wel goed beu.

Bear Lake

Al twee jaar vroegen Mel en Katie of wij een keer met hen mee wilden gaan, kamperen bij Bear Lake. Natuurlijk wilden wij dat wel, alleen kwam er altijd iets tussen. Dit jaar konden we dan eindelijk wel met hen mee en zo waren we afgelopen vrijdag ochtend op weg naar Bear Lake. Mel en Katie waren op woensdag al vertrokken.

Ik was zelf nog noiot bij Bear Lake geweest dus wist niet heel goed wat ik me erbij voor moest stellen. Ik dacht dat het misschien een beetje hetzelfde zou zijn als Moon Lake, maar dat bleek totaal niet waar te zijn. Bear Lake is vele malen groter dan Moon Lake en het water is er prachtig blauw en ontzettend helder. De kinderen waren natuurlijk ook van de partij en zij konden niet wachten. Ze vroegen al vanaf het moment dat we bij Moon Lake weg gingen hoeveel nachtjes ze nog moesten slapen voordat we naar Bear Lake gingen. Zij vinden kamperen zo ontzettend leuk en natuurlijk waren ze ook erg blij dat zij met de kinderen van Mel en Katie konden spelen.

Na een rit van ongeveer 3 uur kwamen we dan eindelijk aan. We hebben toen eerst de tent op gezet en de spullen uitgepakt, zodat we daar geen omkijken meer naar hadden. Vervolgens zijn we eigenlijk direct in het water gesprongen. Mel en Katie hebben twee waverunners en een jet ski die zij bij zich hadden, dus uiteraard hebben wij daar ook gebruik van gemaakt. Zowel Dan als ik hadden nog nooit op zo een ding gezeten dus het leek ons wel heel leuk en wat hebben we gelachen. We hebben alleen gereden, maar ook met elkaar en we hebben bij anderen achterop gezeten en zelfs de jongens zijn 2 keer mee geweest, hoewel we dan wel een heel stuk zachter gingen natuurlijk en dicht bij de kust bleven. Het water was heerlijk. In de eerste instantie voelde het koud aan, maar eenmaal door de kou heen, was het water perfect. Op sommige plaatsen was het gewoon zelfs warm. Wat wel iets minder was, was dat er bij het strandje waar wij zaten hele grote keien in het water lagen en die waren erg glad dus we zijn een paar keer onderuit gegaan, maar dat mocht de pret niet drukken. Zelfs Khloé heeft zichzelf prima vermaakt in het water.

‘s Avonds hebben we heerlijke Mexicaanse tacos gemaakt met vlees boven het kampvuur en als toetje hebben we marsmellows geroosterd. De kinderen hebben heerlijk rond gerend en gespeeld met alle andere kinderen. Een paar van Mel zijn broers waren ook gekomen met hun kinderen dus we zaten daar met een leuke groep. En uiteraard hebben we ‘s avonds nog lang rond het kampvuur gezeten. Zaterdag hebben we ook bijna de hele dag op en rondom het water door gebracht, kortom we hebben een heerlijk weekend gehad. Het enige nadeel was dat ik zondag ochtend op stond en gewoon misselijk werd van de pijn van mijn verbrandde huid. Ik weet dat ik snel verbrand, dus ik had mezelf regelmatig met SPF 50 ingesmeerd, maar helaas heeft het niet mogen baten. De pijn in mijn benen is bijna weg, maar mijn schouders doen zo een zeer. Vanmorgen zag ik ook dat ik nu blaren op mijn schouders heb. Misschien de volgende keer maar SPF 100 op doen.

Zondag middag rond 14.00 uur waren we weer thuis en hebben we snel de kinderen in bad gedaan en de spullen opgeruimd, want helaas moest Dan die middag om 16.00 uur al weer werken, maar we hebben van ons weekendje genoten.

Moon Lake 2015

De jongens keken er al weken naar uit en toen het eindelijk zo ver was, konden ze niet meer wachten totdat we eindelijk zouden gaan kamperen. Op maandag ochtend heeft Dan snel nog even de auto laten servicen en voor het gevoel van de jongens duurde dat een eeuwigheid. Na de service beurt zijn ze nog even heel snel langs mijn werk gereden, om gedag te zeggen, waarna ze vervolgens echt op weg gingen naar Moon Lake.

Door mijn nieuwe baan kon ik helaas maandag en dinsdag geen vrij krijgen, omdat mijn directe collega al vrij was. Vandaar dat Dan al op maandag weg ging met de jongens en mijn vader thuis bleef met Khloé. We zouden in de eerste instantie al op zaterdag vertrekken, maar omdat ook Dan zijn vader zou komen, wilde Dan pas weg nadat hij was aangekomen. Dinsdag middag na werk zijn mijn vader, Khloé en ik vertrokken.

Na een reis van iets meer dan 3 uur, kwamen we aan bij Moon Lake waar de jongens al snel naar de van kwamen rennen, om te vertellen wat ze al gedaan hadden. We hoefden gelukkig niets op te zetten, dat was een voordeel van het feit dat Dan een dag eerder was vertrokken. Dan zijn zus Chantal en haar gezin, Dan zijn vader en zusje Taylor waren er ook allemaal al. En Dan zijn broer Freddy en zijn gezin waren ook dit jaar weer helemaal vanuit Tennessee gekomen.  Al snel kwam Dan zijn vader aanlopen en kreeg ik van hem een zilveren armbandje als cadeau met 3 kinder kopjes eraan met de namen van de kinderen er in gegraveerd. Khloé kreeg een paar tulpen oorbelletjes en ook kregen we beide een t-shirt. Alle anderen hadden de dag ervoor al hun cadeautjes gekregen.

Voor mij is het nu het tweede jaar dat we naar Moon Lake zijn geweest, voor Dan inmiddels het derde jaar. (Het eerste jaar hadden we auto problemen en was Taylor hier, dus konden we niet met een auto, vandaar dat ik thuis bleef) Ieder jaar hebben we wat meer spullen verzameld, maar toch merk je ook ieder jaar dat je nog altijd spullen mist. Dan is het toch wel heel fijn dat we met familie zijn, want alle spullen die wij niet hebbben, kunnen we gebruiken van anderen.

We hadden van te voren af gesproken om omstebeurt te koken voor iedereen. Heel fijn dat we niet iedere avond hoefden te besluiten wat we gaan eten, maar als je dan eenmaal aan de beurt bent is het behoorlijk wat werk. Ook hier is het erg fijn om spullen van anderen te kunnen lenen. Langzaam aan komen we er wel met spullen, maar tot die tijd is het toch heel makkelijk.

We hebben een heerlijke week gehad. De kinderen hebben lekker rond gerend en kunnen spelen met hun neefjes en nichtje. Elke avond waren ze ook lekker zwart van de aarde. We hebben gewandeld, op het strandje gespeeld en in het water, we hebben gevaren met een bootje en we hebben ook gevist. Zowel Skyler als Noah hebben ook allebei hun eerste vissen gevangen en wat waren ze daar trots op.

Het weer was ook geweldig, hoewel het overdag behoorlijk heet was en de nachten waren daarentegen behoorlijk koud, maar dat heeft de pret niet mogen drukken. De kinderen leken geen last te hebben van de kou en daar maakte ik me het meeste druk om. 

Zaterdag middag zijn we weer op huis af gegaan, omdat Dan zondag middag weer moest werken en hij geen zin had om eerst nog eens een lange rit te maken om vervolgens al gelijk weer aan de slag te moeten. Maar eerlijk is eerlijk, ik vond het toch ook wel fijn om weer in mijn eigen bed te liggen en de kinderen waren er ook wel aan toe, aangezien iedereen op zondag ochtend om 09.00 uur nog sliep.

We kijken al weer uit naar volgend jaar en de kinderen vragen nu ook al hoeveel nachtjes we hiervoor nog moeten slapen. Dat zijn er nog een hele boel. Gelukkig kunnen we ze wel blij maken met het feit dat we over een paar dagen nog een keer gaan kamperen, alleen dan iets dichter bij huis en dit maal met onze vrienden Mel en Katie en hun kinderen.

Inmiddels is mijn vader ook al weer naar huis. Hij vertok op zaterdag 4 juli, dus hij heeft het vuurwerk moeten missen, maarde dag ervoor zijn we nog gezellig met Chantal en haar gezin en Dan zijn vader en Dan zijn zusje Taylor naar de dierentuin geweest. Het was heerlijk om nog even een fijne dag te hebben zo. Maar we gaan al weer aftellen naar het volgende bezoek wat over ongeveer 5 maanden weer voor de deur staat.

's Avonds zijn we bij Chantal wezen eten en daarna hebben we in Grantsville naar het vuurwerk gekeken. Na de vuurwerk show zijn Dan zijn vader en zijn zusje met ons mee naar huis gegaan en hebben ze de laatste drie dagen bij ons door gebracht. Ook zij zijn vanmiddag weer vertrokken naar huis. Fred wil volgend jaar weer terug komen en Taylor misschien over 2 jaar. 

Dan is nu aan het werk, Khloé slaapt en ook de jongens zijn klaar voor bed. Na bijna 4 weken bezoek te hebben gehad zijn de kinderen echt een beetje uit hun ritme, dus gaan we vanavond allemaal op tijd naar bed.