Surprise!

Where to start, where to start….? We pakken de draad maar op in maart sinds de laatste blog in februari was. In maart is Dan weer een jaartje ouder geworden. Een jaar of twee geleden liet hij eens vallen dat hij graag zou willen skydiven en dat dat iets is dat altijd al op zijn bucket list heeft gestaan. Zo ben ik gaan zoeken of er hier iets in de buurt gedaan werd en vond Skydive Utah in Tooele. Zelf heb ik hier totaal geen behoefte aan, dus ik heb Arnold gebeld en gevraagd of hij misschien met Dan mee zou willen gaan, omdat hij ook al eens aangegeven had om dat te willen doen. Voor Dan zijn verjaardag heb ik dan ook een skydive pakket gekocht. De sprong zou een week na zijn verjaardag plaats vinden.

Helaas kwam die dag en ging voorbij zonder dat zij konden springen. We kregen die ochtend al vroeg een berichtje dat het weer niet mee zat, dus werd de sprong verplaats naar halverwege april. Helaas lukte het op die dag ook niet, hoewel we hele goede hoop hadden en zelfs naar Tooele gereden waren. Nadat ze ingecheckt waren en de safety video hadden bekeken kregen we te horen dat het laatste vliegtuig voor die dag net vertrokken was, omdat er weer een storm aan zat te komen.

Op 4 mei, mijn eigen verjaardag, zouden ze het nogmaals gaan proberen. Het weer voor die dag zag er goed uit en het was inderdaad een prachtige dag. Omdat zij de vorige keer al ingecheckt waren, hoefden we dat proces niet opnieuw te doen en we mochten gaan wachten totdat het tijd was voor hun sprong. Dat wachten duurde een eeuwigheid. Zij hadden om 13.00 uur een afspraak, maar sprongen uiteindelijk pas na 17.00 uur. Dit blijkt overigens heel normaal te zijn.

Dan en Arnold werden geroepen om zich in de harnassen te hijsen en voor wat verdere instructies en om de instructeurs te ontmoeten. Je mag niet alleen springen, daar moet je een x-aantal sprongen voor hebben gedaaan, dus het werd een tandum dive. Vervolgens mochten zij het vliegtuig in. De kinderen en ik hebben het vliegtuig gevolgd en geprobeerd om te kijken waar ze sprongen, maar dat is nog niet eens zo makkelijk. Uiteindelijk nadat de parachuten geopend waren konden we zowel Dan als Arnold vinden. Ze hebben beide een geweldige ervaring gehad en zouden het allebei zonder twijfelen, zo weer doen!

Na het skydiven zijn we met Arnold en de kinderen uit eten geweest voor mijn verjaardag. Keri was de hele dag aan het werk en heeft ook het skydiven niet kunnen zien. Erg vond ze dit overigens niet, want ze vond het maar helemaal niets.

Vanaf maart hebben we het ook druk gehad met sport. Skyler heeft er weer een seizoen van baseball opzitten, Noah heeft zijn eerste voetbal seizoen achter de rug en Khloé weer een seizoen van dansen dat afgerond werd met een recital. Ook is Noah nu helemaal klaar met zwemmen, omdat hij door mocht stromen naar competitie en Khloé is inmiddels in level 4.

Dit baseball seizoen voor Skyler was een geweldig seizoen. Aan het einde van het vorige seizoen is hij een keer heel hard geraakt door de bal, waardoor hij een beetje angstig was als hij aan slag was. Hij feet dit seizoen alle wedstrijden op first base gestaan en heeft daar echt zijn plek gevonden. Aan slag ging iets minder goed, totdat op een avond hij de bal een keer heel hard het veld in sloeg en alle angst van hem af viel. Toen was hij niet meer te stoppen. Hij heeft, ondanks dat ze meerdere wedstrijden verloren, een geweldig seizoen gehad en hoopt volgend seizoen bij dezelfde coach te mogen spelen.

Noah heeft na het zwemmen gekozen voor voetbal. Hij wilde in de eerst instantie op basketball, maar daarvoor waren nog geen inschrijvingen, dus besloot hij om op voetbal te gaan. En wat een keuze was dat. Hij heeft het zo ontzettend naar zijn zin gehad dat hij heeft aangegeven basketball voorlopig te laten voor wat het is. Het is zo verschrikkelijk leuk om de jongens zo in hun element te zien.

Op 30 mei was ik even weg gelopen van mijn telefoon op werk, toen ik terug kwam en zag dat ik 2 gemiste oproepen had van mijn vader. Dat gebeurd bijna niet dat hij belt terwijl ik op werk ben, dus dan schrik ik even. Toen ik hem terug probeerde te bellen en er vervolgens niet werd opgenomen, kreeg ik een bericht met de vraag of de koffie klaar stond. Een volged berichtje gaf aan dat hij op het vliegveld stond en opgehaald kon worden bij pick up 7! Wat een geweldige verrassing.

Wij hadden hem deze zomer totaal niet verwacht, omdat hij in December al aan had gegeven niet genoeg dagen te hebben om twee maal te komen dit jaar. Maar omdat hij een paar keer in moest vallen op werk, kon hij toch wel.

Zo gingen wij de weer erna met zijn zessen kamperen bij Moon Lake. Wij hadden dit al in de planning staan met Freddy en Kerry, maar nu kon opa met ons mee. Wij zouden van zondag tot woensdag gaan en Dan zou dan woensdag weer gewoon naar werk gaan. Het was een beetje fris bij aankomst en de eerste nacht was behoorlijk koud. Bij het opstaan de volgende dag voelde mijn vader zich niet echt lekker. Hij had het kort na aankomst op Moon Lake een beetje benauwd en dat is eigenlijk niet weg getrokken. Ook had hij hoofdpijn en was hij duizelig.

Ondanks dat hij eerder mee is geweest naar Moon Lake en er nooit eerder last van heeft gehad, leek hij nu toch behoorlijk last te hebben van het hoogte verschil. In Nederland zit hij met gelijke hoogt als de zee, bij ons thuis zitten we ongeveer op 4300 feet en bij Moon Lake zaten we op 8087 feet, dus binnen een week is da teen behoorlijk verschil.

Na de eerste nacht besloten we dan ook dat het voor mijn vader beter zou zijn als hij terug naar ons huis zou gaan. Dan is met hem mee gegaan en heeft ons woensdag ochtend weer gehaald. Eenmaal thuis voelde mijn vader zich gelijk weer een stuk beter. Het was jammer dat hij niet kon blijven maar uiteindelijk was dat voor hem het beste.

De kinderen en ik hebben ons, ondanks dat Dan en Opa naar huis zijn gegaan, goed vermaakt. De kinderen hebben heerlijk met hun neefjes kunnen spelen. We zijn op het strand geweest en hebben veel gevist en alle drie de kinderen hadden voordat we weer naar huis moesten hun eigen vis gevangen!

Ik zou donderdag weer naar werk gaan, maar heb de rest van de week ook maar vrij genomen, zodat we lekker van opa konden genieten. Mijn vader heeft zich goed vermaakt en de kinderen ook. Zolang de kinderen zich vermaken, dan vermaakt opa zich ook. Opa heeft ook nog baseball wedstrijden en voetbal wedstrijden mee kunnen krijgen, dus dat was voor de jongens een grote bonus.

We hebben veel spelletjes gedaan met de kinderen, we zijn naar de bioscoop geweest, hebben thuis films gekeken en we hebben in het park gespeeld. Ook zijn we wezen barbequen bij Arnold en Keri, die een vriend uit Nederland op visite hebben en we hebben eindelijk de kopermijn kunnen bezoeken. Dit is iets dat mijn vader al jaren wilde doen, maar door een aardbeving was het bezoekers centrum al jaren gesloten. Dit jaar ging het eindelijk weer open en heeft mijn vader dat eindelijk van zijn lijstje af kunnen strepen.

(Look Opa,you live here)

Drie onverwachtte weken zijn wel weer heel snel voorbij gevlogen en vorige week hebben we helaas al weer afscheid moeten nemen, maar de vakantie voor december staat al weer vast en we kunnen niet wachten!