Terug blik op 2015

2016 staat voor de deur. Daarmee laten we 2015 achter ons en zijn we benieuwd wat 2016 ons zal gaan brengen. Helaas is niemand verzekerd van een nieuwe dag, iets dat we nu een paar keer teveel hebben mee gemaakt, dus proberen we overal volop van te genieten. Ik denk dat we op een goed en mooi jaar

In Januarie leerden wij een stel van onze leeftijd kennen via de pre-school van Noah. Dan werd aangesproken door iemand, doordat wij een Nederlandse sticker op mijn auto hadden zitten en die jongen vroeg zich af of hij uit Nederland kwam, want hij herkende de sticker. Hij bleek zelf ook Nederlands te zijn. Arnold en Keri zijn van onze leeftijd en hebben 3 kinderen van dezelfde leeftijd als onze kinderen. We kunnen erg goed met elkaar overweg en zijn regelmatig bij elkaar thuis te vinden.

In Februarie hebben wij Skyler zijn zesde verjaardag gevierd. Ik kan gewoon niet geloven dat de kinderen zo snel groeien. Over anderhalve maand is onze oudste gewoon al weer 7. Ik kan het me als de dag van gisteren herinneren dat hij geboren werd. Februarie is ook de maand geweest dat Khloé haar neus amandelen zijn verwijderd. Na een hele winter met een snot neus te hebben gelopen en ‘s nachts nog erger snurken dan een volwassen man hebben wij een keel-, neus-, en oor dokter bezocht, die gelijk na 5 minuten al zei dat haar neus amandelen eruit moesten. Een week na dit bezoek was Khloé al geopereerd en we zagen binnen een paar dagen al het resultaat.

In Maart ben ik begonnen met werken bij Ottobock. In de laatste dagen van Februarie belde mijn oude manager mij en wilde graag praten over een positie die vrij zou komen, omdat de vrouw die deze positie vulde, met pensioen zou gaan. Binnen een week had ik een solicitatie gesprek en een paar dagen daarna had ik een aanbod.

In April zijn alle drie de kinderen verwend met nieuwe fietsen. Op paas ochtend stonden er ineens 3 mooie fietsen in de woonkamer en wat waren de kinderen blij! De fietsen zijn heel wat bereden deze zomer en de kinderen kunnen niet wachten totdat ze weer lekker kunnen fietsen.

In Mei ben ik zelf weer een jaartje ouder geworden en was het moederdag. Dan en de kinderen hebben mij verwend met twee mooie nieuwe bedels voor mijn Pandora armband en zelf gemaakte cadeautjes voor op school. Mei was ook de laatste schoolmaand voor de jongens en zij hebben een goed jaar afgerond.

Juni stond vooral in het teken van familie en bezoek. Mijn vader kwam, Dan zijn vader en zusje kwamen ook uit Nederland, een neefje van ons was met verlof van de marine, Freddy en Kerry zijn uit Tennessee naar Utah gekomen en we zijn wezen kamperen met zijn allen bij Moon Lake. Juni was wat dat betreft een van de drukste maanden van het jaar, maar we hebben er met volle teugen van genoten. Ook heb ik na ruim 11 jaar mijn vriendin uit Arizona weer gezien!

In Juli zijn we na 2 jaar eindelijk wezen kamperen bij Bear Lake met Mel en Katie. Zij vroegen al 2 jaar of we met hen mee wilden. Uiteindelijk kwam het er dan van. We hebben 2 dagen heerlijk genoten van het water en de zon en het gezelschap en de kinderen kunnen niet wachten tot volgend jaar. Dit was ook het weekend dat ik zo verschrikkelijk verbrand was dat ik er gewoon fysiek ziek van was. Ik kan tot op de dag van vandaag nog steeds kleding lijnen op mijn lichaam zien!

In Augustus hebben we met Mel en Katie nog een geweldige weekend trip gemaakt. Dit maal naar de Grand Canyon. Katie haar moeder woont in het zuiden van Utah en daar mochten wij overnachten en de volgende dag zijn we door gereden naar de Grand Canyon. Dan had de Grand Canyon nog nooit gezien en de kinderen ook niet. Het was een geweldig weekend om niet te vergeten!

In September gingen de jongens weer terug naar school. Skyler was eigenlijk de laatste week van Augustus al terug gegaan, maar Noah begon pas in de eerste week van September. Wat keken ze er naar uit. Skyler ging dit jaar naar first grade en Noah zou zijn tweede jaar bij de pre-school gaan volgen. De jongens genieten allebei van school en zijn beide erg leer gierig. Hopelijk blijft dit ook de komende jaren zo. Ook zijn de jongens allebei begonnen met zwemles. Ze hebben er nu zo een 4 maanden op zitten en zijn al door gegroeid naar het tweede level. Ze vinden het heerlijk en ik vind het prachtig om te zien hoe veel vooruitgang zij boeken.

Oktober staat natuurlijk altijd in het teken van Halloween. Al heel vroeg hadden Skyler en Noah hun kostuum uitgezocht en hebben we de voordeur versierd. Khloé besloot iets later pas wat haar kostuum zou worden. We hebben die maand ook pompoenen uitgesneden en de kinderen hebben ge-trick-or-treat. Het was afgelopen Oktober ook al weer 11 jaar geleden dat mijn moeder overleed.

November is voor ons druk, omdat we Noah zijn verjaardag vieren op 1 November. Onze beer is inmiddels al weer 5. Volgend school jaar mag hij eindelijk naar Kindergarten en daar kijkt hij heel erg naar uit. Noah’s verjaardag werd gevold door die van Khloé op 24 November. Ons kleine meisje da teen paar hele zware maanden had vlak na haar geboorte en hierdoor wat achterstand had opgelopen is inmiddels al weer 3. De achterstand wist ze met hulp heel snel weg te werken en ze is nu een heel pittg en eigenwijs, maar oh zo lief meisje. Kort na Khloé haar verjaardag was het Thanksgiving. Volgend jaar zal Khloé haar verjaardag op Thanksgiving vallen. Voor Thanksgiving ware nook Freddy en Kerry weer naar Utah gekomen.

En nu zitten we in Decemder, op de laatste dag, voordat we het nieuwe jaar in gaan. Mijn vader is op 10 December weer aangekomen en uiteraard genieten we daar enorm van. Alhoewel we ook allemaal wel ziek zijn geweest en dus niet heel veel weg zijn geweest, maar dat mag de pret niet drukken. De kinderen genieten ook enorm van zijn aanwezigheid. En natuurlijk hebben we vorige week kerst gevierd. De kinderen zijn weer goed verwend en ook wij zijn natuurlijk niet vergeten.  Vanavond gaan wij oud en nieuw vieren bij Arnold en Keri thuis.

Uiteraard is niet alles roos kleurig en hebben we ook mindere momenten, maar ik kan eerlijk zeggen dat we dit jaar met een goed gevoel af kunnen sluiten. We zijn benieuwd wat 2016 ons zal gaan brengen!

Wij hopen dat al onze lezers en familie en vrienden een heel mooi en gelukkig nieuw jaar zullen hebben. We wensen iedereen veel liefde, gezondheid en geluk! 

Opa, oma en ziektes

Mijn vader is na een lange reis met vertraging op 10 December weer in Salt Lake City geland. We hebben de avond voordat hij vertrok nog even op Skype gezeten. Toen ik naar bed ging had hij net in gechecked op Schiphol, dus alles verliep op dat moment nog goed. Vervolgens werd ik rond 02.00 uur wakker gemaakt door Dan. Hij was net uit werk en zei dat er iets aan de hand was met mijn vader, want hij had op facebook geschreven dat hij gefrustreed was. Het bleek dat het vliegtuig na het boarden niet kon vertrekken, omdat ze de juiste papieren niet hadden. Na veel gedoe waren de papieren er eindelijk, maar toen mocht het vliegtuig niet vertrekken vanwege ernstige mist in Frankrijk. Zo heeft iedreen ruim een uur in het vliegtuig vast gezeten, omdat men ook het vliegtuig niet meer uit mocht.

Op dit moment wist ik dit allemaal nog niet. Ik had mijn vader een berichtje gestuurd via Whatsapp, maar daar kreeg ik geen reactie meer op en ik kon op de tracker zien dat zijn vliegtuig onderweg was naar Frankrijk. Ik heb nog een klein beetje liggen doezelen, maar niet echt meer geslapen, want je maakt je dan toch een beetje zorgen.

Toen mijn wekker vervolgens af liep voor werk heb ik gelijk weer gekeken of mijn vader nog op mijn berichtje had gereageerd, maar ik had nog steeds geen reactie. Toen ik zijn vlucht weer na keek zag ik dat hij ruim een uur vertraging had en zijn volgende vlucht was al weer 2 uur onderweg. Ik begon me gelijk af te vragen of hij zijn volgende vlucht wel gehaald zou hebben. Toen ik  rond mijn tijd om 07.00 uur nog niets van hem had gehoord, dacht ik weld at het goed zou zitten, anders zou hij toch zeker wel gebeld hebben of een berichtje hebben gestuurd.

Rond 14.15 uur kwam zijn vlucht aan op Salt Lake City en rond 15.15 uur kreeg ik een berichtje dat hij door de douane heen was. De vorige keer duurde het bijna 2 uur voordat hij door de douane heen was, dus ik had nu met hem af gesproken dat ik weg zou gaan van werk, zodra hij door de douane was gekomen. Achteraf hoorde ik dat hij zijn vlucht in Frankrijk maar net op het nippertje heeft gehaald.

De kinderen waren hartstikke blij om opa weer te zien. De hele week hebben ze hard af geteld en nu was hij daar eindelijk. Khloé heeft wel 100 x opa gezegd toen hij de auto in stapte. Opa is uiteraard net zo blij om de kinderen weer te zien. Opa had ook een hele extra koffer vol met Nederlandse spulletjes, dus we zijn weer goed verwend.

We hebben inmiddels ook al weer bij twee van zijn favoriete zaken gegeten, Chick-fil-a en Golden Corral. Ook heeft hij al weer mee mogen genieten van een goede sneeuwstorm. Toen we donderdag avond bij Chick-fil-a weg gingen, viel er zo ontzettend veel sneeuw, zo erg heb ik het maar een paar keer eerder gezien. De sneeuw bleef op dat moment overigens nog niet liggen, omdat we voor de tijd van het jaar hogere temperaturen hadden dan normaal. Maar de volgende sneeuw storm heeft dat inmiddels al weer goed gemaakt.

Zaterdag avond hebben we bezoek gehad van Arnold en Keri en de kinderen. Zij vonden het ook erg leuk om mijn vader weer te zien. Ik heb een pan met lekkere Nederlandse macaroni gemaakt. De kruiden zakjes voor de macaroni is iets wat mijn vader altijd mee neemt voor ons. We hebben er heerlijk van gegeten en daarna hebben we een dobbelsteen spelletje gespeeld, Farkle.

Zaterdag middag kregen we een triest berichtje dat Dan zijn oma in Nederland is overleden. Bijna een week daarvoor had ze een beroerte gehad. We waren al op de hoogte gebracht dat oma zou te komen overlijden, maar als het berichtje dan door komt, is het toch even slikken.

Inmiddels is ook bijna iedereen weer ziek thuis. Dat lijkt ook wel een gewoonte als mijn vader hier is rond de kerst dagen. Zondag ochtend werd Skyler wakker met blaren op zijn voeten. In de eerste instantie dacht ik er niet al te veel van, behalve dat hij misschien andere schoenen moest hebben. Toen hij vervolgens zei dat het ook jeukte en ik verder ging kijken, zag ikd at hij ook uitslag had op zijn benen en handen. Dan weer me er op dat het leek alsof hij een koortslip aan het krijgen was ook. Toen mijn vader er vervolgens naar keek zei hij dat het heel erg leek op waterpokken. We hebben hem voor de zekerheid maar even naar de dokter gebracht, om dit uit te sluiten. Als het wel waterpokken zouden zijn, dan mocht hij natuurlijk niet naar school.

Bij de dokter mochten we eigenlijk al gelijk naar binnen, omdat ze bij zoeits proberen om verspreiding minimal te houden. Bij binnenkomst heeft de dokter hem na gekeken en vervolgens vroeg ze hem om zijn mond open te doen en toen zei ze dat ze dit al verwachtte. Hij heeft geen waterpokken, maar hand-, voet-, mondziekte. Hij heeft nu niet alleen blaren op zijn voeten, maar ook op zijn handen en rondom zijn lippen en in zijn keel. Ook dit is besmettelijk en Sky mag een paar dagen niet naar school.

Noah heeft al een paar dagen een naar hoestje en begint nu, net als Skyler voor zijn diagnose, te klagen over hoofdpijn end at hij zich niet lekker voelt. Ik ben zelf niet lekker en heb denk ik een griepje te pakken en ik heb een dik oog en ook opa is wat snotterig. Hopelijk trekt het allemaal snel weer weg en worden we niet nog zieker. Een jaar of 2 geleden was mijn vader zo ziek, dat ik dacht dat hij een zware long ontsteking had. Hopelijk zijn we er allemaal weer snel vanaf en komen we de kerst griep vrij door.

Birthday en Thanksgiving

Op zaterdag 24 november in 2012, konden wij ons ‘s ochtends om 08.00 uur melden in het ziekenhuis, waar ik die ochtend ingeleid zou worden voor de bevalling van onze dochter. Na een zwangerschap die zwaarder was dan die van de jongens, zouden we dan eindelijk een meisje krijgen. De zwangerschap was overigens niet zo zwaar dat ik op bedrust heb gelegen, maar als je al 2 kleine kinderen rond hebt lopen valt het allemaal gewoon iets zwaarder dan een eerste zwangerschap.

Na een bevalling van ongeveer 8 uur lag er eindelijk een klein, lief meisje op mijn buik. Dat kleine, lieve meisje is inmiddels al weer 3 jaar oud en heeft een geheel eigen willetje en kan heel erg eigenwijs en koppig zijn. Af en toe heeft ze dat wel nodig met 2 oudere broers. Ze is overigens ook verschrikkelijk lief en zorgzaam.

Omdat haar verjaardag dit jaar op dinsdag viel, hebben we de zaterdag voor haar verjaardag een klein feestje gegeven.  We hadden niet heel veel mensen uitgenodigd, maar we wilden toch dat ze zich die dag speciaal zou voelen en dat is zeker wel gelukt. Khloé is helemaal gek van Minnie Mouse, dus we hadden een mooie Minnie taart besteld en ze vond hem prachtig. Iedereen die binnen kwam moest van haar eerst even in de koelkast komen kijken naar de taart.

Toen het tijd was voor haar cadeautjes, kreeg ze een paar tasjes in haar handen gedrukt en dat vond ze helemaal geweldig. Alleen al van de tasjes werd ze blij en ze had op dat moment nog niet eens de inhoud gezien. Zo leuk om te zien dat een klein kindje blij kan worden van zo een klein iets. Khloé is verwend met kleding, babies en ander speelgoed en was bij alle cadeautjes net zo enthousiast als het eerste cadeautje.

Arnold en Keri moesten die middag beide werken, dus zij zouden later op de dag langs komen en dan blijven eten. Zo hebben de kinderen lekker met elkaar gespeeld en wij hebben na het eten ook een spel gespeeld. Het was zo een leuke avond en Khloé heeft een hele fijne dag gehad. ‘s Avonds ging ze dan ook naar bed met al haar nieuwe spulletjes bij zich in bed.

De donderdag na haar verjaardag was het Thanksgiving. Dan zijn broer Freddy was voor Thanksgiving naar Utah gereden met zijn gezin vanuit Tennessee. Die donderdag moest Dan ‘s avonds helaas gewoon werken, dus hadden we besloten om Turkey Friday te doen bij Chantal thuis. De woensdag voor Thanksgiving kwamen Freddy en Kerry met hun gezin bij ons eten. Kerry had toen gevraagd of ik op Thanksgiving day misschien naar de film wilde met haar. Natuurlijk had ik daar wel oren naar, dus zijn wij naar ‘The Secret in their eyes’ geweest. Het was niet wat ik er van verwacht had, maar we vonden het beide een goede film.

Die avond waren we, zoals ieder jaar, bij Mindy uitgenodigd om te komen eten. Aangezien Dan toch aan het werk was zijn de kinderen en ik daar geweest. Er was veels te veel eten, maar het heeft allemaal heerlijk gesmaakt en iedereen ging met wat left overs naar huis. Dan kwam ons ook nog even verrassen door een langere ‘lunch’ te nemen, waardoor hij toch van een Thanksgiving maaltijd heeft kunnen genieten.

Vrijdag middag zijn we dus naar Chantal gereden. Zij hebben onlangs een huis gekocht, dus ze wilde heel graag Thanksgiving bij haar thuis vieren. Het was een hele gezellige avond en het eten was heerlijk. Uiteraard was e rook weer hier veels te veel eten, dat lijkt wel een normaal iets met Thanksgiving. Het was ook heel fijn om tijd met Freddy en Kerry en de kinderen door te kunnen brengen, voordat zij die nacht weer terug naar Tennessee zouden gaan.

Zaterdag middag zijn wij met de kinderen en tante Rhonda naar de bioscoop geweest. De jongens wilden heel graag ‘The Good Dinosaur’ zien. Rhonda zou haar kleinzoon eigenlijk mee nemen, maar op het laatste moment besloot hij dat hij naar huis wilde. Rhonda zelf wilde de film ook zien, dus is ze gezellig met ons mee geweest. Het was een hele leuke film, de jongens hebben er van genoten en wij stiekem ook. Khloé helaas minder, zij was na ongeveer 10 minuten de aandacht kwijt.

Na de film hebben we onze kerst spullen tevoorschijn gehaald en hebben we de boom opgezet. Vorig jaar na de kerst hebben we allemaal nieuwe ornamenten gekocht voor een prikje, omdat alles na de kerst in de aanbieding wordt gegooid. Ik vind het zo gezellig in huis nu de boom weer staat. Heerlijk vind deze tijd van het jaar. Alleen de kou en sneeuw is iets minder leuk, maar gelukkig is er nog niet al te veel sneeuw gevallen dit jaar.

En zo zijn we aan de laatste weken van het jaar begonnen. De kinderen zijn al heel hard aan het aftellen naar de kerst, maar ook naar opa. Over een weekje is hij al weer hier.