Slecht nieuws

Helaas moet ik na onze laatste blog schrijven dat ik met 8 weken zwangerschap, afgelopen weekend een miskraam heb gehad....

Nieuwtje!!!

De kerstboom staat weer

Afgelopen maandag zouden we de kerstboom weer neer gaan zetten, dus na het avond eten hebben we alle kerstspullen weer naar boven gehaald uit de storage room. Ik vind de kerst een van de gezelligste feestdagen van het jaar, dus de boom kan wat mij betreft net snel genoeg op gezet worden.

Toen de boom eenmaal in elkaar stond en wij de takken uit begonnen te vouwen, zag ik iets raars in de boom hangen. Op het moment dat ik dichter bij kwam en het bijna uit de boom vandan plukte, zag ik dat het om een dode muis ging…. brrrr. Bij nader onderzoek bleek er ook heel veel muizen poep in de doos van de kerstboom te zitten. Hierdoor wilde Dan de boom niet meer neerzetten, omdat hij heeft gehoord dat je van muizen poep behoorlijk ziek kunt worden. Bovendien hebben we met Noah al genoeg problemen met zijn luchtwegen gehad.

Brian en Carrie boden aan dat wij hun boom zouden gebruiken, aangezien zij dit jaar alleen maar een klein boompje neer zetten en dat aanbod hebben we natuurlijk gretig aangenomen. We gaan nu na de kerstdagen kijken voor een nieuwe boom, wanneer de bomen in de aanbieding zijn.

De boom staat inmiddels en de sokken hangen weer bij de openhaard. Dit jaar hangen er 5 sokken, een voor Dan, een voor mij, een voor Skyler, een voor Noah en een voor opa! Op het moment dat ik dit schrijf hebben we nog maar 12 dagen te gaan, totdat hij hier is.

We kijken uit naar zijn bezoek en kunnen niet wachten totdat hij hier is. Skyler weet nog niet dat opa weer komt, we willen hem weer verrassen. Ik ga mijn vader uit werk vandaan ophalen van het vliegveld. We zijn dan ook benieuwd naar zijn reactie. Een ding weet ik zeker, hij zal super blij zijn om opa weer te zien, en wij ook!

Dankbaar voor …. Thanksgiving dinner

Als mijn laatste blog over dingen waar ik dankbaar voor ben, schrijf ik over Thanksgiving dinner. Er zijn nog veel meer dingen waar ik dankbaar voor ben, maar volgend jaar is er weer een jaar om hierover te bloggen.

Ik ben dankbaar voor Thanksgiving dinner, omdat de hele familie dan gezellig bij elkaar komt om samen te eten. Niet alleen het eten is heerlijk, maar ook de gezelligheid van de familie is geweldig. Helaas zijn dit ook weer momenten waarbij ik mijn familie mis, maar deze dingen zullen nu eenmaal altijd zo blijven.

We hebben vandaag eerst bij Pam geluncht en vanavond waren we uitgenodig bij Mindy, waar we ons weer opnieuw hebben vol kunnen stoppen met allerlei lekkers. Nu kunnen we een paar weken uitbuiken, voordat we weer aan het kerst diner zitten!

Dankbaar voor …. een dak boven ons hoofd

Ik ben dankbaar voor het feit dat we een huis hebben. Ik zie regelmatig mensen buiten winkels staan zoals Walmart en zij hebben dan een bord in hun handen waarop staat dat ze dakloos zijn. Dan realiseer ik me toch wel dat we het maar goed hebben met een eigen huis, dat groot genoeg is om zelfs onze vrienden onderdak te bieden.

Dankbaar voor …. mijn broers

Ondanks dat we elkaar misschien niet iedere dag spreken of emailen, ben ik dankbaar voor mijn broers. Vroeger wilde ik graag een zusje, maar ik zou me mijn leven toch niet anders in kunnen denken zonder mijn broers!

Ik ben ook dankbaar voor hun vriendinnen. Beide heb ik nog niet persoonlijk ontmoet, maar daar hopen we in de toekomst verandering in te brengen. Ik zie ze beide hier en daar via Skype en vind ze ontzettend lief. Dat ik ze lief vind, maakt natuurlijk niet uit, het gaat er om dat ze mijn broers gelukkig maken.

Ik mis mijn broers wel, soms zou ik best willen dat we even een bakkie bij elkaar konden doen, maar het is niet anders. Ik blijf erbij dat ik het idee heb dat onze band juist beter is geworden sinds de emigratie. Raar maar waar!

Dankbaar voor …. mijn Kindle

Vorig jaar heeft de kerstman een vervroegd bezoekje afgelegd aan ons huis. Tijdens zijn bezoekje ben ik verwend met een Kindle. Een Kindle is een apparaat dat digitale boeken kan weergeven op elektronisch papier door middel van digitale inkt.

Ik kan op Amazon zoeken naar een boek, en met letterlijk een klik van een knop wordt het boek gedownload op mijn Kindle. Ik heb op deze manier al een aardig aantal boeken verslonden. Laatste vertelde een van mijn klanten dat ik met mijn Kindle ook boeken kan lenen van iemand anders met een Kindle en zelfs de bibliotheek blijkt boeken “uit te lenen”.

De Kindle is ontzettend handig, omdat het een klein apparaat is, wat ik zo in mijn tas kan stoppen en hem dus overal mee naar toe kan nemen. Bovendien is het erg fijn om mee te lezen als ik op bed lig en ik dus geen dikke pil vast hoef te houden.

Vanmiddag heb ik even lekker kunnen lezen op werk. Alles was gedaan en ik zat alleen nog op UPS te wachten om hun zendingen op te halen en dus had ik even tijd om te lezen. Heerlijk en zo makkelijk!

Dankbaar voor …. werk

Het is zondag avond en ik zit lekker op de bank met de laptop op schoot en de tv aan op de achtergrond. Beide jongens liggen op bed en Dan is aan het werk. Morgen ochtend mag ik weer aan de slag.

Ik heb totaal geen zin om morgen aan de slag te gaan. Gelukkig hoef ik deze week maar 3 dagen te werken en ben ik donderdag en vrijdag vrij in verband met Thanksgiving. Mijn werk geeft ons de donderdag van Thanksgiving en de vrijdag daarna vrij. Volgend weekend hebben we dus een heerlijk lang weekend en ik kijk er nu al naar uit.

Ondanks dat ik niet altijd zin heb om te werken, ben ik blij dat ik een baan heb. In Nederland werkte ik ook voor UPS. Toen bekend werd dat wij wilden gaan emigreren, is mijn manager rond gaan kijken of er hier in de buurt iets beschikbaar was. Voordat ik het goed en wel door had dat hij hiermee bezig was, werd ik gebeld door personeels zaken van hier met een voorstel. Van het een kwam het ander en nog voordat mijn visum rond was, was ik al verzekerd van een baan. Daar was ik natuurlijk ontzettend blij mee, ik zag er ontzettend tegen op om te moeten gaan solliciteren.

Nu zijn we inmiddels al weer bijna 5 jaar verder en nog steeds ben ik tevreden met mijn baan. Mijn werkgever is ook nog steeds tevreden met mij. Ik ben dankbaar voor mijn baan en de daarbij behorende ziektekosten verzekering. Er zijn genoeg mensen die geen baan hebben en daardoor dus ook geen verzekering.

Ik ben ook dankbaar dat Dan een baan heeft. Ondanks dat ik het niet altijd even leuk vind dat hij ‘s avonds moet werken, mogen we absoluut niet klagen!

Dankbaar voor …. eten

Vandaag ben ik dankbaar voor eten. En natuurlijk mijn ouders van die ik heb leren koken. Zo ook vandaag. Mijn vader heeft mij verteld hoe ik hachee moest maken. Hij neemt, als hij hierheen komt, altijd kruiden mee om hachee te kunnen maken en dan maakt hij het als hij hier is.

Vandaag heb ik een poging gedaan om het zelf te maken met de kruiden die ik hier nog had. Ik moet zeggen dat het goed is gelukt voor de eerste keer. Mijn vader heeft me via Skype verteld hoe of wat en nu ruikt het hele huis heerlijk naar hachee en heb ik net al met de jongens zitten smullen. Voor Dan staat er een bord klaar voor wanneer hij zometeen uit werk vandaan komt.

Ik ben dankbaar voor het feit dat ik kan koken en dat Dan kan koken en dat mijn jongens tot op heden toe alles eten. We hebben eigenlijk maar weinig tot niets wat de jongens niet lekker vinden. Dat is erg fijn, omdat ik zo ook af en toe wel eens iets nieuws probeer. En meestal valt dat goed in de smaak!

Dankbaar voor .... slaap

Vandaag ben ik dankbaar voor mijn bed en slaap. Afgelopen nacht was ik pas om 03.00 uur thuis en ik moest vanmorgen gewoon werken. De jongens slapen, dus ik duik er ook lekker in!

Dankbaar voor .... een meiden avond

Vanavond gaan ik samen met een paar andere meiden de nieuwste film van de Twilight Saga bekijken in de bioscoop om 1 minuut over 12. De film komt vanacht uit en is de 4e film in de reeks. Deze film wordt in 2 delen uitgezonden. Het eerste deel dus vanavond en het tweede deel volgend jaar november.

We hebben de boeken eerst allemaal gelezen en toen de eerste film eenmaal in de bioscoop kwam hebben we die ook gelijk op de openings avond bekeken. Ook die film was 1 minuut over 12. Alleen hebben we voor die film uren in de rij gestaan. De film was ontzettend snel uitverkocht en op dat moment deden de bioscopen niet aan reserved seating. Voor de tweede film hebben we ook even in de rij gestaan, maar de film die daarvoor nog speelds, had totaal geen bezoekers, dus mochten we eerder naar binnen en hebben we Twilight opnieuw kunnen bekijken. Voor de derde film hebben we kaartjes gekocht met gereserveerde stoelen en ook toen hebben we Twilight en New Moon kunnen bekijken, voordat de derde film afgespeeld werd.

Voor vanavond hebben we gewoon kaartjes gekocht met gereserveerde stoelen, dus we hoeven geen uren in de rij te gaan staan. We gaan nu na het werk bij een van de meiden thuis lekker eten met zijn allen, misschien kijken we de andere films wel en misschien spelen we een spel, we weten nog niet precies hoe de avond zich zal gaan afspelen. Een ding weten we zeker, we zullen de nieuwste film ook vanavond weer om 00.01 uur gaan kijken. Het is eigenlijk gewoon een beetje een traditie geworden.

Morgen zal ik wel moe zijn, want ik moet gewoon naar werk, maar dat heb ik er wel voor over. Dan heeft speciaal voor vanavond vrij gevraagd, zodat hij gewoon bij de jongens kan blijven en wij een fijne meiden avond kunnen hebben. De laatste keer dat ik met de meiden uit ben geweest was toen ik 8 maanden in verwachting was van Noah, dus een avondje uit is zo gek nog niet! En ik ga er heerlijk van genieten!

Dankbaar voor .... onze lezers

Ik ben dankbaar voor onze lezers. Ondanks dat we meestal maar 2 of 3 comments op onze blog hebben, kan ik zien hoe vaak onze blog bezocht wordt en hoe vaak dit een terug kerende lezer is of een nieuwe. Tot op heden toe, doet onze blog het aardig goed.

Ik vind het leuk om te zien dat we toch een aardig aantal lezers hebben. Ik ben begonnen met de blog om vrienden en familie op de hoogte te houden van onze emigratie en daarna het dagelijkse leven. Het is leuk om te zien dat er meer mensen mee lezen!

Dankbaar voor .... de politie

Vanmorgen vroeg las ik op KSL het volgende bericht. In dit bericht werd gemeld dat gisteren avond, na sluitingstijd, twee tieners hebben geprobeerd om de ATM uit de benzine pomp te stelen. Deze benzine pomp bleek Dan zijn winkel te zijn.

De tieners hebben hun truck achteruit tegen de deuren aangereden en hebben vervolgens een touw om de ATM geknoopt, waarna een van de tieners met vol gas geprobeerd heeft om de ATM uit de winkel te trekken. Het touw brak en dus mislukte die poging. Ze hebben toen geprobeerd om met gereedschap de ATM open te breken, maar ook dat is niet gelukt.

Een oplettende voorbijganger heeft de politie ingeschakeld. Er waren een paar agenten in de buurt en de jongens zijn allebei opgepakt. De beveiligings camera blijkt ook een goed hulpmiddel in deze zaak. Ze wisten de jongens direct te identificeren. Er was voor ongeveen $3000 dollar schade aan de deuren van de winkel en ongeveer hetzelfde bedrag aan de ATM.

Gelukkig heeft de politie ontzettend snel gereageerd en zijn de jongens opgepakt. We moeten er toch niet aan denken dat zoiets gebeurd terwijl Dan aan het werk is...

Dankbaar voor .... vrienden

Ik ben dankbaar voor onze vrienden. Zowel nieuwe als oude vrienden, hele goede vrienden en vrienden die we eigenlijk niet zo heel vaak spreken. Zonder vrienden zou het leven denk ik toch een beetje saai zijn.

Onze vrienden staan altijd voor ons klaar en we doen ook regelmatig hele leuke dingen met ze. Zo zijn we zaterdag avond met Brian en Carrie en de kinderen naar de Hollywood Connections geweest. Van het een op andere moment kwam Carrie naar boven en vroeg of wij iets te doen hadden die avond, want ze had 2 coupons, waarmee je met een gezin van 5 armbanden kon kopen voor onbeperkt spelen voor maar $25. Normaal gesproken zijn de armbanden $19.95 per stuk. Zo een geweldig aanbod konden we natuurlijk niet af slaan.

Het is een ontzettend leuk iets, ze hebben daar attracties binnen staan, waaronder een kleine achtbaan en een draaimolen. Onze kleine waaghaals, Skyler, is meerder malen in de achtbaan geweest met ons. Hij vond het helemaal geweldig en wilde iedere keer opnieuw erin. We zijn ook in de draaimolen geweest en hebben de bumper karretjes gedaan. Skyler heeft het bumper karretje helemaal zelf gedaan. Na wat attracties te hebben gedaan zijn we naar de skatebaan gegaan. Daar hebben Skyler en ik gerolschaatst, terwijl Dan bij Noah bleef zitten. Wat een lol heeft Skyler gehad! Ik moet zeggen dat ik mijzelf ook prima vermaakt heb op de ouderwetse rolschaatsen.

Daarna zijn we even lekker gaan eten, waarna we nog een paar attracties hebben me gepikt. Eenmaal thuis hebben we de kinderen op bed gelegd en zijn wij een spelletje Mexican Train domino's gaan spelen. We hebben een hele fijne avond uit gehad met Brian en Carrie en de kinderen.

Dat vind ik zo leuk aan onze vrienden, we kunnen op het laatste moment besluiten om iets te gaan doen met zijn allen, of een filmpje te kijken bij een van ons thuis.

En zoals ik al schreef, ze staan altijd voor elkaar. Toen ik met spoed naar het ziekenhuis werd gereden met Noah, hadden we binnen no time opvang voor Skyler en is Mindy naar het ziekenhuis gekomen om ons op te vangen, omdat we niet wisten hoe erg het was. Als ik een keer over moet werken wanneer Dan ook moet werken, dan zijn ze altijd bereid om op te passen. We boffen met zulke vrienden!

Dankbaar voor .... het weekend

Ik ben dankbaar voor het weekend. Zeker op een dag als vandaag waar ik me honds beroerd voel. Alles doet me zeer en ik ben misselijk. Vandaar ook deze korte post, maar ik wilde toch iets plaatsen.

Dankbaar voor …. mijn opa

Ik ben dankbaar voor mijn opa, die vandaag zijn 92ste verjaardag viert. Mijn opa doet nog alles zelf en gaat regelmatig nog op vakantie naar bijvoorbeeld Spanje of Turkije. Mijn vader was zojuist bij hem en ik heb hem via Skype zelf kunnen feliciteren.

Opa, nogmaals van harte gefeliciteerd met uw verjaardag. Dat er nog maar vele bij mogen komen!

Dankbaar voor .... veteranen

Veterans Day is de dag waarop de Verenigde Staten haar eer betonen aan iedereen die gediend heeft in de strijdkrachten. Deze feestdag vindt plaats elk jaar op 11 november, de dag van het einde van de Eerste Wereldoorlog.
Veterans Day is hoofdzakelijk bedoeld om levende veteranen te bedanken voor bewezen diensten, om te laten zien dat hun inzet door de Verenigde Staten wordt gewaardeerd en om te benadrukken dat niet alleen overleden, maar ook levende soldaten dingen hebben moeten opofferen en hun plicht hebben gedaan.

Dankbaar voor …. rotzooi

De meeste ouders zullen nu wel denken dat ik gek ben. Waarom zou ik in hemelsnaam dankbaar zijn voor rotzooi? Zou ik het nou niet fijn vinden om in een schoon en opgeruimd huis thuis te komen? Natuurlijk vind ik dat wel fijn en dat gebeurd ook regelmatig, maar vandaag ben ik dankbaar voor “rotzooi”.

Vandaag ben ik dankbaar voor rotzooi, omdat ik weet dat er een gezin is wat maar wat graag in de “rotzooi” zou willen zitten van hun kindje, maar wat niet meer mogelijk is. Mijn vader wees mij van het weekend op “Kanjer Guusje”. Ik had er nog nooit van gehoord en dus ben ik gaan lezen. Verschrikkelijk waar deze mensen doorheen gaan. Het ergste wat je je maar kunt bedenken is voor hen waarheid geworden. Zij hebben hun 10 jarige dochtertje verloren aan kanker.

Guusje kreeg in het begin van het jaar te horen dat zij kanker had en is na een ziekte bed van slechts enkele maanden op zondag 30 oktober in het AMC overleden. Haar vader heeft vanaf het begin een blog bij gehouden, waarin hij bijna dagelijks beschreef hoe het ging met Guusje en hoe het gezin alles rondom haar ziekte ervaarde.

Dus ja, ik ben dankbaar voor de rotzooi van mijn kinderen, omdat ik zeker weet dat de ouders van Guusje maar wat graag in de “rotzooi” van haar speelgoed zouden willen zitten als dat zou betekenen dat ze haar ermee terug zouden kunnen krijgen….

Dankbaar voor …. het internet

Ik heb het min of meer al eens in een andere post genoemd, maar ik ben echt dankbaar voor het internet. Het internet heeft een hele nieuwe wereld voor ons geopend.

Het internet heeft mijn emigratie een stuk makkelijker gemaakt. Ik zou er toch niet aan moeten denken om alles met een postduif te moeten versturen, of met een boot en dan weken later pas antwoord terug te krijgen. Als je dan al een antwoord terug krijgt.

Ik heb via het internet hele leuke mensen ontmoet en ook heb ik er hele leuke vriendschappen aan over gehouden die me veel waard zijn. Het internet is ideaal om contact te houden met vrienden en familie, via bijvoorbeeld email, maar ook de sociale netwerken als Hyves en Facebook.

Dan hebben we ook nog Skype, wat in mijn ogen echt ideaal is. Ik ben zo blij met dat programma. Zoals ik in de blog al schreef, over mijn dankbaarheid voor mijn vader, door Skype weten mijn jongens wie hun opa is en gaan hun oogjes stralen als ze alleen de ringtone van Skype al horen. Ze weten dan precies wat we gaan doen. Het mooiste was toen mijn vader in mei hier aan kwam en Skyler door had dat hij naast mij zat in de auto. Ik geloof dat de hele buurt Skyler heeft kunnen horen gillen dat opa er was. Dat hadden we mede te danken aan Skype en het feit dat we iedere week met opa kunnen praten.

Ook is het internet fijn als je even snel iets op moet zoeken. Je gooit je vraag in de zoekmachine en krijgt duizend en een antwoorden. Ik zou niet weten wat wij zonder het internet zouden doen.

Dankbaar voor …. mijn schoonouders

Ik ben dankbaar voor mijn schoonouders Fred en Coby en Don en Debbie. Ze kregen en hebben de meest fantastische man groot gebracht die ik ken. De vader van mijn kinderen, mijn man, Dan! We missen mijn schoonmoeder Debbie en haar man Don, aangezien zij beide zijn overleden. En we zijn blij dat we mijn schoonvader Fred en zijn vrouw Coby nog altijd in ons leven hebben.

Dankbaar voor …. mijn moeder

Inmiddels is het al weer 7 jaar geleden dat mijn moeder overleed aan de gevolgen van longkanker. Maar dit neemt niet weg dat we niet aan haar denken.

We hebben een mooie foto van haar in de woonkamer staan, waar ik automatisch iedere dag wel een keer naar kijk en ook de jongens lijken naar de foto toe getrokken te worden. Skyler zegt dan ook altijd heel lief dat dat zijn “gamma” is.

Ik ben dankbaar voor haar, want ook zonder haar had ik hier niet geweest. Zonder haar had ik mijn jongens bepaalde dingen niet kunnen leren, die zij mij geleerd heeft. Ik vind het jammer dat zij niet meer bij ons is, dat de jongens haar niet kunnen leren kennen. Toch geloof ik dat ze op een andere manier bij ons is en ook daar ben ik dankbaar voor. Ik weet zeker dat ze een geweldige oma zou zijn geweest en ook daar ben ik heel dankbaar voor.

Dankbaar voor …. mijn vader

Ik ben dankbaar voor mijn vader, zonder hem was ik ten slotte niet geboren. Ik ben dankbaar voor mijn vader omdat hij, ondanks dat hij aan de andere kant van de wereld woont, zo betrokken is bij ons en bij onze jongens. Ieder weekend spreken we elkaar op Skype en daardoor, weten mijn jongens heel goed wie opa is en zijn ze super blij wanneer opa weer op de computer te zien is. Daardoor zijn ze ook super blij als opa hier is. Hij is natuurlijk net zo blij om hier te zijn. Niet alleen omdat hij dan zijn kleinkinderen kan zien, maar hij is net zo blij om tijd met Dan en mij door te brengen en wij natuurlijk met hem.

Hij heeft twee van zijn reizen geboekt rond de geboorte van zijn kleinzoons. Voor beide zou hij graag hier geweest zijn tijdens de bevalling, maar voor de bevalling van Skyler kwam hij iets te laat. Maar dat heeft hem niet minder blij gemaakt. Voor de bevalling van Noah was hij net op tijd, hij kwam 2 dagen voor de bevalling aan. En het was dan ook heel speciaal dat hij 2 uurtjes na de geboorte van Noah al bij ons in het ziekenhuis was.

Ik heb ook goede herinneringen aan vroeger. Ondanks dat mijn ouders gingen scheiden toen ik 15 was, heb ik altijd een goede band met hem gehouden. En toen mijn moeder in 2004 ziek werd, heeft hij ook van alles gedaan om haar te helpen.

Ook als we iets nodig hebben, dan staat hij altijd voor ons klaar. Zo heeft hij ons ook heel erg geholpen toen Dan in mei werd geopereerd aan zijn knie. Hij heeft geholpen met de jongens, terwijl ik op werk was, zodat ik niet per se vrij hoefde te nemen. Mijn auto moest gemaakt worden en daar heeft hij ook mee geholpen. Hij helpt waar het maar kan.
Maar het meest dankbaar ben ik toch wel voor de band die hij met Skyler en Noah heeft. Dat is ook een van de redenen waarvoor hij meerdere malen per jaar hierheen probeert te komen. Zijn volgende reis staat gepland voor December. Opnieuw zal hij de kerstdagen en oud en nieuw met ons door brengen. Op 15 december zal hij aankomen en we kijken er heel erg naar uit!!

Dankbaar voor …. verjaardagen

Een verjaardag houdt wat mij betreft gezelligheid in. Familie en vrienden komen dan langs en in het geval van kinderen, worden ze meestal lekker verwend. Zo ook Noah vandaag. We hebben vandaag zijn verjaardags feestje gegeven en het mannetje is goed verwend met zowel speelgoed, als kleding en zelfs geld. Cadeautjes zijn natuurlijk niet nodig, maar om de oogjes van zo een kleintje te zien stralen bij het uitpakken van de cadeautjes, dat is toch wel heel wat waard. Vandaar mijn dankbaarheid voor verjaardagen!

Dankbaar voor …. mijn man

Dan en ik hebben elkaar 12 jaar geleden in Nederland leren kennen. Ik speelde toen American Football bij Lightning Leiden en zijn broer Benji was mijn coach. Dan kwam naar Nederland om zijn vader op te zoeken en zijn 2 broers. Op een van onze trainings avonden kwam Dan met Ben mee en hij vond het wel wat hebben dat er een meisje op het veld stond. Hij wilde dan ook wel een balletje naar mij gooien. Helaas gooide hij de bal niet helemaal goed en ik wilde hem toch vangen, omdat ik Dan wel een leuke jongen vond en helaas ging dat mis. Ik brak twee vingers en heb vervolgens 6 weken in het gips gezeten.

Dat weekend zouden we het hele weekend een toernooi hebben en dus kon ik niet mee spelen, maar ik ben wel mee gegaan naar de wedstrijden. Ook daar zag ik Dan weer en hij kwam me een hele dikke knuffel geven en zijn excuses aanbieden voor het breken van mijn vingers. Hij vroeg vervolgens om een pen en schreef zijn telefoon nummer op mijn gips en vroeg of ik hem misschien een keer wilde bellen. En sinds dien zijn we onafscheidelijk.

Dan, de vader van mijn 2 mooie, gezonde en lieve kinderen. Dan mijn beste vriend en partner. Hij is misschien niet perfect, maar dat ben ik ook niet. Hij is perfect voor mij. Hij is lief, zorgzaam, koppig, creatief, loyaal en verantwoordelijk. Hij is vrolijk en soms is hij innerlijk nog een kind, maar dat maakt hem des te leuker. Het is erg leuk om thuis te komen na een drukke werk dag om vervolgens je mannen, zowel groot als klein,achter een video spelletje te zien zitten. Dan doet alles voor zijn gezin en houdt onvoorwaardelijk van ons en wij van hem.

♥ I love you babe and I am looking forward to growing old with you! ♥

Dankbaar voor …. doktoren

Zoals eerder vermeld zijn mijn blog wat betreft de dingen waar ik dankbaar voor ben, niet in een specifieke volgorde. Mijn dankbaarheid vandaag staat in het teken van doktoren. Ik realiseerde me dit vandaag, toen we in de wachtkamer zaten te wachten voor Noah’s 1 jarige onderzoek.

Noah is vandaag gelukkig weer helemaal goed gekeurd, maar we hebben al aardig wat met hem achter de rug. Toen hij net 2 maanden oud was, zijn we met een ambulance naar het ziekenhuis gereden, omdat hij heel veel moeite had met ademhalen en hij reageerde bijna nergens meer op. In het ziekenhuis werd vervolgens RSV, bronchiolitis en een long ontsteking geconstateerd. Wat er op zo een moment door je heen gaat is heel moeilijk te beschrijven. Je voelt je een slechte moeder, omdat je dit naar je eigen gevoel aan had moeten zien komen. Je bent bang, omdat je niet weet wat je te wachten staat. Je probeert sterk te blijven, ondanks dat je kleine ventje daar op een bed ligt, omringd door allemaal witte jassen.

Maar de doktoren hebben hun best gedaan voor Noah en we mochten na een lange nacht, de volgende avond naar huis. Weliswaar met zuurstof, maar het ging een stuk beter dan toen wij aan kwamen bij het ziekenhuis. Hij heeft daarna nog een paar keer een terug val gehad en we hebben het afgelopen jaar de dokter dan ook heel wat bezocht. Ook de nodige oorontstekingen zijn hier voobij gekomen en inmiddels weten we ook dat Noah allerigisch is voor amoxicillin.

Maar goed, vandaag werd hij weer helemaal goed gekeurd. Noah is inmiddels bijna 77 cm lang en weegt bijna 11 kilo. Zijn lengte bracht even wat vraagtekens op, want in de eerste instantie werd hij kleiner gemeten dan vorige keer, maar na een nieuwe meting, bleek hij dan toch langer dan de eerste meting. Dat zou toch een beetje raar zijn als hij zou krimpen. Verder heeft hij 7 prikken gehad. 3 in zijn ene been, 2 in zijn andere been en in iedere arm 1. Bij de eerste twee prikken heeft hij geen kik gegeven, maar daarna zetten het arme schaap het toch wel op een brullen. Maar ja, wat wil je met 7 prikken. 1 van de prikken was overigens een griep prik.

Skyler was ook mee gekomen, omdat hij weer wat last heeft van zijn eczeem. Het lijkt vooral weers gebonden te zijn voor hem. Zodra het kouder wordt lijken de plekker erger te worden. We hebben er in het verleden al een keer een receptje voor gekregen en vandaag kregen we weer een receptje die we nu twee keer kunnen laten vullen zonder ervoor terug te hoeven naar de dokter. Skyler heeft ook een “griepprik” gehad, alleen was het geen prik in zijn geval maar een soort neus spray.

Het is erg fijn om te horen dat allebei de jongens er goed uit zien en dat ze goed op schema zitten kwa groei en ontwikkeling. Natuurlijk heeft dat voor een groot deel met onszelf te maken, maar als er geen dokter was geweest toen Noah zo ziek werd, dan weet ik niet waar we nu geweest waren. Gelukkig hoeven wij daar ook niet aan te denken, vandaar mijn dankbaarheid voor doktoren.

Dankbaar voor…. Skyler

Onze oudste zoon Skyler is inmiddels al weer 2 jaar en 8 maanden oud. Ik had nooit gedacht dat de tijd zo snel voorbij zou gaan, toen hij geboren werd. De bevalling van Skyler staat nog heel goed in mijn geheugen gegrift, alsof het de dag van gisteren was. Wat keken wij uit naar ons zoontje, wat waren wij nieuwsgierig naar hoe hij eruit zou zien en op wie hij zou lijken. En nu zit ik 2 jaar en 8 maanden later naast een peuter, maar kwa gedrag, een kleuter!

Skyler is eigenwijs, eigenzinnig en koppig, maar tegelijkertijd ook heel lief en zacht aardig. Hij is heel erg leergierig en nieuwsgierig en hij is ook heel behulpzaam. Het liefst wil hij alles zelf doen en kan behoorlijk van slag raken als iets niet lukt. Skyler is ook behoorlijk slim, ik weet dat iedere ouder dat wel van zijn of haar kindje zegt, maar het is echt zo. Zo kan hij bijvoorbeeld al een hele rits nummers tellen en het alfabet op zeggen. Ook heeft hij al wat Nederlandse woordjes onder de knie.

Skyler is ook een hele lieve grote broer voor Noah. Soms is hij ook ondeugend, maar over het algemeen speelt hij heel lief met Noah en deelt zijn spullen graag. Als Skyler zijn kamer in rent, dan roept hij naar Noah of hij ook wil komen spelen. Hij moedigt Noah ook heel goed aan.

We zijn trots op hem en op het feit dat hij ons zoontje is.

Dankbaar voor….. Noah

Op de vierde donderdag van de maand wordt hier in de Verenigde Staten Thanksgiving gevierd.  Oorspronkelijk werd dan een goede oogst gevierd. Omdat Thanksgiving al weer bijna voor de deur staat, en dus ook het teken van dankbaarheid, lijkt het me leuk om te proberen om in de maand November iedere dag een berichtje te plaatsen waar ik dankbaar voor ben. In een onwillekeurige volgorde wel te verstaan.

Om de maand te beginnen is er geen beter onderwerp dan Noah! Vandaag precies een jaar geleden, kwam dit mannetje om 13.42 uur te wereld. Een weekje eerder dan mijn uitgerekende datum, maar gelukkig wel helemaal gezond. Mijn bevallings verhaal heb ik ook op de blog gezet.

We hebben zijn verjaardag vandaag een beetje gevierd met 4 cupcakes. We vieren zijn verjaardag in princiepe pas zaterdag en hij zal er nog niet echt iets van snappen, maar we wilden het niet ongemerkt voorbij laten gaan. Ten slotte wordt hij maar een keer 1!

Skyler heeft Noah geholpen met het uit blazen van zijn kaarsje en daarna hebben ze beide heerlijk zitten smullen van hun cupcake. En wij hebben heerlijk zitten genieten van hun vieze gezichtjes.

Noah is een heerlijk lief en gevoelig mannetje. Hij heeft bijna altijd een lach op zijn gezicht en is een lekkere waaghals. Hij volgt zijn grote broer overal en inmiddels moeten we hem goed in de gaten houden, want grote broer kan klimmen en dus denkt Noah dat hij dat ook kan. Ik schrijf gevoelig, omdat hij tot diep in zijn ziel geraakt lijkt te zijn als we hem vertellen dat hij iets niet mag. Hij is erg onderzoekend en probeert alles, maar dan ook alles uit. Ook kwa eten probeert hij alles uit en tot nu toe hebben we nog niets gevonden dat hij niet lekker vind.

We zijn ontzettend dankbaar dat hij ons leven heeft verrijkt en we zijn ook ontzettend dankbaar voor alle vreugde die hij tot nu toe in ons leven heeft gebracht. We kijken uit naar wat het volgende jaar ons zal gaan brengen.

Trick or treat

Vandaag was het dan zo ver. Eindelijk was het Halloween. De kinderen kijken daar altijd heel erg naar uit.
Skyler heeft zelf zijn kostuum uit gezocht, hij was vanavond Superman. In de eerste instantie dacht ik dat hij voor een Spiderman kostuum zou gaan, maar gelukkig koos hij voor Superman. Hij weet namelijk nog niet zo goed wat hij van Halloween moet vinden, aangezien hij op het moment alle kostuums eng vind en hij het dus ook niet leuk vind om iets over zijn gezicht heen te hebben. Vandaar dat ik blij was dat hij voor Superman koos. En trots dat hij was in zijn kostuum!

Voor Noah hebben we ook een kostuum gekocht, dat is wel zo leuk natuurlijk. Ondanks dat hij er nog helemaal niets van begrijpt, vonden we wel dat ook hij een mooi kostuum hoorde te hebben. Noah was vanavond dan een pompoen.

We mochten vandaag allemaal iets eerder weg van werk, zodat we op tijd thuis konden zijn. Wel zo fijn, want nu konden we vroeg eten en nog een paar leuke foto’s van de jongens maken, voordat we op pad zouden gaan. Helaas viel het eten een beetje in het water. Ik had gisteren namelijk een lekkere tomatensoep gemaakt en dacht dat we daar vandaag ook nog van zouden kunnen eten, maar ik was vergeten om hem vannacht in de koelkast te zetten. Gelukkig kwam Carrie vragen of we bij hen wilden eten, omdat we toch samen op pad zouden gaan, dus hoefden we niets anders te bedenken.
Na het eten hebben we de jongens aangekleed en Brian en Carrie hun kinderen en toen hebben we buiten snel nog wat foto’s gemaakt. Helaas was Skyler zelfs van Brandon zijn kostuum best bang, maar gelukkig hebben we toch nog leuke foto’s weten te maken. Brandon was een zombie en Addi de bruid van Frankenstein.
           
        
Eenmaal op pad, had Skyler snel door wat hij moest doen om snoepjes te krijgen en al snel was zijn emmertje vol. We hebben zijn opbrengst dan ook overgegooid in een plastic zak, zodat hij nog meer snoep in ontvangst kon nemen. Hij heeft overal heel netjes dank je wel gezegd.

We zijn door een groot gedeelte van onze wijk gelopen. Bij sommige huizen kreeg hij een snoepje en bij andere huizen kreeg hij een goede hand vol. We hebben op een gegeven moment maar wat huizen over geslagen, omdat hij zoveel snoep begon te krijgen. Thuis heeft hij lekker een paar snoepjes op mogen eten en we moesten natuurlijk ook een foto maken van de opbrengst.

Het was een fijne geslaagde avond. Hij heeft ons zonder problemen zijn tandjes laten poetsen, pyjama aan laten doen en hem naar bed laten brengen. Het is dan ook onnodig om te zeggen dat hij heel snel in dromeland was.
Ondanks dat Noah niet verwend is met snoepjes, heeft hij het ook prima naar zijn zin gehad. We kregen een paar keer leuke complimentjes vanwege zijn kostuum en hij brabbelde lekker de hele weg. Ook onze kleine beer was bij thuiskomst snel in slaap gevallen. De jongens hebben een hele fijne avond gehad en papa en mama dus ook!

Pompoenen uitsnijden

Zoals beloofd, hierbij de foto’s van het uitsnijden van de pompoenen.

Nare berichten

Afgelopen donderdag kreeg ik een telefoontje van Chantal, het zusje van Dan. Eerst belde ze twee keer, maar ik kon niet op nemen omdat ik ik druk bezig was op werk. Bovendien belde ze van een, voor mij, onbekend nummer. Bij een derde keer heeft ze de voicemail ingesproken en toen ik die snel beluisterde, hoorde ik alleen al bij het zeggen van haar naam dat er iets helemaal fout was. Terwijl ik nog midden in de voicemail zat, belde ze weer en dat telefoontje heb ik gelijk aangenomen en mijn werk gelaten voor wat het was.

Afgelopen woensdag had zij haar medische echo, om te kijken of haar kindje goed groeide en te kijken of ze helemaal gezond was. Op dat moment was Chantal 21 weken in verwachting van haar vierde kindje. Helaas hebben ze bij deze echo geen hartslag meer kunnen vinden. Haar kindje leek met 16 weken te zijn gestopt met groeien. Chantal meent haar zelf gevoeld te hebben tot de zondag voor haar echo. De arts denkt dat dat zeker wel mogelijk is geweest, maar dat het meisje met 16 weken is gestopt met groeien. Chantal is diezelfde avond nog ingeleid en is de volgende ochtend rond 06.30 uur bevallen van haar dochterje. Ze hebben haar Brooklyn genoemd.

Het meisje was bij de geboorte  nog geen 15 cm groot. Het verdriet is uiteraard erg groot en niet te beschrijven, maar gelukkig lijkt Chantal haar geloof haar goed te helpen. Afgelopen zaterdag ben ik bij haar geweest en we hebben heel veel gepraat en gehuild, maar Chantal kwam heel erg sterk op mij over. Het idee van een eeuwig verbonden familie en het weten dat zij haar kindje weer zal zien in het hiernamaals, houdt haar sterk.

Vrijdag kreeg ik vervolgens een whatsapp berichtje van Taylor, mijn andere schoonzusje, dat Corien was overleden. Corien is een ex schoonzusje van ons en laat 3 kinderen achter. Zij was dood in haar woning gevonden. Volgens de krant zou er een onderzoek ingesteld zijn, omdat zij onder verdachte omstandigheden om het leven zou zijn gekomen. Afgelopen zaterdag is er sectie verricht waaruit bleek dat zij een natuurlijke dood is gestorven.

Ik was zelf 21 toen mijn moeder overleed en weet hoe moeilijk dat was. Ik kan me dan ook alleen maar voorstellen hoe moeilijk het moet zijn voor ons neefje en nichtje en hun broertje, om nu op te moeten groeien zonder hun moeder. Aankomende vrijdag zal Corien begraven worden.

Tot slot kreeg ik op zaterdag van mijn vader te horen dat er allemaal politie in zijn straat stond, omdat mijn oude over buurvrouw dood in haar woning gevonden zou zijn. Nou had ik niet zo heel veel contact met haar toen ik nog bij mijn moeder woonde, maar zo een derde berichtje in een paar dagen tijd, hakt er toch wel een beetje in.

Gelukkig zijn er ook nog leuke dingen gebeurd. Zo zijn we afgelopen zaterdag bij Pam geweest voor het jaarlijkse Halloween feestje. Nu was het natuurlijk, met het oog op Chantal, geen groot feest, maar we hebben lekker gegeten en de kinderen hebben pompoenen uitgesneden. Daarna heb ik Dan en de kinderen naar huis gebracht en ben ik door gereden naar Chantal.

Zondag hebben Carrie en ik gecraft. We hebben vorige maand besloten om dit een keer in de maand een dag te doen. Dan eten we ook gezellig met zijn allen. De kinderen spelen dan de hele dag met elkaar en de mannen spelen meestal een video spel of kijken sport op tv en wij kunnen dan de hele dag lekker craften.

Vanavond hebben we met de jongens pompoenen uitgesneden, de foto’s daarvan volgen nog, maar het was ontzettend leuk om te doen!

Oktober en crafts

Oktober is de maand van Halloween. Bij de winkels liggen al een geruime tijd allerlei versieringen in de schappen en natuurlijk hangen ook de kostuums al weer te wachten. Afgelopen weekend hebben wij onze porch dan ook maar versierd. Tijdens het versieren kwam ik erachter dat we toch eigenlijk maar weinig versieringen hebben, daar moeten we nodig wat aan gaan doen. Toen wij nog geen kinderen hadden hebben we eigenlijk maar weinig bij Halloween stil gestaan, maar nu gaat daar natuurlijk verandring in komen.

Ook voor binnen hebben we eigenlijk weinig tot geen versieringen, maar ook daar komt langzaam aan verandering in. Ik ben laatst met Carrie naar de woodconnection gereden en daar hebben we hele leuke crafts gekocht. Ze hebben daar allerlei houten versieringen, die allemaal al uitgezaagd zijn, alleen zijn ze nog onbewerkt, dus kun je ze zelf op allerlei manieren bewerken. Daar zijn we dan ook maar mee aan de slag gegaan. Bovendien is het nog ontzettend leuk om te doen ook. Zo heb ik de afgelopen weken een heksenhoed gemaakt, aftel blokken naar Halloween en letters bewerkt die “witch” spellen. Brian heeft voor ons wat scrap hout meegenomen en daar heb ik “trick or treat” letters mee gemaakt.

  
Ach het is weer eens wat anders dan scrapbooken. Dat is overigens ook erg leuk om te doen hoor, maar af en toe af wisselen is ook leuk natuurlijk. Ik moet alleen voor mijn “witch” letters een ander plekje zoeken of misschien moet ik gewoon tijdelijk voor mijn sneeuwbollen een ander plekje zoeken.

Omdat Halloween voor de deur staat, zijn Chantal en ik afgelopen zondag bij Pam thuis geweest om op te ruimen en schoon te maken. Met alles waar zij door heen gaat staat dat op een laag pitje. Ze wil graag het jaarlijkse Halloween feestje bij haar thuis doen, maar dan moet er natuurlijk wel opgeruimd worden. Het resultaat mocht er wel wezen, al zeg ik het zelf. Het feestje staat gepland voor aanstaande zaterdag en dan gaan we pompoenen uit snijden. De kleine kinderen mogen, zoals ieder jaar, verkleed komen en natuurlijk zorgen we er voor dat er wat lekkers te eten is.

Oktober is ook de maand dat ons kleine mannetje zijn laatste maandje als baby door zal brengen. Wat is dat jaar snel gegaan en we hebben al veel met hem mee gemaakt. Ondanks alles is het een heerlijk ventje en kijken we uit naar zijn verjaardag. Zijn laatste probleempje waren de hyves, waarover ik schreef in ons vorige blogje. Die zijn nog een tijdje hardnekkig aanwezig geweest en het heeft Dan ook een beetje aan het twijfelen gezet of het inderdaad de medicijnen waren die hier de boosdoener van waren. Omdat hij nu ook tandjes krijgt en steeds meer dingen met ons mee gaat eten, dacht Dan dat het misschien van het eten kwam. Maar we hebben goed in de gaten gehouden wat hij binnen kreeg en uiteindelijk geloven we inderdaad dat het toch de medicijnen zijn geweest. Gelukkig heeft hij er nu geen last meer van en weten we, dat we bij een eerst volgende oorontsteking, gelijk aan kunnen geven dat hij daar allergisch voor is.

Dan hebben we natuurlijk ook nog Skyler. Sky kijkt graag tv, speelt heel lief met zijn autootjes en sleept zijn kleine broertje overal achter zich aan. Skyler is ook verschrikkelijk slim. Natuurlijk zegt iedere moeder dat over haar kindjes, maar het is echt zo. Hij kan al bijna het hele alfabet op zeggen en hij kan ook al een groot deel letters onderscheiden in boeken. En dat met 2.5 jaar. We heben allerlei leerzame dvdtjes en die dvdtjes werpen hun vruchten af.

Skyler heeft het niet echt op Halloween. Op het moment is alles en iedereen, die ook maar iets met Halloween te maken heeft, eng. Hij wil er dan ook het liefst niet bij in de buurt komen. We hebben hem zelf een keuze gegeven wat betreft kostuum en hij kiest iedere keer Spiderman of Superman. Ik denk dat het uitdeindelijk Superman zal gaan worden, want een masker op vind hij ook niets. Ach uiteindelijk gaat het op 31 oktober alleen nog maar om de snoep!

Eerste herfst dag en hives

Van de herfst is hier nog hier zo heel veel te bekennen. Het is nog steeds heerlijk weer. Het is gemiddeld nog 30 graden en terwijl ik dit typ is het nog steeds 24 graden buiten. Heerlijk! Wat mij betreft mag dit weer nog wel even blijven hangen, voordat het echte herfst weer begint. De weersverwachting voor volgende week geeft in ieder geval aan dat we in ieder geval nog een weekje mogen genieten van het mooie weer.

De eerste dag van de herfst betekent ook dat het al weer bijna oktober is. Oktober is de maand van Halloween. Overal staan al allerlei versieringen in de schappen en de Halloween kostuums hangen al weer in de rekken. Tijd om te gaan bedenken hoe Skyler en Noah dit jaar verkleed zullen gaan. Voor Noah is het zijn eerste Halloween. Een dag na Halloween is meneertje al weer 1. Waar is dat jaar zo snel naar toe gegaan?

Over meneertje gesproken, hij is weer in de prijzen gevallen. Ruim anderhalve week geleden waren zowel Skyler als Noah wat snotterig en bij Skyler was het redelijk snel verdwenen, maar bij Noah bleef het hangen. Door zijn eerdere oor ontstekingen besloot ik om een afspraak te maken met de kinder arts om zijn oortjes na te laten kijken. wat mijn gevoel al vermoedde, bleek waar, Noah had een dubbele oor ontsteking. Hij kreeg zoals gewoonlijk Amoxicillin voorgeschreven en al snel zagen wij wat verbetering.

Op woensdag haalde Dan hem ‘s ochtends uit bed en toen had hij vuur rode oren en wat vlekken in zijn nek. Dit werd, naar mate de dag vorderde, alleen maar erger. Zo erg, dat Dan besloot om bij mij op werk langs te komen om te kijken wat ik er van vond. Ik vond het er erg genoeg uit zien om naar de dokter te gaan. Onze eigen kinderarts is met zwangerschaps verlof en ik wilde niet wachten totdat we bij iemand anders terecht konden, dus zijn we naar de urgent care gegaan.

Daar aangekomen, hebben we ruim een half uur in de onderzoeks kamer gewacht, waarna er een dokter binnen kwam die na een snel onderzoek constateerde dat Noah hoogst waarschijnlijk allergisch is voor Amoxicillin. We moesten direct stoppen met de Amoxicillin en de vlekken zouden vanzelf wel verdwijnen. Eerlijk gezegd had ik een beetje het idee dat hij ons niet echt serieus nam, maar goed, hij was de dokter. We kregen op dat moment geen medicijnen mee.

In plaats van dat het inderdaad weg trok, leek het eigenlijk alleen maar erger te worden. Tegen de avond waren zijn gezichtje, voeten, handen, vingers en ellebogen opgezwollen en hij leek wat meer moeite te moeten doen om te ademen. Eigenwijs als ik ben heb ik heb vervolgens mee genomen naar een andere urgent care. Daar werd ook geconstateerd dat hij allergisch is voor Amoxicillin, alleen vond de arts het heel stom dat de andere dokter geen medicijnen voor geschreven had. Daar kreeg Noah een prik met Benadryl en een prik met steroiden. Tevens kregen wij een receptje voor Prednisolon. Wat betreft zijn ademhaling, bleek hij inderdaad wat meer moeite te hebben, maar dat had te maken met de hives die zich inmiddels goed over zijn lichaam verspreid hadden. De Prednisolon zou, samen met Benadryl verlichting moeten brengen, maar helaas ook nu 2 dagen verder lijkt het alleen maar erger te worden.

Ook vandaag heb ik hem nog maar een keer na laten kijken, maar dit maal door de kinderarts. Zij bevestigde alles en gaf aan dat het waarschijnlijk nog wel erger wordt in de komende dagen en dat we niets anders kunnen doen dan hem aan de steroiden te houden. We moeten zijn mond wel goed in de gaten houden, want zodra hij een plekje in zijn mond vertoond moeten we naar het ziekenhuis, omdat het op zijn lucht wegen kan slaan en dat is met zijn verleden iets wat goed in de gaten gehouden moet worden. Gelukkig kan onze beer nog wel lachen en is hij nog net zo vrolijk als altijd.

Vorige week zaterdag is ons nichtje KaeLa gedoopt. In het LDS geloof wordt je pas gedoopt op 8 jarige leeftijd. Wij hebben de doop bijgewoond en zijn achteraf bij Chantal en Justin thuis geweest voor een lunch. Trotse KaeLa heeft daar wat cadeautjes uitgepakt en van ons heeft ze een mooi lijstje gehad die ik zelf in elkaar geknutseld heb. Het leuke is dat dat een van haar favoriete cadeautjes was.

 

Een van de grote gespreks onderwerpen na de doop was de komst en het geslacht van de nieuwe baby van Chantal en Justin. Chantal is 16 weken in verwachting van hun vierde kindje. Afgelopen woensdag zouden zij het geslacht uit vinden van hun baby. Erg spannend, omdat er in de familie van Dan maar 2 meisjes zijn, uit de 15 kinderen van zijn broers, zussen en ons zelf. Chantal was dan ook erg blij toen ze te horen kreeg dat dit kindje ook een meisje is.

Aankomende zondag is het al weer een jaar geleden dat mijn andere schoonzusje, Angela, overleed aan de gevolgen van een ernstig auto ongeval. Freddy en de jongens hebben hun leven zo goed als kan opgepakt. Freddy heeft een mooi huis laten bouwen en Daniel is ook hersteld van het ongeluk. Hij is weer bezig met sporten en probeert zo snel mogelijk fit genoeg te worden. Hij hoopt zo snel mogelijk opnieuw ingezworen te worden bij de marine.

De jongens liggen op dit moment beide lekker op bed, op tv staat het “I heart musical” festival aan en ik zit te genieten van een zacht briesje wat hier de kamer in waait door het open raam. Al met al een mooie avond zo op de eerste dag van de hersft.

We remember….9/11/2001–9/11/2011

Silver Lake

Het mooie weer begint zo langzaam aan op het einde te lopen. De temperaturen zijn langzaam aan iets aan het dalen, hoewel wij dan nog niet mogen klagen, vergeleken met Nederland. Maar het is niet meer zo ontzettend benauwd. Eerlijk gezegd vind ik het heerlijk op het moment. Omdat we weten dat de temperaturen aan het dalen zijn, en je nooit weet wanneer de laatste dag de mooiste dag zou zijn. zijn we twee weken geleden naar Silver Lake gereden.

Er is nog zo ontzettend veel in deze staat dat ik wil zien en Silver Lake was er daar een van. Silver Lake ligt in Big Cottonwood Canyon. Deze Canyon hebben we wel eens bezocht met mijn vader alleen zijn we nooit door gereden naar Silver Lake. Ik had me door meerdere personen laten vertellen dat het Lake ontzettend mooi was en was dus erg nieuwsgierig. En ik moet toegeven het is inderdaad prachtig. De natuur is heel mooi, het is er heerlijk rustgevend en je kunt er fijn wandelen. Om het meer ligt een hout wandel pad dus het is prima om te doen, ook met kleine kinderen.

We zijn samen met Brian en Carrie en de kinderen geweest en ook de dochter van Mindy is met ons mee geweest. De kinderen hebben zich prima vermaakt. Het blijft zo leuk om de natuur door hun oogjes heen te zien. Vooral Skyler genoot van alles en nog wat om zich heen. Hij heeft bijna een eekhoorn uit zijn handje kunnen laten eten, alleen kon hij net niet lang genoeg stil zitten.

Zo rond de kerst willen we er nog een keer heen, als het mogelijk is. Soms mag je zo ver de Canyon niet meer in tenzij je speciale sneeuwbanden hebt. De reden dat we nog een keer willen met de kerst, is mijn vader. Hij heeft onlangs namelijk opnieuw een ticket geboekt. Hij komt op 15 december aan. Zoals gewoonlijk zijn we al hard aan het aftellen en kijken we er naar uit.

Afgelopen weekend was het een lang weekend, vanwege labor day. We hebben niet echt veel gedaan. Voornamelijk zijn we in de tuin geweest met de jongens. Dan heeft het hele weekend gewerkt, maar af en toe een lekker rustig weekendje is ook niet verkeerd. Bovendien was het onkruid al weer aardig terug gegroeid en hebben we dat even onder handen genomen. Hopelijk was dat een van de laatste keren voor dit jaar.

Koekjes bakken

Gisteren heb ik met Skyler koekjes gebakken. En een lol dat hij had! Uiteraard moest hij tussendoor ook het beslag even proeven en dat keurde hij goed. Ondanks dat we de instructies op de doos gevolgd hadden, vond ik de koekjes een beetje droog, maar Skyler en Dan hebben er heerlijk van gegeten. Uiteindelijk waren er maar 2 koekjes over. Ach al waren ze compleet mislukt, dan was het nog ontzettend leuk om te doen. Even alleen mama en Skyler en het was duidelijk dat hij er van genoot. Daar doen we het toch voor?

The next step

Oh wat zou ik graag willen dat ik de discipline had om iedere dag een blogje te schrijven. Hoewel, aan de andere kant vraag ik me dan af of de blogjes dan wel boeiend zouden zijn, of dat het veelal het zelfde zal gaan worden. Ach, zo werkt het ook natuurlijk, vooral als ik probeer om geen maand tussen de blogs te laten zitten.

Sinds de laatste blog zijn we inmiddels al weer een maand verder en in die maand hebben we voornamelijk genoten van het mooie weer. Tenslotte weet je nooit hoe lang het nu echt zo mooi blijft. Wij hebben in ieder geval niet te klagen, als ik de weer berichten in Nederland zo bekijk. We hebben de afgelopen maand dan ook lekker veel buiten door gebracht in de tuin. Skyler vind het heerlijk om in het zand te spelen, of de modder, en dan vooral wanneer er vriendjes of vriendinnetjes buiten zijn.

Verder zijn de jongens beide op hun zogenoemde “well child check” geweest. Beide mannden zijn weer helemaal goed gekeurd en lopen goed op schema. Skyler is nog steeds wat aan de lange kant en zijn gewicht zit nog steeds wat onder het gemiddelde, maar hij heeft een mooie groei. Noah is ook lang en zit wat boven het gemiddelde met zijn gewicht, we hadden eigenlijk niet veel anders verwacht. Noah is maar 4.5 kilo lichter dan Skyler.Ze hebben deze ronde geen prikjes gekregen.

De dag na het dokters bezoek, zaten we tegen etens tijd weer bij de dokter. Dit lijkt bijna wel een gewoonte te worden voor ons. Skyler en Noah waren in de slaapkamer aan het spelen toen Skyler opstond en de kamer uit rende. Noah kroop vervolgens zo snel achter hem aan, dat Skyler dat niet in de gaten had toen hij de deur achter zich terug trok. Noah zijn vinger zat hierbij tussen de deur en de deur is geheel in het slot gevallen. Dan dacht dat zijn vingertje eraf lag, maar dat bleek gelukkig niet zo te zijn. Bij de urgent care constateerde de dokter een hele gezwollen vinger, maar gelukkig was zijn vingertje niet gebroken. Als het Skyler was geweest, dan hadden we verder van huis geweest, omdat zijn vinger wel degelijk heel lelijk gebroken zou zijn en er misschien zelfs af zou liggen. Noah heeft geluk gehad omdat zijn botten nog heel zacht zijn.

Nu de zomer op het einde begint te lopen en de dagen weer korter beginnen te worden, beginnen we langzamer hand aan de herfs en de daarbij horende feestdagen te denken. De winkels zijn langzaam aan de zomer spullen aan het op ruimen en er zijn ook al winkels waar de Halloween spullen al weer in de schappen ligt. Voor Halloween wil ik graag wat leuke dingen “craften”. Ik heb al heel veel leuke dingen gezien die ik wil maken dus ik heb aardig wat dingen op het progamma staan. Als het allemaal een beetje lukt zoals ik het in mijn hoofd heb, plaats ik hier ook nog wel wat foto’s.

Verder ben ik bezig geweest met uit te zoeken wat ik moet doen om Amerikaans staatsburgerschap te krijgen. Er komt het een en ander bij kijken, waaronder een test van 10 vragen. Van die vragen moet ik er 6 goed hebben. Er staat een lijst online van 100 vragen die gesteld kunnen worden, die kan ik bestuderen. Het grappige is dat ik sommige van deze vragen aan collega’s en vrienden en familie heb gesteld en de meeste de vragen niet kunnen beantwoorden. Buiten de test zal er ook weer een leuk dollar bedrag gevraagd worden, maar dit zou dan wel de volgende en tevens laatste stap in het emigratie process zijn. Ik hoef dan nooit meer papieren in te vullen, nooit meer extra kosten te betalen en ik hoef dan ook niet naar Californie toe om mijn paspoort te laten verlengen. Ik ga dit overigens niet gelijk doen, maar nu weet ik in ieder geval wat me te wachten staat.

Family weekend

Omdat we eigenlijk afgelopen vrijdag naar Wendover zouden gaan, had Dan voor vrijdag en zaterdag twee vrije dagen aangevraagd op werk. Maar nu dat niet door ging, besloten we om er een leuk familie weekend van te maken.

Vrijdag middag was ik al vroeg vrij van mijn werk, vanwege een barbeque. Onze klant houdt ieder jaar een barbeque in Sugarhouse park. Rond 11.00 uur wordt iedereen daar dan verwacht, waar er gegeten wordt en er worden een aantal spelletjes gespeeld en daarna mag iedereen, betaald, naar huis. Ik had me ‘s ochtends door iemand van werk op laten halen, zodat Dan met de jongens naar Sugar house park kon komen, omdat we na de barbeque naar de dierentuin zouden gaan. Aangezien de dierentuin op zo een vijf minuten van het park af ligt, leek het mij zonde van de benzine om eerst naar huis te rijden, om vervolgens weer terug die kant op te moeten gaan.

Rond 13.00 uur was de barbeque afgelopen en kwam Dan met de jongens naar het park. Zo rond 13.15 uur waren we bij de dierentuin waar ik me eerst even snel heb omgekleed in een korte broek. Het is hier zo een 35 graden, dus een korte broek is dan wel lekker. Het was behoorlijk druk in de dierentuin. Ik denk dat veel mensen een lang weekend hebben genomen, in verband met Pioneer Day.

Toen wij in mei met mijn vader bij de dierentuin waren geweest, zagen we hier en daar wat dinosauriërs met leger netten er over heen, ze waren toen al druk bezig met het opzetten van het thema van dit seizoen: Zoorassic Park. Ik vond het thema van dit jaar leuker dan vorig jaar. Ik denk dat veel kinderen dat zelfde gevoel hadden. Ze stonden allemaal met open mondjes te kijken. Zo ook natuurlijk Skyler. Hoewel hij het soms ook wel eens een beetje eng vond.

Noah heeft ook zijn oogjes uitgekeken en vond het prachtig om alle dieren te bekijken en alle aandacht van zijn grote broer!

Wat ik erg fijn vind aan de dierentuin is het feit dat ze overal “misters” hebben hangen. Die dingen sprayen water mist en dat brent op zo een verschrikkelijk warme dag, heerlijke verkoeling. Ook hebben ze overal waterfonteintjes staan, waar je even snel wat water kunt drinken.

Skyler heeft ook nog een nieuwe “vriendje” gemaakt toen we daar waren. Toen wij even op een bankje zaten om wat te drinken liep hij naar de kalkoenen toe. Hij had een zakje koekjes in zijn handen en een van de kalkoenen had dat natuurlijk snel in de gaten. De kalkoen kwam steeds iets dichter bij en Skyler vond dat wel intressant, totdat de kalkoen het koekje uit zijn hand vandaan at. Zijn gezichtje sprak boekdelen!

Het was een heerlijke dag en we hebben alle vier genoten. Maar aan het einde van de dag waren we ook wel allemaal behoorlijk gaar. Het lopen en de hitte is wat dat betreft een slechte combinatie. Het duurde dan ook letterlijk geen minuut, voordat beide jongens in slaap waren gevallen toen we eenmaal in de auto zaten.

Voor de avond hadden we gepland om naar de drive in bioscoop te gaan, maar we waren allemaal zo moe dat we besloten hebben om thuis te blijven. Cars 2 draait op dit moment samen met Pirates 4 en dat had een leuke combinatie geweest, maar misschien doen we dat nog wel een andere keer.

We zijn die avond naar de benzine pomp gewandeld voor wat lekkers en hebben daar 2 films uit de redbox gehaald. De jongens hebben we bij terug komst lekker in bed gestopt en wij zijn op de bank gaan hangen met Insidious. Het was een spannende film, er zaten wat stukjes in die een beetje tegen vielen, maar over het algemeen was het een goede film. De tweede film hebben we niet meer gekeken, ook wij waren behoorlijk moe.

Zaterdag ochtend moest Dan naar de opticiën  voor een nieuwe bril. Hij moest al een tijdje een nieuwe bril hebben, maar was eigenwijs. Zijn oude bril viel van narigheid gewoon uit elkaar en meneer kon hem wel maken. (met plakband) Ik heb voor hem dan ook maar een afspraak gemaakt. Hier liepen we weg met een ontzettende meevaller. Mijn verzekering vergoedt de gehele bril en wij hoefden alleen maar de belasting te betalen. Als het goed is, is zijn nieuwe bril dinsdag of woensdag binnen.

Zaterdag middag zijn we met de jongens wezen zwemmen. Dit was voor Noah de aller eerste keer. We hadden wel een vermoeden dat hij dat geweldig leuk zou vinden, want zodra we hem in bad zetten begint hij ontzettend te lachen en te spetteren. Zo ook in het zwembad. Hij had een verschrikkelijke lol. Skyler vond het ook helemaal geweldig, alleen moesten we meneertje goed in de gaten houden, want hij vond het nogal leuk om allerlei trucjes te doen. Op een gegeven moment konden we aan beide jongens zien dat ze het koud hadden en dus was dat voor ons een teken dat we maar richting huis moesten gaan. Skyler protesteerde hevig, maar ook hier duurde het weer geen minuut voordat ze beide lekker sliepen.

Gisteren avond waren we bij Mindy uitgenodigd voor een barbeque, waar we zoals gewoonlijk heerlijk hebben gegeten. Na het eten hebben we met water ballonen gespeeld en hebben we volleybal gespeeld. Rond 22.00 uur hebben we het voor gezien gehouden en hebben we de jongens op bed gelegd. Zij gaan normaal gesproken rond 20.00 uur naar bed, dus ze waren al veel langer op dan normaal gesproken. Daarna zijn Dan en ik opnieuw op de bank gaan hangen met een filmpje. Dit maal was dat Just go with it met Adam Sandler en Jennifer Anniston. Ook dit was een goede film.

Dat de jongens te laat op zijn geweest dit weekend, heb ik wel geweten vandaag. Helaas moest Dan vanmiddag weer aan het werk en dus was ik alleen met twee huilerige en plakkerige kinderen, maar ondanks dat, was het weekend heel erg geslaagd!

Tot ziens

Vandaag had ik afgesproken met Marcel en Anja. Marcel en Anja zijn vier jaar geleden hierheen verhuisd voor het werk van Marcel. Vorig jaar augustus had ik Anja al eens ontmoet en toen hadden we afgesproken om dat nog een keer te herhalen. Vandaag op de valreep is het er dan toch van gekomen.

Ik schrijf op de valreep, omdat Marcel en Anja aanstaande vrijdag weer naar Nederland zullen vertrekken. Zij kijken hier met gemengde gevoelens tegen aan. Gemengd, omdat het toch wel fijn is om weer bij de kinderen en familie te kunnen zijn, maar toch ook wel jammer om dat geen dat ze achter zullen laten. Anja kijkt ook niet echt uit naar het weer in Nederland. Op het moment is dat geloof ik maar somber en triest. Tja, dat is toch wel een heel verschil met hier en 34 graden.

Het was weer heel erg gezellig. Anja en Marcel zijn zulke lieve en vriendelijke mensen. Vorig jaar waren Skyler en ik heel gastvrij bij hen thuis ontvangen en vandaag hebben wij ze hier bij ons thuis ontvangen. Daarna zouden ze door rijden naar Park city dus ze hebben een leuke dag uit gehad zo vlak voor hun vertrek. Achteraf gezien, had ik dit graag eerder en vaker willen doen. We hebben nu afgesproken, dat als wij naar Nederland gaan, dat we zeker bij hen op bezoek zullen gaan!

Het blijft erg leuk om ervaringen te delen wat betreft het leven hier. Het is erg grappig om de verschillen tussen Nederland en Amerika te bespreken. Ik ben dan ook heel erg benieuwd hoe het zal zijn voor hen om weer terug in Nederland te zijn. Na 4 jaar in de Verenigde Staten kijk je toch anders tegen sommige dingen aan. Wij wensen Marcel en Anja veel succes met de verhuizing en we houden contact!

Verder hebben we vanmiddag heerlijk in de tuin gezeten. Dan moest om 14.00 uur werken. Dus ik was alleen met de jongens, maar we zijn naar de overkant gelopen en hebben bij Katie in de tuin gezeten. Skyler heeft gezellig met Alex gespeeld en Noah heeft liggen rollen met Lia. Morgen heeft Dan een vroege dienst en dus is hij ook lekker vroeg thuis.

Voor volgende week heeft Dan zowaar 3 vrije dagen staan. Het was de bedoeling dat we volgende week vrijdag naar Wendover zouden gaan met Troy en Mindy. We zouden daar dan lekker gaan eten, naar het casino toe gaan en daar overnachten, maar Troy zal die zaterdag moeten werken en dus gaat het niet door. Nu zouden Dan en ik alsnog met zijn tweeën kunnen gaan, maar we hebben besloten om dit een andere keer te doen. We gaan er nu gewoon een lekker weekend met de jongens van maken. We weten alleen nog niet precies wat we gaan doen, maar we hebben nog een week om daar over na te denken.

Tuinslang

Zoals gewoonlijk kijk je ontzettend uit naar het lange weekend en wat duurt dat toch altijd lang voordat het daar is. En dan is het uiteindelijk daar en dan lijkt het met een keer knipperen van je ogen weer verdwenen. Inmiddels hebben we er al weer een week en een weekend opzitten sinds het lange 4th of July weekend.

Dat betekend ook dat Skyler al weer 9 dagen aan de antibiotica zit en Noah inmiddels 7. Gelukkig zijn beide jongens aanzienlijk opgeknapt en zijn we bijna klaar met de antibiotica kuurtjes. Skyler knapte al snel op alleen Noah bleef best nog een paar dagen kwakkelen, maar gelukkig ging ook hij toch de goede kant op. De nachten werden met het beter worden van de jongens ook weer beter.

Deze week en dit weekend zijn eigenlijk niet weg geweest en hebben we niet veel bijzonders gedaan. We hebben thuis wat opgeruimd en wat in de tuin gerommeld, omdat we het risico niet wilde nemen om de jongens terug te laten vallen. Gelukkig lijkt dat een goede beslissing te zijn geweest.

Gisteren zaten we even lekker buiten op de porch toen Jace en Mindy aan kwamen lopen met een tuinslang in hun handen. Jace en Antonio, Jace zijn voetbal maatje, hadden deze gevonden langs het kanaal en dachten dat wij het wel leuk zouden vinden om hem te zien. Skyler vond het wat intressant! Ikzelf heb het niet zo op die beestjes, maar ik heb hem zo waar ook geaaid.

Zelfs Noah heeft het beestje vast gehouden, hoewel hij waarschijnlijk niet begreep dat hij een levend diertje in zijn handen had, aangezien hij hem een paar keer in zijn mond heeft proberen te stoppen.

Gisteren heb ik ook de kasten van beide jongens uitgeruimd. Van zowel Skyler als Noah lagen er inmiddels genoeg te kleine kleding stukken in. Ik kan het wel uit blijven stellen, maar helaas houdt dat het feit niet tegen dat ze allebei door zullen groeien. Noah zijn kleding heb ik in een doos gestopt en Skyler zijn kleding heb ik bij Noah in de kast gelegd. Het zag er nog allemaal goed uit. Natuurlijk zullen we voor Noah ook nieuwe kleding kopen, want hij hoeft natuurlijk niet alleen maar oude kleding van zijn broer aan. Daarbuiten zijn ze in verschillende maanden geboren en dus zullen sommige kleding stukken Noah waarschijnlijk niet passen in bepaalde seizoenen.

Noah zijn kleding houden we voorlopig nog even opgeslagen. We zijn er nog niet over uit of Skyler en Noah misschien nog een broertje of zusje zullen kijgen. Mocht dit wel het geval zijn en zou het opnieuw een jongetje worden, dan hebben we alvast wat kleding. Zo niet, dan geef ik het met der tijd weg of verkopen we het misschien wel in een yard sale.

Zo kwam ik ook van beide ventjes hun eerste shirtjes tegen die zij in het ziekenhuis gekregen hebben, net als de eerste mutsjes en ook hun eerste pakjes, waarin ze gekleed waren toen we ze mee naar huis namen. Bij het zien van die dingen moest ik toch wel even slikken, het gaat echt ontzettend snel!

Dit heeft me ook doen denken aan het feit dat ik voor beide jongens een “hope chest” wil gaan samen stellen, waarin ik dit soort dingen kan bewaren. Hun eerste kleding stukjes, hun eerste tandjes, foto’s en nog meer van dat soort dingen. Nu moet ik alleen eerst op zoek naar twee mooie kisten!

4th of July weekend

Vandaag is het 4 juli, in Amerika betekend dat een nationale feestdag. Op 4 juli 1776 was de aanname van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring (mooi woord voor galgje). In deze verklaring werd de onafhankelijkheid van de Verenigde Staten tegenover het Koninkrijk van Groot-Brittanië bevestigd. Voor mij betekende dat dus een vrije dag. Wat heb ik naar een lang weekend toe geleefd. Helaas was het voor ons vooral binnen zitten dit weekend.

Zoals ik in mijn laatste post al schreef, zijn we vorige week maandag met Noah bij de dokter geweest omdat hij het weer benauwd had. De dokter wilde dat wij de albuterol, die wij eerder al voorgeschreven hadden gekregen, weer zouden hervatten. Hiermee zouden we met 2 a 3 dagen weer verbetering moeten zien. Helaas gebeurde dat niet echt. Na het gebruik zagen we wel wat verbetering, maar kort daarna zakte hij weer terug. Daarbij had hij ook een nare hoest en een behoorlijke loopneus.

Skyler liep de week daarvoor wat te hoesten en dus begonnen we te denken dat Skyler Noah wel eens aangestoken zou kunnen hebben, alleen was Skyler inmiddels van zijn hoest af. En toch zaten we zaterdag met Skyler bij de dokter.

Zaterdag ochtend werd Skyler wakker met, wat in mijn ogen leek op, een muggenbult op zijn voet. Naarmate de dag vorderde werd de plek steeds roder en groter en ‘s middags begonnen er zelfs blaren te vormen. Ik had eerder op de dag al een omlijning gemaakt met een pen, om te kijken of de plek groter zou worden. Toen ik door had dat deze groter werd heb ik hem Benadryl gegeven. Dit helpt tegen allergische reacties. Helaad werkte het in zijn geval niet. Omdat zijn grote teen ook op begon te zetten en hij steeds vaker aangaf dat hij pijn had, heb ik hem toch maar voor de zekerheid naar de dokter gebracht.

Bij onderzoek vroeg de arts of hij nog meer plekken had, of misschien ergens anders uitslag had ofzo. Nou ja, hij heeft ook een muggenbult op zijn hand zei ik en hij heeft luier uitslag en warmte uitslag op zijn rug. Vervolgens keek hij hier natuurlijk naar, maar hij was het niet met me eens. De plek op zijn hand leek hem namelijk te groot voor een muggen bult en de uitslag op zijn rug leek niet op hitte uitslag. De uitslag op zijn rug leek hem een reactie op streptokokken. Hij heeft vervolgens een wattenstaafje in Skyler zijn mond gestopt en heeft die laten onderzoeken op streptokokken. Met nog geen 5 minuten kwam deze positief terug. Hij had inmiddels al een paar dagen niet meer gehoest, maar toch bleek hij positief. De dokter dacht wel dat hij het ergste achter de rug had.

Zijn hand en voet baarde hem wat zorgen. Het zouden inderdaad uit de hand gelopen muggen bulten kunnen zijn, maar hij vermoedde dat het hand, voet, mond ziekte is. Zowel de streptokokken als de hand, voet, mond ziekte worden veroorzaakt door bacteriën en komt regelmatig voor bij kleine kinderen. Zij raken natuurlijk van alles aan en proberen van alles in hun mond te stoppen. Een bacterie heeft dan ook maar een momentje nodig en het is gedaan. Skyler heeft nu voor 10 dagen antibiotica dat zowel tegen de steptokokken moet werken, als de eventuele hand, voet, mond ziekte.

Bij Noah was nog steeds geen verbetering te zien en vanmorgen was hij weer zo ontzettend aan het hoesten, dat hij er bijna in bleef. Dus ook met hem hebben we weer een tripje naar de dokter gemaakt. Daar werden mijn vermoedens bevestigd en bleek dat ook onze beer streptokokken heeft. Daarbuiten blijkt hij ook nog eens een dubbele oorontsteking te hebben. Dus onze jongens zijn weer eens goed in de “prijzen” gevallen. Het nare is dat Noah altijd ontzettend vrolijk is en het dus moeilijk is om bij hem te bepalen wanneer hij nu echt ziek is. Zo voelde ik me best schuldig vanmiddag dat hij een dubbele oorontsteking blijkt te hebben. Inmiddels zit Noah dus ook voor 10 dagen aan antibiotica.

Het zijn  wel een heerlijk stel jongens. Noah kruipt continue achter Skyler aan en Skyler begint hem ook steeds meer bij dingen te betrekken. Als Noah huilt, dan loopt Skyler naar hem toe en geeft hem een kusje en zegt dan dat alles goed is.

We hebben vanavond in ieder geval wel kunnen genieten van een mooie vuurwerk show. We hebben zelf niet eens vuurwerk hoeven te kopen, want al onze buren kwamen hun vuurwerk bij ons op de hoek van de straat af steken. Noah lag inmiddels al lekker te slapen en zijn Skyler en ik op een stoel in de tuin gaan zitten, terwijl Dan bij de mannen stond die het vuurwerk af staken. Ondanks alle ziektes is het toch nog wel een fijn weekend geweest.

Houten bruiloft

Er is in Nederland een gewoonte om als mensen een aantal jaren gehuwd zijn te spreken van bijv een koperen huwelijk bij 12.5 jaar getrouwd zijn, of een zilveren huwelijk bij 25 jaar verbonden zijn. Het is volgens sommigen gebruik om bij een dergelijk jubileum cadeaus te geven die van dat materiaal gemaakt zijn. Wij geven elkaar vandaag dan geen houten cadeau, maar wij vieren wel ons 5 jarig jubileum.

Op 29 juni 2006 gaven wij elkaar het jawoord in het gemeentehuis van Alphen aan den Rijn. Onze huwelijksdag staat in mijn geheugen als de dag van gisteren en toch is het al weer 5 jaar geleden. Imiddels wonen we aan de andere kant van de wereld en zijn we papa en mama van 2 geweldig mooie jongens. Wie had dat op onze trouwdag nu verwacht?

We doen vandaag niets speciaals. Ik moest werken in verband met kwartaal einde bij ons op werk en Dan stond ook gewoon ingeroosterd voor vandaag. Het is dus een gewone werk dag net als elke andere dag. Maar als het goed is gaan wij op 22 juli een avondje naar Wendover. Wij zullen daar dan overnachten in een hotel en Chantal komt dan in ons huis op Skyler en Noah passen.

Nu wij 5 jaar getrouwd zijn, realiseer ik me ook dat ik dit blog al 5 jaar bij houdt. We zijn in 2006  begonnen met bloggen, omdat er toen al plannen waren mbt onze emigratie en we wilden de vooruitgang daarvan bij houden. Het is erg leuk om zo af en toe eens terug te lezen. Ik realiseer me dan ook dat ik in 2006 een stuk vaker een blog schreef dan tegenwoordig, ik moet daar toch echt een keer verandering in brengen….

De afgelopen weken hebben we niet veel bijzonders gedaan. Het weer is hier goed omgeslagen, zo was het een paar weken geleden nog koud en hadden we zelfs nog sneeuw in de bergen en nu is het prachtig weer! Het is soms verschrikkelijk warm, maar klagen doen we natuurlijk niet.

We brengen veel tijd door buiten in de tuin met de jongens. Skyler vind het heerlijk om rond te rennen en met de buurt kinderen te spelen en Noah geniet net zo van het buiten zijn als ikzelf. Hij vind het heerlijk om op een deken lekker in de rondte te rollen en lekker om zich heen te kijken. Hij vind het ook prachtig om met zijn “vriendinnetje” te spelen. Katie, een vriendin van aan de overkant, is in Januari bevallen van Lianna. Wij hebben tijdens onze zwangerschappen lekker samen gewandeld en we zitten vaak lekker samen buiten en Noah en Lia vinden elkaar helemaal geweldig en brabbelen er samen dan meestal ook lekker op los. Zo schattig!

Sinds kort kruipt Noah er ook aardig op los. Van de een op andere dag begon onze beer met de zogenoemde “army crawl”. Ook dan is het leuk om de blog terug te lezen, waaruit dan blijkt dat Noah ruim een maand eerder begon dan Skyler!

Skyler boekt ook ontzettende vooruitgang. Hij begint met de dag meer en meer te praten en soms staan we gewoon versteld van de dingen die hij plotseling herhaald of woordjes die hij ineens gebruikt, die we nog niet eerder uit zijn mond hebben gehoord. Zo zei hij laatst ineens:”Mommy, I wav u” Op zo een moment smelt je moederhart wel!

Ook het plassen op de wc gaat erg goed. Hij is regelmatig de hele dag droog. Hij moet nu alleen zelf nog eens door gaan krijgen wanneer hij nu eigenlijk naar de wc moet. Nu is het wel handig dat papa of mama hem er continue aan herinnerd. Ach, ook daarover zullen we niet klagen. We horen regelmatig dat jongens toch al een stuk later zijn met “potty training” en dat wij geluk hebben dat Skyler er zo goed op reageerd. We zijn dan ook erg trots op onze deugniet.

Verder gaat alles wel goed. Helaas zijn we afgelopen maandag weer met onze beer bij de dokter geweest en heeft hij gewoon weer bronchiolitis. Vooral nu met het warme weer vragen we ons af hoe hij daar nu eigenlijk aan komt. De arts begint nu toch echt astma te vermoeden, maar wil hem nog niet aan een speciale inhalator zetten in verband met steroiden. Ze wil er eerst 100% van overtuigd zijn dat het astma is. Het zou namelijk ook nog steeds een nawerking kunnen zijn van zijn RSV. Voor nu moeten we weer aan de albuterol en mocht het niet beter worden, dan moeten we weer terug komen. We hebben nu ook de goedkeuring gekregen om de Albuterol in de toekomst te gebruiken, wanneer wij het gevoel hebben dat het nodig is. Gelukkig reageerde hij al weer snel op deze behandelingen en lijken we weer de goede kant op te gaan.

Soms kijk ik naar onze jongens en dan realiseer ik me dat we erg gelukkig zijn dat ze gezond zijn! 2 internet vriendinnetjes van mij hebben beide een zoontje waarmee ze continue in de medische molen zitten. De een is te vroeg geboren en heeft een hoofdje wat te snel groeit ten op zichte van zijn lichaam. Daarvan wordt nu onderzocht wat het nu precies is en wat er aan gedaan gaat worden. De ander heeft een zoontje wat iets eerder dan Noah is opgenomen met RSV en heeft vervolgens ook moeten vechten tegen bacterien. De kleine man heeft nu op het moment zelfs een canule. Zo zielig om te zien hoe machteloos hun ouders zich voelen, maar zo mooi om te zien hoe hard deze kleine ventjes blijven vechten en bijna altijd een lachje op hun gezicht hebben!

Zo denk je over meerder dingen soms wel ineens wat dieper na dan normaal. Zondag avond heeft Wes, de vader van Mindy, een hartaanval gehad. Gelukkig was hij niet alleen op de vrachtwagen, maar waren Troy en Mindy bij hem en had hij tegen Troy gezegd dat als hij niet beter wist dat hij misschien wel een hartaanval had. Troy heeft dit natuurlijk gelijk tegen Mindy gezegd en zij heeft hem water en aspirines gegeven en vervolgens zijn zij door alle rode lichten heen gereden naar het ziekenhuis. Daar werd hij gelijk behandeld en geopereerd en achteraf is er tegen Mindy verteld dat zij verschrikkelijk goed gehandeld heeft en dat hij het waarschijnlijk niet gehaald zou hebben, als zij niet zo gehandeld had. Gelukkig lijkt het erop dat hij voor 100% zal herstellen en dat hij geen schade eraan over zal houden.

Ook dit zette ons natuurlijk aan het denken en dan zie je dat je toch echt van iedere dag moet genieten!

Een tandje

Al weken heb ik het idee dat Noah misschien wel eens bezig zou kunnen zijn met het produceren van een tandje. Hij had regelmatig rode koorts wangen, maar dan zonder koorts, zoog heel hard zijn lippen naar binnen en knauwde op alles wat hij maar in zijn mond kon krijgen. Nu is het voor een baby natuurlijk heel gewoon om van alles in de mond te stoppen, maar toch had ik het gevoel dat er een tandje aan zat te komen.

Het blijkt dat Noah een stuk sneller is dan Skyler, want op 7 oktober 2009 schreef ik dat Skyler 2 voortandjes had. Skyler was op dat moment bijna 8 maanden. Op 18 mei 2011, met ongeveer 6.5 maand ontdekte ik bij Noah een tandje aan de onderkant. Ik heb dus toch goed gezeten met mijn moeder gevoelens.

Het tandje is net door het tandvlees gebroken en dus nog niet echt zichtbaar op een foto, dus die laat nog even op zich wachten! Ik ben benieuwd hoe lang de volgende tandjes op zich zullen laten wachten.

Het lijkt sowieso allemaal wel een stuk sneller te gaan met Noah dan dat het met Skyler ging. Misschien is dat gewoon gevoels matig en misschien komt het wel, omdat Noah een voorbeeld heeft aan Skyler. Hij volgt zijn grote broer overal en misschien is het wel een soort motivatie voor hem, maar hij begint zelfs al met pogingen tot kruipen. Zodra hij op de grond ligt, rolt hij op zijn buik, legt zijn hoofdje op de grond en zijn kontje komt dan omhoog, doordat hij zijn knietjes onder zich trekt. Hij probeert zelfs de bewegingen te maken met zijn benen, alleen komt hij nog niet vooruit. Vooral voor hemzelf is dit heel frustrerend, en voor ons vooral grappig. Het is helemaal grappig als Skyler hem wel een handje probeert te helpen!

Ook eet Noah al vanaf ongeveer 5 maanden potjes groente en fruit en hij vind het maar wat lekker. Je kunt hem niet snel genoeg eten geven. Als het niet snel genoeg gaat, laat hij zich echt wel even horen! Onze kleine beer doet het dus goed en groeit als kool!

Vandaag wil ik ook even stil staan bij mijn moeder. Vandaag zou haar 52ste verjaardag geweest zijn. We missen haar nog iedere dag. Het is zo jammer dat zij bepaalde dingen niet meer mee heeft mogen maken, waaronder haar kleinkinderen. In maart van 2004 werd er bij haar longkanker geconstateerd en in oktober 2004 heeft zij uiteindelijk gekozen voor euthanasie. Het is dit jaar al weer 7 jaar geleden dat zij overleed. Ondanks dat het al 7 jaar geleden is, zijn we haar natuurlijk nog niet vergeten.

Mijn nichtje Sylvia heeft gisteren haar graf een beetje op geknapt en mijn vader heeft vandaag voor ons een bloemetje geplaatst. Dat zijn wel de moeilijkere dingen van het hier wonen. Maar zoals er op mijn moeder haar grafsteen staat is zij wel van ons gegaan, maar niet door ons vergeten. Happy birthday mam!

Ter nagedachtenis aan mijn moeder zou ik onze lezers willen vragen om Saskia Engle te helpen met haar "Relay for life". The American Cancer Society Relay For Life is een levens veranderend evenement dat iedereen over de hele eereld de kans geeft om de levens te  vieren van mensen die getroffen zijn door kanker, om overledenen te herdenken en om terug te vechten tegen deze verschrikkelijke ziekte. Help Saskia in haar poging om terug te vechten tegen deze ziekte, door je toe te voegen aan haar team, of door een donatie te maken.

Aan de statistieken kan ik zien dat onze weblog toch heel vaak bezocht wordt, ondanks dat lang niet iedereen een berichtje achterlaat. (wat overigens natuurlijk niet verplicht is) Ik hoop dat onze bezoekers Saskia een handje kunnen helpen met haar Relay!