Comedy of errors

Oh wat hoopte ik dat Petra gelijk zou hebben toen ze zei dat de comedy of errors nu wel achter ons zou liggen, maar niets bleek minder waar......

Gisteren avond begon ik eigenlijk al bang te worden. Al een aantal dagen werden er vanuit allerlei hoeken meldingen gemaakt dat DCF niet meer mogelijk zou zijn. Alle nieuwe aanvragen zouden via Duitsland gespeeld moeten gaan worden. Er werd nog niets gezegd over pending aanvragen.

Totdat ik gisteren op het USADutch forum kwam, waar iemand melding maakte van zijn/haar afspraak op 1 maart, om daar te horen zou krijgen of de visum was goed gekeurd, die was afgebeld. Ik schrok hier best wel van en zat toen eigenlijk al niet lekker meer in mijn vel.

Het eerste wat ik dan ook gedaan heb vanmorgen op werk is het consulaat in Amsterdam bellen. Helaas kreeg ik daar het slechte nieuws dat ik niet wilde horen.......

Wegens het "Adam Walsh Child Protection Act" worden alle pending aanvragen op dit moment op hold gezet. Deze aanvragen worden doorgestuurd naar een USCIS kantoor in Duitsland die de aanvragen gaat beoordelen en goedkeuren. Vervolgens zal het papierwerk terug gestuurd worden naar Amsterdam en zij zullen nieuwe afspraken maken om de handel af te handelen.

Zo ook onze aanvraag!! Volgende week donderdag zou het uur van de waarheid zijn voor ons en dit gaat nu niet door. Er is niemand die mij kan vertellen hoeveel tijd dit nu allemaal in beslag gaat nemen. Het kan dagen, weken of misschien zelfs maanden duren. Ik ben in huilen uitgebarst en heb mijn spullen gepakt op werk en ben naar huis gegaan! Ik zit nu dan ook met zware hoofdpijn te bloggen.

Morgen of anders maandag zal ik nog een brief ontvangen van het consulaat waar alles in uitgelegd zal worden.

Ik heb Dan vanochtend ook gelijk wakker gebeld. Het was op dat moment pas 02.00 uur. Hij baalde ook verschrikkelijk van het hele gebeuren en wilde ook gelijk naar huis komen, maar ik heb hem gezegd dat we nu eerst maar even af moeten wachten. Er is op dit moment niets wat hij zou kunnen doen.

Het enige positieve aan dit verhaal is dat we in ieder geval geen definitieve afkeuring hebben gekregen, maar dat het op dit moment gewoon uitstel is.

Het medische onderzoek

Ook vandaag kon de dag niet verlopen zonder enige tegenslag. Dit is inmiddels echt “the story of our life”.

Vanmorgen bij het afgaan van de wekker besloot ik om de snooze knop nog even in te drukken en me nog een keer om te draaien voordat het tijd was om dan toch echt op te staan. Al bij het omdraaien ging het mis.... Ik had niet door dat ik al tegen de muur aan lag, toen ik mijn hoofd omdraaide en deze keihard tegen de muur aan sloeg! Erg pijnlijk.

Uiteindelijk ben ik om 07.15 ongeveer weg gegaan van huis, omdat ik nog geld moest pinnen voor het medische onderzoek. Helaas is het allemaal niet gratis en wordt het niet vergoed. Bij de pin automaat aangekomen kwam ik tot mijn grote schrik tot de ontdekking dat ik maar € 15 kon pinnen. Dit kon niet mogelijk zijn, er staat meer dan voldoende geld op de rekening! Achteraf hoore ik van mijn collega dat er een opname limiet per week is ingesteld. Dit ivm het kwijtraken of gestolen worden van pasjes, zodat de rekening niet gelijk leeg getrokken kan worden. Ergens wel slim dus, maar vanmorgen was ik hier minder blij mee!

Gelukkig kon ik mijn broer bereiken die mij kon helpen aan het benodigde geld, zodat ik wel gewoon naar het medische onderzoek toe kon. Zonder mijn broer was ik nergens, want waar moest ik in ene even zoveel geld vandaan halen? Alleen de benodige x-ray was alleen al € 50.

Door deze vertraging zat ik ook veel later dan verwacht op de snelweg, waar ik uiteraard in een file terecht kwam. Als eenmaal iets mis gaat, dan gaat ook echt alles mis. Door deze file kwam ik om 08.50 uur pas aan op het museum plein en om 09.00 uur zou ik mijn afspraak hebben voor mijn röntgen foto. Natuurlijk kon ik de weg niet vinden wat uiteindelijk resulteerd in het feit dat ik 20 minuten te laat was. Gelukkig maakte men hier geen probleem van.

Omdat de foto’s van het meisje voor mij constant mislukte moest zij meerdere malen opnieuw naar binnen. Dit resulteerde vervolgens weer in het feit dat ik 45 minuten te laat zou komen op mijn medische onderzoek. Gelukkig kon ik de praktijk bereiken en maakte ook zij hier geen probleem van. Nadat mijn röntgen foto was genomen mocht ik € 50 afreken om vervolgens richting de dokters praktijk te lopen. Gelukkig vond ik deze een stuk sneller.

Daar aangekomen kon ik eigenlijk gelijk geholpen worden. Ik wist niet zo goed wat ik kon verwachten, ik had wel het een en ander gelezen op het USADutch forum, maar toch ben je benieuwd. Ik werd binnen geroepen door de zoon van de dokter, die overigens zelf ook arts is, die mijn bloed zou afnemen voor een aids test. (standaard procedure). Terwijl de zoon bezig was met mijn bloed, stelde zijn moeder (de assistente) mij een aantal vragen. Tevens keek zij mijn vaccinatie gegevens na, waaruit bleek dat ik volledig ingeënt was. Hier was ik wel blij om. Niet alleen omdat ik geen prikken wilde, maar ook vanwege de kosten. Afhankelijk van het type vaccinatie kon de prijs varieëren tussen de € 35 en € 50 euro.

Toen mocht ik nog even plaats nemen in de wachtkamer van deze familie praktijk, waar ik uiteindelijk door de dokter naar binnen werd geroepen. Hij luisterde naar mijn hart, mijn longen en nam mijn bloed druk. Vervolgens werd ik gewogen en opgemeten en moest ik mijn ogen sluiten en mijn armen vooruit steken voor een evenwichts test. Hierna mocht ik € 155 afrekenen en zat het medische onderzoek erop. Het stelde uiteindelijk allemaal maar weinig voor.

Als ik nu voor volgende week donderdag niets heb gehoord, dan is alles in orde en kan ik me gewoon op 1 februari melden op het consulaat om 13.30 uur, waar ik dan te horen zal krijgen of mijn visum is goed gekeurd!! Nog eventjes wachten dus.

Danny op weg naar Amerika

Vandaag was eindelijk de grote dag voor Dan, hij is vertrokken naar Amerika!

Vanmorgen om 06.00 uur liep de wekker dan ook al af! Wat een naar geluid blijft dat toch als je net zo lekker ligt en je je het liefst nog even om zou willen draaien. We hebben dan ook de snooze knop even ingedrukt en ons nog een klein kwartiertje omgedraaid.

Uiteindelijk zijn we toch opgestaan. Terwijl Dan zich aan het aankleden was heb ik zijn laatste spulletjes ingepakt. Zenuwachtig dat hij was, was hij alle spullen kwijt die hij nog nodig had. Hierdoor gingen we eigenlijk ook een beetje laat van huis. We zouden om 07.00 uur bij mijn vader zijn, maar dat werd uiteindelijk 07.20 uur.

Nadat we de koffers haden overgezet in mijn vader zijn auto, hebben we nog een keer gechecked of we alles wel hadden. Laten we op dat moment Dan zijn e-ticket kwijt zijn...... Gelukkig lag deze nog in onze auto. Toen we alles bij elkaar hadden zijn we vertrokken richting Schiphol.

Op Schiphol aangekomen zijn we eerst naar vertrek hal 2 gegaan, aangezien we dachten dat we daar eerst het ticket nog op moesten halen. Dit was niet van toepassing, aangezien we dus een e-ticket hadden. Op naar vertrek hal 3. Hier moest Dan inchecken voor zijn vlucht die om 10.10 uur zou vertrekken richting Atlanta, vanwaar hij door zal vliegen naar Salt Lake City.

Tijdens het inchecken zagen mijn vader en ik een camera ploeg. We wisten niet wat er aan de hand was, totdat er een heel klein vrouwtje langs ons liep, wie later Katja Schuurman bleek te zijn.

Ondertussen waren Dan zijn vader en zijn zusje Taylor inmiddels ook gearriveerd. Even was het afwachten of zij wel op tijd zouden zijn, aangezien Dan ook op tijd door de security check heen moest. Na een minuut of 5 kwamen ook mijn tante en 3 nichtjes en 2 achternichtjes nog aan om afscheid te nemen. Helaas werd het vanwege tijdgebrek al gelijk afscheid nemen.

Toen Danny afscheid nam van Taylor moest zij toch wel huilen, ze had er best wel moeite mee om haar broer te zien vertrekken. Ik heb dan ook even de andere kant opgekeken, want ik weet hoe ik zelf ben. Als ik iemand zie huilen, dan ga ik ook..... Gelukkig heb ik me groot kunnen houden.

Taylor en ik zijn nog even met Dan meegelopen tot aan de paspoort controle waar we ook nog snel even een foto hebben geschoten van hen twee. Helaas een beetje slechte kwaliteit, waarschijnlijk te veel bewogen van de zenuwen.

Op het moment van deze blog zal Dan waarschijnlijk wel aangekomen zijn in Atlanta. We kunnen dan ook zometeen nog wel even een telefoontje verwachten.

Nu moeten we ongeveer een week of 6 zonder elkaar, waarna ik me hopenlijk bij hem zal kunnen gaan voegen.

Eindelijk!!

Eindelijk was het vanmorgen dan toch echt zo ver. Het huis is nu officieel verkocht aan Brandon!!

Even was het nog nagel bijten, aangezien de notaris niet helemaal zeker was over de woonvergunning voor Brandon. Alphen hanteert de regel dat het huis officieel twee maanden te koop zou moeten staan in Alphen voor Alphenaren , of voor mensen die economisch verbonden zijn aan Alphen. Pas na die twee maanden zou Brandon in aanmerking kunnen komen voor het huis. Gelukkig had onze makelaar het voor ons geregeld, dat dit niet van toepassing zou zijn, omdat het huis binnen de familie verkocht zou worden. De notaris, wist niet precies wat de makelaar geregeld zou hebben en daarom hebben we nog even vlug contact met hem gezocht. Hij kon alles verklaren en de verkoop kon dus plaats vinden.

Na een klein uurtje waren alle documenten getekend en stonden we buiten op de stoep van de notaris. Brandon als trotse eigenaar van een leuk huis aan de rijn en wij een huis armer.

De akte, die niet werd gepasseerd

Anders dan eerder vermeld is gisteren de akte niet gepasseerd bij de notaris! Ik kan je wel vertellen, dat we daar verschrikkelijk van baalden!!

Maandag ochtend werd ik eerst gebeld door de makelaar of we een half uur voor het passeren van de akte konden afspreken om even een laatste inspectie te doen in ons huis. Dit is een standaard iets wat zij hanteren, gewoon om te kijken of we het huis opleveren, zoals vermeld in het koopcontract. We hebben dan ook gelijk een afspraakje gemaakt om elkaar om 10.00 uur te ontmoeten.

Kort daarop werd ik gebeld door de notaris dat de afspraak op woensdag 10 januari niet door zal kunnen gaan, omdat het geld nog niet gestort was en de nodige papieren nog niet binnen waren! Op zo een moment schiet er van alles door je heen, maar het baal gevoel was toch wel het ergste. Niet zo zeer voor mijzelf, maar meer voor Dan die na de verkoop van het huis op 15 januari al zou vertrekken naar Amerika.

Helaas moest ik hem het slechte nieuws brengen en je kan je dus wel voorstellen hoe hij reageerde. Hij schoot helemaal in de stress. Hij was overigens niet de enige persoon in de stress, aangezien Brandon ook al de nodige problemen op zich af zag komen. Hij heeft al een nieuwe keuken en een nieuwe badkamer besteld en hij was dus bang dat hij daar straks voor zou moeten betalen, zondar dat hij eigenlijk een huis zou hebben.

Na de nodige telefoontjes over en weer met Brandon, heeft hij uit weten te vinden dat de fout bij zijn bank lag. Het laatste wat ik begrepen heb is dat de bank stukken heeft verstuurd naar een verkeerde notaris?? Je vraagt je af hoe zoiets eigenlijk mogelijk is, maar als je daar bij stil moet gaan staan.......

Nu zijn de benodigde stukken gefaxed en verstuurd naar de correcte notaris en hebben we een nieuwe afspraak staan om de akte op maandag 15 januari te tekenen. Dan baalt nog steeds goed, maar kan zich er nu wel redelijk bij neer leggen. Het ziet er nu naar uit dat hij op donderdag 18 januari zal vertrekken, een paar dagen later dan geplanned. Eerst maar even wachten totdat we maandag getekend hebben, want met ons geluk komt er hier of daar wel weer iets tussen....

Final interview

Gisteren tijdens de verhuizing werd ik gebeld door mijn vader dat er post binnen was gekomen van het Amerikaanse consulaat. Ik heb het consulaat mijn vaders adres doorgegeven, zodat ik zeker weet dat we de post krijgen en dat het niet verloren zal gaan tijdens de verhuizing. Dus, voordat mijn vader ons kwam helpen met de meubelen zijn we eerst even bij hem langs gegaan om de post te bekijken.

Donderdag avond even voor zes uur heb ik de zogenoemde "letter of readiness" op de bus gedaan. Dit is in feite een verklaring waarin staat dat ik alle benodigde papieren heb ingevuld/ontvangen voor mijn laatste interview, waar ik te horen krijg of mijn visum is goed gekeurd. Nu twee dagen later werden wij verrast door een brief waarin staat dat ik op 1 februari om 13.30 uur een afspraak heb, waar ik dus te horen krijg of mijn visum is goed gekeurd, het zogenoemde "final interview"! Zo snel hadden wij dit niet verwacht. Ik dacht dat het wel een kleine twee weken zou duren voordat we een response zouden krijgen en dat de afspraak dan nog een maand op zich zou laten wachten.

Nu moet ik morgen gelijk even gaan bellen om ook een afspraak te gaan maken voor mijn medische onderzoek en mijn borst x-ray. Dit moet toch uiterlijk wel een week voor het final interview afgehandeld zijn. Uiteraard zullen we hier ook nog uitgebreid verslag van doen.

Ons tijdelijk onderkomen

Gisteren avond ben ik met een zeer pijnlijk bovenbeen mijn bed in gestapt. De pijn zat in een spier in mijn achterbeen. Het voelt haast alsof ik een spier verrekt heb, maar ik heb geen idee hoe. Helaas heb ik hierdoor vanacht erg slecht geslapen, waardoor ik vanmorgen dan redelijk vroeg wakker was. Helaas nog steeds met een pijnlijk been. Het is er vandaag overigens niet beter op geworden. Nu is de pijn helemaal doorgetrokken naar mijn kuit.

Gelijk toen we vanmorgen opstonden zijn we verder gegaan met pakken. Aangezien ik maandag en dinsdag gewoon moet werken en woensdag alles officieel getekend zal worden voor de verkoop van ons huis, hebben we besloten dat we dit weekend alles wilde verhuizen, zodat we dat maandag en dinsdag niet na mijn werk zouden hoeven te doen.

Gelukkig maar dat we daar toe besloten hebben, want wat een werk was dat!! Pas op een moment dat je gaat verhuizen zie je hoeveel spullen je eigenlijk bezit. En het meest merkwaardige is dat je dan pas merkt hoeveel van die spullen je nu eigenlijk niet eens meer gebruikt.

Vandaag hebben we dan ook meerdere ritjes gemaakt naar ons tijdelijke onderkomen. We hebben onze kleding en spulletjes die we gewoon nog in het dagelijkse leven nodig zullen hebben in een tweetal ritjes over weten te brengen, ondanks ons kleine autootje. Tevens hebben we, net als gisteren, nog een ritje naar de kraak gemaakt om wat oude troep weg te gooien. Voor de meubelen had mijn vader een bus weten te regelen van zijn werk. Mijn vader heeft ons vanavond dan ook geholpen, samen met mijn broertje en een vriend van mijn broertje om alles in te laden.

De meubelen die wij hadden staan, waren eigenlijk voor mijn broertje. De meubels waren van mijn moeder en ze wilde graag dat mijn broertje ze zou krijgen na haar overlijden. Hij heeft zijn slaapkamer zo ingericht dat hij bijna alles kwijt kan, op de salontafel en een bankstel na. Dan waren er nog een heleboel spullen, waarmee we andere mensen blij hebben kunnen maken.

De slaapkamer meubelen wilde mijn vader graag hebben en dus staan die nu ook bij mijn vader. Helaas kon hij de grote kleding kast niet kwijt, en staat die tijdelijk opgeslagen bij de buurvrouw in de schuur. Mijn oudste broer gaat waarschijnlijk eind van de maand op zichzelf, waarna mijn vader een hele slaapkamer vrij zal krijgen waar hij de kast dan wel kwijt kan.

We zullen dan ook maar heel weinig mee nemen naar Amerika, buiten wat persoonlijke spullen. Zoals het er nu naar uit ziet hebben we niet eens 1m³. Dat zou op zich redelijk voordelig moeten zijn in het versturen.

Nu moeten we morgen nog een keer op en neer naar Alphen om wat laatste kleine spulletjes op te halen en de laatste dingetjes een beetje aan kant te brengen. Dan zit de eerste verhuizing erop en ik ben blij toe ook, ik ben gebroken na zo een dag als vandaag!

Gelukkig nieuwjaar!!

Om 00.00 uur vanacht was het toch echt een feit! 2007 is begonnen!!

Wij zijn op oudejaarsdag eerst bij Dan zijn vader thuis geweest. 's Middags daar aangekomen en blijven eten. Dan wilde graag bij zijn vader blijven voor oud en nieuw, maar we hadden nu eenmaal al met mijn vader afgesproken om daar onze laatste oud en nieuw door te brengen. Na het eten hebben Dan, Brandon en vader Bouwman een Star Trek film zitten kijken en daarna zijn we richting mijn vader gegaan.

Ook hier hebben wij lekker rustig aan gedaan en hebben we ook nog 2 filmpjes gekeken. Half Light met Demi Moore en een film over een politie agent wiens vrouw wordt vermoord door een seriemoordenaar, ik ben de titel even kwijt.... Met lekkere hapjes op tafel zijn we de avond snel door gekomen.

Om 00.00 uur hebben we buiten staan genieten van het vuurwerk van alle buren. Er was zoveel, dat je zelf echt niets nodig had!

Na de nodige sms-jes te hebben verstuurd zijn we nog even bij de buuf geweest om haar de beste wensen te wensen en een hart onder de riem te steken, nadat zij een week geleden haar man heeft verloren. Dan blijft het toch heel erg moeilijk om een nieuw jaar in te gaan. Dat is dan toch met hele gemengde gevoelens.

Nu we het toch over gevoelens hebben, laten we het dan ook eens over die van ons hebben. De gevoelens die er door ons heen gingen vanacht was toch ook wel heel erg apart. Enerzijds wel balen dat het nu toch echt het laatste jaar was hier in Nederland. Anderzijds zo blij en zenuwachtig voor wat het nieuwe jaar ons allemaal zal gaan brengen! Het is nu echt dit jaar dat alles zal gaan gebeuren! Nog twee weekjes en ons huis is officieel verkocht en dan vertrekt Dan hoogstwaarschijnlijk die vrijdag al en anders die maandag daarop! Erg spannend dus allemaal!

Tot slot willen wij nog van de gelegenheid gebruik maken om iedereen een geweldig nieuwjaar te wensen! Met veel geluk, gezondheid en liefde toegewensd en dat er maar vele dromen uit mogen komen!