Goed nieuws en slecht nieuws.

Laten we maar gelijk met het slechte nieuws beginnen…. Onze laptop is kapot en daar baal ik toch best wel van. Hij is van de week van de tafel gevallen, bovenop de oplader en het pinnetje in de laptop is toen naar binnen geschoten. Nu kunnen we de laptop dus niet meer opladen.

Ik heb inmiddels met een zaak gebeld die hem eventueel kunnen maken, maar dat gaat $250 kosten. We gaan nu eerst nog wat andere zaakjes bellen om te kijken of we hem goedkoper kunnen laten maken. Ik heb zelfs een IT mannetje van mijn werk gevraagd of hij hem eventueel zou kunnen maken, maar hij heeft dit zelf nog nooit gedaan en heeft er dus ook de materialen niet voor. Het was natuurlijk te proberen, maar helaas…..

Dat was dus het slechte nieuws van deze week. Gelukkig valt de laptop, zoals het er nu naar uit ziet nog wel te maken, dus dat is wel fijn. Het nadeel is alleen dat ik de laptop vooral veel in het weekend gebruik om mijn vader te spreken en nu is dat dus even niet mogelijk. Ik moet dan tijdelijk ook even gebruik maken van het internet op mijn werk, maar gelukkig vind mijn baas dat niet erg!

Het goede nieuws van deze week is dat mijn vader en mijn broer hun tickets hebben geboekt en dat zij op vrijdag 27 februari aankomen in Salt Lake City, waar zij voor het eerst hun kleinzoon/neefje zullen gaan zien, mits hij zich op tijd aanmeldt. We waren sowieso al aan het aftellen voor de komst van de beeb, en nu gaan we ook aftellen voor de komst van mijn vader en mijn broer! En ze verblijven hier maar liefst 4 weken!

Op het moment sneeuwt het hier behoorlijk en het is erg koud! Het hele weekend verwachten we slecht weer. Alleen vandaag al verwacht men een kleine 15 cm sneeuw! Ik ben benieuwd wat de rest van het weekend ons zal gaan brengen. Op het moment komt de temperatuur niet boven de -7 graden uit en voor vanacht voorspelt men -15 graden…. Ik hoop dat men de wegen goed sneeuwvrij zullen houden, aangezien wij morgen naar Pam gaan voor het jaarlijkse feestje waarbij de kerstman de kleintjes komt verrassen.

Ach we denken maar zo, alles wat nu valt, valt hopelijk in februari niet meer. Ik moet er toch niet aan denken om met dit weer naar het ziekenhuis te moeten om te bevallen! Nog 9 weken en dan hopen we onze kleine man in onze armen te hebben. En dan nog 1 weekje en dan zijn opa en oom Daniel hier!

Oompie Dirk

Vanmorgen vroeg heeft mijn oompie Dirk de strijd tegen kanker verloren.

Oompie Dirk, waar ben je nu naar toe?
Kun je nu niet meer zien wat ik doe?

Oompie Dirk, ook al ben je nu een ster,
Ik zal je alles laten zien, al is het van heel ver!

Rust zacht oompie Dirk!

Rare weken achter de rug

De laatste twee weken zijn raar verlopen voor ons. Niet echt raar in de zin van raar, maar gewoon raar. Ik weet het, het komt niet echt begrijpbaar over, maar het voelde gewoon erg raar.

Allereerst kregen we te horen dat Dan geopereerd moet worden aan zijn linker knie. In het verleden is hij al eens geopereerd aan een gescheurde miniscus, dankzij American Football en daar heeft hij eigenlijk altijd last van gehouden. Hij heeft momenten waarbij het lijkt alsof zijn knie onder hem weg schiet en dat kan behoorlijk pijnlijk zijn. Maar eigenwijs als Dan is, is hij nooit opnieuw bij een dokter geweest daarvoor. Nu ging hij laatst toch eindelijk maar eens naar de dokter en die wilde dat hij een MRI zou laten maken. Daaruit bleek dat hij een gescheurde ACL heeft (als ik het goed heb begrepen zou dit een van zijn kruisbanden zijn), en dat hij hieraan geopereerd zal moeten worden.

Afgelopen dinsdag hebben we een gesprek gehad met een orthopedisch chirurg en die heeft uitgelegd hoe of wat. Om de kruisband te vervangen zullen er ligamenten vanuit de achterkant van zijn knie gehaald moeten worden. Hij zal vervolgens een week of 4 op krukken moeten lopen en daarna nog fysiotherapie moeten volgen. Waarschijnlijk zal hij begin januari geopereerd gaan worden.

Dan kregen we te horen dat er bij Pam, Dan zijn tante, opnieuw een "vlek" was gevonden tijdens haar laatste controle. Dit maal zat de vlek bij haar milt. Na verdere onderzoeken bleek dit opnieuw een tumor te zijn en zou zij de volgende week gelijk geopereerd worden. Dat was natuurlijk behoorlijk schrikken voor haar, aangezien zij in het verleden al 3 keer kanker heeft overwonnen en onlangs nog haar borsten uit voorzorg heeft laten afzetten.

De tumor is met succes verwijderd, alleen bleek er tijdens de operatie nog een tumor gevonden te zijn, ditmaal in de bekken. Ook deze tumor is met succes verwijderd. Pam is inmiddels weer thuis aan het herstellen van de operatie, maar zal hoogstwaarschijnlijk wel weer chemo therapie moeten volgen.

En kort daarna kwam ik op werk, waar ik te horen kreeg dat mijn directe collega een zelfmoord poging had gedaan.... Achteraf gezien bleek hij niet aan zijn verwondingen te kunnen overlijden, maar zoiets is toch behoorlijk schrikken als je dat hoort. Hij heeft een aantal dagen in een psychiatrische inrichting gezeten en krijgt nu therapieen......

Gelukkig zijn er in de laatste twee weken niet alleen slechte dingen gebeurd. Met ons gaat het verder hartstikke goed. Mijn buik groeit aardig door en de beeb wordt steeds actiever, het blijft geweldig om de kleine rond te voelen spartelen. De Lamaze cursus is wat mij en Dan betreft ook een succes. We hebben echt het idee dat we er baat bij zullen hebben tijdens de bevalling. Het is ook grappig om te horen dat Dan het idee heeft nu meer dingen te weten over het vrouwelijke lichaam dan voor de cursus.

We zijn ook nog steeds spulletjes aan het kopen voor de komst van de kleine. Zo gingen we van de week naar babies r us om het ledikantje te bestellen, maar uiteindelijk zijn we naar huis gegaan met een kinderwagen. We hadden een kortingsbon van 15% die die week nog zou verlopen en die kon alleen gebruikt worden op aankopen binnen de winkel, niet op speciale bestellingen. Bovendien is het wel fijn om de kinderwagen, en zo dus ook de maxicosi in huis te hebben. Mocht ik eerder bevallen dan de bedoeling is, dan kunnen we de kleine gewoon mee naar huis nemen. We hebben een klein wiegje staan waar de kleine de eerste paar weekjes in zal slapen bij ons op de kamer, dus het ledikantje heeft niet zo een super veel haast. Uiteraard gaan we er wel voor zorgen dat alles in orde is voordat de beeb zich aanmeldt.

Vorige week donderdag ben ik met Mindy, Anna, Debbie, Heather en Wayne naar de middernacht naar de allereerste voorstelling geweest van Twilight. Deze film is op dit moment razend populair in Amerika. Het is een gelijknamige verfilming van het eerste boek in een viertellende reeks van Stephenie Meyer, die ik in een kleine anderhalve week alle vier heb uitgelezen. De rijen voor deze film waren immens en mensen zaten 's middags om 15.00 uur al voor de bioscoop te wachten voor de nachtvoorstelling. Jammer genoeg waren er dingen uit het boek weg gelaten, maar het is dan ook erg moeilijk om een 400-500 pagina tellend boek in een film van 1.5 a 2 uur te stoppen. We hebben het in ieder geval prima naar ons zin gehad!

En gelukkig staat het weekend nu voor de deur. Morgen is het thanksgiving en dus zijn we morgen en vrijdag vrij en mogen wij lekker genieten van een lang weekend. Morgen zullen we met de familie lekker gaan eten bij Pam. Angela maakt de kalkoen, en iedereen neemt iets lekkers mee. Op die manier hoeft Pam niets te doen en kan ze lekker in haar eigen huis blijven.

Vrijdag hebben we dan opnieuw een Thanksgiving diner, alleen dan bij Troy en Mindy thuis. We zullen de aankomende dagen dus niets te kort komen. Mindy is ook aan het proberen om mij over te halen om vrijdag te gaan winkelen. In de eerste instantie leek me dat hartstikke gezellig, totdat de aap uit de mouw kwam en zij mij vertelde dat ze al om 05.00 uur bij Walmart wil zijn. Dit in verban met "black Friday", waarbij de winkels geweldige aanbiedingen hebben en vandaar ook zo vroeg open gaan. Ik heb vorig jaar het nieuws gezien op "black Friday" en ik zie mezelf niet om 05.00 uur voor de winkels staan om vervolgens in alle drukte te gaan winkelen...... Ik slaap vrijdag dus lekker uit!

Luie zondag avond

Ik zit op met moment lekker op de bank te genieten van de openhaard die heerlijk brandt. Het is de hele week behoorlijk koud geweest, we hebben zelfs sneeuw gehad en ook voor vandaag werd er weer sneeuw voorspeld. We hebben nog niets gezien, maar het is ook vandaag weer zo koud dat het ons vanavond misschien nog wel eens zou kunnen verrassen. En om dan zo lekker op de bank te hangen met een knetterende openhaard is heerlijk!

Het is voor ons een lekker luie zondag avond. We hebben de laatste tijd niet veel weekenden gehad waarin we echt niets hebben hoeven doen, dus daarom genieten we er nu extra van. En zo heb ik ook weer even de tijd om de blog bij te werken.

De feestdagen staan weer voor de deur en inmiddels hebben we Halloween al achter de rug. De zondag voor Halloween hebben we bij Troy en Mindy pompoenen uitgesneden. Voor mij was dit de aller eerste keer, maar voor alles moet er een eerste keer zijn. Het was ontzettend leuk om te doen, helaas hebben we niet erg lang plezier gehad van onze pompoenen, want we vergaten ze in de koelkast te zetten en al gauw begonnen ze in elkaar te zakken. Ach zo hebben we wat geleerd voor volgend jaar. Vrijdag de 31ste hebben we verders niet veel gedaan. We hebben alle kinderen die aan de deur kwamen ruim voorzien van snoep :-)

Het is niet te geloven hoe snel de tijd eigenlijk voorbij gaat! Het einde van het jaar staat al weer bijna voor de deur. Ik kan het me nog als de dag van gisteren herinneren dat ik op het vliegtuig stapte om naar Amerika te verhuizen.

Ik kan me overigens nog wel meerdere dingen als de dag van gisteren herinneren. Zo ook 28 oktober 2004, het is inmiddels gewoon al 4 jaar geleden dat mijn moeder overleed. Daar hebben we natuurlijk ook wel bij stil gestaan dit jaar.

Vroeger leken er wel 10 jaar voorbij te gaan voordat Sinterklaas weer in het land kwam, of voordat we onze volgnde verjaardag konden vieren en nu lijkt het allemaal wel 10 keer zo hard voorbij te gaan.

Zo ook de zwangerschap. Ik ben al bijna 6 maanden in verwachting, maar heb niet het idee dat er al 6 maanden voorbij zijn. De zwangerschap verloopt overigens nog steeds heerlijk. Ik mag echt niet klagen. Ik heb de laatste dagen wel wat last van bandenpijn, maar het is niet ondraagelijk. En bovendien hebben we een bodypillow gekocht voor mij, wat de pijn ook wel wat lijkt te helpen.

Morgen avond beginnen Dan en ik aan een Lamaze cursus. Bij deze cursus leren vrouwen om pijnlijke weeën op te vangen door te ontspannen in plaats van gespannen te raken. Veel mensen zeggen dat we er niet veel aan zullen hebben, omdat we tijdens de bevalling toch dingen op onze eigen manier zullen doen en alles wat we geleerd hebben vergeten zullen zijn. Andere denken wel dat we er baat bij hebben. We zullen het moeten afwachten, de tijd zal het leren. Ik heb de cursus liever gedaan om hem achteraf niet nodig te hebben dan ons achteraf af te vragen waarom we hem nu niet gedaan hebben.

Aanstaande woensdag heb ik weer een conrole. Deze keer mag ik een suiker drankje drinken, om te kijken of ik zwangerschaps suiker heb. Dit is overigens een standaard controle. Ik ga er niet vanuit dat er iets bijzonders gevonden gaat worden, aangezien de hele zwangerschap tot nu toe geweldig verloopt :-)

Visite en de babyshower

Ik had me voorgenomen om te bloggen terwijl onze visite hier bij ons was, maar uiteindelijk is het er toch niet van gekomen. Inmiddels zijn ze al weer thuis en nu ga ik er dan even voor zitten om de blog te updaten.

Zaterdag 11 oktober kwamen Benji, Mandy en Ruben dan eindelijk aan. Hun vlucht werd rond 20.15 uur verwacht en dat is uiteindelijk ongeveer een kwartiertje later geworden. Niet verkeerd dus, we hebben wel eens langer op vlucht moeten wachten. (weet je nog pa?) Wij stonden ze samen met Kari en haar kinderen en Chantal en haar kinderen op te wachten. Mandy had in de eerste instantie niet eens door dat we daar allemaal stonden.

Thuis eenmaal aangekomen hebben we ze eerst even een rondleiding door het huis gegeven en vervolgens zijn Dan en Ben even naar de winkel gereden en hebben Mandy, Ruben en ik even een korte wandeling gemaakt door de buurt. Ruben wilde even zien waar hij nou eigenlijk was. Na nog even te hebben bijgepraat en cadeautjes te hebben uitgepakt zijn we allemaal naar bed gegaan.

Zondag hadden we afgesproken om met zijn allen te gaan eten bij Fred en Angela. Op die manier konden Benji en Mandy iedereen te gelijk zien en konden ze daarna op hun gemak hun week indelen. Het was wel een geslaagde dag. Zoals gewoonlijk had Angela weer heerlijk gekookt en iedereen heeft lekker bij kunnen praten!

Dan en ik moesten de hele week helaas gewoon werken. Ik heb wel mijn uren aan kunnen passen dus ik ging vroeg beginnen en was ook vroeg thuis. Dan begint sowieso altijd vroeg en was dus ook vroeg thuis. Gelukkig hebben onze gasten zich wel goed vermaakt. Zo zijn ze bij Kari thuis geweest en bij Chantal, ze hebben gewinkelt en een museum bezocht en ook zijn ze bij een aquarium geweest. En wij hebben vooral 's avonds tijd met ze doorgebracht.

Op zaterdag 18 oktober hadden we dan de babyshower die Mindy speciaal zo vroeg wilde houden zodat Benji, Mandy en Ruben erbij zouden kunnen zijn. Ik had nog nooit een babyshower bij gewoond en nu was het gewoon mijn eigen baby shower! Angela had een prachtige taart voor ons gemaakt en Mindy had voor lekker hapjes gezorgd.

We hebben eerst een paar leuke spelletjes gespeeld, waaronder wordscramble en een spel waarbij men in teams luiers bij elkaar moest maken met toilet papier! Wat hebben wij gelachen!! Ook moesten we van potjes eten raden wat de inhoud was en waren er luiers gevuld met gesmolten chocolade repen waarvan wij moesten raden om welke repen het ging.

Daarna mochten wij onze cadeautjes uitpakken. Wat zijn wij verwend zeg! We hebben hele leuke kleding setjes gekregen, pyjamaatjes en rompertjes en noem maar op. Zelfs mijn vriendin in Arizona heeft een mooi cadeautje opgestuurd!

Helaas komen er aan alle goede dingen een eind en zo moesten we maandag al weer afscheid nemen van Benji, Mandy en Ruben. Zij zouden de laatste dagen in de Verenigde Staten doorbrengen in Las Vegas en Disney World in Los Angeles.

Afscheid nemen is helaas altijd moeilijk, maar we zijn erg blij dat ze toch een weekje bij ons konden zijn en we zijn blij dat ze het naar hun zin hebben gehad!

Bijna halverwege

De laatste weken zijn erg hard gegaan. Als ik er nu op terug kijk is het net alsof ik gisteren uitvond dat ik zwanger ben. Aanstaande zaterdag ben ik gewoon al 20 weken onderweg, dan gaan we langzaam aan aftellen.

Af en toe is het nog best onwerkelijk. Ik weet dat er een beebje in mijn buik groeit, ik heb de echo's gezien en inmiddels begin ik hem ook wat regelmatiger te voelen. (Helaas heeft Dan het nog niet kunnen voelen, maar dat komt vanzelf wel) En toch blijft het best onwerkelijk. Over ongeveer 20 weken ga ik gewoon bevallen. We gaan het ziekenhuis dan in met zijn tweeën en zullen het ziekenhuis verlaten als gezinnetje! Spannend allemaal.

Gisteren had ik weer een controle. Zoals gewoonlijk is mijn bloeddruk gemeten, urine gechecked op eiwitten, mijn gewicht gecontroleerd en mijn buik gemeten. Mijn buik meette ongeveer 20 weken en ik was volgens de arts ook eindelijk wat aangekomen in gewicht (heb ik zelf niet op gelet), voor beide kreeg ik een mooi compliment. De kleine man doet het dus erg goed.

Zoals gewoonlijk vroeg de arts of ik vragen had wat betreft de zwangerschap of bevalling. Ik heb hem gevraagd hoe de ruggenprik precies in zijn werk gaat en of ik verplicht ben om die te nemen. Het is hier namelijk heel gewoon om een ruggenprik te krijgen. Om de een of andere manier ben ik daar best bang voor. En dat terwijl ik niet bang ben voor naalden of bloed afnemen. Hij heeft mij de voor- en nadelen verteld, naar zijn mening. Ik ben in ieder geval niet verplicht om de ruggenprik te nemen, maar hij raadde wel aan dat als ik mocht besluiten om natuurlijk te bevallen, ik de ruggenprik niet geheel afwijs. Mocht ik me tijdens de bevalling alsnog bedenken, dan kunnen ze de prik zo toedienen zonder speciaal iemand te hoeven oproepen.

Uiteraard heb ik bij vertrek opnieuw een cadeautje mee gekregen van de "baby fairy"

Inmiddels zijn we eindelijk begonnen aan de kinder kamer. De grondverf zit inmiddels op de muren en de gewone verf is inmiddels gekocht. We hebben dit een tijdje voor ons uitgeschoven, maar zijn toch eindelijk maar begonnen. Op die manier zijn we er zeker van dat de verflucht het huis uit is als de kleine zich eenmaal aanmeldt.

Ook zijn we langzaam aan begonnen met het opruimen van spullen die nog in dozen stonden van de verhuizing. Het zijn allemaal prulletjes, maar ik begon me wat te ergeren aan de dozen en als we dan toch bezig zijn, waarom de rest dan ook maar niet gelijk mee nemen. Bovendien zijn we de gastkamer weer in orde aan het maken, want over 2 weekjes komen Benji, Mandy en Ruben hier aan!

Buiten de zwangerschap heb ik eigenlijk weinig te melden. Het opruimen neemt veel tijd in beslag. Niet dat het super veel werk is, maar we doen het gewoon lekker rustig aan en overhaasten verder niets.

Wij krijgen een......

JONGEN!!!!!

Afgelopen maandag hadden wij DE echo. We waren al weken reuze benieuwd naar het geslacht van onze beeb en afgelopen maandag was het eindelijk zo ver. Ik heb altijd gedacht dat ik het een verrassing wilde laten tot de bevalling, maar toen ik uiteindelijk zwanger bleek, waren we beide toch we zo nieuwsgierig, dat we toch besloten om naar het geslacht te vragen tijdens de echo.

De afspraak was om 09.00 uur, maar we werden pas om 09.20 naar binnen geroepen, omdat de vrouw die de echo uitvoerde iets te laat was. Op zich niet zo een ramp, we waren al lang blij dat we de echo zouden krijgen.

Eenmaal op de tafel werd er een warme gel op mijn buik gedaan waarna de arts haar `magische wand´ te voorschijn toverde. Op het moment dat zij mijn buik raakte, meende ik al gelijk het geslacht te zien, maar ik dacht nog bij mijzelf wat weet ik daar nou van. Ze voerde allerlei metingen uit om te kijken of de beeb goed groeide en of de organen op de juiste plekken zaten. Het zag er allemaal prima uit! En de beeb bewoog er aardig op los, op een gegeven moment zagen we de beeb zelfs gapen. Wat een prachtig gezicht is zoiets zeg! Ik heb wel eens echo foto´s gezien van andere mensen, maar als je zelf op zo een tafel ligt en naar zo een beeldscherm kunt kijken, dan is dat toch wel heel erg gaaf!

Zoals bij ieder bezoek kregen we ook deze ronde weer een cadeau van de babyfairy. De arts keek ons aan en gaf mij vervolgens een blauw tasje van de babyfairy. Ik bedankte haar vriendelijk en had niet eens door dat het tasje blauw was, totdat Dan op sprong en zei dat we een jongen krijgen!! Wat een prachtig moment was dat!!
Na de echo moest Dan helaas weer terug naar werk en ik ben met Anna, Mindy en Debbie wezen ontbijten en daarna zijn we naar babies `r´us gegaan om een registry te openen, voor onze babyshower die Mindy volgende maand wil geven.

We zijn zo blij dat we nu het geslacht van onze beeb weten! Bovendien maakt het het ook wel makkelijker voor ons om de kinderkamer in orde te gaan maken.

Labor day weekend

We hebben een heerlijk lang weekend voor de boeg! En wat heb ik daar naar uitgekeken. Het is maar een extra vrije dag, maar juist die ene dag kan af en toe zo heerlijk zijn. Deze extra vrije dag aanstaande maandag hebben we te danken aan Labor Day. Labor Day wordt in de Verenigde Staten gehouden op de eerste maandag van September.

We hebben niet super veel plannen voor het weekend en gaan het dan ook weer eens lekker rustig aan doen. Misschien gaan we eindelijk de baby kamer een keer in de grondverf zetten. Ik zeg dit nu geloof ik al bijna 3 weken lang tegen mijn vader wanneer ik hem spreek, maar we hebben er eigenlijk nog geen zin in gehad. Vorige week kregen we van Anna een hele grote emmer met grondverf, rollers en kwasten dus we hoefden niets te kopen.

Vorige week vrijdag zijn Dan en ik samen bij Babies 'r' us geweest om naar de meubels te kijken die we op het internet hadden gezien. We vonden het allebei erg mooi en dus besloten we om het ledikantje te bestellen. Helaas hadden ze deze niet op voorraad, wel in een andere winkel, maar dan moesten we hem zelf ophalen. Aangezien deze andere winkel best ver was vroegen we of het mogelijk was om het ledikantje naar deze winkel te laten verschepen waar wij het vervolgens op zouden halen. Helaas deden ze daar niet aan en dus moesten wij hem bestellen. Alleen nu kwam het volgende probleem, we moesten onze naam op een lijst zetten, zodat ze ons over ongeveer 3-4 weken bellen, waarna we opnieuw naar de winkel moeten om het ledikantje te bestellen. Ze konden hem dus niet per direct bestellen.

Veel mensen zouden bij zulke service gelijk de deur uit zijn gelopen en als het aan Dan had gelegen dan hadden wij dat waarschijnlijk ook gedaan, maar ik vind de meubels daar juist mooi, dat we toch maar besloten hebben om ons op de lijst te laten zetten. Uiteindelijk hebben we de commode maar besteld, die ze overigens wel gelijk konden bestellen. Om terug te komen op dit weekend, misschien gaan we dus toch maar de babykamer in de grondverf zetten.

Aanstaande dinsdag mag ik me 's middags om 15.30 uur weer melden bij de ob/gyn. En dan hopen we 2 weekjes later het geslacht van ons beebje uit te vinden!

Verder gaan we dit weekend misschien nog wat in de tuin rommelen, nog wat onkruid wieden en dergelijke voordat het slechtere weer zich binnenkort aan gaat melden. Labor day weekend wordt ook wel gezien als het onofficiele einde van het zomerseizoen. Als we nu alvast wat gaan wieden, dan hoeven we hopelijk in de lente wat minder te doen.

Morgen avond gaan we op bezoek bij Brian en Carrie. Carrie en ik gaan dan weer eens scrapbooken en de mannen zullen waarschijnlijk wel achter de xbox kruipen om een spelletje golf te gaan spelen. Zondag zijn we vervolgens weer eens bij Troy en Mindy uitgenodigd voor een barbeque en daarbuiten hebben we eigenlijk geen plannen. Het enige wat me nu zo te binnenschiet is dat we lekker kunnen uitslapen.......

Alles is goed

Afgelopen donderdag had ik opnieuw een afspraak bij de ob/gyn. Dan kon helaas niet mee en daar baalde hij best wel van. Maar gelukkig was het gewoon een controle en heeft hij niet veel gemist. Hij wilde wel heel graag de hartslag opnieuw horen, dus daar baalde hij wel van.

Het was een redelijk snelle controle. Mijn bloeddruk is opgemeten, ik moest weer urine inleveren, ik werd weer gewogen en mijn buik werd opgemeten. En deze keer kon de arts het hartje zonder enige moeite vinden.

Tijdens het onderzoek werd er op de deur geklopt en ik ging er eigenlijk van uit dat het een zuster was die even binnen kwam, dus ik keek eigenlijk niet op of om, totdat ik de arts hoor zeggen dat de persoon die binnenkwam in de verkeerde kamer stond. Uiteraard keek ik gelijk om en bleek er een vreemde man met zijn zoontje bij mij in de onderzoekskamer te staan. Je had het gezicht van de arme man moeten zien! Ik denk niet dat hij nog roder aan kon lopen en hij maakte 1000 maal excuses. Ik was al lang blij dat ik niet half naakt op de tafel lag. hahaha

Ik kreeg ook weer een cadeautje mee naar huis van de baby fairy. Deze keer was het een hele zachte en mooie groene babydeken. Ik vind het zo leuk dat ze bij ieder bezoekje een cadeautje geven!

Mijn volgende afspraak is op 2 september en dan mag ik op 15 september weer terug komen, want dan krijgen we DE echo. Als het goed is en de beeb werkt een beetje mee, kunnen wij dan het geslacht uitvinden.

En zo ben ik inmiddels al weer 13 weken zwanger en zijn we alweer halverwege augustus! Wat gaat de tijd toch ontzettend hard!

Augustus is overigens een behoorlijk drukke maand qua verjaardagen. Zo hebben we ieder weekend wel een verjaardag gehad. Zo ook vandaag. Mijn collega zijn dochter is jarig en viert haar verjaardag op de schaatsbaan, net als vorig jaar. Dus vanmiddag mogen we ons op een kinderfeestje vermaken.

Morgen gaat Dan weer voor een ritje naar Washington en dan komt hij als het goed is dinsdag avond weer thuis. De dagen gaan snel voorbij zo! Maar daar hoor je ons niet over klagen. Eerlijk gezegd kan het Dan allemaal niet snel genoeg gaan. Maar we hebben dan ook erg veel om naar uit te kijken.

Op 15 september krijgen we als het goed is te horen of we een jongen of een meisje krijgen. En dan natuurlijk alle voorbereidingen die daarbij komen kijken. Dan komen in Oktober Dan zijn broer Benji en zijn vrouw Mandy als het goed is deze kant op voor vakantie. Rond die tijd wil Mindy ook graag een baby shower voor ons geven, zodat Benji en Mandy daarbij kunnen zijn. Dan komen de feestdagen weer in zicht en dan wil Angela in Januari nogmaals een babyshower voor ons geven, maar dan meer voor familie en dan natuurlijk de komst van de baby in februari! En als klap op de vuurpijl komen mijn vader en mijn oudste broer, ongeveer een week na de geboorte van de baby deze richting uit om de kleine te bewonderen!!

Rustig

Het werd wel weer een keer tijd voor een update, hoewel er eigenlijk weinig te vertellen valt. Maar ik heb gemerkt dat als ik een tijdje niet schrijf ik er toch wel vraag naar krijg, dus dat is wel leuk en dus lijkt het mij dan zeker wel weer tijd voor een update.

Nu vraag ik me alleen af waar ik de blog nou eigenlijk mee moet updaten? Soms zou ik wel eens zo creatief als Petra willen zijn, zij schrijft bijna dagelijks op haar blog over wat zij en haar gezin allemaal mee maken. Erg leuk altijd om te lezen! Maar goed, zo creatief ben ik dan dus net niet en dus houdt ik het er maar op dat het erg rustig is de laatste weekjes.

Het werk gaat uiteraard gewoon door en het dagelijkse leven ook, het is natuurlijk niet zo dat we helemaal niets doen, maar ik ben nog steeds best moe en als ik dan lekker op de bank kan hangen, dan neem ik het er eerlijk gezegd gewoon van. Vandaar ook dat we de laatste weekjes weinig bijzonders mee hebben gemaakt.

Langzaam aan zijn we ons een beetje aan het orienteren op het internet kwa kleuren en inrichting voor de kinderkamer. Sommige mensen vinden het misschien een beetje vroeg, ik was afgelopen zaterdag tenslotte "pas" 11 weekjes zwanger, maar je hebt zoveel opties dat we er liever te vroeg mee beginnen dan te laat. We hebben een paar hele leuke dingen gezien, maar nog net niet echt wat we zoeken. Mocht iemand een leuke website weten waar we leuke ideeen op kunnen doen voor de baby kamer, dan houden we ons zeker aanbevolen.

We hebben verder zelf nog niets gekocht. We zijn wel al verwend met een leuk oranje voetbal outfitje dat Dan zijn broer Benji en zijn vrouw Mandy naar ons hebben opgestuurd samen met wat lekkere drop en koekjes. Ook hebben we een luiertas gekregen van Mindy. Ik was een paar weekjes geleden met haar bij Wal*Mart en daar stond ik naar een luiertas te kijken die ik erg mooi vond en voordat ik er erg in had, had zij hem al gekocht voor ons.

Volgende week donderdag mag ik weer op controle komen. En dan hopen we eind september, begin oktober te horen te krijgen of we een jongen of meisje verwachten. De meerderheid van de mensen om ons heen denkt een meisje. Dan denkt ook een meisje, maar ikzelf denk aan een jongen. Ik heb altijd gedacht dat ik het niet van te voren wilde weten, maar nu ik dan in verwachting ben zijn we allebei toch wel heel erg nieuwsgierig. Wat denken jullie?

Verloskundige bezoek

Gisteren had ik eindelijk mijn eerste verloskundige bezoek. Eigenlijk stond deze voor vandaag gepland, maar omdat mijn dokter vandaag niet aanwezig zou zijn werd de afspraak een dag vervroegd. Uiteraard van onze kant geen klachten.

Om 09.10 uur mochten we ons melden, lekker vroeg dus. Daar aangekomen mocht ik eerst wat papieren tekenen om vervolgens plaats te nemen in de wachtkamer. Inmiddels was Debbie (de moeder van Troy) even komen kijken of we er al waren. Redelijk op tijd werd ik naar binnen geroepen. Weer mocht ik wat papieren invullen en tekenen en mijn bloeddruk werd gemeten, ik werd gewogen, bloed werd afgenomen en urine moest ingeleverd worden.

Vervolgens mocht ik plaats nemen in een onderzoeks kamer. Hier lag een cadeautje klaar van de baby fairy. Het bleek een pak luiers. Erg leuk gedaan, en ik heb me laten vertellen dat we bij ieder bezoek een cadeautje krijgen van de baby fairy.

Toen de dokter eenmaal binnen kwam hebben we eerst wat gesproken, waarna hij zijn onderzoek begon. Het is een ontzettend vriendelijke man, dus wat dat betreft hebben we het denk ik wel getroffen. Toen hij eenmaal met het dopler apparaatje naar de hartslag van de baby op zoek ging, kon hij helaas niets vinden. Dat was denk ik wel mijn grootste angst. Gelukkig had Debbie hem al op de hoogte gebracht dat ik daar bang voor was en dus mochten wij even tussendoor voor een echo, wat je hier normaal gesproken pas tussen de 18 en 22 weken krijgt.

Eenmaal binnen voor de echo, kon men ook weer geen hartslag vinden, wel een mooi vruchtzakje te zien, maar geen hartslag. De moed zonk me dan ook wel even in de schoenen, maar er was nog een optie voor een binnenwaardse echo. Echt vrolijk wordt je er niet van, maar je moet er iets voor over hebben. En ik moet zeggen, dat maakte het ook allemaal goed!

We hebben een prachtig klein beebje gezien en hoorde een geweldige hartslag van maar liefst 171 slagen per minuut. Wat een opluchting! En wat een geweldige ervaring! Volgens Dan toch wel de mooiste ervaring die hij ooit heeft meegemaakt!

Mijn baarmoeder blijkt iets gekanteld te zijn en bovendien bleek ik geen 9.5 week maar ruim 8.5 week zwanger te zijn wat ook niet mee hielp om een hartslag te vinden. Maar we zijn nu helemaal blij en gerust gesteld! Mijn volgende afspraak staat gepland op 14 augustus.

2 jaar getrouwd

Vandaag, 2 jaar geleden stapte wij om 16.00 uur in het huwelijks bootje! We herinneren het ons als de dag van gisteren en waarschijnlijk zijn wij niet de enige die dit zo voelen. Wat gaat de tijd toch ontzettend hard! Wie had 2 jaar geleden, op onze trouwdag, gedacht dat wij in Amerika gesettled zouden zijn met een kindje op komst! Ik in ieder geval niet.

Ik wist op dat moment natuurlijk wel al dat we naar Amerika wilde emigreren, maar het hele proces moest nog opgestart worden en we hadden geen idee hoe lang dit zou gaan duren. En met alle tegenslagen die we hebben gehad tijdens dit proces had ik er sowieso niet van durven dromen. Maar kijk nu, inmiddels dus alweer 2 jaar getrouwd, een oceaan verder en een kindje op komst!

Vandaag hebben we lekker rustig aangedaan. Ondanks dat ik weinig zwangerschapskwaaltjes vertoon, begin ik toch wel de vermoeidheid te merken. Ik ben sneller moe en als ik laat opblijf ben ik de volgende dag ook vermoeider dan normaal.

Gisterenavond zijn we met Troy en Mindy en de kids bij West-Fest geweest. West-Fest is een hele gezellige kermis die een beetje te vergelijken is met de state fair. Zo rond 22.00 uur zou er prachtig vuurwerk afgestoken worden en we wilde zo een spektakel natuurlijk niet aan ons neus voorbij laten gaan. Eer dat het vuurwerk afgelopen was en wij weer thuis waren, was het bijna middernacht. Ik stond vandaag dan ook redelijk moe op, ondanks dat ik toch uit heb kunnen slapen.

Zoals gezegd hebben we vandaag dus lekker rustig aan gedaan. Ik heb een tijdje achter de webcam gezeten met mijn oom en tante en hun twee kinderen en Dan heeft wat in zijn tuintje gerommeld en een spelletje gespeeld. Daarna hebben we een televisie opgehaald die we op KSL hebben gevonden voor in de slaapkamer. Onze vorige tv was namelijk met standaard en al van de muur gevallen boven op het glas. Wonder boven wonder was het glas niet gebroken, maar de tv deed niets meer.

Hierna zijn we even bij Brian en Carrie geweest die een sprinkler installatie aan het installeren waren. Dan heeft hier en daar wat geholpen. Brian zou immers hetzelfde voor ons doen als we hem nodig zouden hebben. Carrie en ik hebben lekker zitten kletsen en aanwijzingen zitten geven hahahaha.

Daarna besloten Dan en ik om lekker uit eten te gaan bij Famous Dave's. Niet echt romantisch, maar gewoon er lekker even tussen uit met zijn tweeën. We zouden vandaag namelijk maar weinig doen aan onze trouwdag, omdat we waarschijnlijk over een weekje of 2-3 een weekendje naar Wendover zullen gaan met Troy en Mindy die op 21 juli hun 1 jarig jubileum zullen vieren. Uiteraard heb ik wel mooie rozen van Dan gehad!

En nu? Nu is Dan lekker een spelletje aan het spelen en ik duik mijn bedje in en ga kijken of er misschien iets leuks op televisie is! Zoals ik al schreef, we hebben vandaag echt rustig aan gedaan, het was een lekkere luie zondag!

Eerste kampeer trip

Al een paar weken geleden begreep ik van Angela dat zij en Freddy graag zouden gaan kamperen. Nu kreeg ik afgelopen week een email van haar dat zij dit weekend zouden gaan en of wij het leuk zouden vinden om mee te gaan. Zij zelf zouden dan van vrijdag tot en met maandag gaan. Wegens kwartaal einde bij mij op werk was dat voor ons niet mogelijk, maar we wilde wel heel graag mee, dus zijn we gisteren gelijk uit werk vandaan vertrokken.

We zijn vorig jaar na het overlijden van Dan zijn moeder wezen kamperen vlakbij Lily Lake, langs een rivier. Dit jaar kozen Fred en Ang ervoor om te kamperen aan Lily Lake. Doordat ik pas om 18.00 uur klaar was en de rit richting Lily Lake toch wel zo een kleine 1.5 tot 2 uur rijden is, begon het bij aankomst al aardig te schemeren. Gelukkig waren de neefjes zo vriendelijk om te helpen om onze tent op te zetten. Ik mocht als zwangere tante lekker plaats nemen bij het kampvuur.

Ang had bewust laat het eten klaar gemaakt, dus we mochten gelijk opscheppen. Ik heb het al vaker gezegd, Ang is absoluut een geweldige kok! Ik weet dan ook niet hoe ze het gedaan heeft, maar op een heel klein gasbrander dingetje had ze ook voor deze avond weer een heerlijke maaltijd bereidt. Na het eten hebben we als toetje marshmellows geroosterd boven het kampvuur.
Het begon ondertussen al aardig koud te worden en er was dan ook geen wolkje meer te zien, waardoor er een prachtige sterrenhemel zichtbaar was. Ik had het uiteindelijk zo koud dat ik de tent alvast maar in ben gegaan en lekker in de slaapzak ben gekropen. Nou ja lekker.... Zo lekker was het eigenlijk niet, het was zo verschrikkelijk koud dat we vanacht geen oog dicht hebben gedaan. Vanmorgen bleek dan ook dat er in de bergen om ons heen gewoon nog sneeuw lag! En dan te bedenken dat het hier thuis al ruim een week 30-35 graden is.

Vanmorgen rond 06.00 uur zaten Dan en ik dan ook al weer bij het kampvuur om warm te worden. Toen de zon uiteindelijk door brak en op de tent stond, zijn we nog wel even terug in de slaapzakken gekropen, hoewel ik eigenlijk niet meer heb kunnen slapen.

Vanmiddag wilde Bradley een rondje rondom Lily Lake wandelen en vroeg of ik zin had om mee te gaan. Zo gezegd zo gedaan, zo zijn we met nog een paar neefjes en een vriendje gaan wandelen. Wat een prachtig uitzicht krijg je dan mee! Uiteindelijk waren we bijna het hele meer rond en kwam er een groot grasveld dat we nog door moesten om weer terug te komen bij het kamp. Althans dat dachten we, dat grasveld bleek ene grote modderpoel en uiteindelijk stonden we tot onze knieen in het water, maar we waren nu zover dat ik niet meer terug wilde keren en dus hebben we maar doorgezet.

Rond 17.00 uur hebben we de tent afgebroken en de spullen weer ingeladen en zijn Dan en ik richting huis vertrokken. Ik zou dit niet nog een nacht kunnen doen zonder een oog dicht te doen.

Bij deze willen we ook nog even van de gelegenheid gebruik maken om iedereen te bedanken voor de felicitaties en de leuke reacties met betrekking tot mijn zwangerschap.

Maandag ochtend ben ik bij de dokter geweest om de zwangerschap te laten bevestigen. De test die de arts deed was zo positief dat hij niet eens een bloedtest meer hoefde uit te voeren. Bovendien had ik ook al een aantal van de eerste zwangerschaps verschijnselen.

Troy zijn moeder werkt in een verloskundige praktijk en een afspraak was op die manier uiteraard ook snel gemaakt. Mijn eerste afspraak staat dan ook gepland voor 17 juli, wanneer ik ongeveer 10 weken zwanger ben. Vandaag ben ik precies 6 weken zwanger en mijn uitgerekende datum is op 15 februari 2009.

Vaderdag!

En wat voor een........!! Vandaag is het precies een jaar geleden dat Dan zijn moeder overleed. Zo een moment blijft altijd moeilijk, hoe je het ook went of keert.

Hoewel, in ons geval bleek deze dag toch minder beladen dan we van te voren dachten! Vanmorgen rond 09.00 uur liep de wekker af, omdat we bij de buren waren uitgenodigd voor een vaderdag ontbijt. Zoiets is altijd wel gezellig, dus deze uitnodiging hebben we uiteraard aangenomen.

Aangezien ik 2 dagen overtijd ben besloot ik een zwangerschapstest te doen en wat blijkt? Ik ben in de wachting, om maar met Dan zijn woorden te spreken! Ik rende de slaapkamer in en vroeg Dan, die nog half lag te slapen, of hij zag wat ik zag. Maar aangezien hij zijn lenzen niet in had zei hij dat hij niet zeker was, aangezien hij 5 verschillende lijnen zag! Hij was in ieder geval wel gelijk wakker hahahaha!

Uiteraard heb ik mijn vader gelijk op de hoogte gebracht, die in de eerste instantie dacht dat ik een grapje maakte. Op zo een moment blijft de webcam toch wel een uitkomst! Toen ik hem verzekerde dat het echt waar was, gaf hij aan toch wel heel blij te zijn!

Vervolgens kwam mijn broer bij hem binnen en ik heb mijn vader gevraagd of hij dan ook gelijk maar even voor de webcam wilde komen zitten. Hij had alleen een "hallo oom Daniël" nodig om te begrijpen dat wij een kindje verwachten. Ook hij was verrast maar blij met het nieuws!

Toen we toch bezig waren met mensen op de hoogte te brengen hebben we ook gelijk Dan zijn vader en de rest van de familie maar op de hoogte gebracht! Het is uiteraard nog heel erg pril, volgens het internet ben ik zo een 4 weken en 3 dagen zwanger. Maar eens of eens moet het toch uitkomen, dus waarom dan niet gelijk vandaag. Veel mensen houden het vaak voor zich totdat de eerste drie maanden voorbij zijn, maar wij wilde het wel gewoon delen.

Morgen ga ik de huisarts even bellen en kijken hoe we nu verder gaan. Uiteraard houden we de blog bij!

Dat was nog eens een vaderdag! Zo een cadeau heeft zowel mijn vader als Dan zijn vader nog nooit gehad! Ben benieuwd wat we volgend jaar voor de opa's gaan doen om dit cadeau the verbeteren ;-)

Leven na de dood

De meningen over dit onderwerp zullen ongetwijfeld wel verdeeld zijn. De een is gelovig, de ander niet. De een geloofd wel in het hiernamaals en de ander niet. Ik ben zelf niet gelovig en ook niet gelovig opgevoed, maar heb wel altijd een beetje een idee gehad dat er meer is na de dood.

Zo was ik onlangs bij Heather, de zus van Troy, thuis uitgenodigd om eens met een psychic te praten. Heather had mij al eens over deze vrouw verteld en was er zo van overtuigd dat deze vrouw met overledenen kan praten, dat ze het mij ook eens aanraadde.

Zo gezegd zo gedaan en dus had Heather een afspraak geregeld. Toen ik naar binnen ging was ik wel een beetje sceptisch. Ik heb wel altijd het idee gehad dat er meer is na de dood, maar waarom zou de een wel met overledenen kunnen praten en de ander niet? Eenmaal binnen vertelde ze wie zij was en wat ze precies deed. Ze zou beginnen om mij wat te vertellen over mijn leven.

Daar begon ze toch mijn aandacht al wel te trekken, aangezien zij mij als een bepaald persoon omschreef, wat naar mijn idee wel goed overeen kwam. Het kan geluk zijn, het kan zijn dat ze bepaalde dingen van mijn lichaamstaal af wist te leiden, maar toch, mijn aandacht had ze inmiddels.

Vervolgens begon ze over mijn moeder. Ze wist mij te vertellen dat ze halverwege 40 aan kanker is gestorven en dat het haar eigen keuze was. Op dat moment liep het kippenvel toch wel over mijn hele lichaam heen. Hoe weet deze wilvreemde vrouw hier vanaf? Misschien denken jullie nu aan Heather, maar ik heb haar nooit verteld dat mijn moeder uiteindelijk voor euthanasie heeft gekozen.

Vervolgens zegt de vrouw tegen mij dat mijn moeder haar iets probeert te vertellen over een hartvormig medaillon aan een ketting. Laat ik nu altijd een hartvormig medaillon onder mijn kleding dragen en dat was zo ook deze dag het geval. Er waren zo ontzettend veel dingen die deze vrouw mij wist te vertellen, dat ik er heilig van overtuigd ben dat mijn moeder die dag bij ons in de kamer was. Er waren zoveel persoonlijke dingen die deze vrouw wist, die niemand anders hier zou kunnen weten!! (ik ga het overigens niet allemaal beschrijven, anders zou er geen einde komen aan de blog)

Verder heeft ze ook nog een aantal voorspellingen gedaan. Zo voorspelde ze onder andere dat Dan en ik 3 kinderen zullen krijgen. 1 jongen en 2 meiden die waarschijnlijk een tweeling zullen zijn. Verder zullen wij uiteindelijk ook betrokken zijn bij de opvoeding van een 4e baby. Wat betreft de voorspellingen, ach, we zullen zien hoe dat uiteindelijk verloopt. Ik weet niet echt of ik daar in geloof. De tijd zal dat moeten leren. Maar zoals ik al schreef, ik ben er van overtuigd dat mijn moeder bij ons in de kamer was.

Dan zou later die middag ook langs komen en toen hij mijn verhaal hoorde wilde hij ook naar binnen om met deze vrouw te praten. Ik ben me hem naar binnen gegaan en ook Dan wist ze dingen te vertellen die niemand anders zou kunnen weten! Dat was voor ons toch wel een hele speciale dag!

Zoals ik aan het begin al schreef, sommige geloven hier wel in, sommige geloven hier niet in. Zelfs na het lezen van de blog zullen er waarschijnlijk nog steeds skeptische mensen zijn, vooral gezien het feit dat ik niet veel feiten heb beschreven, maar voor mijn gevoel was deze vrouw absoluut echt en het heeft mij wel een bevestiging gegeven wat betreft bepaalde dingen! Geloof jij in leven na de dood?

Moederdag

Alsnog voor de moeders die onze blog volgen een fijne moederdag gewenst. Het is dan wel ruim een dag later, maar het gaat om het idee!

Gisteren was het voor Dan de eerste moederdag zonder zijn moeder. We zijn er eigenlijk wel redelijk goed door heen gekomen. Hij is sinds het overlijden van zijn moeder nog niet bij haar graf geweest, maar dat komt met der tijd wel, als hij er aan toe is. Zolang hij er zelf nog niet heen wil, ga ik er niet op aan dringen. Dan is zijn moeder in ieder geval niet vergeten en dat is het belangrijkste!


's Ochtends waren wij uitgenodigd voor het ontbijt bij Troy en Mindy. Anna en Wes, Mindy's ouders hadden ons gevraagd of we het ontbijt bij wilde wonen, omdat zij Dan altijd als een deel van de familie hebben gezien. Brian en Carrie en de kinderen waren uiteraard ook van de partij. Bij binnenkomst kwam Brandon op mij af rennen met een kaartje in zijn handen en een mooie witte roos. Ik ben dan nog wel geen moeder, maar vond dit toch wel een heel erg lief gebaar! De mannen zouden een ontbijtje voor de dames maken. Ze hebben onderling eieren, bacon, toast, hashbrowns en worstjes gemaakt en ik moet zeggen dat het behoorlijk lekker heeft gesmaakt.

's Middags heeft Dan een super spannende basketbalwedstrijd gekeken tussen de Utah Jazz en de LA Lakers, die uiteindelijk na een 5 minuten overtijd gewonnen is door de Utah Jazz. Dan was daar uiteraard erg blij mee, aangezien ze op dit moment de LA Lakers uit 7 wedstrijden proberen te verslaan, om door te kunnen naar de volgende ronde van de playoffs.

Vervolgens waren wij 's middags voor een barbeque uitgenodigd bij Fred en Angela. Ook voor hen was het uiteraard de eerste moederdag zonder mom en het leek Fred dan wel een fijn idee om deze dag samen te eten. Zoals gewoonlijk was het eten uiteraard weer verschrikkelijk lekker! We waren rond half tien weer thuis en zo zijn we de dag toch goed doorgekomen.


Persoonlijk was ik een beetje bang dat het misschien toch wel een moeilijke dag voor Dan zou worden, maar dat is toch wel meegevallen. Hij denkt wel regelmatig aan zijn moeder en kan vanuit het niets over haar beginnen, maar zoals ik al schreef, ik ga er verder niet bij Dan op aandringen om naar het graf te gaan. Hij moet dit op zijn manier doen.

Voor mijzelf is het wel raar dat ik niet naar het graf van mijn moeder kan, maar dat houdt niet in dat ik minder aan haar denk. Op deze moederdag zijn onze beide moeders toch wel in onze gedachtes geweest.

Happy birthday to me!

We hebben een ontzettend lang weekend achter de rug, maar het was o zo gezellig! Ik ben wel erg moe nu, maar wel voldaan moe, dus ik mag verder niet klagen!

Zaterdag was Jace, onze buurjongen jarig. Hij werd 10 jaar oud. Hij mocht een tiental vriendjes uitnodigen voor zijn verjaardags feestje. Rond 2 uur 's middags zou het feestje beginnen met een piraten schatten jacht! Mindy had door de hele buurt een soort parcour uitgezet waarbij de jongens allemaal raadseltjes en dergelijk op moesten lossen.

Omdat het natuurlijk best moeilijk is om een tiental jongens in de gaten te moeten houden had Mindy gevraagd of ik haar die dag wilde helpen. Nou dat hebben we geweten! Het was zo ontzettend gezellig, maar ook zo ontzettend vermoeiend. We hebben de jongens gelukkig goed kunnen vermaken met allerlei spellen en daarbuiten kinden ze zich ook nog vermaken op de trampoline, dus dat zat wel goed.

's Avonds hebben we marshmellows geroosterd boven kampvuren en s'mores (Marshmellows tussen twee koekjes met chocolade) gemaakt. Vervolgens zouden we de nacht in tenten doorbrengen die we in de tuin hadden opgezet. De jongens waren natuurlijk met geen mogelijkheid naar bed te krijgen, maar gelukkig hebben we ze rond 01.00 uur dan toch rustig gekregen waarna ze zijn gaan slapen.

Het was die nacht alleen zo ontzettend koud dat we rond 03.00 uur een paar van de kinderen gewoon hoorde rillen en klappertanden. We hebben ze toen ook allemaal naar binnen geloosd. En dus lag ik rond 04.30 uur in mijn eigen bed.

Om 00.00 uur belde mijn vader mij nog om mij een fijne verjaardag te wensen! Ik wist wel dat hij dat zou doen, hij doet dit ieder jaar. Erg leuk dus wel! Hij heeft me een twee weken geleden ook al mijn verjaardags cadeau opgestuurd, een doos met speciaal uitgebrachte cd's van Marco Borsato. Hier was ik erg blij mee!

's Ochtends ben ik met Dan lekker wezen ontbijten bij Village Inn. Vervolgens ben ik de hele dag door gebeld vanuit NL. Dan zijn vader en moeder hebben mij gebeld, mijn broers hebben mij allebei gebeld, mijn tante, 4 nichtjes en mijn achternichtje hebben gebeld en ook Dan zijn broer en vrouw hebben mij gebeld! Ik was dus wel ontzettend verrast en het is toch wel erg leuk om te weten dat er aan je gedacht wordt!

Ik ben lekker verwend met kleding, scrapbook spulletjes, een film en een mooie nieuwe sneeuwbol, dus wat dat betreft mag ik ook niet klagen. Bovendien heeft Mindy voor mij en haar man Troy, die dinsdag jarig is, een barbeque georganiseerd. Eer dat iedereen vertrokken was en Mindy en ik uitgebabbeld waren was het inmiddels al weer middernacht en lag ik dus pas weer rond 01.00 uur op bed.

Gelukkig hadden we al wel een vermoeden dat het een lang weekend zou worden, dus hadden Mindy en ik allebei een extra dagje vrij genomen. Vanmorgen kwam Mindy mij halen om opnieuw te gaan ontbijten bij de Village Inn, alsnog voor mijn verjaardag, om daarna door te gaan voor een pedicure, ook nog voor mijn verjaardag. Daarna zijn we lekker lui geweest en hebben we heerlijk genoten van het zonnetje buiten en hebben we ook een behoorlijk tijd Mario Galaxy op de Wii gespeeld. Inmiddels is het al weer bijna kwart voor elf en dus is het voor mij tijd om dit drukke, maar o zo gezellige lange weekend af te gaan sluiten!

1 year anniversary

Ik begrijp er niet zo heel veel meer van. Het weer bedoel ik dan. Zo zit je in de sneeuw, zo is het heerlijk weer en zo zit je weer in de sneeuw. Er is op het moment geen touw aan vast te knopen.

Zo hebben wij van het weekend een prachtig weekend gehad. Het was echt verschrikkelijk lekker weer. Zaterdag hebben we lekker rustig aan gedaan. Dan heeft vorige week een ritje naar Washington gemaakt en wilde zaterdag lekker uitrusten, dus hebben we niet veel ondernomen. We hebben het huis een beetje aan kant gebracht en hier en daar lekker in de tuin gerommeld.

Voor zondag middag waren wij uitgenodigd bij Fred en Angie voor een barbeque. Het weer was er hartstikke goed voor met 26 graden. 's Ochtends hebben wij eerst Troy en Mindy geholpen om een trampoline voor de kids op te zetten die van de kerstman gekregen hebben. Na het opzetten moesten we de trampoline natuurlijk wel even uit testen. We hebben ontzettend veel gelachen! Wat is het lang geleden dat ik op een trampoline heb gestaan, maar dat maakte de pret er niet minder om. Uiteindelijk wilden we eigenlijk niet helemaal naar Grantsville rijden, maar we zijn toch maar gegaan. Ik heb het al vaker geschreven, maar Angie is een geweldige kok en er waren dus heerlijke lekkernijen. En zo hebben we dan ook een heerlijke maaltijd genuttigd.

's Avonds thuis gekomen heb ik de finale gekeken van de Rock of Love. Ik heb deze serie het hele seizoen gevolgd en was dus wel benieuwd voor welke vrouw Bret Michaels, de leadzanger van Poison waar de hele show om draait, nu eigenlijk zou gaan kiezen. Hij is uiteindelijk gevallen voor de vrouw waarvan ik hoopte dat zij zou winnen.

Gisteren was het kwa weer ook nog een geweldige dag. Ik heb er zelf weinig van mee gekregen, omdat ik inmiddels weer aan het werk was, maar het was weer heerlijk met 23 graden.

Vandaag daarentegen sneeuwde het gewoon weer. Ik begrijp er echt helemaal niets meer van. Wat mij betreft mag de sneeuw nu gewoon weg blijven tot volgende winter of zo.

Op 6 April was het dan zo ver. Op die dag was ik precies 1 jaar in Amerika. 1 jaar alweer! Voor mijn gevoel lijkt het aan de ene kant veel langer en aan de andere kant lijkt het nog lang geen jaar.

In dit jaar kunnen we zeggen dat we veel positieve dingen hebben meegemaakt. We zijn onder andere allebei voorzien van een leuke baan, we hebben allebei een prachtige auto en we hebben sinds vorig jaar oktober ook ons eigen heerlijke optrekje. En we hebben mijn vader hier mogen ontvangen.

Over werk gesproken, Dan heeft nu eindelijk een vaste baan. Hij werkt al ruim een jaar bij het verhuisbedrijf. (Hij was natuurlijk een paar maanden eerder dan ik vertrokken naar Amerika) In dat jaar konden ze hem al die tijd geen vaste baan aanbieden. Iedere keer was er wel iets en dus hadden wij het idee dat hij een beetje aan het lijntje werd gehouden.

Zo was hij op zoek gegaan naar een ander baan. Hij had er een gevonden waarbij hij dus wel degelijk een vaste baan zou hebben, hij zou opslag krijgen en hij zou voorzien worden van benefits. Dus heeft hij netjes bij zijn baas zijn 2 weken opslag termijn ingediend. Die gaf hem echter te kennen dat hij rekening moest houden met het feit dat hij niet bij zijn nieuwe baan zou gaan beginnen. Hij zou die week een vergadering hebben met de eigenaar van het bedrijf en hij zou gaan kijken wat hij voor Dan kon betekenen.

Toen hij terug kwam van zijn vergadering had hij dan ook goed nieuws. Als Dan ermee in zou stemmen, dan zou hij per direct voorzien worden van een vaste baan, de benefits en hij zou zelfs de opslag krijgen die hij bij zijn nieuwe baas zou krijgen. Dat was dus snel voor Dan bekeken. Hij heeft het prima naar zijn zin op zijn werk en vind de ritjes, die hij regelmatig mag maken, erg leuk om te doen. Bovendien zijn dat ook nog eens extra inkomsten. Dus zijn beslissng was gauw gemaakt.

In het jaar dat wij hier nu zijn hebben we helaas ook nare dingen mee gemaakt, waaronder het overlijden van Dan zijn moeder. Helaas zijn dit dingen die onomkoombaar zijn en wordt je hier hoe dan ook ooit een keer mee geconfronteerd. Helaas werden wij hiermee, wat ons betreft, vele jaren te vroeg geconfronteerd.

Op 6 april was tevens Mindy haar verjaardag. Om dit te vieren, samen met mijn 1 jarig jubileum, zijn we met Carrie met zijn drieen naar de nagel salon geweest waar we ons hebben laten verwennen met een pedicure. We hebben een aantal maanden geleden besloten dat we dit zouden laten doen met verjaardagen, of als we iets te vieren hebben, dus was dit natuurlijk een uitstekende gelegenheid. Over 3 weekjes gaan we dan weer voor mijn verjaardag.

Op 8 april is Dan zijn broer Benji met zijn vriendin Mandy getrouwd. Helaas konden wij hier niet bij zijn, omdat dit niet zo heel lang geleden bekend gemaakt werd. Zij hebben het dan ook erg klein en intiem gehouden. Het is wel jammer dat we dit gemist hebben, maar we wensen ze al het geluk van de wereld toe en hopen ze misschien deze herfst te kunnen verwelkomen voor een vakantie hier in Amerika.

Inmiddels heb ik het gevoel dat ik een heel boekwerk bij elkaar heb zitten typen, dus ik ga er ook een eind aan breiden. Maar niet voordat ik nog even vertel over de gewapende overval die hier gisteren nacht in de straat is gepleegd. Nog geen 7 huizen hier vandaan aan de overkant van de straat is vanacht iemand in zijn eigen huis in zijn gezicht geschoten, een vrouw neergeslagen met een pistool en een zwangere vrouw aangevallen. De daders zijn uiteindelijk weg gekomen met een portomonnee. Op KSL is het een en ander te lezen over de overval.

Eerder vanavond op het nieuws werd er gezegd dat de autoriteiten niet vermoeden dat het om zo maar een overval gaat. Vermoed wordt dat het misschien om een wraakactie gaat, waarbij de identiteit van de huidige bewoners verward is met die van de ex bewoners, die vorige maand uit huis zijn gezet. Hoe dan ook, het maakt het er allemaal niet minder erg of eng om. Het is tenslotte maar 7 huizen hiervandaan en bovendien ben ik bijna de hele week alleen thuis, omdat Dan weer een ritje aan het maken is. Gelukkig hebben wij Troy als buurman die regelmatig even komt checken of alles hier in orde is.

Zo maak je nog eens heel wat mee, in het eerste jaar in een ander land.

Moe, moe, moe

Ik had nooit gedacht dat ik zo moe zou zijn om zo weinig achter de computer te kruipen en dus ook onze bog niet zou updaten. Maar niets in minder waar.

De afgelopen weken ben ik eigenlijk alleen even achter de computer gekropen om te kijken of mijn vader misschien online was, zodat we even konden chatten. Voor de rest had ik gewoon weg geen zin om iets te doen. Ik was gewoonweg te moe om iets te doen. De afgelopen weken heb ik zo ontzettend veel gewerkt, dat het op een gegeven moment gewoon niet leuk meer was. Gelukkig zijn we nu weer in rustiger vaarwater terecht gekomen en loopt alles weer zoals normaal, dus zal ik ook weer op normale tijden naar werk gaan en op normale tijden thuis komen.

Dan heeft inmiddels zijn 28ste verjaardag gevierd. Op zijn verjaardag zelf hebben we Troy en Mindy, Brian en Carrie en Chantal en Justin te eten gehad met achteraf wat taart en ijs. Vanuit NL heeft hij hele leuke kaartjes ontvangen via email en hij heeft ook nog twee leuke telefoontjes gehad. 's Nachts eerst om 00.00 uur van mijn vader en 's middags van zijn eigen vader.

Het was vervolgens de bedoeling dat we de zaterdag daarop een surprise party zouden hebben voor hem, maar uiteindelijk is hij daar achter gekomen door zijn baas. Die zaterdag hebben we alsnog wel wat mensen langs gehad en het is uiteindelijk nog wel gezellig geweest.

We hebben ook een "gezinsuitbreiding" gekregen. We hebben een parkietje. Het is gewoon een huis tuin en keuken parkietje, die we proberen tam te krijgen en eventueel misschien zelfs wel iets willen leren praten.

Buiten dit valt er weinig te vertellen. Ik heb echt zo veel gewerkt dat ik het idee heb dat ik alleen maar gewerkt en geslapen heb. Ach, dat moet ook eens kunnen.

Aankomend weekend ben ik al weer een jaar in Amerika. 1 jaar! Wat gaat de tijd toch ontzettend hard!

Eindelijk een beetje voorjaar

De titel zegt alles eigenlijk al. Vandaag hadden we dan eindelijk een beetje een voorjaars gevoel. De sneeuw is inmiddels zo goed als gesmolten, het zonnetje scheen en er stond zo goed als geen wind. Dan is het toch wel heerlijk om even lekker in de tuin te werken.

Vanmiddag zijn we eerst even naar Pam toe gegaan, aangezien zij vorige week is geopereerd. Zij is drager van het erfelijke kanker gen en heeft deze ziekte inmiddels al drie keer overwonnen. Toen Dan zijn moeder vorig jaar overleed aan de gevolgen van borstkanker, heeft Pam besloten om haar borsten af te laten zetten. Ze is inmiddels weer een week thuis en het gaat zeer goed met haar.

Vervolgens zijn we even naar de Home Depot gegaan. Ik had wat kleine spulletjes nodig voor de tuin, die we daar hebben gevonden. Ook hebben we wat ideetjes opgedaan. Dan wil graag een groente en fruit tuintje aan gaan leggen, dus ook hier hebben we even voor rond gekeken.

Eenmaal weer thuis, zijn we aan de slag gegaan, om de oprit en het pad naar de voordeur te vegen. Deze lagen, net als het gazon vol onder grote dennennaalden, vanwege een grote dennenboom in de tuin. Wat een werk is dat zeg. Je vind die dingen echt overal. We zijn dan ook nog lang niet klaar, maar het ziet er al een stuk beter uit dan vanmorgen.

Eerder dit weekend is een andere grote boom bij ons voor de deur gekapt. Het bleek dat deze boom behoorlijk aan het rotten was. Als er een goede storm zou komen, dan hadden we kans dat de boom boven op ons huis zou vallen. Nu de boom weg is hebben we een stuk meer licht binnen vallen. En het gazon lijkt een stuk groter.

Toen het buiten wat frisjes werd ben ik binnen nog maar even door gegaan. Ook hier kon het een en ander opgeruimd worden. We hebben nog steeds een paar dozen staan die nog niet uitgepakt zijn, sinds we in dit huis wonen. Dus daar heb ik ook maar een beginnetje aan gemaakt. Ik heb echt zo een voorjaars schoonmaak gevoel. Van de week gaan we op ons gemak verder. Ik wilde de blog even updaten en Dan zit in de basement te genieten van zijn spel en onze nieuwe tv.

Hij heeft al zolang als ik hem ken, een grote tv willen hebben. En nu we hier in Amerika wonen helemaal. In het magazijn naast dat van zijn werk worden hele mooie televisies verkocht en zo kwam hij een paar weekjes geleden thuis met een mooi aanbod voor een 65 inch tv. Omgerekend is dat zo een 165 cm. Het aanbod was zo mooi, dat we de tv uiteindelijk gekocht hebben.

De hele middag buiten werken doet wel iets met je. We gaan zo dan ook lekker op de bank hangen om een dvd-tje te kijken.

Alan Jackson

Het is inmiddels al weer ruim een week geleden, maar op vrijdag 8 februari hebben Dan en ik een concert van Alan Jackson bijgewoond. Door Dan ben ik van zijn muziek gaan houden en ik heb dan ook de nodige aantal cd’s van hem. Een concert bij wonen zou dan ook erg leuk zijn, maar we hadden niet het idee dat dat er ooit in zou zitten.

Die vrijdag belde Dan mij en zei dat hij via zijn baas had vernomen dat Alan Jackson die avond zou optreden in de Energy Solutions Arena, hier in Salt Lake City. We hadden allebei het idee dat het waarschijnlijk al wel uitverkocht zou zijn en bovendien was het allemaal wel op het laatste moment, dus ik had de hoop al opgegeven. Daarbuiten is het op vrijdag de drukste dag op werk, dus ik had ook geen idee hoe laat ik thuis zou zijn die avond. Nog geen half uur later belde Dan mij, dat hij kaartjes had geregeld. Ik heb mijn collega lief aangekeken en zo kon ik ook een beetje bij tijds naar huis.

En zo waren wij rond half acht op weg naar de Energy Solutions Arena. Met een tussenstop bij Del Taco, aangezien ik nog niets gegeten had, kwamen wij rond 20.00 uur aan op de plaats van bestemming. We hebben gelijk onze kaartjes opgehaald en zijn vervolgens naar onze plaatsen gegaan, zodat we een idee hadden waar we zouden zitten. We waren zeer blij met onze plaatsen en hadden een erg goed zicht.

Het concert werd om 20.30 uur geopend door een voor mij onbekende groep: Lady Antebellum. Daar zaten aardige liedjes tussen, maar echt geweldig kon ik het niet vinden. Dan was zelfs weg gelopen om even de tussenstad van de basketbal wedstrijd van de Utah Jazz uit te vinden, die uiteraard die avond niet thuis speelden.

En rond 21.30 uur was het dan zo ver en het concert begon dan eindelijk! En het was zeker wel het wachten waard. Er werden allerlei liedjes gespeeld van oudere albums en ook een aantal nieuwe liedjes, die wij nog niet konden. Ook zong hij het liedje dat hij na 9/11 heeft gemaakt en dan merk je aan het publiek heel goed dat dit nog steeds een grote rol speelt. Het concert was echt geweldig en we hebben dan ook een fantastische avond gehad! Mocht hij weer terug komen naar Salt Lake, dan gaan we zeker nog een keer!

Alan Jackson zei tijdens zijn concert dat hij het geweldig vond om in Salt Lake City te landen. Het uitzicht op de bergen met een geweldige laag sneeuw erop vond hij een prachtig gezicht! Ik kan niets anders zeggen dan dat hij daar helemaal gelijk in heeft, het is absoluut een prachtig gezicht. Maar na een aantal maanden in de sneeuw te hebben gezeten, wil je toch ook wel weer eens iets anders. Wat mij betreft mag de lente lekker door gaan breken. (Vandaar ook weer een ander uiterlijk aan de blog)

Even hadden we ook het idee dat het mooier weer zou worden, gezien het feit dat bijna alle sneeuw gesmolten was, het gazon was weer te zien, maar helaas. Afgelopen week kregen we weer een sneeuwbui waarbij opnieuw een klein 15-20 centimeter viel. En ik geloof dat we van de week ook weer wat krijgen.

Gisteren had Kylee, de dochter van Troy en Mindy een verjaardags feestje. Mindy had gevraagd of ik die middag wilde helpen, aangezien Kylee gekozen had voor een schilderfeestje. Chantal zou ook aanwezig zijn, aangezien KaeLa ook uitgenodig was. Na het feestje besloten we om met zijn allen uit eten te gaan, aangezien het ook Chantal haar verjaardag was en Justin moest werken. We zijn gaan eten bij Chili’s en dat was erg lekker en erg gezellig!

Na het eten is Chantal richting huis vertrokken en zijn wij terug gegaan naar Troy en Mindy en hebben we samen met Brian en Carrie weer eens een game night gehouden! Wat hebben wij gelachen! Voor de kerst hadden we een nieuw spel gekregen: Men laws and women rules. Bij dit spel worden er typische mannen en vrouwen vragen gesteld, waarbij jij je mening moet geven en vervolgens moet je een antwoord geven op hoe de vraaglezer hierop reageert. Zo leer je elkaar wel op een hele andere manier kennen. Het was super gezellig, waardoor we pas rond 01.00 uur weer thuis waren, maar gelukkig konden we vanmorgen weer heerlijk uitslapen!

Zoooooo ziek......

Ja hoor, het kon natuurlijk niet langer uitblijven. Met al de sneeuw dat er gevallen is, moest het gewoon een keer gebeuren. Maandag bij het opstaan was ik ziek! Ik vind trouwens dat ik het nog lang heb volgehouden om niet ziek te worden.

Normaal gesproken ben ik niet een type dat mijn bed in kruipt als ik ziek ben, maar ik was deze ronde zo ziek, dat ik dagen in mijn bed door heb gebracht en veel heb geslapen! Alles deed me zeer en ik was dood en dood moe. Gelukkig was Dan de hele week vroeg thuis en hij heeft me lekker verzorgd, zodat ik zelf zo goed als niet mijn bed uit hoefde.

Nog steeds voel ik me niet helemaal optimaal, mijn neus zit nog steeds dicht en ik hoest me nog steeds ongans, maar het gaat in ieder geval beter dan de laatste dagen! Wat een ramp was dat zeg!

Ik heb nog wel heel even mijn vader op de computer gesproken, voordat ik echt goed ziek werd. Hij is druk aan het sparen voor de volgende reis, van misschien wel aankomende zomer! Hij heeft het zo ontzettend naar zijn zin gehad, dat hij zichzelf hier van de zomer ook wel rond ziet lopen. Dat zou natuurlijk wel heel leuk zijn!!

Voor nu, ga ik weer even lekker op de bank hangen. Ik wilde alleen even laten weten dat we nog leven en het nog steeds naar ons zin hebben hier ;-)

De tijd vliegt.....

Helaas vliegt de tijd zo ontzettend snel voorbij. Het gaat vaak een stuk harder dan je denkt. Het gaat vaak ook een stuk harder dan je wilt! Helaas was dat voor ons ook het geval. Na drie weken in Amerika, is mijn vader afgelopen vrijdag helaas weer vertrokken naar Nederland.

We hebben de afgelopen drie weken dan ook volop genoten, ondanks dat Dan en ik wel een paar dagen hebben moeten werken, maar dat was allemaal geen probleem. We hebben het allemaal prima naar ons zin gehad. Mijn vader heeft het ook prima naar zijn zin gehad en dat is het belangrijkst!

We hebben verschillende dingen gedaan en zijn regelmatig uit eten geweest. Zo ook op oudejaars avond. Dat doet me denken aan het feit dat ik onze lezers ook nog een geweldig mooi en gelukkig nieuw jaar moet wensen, dus bij deze!

Oudejaars avond zijn we uit eten geweest bij Famous Dave's. Dit is een van onze favorieten vanwege de heerlijke spareribs die ze daar hebben en dus dachten we dat mijn vader het ook wel erg lekker zou vinden. Gelukkig hadden we dat helemaal goed bedacht. We hebben allemaal heerlijk gegeten! Hoewel, mijn vader heeft bij alle zaken waar we gegeten hebben eigenlijk wel genoten. Na het eten hebben we de laatste uren van het jaar door gebracht bij Fred en Angela. De hele familie kwam daar bij elkaar en er waren ook nog een stel vrienden uitgenodigd, dus het was erg gezellig. Ook dit was erg leuk voor mijn vader, hij had de familie met kerst al een keer gezien, maar als je wat vaker bij elkaar komt leer je elkaar toch een beetje kennen.

In ons vorige blog schreef ik ook dat we besloten hadden om naar Las Vegas te gaan. En dus, hadden we voor het laatste weekend dat mijn vader hier was, een kamer geboekt voor twee nachten.

Zaterdag ochtend zijn we vertrokken. We zouden eigenlijk rond 10.00 uur gaan rijden, maar omdat er eerst nog even dit en dan nog even dat gedaan moest worden is dat uiteindelijk pas 11.30 uur geworden. Maar goed, we hadden natuurlijk alle tijd. Eenmaal goed onderweg, heb ik me wel een keer afgevraagd waar we aan begonnen waren. Het was inmiddels begonnen met sneeuwen en dat werd met de seconde erger. Na een paar uurtjes veranderde de sneeuw gelukkig in regen en vervolgens was het de rest van de weg droog.

Vanwege het slechte weer onderweg kwamen we pas rond 18.30 aan in Las Vegas. Na het inchecken besloten we om gelijk richting de strip te vertrekken en daar wat te eten. Mijn vader had al gelijk prijs, bij het oversteken bij het stoplicht vond hij 5 dollar op de grond! Eenmaal op de strip aan gekomen hebben we onze ogen uitgekeken. Er is daar zoveel te zien, zoveel te beleven, dat je ogen te kort komt en niet eens weet waar je nu precies foto's van moet maken!

Er zijn zo ontzettend veel lichtjes, zo ontzettend veel casino's. Het is gewoon niet te beschrijven. Ik kan het dan ook echt aanraden, dat als je ooit een keer de kans krijgt om te gaan, dan moet je die zeker niet aan je neus voorbij laten gaan.

De casino's zijn immens groot en druk dat het er binnen is! Gewoonweg niet te geloven. We hebben dan ook verschillende casi'no's bezocht die avond. We hebben wat gegokt, maar vooral veel bekeken. Het ene casino is nog mooier dan het andere. Tot de plafonds aan toe!

Die avond zijn we tot ongeveer 02.30 uur op pad geweest. We waren dan ook best wel blij dat we weer terug waren in het hotel, zodat we konden gaan slapen. We hebben bij de receptie ook maar even aangegeven dat we geen schoonmaak wilden hebben in de ochtend, zodat we lekker uit konden slapen.

De volgende dag zijn we 's middags al de strip op gegaan. Er zijn ook een behoorlijk aantal winkeltjes, die we die middag hebben aangedaan. De charmes die Las Vegas bij avond biedt, mis je overdag wel. Niet dat het niet gezellig was, maar de lichtjes en de drukte van 's avonds deed ons meer dan de strip zien bij daglicht. We zijn die dag trouwens Whoopie Goldberg tegen het lijf gelopen en hebben leuke foto's gemaakt met papagaaien.

Whoopie was overigens niet echt hoor ;-) Zij stond buiten bij Madame Tussaud, die we over hebben geslagen, omdat er gewoon niet genoeg tijd was om alles te kunnen bezichtigen. Wat dat betreft zijn 2 dagen eigenlijk te weinig, hoewel het voor de financien wel goed is. Het gokken heb je natuurlijk zelf in de hand, maar ook de drankjes en het eten daar zijn niet goedkoop, dus wat dat betreft is 2 dagen prima te doen. Op de terug weg die avond richting het hotel, werden we nog verrast met een hele mooie show van de fonteinen bij het Belagio hotel, waar we toevallig net langs liepen.

Op maandag zijn we vervolgens weer richting huis vertrokken. We hebben een gewelig weekend gehad en we hebben van ieder moment genoten. Op de terug weg hebben we, net alsop de heenweg, ook weer mogen genieten van de prachtige natuur waar door we heen moesten rijden. Ook hier kun je je ogen uitkijken en mijn vader heeft dan ook we nodige foto's gemaakt!

De laatste week vloog ook super snel voorbij en toen was er voor we het goed en wel door hadden al weer een einde gekomen aan de drie weken dat mijn vader hier was.

Vrijdag ochtend om 10.55 vertrok zijn vliegtuig richting Chicago en die nacht kregen we om 00.45 uur een telefoontje dat hij weer goed en wel was geland op Schiphol. Helaas komen er aan alle goede dingen een eind en zo dus ook aan zijn vakantie. Gelukkig heeft mijn vader het ontzettend naar zijn zin gehad, net als wij zelf en dus is een volgende vakantie een ding dat zeker is!