1 year anniversary

Ik begrijp er niet zo heel veel meer van. Het weer bedoel ik dan. Zo zit je in de sneeuw, zo is het heerlijk weer en zo zit je weer in de sneeuw. Er is op het moment geen touw aan vast te knopen.

Zo hebben wij van het weekend een prachtig weekend gehad. Het was echt verschrikkelijk lekker weer. Zaterdag hebben we lekker rustig aan gedaan. Dan heeft vorige week een ritje naar Washington gemaakt en wilde zaterdag lekker uitrusten, dus hebben we niet veel ondernomen. We hebben het huis een beetje aan kant gebracht en hier en daar lekker in de tuin gerommeld.

Voor zondag middag waren wij uitgenodigd bij Fred en Angie voor een barbeque. Het weer was er hartstikke goed voor met 26 graden. 's Ochtends hebben wij eerst Troy en Mindy geholpen om een trampoline voor de kids op te zetten die van de kerstman gekregen hebben. Na het opzetten moesten we de trampoline natuurlijk wel even uit testen. We hebben ontzettend veel gelachen! Wat is het lang geleden dat ik op een trampoline heb gestaan, maar dat maakte de pret er niet minder om. Uiteindelijk wilden we eigenlijk niet helemaal naar Grantsville rijden, maar we zijn toch maar gegaan. Ik heb het al vaker geschreven, maar Angie is een geweldige kok en er waren dus heerlijke lekkernijen. En zo hebben we dan ook een heerlijke maaltijd genuttigd.

's Avonds thuis gekomen heb ik de finale gekeken van de Rock of Love. Ik heb deze serie het hele seizoen gevolgd en was dus wel benieuwd voor welke vrouw Bret Michaels, de leadzanger van Poison waar de hele show om draait, nu eigenlijk zou gaan kiezen. Hij is uiteindelijk gevallen voor de vrouw waarvan ik hoopte dat zij zou winnen.

Gisteren was het kwa weer ook nog een geweldige dag. Ik heb er zelf weinig van mee gekregen, omdat ik inmiddels weer aan het werk was, maar het was weer heerlijk met 23 graden.

Vandaag daarentegen sneeuwde het gewoon weer. Ik begrijp er echt helemaal niets meer van. Wat mij betreft mag de sneeuw nu gewoon weg blijven tot volgende winter of zo.

Op 6 April was het dan zo ver. Op die dag was ik precies 1 jaar in Amerika. 1 jaar alweer! Voor mijn gevoel lijkt het aan de ene kant veel langer en aan de andere kant lijkt het nog lang geen jaar.

In dit jaar kunnen we zeggen dat we veel positieve dingen hebben meegemaakt. We zijn onder andere allebei voorzien van een leuke baan, we hebben allebei een prachtige auto en we hebben sinds vorig jaar oktober ook ons eigen heerlijke optrekje. En we hebben mijn vader hier mogen ontvangen.

Over werk gesproken, Dan heeft nu eindelijk een vaste baan. Hij werkt al ruim een jaar bij het verhuisbedrijf. (Hij was natuurlijk een paar maanden eerder dan ik vertrokken naar Amerika) In dat jaar konden ze hem al die tijd geen vaste baan aanbieden. Iedere keer was er wel iets en dus hadden wij het idee dat hij een beetje aan het lijntje werd gehouden.

Zo was hij op zoek gegaan naar een ander baan. Hij had er een gevonden waarbij hij dus wel degelijk een vaste baan zou hebben, hij zou opslag krijgen en hij zou voorzien worden van benefits. Dus heeft hij netjes bij zijn baas zijn 2 weken opslag termijn ingediend. Die gaf hem echter te kennen dat hij rekening moest houden met het feit dat hij niet bij zijn nieuwe baan zou gaan beginnen. Hij zou die week een vergadering hebben met de eigenaar van het bedrijf en hij zou gaan kijken wat hij voor Dan kon betekenen.

Toen hij terug kwam van zijn vergadering had hij dan ook goed nieuws. Als Dan ermee in zou stemmen, dan zou hij per direct voorzien worden van een vaste baan, de benefits en hij zou zelfs de opslag krijgen die hij bij zijn nieuwe baas zou krijgen. Dat was dus snel voor Dan bekeken. Hij heeft het prima naar zijn zin op zijn werk en vind de ritjes, die hij regelmatig mag maken, erg leuk om te doen. Bovendien zijn dat ook nog eens extra inkomsten. Dus zijn beslissng was gauw gemaakt.

In het jaar dat wij hier nu zijn hebben we helaas ook nare dingen mee gemaakt, waaronder het overlijden van Dan zijn moeder. Helaas zijn dit dingen die onomkoombaar zijn en wordt je hier hoe dan ook ooit een keer mee geconfronteerd. Helaas werden wij hiermee, wat ons betreft, vele jaren te vroeg geconfronteerd.

Op 6 april was tevens Mindy haar verjaardag. Om dit te vieren, samen met mijn 1 jarig jubileum, zijn we met Carrie met zijn drieen naar de nagel salon geweest waar we ons hebben laten verwennen met een pedicure. We hebben een aantal maanden geleden besloten dat we dit zouden laten doen met verjaardagen, of als we iets te vieren hebben, dus was dit natuurlijk een uitstekende gelegenheid. Over 3 weekjes gaan we dan weer voor mijn verjaardag.

Op 8 april is Dan zijn broer Benji met zijn vriendin Mandy getrouwd. Helaas konden wij hier niet bij zijn, omdat dit niet zo heel lang geleden bekend gemaakt werd. Zij hebben het dan ook erg klein en intiem gehouden. Het is wel jammer dat we dit gemist hebben, maar we wensen ze al het geluk van de wereld toe en hopen ze misschien deze herfst te kunnen verwelkomen voor een vakantie hier in Amerika.

Inmiddels heb ik het gevoel dat ik een heel boekwerk bij elkaar heb zitten typen, dus ik ga er ook een eind aan breiden. Maar niet voordat ik nog even vertel over de gewapende overval die hier gisteren nacht in de straat is gepleegd. Nog geen 7 huizen hier vandaan aan de overkant van de straat is vanacht iemand in zijn eigen huis in zijn gezicht geschoten, een vrouw neergeslagen met een pistool en een zwangere vrouw aangevallen. De daders zijn uiteindelijk weg gekomen met een portomonnee. Op KSL is het een en ander te lezen over de overval.

Eerder vanavond op het nieuws werd er gezegd dat de autoriteiten niet vermoeden dat het om zo maar een overval gaat. Vermoed wordt dat het misschien om een wraakactie gaat, waarbij de identiteit van de huidige bewoners verward is met die van de ex bewoners, die vorige maand uit huis zijn gezet. Hoe dan ook, het maakt het er allemaal niet minder erg of eng om. Het is tenslotte maar 7 huizen hiervandaan en bovendien ben ik bijna de hele week alleen thuis, omdat Dan weer een ritje aan het maken is. Gelukkig hebben wij Troy als buurman die regelmatig even komt checken of alles hier in orde is.

Zo maak je nog eens heel wat mee, in het eerste jaar in een ander land.

Moe, moe, moe

Ik had nooit gedacht dat ik zo moe zou zijn om zo weinig achter de computer te kruipen en dus ook onze bog niet zou updaten. Maar niets in minder waar.

De afgelopen weken ben ik eigenlijk alleen even achter de computer gekropen om te kijken of mijn vader misschien online was, zodat we even konden chatten. Voor de rest had ik gewoon weg geen zin om iets te doen. Ik was gewoonweg te moe om iets te doen. De afgelopen weken heb ik zo ontzettend veel gewerkt, dat het op een gegeven moment gewoon niet leuk meer was. Gelukkig zijn we nu weer in rustiger vaarwater terecht gekomen en loopt alles weer zoals normaal, dus zal ik ook weer op normale tijden naar werk gaan en op normale tijden thuis komen.

Dan heeft inmiddels zijn 28ste verjaardag gevierd. Op zijn verjaardag zelf hebben we Troy en Mindy, Brian en Carrie en Chantal en Justin te eten gehad met achteraf wat taart en ijs. Vanuit NL heeft hij hele leuke kaartjes ontvangen via email en hij heeft ook nog twee leuke telefoontjes gehad. 's Nachts eerst om 00.00 uur van mijn vader en 's middags van zijn eigen vader.

Het was vervolgens de bedoeling dat we de zaterdag daarop een surprise party zouden hebben voor hem, maar uiteindelijk is hij daar achter gekomen door zijn baas. Die zaterdag hebben we alsnog wel wat mensen langs gehad en het is uiteindelijk nog wel gezellig geweest.

We hebben ook een "gezinsuitbreiding" gekregen. We hebben een parkietje. Het is gewoon een huis tuin en keuken parkietje, die we proberen tam te krijgen en eventueel misschien zelfs wel iets willen leren praten.

Buiten dit valt er weinig te vertellen. Ik heb echt zo veel gewerkt dat ik het idee heb dat ik alleen maar gewerkt en geslapen heb. Ach, dat moet ook eens kunnen.

Aankomend weekend ben ik al weer een jaar in Amerika. 1 jaar! Wat gaat de tijd toch ontzettend hard!