Pre-school voor Noah

De eerste week dat Skyler eindelijk naar Kindergarten mocht, was een moeilijke week voor Noah. Hij vond het oneerlijk dat Skyler al naar school mocht en hij nog niet. We hadden hem tijdens de zomer vakantie verteld dat hij in September ook eindelijk naar school zou mogen. Toen Skyler dus naar school ging, ging Noah er automatisch van uit dat hij nu ook mocht.

Gelukkig mocht hij in diezelfde week wel even langs komen op de pre-school, zodat wij wat papieren in konden vullen en hij mocht dan even spelen en kon eventueel wat kindjes leren kennen die bij hem in de klas zouden komen.

En toen, na een week wachten en zijn ongeduld duidelijk te hebben gemaakt, mocht hij dan eindelijk op 09 September voor het eerst naar school. Hij stond die ochtend al vroeg naast ons bed en vroeg of hij al gelijk naar school mocht, of dat hij nog moest wachten. Ik heb hem toen verteld dat ik eerst even naar werk moest en dan rond de lunch thuis zou komen om hem naar school te brengen.

Toen ik thuis kwam, stond hij me al op te wachten met rugtas om en al. Hij was zo blij, maar je kon ook aan zijn gezichtje zien dat hij wel wat nerveus aan het worden was. Hij gaf zelf ook aan dat we nog even snel een mooie foto van hem moesten maken.

Bij de school aangekomen, stond een van de leraressen al buiten op de kindjes te wachten. Noah wilde gelijk al naar binnen lopen, maar ik heb hem nog over kunnen halen om ons eerst nog een zoen te geven. En daar ging hij dan, onze kleine, grote man, voor het eerst naar school.

Ik moest nog even voor een paar uur terug naar werk en na school belde Noah heel enthousiast op met wat hij allemaal gedaan had. Ook had hij een verrassing voor mij gemaakt. Hij heeft er nu 3 dagen op zitten en hij vind het helemaal geweldig en kan niet wachten totdat hij weer naar school mag. ‘s Avonds als Skyler zijn huiswerk aan het doen is, wil hij ook huiswerk maken, zodat hij ook kan leren. Hopelijk houd hij het enthousiasme dat hij nu voor school heeft, vol!

Kindergarten

Waar is de tijd toch zo snel heen gegaan? Was het niet gisteren dat we Skyler naar zijn eerste dag op pre-school brachten? Zijn er echt al twee school jaren voorbij? Met zulke vragen door mijn hoofd gaand, keek ik vanmorgen naar een zenuwachtig mannetje, dat al om 03.00 uur naast mijn bed stond met de vraag of het al tijd was om naar school te gaan. Vervolgens stond hij om 05.00 uur weer naast me met de melding dat de zon aan het opkomen was en dat het nu vast en zeker tijd was. Gelukkig is hij nog even in slaap gevallen, nadat ik hem terug naar bed had gebracht en toen ik naar werk vertrok was het huis in diepe rust.

Vorige week mocht Skyler even een kijkje komen nemen op zijn nieuwe school, om zijn lerares te ontmoeten en daarbij werd hij gelijk getest om te kijken op welk level hij zat. Daarop gebaseerd zouden we te horen krijgen of hij een hele of een halve dag naar school zou gaan. Hij gaat iedere dag een halve dag, want hij loopt keurig bij. Het doet me verbaasd staan dat de scholen hier zo anders zijn dan in Nederland.

Rond 11.15 uur ben ik van werk weg gegaan, zodat ik mee kon naar zijn eerste dag op de “grote” school. Zoiets is natuurlijk behoorlijk spannend en speciaal. Bij thuiskomst stond hij al helemaal gereed voor vertrek, maar ik wilde natuurlijk eerst nog even een paar foto’s maken van mijn stoere vent.

En daar gingen we dan. De school is hier maar vijf minuutjes vandaan, maar ik denk dat die vijf minuten voor Sky een eeuwigheid leken. Hij had zo een zin om naar school te gaan. Maar we konden ook merken dat hij nerveus begon te worden, hij werd helemaal stil en verlegen.

Bij de school moesten de kindjes van zijn klas in een rij gaan staan en werden ze gevraagd om heel stil te zijn en met hun lerares mee te gaan naar binnen. Even wilde hij mijn hand niet los laten, maar na en dikke kus, liep hij met zijn klas genootjes mee naar binnen en zo ging hij de eerste dag van Kindergarten te gemoet.

Het is niet makkelijk om je kind los te laten en op te zien groeien en steeds wat meer zelfstandig te zien worden, maar aan de andere kant is het ontzettend fijn om te zien hoe ze opgroeien en hoe hun persoonlijkheid zich steeds meer ontwikkeld. Dan vond het ook moeilijk om Skyler de school in te zien lopen, hij realiseerde zich ook ineens dat kleine jongens groot aan het worden zijn.

Aan het einde van de school dag werden de kindjes weer in een rij de school uit gebracht door de lerares en al snel rende Skyler naar Dan toe en begon hij te vertellen wat ze allemaal gedaan hadden vandaag. Het was vooral kennis maken met alle andere kindjes, regels van de lerares door nemen en ze hebben zelfs buiten gespeeld. Ook waren de kinderen al gelijk verwend met een traktatie, omdat er een kindje was dat jarig was.

In zijn rugtas zat al een heel pakket met daarin een aantal papieren die wij in moesten vullen, maar vooral ook informatie papieren voor ons. Skyler heeft het ontzettend naar zijn zin gehad en wil morgen ook heel graag weer terug. Ik heb vanavond ook maar een keer tegen hem hoeven zeggen dat het bedtijd was en hij lag al in bed, voordat ik er erg in had. Normaal gesproken proberen zowel hij als Noah te onderhandelen of ze nog vijf minuten op mochten blijven.

Kleine jongens worden groot. Vandaag is zo een dag dat we met onze neus op de feiten zijn gedrukt. Ik zat net de blog van Petra te lezen, waarin zij schreef dat ze voor het eerst in 20 jaar niets hebben mee gekregen van de eerste schooldag en dat dat best een vreemd gevoel is. Grappig dat voor haar dat tijdperk nu is af gesloten en dan het voor ons nu pas echt gaat beginnen.