Helaas…

Helaas hebben we na bijna een maand, afscheid moeten nemen van mijn vader, Zoals altijd is afscheid nemen niet leuk, maar helaas komen aan alle mooie dingen een eind en zo ook aan het bezoek van mijn vader. Gelukkig ging hij afgelopen zaterdag pas om 17.00 uur vliegen, dus konden we van te voren nog op ons gemak wakker worden en zijn we nog even wezen winkelen. Dat is andere keren wel anders geweest. Meestal gaat hij al vroeg in de ochtend weg.

We hebben de afgelopen 4 weken heerlijk genoten. Zoals altijd moest er helaas natuurlijk ook wel gewerkt worden. We krijgen hier tenslotte lang niet zoveel vakantie dagen als in Nederland, maar dat heeft de pret niet mogen drukken. Bovendien is Dan overdag thuis, dus dat is natuurlijk wel erg fijn. We begonnen de vakantie, zoals in de vorige blog is te lezen, aan een verblijf bij Moon Lake. We zijn bijna een week wezen kamperen en hebben daar heerlijk genoten. Voordat we weg gingen, was ik een beetje bang hoe het allemaal zou verlopen, kwa weer en slapen in een tentje met kleine kinderen, maar dat is allemaal heel erg mee gevallen. (Bovendien mag ik sowieso niet klagen, omdat Khloé en ik in de trailer an Freddy en Kerry hebben geslapen) Het is zo goed bevallen dat we volgend jaar weer willen. Of mijn vader er dan weer bij zal zijn, weten we nog niet. Even afwachten hoe zijn volgende vakantie geplanned wordt. Hij gaat proberen om hier weer met de kerst te kunnen zijn.

De rest van de vakantie hebben we veel thuis in de tuin door gebracht. Het was niet alleen heel erg warm om dingen te ondernemen, het was ook heerlijk genieten in het zonnetje op de patio, of heerlijk tot ‘s avonds laat buiten te zitten. Uiteraard hebben we natuurlijk niet stil gezeten en is er ook gewinkeld, hebben we bij Mindy gegeten en zijn we een dagje bij Mindy haar vader thuis geweest. Hij was jarig en we waren daar uitgenodigd voor een barbeque.

Verder zijn we deze vakantie ook weer bij de dierentuin geweest, de Hogle Zoo. Mijn vader had de nieuwste aanbouw nog niet gezien, de Rocky Shores. Er zijn hier onder andere beren, otters en zee leeuwen te bewonderen en zelfs een ijsbeer. Er is een gedeelte gebouwd, waar je de dieren zelfs onder water kunt zien zwemmen. In mijn ogen is dit een van de mooiste plekjes van de dierentuin en dat was wel een bezoek waard. Zeker als je het nog niet eerder gezien hebt, is het leuk om te bezoeken. Wij hadden geluk, want de ijsbeer was heel actief!

Ook dit jaar was er weer iets nieuws gebouwd in de dierentuin, de African Savanna. Een oud gedeelte van de dierentuin is plat gegooid en er is nu plaats gemaakt voor Leeuwen, Zebra’s en Giraffen die eerder elders in de dierentuin te bezoeken waren. Uiteraard worden ze wel gescheiden van elkaar, maar het is ook weer een mooie verbetering aan de dierentuin. De leeuwen kunnen ook door glas bewonderd worden, waardoor je letterlijk naast ze kunt staan, alleen zit er (gelukkig) nog wel een dik glas tussen.

Al met al was het een hele leuke dag en hebben we het erg naar ons zin gehad. ‘s Ochtends leek het weer even wat roet in het eten te gooien, maar dat viel gelukkig mee. Bij het weg rijden van huis begon het te regenen, maar dat hield op toen we bij de dierentuin aan kwamen. Het bleef wel wat bewolkt, waardoor het iets koeler was en daardoor waren de dieren waarschijnlijk iets actiever, dus we hadden een mooie dag uit gekozen. Tegen de tijd dat we naar huis gingen, begon het benauwd te worden, we waren blij dat we weer lekker de airconditioning aan konden zetten in de auto.

En dan staat de dag van vertrek ineens weer sneller voor de deur dan verwacht. Het afscheid nemen is niet fijn en wetend dat net een paar dagen voor vertrek, vlucht MH17 uit de lucht is geschoten, waardoor NL vandaag in nationale rouw is, maakt zo een afscheid er niet beter op. Ik was een beetje bang voor het afscheid, omdat Noah de laatste keer heel hard begon te huilen en niet wilde dat Opa weg zou gaan, maar gelukkig ging het deze keer goed. Khloé is nu de enige die het eigenlijk nog niet snapt en staat dan ook al sinds zondag ochtend, iedere ochtend aan de trap te roepen naar Opa, hopend dat hij naar boven komt lopen. Voor mijn vader is het natuurlijk ook niet makkelijk om steeds weer afscheid te moeten nemen, in een half jaar tijd veranderen de kinderen best veel. Ik weet dat ik het inmiddels al vaak gezegd heb, maar ik blijf dankbaar voor het internet en de band die zij daardoor met elkaar hebben.

Opa heeft er onder tussen al weer 3 werk dagen op zitten en begint weer langzaam aan aan de NL tijd te wennen en ook hier zitten we weer redelijk in een normaal ritme. Als mijn vader hier is, wil ik natuurlijk dat de kinderen en opa zoveel mogelijk van elkaar kunnen genieten en zo zijn de kinderen dan ook wat vaker later naar bed gegaan dan normaal. Het begon ze wel op te breken, zo was Noah zondag avond al rond 18.00 uur in slaap gevallen en heb ik hem op bed gelegd en hij heeft het klokje meer dan rond geslapen. Zelf ben ik ook later op gebleven dan normaal, dus ik hoop van het weekend uit te kunnen slapen. Iets dat mijn vader waarschijnlijk ook wel zal doen!

Familie reunie

Vorige week zaterdag vertrokken Dan en de jongens rond 12.00 uur naar Moon Lake. De jongens waren in de veronderstelling dat ik diezelfde dag nog moest werken en dat ik dan de volgende dag, samen met Khloé zou komen. Zij hadden geen idee dat ik die zelfde middag nog mijn vader op zou halen van het vliegveld. Hij zou rond 14.00 uur aankomen op SLC aiport. We hadden er van te voren voor gekozen dat hij eerst een nacht thuis zou door brengen, omdat hij na zo een lange vlucht best wel een geode nacht rust zou kunnen gebruiken en dat was achteraf gezien een goede beslissing.

Mijn vader zijn vlucht kwam mooi op tijd aan, zonder vertraging. Ik was later dan normaal van huis vertrokken, dus hadden we een minimale wachttijd voordat mijn vader van de roltrap naar beneden kwam, dus we waren al snel op weg naar de auto. Even was het schrikken, want ik kon mijn parker kaartje niet vinden, wat zou betekenen dat ik voor een hele dag parkeren zou moeten betalen en dat wilde ik natuurlijk liever niet. Gelukkig vond ik het kaartje op de grond toen ik mijn terug weg maakte naar de bagage band.

In de auto liet mijn vader al snel blijken dat hij zich niet echt lekker voelde. Hij had zware hoofdpijn en was misselijk. Dat was eigenlijk voor het eerst dat hij zich niet goed voelde na een lange vlucht, hij is bij thuiskomst zelfs even op bed gaan liggen. Gelukkig hadden we van te voren dus belsoten om niet gelijk door te rijden naar Moon Lake.

Na een goede nacht rust, hebben we zondag ochtend ingepakt en hebben we nog even snel boodschappen gehaald en daarna zijn we rond 12.00 uur vertrokken voor onze 3 uur durende rit richting Duchene County. We hadden de route via de navigatie op gezocht en even dachten we misschien helemaal verkeerd te rijden, omdat we in “the middle of nowhere” terecht kwamen, maar gelukkig is het allemaal goed gegaan.

De mondjes van Skyler en Noah vielen open bij het zien van hun opa, maar ze waren heel erg blij en enthousiast. Het was gelijk opa voor en opa na. Het blijft geweldig om te zien hoe een goede band zij met mijn vader hebben. Zelfs Khloé weet wat dat betreft al heel goed wie opa is.

De kampeer vakantie bij Moon Lake stond al maanden vast, Freddy en Kerry zouden vanuit Tennesee komen en Chantal en Justin zouden ook komen. Dan zijn vader zou, als alles goed zou gaan ook komen, maar dat ging helaas niet door. Afhankelijk daarvan zou Kari misschien ook komen, maar uiteindelijk lukte het haar toch niet om te komen. Uiteindelijk was het dus ons gezin, met mijn vader, Freddy en zijn gezin en Chantal met haar gezin. Marcus, een van de zoons van Freddy kon er alleen niet bij zijn, omdat hij net een paar dagen daarvoor voor een missie voor de kerk voor 2 jaar naar Mexico was vertrokken.

We hadden gereserveerd van zaterdag tot donderdag, omdat ik vrijdag in verband met kwartaal einde op mijn werk, helaas moest werken. Jammer, maar helaas. Ondanks dat we niet net zo lang als Freddy konden blijven, hebben we van een heerlijke week genoten. De eerste dag daar, had mijn vader wat last van het hoogte verschil, waardoor hij wat duizelig was., maar gelukkig trok dat al snel weg.

Moon Lake is verschrikkelijk mooi en het was ontzettend leuk om zo puur in de natuur te zitten. We hebben heerlijk gewandeld en gevaren, er is gevist, waarvan we de vangst bereid en opgegeten hebben en de jongens hebben naar goud gezocht. Skyler en Noah hebben van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat lopen ravotten en waren dan ook best teleur gesteld dat we donderdag weer naar huis gingen. Maar hoe gezellig het ook was en hoe erg we ook genoten hebben, toch waren we ook allemaal wel weer blij om thuis te zijn. Vooral een heerlijk hete douche en slapen in ons eigen bed deed ons allemaal wel goed.

De afgelopen week Freddy en zijn gezin de trailer geparkeerd in een speciaal RV park en zo hebben we nog een paar keer af kunnen spreken. Die zondag kwamen ze hier eten en tegelijkertijd wat kleding wassen. Ze zijn tenslotte wel ruim 3 weken van huis geweest en om dan alles in een wasserette te moeten wassen, lijkt me niet fijn, dus ik had aangeboden dat ze bij ons konden wassen en daar maakte Kerry graag gebruik van. De kinderen hebben lekker buiten gespeeld op de slip and slide, een water glijbaan, terwijl Kerry de was weg werkte en mijn vader en ik het eten klaar maakten.

Die maandag had Dan beloofd om op Ian te passen, zodat Freddy en Kerry met de oudere kinderen naar Lagoon konden, een pretpark, zonder dat ze zich zorgen moesten maken om hun 3 maanden oude baby. Uiteraard maakten ze ook daar gretig gebruik van. De jongens vonden het heerlijk om Ian hier te hebben en Khloé vond zo een kleine baby ook wel geweldig, totdat ik thuis kwam uit werk, toen werd ze best jaloers. Gelukkig hebben Freddy en Kerry en de kinderen een heerlijke dag gehad.

Verder ben ik donderdag een middag met Kerry naar Ikea geweest. Zij wilde daar al heel erg lang, heel graag heen. De dichts bij zijnde zit voor hun op 4 uur rijden, dus ze had gevraagd of ik met haar mee wilde naar de Ikea hier in Draper. Natuurlijk wilde ik dat wel. Ik had donderdag ook een extra vrije dag, omdat onze klant rij was, dus dat kwam hartstikke mooi uit. Wij kunnen zelf bijvoorbeeld wel een nieuw tv meubel gebruiken en een salon tafel en ik moet zeggen dat mijn oog wel op iets gevallen is.

Na twee hele mooie weken was het helaas wel weer tijd voor afscheid. Helaas komen aan alle mooie dingen een eind, en dus zijn Freddy, Kerry en de kinderen weer op weg naar Tennesee, maar we hebben afgesproken dat Moon Lake een terug kerende traditie gaat worden, dus volgend jaar zien we ze zowieso weer. Hopelijk kunnen we voor die tijd zelf misschien nog een trip naar Tennessee maken.