Hogle Zoo en vuurwerk

Afgelopen zaterdag had Dan zowaar een dagje vrij gekregen. Hij had er niet specifiek om gevraagd, maar deze week was hij gewoon zo ingeroosterd. Uiteraard zul je ons daar niet over horen klagen, want zo vaak komt dit natuurlijk niet voor.

We hadden dan ook afgesproken om er een gezellige dag uit van te maken met de jongens. We wilden tijdens het bezoek van mijn vader al naar de dierentuin, maar door de hitte is dit er eigenlijk niet meer van gekomen. Niet dat het nu heel veel verschil maakte, want het is nog altijd verschrikkelijk warm en zaterdag was het zelfs 38 graden. Gelukkig is er in de dierentuin ook aardig wat schaduw te vinden en overal hangen misters, dus het was op zich niet verkeerd om daar rond te lopen.

Eerst heeft Dan 's ochtends een ontbijt voor ons klaar gemaakt, zodat we met een goed gevulde buik weg konden gaan. We hadden ons laten vertellen dat de dierentuin geen eigen etenswaren meer accepteerde, maar dit bleek achteraf gezien niet waar. Maar omdat we dat van te voren niet wisten, hebben we thuis eerst lekker aan het ontbijt gezeten en 's middags zouden we dan ook thuis weer iets eten.

Rond 11.30 uur zijn we vertrokken richting de dierentuin. We hadden de jongens thuis al goed ingesmeerd met zonnebrand creme, want met hun lichte huid en blonde haren, zijn ze natuurlijk erg snel rood. Dat zullen ze wel van mama hebben, want ook ik ben bij de eerste zonnestralen meestal al verbrand. Onderweg zijn we nog even gstopt bij Les Schwab, want zij hadden een coupon, waarbij je een kinder toegangs kaartje gratis kon krijgen, bij aankoop van een toegangs kaart voor een volwassene. Er was hiervoor geen andere aankoop nodig en Les Schwab lag toch op de heenweg.

Bij de dierentuin hebben we vervolgens alleen een kaartje voor onszelf aan hoeven te schaffen, omdat we Skyler zijn kaartje gratis kregen en Noah zijn toegang sowieso gratis was vanwege zijn leeftijd. Wel hebben we 4 treinkaartjes gekocht, omdat Skyler heel graag een trein ritje wilde maken. We wilden voornamelijk naar de dierentuin, omdat de Rocky Shores eindelijk geopend zijn aan het begin van deze maand. Sinds vorig jaar was er een groot gedeelte van de dierentuin afgesloten, vanwege de verbouwingen en nu konden we eindelijk zien wat er bij gekomen was. Het was absoluut geen teleurstelling en we hebben genoten van wat we gezien hebben. Vooral de jongens waren erg onder de indruk. Bij het eerste gedeelte keken we over het water uit, waar we de zeeleeuwen konden zien zwemmen van bovenaf en als je steeds iets verder liep, kon je steeds meer onder water kijken. Ook hebben we ijsberen kunnen bewonderen.

Uiteraard waren de Rocky shores niet de enige reden dat we naar de dierentuin wilden en we zijn natuurlijk ook door het hele park heen geweest. We hebben een hele fijne middag in de dierentuin gehad en Skyler had achteraf geweldige verhalen. Ik was wel blij dat we op weg naar huis gingen, want ik begon toch wel moe te worden en dat begon ik ook wel een beetje in mijn buik te voelen. Bij aankomst thuis ben ik dan ook even samen met de jongens op bed gaan liggen.

Die avond waren we bij Brian en Carrie thuis uitgenodigd om het vuurwerk van Westfest te gaan bekijken, dus een middagslaapje kon voor ons geen kwaad. Westfest is een kermis in West Valley aan het einde van de maand juni, die afgesloten wordt met een mooie vuurwerk show. Normaal gesproken gaan we ergens op het kermis terrein op het gras zitten om de show te bewonderen, maar we hadden ons laten vertellen dat je het vuurwerk ook bij Brian en Carrie thuis kunt zien.

We hebben eerst lekker gegeten van de barbeque. Brian en Carrie hadden het vlees verzorgd en iedereen die langs kwam nam een side mee. Wij hadden een spinazie dip gemaakt met brood en zo waren er ook pasta salades, groentes met dip en fruit met dip. We hebben opnieuw onze buiken heerlijk vol gegeten. De vuurwerk show zou pas om 22.00 uur beginnen, maar er waren zoveel mensen, dat de tijd dankzij de gezelligheid snel voorbij ging.

Carrie's zusje Whitney kwam ook langs, met haar 3 weken oude baby Saiyge en terwijl ik Saiyge op mijn arm had, kwam Skyler met hele grote open ogen aan mij vragen of mijn baby meisje al uit mijn buik vandaan was. We hebben hem nog even moeten verzekeren dat dat nog wel even duurt.

Rond 21.45 uur zijn we met zijn allen naar buiten gegaan en hebben we genoten van een mooie vuurwerk show, waarna we allemaal weer richting huis zijn gegaan. Al met al hebben we een hele fijne zaterdag gehad!

Vaderdag en hitte

Afgelopen zondag was het al weer vaderdag. Vaderdag betekend dat we al weer een half jaar in 2012 zitten. Wat gaat de tijd toch snel! Vaderdag betekend ook dat het inmiddels al weer 4 jaar geleden is dat ik een positieve zwangerschaps test vast mocht houden en wij later ouders zouden worden van Skyler. En nu is ons derde kindje gewoon op komst.

Op vaderdag hebben we eigenlijk niet veel bijzonders gedaan. Het is hier al een paar weken erg warm weer en vooral de laatste week halen we temperaturen van ergens tussen de 30 en 35 graden. Zo ook op vaderdag. Dat maakt het voor mij op het moment wat minder aantrekkelijk om iets te gaan doen. Dan mocht die dag uiteraard lekker uitslapen en hij heeft daar dankbaar gebruik van gemaakt, want om 11.00 uur zijn we hem maar wakker gaan maken.

Nadat hij eindelijk op was, hebben we even snel een boodschap gedaan en daarna zijn we thuis gewoon gaan relaxen. Dan moest helaas op vaderdag om 16.00 uur werken, maar aangezien we toch niets speciaals hebben gedaan, vond hij het niet zo erg.

Toen Noah op bed lag voor zijn middag slaapje en Dan een spelletje is gaan spelen op de xbox, zijn Skyler en ik naar Mindy over gelopen en hebben we even heerlijk in hun zwermbad gezwommen. Wat is dat toch lekker in de hitte. Skyler is een echt water ratje en heeft het prima naar zijn zin in het zwembad. Bovendien is hij naderhand ook altijd lekker vermoeid, dus slaapt hij later erg lekker.

‘s Avonds waren we bij Mindy uitgenodigd voor het eten, dus ik hoefde in dit warme weer niet te koken, wat ook wel eens lekker is natuurlijk. We hebben een fijne avond gehad en natuurlijk hebben we Dan wel gemist, maar goed, soms is het niet anders.

Aanstaande zaterdag is hij lekker vrij en dan gaan we gezellig met de jongens een dagje naar de dierentuin. Het nieuwe gedeelte in de dierentuin is eindelijk geopend, en we zijn erg benieuwd hoe dat eruit ziet. Ik heb me laten vertellen dat het allemaal heel mooi is geworden, dus we kijken uit naar een leuk en gezellig uitje.

So long, farewell, auf wiedersehen, good bye…

Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan. Helaas is de tijd van gaan, na drie weken weer aangebroken. Je zou denken dat het afscheid nemen onderhand misschien wel wat makkelijker is geworden, maar niets is minder waar. Ik blijf het moeilijk vinden. Ik kan me altijd wel groot houden, totdat mijn vader door de douane heen is en nog een keer kan zwaaien… Gelukkig hebben we wel weer een nieuw bezoek om naar uit te kijken, maar dat neemt niet weg dat het toch moeilijk blijft.

Op donderdag probeerde ik online in te checken voor mijn vader en tijdens het inchecken kwam er een melding dat er iets aan zijn vluchten veranderd was, waardoor hij zijn vlucht van Boston naarr Amsterdam hoogstwaarschijnlijk niet zou gaan halen. Ik heb contact opgenomen met de vliegtuig maatschappij en zij hebben mijn vader over geboekt op een latere vlucht. Achteraf gezien maar goed ook, want als er geen verandering was gemaakt dan had hij de vlucht inderdaad niet gehaald.

Gelukkig hebben we wel weer veel leuke herinneringen om op terug te kijken. Vooral voor mijn jongens blijf ik het helemaal geweldig hebben. Zij hebben een speciale band met opa, wat niet iedereen kan zeggen als er een oceaan tussen zit. Noah begreep het nog niet echt dat opa weg ging, maar Skyler wel en we waren een beetje bang voor zijn reactie, maar gelukkig hebben we hem de laatste dagen wel een beetje voor kunnen bereiden en hebben we vandaag ook al weer met opa gesproken op Skype.

Gelijk de eerste dag na aankomst van mijn vader zaten we bij de dokter met Skyler voor hechtingen en zo zaten we in zijn laatste paar dagen bij de dokter met Noah. Hij voelde zich al een paar daagjes niet echt lekker en uiteindelijk besloten we toch maar even om hem na te laten kijken. Arm manneke blijkt een oorontsteking te hebben die geklapt is, maar omdat hij altijd veel wax in zijn oren heeft zitten kon de troep er niet uit. Gelukkig zijn zijn order schoongemaakt en kon alle prut eruit. Ook heeft hij antibiotica gekregen en oordruppels. Hij voelt zich overigens inmiddels wel al een stuk beter.

Nu lopen Dan en Skyler ook wat te snotteren en Dan klaagt over pijnlijke spieren. Ik hoop dat ik zelf over geslagen zal worden, maar met mijn geluk ben ik straks ook ziek en heb ik het nog erger dan allemaal te pakken.

Inmiddels begint het nieuws van ons dochtertje ook te bezinken. Wij zijn echt in de zevende hemel. Dan is nog wel een beetje bang dat er straks bij de 20 weken echo toch nog geconstateerd wordt dat zij een jongen blijkt te zijn, maar ik ben er van overtuigd dat dat niet zo is. Ten eerste omdat de zwangerschap toch anders is en ten tweede ben ik er van overtuigd dat de echoscopiste ons gevraagd zou hebben om op een later tijdstip terug te komen, als zij niet 100% zeker was. Aanstaande woensdag moet ik weer op controle en dan zal ik ook een afspraak maken voor de 20 weken echo. Hopelijk is Dan tegen die tijd dan echt wel overtuigd. Ik voel ons kleine meisje ook af en toe al bewegen, ik kan niet wachten om dit constant te kunnen voelen en dat anderen het ook kunnen voelen. Ik ben vooral heel benieuwd naar de reacties van de jongens.

Ons meisje zorgt er trouwens ook voor dat ik heel erg moe ben. Ik heb af en toe gewoon moeite om mijn ogen open te houden. Tijdens het bezoek van mijn vader bleef ik toch vaak wat langer op dan normaal en de moeheid van de zwangerschap hakt er dan aardig in. Het is nu trouwens best raar om ‘s avonds weer zo alleen te zitten. Opa is weer in Nederland en ligt nu lekker te slapen, de jongens liggen ook op bed en Dan is aan het werk, dus ik ga ook zo lekker mijn bed in.

Skyler en Noah krijgen….

…. een zusje!!! ♥♥♥♥

Nog bijna niemand wist dat ik weer in verwachting was. Na de miskraam in december, durfden wij het nieuws eigenlijk niet echt te delen. Ik had een positieve test in mijn handen op 24 maart. We wisten dat de kans er was dat ik in verwachting zou zijn, maar toen ik ineens een positieve test in mijn handen had, was het toch nog een grote verrassing voor ons. Soms hoor je wel eens dat het maanden kan duren na een miskraam voordat je weer in verwachting bent, dus het was ondanks de planning toch een hele grote verrassing.

Een paar dagen na het ontdeken van de zwangerschap had ik wat bloedverlies. Natuurlijk sloeg de paniek gelijk toe, maar ik mocht langs komen voor een bloedonderzoek en dat zag er goed uit. 48 uur na dit onderzoek, moest het herhaald worden en de bedoeling was dat mijn waardes verdubbeld zouden zijn. Niet alleen waren die verdubbeld, maar inmiddels waren die verdriedubbeld! Bij mijn eerste officiele afspraak met mijn obgyn kreeg ik ook gelijk een echo, en ook daarop was alles in orde.

Ik ben nu 14 weken in verwachting. 14 weken is ook het termijn dat mijn dokterskantoor tegenwoordig echo’s kan uitvoeren om het geslacht van het kindje te bepalen. Het leek me dan ook verschrikkelijk leuk om dat uit te kunnen vinden terwijl mijn vader hier zou zijn, dus ik had al snel een afspraak gemaakt en die stond gepland voor vandaag.

We werden pas ruim een half uur na de officiele afspraak naar binnen geroepen en daar was ik niet echt blij mee, aangezien je voor een echo veel water moet drinken, zodat alles goed zichtbaar is. Ik moest dan ook heel nodig naar het toilet en had net besloten om te gaan toen we uiteindelijk naar binnen werden geroepen. In de eerste instantie dacht de echoscopiste dat het kindje erg klein meette, maar toen ze het kindje op precies 14 weken meette, was alles gelukkig in orde. Na even een paar keer gekeken te hebben kwamen de magische woorden: “Congratulations, it’s a girl!” Uiteraard waren er tranen van blijdschap, want dat was toch stiekem wel iets dat we hoopten. Natuurlijk is het voornaamste dat het kindje gezond is, maar na  2 jongens, hoop je stiekem toch op dat meisje.

En dat meisje zit nog lekker warm bij mama in de buik en ze is nu al verwend!! Opa heeft vandaag een mooie wandelwagen en auto stoel gekocht, met 2 outfits en handdoeken. Zelf heb ik 2 pyjama’s gekocht en door collega’s van Dan en door Mindy zijn we ook al verwend met nacht japonnetjes, nog een pyjama, sokken en een slabbetje. Zo weet je ‘s ochtends nog helemaal niets en ‘s avonds weet je dat je in verwachting bent van een meisje en is ze al ontzettend verwend! En zo is ook de laatste week van opa in gegaan. De tijd is jammer genoeg weer snel voorbij gegaan, maar ondanks dat hebben we wel een fijne tijd gehad. We zijn veel wezen winkelen en hij heeft vooral genoten van de jongens en zij ook van hem. De hitte heeft het allemaal wel wat moeilijk gemaakt om echt buiten te genieten, maar dat mocht de pret niet drukken. Mindy heeft een groot zwembad in de tuin staan wat heerlijke verkoeling brengt. Ook zijn we van de week bij het nieuwe City creek geweest, waar we hebben gewinkeld en Skyler verkoeling heeft gezocht in de fonteinen. Ook hebben we Brian en Carrie geholpen met de verhuizing naar hun nieuwe huis, dus we hebben ons in ieder geval niet verveeld.Maar voor nu gaan we gelukkig nog een paar dagen tegemoet, voordat opa vrijdag weer op het vliegtuig naar huis stapt. We kunnen dan overigens wel weer af gaan tellen, omdat zijn kleindochter op 2 december verwacht wordt en hij dus de kerstdagen weer met ons wil door brengen!