Santa came!

Toen we wisten dat mijn vader opnieuw hier zou zijn met de kerst, hebben we aan Skyler uitgelegd dat als opa hier zou zijn, dan zou het kerst. Als het dan kerst was dan zou de kerstman komen om cadeautjes te brengen. Toen mijn vader laatst dan ook ineens voor de deur stond, begreep Skyler het niet helemaal, omdat wij ook nog geen kerst boom hadden staan.

Toen we de kerstboom eenmaal op hadden gezet, was het ook nog verwarrend, want toen dacht hij dat de kerstman diezelfde avond nog cadeautjes zou komen brengen. Gelukkig hebben we het wel aan hem uit kunnen leggen dat dat nog een paar daagjes zou duren.

Op kerstavond had ik een lekkere roast bereid, die de hele dag in de crockpot heeft liggen koken. Daarbij hadden we heerlijke gebakken aardappeltjes met spekjes en uien en iedereen heeft ervan zitten smullen! Mijn vader heeft zich maar zo misselijk gegeten. Na het eten hebben de kinderen heerlijk gebadderd en hebben ze alle 3 een nieuwe pyjama aangedaan, die zij voor het eten hadden gekregen. Na het bad hebben de jongens met papa koekjes gebakken voor de kerstman en ben ik Khloé gaan voeden. Ook hadden we een vuurtje gemaakt in de open haard en zo zijn we de avond wel door gekomen.

En toen was het eindelijk zo ver, het was kerst ochtend! Rond 07.00 uur werd Khloé wakker en ben ik haar gaat voeden. Dan vroeg toen of ik de jongens al had gehoord, maar die lagen op dat moment nog in diepe rust. Rond 08.00 uur was er nog geen beweging en Dan leek steeds zenuwachtiger te worden. Hij vroeg zelfs of hij de jongens misschien wakker moest gaan maken. Uiteindelijk kwamen de jongens rond 08.15 uur uit bed en vroegen of ze tv mochten gaan kijken. Uiteraard hebben we ja gezegd en waren we benieuwd hoe ze zouden reageren bij het zien van de cadeautjes onder de kerstboom.

Een voor een kwamen ze terug de slaapkamer in. Skyler met het bordje in zijn handen, om te laten zien dat Santa de koekjes had opgegeten en Noah met de glas in zijn handen om te laten zien dat Santa de melk opgedronken had. Natuurlijk kregen we gelijk te horen dat er heel veel cadeautjes onder de boom lagen. Terwijl wij uit bed kwamen, zijn de jongens naar beneden gerend om ook opa wakker te maken. Dan is snel koffie gaan zetten en ik heb de camera erbij gepakt, zodat we de cadeautjes open konden gaan maken, zodra opa ook boven was.

De jongens zijn goed verwend en ook Khloé is niet vergeten. Skyler wilde heel graag een Optimus Prime hebben, daar vroeg hij al weken om. Hij heeft ook nooit zijn antwoord veranderd als je aan hem vroeg wat hij van de kerstman wilde hebben. Zelfs bij het open maken van zijn eerste cadeautje vroeg hij zich af of dat zijn Optimus Prime zou zijn. Uiteindelijk heeft hij die ook wel gekregen.

Noah vond alles wel best. Als je aan hem vroeg wat hij wilde hebben voor de kerst, dan zei hij heel enthousiast cadeautjes! De kerstman heeft hem dan ook goed verwend met onder andere een transformer en groot “doodle” bord. Dat is zo een magnetische tekenblad. Hij had er al een in het klein en daar speelt hij ontzettend veel mee, de grote was hij dus erg blij mee. Zijn beste cadeau van Santa, was overigens een treinbaan van Thomas de trein. Daar seelt hij zo veel mee, dat we al bijna door een heel pak batterijen zijn gegaan.

Om de beurt hebben de jongens geholpen om de cadeautjes van Khloé open te maken en lieten ze aan haar zien wat zij gekregen had. Ook liepen ze heel enthousiast door de kamer cadeautjes uit te delen aan ons. Ook wij zijn verwend. Zelf heb ik twee hele mooie nieuwe bedels van Pandora gekregen voor mijn armband en Dan heeft onder andere een nieuwe xbox controller gekregen en een mooie trui van de Utah Jazz. Mijn vader is natuurlijk ook niet overgeslagen. Samen met mijn broers en aanhang hebben we een Samsung Galaxy 2 tablet voor hem gekocht. Deze was helaas alleen niet op tijd binnen, maar ondanks dat is hij er wel heel erg blij mee.

Na het uitpakken van de cadeautjes, zijn we bij de Village Inn wezen ontbijten. Ik wilde eerst een recept uit proberen dat ik op Pinterest had gevonden, maar dat is er helemaal bij in geschoten, dus dat proberen we gewoon een andere keer. Het eten bij de Village Inn was ook erg lekker, alleen was het jammer dat we er best wel een tijdje op hebben moeten wachten, omdat het zo druk was.

‘s Middags zijn we bij Pam geweest, waar we ook konden eten, maar omdat we nog vol zaten van het ontbijt hebben we alleen een klein beetje ham gegeten. Iedereen was er, behalve Freddy, die op het moment bij Kerry in Tennessee is. Freddy heeft Kerry (ik geloof op kerstavond) ten huwelijk gevraagd en zij heeft ja gezegd, dus in 2013 hebben we een bruiloft.

‘s Avonds zijn we, net als de vorige jaren, bij Mindy thuis geweest om kerst te vieren. Een paar weken geleden hadden we al lootjes getrokken en dus is iedereen ook hier weer goed verwend. Ook het eten was, zoals gewoonlijk, weer erg lekker en we zaten allemaal erg vol aan het einde van de avond. Al met al, was het een goede, fijne kerstdag.

We hebben trouwens ook een witte kerst gehad. Een dag voor de kerst begon het te sneeuwen en ook een paar dagen na de kerst heeft het nog gesneeuwd. Dat zorgde voor veel sneeuwpret bij de jongens! Heerlijk om te zien hoe de kinderen zo kunnen genieten! En natuurlijk ook om te zien hoe opa geniet van de kinderen.

De eerste week

Op donderdag 13 december kwam mijn vader na ongeveer een half uurtje vertraging te hebben gehad, aan op Salt Lake City. Ik ben ‘s middags alleen naar het vliegveld gereden en Dan bleef thuis bij de kinderen. Bij thuiskomst heb ik de auto de garage in gereden en is mijn vader uitgestapt om aan te bellen bij de voordeur. Het was inmiddels al aardig donker buiten, dus toen Skyler en Noah de deur open deden, stonden ze even verbaasd te kijken wie er nu eigenlijk voor de deur stond. Maar toen ze eenmaal door hadden dat dat opa was, kreeg hij een hele grote knuffel en waren ze gelijk hyper.

Vanaf het moment van binnenkomst liepen ze gelijk als twee kleine puppies achter hem aan. Hij was natuurlijk erg blij om hen weer te zien, maar hij keek natuurlijk ook heel erg uit naar zijn ontmoeting met Khloé. Eindelijk was het moment dan daar en dat moest natuurlijk wel even op de gevoelige plaat vast gelegd worden.

Khloé is overigens goed verwend met allerlei cadeautjes uit NL vandaan, van zowel familie als vrienden. Mijn vader zijn koffer zat precies aan het toe gelaten gewicht en dan had hij zelfs nog een grote sporttas aan handbagage bij zich.

Vrijdag ochtend, werd mijn vader al vroeg gewekt door de jongens. Eigenlijk is dat iedere ochtend wel zo. Zodra de jongens wakker worden, gaan ze direct naar beneden om opa wakker te maken, terwijl ze normaal gesproken nog wel bij ons in bed komen kroelen, maar opa wint het op het moment van ons. Tijdens de koffie las Dan een bericht op de computer over een gek die een school was binnen gegaan in Connecticut en geschoten zou hebben. Later in de dag bleek dat de dader 26 slachtoffers heeft doodgeschoten, waaronder 20 kleine kinderen. Wat een verschrikkelijk nieuws! Het is onbegrijpelijk wat iemand kan bezielen om 20 onschuldige kleine kinderen door te kunnen schieten. Het doet je als ouder zijnde wel nadenken, wat als het je eigen kindje had geweest…..

Nu ik verlof heb, heb ik ook gelijk maar even een afspraak gemaakt bij de tandarts en de opticien. Ik hoef dit natuurlijk niet per se tijdens mijn verlof allemaal te regelen, maar ik vind het altijd zo een zonde van mijn uren die ik in moet leveren via werk, als ik dit onder werktijd doe. Zowel de tandarts als de opticien waren nodig. Mijn ogen zijn iets achteruit gegaan en de bril die ik had was niet meer goed, ik moest iets sterkere glazen hebben. Gelukkig zijn mijn ogen nu ook weer niet super slecht, want ik gebruik de bril in princiepe alleen maar op werk achter de pc. Bij de tandarts bleek dat ik een ontsteking had in mijn tandvlees, dus ik moest een extra afspraak maken voor een behandeling hier voor en ook bleek een vulling van een klein gaatje, dat vorig jaar gevuld was niet helemaal goed te zitten en dus moet ik ook hiervoor nog een keer terug. Toch wel fijn om dit allemaal nu afgehandeld te hebben.

Afgelopen zomer heb ik een afspraak gemaakt voor een fotoshoot bij Fotofly. Zij zijn hier razend populair en aangezien we wisten dat ik van Khloé begin december was uitgerekend, heb ik gelijk een afspraak vast gezet voor maandag 17 december. Vorig jaar zat Fotofly helemaal volgeboekt aan het einde van het jaar en dus wilde ik zeker weten dat we terecht zouden kunnen, Beter te vroeg geboekt, dan te laat had ik me dus ook maar voorgenomen. Maandag ochtend was ik alleen even bang dat het niet door zou kunnen gaan, want bij het opstaan, kwam Skyler onze kamer binnen lopen en vertelde dat hij moest spugen. Nu voelde ik me zelf ook al niet al te lekker en ook ik had het idee dat ik moest spugen. Bij Skyler is het gelukkig maar bij 1 keer gebleven, maar ik had het 'geluk’ dat ik de hele dag goed beroerd was. Ondanks dat zijn we toch maar wel naar de fotoshoot gegaan en gelukkig mag het resultaat er wezen! Ook hebben we een paar mooie foto’s laten maken van opa en zijn kleinkinderen.

Op dinsdag was Noah het volgende slachtoffer die zich niet lekker voelde. Hij kwam ‘s middags uit zijn bed vandaan, terwijl ik Khloé zat te voeden en zei mijn naam met een heel zielig stemmetje, waarop ik gelijk tegen Dan zei dat hij moest spugen en Dan pakte hem zonder vragen op en was net op tijd bij de wc. Helaas had Noah net daarvoor blijkbaar zijn bed al helemaal onder gespuugd. Ook Dan is trouwens de dans niet ontsprongen, want hij werd donderdag niet lekker. Ik vermoed dat we van mijn vader misschien iets over hebben genomen, want hij was de dag voor zijn vertrek ziek. Gelukkig is het voor ons allemaal bij 1 dag gebleven.

Donderdag was een grote dag voor Skyler, want hij had een kerst voorstelling van de pre-school. Hij had een paar weken geleden al een lijstje mee naar huis gekregen met liedjes die we moesten oefenen met hem, zodat hij ze goed zou kennen tijdens de voorstelling. Hij kreeg een leuke kerst kraag om en een kerstmuts op en alle kindjes gingen op een podium zitten en hebben voor ons allemaal gezongen. Wat is dat verschrikkelijk leuk om te zien. Ze waren allemaal super enthousiast en wij hebben genoten. Het leuke ervan is dat dit zijn aller eerste voorstelling was en dat opa er bij kon zijn.

Ook hebben we deze week dan eindelijk de kerst boom opgezet. We moesten een nieuwe kopen en normaal gesproken staat de boom net na Thanksiving al, maar met de geboorte van Khloé en het vinden van onze draai hadden we nog geen kans gezien om er een te kopen. En mijn vader gaat graag shoppen, dus hebben we er toch eindelijk een gekocht. Bij thuiskomst moest die natuurlijk gelijk opgezet worden en de jongens waren heel enthousiast aan het helpen. Nu denken ze iedere avond dat de kerstman morgen komt, dus we moeten ze wel iedere keer vertellen dat we nog een paar nachtjes moeten slapen. Gelukkig is het nu bijna zo ver, en hopelijk zullen ze dinsdag ochtend goed verrast worden!

Kerstfeestje en controle

Afgelopen zaterdag zijn we bij Freddy thuis geweest voor een kerstfeestje. 8 December is in princiepe best vroeg voor een kerst feestje, maar dat maakte het niet minder gezellig. De reden voor dit vroege feestje was, omdat Freddy de kerstdagen bij zijn nieuwe vriendin door zal brengen in Tennessee. Eigenlijk was het een feestje voor kerst en Thanksgiving, omdat hij met Thanksgiving ook in Tennessee was. In de eerste instantie zou Kerry, Freddy zijn vriendin, hier zijn met de kerst, maar helaas laat haar werk het niet toe om rond de kerst vrij te nemen. Aangezien Freddy toch ook wel tijd met de familie door wil brengen, besloot hij tot een “ThanksChristmas party”.

Freddy en de jongens hadden een lekkere maaltijd bereid met onder andere kalkoen en ham, want wat is nou een Thanksgiving diner zonder kalkoen en een kerst diner zonder ham? Het eten was erg lekker, wat dat betreft hebben de jongens veel van hun moeder geleerd. Angela was een geweldige kok!

We hadden vernomen dat na het eten de kerstman misschien wel eens een bezoekje af zou kunnen leggen en inderdaad, kort na het eten werd er op de deur geklopt en hoorden wij het wel bekende “Ho, ho, ho! Merry Christmas”. Skyler en Noah wisten even niet waar ze het zoeken moesten en waren razend enthousiast. De kerstman heeft alle kinderen een voor een op schoot genomen en ook kregen alle kids een cadeautje van de kerstman. Skyler kreeg een power ranger en Noah een transformer en ook Khloé kreeg een cadeautje, een badeendje en wat mooie haarbandjes. Bij de vraag wat Skyler graag voor de kerst wil hebben zei hij volmondig “Optimus prime”, en hij beloofde de rest van de maand heel lief te zijn. Noah heeft geen speciale wensen, hij was helemaal in de wolken met zijn transformer en zijn snoepjes. Khloé heeft het grootste deel van de avond heerlijk op mijn scoot liggen slapen.

Nadat de kerstman weer vertrokken was, hebben de volwassenen een “white elephant gift” spel gespeeld. Iedere volwassene moest een ingepakt cadeau mee nemen en vervolgens werden er nummertjes getrokken. Alle cadeau’s werden naar het midden van de kamer verplaatst en de persoon met nummer 1 mocht een cadeau uitkiezen. Persoon 2 mocht vervolgens ook een cadeau uitkiezen, of het cadeau van persoon 1 afpakken, waarna persoon 1 opnieuw een cadeau uit mag kiezen. Je kunt een cadeau niet gelijk terug stelen, er moet minimaal een beurt voorbij zijn gegaan. Ook besloten wij dat als een cadeau 2 keer gestolen was, het niet meer gestolen kon worden. Zo zijn we een tijdje zoet geweest en veel cadeautjes werden gestolen. Ik had uiteindelijk een warme chocolademelk machine gewonnen en Dan een pakket met kaasjes en crackers en dergelijke. Het was een hele gezellige avond.

Maandag ben ik met Khloé op haar 2 weken controle geweest. De tijd vliegt veels te snel voorbij als je het mij vraagt, Gelukkig doet onze kleine meid het hartstikke goed en is ze maar liefst 450 gram aangekomen, terwijl de norm is dat ze met twee weken terug zou moeten zijn op haar geboorte gewicht. Alle beetjes extra nemen we wat graag op de koop toe. Ook in lengte was ze gewoon al 4 cm gegroeid! Verder vond de arts haar er heel goed en gezond uitzien en zei ze ook nog even tussen neus en lippen door dat ze toch we heel mooi is! Eind januari moeten we terug op controle.

En morgen is het dan eindelijk zo ver. Mijn vader komt rond 16.20 uur aan op SLC en dan kan hij eindelijk zijn kleindochter in het echt bewonderen!! We kijken er heel erg naar uit en hijzelf natuurlijk ook. Het is niet niets als je eigen dochter en je (tot nu toe) enige kleinkinderen aan de andere kant van de wereld wonen. Nog maar een paar uurtjes…..

De bevalling van Khloé

Sinds woensdag 14 november liep ik al met weeën vanaf het moment dat ik bij de dokter was geweest voor controle. ‘s Middags had ik er al wat last van en het leek erger te worden na zijn binnenwaards onderzoek, waarbij hij 2 tot 2.5 cm ontsluiting constateerde. Het werd alleen maar “erger” en ik werd er gewoon een beetje nerveus van en dacht dat het wel eens zou kunnen gaan gebeuren. Ik had mijn ziekenhuis tas nog niet in orde gemaakt, dus bij thuiskomst heb ik die gelijk maar klaar gezet. Helaas bleven de weeën wel aanhouden, maar ze werden niet sterker.

En zo ging er een hele week voorbij, waar ik met weeën liep, maar er zat geen echte regelmaat in en ook kwa sterkte was er geen regelmaat. Op dinsdag 20 november moest ik ‘s ochtends weer voor controle en had gehoopt dat de weeën in ieder geval wat vooruitgang hadden geboekt kwa ontsluiting, maar heel veel verandering was er niet. Ik had op dat moment 3 cm ontsluiting en mijn baarmoedermond was inmiddels 80% verweekt.

Dan en ik hadden de avond ervoor nog gesproken over het feit dat ik wel heel erg moe begon te worden en de pijn in mijn rug was ook niet leuk meer. Bovendien was ik ook nog altijd aan het werk. Wat dat betreft heb ik deze zwangerschap zwaarder ervaren dan die van Skyler of Noah. Mijn arts had de vorige keer al aangegeven dat ik me kon laten strippen en als dat niet zou werken dan kon ik kiezen voor een inleiding, mocht ik daar intresse in hebben. Ik heb altijd gezegd dat ik me niet in zou laten leiden, tenzij mijn arts dat om de een of andere reden nodig zou vinden, maar na een goed gesprek met Dan hebben we er toch voor besloten om te laten strippen en een afspraak te maken voor de inleiding.

De strip poging was niet fijn en heeft achteraf ook helemaal niets gedaan. Mijn arts stelde voor om in te leiden op zaterdag 24 november. In principe mocht hij vanaf 22 november officieel inleiden, maar dat was Thanksgiving en ze leiden niet in op pfeest dagen.

Zaterdag 24 november was het dan zo ver. De dag dat ons meisje eindelijk geboren zou worden. We waren hartstikke nerveus. Tenslotte zijn we bij Skyler en Noah niet ingeledi, dus we wisten niet echt wat ons te wachten stond. De arts had natuurlijk wel het een en ander uitgelegd, maar het is toch allemaal nieuw. Dan was er nog het feit, of ons meisje echt een meisje zou zijn. Dat wisten we natuurlijk wel 99% zeker, maar dat geloof je dan pas echt als je het met je eigen ogen hebt gezien. Dan zijn zusje, Chantal, was de avond van te voren hierheen gekomen, omdat wij ‘s ochtends tussen 6 en 6.30 uur moesten bellen wanneer we konden komen. We moesten eventueel gelijk weg kunnen als er gelijk plaats was. Dus voor de zekerheid heeft Chantal hier de nacht door gebracht.

Om 08.00 uur konden we terecht in het ziekenhuis, dus rond 7.30 uur zijn we van huis af gegaan. Zo wisten we zeker dat we op tijd zouden zijn en bovendien is het zo een 20 minuten rijden naar het ziekenhuis. We hebben eerst de jongens wakker gemaakt en verteld wat wij gingen doen en dat Chantal op zou passen. Na een paar zoenen en dikke knuffels konden we dan weg.

Bij aankomst in het ziekenhuis, werden we naar de verlos kamer gebracht waar ik me om mocht kleden in een “mooi” ziekenhuis japon om vervolgens aangesloten te worden op een infuus. Het prikken van het infuus ging helaas verkeerd en dus moest mijn andere hand gebruikt worden, maar ook dat ging niet goed. 3x is scheepsrecht en bij de 3e poging lukte het dan eindelijk. Vervolgens werd ik getoucheerd en had nog altijd maar 3 cm ontsluiting.

Om 09.30 uur kwam mijn arts eindelijk binnen en hij heeft mijn vliezen gebroken en mij aangesloten op medicijnen die de weeën zouden opwekken. Op de monitor waren al wel weeën te zien, maar met de medicijnen zou het allemaal wat sneller moeten gaan. Ze kwamen dan ook al snel op gang, maar steeds weer bleven ze hangen kwa sterkte en dus kwam de zuster regelmatig de medicijnen verhogen.

Op een gegeven moment werd ik stijf van het zitten in bed en de zuster bood aan om een exercise bal te pakken waarop ik kon zitten. In haar ervaring helpt het de aanstaande moeder ook met de weeën, dus besloot ik om dat te proberen.

Inmiddels was ook Mindy in het ziekenhuis aangekomen, zij zou opnieuw bij de bevalling zijn en zij heeft mijn rug tijden de weeën gemasseerd. Op een gegeven moment hielp dat helaas niet meer. De medicijnen stonden op dat moment inmiddels op de hoogste stand, wat er voor zorgde dat de ene wee na de andere zich op volgde en helaas vorderde de ontsluiting een stuk langzamer dan de arts in de eerste instantie gedacht had. Uiteindelijk heb ik bij 7.5 cm toch weer een ruggenrpik gekregen, omdat de weeën zo snel kwamen en ik het idee had dat ik al moest persen.

Zelfs met de ruggenprik gaf ik rond 16.00 uur weer aan dat ik echt moest persen en bij een nieuwe check bleek ik inderdaad op 10 cm ontsluiting te zitten. Mijn dokter werd opgeroepen en ik mocht dus nog niet mee persen, wat overigens echt geen pretje is, zelfs met de ruggenprik.

Uiteindelijk was hij daar dan en ik mocht mee persen. Bij de eerste perswee begon Dan te huilen en zei dat ons meisje heel veel donkere haren had en binnen 3 of 4 persweeën lag ze dan eindelijk, na 9 lange maanden op mijn buik!

Na haar vast te hebben gehouden, werd  ze even mee genomen naar de andere kant van de kamer waar ze schoon werd gemaakt en de apgar test is uitgevoerd. Ze scoorde een mooie 9, waarna ze als snel weer terug werd geplaatst in mijn armen. Natuurlijk heeft ook de trotste papa haar even lekker vast gehouden en geknuffeld!

Khloé Maria Jean, daar was ze dan eindelijk en ze was echt een meisje!! Khloé heeft twee middelste namen mee gekregen, doordat we haar de middelste namen van onze moeders hebben mee gegeven, Maria naar mijn moeder en Jean naar Dan zijn moeder.

Rond 18.00 uur werd ik overgbracht naar een kraamkamer en is Dan de jongens gaan halen, die overigens super blij waren dat Khloé er eindelijk was. Ze wilden dan ook gelijk weg van huis en hebben pas bij thuiskomst hun avond eten gegeten.

De eerste reactie van Skyler was dat ze “beautiful” is en Noah gaf haar gelijk een dikke kus! Wat hebben zij naar dit moment uitgekeken en wat was het heerlijk om hun stralende gezichtjes te zien. We dachten dat Noah misschien wel eens een beetje jaloers zou kunnen worden, maar tot op heden toe wil hij Khloé alleen maar knuffelen en kusjes geven.

Inmiddels is er al weer een week voorbij en zijn we sinds maandag middag al weer thuis. Khloé doet het hartstikke goed en ik moet haar ‘s nachts gewoon wakker maken voor de voedingen. Op 10 december gaan we al voor de controle en dan hopen we te horen dat ze goed is aangekomen, zodat ik haar lekker zelf kan laten bepalen wanneer ze wil eten ‘s nachts.

En zo waren we ineens een gezinnetje van 5. Nooit hadden we gedacht dat we een dochtertje zouden krijgen, gezien de statistieken in Dan zijn familie, maar misschien hebben mijn genen daar wat in geholpen. Het is wel weer even wennen, zo een klein babytje in huis, ook zijn we nog bezig met een ritme te vinden, maar bovenal proberen we vooral te genieten!

24 november 2012

Op 24 november 2012 is om 16.21 uur, onze dochter Khloé Maria Jean geboren. Zij weegt 3200 gram (7.1 LBS) en is 48 cm (19 inches) lang.

Nooit klaar?

Vandaag bij thuiskomst uit werk had ik even een baal moment. Ik baalde van het feit dat ik nooit klaar lijk te zijn. Of het nu met werk is, of thuis, ik ben altijd in de weer. Soms heb je gewoon even een moment nodig dat je even lekker kunt zitten, zonder je ergens zorgen om te hoeven te maken. Eerlijk gezegd denk ik dat de nestel drang zich gewoon heel erg probeert te uiten, maar mijn rug wil niet echt mee werken wat dat betreft.

Terwijl ik mijn schoenen uit aan het doen was, merkte ik dat er nog een volle wasmand in onze slaapkamer stond met was, die al wel gewassen was, maar nog altijd opgevouwen moest worden. Tegelijkertijd zag ik dat we ook een hele volle wasmand hadden staan met wasgoed dat gewassen moest worden. Echt? Ik dacht dat ik het van het weekend allemaal weggewassen en gevouwen had. Soms vraag ik me af waar het allemaal vandaan komt. Tijdens het verzamelen van de was die nog gewassen moest worden, bleek er ook een hele lading in de kamer van de jongens te liggen die gewassen kon worden. Normaal gesproken was ik eigenlijk alleen maar in het weekend, maar ik ben er toch maar aan begonnen.

En als ik dan eenmaal door het huis heen loop, kom ik allemaal andere dingen tegen die nog gedaan “moeten” worden. En dan krijg ik het ineens benauwd, omdat er nog “zoveel” dingen zijn die gedaan moeten worden, voordat de kleine zich aan zal melden. En het valt allemaal reuze mee, het is echt de nesteldrang in mij. Toch zal ik het rustig aan moeten doen, als ik normaal wil blijven lopen, want mijn rug trekt het echt niet als ik nu het hele huis overhoop ga halen. Natuurlijk kan ik een lijst aan Dan geven van alle dingen die ik gedaan wil hebben, maar eerlijk is eerlijk, als ik een bui heb van nesteldrang dan doe ik alles liever zelf, terwijl Dan met alle liefde helpt en doet wat er gedaan moet worden.

Buiten het wasgoed, probeer ik me vanavond maar niet al te druk te maken en ga ik straks lekker met een kopje thee op de bank mijn favoriete tv programma “Grey’s Anatomy” kijken. De jongens gaan zo over een half uurtje naar bed, want ze zijn over vermoeid. Vanacht hebben we allemaal een slechte nacht gemaakt. Ik moest er 5 keer uit om te plassen, Skyler kwam rond 4 of  uur vertellen dat hij zich niet lekker voelde en Noah vond op dat moment dat hij genoeg geslapen had. Dan voelt zich ook al een paar dagen niet lekker, dus ook hij slaapt niet echt lekker. Sky moest eigenlijk vanmiddag naar school, maar ik heb gebeld dat hij niet zou komen, omdat hij bij het opstaan gespuugd had. Tussen de middag wilden beide jongens niet slapen, omdat het allebei “grote” jongens zijn en nu zitten ze allebei te knikkebollen. Ik ga ze zo dan ook lekker op bed leggen, een was in de droger doen en dan toch maar lekker op de bank hangen….

November

November zou zo maar eens de maand kunnen worden, waarin ons kleine meisje geboren gaat worden. In princiepe is mijn uitgerekende datum 2 december, maar niet ieder kindje komt op de uitgerekende datum. Skyler kwam wel op de uitgerekende datum, maar Noah kwam bijvoorbeeld een weekje eerder. Als de kleine meid een weekje eerder besluit te komen, dan wordt ze dus deze maand nog geboren.

De kans is overigens groot dat ik de uitgerekende datum niet ga halen. Bij de laatste 3 controles meette mijn buik ongeveer 2 weken groter dan normaal en bij de laatste controle bleek ik ook al 2 cm ontsluiting te hebben. Het hoeft allemaal niets te betekenen natuurlijk. De grote van mijn buik zou te maken kunnen hebben met veel vruchtwater, of dat de kleine iets groter is dan normaal. De ontsluiting, daar kan ik ook zo maar mee door lopen tot de 40 weken. Mijn arts denkt zelf dat ik de laatste week van November zal gaan bevallen, uitgaand van wanneer Skyler en Noah geboren werden. Ach, de tijd zal het leren. Binnen nu en een maand zal ons meisje hoe dan ook geboren worden.

November is ook de maand van Noah! Noah werd op 1 november 2010, na een bevalling van ongeveer 12 uur geboren. Hij was ruim 12 uur sneller dan Skyler, dus ik ben benieuwd hoe snel het deze keer zal verlopen. Op dinsdag hebben we zijn verjaardag, met een etentje en een lekkere cake en ijs toe, gevierd. Ik kan gewoon niet geloven dat onze kleine beer al weer 2 jaar oud is. Het is zo een heerlijk mannetje. Hij is altijd vrolijk en verschrikkelijk energiek. Hij is heel erg lief voor zijn broer, maar kan er af en toe ook voor zorgen dat het huilen Skyler nader staat dan het lachen, maar dat is omgekeerd ook wel eens. Wat dat betreft zijn het echt broers.

Dinsdag middag zijn we eerst nog met Noah op controle geweest bij de kinderarts. Het was gewoon een well child check, oftewel een routine onderzoek. Kwa ontwikkeling doet hij het hartstikke goed. Hij zat op het gemiddelde kwa gewicht, iets onder het gemiddelde kwa lengte, en boven het gemiddelde kwa hoofd omtrek, maar wel allemaal mooi geproportioneerd. Ook hebben we gelijk zijn benauwdheid nog even besproken. Helaas had hij vorige maand weer een paar dagen dat hij het verschrikkelijk benauwd had en hij bijna opgenomen moest worden in het ziekenhuis. Gelukkig heeft het zo ver niet hoeven komen. Omdat dit niet de eerste keer was dat hij het zo benauwd heeft gehad en kort na zijn geboorte heeft hij ook al een in het ziekenhuis gelegen. De arts is er nu redelijk van overtuigd dat hij waarschijnlijk toch astma heeft. Gelukkig hebben we de medicijnen in huis en mogen we die toedienen als wij denken dat hij ziek aan het worden is. Moeten we dit vaker dan 2 keer per maand doen, dan wil ze hem terug zien en krijgt hij sterkere medicijnen. Astma is iets wat zijn hele leven bij hem kan blijven, maar de meeste kinderen groeien er met der tijd over heen, dus we hopen dat dit ook het geval is voor Noah.

Twee dagen voor Noah zijn verjaardag hebben we pompoenen uitgehold voor Halloween. De jongens hebben genoten. Skyler wilde dit al ruim een week doen, maar ik wilde wel dat Dan erbij was, want dat is natuurlijk wel zo leuk. Bovendien was het buiten redelijk warm en dan weet ik niet hoe we de pompoenen nu echt goed kunnen houden. Dan heeft de bovenkant van de pompoenen open gesneden en met mijn hulp hebben de jongens zelf de inhoud verwijderd. Daarna hebben we een design uitgezocht en hebben we de pompoenen samen uitgesneden.|

 

En uiteraard was het op 31 oktober Halloween. Skyler weet nu heel goed wat Halloween is. Hij mag zich dan verkleden en ‘s avonds gaan we dan langs de deuren en krijgt hij allerlei snoep. Noah snapte het nog niet zo heel goed, maar von het geweldig dat hij zich mocht verkleden en toen hij door had dat hij snoep kreeg, vond hij het net zo geweldig als zijn grote broer. Skyler heeft dit jaar voor een brandweerman kostuum gekozen. Hij kijkt op tv graag naar Fireman Sam, en dus was hij dit jaar verkleed als Fireman Sam. Noah koos in de eerste instantie een Woody kostuum van Toy story, maar bij thuiskomst bleek het te klein voor hem. Ik zou hem de volgende dag nog om gaan ruilen, maar we hadden Skyler zijn superman kostuum nog van vorig jaar en toen Noah die zag ging hij helemaal uit zijn dak en wilde niets anders meer. Dat was dus een mooie mee valler. Dan heeft zich dit jaar ook verkleed, als een “greaser”. Hij mocht ook verkleed naar werk, dus nam hij zich voor om zich ook te verkleden. Zowel de jongens als Dan hebben zich prima vermaakt en hebben veel complimentjes gekregen.

 

Een paar dagen voor Halloween kregen we ook nog leuk bericht van opa. Hij heeft namelijk ook zijn vlucht weer geboekt. Hij zal op 13 december aankomen in Salt Lake City en zal dan kerst en oud en nieuw bij ons doorbrengen. Hij wilde natuurlijk ook wel hier zijn als zijn kleindochter geboren wordt, maar omdat je nooit zeker bent wanneer een kindje geboren gaat worden, heeft hij voor de kerst dagen gekozen. Bij Noah was hij tenslotte ook net op tijd, hij werd 2 dagen na zijn aankomst geboren. Bovendien is het altijd super gezellig om hem hier te hebben voor de kerst en de jongens genieten ook met volle teugen. We zijn nu dus dubbel aan het aftellen. Eerst voor de geboorte van ons meisje, dan voor de komst van opa.

Maar eerst de maand november nog door komen met leuke dingen op de agenda, waaronder het laatste deel in de Twilight serie. Vanaf film een zijn Mindy, Anna, Katie en ik samen met nog wat anderen naar de openings films gegaan die om 00.01 uur uit kwamen en zo gaan we dat ook dit jaar weer doen. Donderdag 15 november gaat het laatste deel in premiere. Gelukkig gaan ze dit jaar alleen om 22.00 uur al beginnen, wat ik nu wel fijn vind. Door de zwangerschap slaap ik sowieso al slechter, en om dan om 03.00 uur of later pas thuis te komen zou dan wat minder zijn. (Hoewel we wel hadden gegaan als dat het geval was geweest). Van te voren gaan we dan ergens eten en daarna gaan we naar de film, waarschijnlijk voor mij voorlopig even het laatste meiden avondje.

En dan hebben we natuurlijk ook nog Thanksgiving op de een na laatste donderdag van de maand. ‘s Middags zullen we waarschijnlijk bij Pam gaan lunchen met de rest van de familie en ‘s avonds gaan we dan bij Mindy eten, zoals ieder jaar. Zo komen we dat laatste maandje wel door.

2 maanden = 9 weken = 63 dagen

Zolang hebben we nog, voordat ons meisje zich aan zal melden. Althans, dat is volgens de uitgerekende datum. In princiepe mag je vanaf 37 weken zwangerschap bevallen en dan wordt het kindje als voldragen beschouwd. Alles daarvoor is prematuur en niet goed voor het kindje. Gelukkig is de medische wetenschap tegenwoordig zo ver dat heel veel kindjes gered worden bij een vroege geboorte. Wij hopen natuurlijk dat ons meisje nog even blijft zitten, ondanks dat we heel erg nieuwsgierig naar haar zijn. In princiepe mag ze zich over 6 weken aan melden.

Of ze dat ook zal doen zal natuurlijk de vraag zijn. Tenslotte besluit je lichaam zelf wanneer het er klaar voor is. Met Skyler ben ik met precies 40 weken, op zijn uitgerekende datum bevallen. Met Noah ben ik met precies 39 weken bevallen, hoewel we de natuur toen wel een handje geholpen hebben met castor oil, iets wat ik overigens absoluut niet meer zal doen. Dus ik ga er eigenlijk wel van uit dat ze zich pas rond de 40 weken aan zal melden.

Inmiddels zijn we dan ook eindelijk begonnen aan haar kamer. We hebben Noah eerst naar Skyler zijn kamer over gezet. Zij zullen een tijdje een kamer delen, omdat ik ze nog te jong vind om alleen beneden te slapen. De stapelbedden zijn nog niet binnen, dus voor nu hebben we zijn ledikant maar over gezet, zodat we toch een begin konden gaan maken. Het bevalt de jongens prima om bij elkaar op de kamer te liggen. Ze gaan zonder mokken naar bed en liggen dan nog een kwartiertje te kletsen en dan gaan ze heerlijk slapen.

De eerste nacht dat ze samen op de kamer sliepen, kwam Skyler midden in de nacht huilend onze slaapkamer binnen omdat Noah verdwenen was. Ik probeerde hem gerust te stellen en hem te herinneren dat Noah nu bij hem in de kamer sliep, toen hij zei dat hij niet meer in bed lag. Toen ik ging kijken, bleek hij inderdaad gelijk te hebben. Dit was de eerste nacht overigens dat Noah zonder zijkant van zijn ledikant ging slapen, dus ik had het al wel verwacht dat hij misschien zijn bed uit zou komen en ben dan ook maar even in de woonkamer gaan kijken. De eerste paar nachten dat Skyler zonder zijkant sliep, kwam hij zijn bed uit en ging op de bank slapen, dus ik dacht dat Noah daar misschien ook lag, maar ik kon hem niet vinden in de woonkamer. In de keuken en in de badkamer was hij ook niet, dus de paniek begon bij mij toe te slaan en ik heb Dan wakker gemaakt om te helpen zoeken. Hij kon hem ook niet vinden, dus werden we allebei wel paniekerig totdat ik besloot om terug te gaan naar de slaapkamer en onder het bed keek. Daar lag meneertje heerlijk op zijn buik onder het bed te slapen. Ik denk dat hij uit zijn bed was gevallen, zonder wakker te worden en is waarschijnlijk omgedraaid en zo onder het bed gerold. Mocht het nog een keer gebeuren, dan weten we in ieder geval waar we als eerste zullen kijken.

Nadat we de jongens bij elkaar op de kamer hebben gelegd, zijn we in Noah zijn oude kamer alles af gaan plakken. De blauwe muur en de blauwe delen op de kast moesten natuurlijk een andere kleur geverf worden. We hebben voor een mooi zacht paars gekozen. Het verven ging een stuk sneller dan dat ik eigenlijk dacht en de verf dekte ook gelijk erg mooi, dus we hebben er niet meerdere lagen op hoeven doen.

Het wiegje, waar zowel Skyler als Noah in hebben gelegen is inmiddels ook af. Dat wiegje hebben we gekregen toen ik in verwachting was van Skyler, maar er zat een stof op met bloementjes en oud roze kleur. Die heeft Anna toen voor ons vervangen in het blauw. ij is geniaal op de naaimachine en bood ook nu aan om het wiegje weer aan te passen voor ons. Een paar weekjes geleden hebben we bij Jo-Ann stof uitgekozen en afgelopen week kwam ze het wiegje helemaal klaar af leveren en wat zijn we blij met het resultaat.

Gisteren ben ik begonnen met alle prijskaartjes en dergelijke van de kleding af te knippen wat we tot nu toe hebben gekocht en gekregen. Uiteraard hebben we nog wel het een en ander nodig, maar het gaat nu in ieder geval de goede kant op. Ik heb eindelijk het gevoel dat er iets aan het gebeuren is, terwijl ik het twee weken geleden nog benauwd kon krijgen als ik dacht aan het feit dat ze zich al zo snel aan kan melden, terwijl we nog helemaal niets gedaan hadden.

Ik ben deze zwangerschap ook nog creatief geworden op de naaimachine. Ik heb nog nooit eerder van mijn leven achter een naai machine gezeten, maar heb het wel altijd willen leren. Een vrouw van mijn werk bood aan dat ik haar naaimachine mocht lenen, omdat wij zelf niet in het bezit waren van een naaimachine. Zo heb ik via Pinterest wat leuke dingetjes gevonden die ik wilde proberen te maken en ook heb ik mezelf via het internet de beginsels van het naaien aangeleerd. Inmiddels heb ik een aantal spuugdoekjes gemaakt en zelfs een borstvoedings doek, zodat ik mezelf kan bedekken, mochten we ergens heen gaan en de kleine gevoed moet worden.

Het volgende op mijn lijstje is een doek die het autostoeltje kan bedekken in de winter van de kou en die kan ik op mijn eigen naaimachine maken. Vorige week waren we bij Pam en toen kwam het naaien ter spraken en zij gaf aan dat zij een naaimachine had staan van haar moeder, maar dat doe kapot was. Ze had geen idee wat er mee aan de hand was, maar als Dan bereid was om hem te maken, dan mochten we hem zo mee nemen, omdat nooit iemand anders geintresseerd is geweest in de naaimachine. De naaimachine zit zelfs in een heel mooi kastje dat uitgeklapt kan worden, zodat je een soort bureau hebt om aan te werken en als je klaar bent, klap je hem weer in en dan is de naaimachine ook gelijk opgeborgen. Thuis heb ik zelf even naar het probleem gekeken en volgens het internet was het probleem op te lossen door een schroefje los te draaien en daarna weer vast te draaien en inderdaad! Wat blijft het internet toch een geweldige uitvinding.

Al met al zijn we dus op de goede weg voor de komst van ons meisje. Zij zelf doet het ook goed en schopt er af en toe op los als een voetbal speler. Soms zijn haar schoppen zelfs wat pijnlijk. Bij de laatste controle bleek mijn buik zelfs een weekje voor te lopen kwa groei, dus ook wat dat betreft gaat alles goed. Wel is deze zwangerschap fysiek wat zwaarder voor mijzelf dan bij de jongens. Ik heb vooral veel pijn in mijn rug en mijn bekken beginnen ook behoorlijk pijn te doen, maar over het algemeen mag ik nog steeds niet klagen. Ja ik heb momenten dat ik bijna niet meer kan lopen en dat ik echt even moet rusten, maar voorlopig kan ik nog steeds werken en lig ik niet op bedrust. Ik ken meerdere dames die dat wel hebben meegemaakt en daar wordt je denk ik ook niet vrolijk van.

Ach nog 2 maandjes, of 9 weken, of 63 dagen, of misschien wel iets minder of misschien iets meer. Wie zal het zeggen? De tijd zal het leren.

First day of pre-school

Vandaag was het dan eindelijk zo ver, de eerste dag van pre-school en dus een grote dag voor Skyler. Hoewel, het was ook een grote dag voor mama. Ik heb vanacht heel slecht geslapen. Gedeeltelijk kwam dit door de pijn in mijn bekken, maar gedeeltelijk ook, omdat ik heel veel bezig was het feit dat Skyler voor het eerst naar “school” zou gaan. Uiteraard viel ik pas echt in slaap, vlak voordat mijn wekker af liep, dus vanavond zal het niet laat worden hier in huis.

Ik weet dat ik gelukkig niet de enige mama op de wereld ben, die moeite heeft met de eerste schooldag van haar eerste kindje. Uiteraard ben ik ook heel erg blij voor hem, omdat hij er heel erg naar uit heeft gekeken, maar het lijkt er de laatste tijd op dat dit mannetje zo ontzettend snel aan het op groeien is. En daar heb ik wat moeite mee. Ik kan het me als de dag van gisteren herinneren dat hij in mijn armen werd gelegen en nu is hij al 3.5 en heeft hij zijn eerste dag in pre-school achter de rug. Het feit dat ik in verwachting ben en extra hormonen met me mee draag, helpt dan natuurlijk ook niet echt, maar uiteindelijk heb ook ik de dag overleefd.

Vanmorgen ben ik om 07.00 uur begonnen met werk, zodat ik na een halve dag werken, om 11.00 uur naar huis kon. Thuis heb ik eerst iets gegeten en vervolgens hebben we de jongens aangekleed en Skyler klaar gemaakt voor school. Hij had onlangs zelf al een rugtas uitgezocht met transformers en die kon natuurlijk niet ontbreken vandaag.

 

Omdat de pre-school twee straten verderop ligt, zijn we rond 12.00 uur gaan lopen. Onderweg waren de zenuwen bij Skyler toch ook wel een beetje te merken, want normaal gesproken is hij behoorlijk zelfstandig en nu wilde hij bij ons aan de hand lopen. Gelukkig bleef hij wel aan een stuk door praten over hoe enthousiast hij wel niet was.

Bij de pre-school aangekomen, stond een van zijn leraressen al buiten om de kinderen op te wachten, dus daar hebben we hem dan ook verteld dat het tijd was voor hem om naar binnen te gaan en dat wij terug naar huis zouden gaan. Even dachten we dat hij ging huilen, want ik kreeg een grote knuffel van hem, terwijl hij nee begon te zeggen, maar uit het niets vandaan kwam een meisje aanlopen die vorig jaar ook al op de pre-school was geweest en ze pakte zijn handje vast en zei: “kom ik laat het je wel zien”. Op dat moment liet hij me los, draaide zich om, liep de school in en heeft niet meer om gekeken. Op dat moment hield ik het niet meer droog en heb ik wel even staan huilen. Mijn kleine mannetje is geen klein mannetje meer! Dan mocht nog even snel naar binnen om te spieken bij hem en hij zat al aan een tafeltje te spelen met de lego’s.

Thuis zijn Noah en ik even lekker op bed gaan liggen, want na zo een slechte nacht en even gehuild te hebben, was ik toch echt wel moe. Helaas heb ik nog niet echt geslapen, maar hopelijk haal ik dat vanacht een beetje in. Na 3 uurtjes mochten we hem al weer op gaan halen. Ook nu zijn we weer gaan lopen en bij aankomst waren de kinderen buiten aan het spelen en hebben we Skyler zo een vijf minuutjes in de gaten gehouden, voordat hij door had dat wij er weer waren.

Hij was heel erg blij om ons te zien en vertelde ons dat hij een hele leuke middag heeft gehad. De lerares zei ook dat hij goed zijn best had gedaan en maar een keer verdrietig was. Dit was na het knutselen, toen vertelde hij dat hij naar huis wilde, maar na een lekkere snack was het weer helemaal goed. Hij heeft gelijk de “mystery bag” mee gekregen. Op zijn volgende schooldag neemt hij deze weer mee terug naar school, met iets in de tas en drie hints en de andere kinderen in de klas moeten dan raden wat hij mee heeft genomen.

Bij thuiskomst liet hij ook nog even snel zijn knutsel werkje zien, dit has hij speciaal voor ons gemaakt, omdat  hij heel veel van ons houdt zei hij!

 

Laatste dag van augustus

En zo zitten we al weer op de laatste dag van augustus. Wat vliegt de tijd toch snel voorbij!! Ergens ben ik wel blij dat de tijd zo snel voorbij vliegt. Dit houd namelijk in dat we steeds dichter bij de komst van de baby komen, maar ook dat het buiten weer wat koeler begint te worden. Aan de andere kant begint het me ook wel te benauwen dat we morgen al in September zitten, want we hebben nog helemaal niets aan de slaapkamers gedaan, zodat alles klaar is tegen de tijd dat ons beebje zich aan zal melden.

Ik weet niet of ik het al eens eerder geschreven had, maar het is de bedoeling dat Skyler en Noah bij elkaar op de kamer komen. We hebben gisteren een mooi stapel bed voor ze besteld, die we hopelijk over 2 weken op kunnen halen. We hebben beneden nog wel 2 slaapkamers, maar er zit ook nog een deur beneden en wat dat betreft vind ik het dan wel een beetje eng om ze alleen beneden te laten slapen. Bovendien zijn ze altijd samen in Skyler zijn kamer te vinden, dus waarom dan ook niet samen een kamer delen. Het stapel bed dat we besteld hebben kan van elkaar afgehaald worden, dus mochten we uiteindelijk weer besluiten om ze een eigen kamer te geven, dan hoeven we geen nieuwe bedden te kopen.

Noah zijn kamer en zijn bed zullen dan voor de baby gebruikt worden. Gelukkig hoeven we niet super veel te doen, maar het is ook niet zo dat er helemaal niets moet gebeuren. Zo moeten er wat gaatjes opgevuld worden in Skyler zijn kamer waar plankjes hebben gehangen en die muur moet dan even opnieuw geverfd worden. In de kast op Skyler zijn kamer hebben we maar 2 planken en heel veel hang ruimte, terwijl beide jongens eigenlijk geen kleding hebben dat opgehangen moet worden. Hiervoor ben ik gisteren met Troy naar de Home Depot geweest om planken te halen en hij gaat ze deze week nog even inbouwen voor ons.

Op de baby kamer moeten we alle muren opnieuw verven en ook nog wat gaatjes opvullen, dus daar is nog wel het een en ander te doen, maar hopelijk kunnen we daar ook binnen nu en 2 weken aan gaan beginnen. En als we eenmaal bezig zijn, dan gaat het gelukkig wel allemaal snel. Er staat dus genoeg op het programma voor de aankomende weken. Sommige mensen vragen soms wel eens waar ik me druk om maak, maar ik wil gewoon alles klaar hebben voordat de feestdagen straks voor de deur staan, voordat ons meisje zich aan meld en voordat opa hier weer aankomt. Ik wil van mijn zwangerschaps verlof kunnen genieten, zonder dat er hier of daar nog geklust moet worden. Bovendien wil ik Noah zo snel mogelijk in Skyler zijn kamer hebben, zodat hij niet het gevoel heeft, dat hij “verbannen” wordt, vanwege zijn zusje.

Niet alleen het klussen staat op het programma, maar ook de grote dag voor Skyler. Aanstaande donderdag gaat hij namelijk voor het eerst naar “school” en hij heeft er ontzettend veel zin in. Vorige week hebben we de kalender voor September opgehaald en wat papieren ingevuld voor de lerares en toen heeft Skyler al even met wat vriendjes en vriendinnetjes mogen spelen. Hij is die avond dan ook heel tevreden in slaap gevallen en vroeg of hij de volgende dag weer naar school zou mogen om opnieuw met zijn vriendjes te kunnen spelen. Noah zal zijn grote broer wel missen op de dagen dat hij op school zal zitten.

Afgelopen week hebben we ook Noah zijn nietje laten verwijderen en dat ging een stuk makkelijker dan het verwijderen van Skyler zijn hechtingen. Noah heeft geen kik gegeven en het nietje was er dan ook uit voordat we er erg in hadden. Hopelijk zien we nu voorlopig de binnen kant van de urgent care niet meer. Ik hoop dit jaar alleen nog maar voor controles of de geboorte van ons beebje naar het ziekenhuis te gaan. Morgen begint September, dat geeft ons precies 4 maanden om niet meer naar de dokter te hoeven, zullen we het gaan halen?

Mini shower en een nietje

Afgelopen maandag ben ik een dagje thuis gebleven van werk. Ik heb vorige week vrijdag het werk van een college over genomen en heb toen iets te veel gedaan. Dat weekend heb ik opgeruimd en ben ik aan een grote schoonmaak begonnen en dat hakt aardig in op een zwanger lichaam. Het is niet zo dat het huis vies is, maar ik denk dat mijn nesteldrang zich langzaam aan begint te uiten, want ik wil ineens alles helemaal spik en span hebben. Dit alles resulteerde natuurlijk in een hele pijnlijke rug en bovendien vind de kleine het erg leuk om op mijn Ischiaszenuw te zitten en dus kon ik maandag bijna mijn bed niet uit komen van de pijn.

Gelukkig gaat het nu al wel beter. Mijn rug is nog wel pijnlijk en het trekt ook nog wel door naar mijn been, maar ik kan in ieder geval weer redelijk lopen. Gisteren werd er bij aankomst op werk door bijna iedereen wel gevraagd hoe het met me ging. Erg aardig natuurlijk allemaal, dat iedereen best bezord leek, maar ik vond het tegelijkertijd ook wel raar. Het feit dat iedereen van mijn pijn af wist vond ik raar, want ik had bijvoorbeeld ook gewoon een dagje vrij kunnen hebben. Later in de dag bleek dat iedereen er vanaf wist, omdat ik een verrassing in het water heb gegooid, door maandag niet op werk te komen.

Tijdens de lunch kwamen er een aantal vrouwen op me af met een paar leuke cadeau tasjes en daarin zaten wat cadeautjes voor de kleine. Het was de bedoeling om maandag ochtend een minishower te hebben op werk, maar dat was nu dus helemaal in het water gevallen, dus besloten ze het maar te doen tijdens de lunch. Ik voelde me direct ontzettend schuldig, maar er werd me verzekerd dat het kindje en ik op de eerste plaats komen en dat het jammer was dat het zo gelopen was, maar dat het nu eenmaal niet anders was. In princiepe doet de klant normaal gesproken maar 1 babyshower per persoon, maar omdat iedereen het zo leuk vond dat we nu een meisje zullen krijgen, hebben een paar dames besloten om zelf iets te organiseren.

De kleine meid is verwend met een paar leuke rompers, pyjama’s, outfits, sokken en wat zelf gebreide spulletjes en natuurlijk luiers en billen doekjes. Ook kregen we nog een kaartje met wat geld erin, om zelf iets leuks te kopen. Ik had het absoluut niet verwacht en vind het zo ontzettend lief dat de klant zo mee leeft met ons!

Zo leuk als dat de dag ’s middags was, zo minder leuk was het ’s avonds. Na het eten zijn we even naar de Kmart gereden om iets leuks te kopen voor de kleine van het geld dat we gekregen hadden. Ik had vorige week een wip stoeltje en een schommel stoel in de reclame folders zien staan, in hetzelfde materiaal als waar we de kinderwagen en de luier tas van hebben, maar helaas waren ze nu niet meer in de reclame. Het scheelde ruim de helft aan geld, we gaan het alsnog wel kopen voor onze kleine meid, alleen is het er gisteren avond niet meer van gekomen, omdat Noah in de winkel viel, terwijl ik wat tussen de kleding stond te neuzen.

Meneertje klapte met de zijkant van zijn hoofd op een houten plank en dat begon gelijk te bloeden. Bij de toiletten heb ik het wat schoon weten te maken en toen zag ik dat het geen hele grote snee was, maar dat het wel behoorlijk diep was. Diep genoeg om voor mijn gevoel toch even langs de instacare te rijden en het na te laten kijken. Achteraf gezien zijn we blij dat we het gedaan hebben, want de dokter vond het toch wel verstandig om er een nietje in te zetten. Bij aankomst hebben ze eerst een gel in de wond gestopt om het te verdoven en vervolgens is het 20 minuten later dicht geniet. Noah was heel braaf en heeft heel goed geluisterd naar de dokter, ondanks dat hij ook wel even heel hard heeft gehuild, maar het is natuurlijk ook niet niks en is behoorlijk indrukwekkend allemaal. Skyler praatte ondertussen aan een stuk door tegen Noah en probeerde op zijn manier om aan hem uit te leggen dat hij nu een zelfde “auwie” had als Skyler en dat het allemaal goed zou komen. Ondanks dat je hart zeer doet als je kindje pijn heeft, voel je dan ook trots, als je andere kindje zo lief is voor zijn broertje! Over 7 dagen mag het nietje eruit gehaald worden. (Hieronder links en foto van Noah, rechts Skyler een paar maanden geleden)

   

Skyler laat overigens de laatste weken sowieso wel heel erg merken dat hij echt wat ouder is. Hij is ontzettend behulpzaam naar Noah toe, ondanks dat ze ook kunnen vechten als kat en hond, maar ik denk dat alle broers en zussen die fase wel hebben. Hij kan ook niet wachten totdat hij naar school gaat en als we het over zijn zusje hebben, dan glimt hij van oor tot oor. Zo liet hij me van de week plotseling zien met zijn beertje, hoe hij zijn zusje vast zou houden, als zij eenmaal geboren is. Ook zit hij regelmatg naast me en legt dan zijn hand op mijn buik, of begint uit het niets tegen mijn navel te praten, want volgens Skyler kan hij haar daardoor namelijk zien en horen. Ik ben dan ook heel benieuwd naar zowel Skyler als Noah’s gezichtjes als zij hun zusje voor het eerst zullen zien.

Preschool oriëntatie

Al een tijdje ben ik een beetje aan het rond kijken hoe het school systeem hier in elkaar zit. In Nederland mag je vanaf 4 jaar naar school, maar ik had geen idee hoe het hier nu eigenlijk werkt. Hier mag je pas met 5 jaar naar school en dan moet je voor 1 september van dat school jaar 5 zijn geworden. Ben je op 2 september jarig, dan val je buiten de boot en mag je pas met 6 jaar naar school. Skyler zal dus met ongeveer 5.5 jaar naar school mogen en Noah zal bijna 6 zijn als hij naar school gaat. Hetzelfde geldt voor ons kleine meisje, dat voor nu nog lekker warm in mijn buik zit. (Bovendien wil ik daar voorlopig nog niet aan denken, ik vind dit al moelijk genoeg)

Voordat Skyler echt naar school zal gaan, mag hij wel naar preschool. Preschool voor ons, is zoals de peuterspeelzaal in Nederland. De preschool is overigens niet verplicht en mag je dus geheel achterwege laten als je dat zou willen. Wij hebben er voor gekozen om Skyler vanavond in te schrijven voor preschool.

Ik denk dat hij er wel aan toe is. Hij is verschrikkelijk lief voor Noah, hoewel ze ook als hond en kat kunnen vechten, maar we merken in bepaalde opzichten ook dat hij toch ouder is dan Noah. Bovendien is hij erg leergierig en is hij in onze ogen best slim voor zijn leeftijd. Ik snap dat iedere ouder dat zegt van zijn of haar eigen kindje, maar het is echt zo. Ook denken we dat het een goede voorbereiding is voor als hij straks wel hele dagen naar school zal gaan, dan is de omschakeling niet zo groot.

Rond 17.00 uur konden we dan ook terecht bij de preschool voor een oriëntatie gesprek. Uiteraard hebben we van te voren een beetje aan Skyler uitgelegd wat we gingen doen en wat preschool nu eigenlijk is en hij was reuze enthousiast en hij was natuurlijk ook bij het oriëntatie gesprek aanwezig. We werden thuis bij Jolene verwacht. Jolene en haar dochter Katie zijn samen de leraressen van de preschool en de preschool wordt vanuit Jolene haar huis draaiende gehouden. Zij heeft een heel leuk klas lokaal ingericht en de achtertuin is helemaal omheind en daar staan schommels en wipjes en derelijke. Wij hadden al van de preschool van Jolene gehoord, vanaf het moment dat ik in verwachting was van Skyler. Sommige mensen hebben hun kinderen daar gebracht en sommige mensen zijn zelf bij Jolene naar de preschool geweest. Zij geeft dan ook al 35 jaar les vanuit haar huis en iedereen die wij kennen praten vol lof over haar en de preschool.

In het oriëntatie gesprek vertelde zij over hun manier van les geven, hoe vaak Skyler naar school zou gaan en wat hij zo al zou leren. Ook vertelde ze dat ze zo af en toe een field trip doen, waarbij ze bijvoorbeeld naar de brandweer gaan of naar de dierentuin. Op de verjaardag van de kinderen worden ze in het zonnetje gezet om de zoveel tijd zijn ze allemaal een keer de speciale helper van de dag. Al met al lijkt het ons een hele leuke preschool voor Skyler waar hij veel zal leren en veel plezier zal hebben, dus we hebben hem vanavond dan ook gelijk maar ingeschreven. Zijn eerste echte lesdag zal op 6 september zijn en hij gaat dan voor 3 uurtjes in de middag.

Het is een grote stap voor onze man, maar ook een hele leuke stap, waar hij heel erg naar uit kijkt. Ik kijk er ook naar uit, maar wel met gemengde gevoelens. Ik kijk er niet naar uit, omdat wij graag onze handen vrij zouden willen hebben. Als dat zo was, dan hadden we hem net zo makkelijk naar een dag opvang kunnen brengen. Ik kijk er naar uit, omdat hij er zo naar uit kijkt en hij er veel baat bij zal hebben. Aan de andere kant maakt het me verdrietig, omdat de tijd zo ontzettend snel voorbij lijkt te gaan. Waar is toch dat kleine babietje gebleven dat op 14 februari 2009 na negen lange maanden eindelijk in mijn armen lag? Ik heb vanmiddag dan ook wel met een brok in mijn keel zitten praten, en dan helpen zwangerschaps hormonen ook niet mee. Ik ben dan ook benieuwd hoe de eerste schooldag gaat zijn voor zowel Skyler als mijzelf.

We noemen haar…

Sommige mensen zullen nu misschien wel denken dat we de naam van onze dochter bekend gaan maken, maar helaas moet men daar nog zo een 19 weken op wachten. Die naam maken we pas bij de geboorte bekend. Wat we nu wel bekend gaan maken is de naam van onze poes: Kiki.

Afgelopen dinsdag hebben we Kiki uit het asiel gehaald. Dan wilde al een tijdje een hondje hebben, maar we konden geen huisdieren hebben, omdat Brian en Carrie 2 honden hebben. In West Valley City is de regel dat je maar 2 huisdieren in huis mag hebben. Nu Brian en Carrie verhuisd zijn begon Dan weer over een hondje, maar met 2 energieke jongens en een klein meisje nu nog in de buik, lijkt het mij heel erg druk worden. Misschien als de jongens wat ouder zijn, dat we alsnog gaan kijken voor een hondje, maar voor nu besloten we te gaan kijken voor een kat.

Uiteraard heeft een kat ook aandacht nodig en het beestje zal ook verzorgd moeten worden, maar een kat is wat minder afhankelijk dan een hond en bovendien houden we allebei van katten, dus leek dit voor ons de beste optie. Ook leek het ons heel leuk voor de jongens om een huisdier te hebben en zoals het er nu naar uit ziet, lijkt dit een prima keuze te zijn geweest.

Maandag middag na werk zijn we in het asiel gaan kijken. In de eerste instantie waren we naar de Petsmart gereden, maar zij hadden op het moment geen dieren die een nieuw huis zochten, dus werden we door verwezen naar het asiel. We zijn toch nog even door het honden gedeelte gelopen, maar de jongens vonden de honden eigenlijk maar een beetje eng, dus de keus voor een kat werd steeds meer bevestigd. Overigens is het wel ontzettend zielig om te zien hoeveel honden (en katten) er eigenlijk een nieuw huis zoeken.

Er waren een aantal oudere katten, maar er waren ook een paar kittens. We hebben uiteindelijk voor een kitten gekozen, zodat zij met de kinderen op kan groeien en aan de kinderen kan wennen en natuurlijk andersom. De meeste oudere katten waren schuw, of gingen niet samen met kinderen, of waren het liefst buiten. Bij de kamer waar de kittens zaten, gingen de jongens ook heel enthousiast op hun knietjes zitten en keken hun oogjes uit.

De meeste kittens waren volop aan het spelen en hadden de meeste standaard kleuren. Ons oog viel op een kitten die in een speel huisje lag. Ze lag half te slapen en half de andere kittens in de gaten te houden. Volgens het papiertje op de deur was dit een vrouwje, die pas 2 maandjes oud was, genaamd Laurie. Toen er werd gevraagd of wij kennis wilden maken met een kitten wezen we dan ook Laurie aan. Op het moment dat Laurie in mijn armen werd geplaatst begon ze gelijk te spinnen en wat mij betreft was het ook “liefde op het eerste gezicht”. We besloten toch nog even om er een nachtje over na te denken, want wij hadden ook helemaal geen spullen in huis en was dit nu echt wel wat wij wilden?

Gelukkig hebben we er geen hele nacht over na hoeven denken, we waren er eigenlijk bij thuiskomst al over uit dat Laurie voor ons het poesje was en dat we haar in huis wilden halen. Dinsdag middag ben ik ook iets eerder weg gegaan van werk en heb een kattenbak gekocht, en alle andere dingen die een poes nodig heeft en daarna ben ik door gereden naar het asiel. Laurie zat gelukkig nog altijd in het asiel en niemand wilde haar in de tussentijd hebben. Dus na een kleine 15 minuten in het asiel te hebben door gebracht, stond ik buiten met Laurie.

Tijdens de kennis making met Laurie op maandag, zei Noah heel lief:” awwww doggie”. Dus ik heb hem verteld dat het geen “doggie” was, maar een “kitty”, waarop hij heel lief antwoorde: '”awwwww Kiki”. Op dat moment besloten we ook maar gelijk dat Laurie geen Laurie meer zou heten, maar van nu af aan als Kiki door het leven zou gaan.

De jongens zijn reuze enthousiast over haar en Kiki lijkt ook al helemaal haar plekje in huis gevonden te hebben. Na de eerste avond voor een groot deel verstopt te hebben gezeten, kwam ze al snel te voorschijn en ze rent regelmatig achter Skyler en Noah aan.

We moeten binnen nu en een maand terug komen bij het asiel, dan wordt Kiki gesteriliseerd. Dat is een van de voorwaardes van het adopteren van een kitten. Omdat het asiel haar op ongeveer 2 maandjes schatte, zou ze nog te jong zijn. Verder kregen we een certificaat mee voor een gratis dierenarts bezoek en een gratis vervolg bezoek en een waardebon voor $250 aan medicijnen, mocht Kiki die nodig hebben. We hadden zelf al een vermoeden van wel, omdat haar linkeroogje erg vies was en daar alleen maar prut uit kwam, Dus we hebben haar afgelopen donderdag gelijk maar naar de dierenarts gebracht en daar werd Kiki helemaal gezond verklaard, maar kreeg inderdaad wel oogdruppels. Volgende week moeten we een keer terug komen, om te kijken of de oogdruppels geholpen hebben en dan krijgt ze ook gelijk nog een inenting. Daarna kunnen we waarschijnlijk gelijk een afspraak maken voor de sterilisatie, omdat de dierenarts haar op ongeveer 3.5 maand schat in plaats van 2 maanden.

Zo hebben we deze maand al weer veel “dokter” bezoekjes gehad. Zowel de dierenarts als de kinderarts. Vorig weekend, voordat we Kiki hadden werd er bij Skyler een oog ontsteking geconstateerd. En Noah is al ruim een maand tegen een oor ontsteking aan het vechten. Na de eerste antibiotica kuur, zei de kinderarts dat de oor ontsteking weg leek te zijn, maar na een paar dagen bleek dat dat niet waar was, dus kreeg hij opnieuw een antibiotica kuur. Daar is hij nu sinds dinsdag vanaf, maar hij loopt sinds vandaag weer te klagen over een “auwie” aan zijn oor, dus ik heb hem vanavond toch nog maar even mee genomen naar de dokter.

Noah heeft vocht achter zijn rechter trommelvlies zitten. Dit zou van de vorige ontsteking kunnen zijn en is dus aan het verminderen, maar het zou ook kunnen betekenen dat het oor juist weer opnieuw begint te ontsteken. Omdat hij nu al 2 AB kuren heeft gehad, wilde de dokter hem niet nogmaals aan de medicijnen zetten, omdat de volgende stap 3 peniciline prikken zouden zijn, de gelijk een stuk zwaarder zijn dan de AB. Nu moeten we zijn oortjes over een dag of 3 opnieuw na laten kijken en in de tussentijd mogen we hem Tylenol geven. Uiteraard mogen we terug komen als de pijn alleen maar erger lijkt te worden.

Ook heb ik navraag gedaan naar buisjes. Ik heb vroeger zelf buisjes gehad en Noah heeft ze misschien ook nodig. Er werd mij vandaag verteld dat een criteria voor buisjes, 4 oor ontstekingen in een half jaar kunnen zijn, of een aanhoudende oorontsteking die zelfs met de peniciline niet weg te krijgen is. Noah zou dus heel waarschijnlijk een kandidaat kunnen zijn. We zullen nog even af moeten wachten en hem in de gaten moeten houden.

De echo

Ruim vier weken na de geslachts bepalende echo was het dan eindelijk tijd voor de medische echo. Het verschil tussen deze twee echo’s is dat bij de een echt alleen gekeken wordt naar het geslacht van de baby en bij de ander wordt alles nagekeken om te kijken of het kindje gezond is. Er zijn natuurlijk altijd dingen die niet met een echo gezien kunnen worden, maar als de mediche echo goed is, dan is het kindje ook  9 van de 10 keer echt gezond.

Wij mochten ons vandaag om 10.00 uur melden en gelukkig liep het iets sneller dan de vorige keer en zaten we om 10.10 uur al in de onderzoeks kamer. We hadden de jongens mee genomen en Skyler was dan ook reuze benieuwd naar zijn zusje en heeft aandachtig naar het scherm zitten kijken.

Ik was best wel zenuwachtig, want het lijkt wel alsof je tegenwoordig heel veel zielige verhalen hoort. Bovendien lijk ik deze zwangerschap toh wat gereserveerder, maar ik denk dat dat ook te maken heeft met de miskraam die ik in december heb gehad. Heel naief dacht ik dat mij zoiets niet zou over komen, maar dan gebeurt het toch en dat is best een moeilijke periode. Je realiseert je dan ook nog meer dan normaal dat een zwangerschap toch wel heel speciaal is.

Gelukkig waren alle metingen van ons kleintje helemaal in orde. De botten werden op gemeten en het hoofdje, er werd naar de buik gekeken en of alle organen aanwezig waren en natuurlijk naar het hartje, of alle kamers aanwezig waren. Ook werd er gekeken of de navelstreng helemaal kompleet was en of er al dan niet een hazelipje zou zijn, maar gelukkig is alles helemaal in orde.Zenuwen waren er ook omdat ik haar wel voel bewegen, maar nog niet super veel. Dit blijkt te komen omdat zij met haar rug tegen mijn buikwand aanligt en de placenta ligt ook tegen mijn buikwand aan, dus alle bewegingen worden eerst door de placenta opgevangen. Maar daar moet nu snel verandering in gaan komen, omdat zij steeds sterker wordt. En alsof ze het wist, terwijl ik dit typ voel ik haar volop bewegen. Net zoals ze tijdens de echo deed.

En toen was daar dan het moment van de waarheid, zou onze meid nog steeds een meid zijn? Ook daarover hoor je nog wel eens rare verhalen. Tegenwoordig al een stuk minder dan in het verleden, alle apparatuur is natuurlijk steeds beter geworden over de jaren, maar soms worden er nog wel eens fouten gemaakt. Zo is Angela in de eerste instantie verteld dat Jakob een meisje zou zijn en later bleek hij toch echt een jongen. Maar gelukkig is onze meid nog steeds een meid!! We konden het nu ook echt goed zelf zien op het scherm. Ons meisje meet iets kleiner dan mijn uitgerekende datum. Ik ben op 2 december uitgerekend en de echoscopiste kwam uit op 5 december. Een klein verschil van 3 dagen. Maar bij de meting van mijn buik, later door mijn arts, kwam de arts uit op 29 november. Het kan allemaal en we hoeven ons nergens zorgen over te maken. Het kan zijn dat ons meisje gewoon iets kleiner is, of dat mijn buik gewoon iets groter is. Hoe dan ook, ik ben pas 1 kg aangekomen en hoef me nergens geen zorgen over te maken. Zolang er geen verschil is van 2 weken, houdt de arts gewoon 2 december aan. Ach, we zien het met der tijd allemaal wel. De kleine komt wanneer zij er klaar voor is. Voor nu mag ze nog even lekker bij mama blijven zitten.

Hogle Zoo en vuurwerk

Afgelopen zaterdag had Dan zowaar een dagje vrij gekregen. Hij had er niet specifiek om gevraagd, maar deze week was hij gewoon zo ingeroosterd. Uiteraard zul je ons daar niet over horen klagen, want zo vaak komt dit natuurlijk niet voor.

We hadden dan ook afgesproken om er een gezellige dag uit van te maken met de jongens. We wilden tijdens het bezoek van mijn vader al naar de dierentuin, maar door de hitte is dit er eigenlijk niet meer van gekomen. Niet dat het nu heel veel verschil maakte, want het is nog altijd verschrikkelijk warm en zaterdag was het zelfs 38 graden. Gelukkig is er in de dierentuin ook aardig wat schaduw te vinden en overal hangen misters, dus het was op zich niet verkeerd om daar rond te lopen.

Eerst heeft Dan 's ochtends een ontbijt voor ons klaar gemaakt, zodat we met een goed gevulde buik weg konden gaan. We hadden ons laten vertellen dat de dierentuin geen eigen etenswaren meer accepteerde, maar dit bleek achteraf gezien niet waar. Maar omdat we dat van te voren niet wisten, hebben we thuis eerst lekker aan het ontbijt gezeten en 's middags zouden we dan ook thuis weer iets eten.

Rond 11.30 uur zijn we vertrokken richting de dierentuin. We hadden de jongens thuis al goed ingesmeerd met zonnebrand creme, want met hun lichte huid en blonde haren, zijn ze natuurlijk erg snel rood. Dat zullen ze wel van mama hebben, want ook ik ben bij de eerste zonnestralen meestal al verbrand. Onderweg zijn we nog even gstopt bij Les Schwab, want zij hadden een coupon, waarbij je een kinder toegangs kaartje gratis kon krijgen, bij aankoop van een toegangs kaart voor een volwassene. Er was hiervoor geen andere aankoop nodig en Les Schwab lag toch op de heenweg.

Bij de dierentuin hebben we vervolgens alleen een kaartje voor onszelf aan hoeven te schaffen, omdat we Skyler zijn kaartje gratis kregen en Noah zijn toegang sowieso gratis was vanwege zijn leeftijd. Wel hebben we 4 treinkaartjes gekocht, omdat Skyler heel graag een trein ritje wilde maken. We wilden voornamelijk naar de dierentuin, omdat de Rocky Shores eindelijk geopend zijn aan het begin van deze maand. Sinds vorig jaar was er een groot gedeelte van de dierentuin afgesloten, vanwege de verbouwingen en nu konden we eindelijk zien wat er bij gekomen was. Het was absoluut geen teleurstelling en we hebben genoten van wat we gezien hebben. Vooral de jongens waren erg onder de indruk. Bij het eerste gedeelte keken we over het water uit, waar we de zeeleeuwen konden zien zwemmen van bovenaf en als je steeds iets verder liep, kon je steeds meer onder water kijken. Ook hebben we ijsberen kunnen bewonderen.

Uiteraard waren de Rocky shores niet de enige reden dat we naar de dierentuin wilden en we zijn natuurlijk ook door het hele park heen geweest. We hebben een hele fijne middag in de dierentuin gehad en Skyler had achteraf geweldige verhalen. Ik was wel blij dat we op weg naar huis gingen, want ik begon toch wel moe te worden en dat begon ik ook wel een beetje in mijn buik te voelen. Bij aankomst thuis ben ik dan ook even samen met de jongens op bed gaan liggen.

Die avond waren we bij Brian en Carrie thuis uitgenodigd om het vuurwerk van Westfest te gaan bekijken, dus een middagslaapje kon voor ons geen kwaad. Westfest is een kermis in West Valley aan het einde van de maand juni, die afgesloten wordt met een mooie vuurwerk show. Normaal gesproken gaan we ergens op het kermis terrein op het gras zitten om de show te bewonderen, maar we hadden ons laten vertellen dat je het vuurwerk ook bij Brian en Carrie thuis kunt zien.

We hebben eerst lekker gegeten van de barbeque. Brian en Carrie hadden het vlees verzorgd en iedereen die langs kwam nam een side mee. Wij hadden een spinazie dip gemaakt met brood en zo waren er ook pasta salades, groentes met dip en fruit met dip. We hebben opnieuw onze buiken heerlijk vol gegeten. De vuurwerk show zou pas om 22.00 uur beginnen, maar er waren zoveel mensen, dat de tijd dankzij de gezelligheid snel voorbij ging.

Carrie's zusje Whitney kwam ook langs, met haar 3 weken oude baby Saiyge en terwijl ik Saiyge op mijn arm had, kwam Skyler met hele grote open ogen aan mij vragen of mijn baby meisje al uit mijn buik vandaan was. We hebben hem nog even moeten verzekeren dat dat nog wel even duurt.

Rond 21.45 uur zijn we met zijn allen naar buiten gegaan en hebben we genoten van een mooie vuurwerk show, waarna we allemaal weer richting huis zijn gegaan. Al met al hebben we een hele fijne zaterdag gehad!

Vaderdag en hitte

Afgelopen zondag was het al weer vaderdag. Vaderdag betekend dat we al weer een half jaar in 2012 zitten. Wat gaat de tijd toch snel! Vaderdag betekend ook dat het inmiddels al weer 4 jaar geleden is dat ik een positieve zwangerschaps test vast mocht houden en wij later ouders zouden worden van Skyler. En nu is ons derde kindje gewoon op komst.

Op vaderdag hebben we eigenlijk niet veel bijzonders gedaan. Het is hier al een paar weken erg warm weer en vooral de laatste week halen we temperaturen van ergens tussen de 30 en 35 graden. Zo ook op vaderdag. Dat maakt het voor mij op het moment wat minder aantrekkelijk om iets te gaan doen. Dan mocht die dag uiteraard lekker uitslapen en hij heeft daar dankbaar gebruik van gemaakt, want om 11.00 uur zijn we hem maar wakker gaan maken.

Nadat hij eindelijk op was, hebben we even snel een boodschap gedaan en daarna zijn we thuis gewoon gaan relaxen. Dan moest helaas op vaderdag om 16.00 uur werken, maar aangezien we toch niets speciaals hebben gedaan, vond hij het niet zo erg.

Toen Noah op bed lag voor zijn middag slaapje en Dan een spelletje is gaan spelen op de xbox, zijn Skyler en ik naar Mindy over gelopen en hebben we even heerlijk in hun zwermbad gezwommen. Wat is dat toch lekker in de hitte. Skyler is een echt water ratje en heeft het prima naar zijn zin in het zwembad. Bovendien is hij naderhand ook altijd lekker vermoeid, dus slaapt hij later erg lekker.

‘s Avonds waren we bij Mindy uitgenodigd voor het eten, dus ik hoefde in dit warme weer niet te koken, wat ook wel eens lekker is natuurlijk. We hebben een fijne avond gehad en natuurlijk hebben we Dan wel gemist, maar goed, soms is het niet anders.

Aanstaande zaterdag is hij lekker vrij en dan gaan we gezellig met de jongens een dagje naar de dierentuin. Het nieuwe gedeelte in de dierentuin is eindelijk geopend, en we zijn erg benieuwd hoe dat eruit ziet. Ik heb me laten vertellen dat het allemaal heel mooi is geworden, dus we kijken uit naar een leuk en gezellig uitje.

So long, farewell, auf wiedersehen, good bye…

Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan. Helaas is de tijd van gaan, na drie weken weer aangebroken. Je zou denken dat het afscheid nemen onderhand misschien wel wat makkelijker is geworden, maar niets is minder waar. Ik blijf het moeilijk vinden. Ik kan me altijd wel groot houden, totdat mijn vader door de douane heen is en nog een keer kan zwaaien… Gelukkig hebben we wel weer een nieuw bezoek om naar uit te kijken, maar dat neemt niet weg dat het toch moeilijk blijft.

Op donderdag probeerde ik online in te checken voor mijn vader en tijdens het inchecken kwam er een melding dat er iets aan zijn vluchten veranderd was, waardoor hij zijn vlucht van Boston naarr Amsterdam hoogstwaarschijnlijk niet zou gaan halen. Ik heb contact opgenomen met de vliegtuig maatschappij en zij hebben mijn vader over geboekt op een latere vlucht. Achteraf gezien maar goed ook, want als er geen verandering was gemaakt dan had hij de vlucht inderdaad niet gehaald.

Gelukkig hebben we wel weer veel leuke herinneringen om op terug te kijken. Vooral voor mijn jongens blijf ik het helemaal geweldig hebben. Zij hebben een speciale band met opa, wat niet iedereen kan zeggen als er een oceaan tussen zit. Noah begreep het nog niet echt dat opa weg ging, maar Skyler wel en we waren een beetje bang voor zijn reactie, maar gelukkig hebben we hem de laatste dagen wel een beetje voor kunnen bereiden en hebben we vandaag ook al weer met opa gesproken op Skype.

Gelijk de eerste dag na aankomst van mijn vader zaten we bij de dokter met Skyler voor hechtingen en zo zaten we in zijn laatste paar dagen bij de dokter met Noah. Hij voelde zich al een paar daagjes niet echt lekker en uiteindelijk besloten we toch maar even om hem na te laten kijken. Arm manneke blijkt een oorontsteking te hebben die geklapt is, maar omdat hij altijd veel wax in zijn oren heeft zitten kon de troep er niet uit. Gelukkig zijn zijn order schoongemaakt en kon alle prut eruit. Ook heeft hij antibiotica gekregen en oordruppels. Hij voelt zich overigens inmiddels wel al een stuk beter.

Nu lopen Dan en Skyler ook wat te snotteren en Dan klaagt over pijnlijke spieren. Ik hoop dat ik zelf over geslagen zal worden, maar met mijn geluk ben ik straks ook ziek en heb ik het nog erger dan allemaal te pakken.

Inmiddels begint het nieuws van ons dochtertje ook te bezinken. Wij zijn echt in de zevende hemel. Dan is nog wel een beetje bang dat er straks bij de 20 weken echo toch nog geconstateerd wordt dat zij een jongen blijkt te zijn, maar ik ben er van overtuigd dat dat niet zo is. Ten eerste omdat de zwangerschap toch anders is en ten tweede ben ik er van overtuigd dat de echoscopiste ons gevraagd zou hebben om op een later tijdstip terug te komen, als zij niet 100% zeker was. Aanstaande woensdag moet ik weer op controle en dan zal ik ook een afspraak maken voor de 20 weken echo. Hopelijk is Dan tegen die tijd dan echt wel overtuigd. Ik voel ons kleine meisje ook af en toe al bewegen, ik kan niet wachten om dit constant te kunnen voelen en dat anderen het ook kunnen voelen. Ik ben vooral heel benieuwd naar de reacties van de jongens.

Ons meisje zorgt er trouwens ook voor dat ik heel erg moe ben. Ik heb af en toe gewoon moeite om mijn ogen open te houden. Tijdens het bezoek van mijn vader bleef ik toch vaak wat langer op dan normaal en de moeheid van de zwangerschap hakt er dan aardig in. Het is nu trouwens best raar om ‘s avonds weer zo alleen te zitten. Opa is weer in Nederland en ligt nu lekker te slapen, de jongens liggen ook op bed en Dan is aan het werk, dus ik ga ook zo lekker mijn bed in.

Skyler en Noah krijgen….

…. een zusje!!! ♥♥♥♥

Nog bijna niemand wist dat ik weer in verwachting was. Na de miskraam in december, durfden wij het nieuws eigenlijk niet echt te delen. Ik had een positieve test in mijn handen op 24 maart. We wisten dat de kans er was dat ik in verwachting zou zijn, maar toen ik ineens een positieve test in mijn handen had, was het toch nog een grote verrassing voor ons. Soms hoor je wel eens dat het maanden kan duren na een miskraam voordat je weer in verwachting bent, dus het was ondanks de planning toch een hele grote verrassing.

Een paar dagen na het ontdeken van de zwangerschap had ik wat bloedverlies. Natuurlijk sloeg de paniek gelijk toe, maar ik mocht langs komen voor een bloedonderzoek en dat zag er goed uit. 48 uur na dit onderzoek, moest het herhaald worden en de bedoeling was dat mijn waardes verdubbeld zouden zijn. Niet alleen waren die verdubbeld, maar inmiddels waren die verdriedubbeld! Bij mijn eerste officiele afspraak met mijn obgyn kreeg ik ook gelijk een echo, en ook daarop was alles in orde.

Ik ben nu 14 weken in verwachting. 14 weken is ook het termijn dat mijn dokterskantoor tegenwoordig echo’s kan uitvoeren om het geslacht van het kindje te bepalen. Het leek me dan ook verschrikkelijk leuk om dat uit te kunnen vinden terwijl mijn vader hier zou zijn, dus ik had al snel een afspraak gemaakt en die stond gepland voor vandaag.

We werden pas ruim een half uur na de officiele afspraak naar binnen geroepen en daar was ik niet echt blij mee, aangezien je voor een echo veel water moet drinken, zodat alles goed zichtbaar is. Ik moest dan ook heel nodig naar het toilet en had net besloten om te gaan toen we uiteindelijk naar binnen werden geroepen. In de eerste instantie dacht de echoscopiste dat het kindje erg klein meette, maar toen ze het kindje op precies 14 weken meette, was alles gelukkig in orde. Na even een paar keer gekeken te hebben kwamen de magische woorden: “Congratulations, it’s a girl!” Uiteraard waren er tranen van blijdschap, want dat was toch stiekem wel iets dat we hoopten. Natuurlijk is het voornaamste dat het kindje gezond is, maar na  2 jongens, hoop je stiekem toch op dat meisje.

En dat meisje zit nog lekker warm bij mama in de buik en ze is nu al verwend!! Opa heeft vandaag een mooie wandelwagen en auto stoel gekocht, met 2 outfits en handdoeken. Zelf heb ik 2 pyjama’s gekocht en door collega’s van Dan en door Mindy zijn we ook al verwend met nacht japonnetjes, nog een pyjama, sokken en een slabbetje. Zo weet je ‘s ochtends nog helemaal niets en ‘s avonds weet je dat je in verwachting bent van een meisje en is ze al ontzettend verwend! En zo is ook de laatste week van opa in gegaan. De tijd is jammer genoeg weer snel voorbij gegaan, maar ondanks dat hebben we wel een fijne tijd gehad. We zijn veel wezen winkelen en hij heeft vooral genoten van de jongens en zij ook van hem. De hitte heeft het allemaal wel wat moeilijk gemaakt om echt buiten te genieten, maar dat mocht de pret niet drukken. Mindy heeft een groot zwembad in de tuin staan wat heerlijke verkoeling brengt. Ook zijn we van de week bij het nieuwe City creek geweest, waar we hebben gewinkeld en Skyler verkoeling heeft gezocht in de fonteinen. Ook hebben we Brian en Carrie geholpen met de verhuizing naar hun nieuwe huis, dus we hebben ons in ieder geval niet verveeld.Maar voor nu gaan we gelukkig nog een paar dagen tegemoet, voordat opa vrijdag weer op het vliegtuig naar huis stapt. We kunnen dan overigens wel weer af gaan tellen, omdat zijn kleindochter op 2 december verwacht wordt en hij dus de kerstdagen weer met ons wil door brengen!