Onverwachte gasten en een kapotte koelkast

In Augustus is Katie geslaagd voor haar makelaars opleiding en mag zij zich nu officieel makelaar noemen. Dat kwam heel mooi uit, want Arnold en Ker hadden besloten dat zij wilden verhuizen naar West Jordan, om dichter bij Keri haar broer en haar werk te kunnen gaan wonen. Haar broer zou dan kunnen helpen met de kinderen, omdat Keri verschillende diensten werkt en Arnold ‘s nachts en daarom overdag slaapt. Ik heb Arnold en Keri verteld dat Katie nu een makelaar was en zij wilden heel graag met haar werken.

Zo stond hun huis halverwege September op de markt. Al binnen een paar dagen hadden zij een bod gekregen op hun huis en waren zij onder contract. Zelf hadden ze ook al een huis gevonden wat zij erg mooi vonden, maar door omstandigheden liep dat in het water. Al snel hadden zij een nieuw huis gevonden en alles verliep redelijk goed, totdat zij te horen kregen dat de kopers van het huis van Arnold en Keri’s huis, van de koop afzagen. Nu moest dat huis weer op de markt en daardoor was er voor iedereen vertraging, want iedereen was afhankelijk van de verkoop van hun eigen huis. In totaal waren er 7 partijen die op elkaar moesten wachten en Arnold en Keri waren de derde in deze rij.

Na ongeveer een week hadden de kopers hun huis weer onder contract en daardoor kon alles nu weer verder. De datum van tekenen was inmiddels al verzet, maargelukkig niet al te ver. Arnold en Keri konden op een zaterdag tekenen (dit was overigens de eerste officiele koop en verkoop voor Katie) en hun kopers zouden die maandag tekenen en de eerste partij zou dinsdag tekenen. Totdat Arnold en Keri weer een telefoontje kregen, de aller eerste partij is twee dagen voor de verkoop van hypotheek verstrekker gewisseld, waardoor er weer een vertraging zou zijn van een week. Omdat Arnold al 2 keer vrij had genomen van zijn werk, kon hij nu niet weer vrij krijgen, dus hebben ze in overleg met de verkoper van hun nieuwe huis, hun spullen een week voor verhuizing al naar het huis kunnen brengen en in een paar verschillende kamers kunnen zetten.

Hierdoor zaten zij nu alleen met het feit dat er totaal geen spullen meer in hun eigen huis zouden staan, dus vroegen ze ons of ze een week bij ons mochten verblijven. Wij hebben regelmatig gasten die bij ons verblijven dus was dat geen probleem. Arnold en Keri konden in de gastenkamer, of zoals de kinderen het noemen, opa’s slaapkamer. En de twee jongens gingen op een lucht matras bij Noah en Ariana ging op een lucht matras bij Khloé.

Het is achteraf gezien allemaal best mee gevallen, maar 10 mensen in een huis is behoorlijk veel. je kon vooral aan de twee kleinste kinderen merken dat het te veel stimulatie was. De derde avond was Khloé helmaal van de kaart en heeft de hele avond verschrikkelijk gehuild. Ze kon al huilen als je haar maar verkeerd aan keek. Het is ook niet makkelijk om ineens  3 andere kinderen in huis te hebben en alles in een te moeten delen. En laten we het dan maar niet eens hebben over film te zien te vinden die alle de kinderen willen kijken.

Zo een twee weken voordat Arnold en Keri tijdelijk bij ons kwamen, pakte ik ‘s avonds iets uit de vriezer toen ik tot mijn verbazing zag dat de bevroren broodjes, die je normaal gesproken de hele dag op kamer temperatuur moet laten rijzen, in de vriezer al gerezen  waren. Ook  de koelkast zelf voelde warm aan. Ik heb die avond gelijk de home warranty gebeld. Toen wij ons huis kochten hebben de verkopers betaald voor een home warranty. Na het eerste jaar hebben wij die zelf verlengd en als dit soort dingen dan gebeuren, dan komen ze of de kapotte dingen maken en anders vervangen.

Ik kan er een heel verhaal over schrijven, maar het was geen geweldige ervaring. Het bedrijf dat langs zou komen om naar de koelkast te kijken, kwam pas na 3 dagen kijken en moest toen een onderdeel bestellen dat pas na ruim een week geleverd zou worden. Toen die man eenmaal terug kwam en de koelkast gemaakt had, deed deze het weer, totdat Arnold en Keri 2 dagen bij ons waren. Opnieuw heb ik de home warranty gebeld en die gaven aan dat dezelde contractor terug zou moeten komen. Toen we hem uiteindelijk te pakken kregen, gaf hij aan dat hij pas over ruim een week een keer zou kunnen komen kijken. Ik heb toen de home warranty opnieuw gebeld en gevraagd om met een supervisor te spreken. Het is sowieso voor een gezin van 5 personen al niet fijn om uit koelers te moeten leven, maar als er 10 personen in een huis zitten, is het helemaal een ramp.

Zij hebben een nieuwe contractor gestuurd en die kwam gelijk de volgende dag al kijken. Opnieuw moest er een onderdeel besteld en vervangen worden. Na 2 dagen was ook dit onderdeel vervangen en deed de koelkast het weer, maar helaas was het nu ook weer tijdelijk. De contractoris nog een keer komen kijken maar gaf aan dat hij aan de home warranty aan zou geven dat de koelkast niet meer gemaakt kon worden.

Na zo een vier weken met problemen kwa koelkast, kregen we van de home warranty te horen dat zij ons een check zullen geven met een mooi bedrag die wij kunnen gebruiken voor een nieuwe koelkast. We kwamen er ook achter dat de koelkast net zo oud is als het huis. We zijn van de week dan ook gelijk gaan kijken voor een nieuwe koelkast. Toen we bij Lowe’s waren, zagen we dat zij de hele maand aan Black Friday doen. Er waren verschillende sets die nu in de aanbieding zijn met ruim 40% korting en verschillende rebates. Dit werd voor ons ook heel erg aantrekkelijk, omdat de andere appliances dan hoogst waarschijnlijk ook net zo oud als het huis zullen zijn. Door de korting, de rebates en het geld dat wij van de verzekering krijgen, hebben we dan ook een geweldige deal kunnen vinden voor een nieuwe koelkast, fornuis met oven, magnetron en vaatwasser en dat zal morgen afgeleverd worden!

Gelukkig hebben we in de tussentijd wel tijdelijk een koelkast in de garage gehad. Arnold en Keri hadden een extra koelkast in hun garage staan die we hierheen hebben gehaald, dus we hebben tijdens hun verblijf niet geheel uit koelers hoeven leven.

Inmiddels zitten zij al weer een week in hun nieuwe huis. Ik denk dat het voor de kinderen goed was dat zij maar een week bij elkaar waren. Het zijn best goede vriendjes allemaal, maar een week op elkaars lip was toch iets teveel van het goede. Op de ochtend van hun vertrek heeft Noah ook zijn kamer grondig opgeruimd en schoon gemaakt. Het is overigens best raar dat zij niet meer een paar huizen verder op wonen en dat we nu in de auto moeten stappen om bij elkaar op visite te gaan. Maar het is maar een kwartiertje hier vandaan, dus het valt eigenlijk wel mee.

Family visits – Deel 2

Twee nachtjes na het bezoek van Taylor en Bouke, kwam mijn vader weer aan op Salt Lake City airport. Doordat ik de vlucht altijd in de gaten kan houden via een tracker, weet ik wanneer ik van werk weg moet gaan om op tijd op het vliegveld te zijn. Technologie heeft alles wat dat betreft zo makkelijk gemaakt. Diezelfde technologie zorgde er voor dat mijn vader zijn paspoort kon scannen op het vliegveld van Salt Lake City en hierdoor in een verkorte rij kon gaan staan voor de douane. We waren dan ook al vlug thuis waar de kinderen al op ons stonden te wachten.

Een paar dagen na aankomst zouden de kinderen al weer naar school moeten dus het was fijn om nog een paar dagen met opa door te kunnen brengen. Voor donderdag hadden we familie foto’s op het programma staan. De laatste foto’s zijn al weer van anderhalf jaar geleden, dus het werd weer tijd. Foto’s blijf ik belangrijk vinden, omdat ik zelf weinig foto’s heb van mijzelf van vroeger, die liggen allemaal in Nederland en daarbuiten hebben wij misschien een hand vol foto’s van mijn moeder. Ik vind het fijn om te weten dat de kinderen later allemaal herinneringen hebben om naar terug te kunnen kijken. Bovendien is het leuk om te zien hoe de kinderen met de dag veranderen.

Donderdag avond was ‘back to school’ night. De kinderen mochten hun klassen bezoeken en hun leraressen begroeten. Vooral Khloé keek hier heel erg naar uit omdat ze dit jaar voor het eerst iedere dag naar school mag. Ze gaat nu nog wel steeds halve dagen, maar wel iedere dag van de week vergeleken met de twee keer peer week in pre-school. Ook vonden alle drie de kinderen het leuk dat opa mee kon naar school om hun klas lokalen te kunnen bekijken. De jongens hebben ook allebei nog even hun leraressen van vorig jaar bezocht. Alle drie mochten zelf hun plekje in de klas uitzoeken, zodat ze er maandag gelijk klaar voor waren.

Het was de bedoeling om het laatste weekend van de school vakantie nog een leuke road trip te maken, maar doordat Dan die zondag geen vrij kon krijgen bleek dat moeilijk. Ondanks dat de eerste school week wat stress met zich mee brengt om weer een goede routine te vinden, besloten we om de roadtrip het weekend van de eerste school week te doen.

Al zolang wij in de VS wonen en mijn vader ons bezoekt, zijn we een paar keer in Las Vegas geweest, maar nog niet eerder bij de Grand Canyon en dat was toch wel iets dat al die tijd al wel op zijn verlang lijst stond. Als we dan toch deze lange rit gingen maken, besloten we om ook Las Vegas te bezoeken met de kinderen en op de terug weg ook nog de Hoover Dam.

Op vrijdag hebben de kinderen een korte dag, dus we zijn direct na school vertrokken richting St. George. St. George ligt hier op zo een vier uur vandaan en dat was een mooie plek om een tussen stop te maken voor de nacht. Bovendien heeft Skyler bij zo een lange rit ooko medicijnen nodig, omdat hij na een uurtje meestal al wagenziek wordt, dus we wilden ook niet te ver rijden. We hadden daar een hotel geboekt dat direct van de snelweg af ligt en net naast het hotel konden we eten bij Black Bear Diner. De kinderen vonden het helemaal geweldig om in een hotel te kunnen verblijven. We hadden een mooie grote kamer met 3 twee persoons bedden, dus genoeg ruimte voor ons allemaal.

Na een goede nacht rust zijn we ‘s ochtends door gereden naar de Grand Canyon. Dit was opnieuw een rit van zo een 2.5 uur, maar het resultaat was het meer dan waard. Het blijft onbeschrijfelijk als je daar loopt. Je kunt je een voorstelling maken van de Grand Canyon, je kunt het zien op tv en je kunt allerlei foto’s op het internet vinden, maar niets vergelijkt met het moment dat je daar zelf over de Grand Canyon uit kijkt.

Na het lang verwachtte bezoek aan de Grand Canyon zijn we vertrokken richting Las Vegas. De terug weg uit het national park verliep alleen niet zo soepel. Noah en ik hadden allebei een nare hoest, (wat later bronchitis bleek te zijn) en door het hoesten kreeg Noah hoofdpijn en daardoor hebben we ook twee keer moeten stoppen, zodat hij kon spugen. Maar hij was een echte trooper en wilde ondanks het hoesten, de hoofdpijn en het spugen, toch door naar Las Vegas. Eenmaal uit het national park is hij voor een lange tijd in slaap gevallen.

Na een rit van 6 uur kwamen we aan in Las Vegas. De kinderen wisten tijdens het rijden al bijna niet waar ze moesten kijken om alles maar te kunnen zien. Ze vonden het zo verschrikkelijk gaaf om in Las Vegas te zijn. In princiepe is Vegas natuurlijk niet echt een plek voor kinderen, maar alleen al over de strip heen lopen was voor hen verschrikkelijk indrukwekkend. We hadden een hotel dat niet direct aan de strip lag, waar we eerst naar toe gingen om de spullen uit te laden. Ook hier hadden we weer een hele mooie kamer, nog mooier dan de kamer in St. George.

De kinderen hebben zo verschrikkelijk goed hun best gedaan dat weekend. Zij hebben totaal niet geklaagd en hebben ontzettend veel gelopen, zelfs tot in de vroege uren. Nadat we op de kamer wat opgefrist waren zijn we direct vertorkken richting de strip. Hier hebben we onder andere een goochelaar zijn trucjes zien doen en bijvoorbeeld ook 2 maal de show van de Bellagio fonteinen bekeken. De fontijnen en het Venetian hotel/casino waren voor de kinderen het hoogte punt. Het plafond van het Venetian en de gondels die rond varen is niet iets wat je zo maar ergens anders ziet. Ook hebben we in het Venetian hotel/casino ook nog genoten van een heerlijk Italiaans ijsje.

Ik kan niets anders zeggen dan dat alle drie de kinderen heel erg genoten hebben en hun ogen hebben uitgekeken. Als de kinderen genieten, dan genieten wij uiteraard ook. Ondanks het vele lopen hebben zij het vol weten te houden totdat wij rond 02.00 uur weer terug waren in het hotel. Uitgeput zijn we allemaal heel snel in slaap gevallen.

Na het ontbijt in het hotel op de volgende ochtend, was het laatste bezoek Hoover Dam. Hoover Dam ligt zo een 30 minuten buiten Las Vegas. We zijn blij dat we geweest zijn, zodat de kinderen dit ook hebben kunnen zien, maar het was kwa warmte echt niet uit te houden buiten en het voelde alsof we allemaal levend aan het verbranden waren. We hebben uiteraard nog wel een paar mooie foto’s kunnen maken.

Het was de bedoeling om ook de brug nog op te gaan, hier achter mijn vader en de kids, maar door de hitte hebben we dit toch maar niet gedaan en waren we iets eerder dan verwacht op weg naar huis wat opnieuw een rit van 6.5 uur zou zijn.

Het was heel veel rijden in 3 dagen tijd, maar de ervaring en de daarbij behorende herinneringen waren het dubbel en dwars waard. Mijn vader heeft eindelijk de Grand Canyon kunnen zien en voor Skyler, Noah en Khloé was het ook een geslaagde ervaring. Sterker nog, Skyler vroeg zelfs of we zijn verjaardag in Vegas kunnen vieren aankomen jaar. Iets wat overigens niet gaat gebeuren, haha.

De rest van de vakantie van mijn vader was ook geslaagd en vooral productief in ons huis, maar dat is een update voor een volgende blog. Na bijna 4 weken was het weer tijd om afscheid te nemen. Een afscheid waar vooral Khloé het deze keer heel moeilijk mee had, maar gelukkig konden we tegen haar zeggen dat ze ook al weer af kon gaan tellen tot de volgende vakantie, want op 13 December komt opa al weer terug.

Family visits – deel 1

Ruim twee maanden na onze laatste blog, zitten we weer in het dagelijkse ritme van onder andere school, zwemles, werk en huiswerk. De kinderen zijn in de laatste week van Augustus weer begonnen met school, maar voordat het zo ver was hebben we eerst nog genoten van de vakantie en familie bezoek.

Eind Juli kwamen eerst Taylor en haar vriend Bouke bij ons op bezoek. Zij waren eerst naar Las Vegas gevlogen en daar hebben zij een auto gehuurd om eerst een aantal dagen rond te reizen en te kamperen op plekken die zij graag wilden zien. Zo hebben ze een paar dag in onder andere Vegas door gebracht, hebben zij de Grand Canyon bezocht en Zion national park, om uiteindelijk op de laatste dag van Juli bij ons voor de deur te staan.

Zij hebben zo een twee weken bij ons door gebracht. Het was in de eerste instantie de bedoeling dat ze misschien ook een paar dagen bij Chantal en Freddy door zouden brengen, maar Freddy’s huis is nog niet zo heel lang klaar en daardoor staat er nog heel veel rommel en dozen in huis en Chantal is met haar gezin naar Idaho verhuisd. We wisten al een tijdje dat die kans groot was, omdat Justin daar een baan aangeboden gekregen had, maar ze waren nog heel erg aan het twijfelen. Maar uiteindelijk hebben ze de knoop door gehakt en hebben ze hun huis te koop gezet en hebben ze de sprong gemaakt.

Gelukkig hebben Tay en Bouke nog wel iedereen kunnen zien, omdat Chantal nog regelmatig naar Utah kwam omdat het huis nog niet verkocht was en hun spullen voornamelijk in opslag staan. Jakob was in de tussentijd ook jarig en dus hebben we ook allemaal nog een fijne avond samen gehad.

Het was ook heel leuk om ze hier te hebben. De kinderen vinden het ook heel fijn en kunnen heel goed met ze over weg. Taylor en Bouke hadden een spel gekocht voor de kinderen; ladderball. Dat is regelmatig gespeeld in de achtertuin. En zo speelde we ‘s avonds ook vaak een bordspel; Clue maar ook een dobbel spel; Farkle.

Dan en ik hebben gewoon gewerkt terwijl zij hier waren, maar ondanks dat hebben zij zich toch goed vermaakt. Ze konden gaan en staan waar ze wilden, doordat zij een auto hadden gehuurd en zo hebben ze hier ook nog een paar dingen gezien die ze graag wilden zien.

Doordat Freddy van Tennessee naar Utah is verhuisd en een huis aan het bouwen was, hebben we het dit jaar helaas niet gehaald naar Moon Lake. Toen Freddy uiteindelijk op het laatste moment een weekend vrij had en besloot om richting Moon Lake te gaan, konden wij geen voorbereidingen meer treffen op werk. Taylor en Bouke hadden van te voren al aangegeven dat zij ook graag nog met de familie wilden kamperen. Omdat Moon Lake niet lukte, hadden we besloten om het laatste weekend van hun bezoek alsnog te gaan kamperen, alleen dan bij East Bear Fork, zo een kleine 2 uur van huis af.

Dat viel bijna in het water, omdat Freddy onderweg met pech was komen te staan. Hij had Kery al vooruit gestuurd om een plek te reserveren en ook dat lukte bijna niet. Gelukkig hadden we uiteindelijk toch een plek gevonden en wist Freddy ook de truck te maken, waardoor we toch nog konden kamperen.

De kinderen vinden het heerlijk om te kamperen en vermaken zich dan ook prima. ‘s Avonds genieten ze altijd van het kampvuur en bij een kampvoor horen dan ook smores, dus dan is het dubbel feest. En het feit dat de cousins er ook zijn, zorgt helemaal voor succes.

Wij wisten nog niet zeker of we het hele weekend zouden blijven. Khloé was niet heel erg lekker en Dan kwakkelt ook nog steeds met problemen met zijn benen, dus we zouden de volgende dag besluiten of we nog een nachtje zouden blijven. Bij het opstaan de volgende ochtend, wisten we al dat we naar huis zouden gaan, omdat Khloé een hele slechte nacht had gemaakt. Ze was heel veel wakker en begon ook heel erg te klagen over oorpijn.

Voordat we naar huis gingen, zijn we eerst nog naar Mirror Lake gereden, waar we rond hebben gewandeld en de kinderen even konden vissen en in het water konden kliederen. Het is daar zo verschrikkelijk mooi, het is zeker voor herhaling vatbaar. Khloé voelde zich door de tylenol redelijk goed en wilde dan ook eigenlijk niet naar huis, maar toen we eenmaal op weg naar huis waren storte zij helemaal in.Kerry had aan gegeven dat de jongens nog wel een nachtje bij hun mochten blijven en dat aanbod namen zij gretig aan.

Eenmaal thuis ben ik met Khloé naar de dokter gegaan, waar zij antibiotica kreeg voor een oor ontsteking. Dus ondanks dat zij zelf niet blij was, was het een goede beslissing om toch maar naar huis te gaan.

De twee weken dat Taylor en Bouke hier geweest zijn, vlogen snel voorbij en helaas komt er altijd weer een tijd van afscheid nemen. Iets dat natuurlijk nooit leuk is, maar we kijken uit naar het volgende bezoek. Het is ook altijd even wennen als de visite weer weg gaat, maar heel lang hoefden wij niet te wennen, want 2 dagen na hun bezoek zou mijn vader al weer op visite komen!

Zomer vakantie

De kinderen zijn nu bijna anderhalve maand vrij van school. Op vrijdag 25 mei was hun laatste schooldag en ze gaan halverwege Augustus pas weer terug naar school. Khloé mag dan eindelijk naar Kindergarten en zal ook ieder dag van de week naar school gaan, hoewel Kindergarten hier nog altijd maar halve dagen is, maar ze is verschrikkelijk blij dat ze nu eindelijk iedere dag zal mogen gaan. Noah gaat naar 2nd grade en Skyler gaat naar 4th grade. Maar voordat dit zo ver is, zijn we eerst volop van de zomer aan het genieten.

Baseball is inmiddels afgelopen, maar voordat het seizoen afgelopen was, moest er eerst nog een toernament gespeeld worden. Omdat we tijdens het seizoen 3 jongens waren verloren en er bij een van de wedstrijden van het toernament iemand niet kon komen, mocht Noah invallen. (Zolang de speler die invalt, jonger is dan de kinderen in het team) Noah had ook een paar keer mee getrained en de coach was erg te spreken over Noah en het feit dat hij een hele goede arm blijkt te hebben. Toen Noah dan ook mocht invallen was hij heel erg trots, zeker toen hij na de wedstrijd ook nog eens de gameball verdient bleek te hebben! De jongens hadden een zware wedstrijd, maar mede door Noah, wisten zij zich door te spelen naar de volgende wedstrijd. Ze hebben hard gevochten, maar zijn uiteindelijk 4e geworden in het seizoen. Toch een hele prestatie na het verliezen van 3 jongens in het team en het feit dat de meeste spelers nieuw waren dit seizoen. Skyler heeft het in ieder geval geweldig gevonden en heeft heel wat geleerd en heeft ook aangegeven dat hij graag verder wil met baseball.

Nu baseball voorbij is en Noah en Khloé tijdens de zomer in de ochtend kunnen zwemmen voor zwemles, kunnen we genieten van andere dingen. Utah is een hele mooie staat en je kunt hier ontelbare hikes vinden. De kids vinden het heerlijk om buiten te zijn en zijn dan ook niet bang om een hike te proberen. Een van die hikes hier is Ensign Peak. We hadden de hike al een paar keer eerder gedaan, waaronder ook een keer met mijn broer Daniël en ook vorig jaar nog een keer met mijn vader. Het is een redelijk makkelijke hike, die ook voor de kinderen goed te doen is en als je eenmaal boven bent, heb je een heel mooi uitzicht over de vallei.

We hopen deze zomer nog meer hikes te kunnen doen, maar dat is ook een beetje afhankelijk van de hitte.  Het is op het moment gemiddeld 36-37 graden en het is een hele droge hitte, dus daar moeten we ook wel rekening mee houden. Er staan in ieder geval nog genoeg hikes op mijn lijstje die voor mij nog helemaal nieuw zijn, dus we hebben er nog genoeg te doen.

Uiteraard is de zomer vakantie, geen echte zomer vakantie, zonder te kamperen. Op 29 Juni waren wij 12 jaar getrouwd en in plaats van met zijn tweeën uit eten of iets dergelijks, besloten we om gezellig met zijn vijven een nachtje te kamperen. Meestal kamperen we met anderen, bijvoorbeeld Dan zijn familie, of Mel en Katie. Nu waren we helemaal alleen en toen kwamen we er achter dat we toch niet al te geweldig voorbereid waren. Zo zouden we op vrijdag middag nadat ik uit werk kwam gelijk weg gaan, maar Dan was nog boodschappen aan het doen. Vervolgens konden we geen plek vinden in de Canyon waar we in de eerste instantie naar toe zouden gaan. Toen we eindelijk wel een plek hadden gevonden waren er mensen die vlak bij onze plek stonden, die stom dronken leken, dus zijn we weer weg gegaan om een andere plek te zoeken. Skyler werd misselijk in de auto en uiteindelijk bij een hele andere canyon wel een plek hadden gevonden, waren we al 2.5 uur onderweg. (de uiteindelijke plek was maar een half uur bij ons huis vandaan!) 

Maar dit heeft de pret niet mogen drukken, we hadden een hele leuke plek, vlak naast een goed stromend riviertje en we hebben alle vijf een hele leuke avond gehad. En bovendien hebben we nu een wat beter idee voor de volgende keer, als we weer alleen weg gaan.

Een ander ding dat ook bij de zomervakantie hoort, zijn drive in movies! In Nederland kon ik dat alleen maar van de films en dan denk ik bijvoorbeeld aan Grease waar Danny een zielig liedje zit te zingen op de schommels. Jurassic World: Fallen Kingdom draait op dit moment en het was een van de films dit jaar waar de jongens heel erg naar uit keken. Vooral de prijzen van de drive in zijn heel aantrekkelijk, omdat je als je wilt 2 films achter elkaar kunt zien en de kinderen voor $1 mee mogen.

Men zit gewoon de de achterbak van de auto of een truck, met de ramen open en het geluid van de film door de speakers van de auto heen. Wij nemen meestal ook een paar camping stoelen mee om gewoon naast de auto te zitten. De film was goed en de kids hebben zich prima vermaakt. De jongens vonden de film zelfs epic en kijken nu al uit naar de volgende. Sinds dat we die film hebben gezien, kijken ze ook alle andere films op repeat als ze de kans krijgen. De tweede film die speelde was Adrift. Een film die ik zelf wel graag wil zien, maar het was inmiddels al 00.00 uur dus we zijn naar huis gegaan.

Vorige week was het al weer Independence Day en was er al weer ruim een maand van de school vakantie voorbij. Ik ben vrij op Independence Day, maar Dan moet helaas gewoon werken. Normaal gesproken gaan we naar Grantsville om de vuurwerk show te kijken, maar omdat deze dag nu midden in de week viel besloten we om dichter bij huis te blijven. 05.00 uur ‘s ochtends staat tenslotte al weer vlug voor de deur als je pas rond 23.00 uur thuis bent. De kinderen en ik waren bij Katie haar broer Danny uitgenodigd. Zij hadden heel wat vrienden en familie uitgenodigd en iedereen had vuurwerk bij zich dus we hadden zo een persoonlijke vuurwerk show.

Ook waren er sterretjes voor de kleintjes en dat vonden ze stuk voor stuk natuurlijk allemaal prachtig. Op de terug weg naar huis, reden we over een van de highways waarbij je ook een heel goed uitzicht over de vallei hebt en hierdoor zagen we nog veel meer vuurwerk. Ik had eigenlijk moeten stoppen om er een foto van te maken.

Er zijn nog veel andere leuke dingen die we willen doen deze zomer. maar tot nu toe genieten we vol op. Verder krijgen we einde van deze maand ook Dan zijn zusje Taylor met haar vriend op bezoek en twee dagen nadat zij weg gaan, komt mijn vader weer aan!

Druk, druk, druk

De laatste tijd worden er weinig dingen geplanned bij ons thuis. Sometimes you have to go with the flow. En dat geldt vooral nu. Nu dat de kinderen alle drie wat ouder zijn, beginnen we het druk te krijgen met sport, vooral als er wedstrijden bij komen kijken.

Wij hebben altijd gezegd dat de kinderen zelf mogen kiezen op welke sport ze willen, zolang het geen 5 verschillende sporten tegelijk zijn. Ook hebben we gezegd dat zodra zij voor een sport kiezen, dat ze dan op zijn minst een seizoen vol moeten maken en niet na een week kunnen stoppen omdat ze het misschien niet zo leuk vinden. Ten eerste kun je naar mijn inziens na een week niet zeggen dat je het niet leuk vind, je moet het ten slotte wel een kans geven. En ten tweede komen er overal kosten bij kijken, dus ook daar moet je rekening mee houden.

In een eerdere blog had ik al eens geschreven dat de kinderen aan zwemles waren begonnen. Voordat de kinderen zo ver waren om zelf een sport te kiezen hebben Dan en ik het over zwemmen gehad. Het was iets dat wij beide best belangrijk vonden, vooral met alle lakes en rivieren hier. Dit is dan ook de enige sport die de kinderen van ons moesten doen.

De zwemlessen die werden aangeboden via het fitness centrum waren niet echt geweldig, het was meer spelen dan leren. Toen ik een keer een berichtje voorbij zag komen op facebook over een zwemvereniging bij ons in de buurt, ben ik gaan informeren en binnen de kortste keren zaten de jongens op zwemles. Deze vereniging bied 5 levels ‘learn to swim’ aan, waarna de kinderen doorstromen naar competitie zwemmen. We hebben toen met de kinderen afgesproken dat we willen dat zij tot en met level 5 zouden zwemmen en vervolgens konden kiezen om door te zwemmen of te stoppen.

Aan het begin van het jaar werden de kinderen weer getest en op dat moment zat Skyler in level 5, Noah in level 4 en Khloé in level 2. Noah en Khloé blijven nog een keer in die levels zitten, maar Skyler kreeg te horen dat hij geslaagd was en eventueel verder mocht voor competitie zwemmen. Hij gaf direct aan er mee te willen stoppen en op baseball te willen. Baseball wilde hij al een tijdje, maar omdat hij al op zwemmen zat, was dat nog geen optie.

Op mijn werk is er iemand wiens zoon al jaren op baseball zit en ik heb wat informatie ingewonnen, waarna ik Skyler op heb kunnen geven, vlak voordat de inschrijvingen gesloten werden. En zo hebben we er al bijna 2 maanden baseball op zitten.

Skyler zit in een groep met allemaal jongens van zijn eigen leeftijd. Sommige hebben al eerder gespeeld, dus dat maakte hem een beetje nerveus, maar het zijn allemaal hele leuke en sportieve kinderen die elkaar goed aanmoedigen. Baseball is een behoorlijk concurerende sport en het gaat er af en toe hard aan toe, maar Skyler vind het allemaal prachtig. En daar gaat het uiteindelijk ook allemaal om.

En hierdoor zijn we zo goed als iedere avond van huis. Zo hebben we op Maandag en Woensdag zwemles, maar ook baseball. Op Dinsdag en Donderdag hebben we baseball wedstrijden en op vrijdag hebben we baseball training of wedstrijden, afhankelijk   van het schema. En op zaterdag ochtend mag Khloé altijd een uurtje dansen, iets dat ze via ons fitness centrum doet. We hebben het er maar druk mee, maar doordat de kinderen het naar hun zin hebben, is het het ook zeker wel waard!

Life lately

Ik vind het altijd wat moeilijk om te beginnen met schrijven, als ik een tijdje helemaal niets geschreven heb. Vooral als er eigenlijk maar weinig gebeurd is. Maar ik weet ook dat er toch door een paar mensen naar de blog wordt uitgekeken, dus na weer ruim 2 maanden weg te zijn geweest is het toch weer tijd voor een update.

Zoals ik al schreef is er niet veel gebeurd. Sind het einde van het jaar is het verschrikkelijk druk op mijn werk en daardoor maak ik hele lange dagen. De kinderen gaan naar school, twee keer in de week hebben zij zwemles, Dan werkt ‘s avonds en zo gaan de dagen snel voorbij.

Sinds de laatste blog, hebben we wel Skyler zijn verjaardag mogen vieren. Op 14 Februarie is hij al weer 9 geworden. Als de dag van gisteren kan ik me herinneren wat er door mij heen ging, toen wij op weg naar het ziekenhuis waren voor de bevalling. En nu is hij gewoon al 9! Voor zijn verjaardag wilde hij heel graag een Ipod hebben. Ik had hem van te voren weten te overtuigen dat hij die niet zou krijgen en dus was de verrassing heel groot, toen hij die alsnog kreeg.

Natuurlijk is het niet zo dat we helemaal niets gedaan hebben in deze twee maanden sinds de laatste blog. Zo hadden de jongens een verjaardags feestje van een van Skyler zijn beste vriendjes, een week na zijn eigen verjaardag. Zij waren uitgenodigd om naar Boondocks te komen. Dan is met de jongens naar het feestje gegaan, terwijl Khloé en ik thuis zijn gebleven.

De week voor het feestje ben ik in het weekend, na Skyler zijn verjaardag, bij de dokter geweest met Noah. Hij had hoge koorts en zelfs met medicijnen konden we het bijna niet naar beneden krijgen. Bij de dokter werd er geconstateerd dat hij de flu had. Het was een kwestie van tijd, want er waren zoveel mensen om ons heen die het al eerder hadden. En na Noah is het langzaam aan door ons gezin heen gerold, vandaar dat Khloé en ik thuis zijn gebleven toen de mannen naar het feestje gingen.

Ondanks dat hebben de mannen zich goed vermaakt. Aan het einde van de dag kwamen ze er achter dat de cart baan ook gewoon open was. Door de sneeuw dachten ze eigenlijk dat deze dicht was. Toen ze er achter kwamen dat dat niet het geval was, kon de dag helemaal niet meer stuk.

In de laatste twee maanden, heb ik ook een paar keer bij Freddy en Kerry gewerkt in hun nieuwe huis. Het gaat nu heel erg opschieten. Ze hopen eind maart alles rond te hebben, zodat zij begin April kunnen verhuizen. Begin Mei van 2017verhuisde Freddy al terug vanuit Tennessee en kort daarna volgde de rest van het gezin. Sinds die tijd wonen zij bij Chantal. Dat zijn 2 gezinnen van 7 en 5 personen in een huis. Ik denk dat iedereen er naar uit kijkt wanneer het huis klaar zal zijn.

Vorige week heeft Khloé dan eindelijk een bezoek van de tanden fee gekregen. Sterker nog, zij kreeg er 2 achter elkaar. Haar onderste twee voor tanden zaten beiden al een tijdje los en eindelijk was het zover en kwam de eerste eruit.

Uiteraard moest iedereen het weten en moesten we ook Opa even wakker bellen, om te laten zien dat haar tand er uit was. De volgende dag, toen ik uit werk kwam, liet ze zien dat haar andere tand ook zo verschrikkelijk los zat, dat ze gelijk vroeg of ik hem eruit wilde halen. En zo kreeg zij die avond opnieuw een bezoekje van de tanden fee.

Sinds de laatste blog hebben we ook weer ouder gesprekken gehad op school. Beide jongens doen het verschrikkelijk goed. De lerares van Noah raadt zelfs aan, om hem op te geven voor een advanced placement program, omdat hij al leerwerk doet van hogere klassen. Wij zijn dan ook behoorlijk trots op allebei de mannen.Khloé heeft ook een tussentijds rapport mee naar huis gekregen van de pre-school en ook zij doet het prima. Ze kijkt verschrikkelijk uit naar het volgende jaar, zodat ze samen met haar broers op de grote school zal zitten.

Inmiddels hebben we ook een afspraak gemaakt om verder te gaan aan de basement.We hebben heel wat werk verricht al sinds dat wij hier wonen, maar de gips platen moeten nog geplaatst worden en de electriciteit moet ook na gekeken worden. Als alles verloopt zoals gepland, dan zal dit begin mei plaats moeten vinden.

Opa is erg nieuwsgierig en komt in Augustus weer kijken hoe alles er voor staat.Maar voordat opa weer komt, komen eerst Dan zijn zusje met haar vriend weer. Zo zijn er dus wel weer dingen om naar uit te kijken. Hopelijk wordt het ook wat rustiger op werk en trekt het weer een beetje bij, zodat we ook weer wat leuke dingen met de kinderen kunnen gaan ondernemen en dan ook de blog wat vaken kunnen updaten. Ik .realizeer me net dat dit officieel de eerste blog pas is van 2018. Ik ga mijn best doen, om weer wat vaker iets te schrijven.