Zondag 31 oktober, oftewel Halloween zou de grote dag zijn volgens meerdere mensen. Beebje was tenslotte al behoorlijk ingedaald en ik had ook al regelmatig weeën, maar nog niet echt iets dat door zette. Het werd steeds later en later en ik had niet het gevoel dat de bevalling snel zou gaan beginnen. Mijn volgende afspraak stond gepland voor woensdag 3 november en ik was aan het twijfelen of ik me door mijn arts zou laten strippen als de beeb zich dan nog niet aangemeld had.
Mijn beste vriendin, Mindy, probeerde mij al een paar dagen over te halen om de bevalling op een paar manieren op te wekken. Als eerste probeerde ze me over te halen om veel te lopen. Dat hadden we de avond van te voren al gedaan, aangezien Halloween op een zaterdag avond is gevierd dit jaar. Dit resulteerde wel in weeën, maar ook weer niets iets om over naar huis te schrijven. Zo had ze ook gelezen dat ananas de bevalling op zou kunnen wekken, en bepaalde pressure punten in je lichaam masseren. Ik heb dan ook een heel blik ananas gegeten en heb haar laten masseren. Een massage laat ik natuurlijk niet zomaar aan mijn neus voorbij gaan. Ook dit alles had geen resultaat.
Als laatste probeerde ze me over te halen om wonder olie te drinken. Ze kent namelijk meerder personen waarbij de bevalling daardoor begonnen is, waaronder haar schoonzusje. Ik zat er eigenlijk niet echt op te wachten, want de bijwerkingen ervan zag ik niet zitten. Uiteindelijk was ik toch wel nieuwsgierig of het zou werken en dus heb ik wel een doses genomen, gevolgd door een groot glas jus d’orange. De bijwerkingen waren al snel aanwezig, maar de weeën bleven uit. Ik had die dag wel al weeën gehad, maar ook nu wilde het weer niet door zetten. Uiteindelijk ben ik om 00.00 uur naar bed gegaan en dacht dat de beeb lekker zou wachten tot de uitgerekende datum.
Toen Dan vervolgens om 02.00 uur naar bed kwam werd ik wakker en zei ik dat ik me niet echt lekker voelde. Ik had een stekende pijn in mijn zij, net alsof ik heel lang gerend had. Dan grapte nog dat het misschien wel weeën waren. Toen ik er op ging letten zat er wel een patroon in en al snel had ik door dat het inderdaad weeën waren. Dan heeft toen de weeën opgemeten en ze bleken al om de 2 minuten te komen en bleven ruim een minuut of langer hangen. Ze werden al snel ook steeds pijnlijker.
Ik heb Mindy een smsje gestuurd, aangezien zij bij de bevalling aanwezig zou zijn en Dan is het ziekenhuis gaan bellen, omdat de weeën al zo snel achter elkaar kwamen. Hij kreeg helaas alleen niemand te pakken. Er was een voicemail die aangaf dat als je dacht dat de bevalling begonnen was, om dan gewoon naar het ziekenhuis te komen. We besloten dan ook maar om te gaan, want je weet tenslotte maar nooit hoe snel het kan gaan, zeker omdat de weeën al zo snel achter elkaar kwamen.
Gelukkig was mijn vader hier vrijdag aangekomen, dus heeft Dan hem wakker gemaakt en gezegd dat wij richting het ziekenhuis zouden gaan. Zo hoefden wij Skyler niet wakker te maken en zou mijn vader voor hem zorgen, terwijl wij in het ziekenhuis waren. We waren rond 04.30 uur in het ziekenhuis waar ik al snel naar een kamer geholpen ben en aan de monitor werd gelegd, gevolgd door een onderzoek.
2 cm ontsluiting. Dat viel even tegen, want bij mijn laatste controlle zat ik op 2-2.5 cm ontsluiting volgens mijn arts, en nu had ik al een paar uur weeën en er zat nog geen verandering in. We mochten wel blijven en een uurtje later zouden ze weer komen checken en dan zouden ze ook besluiten of ik naar huis gestuurd zou worden. Ik zei tegen Dan dat ik niet meer naar huis toe wilde en dat ik anders ingeleid wilde worden, dus gaf hij dat aan aan de zuster. Zij zei dat dat aan mijn arts was, maar wij wisten wel dat hij het hier mee eens zou zijn, omdat hij 2 weken voor de uitgerekende datum al aangaf dat ik ingeleid zou kunnen worden als ik dat zou willen.
Mijn arts kwam om 08.30 uur langs en bij het checken van de ontsluiting zat ik net op 3 cm. Zo lang al bezig en zo weinig verandering. Hij vroeg zelf op dat moment of hij mijn vliezen moest breken, zodat we niet meer naar huis hoefden. Dat aanbod heb ik gretig aangenomen. Hij zei ook dat het misschien wel eens dingen sneller in gang zou zetten, maar dat was helaas niet het geval.
Om 10.00 uur bij een volgende controle zat ik nog steeds op 3 cm. Daar baalde ik echt verschrikkelijk van. De weeën deden zo ontzettend zeer en kwamen zo snel, bovendien had ik ook al een hele tijd het gevoel dat ik moest persen en uiteindelijk heb ik om een ruggeprik gevraagd. Ik dacht niet dat ik dat nog een hele dag vol zou kunnen houden.
Toen de ruggeprik eenmaal gezet was leken dingen wel iets sneller te gaan. Ik zat rond 12.00 uur op 7 cm en rond 12.45 op 9 cm. De zuster heeft op dat moment mijn arts weer opgezocht en er werd van alles klaar gezet voor de bevalling. Op een gegeven moment had ik opnieuw het gevoel dat ik moest persen, dus toen ik dat aangaf heeft de zuster nog eenmaal een onderzoek gedaan en ik bleek inderdaad op 10 cm ontsluiting te zitten. Het moment waar we zo lang naar uitgekeken hadden was eindelijk daar. Ik zou al snel mijn zoontje op mijn buik hebben liggen. Het ging een stuk sneller dan verwacht. Binnen 3 persweeën en 10 minuten later lag onze kleine man op mijn buik. Ik heb zelfs nog een perswee weg moeten werken, omdat de arts nog niet klaar was.
Noah Alexander Bouwman is geboren op 1 novmber 2010 en was bij de geboorte 3.9 kg en 52 cm lang!
Inmiddels is Noah al weer een week oud. We hebben 2 dagen in het ziekenhuis gelegen, wat hier overigens normaal is. Noah doet het hartstikke goed en Skyler is een geweldige grote broer! In het ziekenhuis wilde Skyler in de eerste instantie weinig van Noah weten, maar nu is hij wel verschrikkelijk lief voor hem. Hij wil hem regelmatig even op schoot houden, het is wel niet voor lang, maar het feit dat hij hem wel op schoot wil houden doet je hart wel even smelten. Ook komt hij vaak bij mij op bed zitten terwijl ik Noah aan het voeden ben en dan geeft hij hem heel zachtjes een kusje. 
Ik weet niet of het uiteindelijk de wonder olie is geweest die de weeën heeft opgewekt, maar we zijn blij dat hij geboren is op 1 november. Volgens mijn arts had Noah ruim 4.08 kg kunnen wegen als ik door had gelopen tot mijn uitgerekende datum. We hebben 9 maanden op hem gewacht en eindelijk is hij hier dan! 
Mijn beste vriendin, Mindy, probeerde mij al een paar dagen over te halen om de bevalling op een paar manieren op te wekken. Als eerste probeerde ze me over te halen om veel te lopen. Dat hadden we de avond van te voren al gedaan, aangezien Halloween op een zaterdag avond is gevierd dit jaar. Dit resulteerde wel in weeën, maar ook weer niets iets om over naar huis te schrijven. Zo had ze ook gelezen dat ananas de bevalling op zou kunnen wekken, en bepaalde pressure punten in je lichaam masseren. Ik heb dan ook een heel blik ananas gegeten en heb haar laten masseren. Een massage laat ik natuurlijk niet zomaar aan mijn neus voorbij gaan. Ook dit alles had geen resultaat.
Als laatste probeerde ze me over te halen om wonder olie te drinken. Ze kent namelijk meerder personen waarbij de bevalling daardoor begonnen is, waaronder haar schoonzusje. Ik zat er eigenlijk niet echt op te wachten, want de bijwerkingen ervan zag ik niet zitten. Uiteindelijk was ik toch wel nieuwsgierig of het zou werken en dus heb ik wel een doses genomen, gevolgd door een groot glas jus d’orange. De bijwerkingen waren al snel aanwezig, maar de weeën bleven uit. Ik had die dag wel al weeën gehad, maar ook nu wilde het weer niet door zetten. Uiteindelijk ben ik om 00.00 uur naar bed gegaan en dacht dat de beeb lekker zou wachten tot de uitgerekende datum.
Toen Dan vervolgens om 02.00 uur naar bed kwam werd ik wakker en zei ik dat ik me niet echt lekker voelde. Ik had een stekende pijn in mijn zij, net alsof ik heel lang gerend had. Dan grapte nog dat het misschien wel weeën waren. Toen ik er op ging letten zat er wel een patroon in en al snel had ik door dat het inderdaad weeën waren. Dan heeft toen de weeën opgemeten en ze bleken al om de 2 minuten te komen en bleven ruim een minuut of langer hangen. Ze werden al snel ook steeds pijnlijker.
Ik heb Mindy een smsje gestuurd, aangezien zij bij de bevalling aanwezig zou zijn en Dan is het ziekenhuis gaan bellen, omdat de weeën al zo snel achter elkaar kwamen. Hij kreeg helaas alleen niemand te pakken. Er was een voicemail die aangaf dat als je dacht dat de bevalling begonnen was, om dan gewoon naar het ziekenhuis te komen. We besloten dan ook maar om te gaan, want je weet tenslotte maar nooit hoe snel het kan gaan, zeker omdat de weeën al zo snel achter elkaar kwamen.
Gelukkig was mijn vader hier vrijdag aangekomen, dus heeft Dan hem wakker gemaakt en gezegd dat wij richting het ziekenhuis zouden gaan. Zo hoefden wij Skyler niet wakker te maken en zou mijn vader voor hem zorgen, terwijl wij in het ziekenhuis waren. We waren rond 04.30 uur in het ziekenhuis waar ik al snel naar een kamer geholpen ben en aan de monitor werd gelegd, gevolgd door een onderzoek.
2 cm ontsluiting. Dat viel even tegen, want bij mijn laatste controlle zat ik op 2-2.5 cm ontsluiting volgens mijn arts, en nu had ik al een paar uur weeën en er zat nog geen verandering in. We mochten wel blijven en een uurtje later zouden ze weer komen checken en dan zouden ze ook besluiten of ik naar huis gestuurd zou worden. Ik zei tegen Dan dat ik niet meer naar huis toe wilde en dat ik anders ingeleid wilde worden, dus gaf hij dat aan aan de zuster. Zij zei dat dat aan mijn arts was, maar wij wisten wel dat hij het hier mee eens zou zijn, omdat hij 2 weken voor de uitgerekende datum al aangaf dat ik ingeleid zou kunnen worden als ik dat zou willen.
Mijn arts kwam om 08.30 uur langs en bij het checken van de ontsluiting zat ik net op 3 cm. Zo lang al bezig en zo weinig verandering. Hij vroeg zelf op dat moment of hij mijn vliezen moest breken, zodat we niet meer naar huis hoefden. Dat aanbod heb ik gretig aangenomen. Hij zei ook dat het misschien wel eens dingen sneller in gang zou zetten, maar dat was helaas niet het geval.
Om 10.00 uur bij een volgende controle zat ik nog steeds op 3 cm. Daar baalde ik echt verschrikkelijk van. De weeën deden zo ontzettend zeer en kwamen zo snel, bovendien had ik ook al een hele tijd het gevoel dat ik moest persen en uiteindelijk heb ik om een ruggeprik gevraagd. Ik dacht niet dat ik dat nog een hele dag vol zou kunnen houden.
Toen de ruggeprik eenmaal gezet was leken dingen wel iets sneller te gaan. Ik zat rond 12.00 uur op 7 cm en rond 12.45 op 9 cm. De zuster heeft op dat moment mijn arts weer opgezocht en er werd van alles klaar gezet voor de bevalling. Op een gegeven moment had ik opnieuw het gevoel dat ik moest persen, dus toen ik dat aangaf heeft de zuster nog eenmaal een onderzoek gedaan en ik bleek inderdaad op 10 cm ontsluiting te zitten. Het moment waar we zo lang naar uitgekeken hadden was eindelijk daar. Ik zou al snel mijn zoontje op mijn buik hebben liggen. Het ging een stuk sneller dan verwacht. Binnen 3 persweeën en 10 minuten later lag onze kleine man op mijn buik. Ik heb zelfs nog een perswee weg moeten werken, omdat de arts nog niet klaar was.
Noah Alexander Bouwman is geboren op 1 novmber 2010 en was bij de geboorte 3.9 kg en 52 cm lang!
Inmiddels is Noah al weer een week oud. We hebben 2 dagen in het ziekenhuis gelegen, wat hier overigens normaal is. Noah doet het hartstikke goed en Skyler is een geweldige grote broer! In het ziekenhuis wilde Skyler in de eerste instantie weinig van Noah weten, maar nu is hij wel verschrikkelijk lief voor hem. Hij wil hem regelmatig even op schoot houden, het is wel niet voor lang, maar het feit dat hij hem wel op schoot wil houden doet je hart wel even smelten. Ook komt hij vaak bij mij op bed zitten terwijl ik Noah aan het voeden ben en dan geeft hij hem heel zachtjes een kusje. Ik weet niet of het uiteindelijk de wonder olie is geweest die de weeën heeft opgewekt, maar we zijn blij dat hij geboren is op 1 november. Volgens mijn arts had Noah ruim 4.08 kg kunnen wegen als ik door had gelopen tot mijn uitgerekende datum. We hebben 9 maanden op hem gewacht en eindelijk is hij hier dan! 