Druk, druk, druk

Deze week heb ik meerdere keren de vraag gekregen, wanneer ik onze weblog weer zou updaten. Ik had nooit gedacht dat het zo ontzettend boeiend zou zijn wat wij doen en laten, maar blijkbaar zijn mensen toch wel geintresseerd. Toch blijft het leuk om te weten dat mensen onze weblog lezen.

Deze week is een redelijk drukke week geweest. Ik ben heel erg bezig geweest met het uitzoeken van allerlei dingen. Onder andere heb ik een aantal prijs opgaves aangevraagd. Prijs opgaves voor het verhuizen van onze spullen. Ik heb contact gezocht met een aantal bedrijven en we hebben gisteren de eerste offerte mogen ontvangen. Of we daar vrolijk van worden laten we maar even in het midden.

Als wij eenmaal gaan verhuizen, dan willen wij eigenlijk alleen maar persoonlijke spullen meenemen. Kleding, boeken, cd's, dvd's papierwerk en foto's en mijn verzameling sneeuwbollen. Ik heb er een aantal bollen tussen zitten met een speciale waarde en ik wil mijn verzameling niet weg doen.

Verder zullen we waarschijnlijk nog wel wat prularia mee willen nemen, maar de meubels laten we allemaal achter. Echt veel zal het dus niet worden. Dus ik ging ervan uit dat als wij hier en daar een offerte aan zouden vragen, de prijzen wel mee zouden vallen. De offerte die wij gisteren hebben ontvangen gaf twee prijzen aan, een voor luchtvracht en een voor zeevracht. De zeevracht zou € 1750 per 1m³ gaan kosten! De luchtvracht zou € 1350 per 1m³ kosten, wat overigens wel gek is, want je zou toch verwachten dat de luchtvracht duurder zou zijn.

We hebben nog een aantal prijs aanvragen uitstaan en het is niet iets wat morgen geregeld moet zijn, maar ik denk dat wij misschien wel goedkoper uit gaan zijn als we onze spulletjes gewoon versturen via TNT post. En bovendien kunnen we een hele boel spulletjes ook gewoon in onze koffers kwijt.

Afgelopen week ben ik ook met Kaira bij de dierenarts geweest. Ik had een knobbel ontdekt op haar borstkas. Dat is wel even schrikken! Gelukkig viel het allemaal welmee. De dierenarts heeft wat uit de knobbel gehaald met een naald en al gauw bleek het een vetbult te zijn. Wat een opluchting! Ik ben al gauw bang wat Kai betreft, omdat ze ook sinds een aantal maanden last heeft van epileptische aanvallen, maar dat heeft gewoon met haar leeftijd te maken. Kai houdt nog eens een trauma over aan het op en neer gaan naar de dierenarts. Dat is voor haar echt het ergste wat er bestaat!

Verder ben ik druk aan het uitzoeken welke papieren we nodig hebben voor mijn visum aanvraag en wat de kosten zijn die er bij de aanvraag komen kijken! Het is me het weekje zo wel geweest. Waarschijnlijk zullen we nog wel heel wat van die drukke weekjes krijgen, maar uiteindelijk weten we waar we het voor doen.

Dan toch een keer een meevaller?!

Schreef ik een aantal dagen geleden nog over tegenslagen, zo kan ik nu schrijven over een meevaller! En wat voor een.

Mijn nichtje had onze blog ook gelezen en gaf aan dat als wij onderdak nodig hebben, zij ook nog een huisje zou weten. Ik heb haar de andere dag gelijk gebeld om te vragen wat ze nou eigenlijk bedoelde. Zij vertelde mij dat het appartementje van haar vriend al een geruime tijd leeg staat, aangezien haar vriend bij haar woont. Als wij geintresseerd zouden zijn en de woonboot zou niet op tijd beschikbaar zijn, dan konden wij daar wel intrekken. Ik ben na werk gelijk eens gaan kijken en het is ideaal. Het is een klein appartementje met een kleine woonkamer, een slaapkamer, een rommelkamertje, een keuken en een douche en toilet apart. Tevens is er een televisie aansluiting en een internet verbinding. Wat zou ik nog meer willen.

Nu zou Danny zijn baan per 1 november op kunnen zeggen en kunnen we proberen om het huis per eind november, halverwege december te verkopen. Dat zou zo een last minder zijn. Wij willen gewoon eerst het huis verkopen om daarna de rest allemaal op te kunnen pakken en niet bang hoeven te zijn voor een tijdslimiet waarin wij dan het huis nog zouden moeten verkopen. Bovendien kan Dan dan waarschijnlijk met de kerstdagen al bij zijn moeder zijn!

Ati, Bedankt!!

Tegenslagen

Natuurlijk zou ons leven niet normaal zijn zonder tegenslagen. In de 7 jaar dat Danny en ik nu bij elkaar zijn hebben we meer tegenslagen gehad dan goeie momenten, zo lijkt het wel. Zo ook nu weer.

Allereerst hebben we onlangs mijn auto gemaakt. Nadat deze een aantal weken geleden was afgekeurd hebben we deze laten maken om wel door de keuring heen te kunnen. Van de week moest de auto opnieuw gekeurd worden. Helaas, weer afgekeurd!! Nu alleen met de woorden dat de auto toch niet meer door de keuring heen zou kunnen komen. Om een lang verhaal kort te houden: We hebben de auto dus voor niets gemaakt!!

De beloofde belasting papieren zijn nog niet binnen. Die hebben we nodig voor mijn visum aanvraag. Danny heeft blijkbaar in het jaar 1998 een verkeerde aangifte gedaan, waardoor hij een boete heeft opgelopen. Aangezien hij hier niets van af wist, is deze boete opgelopen. Nu blijkt dat hij deze eerst moet betalen, voordat wij de beloofde papieren krijgen. Gelukkig wil de familie in Amerika hem hierbij wel helpen, maar toch viel dit wel weer tegen, als je zit te wachten op iets wat je uiteindelijk nog niet gaat krijgen.

Dan kregen we vandaag het nieuws dat de woonboot waar wij tijdelijk in zullen trekken, zoals ik al eerder schreef, pas eind januari vrij komt. Dat is dus even balen!! Danny wilde zo graag naar Amerika toe om bij zijn moeder te kunnen zijn voor zo lang het nog kan. Nu wordt dat waarschijnlijk later dan gedacht. Daar baalt hij enorm van. We hadden er zo op gehoopt dat we in December alles rond zouden kunnen hebben met de verkoop van ons huis, zodat hij misschien zelfs dit jaar nog zou kunnen vertrekken. Nu moet de verkoop dus wachten, totdat wij zelf een onderkomen hebben. Nu heeft mijn vader aangeboden dat ik tijdelijk bij hem in kan trekken........... We moeten alles eerst maar eens even op een rijtje gaan zetten.

Misschien lagen onze verwachtingen wel te hoog, misschien hebben wij gewoon wel geen geluk! Ik weet het niet. Maar er is een gezegde die zoiets zegt als; Na zeven magere jaren, komen er zeven vette jaren. (Ik weet niet of het helemaal klopt zo, maar het gaat om het idee) Ik zou zeggen: laat die zeven vette jaren maar eens een keer komen!!

Ons huis

Met onze emigratie plannen in het vooruitzicht, moeten wij natuurlijk ook na gaan denken over het verkopen van ons huis. Natuurlijk zijn we daar al een tijdje mee bezig.

Er waren nog een aantal dingetjes die gedaan moesten worden, voordat wij het huis zouden kunnen gaan verkopen. Hieronder viel onder andere de aanleg van de riolering en ook het houtwerk aan de voorkant van het huis wat vervangen moet worden. De riolering is inmiddels aangelegd en het hout is in de bestelling en zal hopenlijk aan het einde van de maand vervangen kunnen worden.

Danny zijn broer heeft ons enige tijd geleden laten weten dat hij wel intresse zou hebben in ons huis. Dus heeft hij een afspraak gemaakt met zijn bank om eens uit te gaan zoeken wat zijn mogelijkheden zouden zijn om een hypotheek te kunnen verkrijgen.

In de tussentijd ben ik eens wat berekeningen gaan doen op de website van de hypotheker mbt de technische gegevens van ons huis. Op basis van adres gegevens, oppervlakte van het perceel, opervlakte en inhoud van het huis en eerdere taxatie gegevens, kon ik een berekening maken wat wij zo ongeveer voor ons huis zouden kunnen vragen. Dat was toch zeker niet verkeerd! Dit is dus alleen op basis van de technische gegevens en de gemiddelde prijs stijgingen. De omgeving etc is hierin dus nog niet meegenomen. Tevens heb ik wat rondgebeld en gevraagd hoe betrouwbaar dit soort berekeningen zijn. Aan de hand van deze berekeningen hebben wij een vraagprijs voor het huis bedacht. Natuurlijk komt er nog wel het een en ander bij kijken, maar zo hebben we in ieder geval een richtlijn.

Brandon, Danny zijn broer, wist inmiddels wat hij eventueel zou kunnen lenen en had gisteren avond dan ook een gesprek met zijn bank om te kijken of onze vraagprijs een probleem voor hem kon zijn. Rond 22.00 uur kreeg ik een telefoontje van hem dat het geen probleem is en dat hij het huis kan en wil kopen!! Toen Danny een kwartier later uit zijn werk kwam heb ik hem gelijk het goede nieuws verteld. Ons huis wordt dus gewoon zo goed als zeker verkocht!

Wanneer de verkoop plaats zal vinden moet ook nog duidelijk worden. Wij zullen zelf tijdelijk intrekken in een woonboot die wordt verhuurd door een goede vriend van mijn vader. Het is nog niet helemaal duidelijk of de huurder die nu in de boot zit per december of januari eruit zal gaan.

Zoals ik al aangaf komt het een en ander nog wel kijken bij zo een verkoop en dus blijven we ook wel met beide benen stevig op de grond staan, totdat alles officieel geregeld is, er kunnen natuurlijk altijd nog dingen zijn die roet in het eten kunnen gooien. Maar dat neemt niet weg dat we erg blij zijn en dat dit absoluut een zorg minder is. Danny droomt inmiddels al aardig weg bij het idee. En om eerlijk te zijn, ikzelf eigenlijk ook wel.......

Paniek in huize Bouwman

Gisteren was er enigzins wat paniek hier in huis. Ik belde Danny op van werk, omdat ik uit werk gelijk door zou gaan naar mijn oom en tante om op de kids te passen. Toen ik hem aan de telefoon kreeg klonk hij een beetje paniekerig. Toen ik vroeg wat er was wilde hij het eerst niet zeggen, omdat hij dacht dat ik boos zou worden, maar na doorvragen kwam het er dan toch uit: "Ik ben mijn trouwring kwijt"

Wat??? We zijn net een kleine drie maanden getrouwd en nu was hij zijn ring al kwijt. Hij had inmiddels het hele huis al binnenste buiten gekeerd, maar kon zijn ring niet vinden. Hij doet zijn ring altijd af als hij naar werk gaat, omdat hij bang is om hem te beschadigen. Hij legt zijn ring dan op een plankje, maar nu lag hij daar niet meer. Misschien hadden de katten wel een kans gezien om op dat plankje te komen en zijn ze er mee gaan spelen? Nadat ik hem nog een paar ideeen had gegeven waar hij nog kon zoeken, ging hij verder.

Later op de avond belde hij mij en helaas, nog steeds had hij zijn ring niet gevonden. Ik vertelde hem dat wij vandaag wel samen zouden zoeken naar zijn ring. Voordat we ophingen zei hij dat hij hem een keer was vergeten af te doen toen hij naar werk was gegaan. Dus heeft hij hem op werk af gedaan en in een klein zakje van zijn spijkerbroek gedaan, maar daar had hij ook gezocht en daar was hij ook niet.

Toen ik later die avond thuis kwam, lag Dan al op bed. Het zat me toch niet helemaal lekker dat hij zijn ring kwijt was en dus besloot ik om ook nog even te zoeken. Ik heb onder alle kastjes gekeken (overigens erg stoffig!! Vandaag maar eens een grote schoonmaak houden! haha) onder de bank, achter de kasten. Maar ook ik had geen geluk. Toen ik even later ook mijn bed maar in ging zag ik Dan zijn spijkerbroek liggen. Toch nog even gechecked of hij daar niet in zat, en wat denk je: Gevonden!!! De ring heeft al die tijd gewoon in dat kleine zakje gezeten waar hij hem van de week nog in had gestopt!

3 oktober feesten

En toen was het al weer oktober.... Wat vliegt de tijd toch snel voorbij. Als je me zou vragen wat ik nou eigenlijk nog heb uitgevreten het laatste jaar, dan zou ik het je niet eens kunnen vertellen.

De maand oktober brengt natuurlijk ook de 3 oktober feesten in Leiden met zich mee, beter bekend als het Leidens Ontzet. Op 2 oktober gaat alles van start. 's Middags gaat de kermis om 14.00 uur open. 's Avonds rond 19.00 uur wordt dan de taptoe gelopen. Bijna alle Leidse sportverenigingen lopen hierin mee. Ik kan het me nog zo goed herinneren dat ik zelf mee liep met mijn majorette club. Wij verzamelden dan 's middags en dan bestudeerde we de laatste shows nog even. Dan lekker snacken terwijl de invlecht moeders met onze haren bezig waren. Dan snel in de make up om vervolgens te gaan verzamelen aan het begin punt van de taptoe!

Op 3 oktober zelf wordt er 's ochtends haring en witte brood uitgedeeld. Ik ben hiervoor een keer met mijn moeder mee geweest. Ik geloof dat wij 's ochtends om 06.00 uur al in de rij stonden. Ik weet nog goed dat ik dacht: een keer maar nooit meer. 's Middags is er vervolgens een optocht. En natuurlijk is ook de kermis weer open.

Nu wij niet meer in Leiden wonen zie ik de kermis pas op 2 of 3 oktober. Vroeger gingen we nog wel eens eerder naar "het veld" om te kijken hoe alles werd opgebouwd en wat voor een attracties er allemaal al stonden.

Dit jaar zijn we net als de laatste jaren eveneens weer in de prijzen gevallen met de regen. Het kwam vandaag geregeld met bakken uit de hemel vandaan zetten. Hierdoor hebben we dan ook maar besloten om niet te gaan. Misschien dat we morgen nog even gaan kijken, en dan met name op de warenmarkt, dat vind ik altijd wel leuk.

Voor de mensen die iets meer willen weten over het Leidens Ontzet, kijk dan eens op deze link