Kerst

Wat gaat de tijd toch snel voorbij naar mate je ouder wordt. Vroeger leek het een eeuwigheid te duren voordat je jarig was, laat staan dat het eens een keer kerst zou worden. En nu, nu is eerste kerstdag alweer voorbij!

Ik moet eerlijk toegeven dat ik helemaal het kerst gevoel niet heb gehad dit jaar. Misschien komt het wel omdat de emigratie zo dicht bij komt en dus de verkoop van het huis, wat dan weer betekent dat we in de rommel zitten vanwege het inpakken. Daarom hebben we dit jaar dan ook besloten om geen kerstspullen neer te zetten. Vanmorgen bij het wakker worden leek het dan eigenlijk ook een gewone dag.

Na mijn dagelijkse internet route af te hebben gestruind ben ik Dan wakker gaan maken, aangezien we ons klaar moesten gaan maken om naar Dan zijn vader te gaan. Daar zouden we dit jaar eerste kerstdag vieren. Eerst even lekker douchen en aankleden en vervolgens twee salades maken. Ik had beloofd dat ik voor de salades zou zorgen. (Ze zijn schoon op gegaan!)

Toen iedereen aanwezig was hebben we eerst allerlei foto's gemaakt. Onder andere omdat het onze (voorlopig) laatste kerst hier zou zijn en ook omdat we Dan zijn moeder in Amerika wat foto's beloofd hebben.

Een leuke groepsfoto. Alleen jammer dat het niet de hele groep was

De kinderen zijn allemaal flink verwend! Ze waren heel erg tevreden met wat ze allemaal gekregen hebben. Tegenwoordig is het wel moeilijk om kinderen tevreden te krijgen met wat speelgoed, gezien de technology van tegenwoordig; Nintendo, playstation, X-box, Wii, om gek van te worden gewoon. Maar ze waren gelukkig wel allemaal tevreden!

Onder het genot van salades en hapjes en de film Christmas Vacations, hebben we natuurlijk veel gesproken over de aankomende emigratie. 2007 zal dan ook een mooi jaar moeten worden. En niet alleen voor ons. Brandon koopt ons huis en zal begin januari er in kunnen trekken, dan heeft Benji, Dan zijn andere broer net een mooi huurhuisje toegewezen gekregen met zijn gezinnetje. Dan hebben we Nathalie, Dan zijn (stief)zus die net een mooi appartementje heeft gekocht in Den Haag. Iedereen heeft iets heel moois om 2007 goed mee te kunnen beginnen!

Dan hebben we ook nog leuk nieuws uit Amerika gekregen! Dan zijn zusje, Chantal is zwanger van haar derde kindje en zal ergens in Augustus geboren worden! Eindelijk een kindje wat wij gelijk kunnen zien na de geboorte!

Nou het was me het dagje wel! Ik denk dat ik nu lekker mijn bedje in schuif met een dvd-tje......

Een dipje

Ik denk dat iedereen in onze situatie wel eens hetzelfde heeft meegemaakt of zich goed in onze schoenen zou kunnen plaatsen, maar vandaag was het dan toch zo ver: een dip...... En aangezien wij een blog bij zouden houden om mensen te laten weten wat wij mee maken in zowel Nederland als Amerika en hoe het met ons gaat, betekend dat, dat er af en toe ook wat minder leuke berichten zullen zijn. Bovendien kan het wel eens helpen om hart te luchten op je blog, zoals Kastelke eerder vandaag al zei tegen mij.

Vanmorgen bij het opstaan was ik nog doodmoe alsof ik nachten lang niet geslapen had. Ik voelde me niet lekker, niet dat ik ziek was, maar ik zat gewoon niet lekker in mijn vel. Soms heb je dat wel eens en je vraagt je af waardoor het komt.

Ik wist het in de eerste instantie eigenlijk ook niet. Totdat ik op werk was en ik in mijn agenda ging zitten tellen.(En nee, niet gelijk denken dat ik zwanger zou zijn!) Als alles verloopt zoals wij een beetje verwachten, dan zullen wij begin maart toch wel in Amerika zitten. Tijdens het tellen, kwam ik er achter dat begin maart nog maar 11 weekjes weg is. Het lijkt zoveel langer als je in maanden denkt....

Ik realiseerde me dan ook dat die 11 weken wel heel snel voorbij kunnen zijn. We moeten nog zoveel regelen, er moet nog ingepakt worden, er moet nog afscheid genomen worden etc etc... Zoals ik al schreef zakte ik dus even in een dipje.

We gaan toch ons eigen eerste huisje verkopen. We moeten al onze spulletjes nog versturen en dan dat afscheid nemen..... Dat zal me denk ik toch wel zwaarder vallen dan gedacht. Dan in Amerika helemaal opnieuw beginnen. Ach, misschien kijk ik wel te ver vooruit, zoals Petra mij vandaag schreef op het forum en moeten we gewoon dag bij dag bekijken. Het zal ook wel met moeheid te maken hebben....

De mensen die hier mee lezen zullen nu wel denken dat ik last heb van koude voeten en dat ik terug ga krabbelen, maar zo is het helemaal niet. Het is juist iets wat we wel heel graag willen, maar dat wil niet betekenen dat alles altijd maar even makkelijk en leuk is. Sommige van de meelezers verwachten ons ook wel terug in Nederland, misschien na een jaar, misschien na vijf jaar, of misschien toch eigenlijk niet. Ik weet het niet, de tijd zal het moeten leren.

Morgen in ieder geval lekker een dagje vrij genomen. De laatste voor dit jaar, aangezien mijn collega de rest van het jaar vrij zal zijn en ik dus niet meer weg kan. Dus ik ga het er maar even van nemen en lekker uitslapen ;-)

Iets vrolijkers was er dit weekend. De kerstman (of moet ik zeggen kerstvrouw) heeft een vervroegd bezoekje afgelegd. Zaterdag moest ik even langs komen bij mijn tante, zij had iets voor mij. Het resultaat hieronder.

Ik weet niet of het duidelijk zichtbaar is voor iedereen, maar het zijn een soort baby schoentjes. Deze schoentjes zijn gemaakt van onze originele trouwkaart en hebben dan ook onze versjes van de kaart op de zijkanten. Het is helemaal met de hand gemaakt! Leuk accessoire voor ons huisje in Amerika.

Wat een troep!

Dan heeft van de week alle dingetjes afgewerkt die er nog afgewerkt moesten worden aan het hout van de voorgevel. Daarbuiten heeft hij onze platte daken schoongemaakt en de goten uitgebaggerd.

Vandaag had ik een dagje vrij genomen zodat we het oude hout naar de kraak konden brengen. Normaal gesproken laat je dit soort dingen ophalen, maar wij wonen zo dichtbij het brengstation dat we het zelf weg gebracht hebben.

Buiten dit hout hebben we ook de schuur maar eens leeg gehaald en het is gewoon onvoorstelbaar wat een troep daar allemaal uit kwam. Oude potten, oude vloerbedekking, kapotte emmers en ga zo maar door. De schuur is echt een soort opslag plaats geweest voor alles wat kapot was. Het werd dus wel eens tijd om dit allemaal op te ruimen.

Ook hebben we alvast wat spulletjes die we niet meer gebruiken maar op marktplaats gezet. Je moet toch wat. Bovendien kunnen we er iemand misschien nog blij mee maken.

We zijn dan ook de gehele middag bezig geweest. Het zet je overigens wel aan het denken, hoeveel troep we nog te voorschijn gaat toveren tijdens het inpakken van onze spulletjes. Ik denk dat we het nodige nog wel tegen gaan komen.

De voorgevel is vervangen

Gisteren ochtend bij het wakker worden, voelde ik me al niet erg lekker. Mijn keel deed pijn en mijn neus zat verstopt. Als het maar niet door zou zetten, aangezien vandaag het hout aan de voorgevel vervangen zou gaan worden. (het was afgesproken dat wij dit nog zouden laten doen voor het passeren bij de notaris)

Helaas, vanmorgen werd ik wakker met zeer pijnlijke spieren en een knallende koppijn. Om over mijn keel en neus maar niet eens te spreken. Toch wilde ik niet afbellen, aangezien het al meerdere malen is uitgesteld vanwege het slechte weer. Vandaag zou dan ook de enige droge dag zijn van deze week, dus om 10.00 uur stond mijn oom dan ook voor de deur.

Een foto voor dat het werk begonnen is, je kunt goed zien dat het hout wel aan vervanging toe is.

De materialen had hij een aantal weken geleden al afgeleverd, dus het was nu alleen een kwestie van de steiger opbouwen en er kon begonnen worden. Zelf heb ik niet veel kunnen doen, dus heb ik maar voor de nodige versnaperingen gezorgd.

Werk in volle gang

Ondanks de ijzige kou is het toch allemaal wel redelijk snel verlopen. De ene plank hout ging er af en de volgende zat er al weer op. Tewijl mijn oom druk bezig was is mijn tante met de kids op de fiets gestapt en is vanuit Leiden naar Alphen komen fietsen. Mijn nichtje Demy van 6 heeft de gehele 18 kilometer op haar eigen fietsje gedaan!!

Zo rond een uur of 4 was het dan eindelijk af. Zoals hieronder te zien is moet er nu alleen nog een likje verf tegen de ramen aan en dan is de voorgevel helemaal klaar.

Hieronder trouwens nog een leuke foto van Rico die ongeduldig in het katten hangmatje aan de verwarming zat te wachten op zijn vader!

En wij hebben inmiddels ook het volgende pakket papierwerk ontvangen van het consulaat wat wij dus in gaan vullen. Daarbuiten zullen we maar eens een beginnetje gaan maken met het inpakken van onze spulletjes.

Het koopcontract is getekend

Vanmiddag om 17.00 uur hadden wij een afspraak bij de makelaar samen met Brandon om het koopcontract door te nemen en eventueel gelijk te tekenen. Brandon had afgesproken om hier rond 16.15 uur te zijn, dan zouden we rond 16.45 uur samen vertrekken.

Bijna was het niet door gegaan, aangezien ik woensdag nog gebeld werd door de makelaar dat er een nieuwe regel is mbt het verkopen van je huis. Deze regel wordt door geheel Nederland gehandhaafd, maar niet ieder gemeente houdt zich hier ook aan. Sinds 12 oktober van dit jaar heeft Alphen de touwtjes weer aangetrokken en is deze regel weer in gebruik genomen. Deze regel zegt dat je je huis 2 maanden in je woonplaats te koop moet hebben staan, om de inwoners in jouw woonplaats en de mensen die economisch verbonden zijn met jouw woonplaats, de kans te geven om jouw huis te kopen. Gelukkig heeft onze makelaar contact gehad met de gemeente en de burgemeester en hoeft het in ons geval niet. Wij waren blij toe ook, aangezien Brandon niet in Alphen woont, noch economisch verbonden is met Alphen. Zo had hij nog buiten de boot kunnen vallen ook.

Maar goed, we zijn vanmiddag dus bij de makelaar geweest om de puntjes op de i te zetten. Nadat wij alles nog een keer grondig hebben door genomen, hebben we het koopcontract getekend! In princiepe is het huis nu dus officieel verkocht. Brandon zou nog 3 dagen de tijd hebben om zich te bedenken, maar dat zien wij niet meer gebeuren, aangezien hij grootse plannen met het huis heeft.

Het enige nadeeltje aan het verhaal is dat er pas op 10 januari gepasseerd kan worden bij de notaris, aangezien onze hypotheek verstrekker een maand opzeg termijn nodig heeft........

DCF - Direct Consular Filing

Vandaag was het dan eindelijk zo ver. Wij zijn naar het Amerikaanse consulaat geweest in Amsterdam om mijn visum aanvraag in te dienen. En wat een dag is het geweest!

Vanmorgen hebben we eerst even een beetje uitgeslapen, aangezien Dan gisteren zijn laatste werkdag heeft gehad en ik had vandaag de gehele dag vrij genomen. Zo rond half twaalf zijn we hier de stad in gegaan om pasfoto's van ons beide te laten maken naar Amerikaanse standaards. Ik schrok wel even tijdens het afrekenen: € 25 euro voor een totaal van 6 pasfoto's! Maar goed, we hadden ze nu eenmaal nodig. Vervolgens zijn we maar gelijk door gereden naar Amsterdam, ondanks dat het consulaat pas om half twee open zou gaan. De tomtom gaf aan dat we rond kwart voor een bij het consulaat aan zouden komen, maar dat werd kwart over een, vanwege het slechte weer en de drukte op de weg. Maar goed dat we besloten hadden om gelijk te vertrekken!

Toen we de auto hadden geparkeerd in de parkeergarage hebben een blokje gelopen over het museum plein, om vervolgens in de rij te gaan staan bij het consulaat. We stonden te vernikkelen van de kou! Zo rond half twee kwam er een bewaker naar buiten die immigranten opriep om zich te melden aan het hek. Na een kleine miscommunicatie hebben wij ons ook gemeld en mochten we binnen de hekken komen staan, inmiddels was het al twee uur.

Na een grondige inspectie van de spullen die wij bij ons hadden mochten we vervolgens naar binnen, waar onze spullen nogmaals werden gechecked, toen mochten we aansluiten bij loket nummer 5. Mijn hart sloeg 10 x zoveel sneller dan normaal van de zenuwen, en dat terwijl dit nog niet eens het meest zenuwslopende stukje is in het hele proces.

We werden door een hele vriendelijke man naar het loket geroepen en daar hebben we de aanvraag, samen met onze paspoorten, onze pasfoto's en onze trouwakte overhandigd. Vervolgens vroeg hij Dan om zijn Nederlandse id kaart. Dat was een probleem!! Dan had zijn portemonnee thuis laten liggen en daar zat zijn id kaart nog in. De man zei dat we dan waarschijnlijk niet geaccepteerd zouden worden, maar als wij even plaats wilden nemen, dan ging hij even overleggen. Na een kleine 10 minuten werden wij weer naar het loket geroepen en kregen we te horen dat als we geaccepteerd zouden worden, Dan wel zo snel mogenlijk een kopie van zijn id kaart op zou moeten sturen. Weer mochten we even plaats nemen.

Na een paar minuten mochten wij bij loket 7 komen betalen voor de aanvraag om daarna weer te gaan zitten wachten. Na weer een kleine 15 minuten gewacht te hebben werden we naar loket 6 geroepen. Hier moest Dan zijn rechterhand ophouden en zweren dat alle documenten die wij vandaag ingeleverd hebben echt zijn en volledig naar waarheid zijn ingevuld. Vervolgens werd ons verteld dat onze aanvraag is geaccepteerd.

Nu de aanvraag is geaccepteerd, gaan we pas echt beginnen voor het visum. De eerste stap is genomen, maar er komt nog wel aardig wat bij kijken. Om het even makkelijk te houden kun je de aanvraag in 6 stappen omschrijven. 1) Je gaat naar het consulaat en dient de aanvraag in. 2) Je ontvangt meer papierwerk van het consulaat om in te vullen en terug te sturen. 3) nog meer papierwerk vanwege een medisch onderzoek dat ik zal moeten ondergaan. 4) Het medische onderzoek. 5) Het "interview" - hier krijg je te horen of de uiteindelijke felbegeerde visum is goedgekeurd. 6) POE oftwel port of entry, de binnenkomst in Amerika.

Dus na een kleine bijna €200 uit gegeven te hebben vandaag stonden we rond kwart over drie weer buiten. We zijn geaccepteerd en we gaan op naar de volgende stap!

De makelaar en sinterklaas

Afgelopen weekend heb ik contact gezocht met een makelaar en gevraagd of het mogenlijk was om alleen een koopcontract op te laten stellen via een makelaar, aangezien we verder geen andere diensten nodig zouden hebben. Een geintresseerde koper hadden wij natuurlijk al gevonden.

Gisteren middag is de makelaar dan ook bij ons langs geweest. Hij moest dingen zien als ons eigendoms bewijs, een taxatie rapport en eventuele vergunningen die we hebben aangevraagd in de tijd dat wij in het huis woonden. Hier kon hij namelijk bepaalde dingen weer uit halen die in een koopcontract opgenomen kunnen worden. Tevens moesten we lijsten invullen over het huis en eventuele spullen die we achter zouden laten in het huis. Tot in het kleinste detail moest aangegeven worden.

Toen de makelaar alle gegevens had verzameld voor in het koopcontract kregen we te horen dan we binnen 2 dagen al een kopie thuis zullen hebben, waarna we een afspraak zullen maken om het koopcontract samen met Brandon te tekenen. Vervolgens zou Brandon dan een notaris moeten regelen, maar de makelaar heeft aangegeven dat hij dit ook wel kan doen, wat er in resulteerde dat we hoogstwaarschijnlijk op 20 december de koop helemaal af kunnen handelen! 20 December, dat is vandaag precied over 2 weken!! Toch wel een leuk Sinterklaas cadeautje!

Over Sinterklaas gesproken, aangezien Dan avond dienst heeft voor zijn laaste 3 werkdagen, heb ik besloten om Sinterklaas avond door te brengen bij Dan zijn vader. De "Sint" heeft nog een paar leuke dvdtjes, een kaartspel en wat make up spulletjes mee genomen voor Taylor, waar zij erg blij mee was.

Ook dit is weer een van de dingen waarvan je je realiseert dat dit voorlopig wel de laatste keer zal zijn, maar zo zullen er nog wel meer keren komen waarschijnlijk. Feit blijft wel dat het toch een gezellig avondje is geweest.