Khloé de haar stylist

Gisteren avond stond Khloé plotseling naast me met de vraag of ze in onze badkamer mocht gaan plassen. Dat doet ze wel vaker, dus dat is op zich niets nieuws. Ze huppelde naar de badkamer en deed haar ding. Het duurde iets langer dan normaal, maar toen ik vroeg of ze klaar was riep ze volmondig ja, waarna ze de wc door trok. Al snel huppelde ze weer de woonkamer in en begon weer vrolijk met haar broers te spelen.

Toen ze op een gegeven moment langs mij liep, zag ik een lange haar langs de zijkant van haar gezicht hangen dus ik plukte hem snel weg en dacht er eigenlijk niet bij na, totdat ik zag dat het niet een haartje was, maar dat het er meerdere waren. Toen ik haar vervolgens vroeg om terug te komen naar mij en ik mijn hand door haar haren haalde, waarbij er weer een hele pluk uit kwam, begon Khloé heel hard te huilen.

Op dat moment weet je gelijk dat er iets aan de hand is en toen ik haar vroeg wat ze gedaan had zei ze huilend dat ze met de kleine zwarte schaar had gespeeld en haar eigen haar had geknipt toen ze in onze badkamer naar het toilet was geweest.

Voordat ik goed en wel door had waar ze nu eigenlijk geknipt had, zat de schrik er toch wel even in. Er gingen al beelden door mijn gedachtes van Khloé met een ultra korte coupe omdat ze zoveel weg geknipt had. Gelukkig is de schade mee gevallen en heeft ze alleen aan de zijkant van haar haar geknipt en dat kunnen we goed weg werken met de rest van haar haren.

Ik heb Khloé gelijk naar bed gebracht en daar was ze natuurlijk niet blij mee, maar als je iets doet wat niet mag, dan zitten daar nu eenmaal consequenties aan vast. Ook heb ik haar verteld dit nooit meer te doen, omdat we al haar haren wel eens af zouden moeten knippen. Toen was ze helemaal van slag.

Achteraf gezien moest ik er wel een beetje om lachen, gelukkig is het allemaal mee gevallen. Maar Khloé is namelijk niet de eerste die haar haren heeft geknipt. Skyler knipte zijn haren zo een twee jaar geleden, vlak nadat zijn school foto’s waren gemaakt. Hij was hartstikke trots op zijn resultaat, totdat hij zag dat ik er helemaal niet blij mee was. Gelukkig viel ook dat wel mee en konden we ook zijn plek verbergen door een faux-hawk te maken in zijn haar.

Wat is dat toch met de aantrekkings kracht van scharen? Of uberhaupt de aantrekkings kracht van alle dingen die eigenlijk niet mogen. We hebben nu 2 van de 3 kinderen die inmiddels hun eigen haar hebben geknipt. Noah gaf gelijk aan dat hij zoiets nooit zal doen, laten we hopen dat hij zich inderdaad aan zijn woord zal houden.

Back to reality

Afgelopen zaterdag hebben wij na 4 fijne weken weer afscheid moeten nemen van mijn vader. Even voor vijf uur zo zijn vlucht weer vertrekken, maar omdat iemand aan boord van het vliegtuig niet goed werd, was er een vertraging van ruim een uur. Ze stonden al op de startbaan toen er politie auto’s en ambulances aan kwamen rijden, maar gelukkig bleek het mee te vallen en mocht deze persoon ook gewoon vertrekken op deze vlucht.

Het afscheid nemen blijft iets waar ik tegen op zie. We doen het ieder jaar opnieuw en toch blijft het iets waar ik emotioneel van wordt. Zeker ook nu de kinderen het ook allemaal goed snappen dat opa weer terug gaat naar Nederland. En als Khloé dan ook een opmerking maakt dat zij zou willen dat opa voor altijd kon blijven, dan is dat toch even slikken.

Na een goede vlucht en een vlugge overstap op Parijs, kreeg ik ‘s ochtends rond 06.00 uur een Whatsapp berichtje dat mijn vader weer veilig geland was op Schiphol. Ik slaap altijd wel, maar toch lig ik onbewust op dat berichtje te wachten.

De laatste twee weken van het bezoek zijn we niet heel veel weg geweest, omdat er aardig wat sneeuw was gevallen en de temperaturen met gemiddeld –15 vroegen er ook niet echt om. Gelukkig vermaakt mijn vader zich prima als hij hier is. Het belangrijkste is natuurlijk dat we gewoon van elkaars gezelschap kunnen genieten. Bovendien wordt mijn vader ook een jaartje ouder en heeft hij zijn rust zo af en toe best nodig haha!

Zoals ieder jaar hebben we nog wel nieuwe foto’s van het gezin laten maken. Aller eerst is het heel leuk om te zien hoe de kinderen ieder jaar weer veranderen. Maar ik vind het ook heel fijn om zo herinneringen te kunnen maken voor de kinderen. Ik weet niet of ik het hier al eens eerder heb geschreven, maar ik vind het heel belangrijk dat mijn kinderen later iets hebben om naar terug te kijken. Wijzelf hebben misschien een handje vol foto’s van mijn moeder en dat vind ik heel erg jammer.

De foto’s zijn weer erg leuk geworden en we zijn heel blij met het resultaat. Vandaar dat vandaag ook de blog maar eens in een nieuw jasje is gestoken.

De kinderen hadden een lang weekend vrij en zij zijn inmiddels weer naar school. Ik moest maandag al weer aan de slag en mijn vader is vandaag weer begonnen met werken. Het is hem best zwaar gevallen, maar met een paar dagen zal hij, net als wij zelf wel weer in een routine zitten.

Happy New Year

Happy, happy, happy New Year aan al onze familie, vrienden en blog lezers. Wijzelf hebben heerlijk genoten van de extra tijd thuis, de kinderen hadden vakantie en ik zelf had ook een paar dagen vrij. Ik kan eigenlijk niet helemaal geloven dat we inmiddels al weer in 2017 zitten. 2016 is heel snel voorbij gegaan en eerlijk gezegd voelde de kerst niet helemaal als kerst en oud en nieuw voelde ook eigenlijk niet als dat het daar al tijd voor was. We weten niet wat het nieuwe jaar zal gaan brengen, maar we hopen dat het voor iedereen een heel mooi jaar zal worden, vol liefde, geluk, gezondheid en al het andere dat het hart begeert,

2016 was voor ons wel een heel mooi jaar. Het hoogte punt was toch wel in Februarie, toen wij na bijna 10 jaar in de Verenigde Staten eindelijk ons eigen huis kochten. We waren inmiddels al een maand bezig met het bekijken van huizen en 3 keer eerder dachten we het huis gevonden te hebben, toen wij op 2 Februarie opnieuw op de website keken en een huis zagen, die we toch wel wilden bezichtigen. Die zelfde dag hebben wij nog een bod gedaan op het huis en drie weken later tekende wij alle papieren voor de overdracht.

Inmiddels hebben we ook al veel werk verricht in huis. Zo hebben mijn vader en ik samen een hele badkamer gebouwd. Ook de tuin is onder handen genomen en zo goed als helemaal leeg gehaald, waarna we nieuw gras hebben gelegd. Ook in de voortuin is het een en ander gedaan. Verder hebben wij een kamer voor Noah geverfd en een kamer af gemaakt in de basement die wij als gasten kamer zullen gebruiken. (de kinderen noemen het de kamer van opa). En op de valreep van 2016 heeft mijn vader voor ons een nieuwe vloer gelegd in de keuken.

Uiteraard hebben we nog wel heel wat projecten te gaan. Zo moet de vloer bedekking boven nog vervangen worden en willen wij ook boven nog verven. Verder kan er nog genoeg in de tuin gedaan worden en bovendien moet ook de basement nog af gemaakt worden. Maar we wonen hier nog net geen jaar en toch hebben we al heel wat bereikt en we zijn reuze trots op het resultaat tot nu toe.

Verder hebben we in 2016 ook mogen genieten van meerdere bezoeken. Zo kwam mijn vader, Dan zijn broer en gezin uit Tennessee zijn geweest en ook Dan zijn vader en zijn zusje zijn uit Nederland over gekomen. Vervolgens kwam ook mijn broer nog eens en uiteraard zou de kerst niet compleet zijn als mijn vader er niet bij zou zijn. Mijn vader heeft eigenlijk maar 1 keer kerst gemist sinds dat wij in Amerika wonen en dat kwam, omdat hij hier was voor de geboorte van Noah.

Op de een na laatste dag van 2016 zijn wij op Temple Square nog even naar de kerst verlichting gaan kijken. We hebben dit al eens eerder gedaan, maar door ziektes is het er de laatste jaren eigenlijk niet van gekomen. We zijn met de tram naar de binnenstad gereden, wat een hele ervaring was voor de kinderen, omdat zij nog nooit in een trein hebben gezeten. Ondanks dat het super koud was, hebben we genoten van de lampjes. Wat een prachtig gezicht. Zoiets moet je eigenlijk met eigen ogen gezien hebben.

Oud en nieuw hebben we thuis door gebracht. Het was het eerste jaar in ons eigen huis, dus wilden we graag thuis het nieuw jaar in luiden. Bovendien begon bij mij verkoudheid door te zetten, dus was het wel fijn dat we thuis waren. Arnold en Keri en de kinderen en Arnold zijn moeder waren gezellig langs gekomen. Onder het genot van hapjes en oliebollen en een glaasje wijn zijn we de avond wel door gekomen. Tegen 00.00 uur deed mijn hele lichaam zeer en ik was ook eigenlijk wel heel blij dat ik gelijk mijn bed in kon toen iedereen weer richting huis ging.

En zo zitten we al weer 3 dagen in 2017. De kinderen zijn vandaag weer voor het eerst naar school geweest en morgen mag ik er zelf ook weer aan geloven en mag ik ook weer aan de slag. 2017 is overigens wel goed begonnen voor Noah, die gisteren avond zijn eerste tand verloor. Er zullen er vast en zeker meer volgen dit jaar.

Ik bedenk me net dat we inmiddels ook al weer 10 jaar bloggen. Dat is niet niks. Het is niet altijd even makkelijk en soms zit er een tijdje tussen de blogs, maar we proberen de blog toch regelmatig bij te werken.  Ik kan door een tracker op de blog zien dat deze toch heel regelmatig bezocht wordt. We gaan dan ook in 2017 vrolijk verder met bloggen en zouden het leuk vinden om af en toe te zien wie er allemaal mee lezen.