Zomerdipje?

Ik heb volgens mij wat last van een zomerdipje. Ik zit niet zo heel erg lekker in mijn vel, ben erg moe en heb veel hoofdpijn. Volgens mij begint het warme weer iets te veel van het goede te worden. Dan is er ook nog mijn werk, waar het nog altijd super druk is en ik sinds april geen normale werk week heb gemaakt.

Ik heb zoveel projecten op het programma staan, maar heb er gewoon geen zin in of energie voor. Zo wil ik door Khloé haar kleding heen gaan en alles opbergen dat te klein is voor haar. Hetzelfde geld voor de jongens, en dan moet er natuurlijk ook nieuwe kleding gekocht worden, maar voordat we daar aan gaan beginnen moeten de kasten toch een keer leeg gehaald worden en dat gebeurd natuurlijk niet vanzelf.

Al maanden roep ik dat we de muren in de woonkamer en de gang moeten verven, maar helaas hebben we nog steeds geen last van kaboutertjes in huis, die dat wel even voor ons doen. Maar ook dat is zo een klus waar ik geen energie voor op kan brengen.

Normaal gesproken was ik al onze wassen in het weekend weg en de laatste paar weken blijft er altijd wel een was liggen die nog gewassen moet worden, of ligt er nog wel een was in de mand die nog opgeruimd moet worden. Ach zo zijn er nog wel meer dingetjes die ik gedaan wil hebben, maar waar ik tegelijkertijd geen zin in heb. Het warme weer maakt het allemaal niet makkelijker, de jongens zijn heel graag buiten te vinden en dan gaan wij natuurlijk niet binnen zitten om onze projecten af te werken.

Ik voel me denk ik toch het lekkerst in de temperaturen van de lente en de herfst. Hoewel de herfst van mij nog wel een weg mag blijven, want als ik heel eerlijk ben is het zonnetje natuurlijk ook niet verkeerd, zeker niet als we heerlijk de dag in het zwembad door kunnen brengen, of net als vorige week, in de dierentuin.

De Hogle Zoo heeft op het moment een tentoonstelling van lego kuntswerken, wat ons ontzettend leuk leek voor Skyler, omdat hij steeds meer intresse in legos begint te vertonen. We hebben zelf alleen maar grote lego blokken, omdat we de jongens aan het leren zijn om alles achter hen op te ruimen. We durven het met Khloé nog niet aan om de kleine legos te kopen. We gaven de jongens ‘s ochtends de keus of ze naar de dierentuin wilden of in het park wilden gaan spelen en ze kozen beide volmondig voor de dierentuin.

We hebben een heerlijke dag gehad en de jongens hebben zich prima vermaakt. Sterker nog, tegen de tijd dat wij naar huis gingen wilden ze niet eens weg. We waren rond openings tijd al bij de dierentuin en hoe later het werd, des te warmer werd het en dus begon de hitte er wel in te hakken.

Skyler en Noah waren zeer onder de indruk van de lego tentoonstelling, persoonlijk vond ik het wel wat tegen vallen. De stukken die er stonden, zoals de ijsbeer hierboven te zien, waren geweldig, maar ik denk dat ik meer stukken verwacht had. Daarbuiten was ruim de helft van de dierentuin weer onder constructie, maar dat mocht de pret niet drukken.

Hopelijk zakt de temperatuur nu iets, waardoor het wat meer uit te houden is buiten en kunnen we nog een lange tijd van een fijne zomer genieten en komt mijn energie wat meer terug, zodat ik ook langzaam aan de projecten allemaal afgewerkt kan krijgen.Helaas laat de weer applicatie op mijn telefoon, nog geen daling in de temperatuur zien.

Wat een hitte

Al een paar weken zijn de temperaturen hier behoorlijk hoog. Zo hoog zelfs, dat het af en toe gewoon niet uit te houden is. De temperaturen zijn soms zo hoog, dat zelfs onze “swamp cooler”, die het huis af zou moeten koelen, het niet aan lijkt te kunnen. We zitten al een paar weken tussen de 35 en 40 graden, dus ik denk dat iedereen zich wel voor kan stellen hoe dat voelt. De hitte is vooral erg op werk. Daar hebben we geen airconditioning en dus is het daar binnen vaak nog warmer.

Ik probeer niet al te veel te klagen, want we kennen natuurlijk ook het tegen overgestelde. De verschrikkelijk koude temperaturen en de sneeuw en de vervelende griepen en dergelijk die daar bij komen kijken. Dus we proberen vooral zo veel mogelijk te genieten. De jongens vinden het heerlijk om buiten te ravotten en dan het liefst met een water pistool, of rond te rennen in de sprinklers. En natuurlijk vergeten we ook niet dat Mindy een groot zwembad in de tuin heeft staan, waar wij ook van mee mogen genieten!

Door de warme temperaturen en het feit dat we veel buiten te vinden zijn, is het inmiddels ook al weer  3 weken geleden dat ik iets op de blog plaatste. Helaas was dat het nieuws van het overlijden van mijn opa. De crematie dienst was volgens mijn vader een mooie dienst, alleen was het wel zwaar toen de kinderen in de aula achter bleven om afscheid te nemen. Opa heeft nu rust en dat is voor iedereen wel iets, waardoor ze er wat meer vrede mee hebben.

Voordat mijn opa overleed, hadden we het geluk om opnieuw van Dan zijn zusje Taylor te mogen genieten. We hebben haar in Tennessee natuurlijk kunnen zien, vanwege de bruiloft van Freddy, maar daarvoor was het inmiddels al weer 6 jaar geleden dat we haar gezien hadden. Dus was het heel erg fijn dat we haar zo snel al weer konden zien. Ze kon hier maar ongeveer 1.5 week zijn, omdat ze precies tussen haar eindexames en de uitslag zou zijn, maar dat neemt niet weg dat we toch genoten hebben.

Helaas gooide onze auto wel wat roet in het eten. We hadden namelijk problemen met het starten van de auto en bij nader onderzoek werd ons verteld dat de dynamo de accu niet meer op laadde. Doordat dit pas een week later gemaakt kon worden, liepen Khloé en ik een kampeer tripje mis. Er waren namelijk plannen, dat de hele familie zou gaan kamperen bij Moon Lake. Maar doordat een van onze auto’s het op dat moment niet deed, ben ik thuis gebleen met Khloé en zijn Dan en Taylor met de jongens wel gaan kamperen.

Ze hebben het allemaal erg naar hun zin gehad, maar waren wel de volgende dag al thuis, omdat de temperatuur daar ‘s nachts zo daalde, dat ze het allemaal super koud hebben gehad. Dat maakte het wel wat minder erg voor mij dat Khloé en ik niet mee konden. Ik denk dat zulke temperaturen in een tentje met een half jaar oud meisje, niet geweldig zou zijn geweest.

Taylor heeft ook de graduation van Kodi, de zoon van Kari, mee kunnen maken en heeft ook wat tijd door gebracht bij Freddy thuis. Op de een na laatste avond hebben we bij ons thuis een meiden avond gehouden, met een etentje en een filmpje en het was erg gezellig en dus zeker geslaagd. Na anderhalve week, was het voor Taylor ook wel weer fijn om naar huis te kunnen, omdat ze haar vriend erg miste. Maar het moment van afscheid is en blijft toch wel heel moeilijk en is dan ook niet zonder tranen geweest.

Op 29 juni waren Dan en ik ook al weer 7 jaar getrouwd, voor sommige ook wel bekend als het wollen huwelijk. We zijn sinds de zwangerschap van Khloé ook eigenlijk niet uit geweest. Druk met werk, zieke kinderen en zo waren er nog wel meer dingen die een date op de achtergrond zette, maar voor onze trouwdag zijn we dan eindelijk uit geweest. Chantal had beloofd om op de kinderen te komen passen, zodat wij een avondje weg konden en daar hebben we uiteraard graag gebruik van gemaakt. We hebben eerst heerlijk gegeten bij de Olive Garden, waar we onze serveerder een muntje hebben laten gooien voor het besluit van onze film. We waren er namelijk nog niet helemaal over uit welke film we wilden kijken. Dan wilde heel graag Man of Steel zien, terwijl ik graag Iron Man 3 wilde zien. Uiteindelijk hebben we Man of Steel gekeken. In de eerste instantie leek Man of Steel me niet echt geweldig, ondanks dat ik best wel gek ben van DC comics en Marvel, maar ik heb me er gelukkig erg op verkeken. Het was een geweldige film en we hebben er allebei van genoten. Het is overigens wel raar om met zijn tweeën weg te zijn, zonder om te hoeven kijken naar de kinderen, maar we hebben echt een hele fijne avond gehad.

Helaas zijn er de afgelopen 3 weken ook minder leuke dingen gebeurd, waaronder het overlijden van de oom van mijn beste vriendin Mindy. Freddy en Kerry zijn verhuisd naar Tennessee en we hebben gisteren ook weer slecht nieuws gekregen wat betreft Pam, de tante van Dan. Van Freddy en Kerry wisten we natuurlijk wel dat het er aan zat te komen, maar als het dan eenmaal echt gebeurd is het toch wel even slikken. Ze wonen nu in een andere staat en dus ga je niet meer zo even bij elkaar op bezoek. We zullen of moeten vliegen, of 24 uur moeten rijden met de auto, willen we elkaar zien. Als het goed is, komen zij in November terug naar Utah om Thanksgiving hier te vieren en tot die tijd houden we gewoon veel contact met elkaar. Toch weer zo iets waar ik erg blij ben met de vondst an het internet.

Gisteren kregen we een berichtje van Kari, dat er bij Pam opnieuw kanker is geconstateerd. Dit is nu de 6e keer. Dit maal is het gevonden in haar lymfe klieren en ze heeft vlekken op haar lever zitten, waarvan er vermoed wordt dat dit ook kanker is. Aanstaande maandag gaan ze gelijk beginnen met een hele aggressieve vorm van chemo therapie en uiteraard hopen we dat dit zal helpen. Maar vooral hopen we dat Pam zelf sterk genoeg is om dit allemaal aan te kunnen, openieuw de ziekte en de chemo. Ze is over de jaren ontzettend afgevallen en door eerdere chemo kuren is haar immuun systeem al helemaal niets meer en ook haar nieren doen het allemaal niet meer zo best. Zelf wil Pam nog wel vechten, dus we gaan heel hard duimen voor haar! We gaan dus weer een zware tijd tegemoet, maar vooral Pam natuurlijk.

Gelukkig zijn er zoals altijd ook wel dingen om naar uit te kijken. Mijn vader zijn ticket is geboekt voor 12 December en mijn broer Daniël en zijn vriendin Charlene hebben door laten schemeren dat zij hier hoogst waarschijnlijk in November zullen zijn en Thanksgiving hier zullen vieren en natuurlijk niet te vergeten, Khloé haar eerste veraardag!