zondag, april 29, 2012

Daar zijn we weer

Ik geef het toe, ik heb de blog de laatste tijd verwaarloosd. Soms weet ik gewoon niet wat ik moet schrijven. Met een jongen van 3 en een jongen van 1.5 gebeurd er natuurlijk genoeg, maar ik vraag me soms wel eens af of dat nou echt bijzonder is om te lezen voor anderen. Maar aan de andere kant heb ik inmiddels al weer meerdere malen de vraag gekregen of ik nog wel blog, dus ergens moet men het toch wel leuk vinden om te lezen. Bovendien weet ik dat het wel leuk is voor onszelf om dingen terug te lezen, dus vandaar maar weer een keer een blog.

Ik weet eigenlijk niet zo goed waar te beginnen en ik zal voornamelijk een opsomming maken, zodat het geen hele lange blog wordt. Ik denk dat we maar beginnen bij mijn zwager Freddie. Zo schreef ik in januari nog dat ik een nieuw schoonzusje had, zo kan ik nu schrijven dat zij niet langer een deel van de familie uitmaakt. Ik heb geen idee wat er precies gebeurd is, maar na 3 weken getrouwd te zijn hebben Freddy en Joslyn hun huwelijk nietig laten verklaren. Persoonlijk denk ik dat ze veels te snel getrouwd zijn, maar dat zijn natuurlijk alleen maar speculaties. Ik vraag er verder niet naar en Freddie zegt er verder niets over. Als hij wat kwijt wil, dan komt dat vanzelf wel. Ik vind het erg jammer, want in de korte tijd dat ze bij elkaar zijn geweest leken ze echt heel erg gek op elkaar.

Inmiddels is het al weer een maand geleden, maar we hebben ook de pasen achter de rug. Skyler snapte nog niet echt veel van de pasen, maar we hebben wel een fijn weekend gehad. Zo hebben we eieren beschilderd en hebben de jongens 3 verschillende zoektochten gehad naar paas eieren. De paashaas had voor Skyler en Noah ook een leuk mandje achter gelaten met een nieuw kleding setje voor allebei, mooie sandalen en wat speelgoed. Het was niet super veel, maar wat waren ze blij met hun mandjes! Dat doet een moederhart goed!

DSC_1153

Ook kan ik met heel veel trots meedelen dat Skyler helemaal zindelijk is. Hij plast al vanaf ongeveer 2 jaar op het potje, alleen de grote boodschap wilde niet echt. Op een gegeven moment probeerde we hem over te halen met snoepjes, of hij mocht bijvoorbeeld een kwartiertje langer opblijven ‘s avonds. De kinderarts raadde dit af, maar het leek voor ons te werken, dus wij zijn er gewoon mee door gegaan. Uiteindelijk begon hij te vergeten dat hij een snoepje zou krijgen of dat hij langer op mocht blijven, maar bleef wel steeds op het potje gaan. Kort na zijn derde verjaardag zijn we nieuwe onderbroekjes gaan kopen voor hem en hij koos zelf hele stoere onderbroekjes uit met raceauto’s en trucks. Die avond wilde hij ook niets liever dan een onderbroek aan naar bed. Zo gezegd, zo gedaan en de volgende ochtend was hij gewoon helemaal droog! Sinds dien wilde hij alleen nog maar onderbroekjes aan en nu 2 maanden verder is hij helemaal zindelijk en heeft nog steeds geen ongelukjes gehad! Daar mogen we best trots op zijn toch?!

Dan hebben we ook bericht gekregen dat onze vrienden, die onze kelder huren, gaan verhuizen. Zij hebben een huis gevonden hier in de buurt en gaan een rent to own doen. Dit houdt in dat zij het huis voor 2 jaar zullen huren en een gedeelte van de huur wordt op een soort spaarrekening gezet en na 2 jaar wordt dat geld gebruikt voor een aanbetaling voor het huis, zodat zij het kunnen kopen. In de eerste instantie zouden de maar een jaar bij ons zijn, maar na 3 jaar gaan ze dan eindelijk toch echt verhuizen. We zijn heel erg blij voor ze, maar tegelijkertijd zal het ook wel erg raar zijn dat ze weg zijn. Ook voor de jongens zal het heel raar zijn, omdat zij heel graag met Brandon en Addison spelen, maar we gaan gewoon regelmatig bij elkaar op bezoek, dus het gaat helemaal goed komen.

En zo zitten we over 2 daagjes al weer op 1 mei. Dat houdt in dat mijn vader over 19 dagen weer op het vliegveld van Salt Lake City zal staan en we kijken er heel erg naar uit. Ik weet dat hij er net zo naar uit kijkt. Het weer is verschrikkelijk mooi de laatste weken en hopelijk zal dat ook zo blijven, zodat we wat leuke dingen met hem kunnen doen. We zijn hard aan het aftellen!