Nieuwe vloer en Kerst

Bij het bezichtigen van ons huis was al gelijk duidelijk dat de vloerbedekking vervangen moest worden. De naden waren zichtbaar waar de vloebedekking aan elkaar was gelegd en bovendien was het ook niet echt schoon. Voordat wij daadwerkelijk gingen verhuizen, hebben we de vloerbedekking wel een goede was beurt gegeven, maar ondanks dat wilden we het nog altijd laten vervangen.

Er lag namelijk in de eetkamer ook vloerbedekking onder de tafel en dat is met kleine kinderen natuurlijk niet geslaagd. De vloerbedekking was al niet mooi meer, maar onze kinderen hebben het er ook niet beter op gemaakt. Zij knoeien nog wel eens met hun eten of dan gaat er weer een beker drinken omver. Je doet er weinig aan, daar zijn het kinderen voor. Maar je merkt wel des te meer dat vloerbedekking onder de eettafel geen goed idee is.

Toen mijn vader afgelopen zomer de vloeren van de badkamers heeft vervangen, hadden we eigenlijk al besloten dat we zo een zelfde vloer in de keuken wilden hebben. Dit zouden we dan ook helemaal door trekken de eetkamer in. Vorig weekend zijn we dan ook even gaan kijken bij vloeren. Nog altijd vond ik de eerder uitgekozen vloer erg mooi, maar we hadden ook nog een ander gevonden die we mooi vonden en bovendien ook wat voordeliger was. Er stond bij dat er ‘7 day express delivery’ service was op de vloeren die niet in de winkel voorradig waren. Helaas bleek dat niet waar en kon men niet garanderen dat de vloer ok nog geleverd zou kunnen worden voordat mijn vader weer zou vertrekken naar Nederland.

Toevallig was de manager ons aan het helpen en toen ik aangaf dat de reclame eigenlijk misleidend is vroeg hij of we eventueel ook een andere vloer op het oog hadden, zodat hij kon kijken wat de levertijd daarvan zou zijn. Ik liet hem de vloer zien die wij als eerste hadden uit gekozen en daar lag meer dan genoeg van op voorraad in de winkel. Hij gaf aan dat hij wel bereid was om ons daarop korting te geven voor het ongemak. En ik moet heel eerlijk zeggen dat ik achteraf eigenlijk heel blij ben dat het toch deze vloer is geworden.

Op woensdag middag had de school van de jongens hun kerstvoorstelling. Alle klassen zongen twee liedjes en dat was op onwillekeurige volgorde. Ik had die middag vrij genomen om daar bij te kunnen zijn. Eerst mochten beide jongens zingen met het school koor, waar zij zich het begin van het schooljaar bij aan hebben gesloten. Daarna mocht de kindergarten klas zingen, dus Noah was als eerste aan de beurt. De 2nd grade klas was pas als een na laatste aan de beurt, dus we hebben op 1 klas na de hele school zien zingen. Het was erg leuk en het was vooral erg leuk om de jongens over het publiek te zien turen of ze ons konden vinden.

Na het zingen zijn we naar huis gegaan, waar mijn vader begon om het oude tapijt los te snijden in de eetkamer. Wij zijn het gelijk op gaan rollen en hebben het in de garage gezet, zodat we alles tegelijkertijd in de van zouden kunnen laden om de rotzooi naar de kraak te brengen. De vloer van de eetkamer moest iet opgehoogd worden, omdat de vloer van de keuken 3/8 van een inch hoger lag. Inmiddels was het tijd voor zwemles, maar mijn vader zei dat hij thuis zou blijven. Bij thuiskomst na de zwemles, lag de subfloor er al bijna helemaal in. Diezelfde avond heeft mijn vader nog een klein beginnetje gemaakt met de vloer. Als hij eenmaal bezig is, dan gaat hij hard door!

De volgende dag moest ik helaas gewoon naar werk, maar gelukkig was Dan thuis om mijn vader te helpen, mocht hij hulp nodig hebben. Bovendien moest het linoleum wat in de keuken zelf lag nog weg gehaald worden. Dit is neer gelegen voordat de keuken geplaats was, dus daardoor weten we dat dit er al ligt vanaf het moment dat het huis gebouwd was. We vragen ons af of dat ook het geval is voor het tapijt.

Ik had nooit durven dromen dat het zo ontzettend snel af zou zijn, maar bij thuiskomst uit werk, was mijn vader aan het laatste stukje bezig. Ik had zelf gehoopt dat we misschien na oud en nieuw aan de vloer zouden beginnen, maar nu lag deze er al gewoon in voor de kerst. En wat een geweldig mooi resultaat. Het is daadwerkelijk prachtig en zo een ander gezicht. We zijn mijn vader dan ook verschrikkelijk dankbaar dat hij dit voor ons heeft willen leggen.

Gisteren was het dan eindelijk kerst. De kinderen hebben er heel erg naar uit gekeken. Wij zelf kijken er ook altijd naar uit, maar dat komt omdat we weten dat mijn vader dan hier zal zijn. Buiten dat, vind ik het geweldig om de gezichten van de kinderen te zien terwijl zij de cadeautjes op maken.

Zaterdag avond was het kerst avond en hebben wij, zoals ieder jaar een heerlijke roast gemaakt in de crockpot. Vlak voor het eten mogen de kinderen altijd een cadeautje open maken en dat zijn altijd nieuwe pyjama’s. Na het eten gaan ze dan lekker douchen en trekken ze hun nieuwe pyjama aan en maken we een foto voor de kerstboom. Het is zo ontzettend leuk om de verandering van jaar naar jaar te zien. Dit zijn alle foto’s die we gemaakt hebben sinds de geboorte van Khloé. Rechts onderin is de foto van dit jaar.

Beide jongens hadden Santa een briefje geschreven met dingen die zij graag wilden hebben. Zo wilde Skyler onder andere een paar schoenen van Ross die hij daar laatst had gezien en Noah vroeg om een fiets voor zijn mama. Zo lief hoe hij altijd aan anderen denkt. De fiets is er niet gekomen, maar gelukkig had Santa wel andere dingen gebracht die hij graag wilde hebben. De fel begeerde schoenen van Skyler waren er wel en toen hij ze open maakte, moest hij er gewoon van huilen van blijdschap. Khloé is ook heerlijk verwend en ook zij was reuze enthousiast wat betreft haar cadeaus. Wij kregen ook een aantal keer een grote knuffel van haar uit dankbaarheid. Ook opa heeft de kids goed verwend!

Na het uitpakken van alle cadeautjes hebben we bij Ihop ontbeten. Daarna zijn we naar huis gegaan en hebben een heerlijke relaxte dag gehad. Het had die nacht flink gesneeuwd en er was die nacht wel 30 cm gevallen, dus we waren blij dat we niet weg hoefde door de sneeuw.

Vandaag had ik nog heerlijk een extra dagje vrij, omdat Kerst op een zondag viel. Hierdoor kregen wij de maandag erna vrij. Morgen moet ik helaas weer vroeg op, maar gelukkig maar voor een kort weekje, omdat ik vrijdag vrij heb genomen. En zo gaan we gewoon de laatste dagen van het jaar in. Wij hopen dat iedereen net als wij, heeft genoten van een fijne Kerst!

Opa is back

Vrijdag 16 December is opa na een redelijk goede vlucht, weer veilig geland op Salt Lake City airport. Hij was op tijd vertrokken vanuit Amsterdam en werd zelfs een half uurtje eerder verwacht. Helaas werd dit geen werkelijkheid en landde hij pas net na 13.00 uur. Het vliegtuig heeft bijna een uur boven Salt Lake City rond gevlogen, vanwege het slechte weer dat heel plotseling op kwam zetten. Tijdens dit rond vliegen, voelde het ook net alsof het vliegtuig ineens een stuk naar beneden viel. Een grote schrok voor iedereen aan boord, maar gelukkig is het vliegtuig uiteindelijk alsnog veilig geland.

Khloé had die dag haar aller eerste kerst voorstelling van de pre-school. Omdat wij niet zeker wisten of wij er op tijd bij zouden kunnen zijn, heb ik aan de kinderen verteld dat opa pas op zaterdag aan zou komen. Zo zou Khloé ook niet teleur gesteld zijn als opa de voorstelling zou missen. Gelukkig waren we, ondanks de vertraging, toch net op tijd. Wij waren zelfs een paar minuten voor Dan en de kinderen in het fitness centrum aangekomen, waar de voorstelling plaats zou vinden in een van hun vergader ruimtes.

Toen Khloé mij zag rende ze heel enthousiast naar mij toe en kreeg ik een kus en een knuffel van haar. Ze was druk aan het babbelen en keek om haar heen, welke kinderen van haar klas al aanwezig waren, toen ze ineens in de gaten had dat opa naast mij zat. Het is jammer dat ik op dat moment mijn camera niet in mijn handen had, want haar gezicht sprak boekdelen.

De voorstelling was ontzettend leuk en Khloé had het reuze naar haar zin. Ze bleef regelmatig onze kant op kijken met een grote grijns op haar gezichtje. Wat was ze blij dat opa er was. De kinderen hebben zo een 10 liedjes voor ons gezongen.

Na de voorstelling zijn we naar huis gereden waar we onder het genot van een kopje koffie een hele koffer voor Nederlandse spulletjes hebben uitgeladen. Mijn vader neemt altijd wat spulletjes mee, maar dit keer had hij een hele volle tweede koffer bij zich. Wat een verrassing!

Noah heeft opa trots zijn nieuwe,eigen kamer laten zien en Skyler heeft opa mee genomen naar de kamer die we voor opa af hebben gemaakt in de basement. Het is heel erg leuk om de (kleine) veranderingen in en rondom het huis te zien en mijn vader vond het dan ook erg leuk om zijn eigen kamer te zien.

En zo is het al weer dinsdag en is het net alsof mijn vader eigenlijk niet is weg geweest. De kinderen genieten enorm van het feit dat opa hier is. Dan en ik vinden het uiteraard ook erg fijn. De jongens hebben nog 2 dagen school en dan hebben de kinderen all drie kerst vakantie, dus dan is het helemaal genieten voor de kids.

Deze week zal voornamelijk in het teken staan van de laatste voorbereidingen te treffen voor kerst, aangezien dit zondag voor de deur staat. Gelukkig houd mijn vader erg van shoppen en zal hij zich wat dat betreft niet vervelen. Hoewel we voor de kinderen zo goed als klaar zijn en het shoppen niet zo zal zijn als voorgaande jaren, waar ik vaak op de dag van kerst avond de laatste cadeautjes nog moest halen of in moest pakken. Ieder jaar zweer ik weer dat we eerder gaan beginnen met cadeautjes kopen en dit jaar hebben we dat eindelijk gedaan. De kinderen tellen uiteraard hard af, nog 5 nachtjes slapen!

Colten Lane

Afgelopen maandag op 12 december is mijn schoonzusje Chantal bevallen van haar vijfde kindje, een zoontje. Zij hebben nu een meid en 4 jongens. Een paar jaar geleden is zij een meisje halverwege haar zwangerschap verloren. Daarna had zij nog 3 miskramen en vervolgens raakte zij in verwachting van Liam. Dit kindje was een grote verrassing, maar wel heel erg welkom.

Al een paar weken liep Chantal met weeën, maar het zette allemaal niet door. Uiteindelijk wilde zij natuurlijk ook wel dat haar zoontje pas na 37 weken geboren zou worden, maar om zo lang al regelmatig met weeën te lopen is natuurlijk ook niet fijn. Het zorgde er wel voor dat zij al ontsluiting had. Zo zat zij eind vorige week al op 5 cm ontsluiting, maar nogmaals wilde de weeën niet door zetten.

Maandag ochtend kreeg ik rond 09.00 uur dan eindelijk een smsje dat Chantal haar vliezen waren gebroken en dat zij op het ziekenhuis waren. Zij had op dat moment al 7 cm ontsluiting. Ik ben direct weg gegaan van werk, omdat ze ook nu weer had gevraagd of ik bij de bevalling aanwezig wilde zijn en of ik dan ook weer foto’s wilde maken. Aangezien het toch zo een 20 minuten rijden is naar hun huis en naar het ziekenhuis nog zo een 10 minuten verder, was ik bang dat ik misschien niet eens op tijd zou zijn. Ik moest eerst nog naar huis om mijn camera op te halen, dus ik was pas rond 10.00 uur op het ziekenhuis.

Gelukkig had Chantal bij aankomst al een ruggenprik gehad. Voor haar heel fijn om wat rust te krijgen na al die weken van weeën, alleen minder leuk dat zij hierdoor uren lang op 8 cm bleef hangen. Uiteindelijk is zij ‘s middags aangesloten op pitocin, een middel dat de weeën vaak opwerkt, ondanks dat zij toch om de anderhalve tot twee minuten continue weeën had. De pitocin deed goed werk, want binnen de kortste keren zat Chantal op volledige ontsluiting en mocht zij persen.

Nog geen 5 minuten en een klein schrik momentje later, lag haar zoontje rond 13.45 uur op haar buik. Zijn schoudertje zat heel even vast in het geboorte kanaal, maar de zusters hebben veel druk op Chantal haar buik gezet en gelukkig kwam hij heel snel los. Achteraf kregen we te horen dat er hierbij 9 van de 10 keer kans is dat het sleutelbeen gebroken wordt, maar gelukkig was dit niet het geval.

Colten Lane was bij zijn geboorte 7.15 lbs (3243 g) zwaar en 20.5 inches (52.07 cm) lang. Het is een wolk van een ventje en hij lijkt, in tegen stelling tot zijn andere broers, heel erg op zijn zus.

Zowel Chantal als Colten maken het beide heel goed. Na 2 nachtjes in het ziekenhuis waren zij gisteren ochtend al vroeg thuis. Het is heerlijk om even 2 nachten in het ziekenhuis te kunnen blijven, maar het is toch ook heerlijk om weer gewoon thuis te zijn in je eigen omgeving en in je eigen bed te kunnen slapen.

En zo hebben wij van Dan zijn kant inmiddels 14 neefjes en 2 nichtjes. Mijn broers hebben nog geen kinderen, hoewel ik wel hoop dat daar misschien ooit nog verandering in komt, maar de tijd zal dat leren. Voor nu genieten we dus maar van dit kleine mannetje

Over genieten gesproken – Nog een nachtje slapen en we mogen weer een volle maand genieten van het bezoek van mijn vader. Khloé heeft morgen een kerst voorstelling van haar pre-school en we hopen dat mijn vader snel door de douane heen is, zodat hij hier bij kan zijn. We hebben speciaal niets gezegd, om teleurstelling voor Khloé te voorkomen. De kinderen denken dat hij zaterdag pas aan komt, dus het zal morgen nog een leuke verrassing voor hen worden.

Eindelijk ook zwemles voor Khloé

In Augustus van 2015 zijn de jongens begonnen aan zwemles. Ik was toen al een geruime tijd op zoek naar een zwemvereniging. De recreatie centrums hier geven wel zwemles, maar het is meer een half uurtje spelen dan echt leren zwemmen.

Ik had toen al tegen Dan gezegd, dat ik de kinderen zelf hun sporten wil laten kiezen en ze nergens toe zal dwingen. De enige sport waar ze wel verplicht op moeten is zwemmen. Ik wil dat de kinderen zich in het water kunnen redden. Wij kunnen ze zelf wel leren om te zwemmen, maar bij een zwemvereniging leren ze veel meer.

Toen de jongens begonnen bij de vereniging, hadden zij 4 zogenoemde learn to swim classes. Dit jaar is het op geschroefd naar 5. Ze vonden dat ze net niet de hele basis mee kregen met de 4 levels, dus is er een level bij gekomen. Ik heb tegen de jongens gezegd, dat zij na het 5e level mogen stoppen. Uiteraard mogen ze ook verder om competitie te zwemmen als ze daar oren naar hebben. De tijd zal het leren. Na ruim een jaar op zwemmen is Skyler vandaag begonnen aan level 4 en Noah aan level 3.

Een dag voor Khloé haar vierde verjaardag kreeg ik een telefoontje van de club om te confirmeren dat Khloé inderdaad 4 zou worden en of wij haar nog altijd op zwemles wilden hebben. Zij nemen namelijk pas kinderen aan vanaf 4 jaar. Khloé wilde al maanden zo ontzettend graag zwemmen, dus heb ik haar op de wachtlijst laten zetten. Zodoende was het voor haar dan eindelijk ook zo ver.

Vorige week moest ze nog op controle bij de chirurg die haar buisjes heeft geplaats en hij heeft gelijk speciale oordopjes voor haar gemaakt voor het zwemmen, zodat er geen water in haar oren kan. Daarbuiten kreeg ze ook een zwem muts die over haar oren heen zit, dus hopelijk heeft ze van het water verder geen last.

Toen ze eindelijk het water in mocht had ze een grote lach op haar gezicht en op een paar kleine momentjes na, heeft ze de hele les met een lach gezwommen. 2 of 3 keer was ze even nerveus, maar haar leraar zorgde er voor dat ze zich al snel op haar gemak voelde. Zo ging ze ook al heel snel kopje onder om bellen te blazen onder water.

Ze heeft het ontzettend goed gedaan voor haar aller eerste keer en kan dan ook niet wachten om weer te mogen zwemmen. Zij zal net als haar broers twee dagen in de week zwemmen en gelukkig zwemmen ze ook op dezelfde dagen en rond dezelfde tijd, dus dat komt hartstikke mooi uit.

Als ik de oudere kinderen, die aan competitie doen, in het zwembad zie zwemmen, dan hoop ik stiekem dat een van de kinderen wel door wil gaan na level 5. Daniël is ook een paar keer mee geweest naar zwemles en ook hij heeft zijn ogen een paar keer uit gekeken. Ach, zoals ik eerder al schreef, de tijd zal het leren.