Er is een tijd van komen….

En helaas is er ook weer ee ntijd van gaan. Na 4 weken bij ons te zijn geweest, hebben we gisteren helaas al weer afscheid moeten nemen van Daniël. Voor mijn gevoel was hij hier net pas, maar er zijn toch echt al weer 4 weken voor bij gevlogen. Afscheid nemen zal nooit een van mijn favoriete bezigheden worden, want zoiets valt toch altijd zwaarder dan je denkt. Gelukkig weet ik wel zeker dat Daniël graag terug wil komen, dus houden we toch altijd iets om naar uit te kijken.

Gelukkig heeft Daniël wel laten weten dat hij een fijne vakantie heeft gehad. Zoeits blijft natuurlijk een beetje moeilijk, omdat de vakantie dagen hier heel anders werken dan in Nederland en daaardoor zullen wij nooit de hele vakantie vrij kunnen nemen wanneer hij of mijn vader (of wie dan ook) op bezoek komen. Zij weten dit uiteraard van te voren, en gelukkig is dit voor hen ook geen probleem.

In de laatste week stonden er nog wel wat leuke dingen te wachten. Zo had ik een uitnodiging gekregen van onze makelaar. Zij hadden een bioscoop uitgehuurd waar wij gratis “Fantastic beasts and where to find them” konden kijken. Dit is een film van de schrijfster van Harry Potter. Daniël had aan het begin van zijn vakantie al aangegeven dat hij deze graag wilde zien, dus dit kwam wel heel mooi uit. Dan moest werken en Keri heeft voor ons op de kinderen gepast, zodat ik samen met mijn broer naar de film kon. Het was een hele goede film en we zijn beide benieuwd naar het volgende deel.

Verder had Dan kaartjes gekocht voor een wedstrijd van de Utah Jazz tegen de Denver Nuggets. Skyler en Noah waren nog nooit bij een basketbal wedstrijd geweest, dus besloten we dat dit misschien een leuke ‘boys-night-out’ zou zijn. De jongens hadden van te voren geen idee wat ze zouden gaan doen. maar hadden reuze veel zin om weg te gaan met Daniël en Dan. Eenmaal bij de wedstrijd aangekomen waren ze reuze enthousiast en hebben zij een hele leuke avond gehad. Bovendien won de Utah Jazz de wedstrijd, dus dat maakte de avond helemaal goed.

Khloé en ik bleven die avond thuis. achteraf gezien was dit maar goed ook, want Khloé was die avond niet lekker en begon ook koortsig te worden. Ze is die dag ook meerdere malen in slaap gevallen. Ik maakte me een beetje zorgen, want de volgende dag zou haar verjaardag zijn en wie wil er nou ziek zijn op zijn/haar verjaardag? Die nacht heeft ze een keer gespuugd, maar bij het op staan voelde zij zich weer zo fit als een hoentje. Ik zelf heb van die avond gebruik gemaakt om de kerstboom op te zetten. Normaal gesproken wachten we hier mee, tot na Thanksgiving, maar het leek de jongens zo leuk dat ook Daniël de kerstboom nog zou kunnen zien, dat we dit jaar een uitzondering hebben gemaakt.

Khloé haar verjaardag zal een keer in de 4 jaar op Thanksgiving vallen en dat was dit jaar voor haar voor het eerst. ‘s Ochtends hebben we haar lekker verwend met cadeautjes. Al weken zei ze dat ze graag een roze nerf gun wilde hebben, zodat ze met haar broers kon schieten en ook wilde ze graag een barbie hebben. Van haar oom kreeg ze de fel begeerde nerf gun en van ons heeft ze wat kleding en 5 barbies gekregen, dus haar dag kon niet meer stuk.

Terwijl de kinderen met hun geweren druk aan het spelen waren en Daniël en Dan buiten waren om de laatste afwerkingen aan de lampjes te maken, ben ik aan de traditionele Thanksgiving maaltijd begonnen. Ik had nog nooit eerder zelf een kalkoen gemaakt. Na bijna 10 jaar in de Verenigde Staten werd het dan toch echt tijd om er zelf een te maken. Omdat ik het nog nooit eerder had gedaan, was ik bang dat die misschien niet goed uit zou vallen, maar niets was minder waar. Sterker nog, hij was heerlijk. Ik had een heel simpel recept op het internet gevonden en dat is goed in de smaak gevallen. Als het goed is krijgt Dan van werk dit jaar een kalkoen voor de kerst, dus kunnen we het recept nogmaals proberen, maar dan met mijn vader erbij.Over iets minder dan 3 weken zal hij weer hier aan komen.

Daniël en ik zijn die nacht ook nog even weg geweest om te kijken of er nog leuke ‘Black Friday’ aanbiedingen waren. We moesten wachten totdat Dan uit werk vandaan kwam, zodat hij bij de kinderen kon blijven, dus we gingen apas rond 00.30 uur de deur uit. De drukte viel ontzettend mee en er werden inmiddels al weer veel spullen op hun normale plek terug gezet. Tegenwoordig gaan veel deals al op Thankgsiving zelf beginnen, waardoor Black Friday er heel anders uit ziet dan het eerste jaar dat ik ging shoppen.

Ik heb de pyjama’s voor de kinderen gevonden die zij altijd op kerst avond krijgen en Daniël had ook nog een paar dingetjes gevonden voor zichzelf, dus we zijn niet voor niets weg geweest. Bovendien blijft het leuk om dit soort dingen mee te maken als je hier niet woont. Ondanks dat het er tegenwoordig toch echt anders aan toe gaat.

Vrijdag waren we bij Chantal uitgenodigd voor nogmaals een Thanksgiving maaltijd. Omdat de familie steeds groter wordt, hebben we besloten om met Dan zijn familie bij elkaar te komen voor Turkey Friday. Zo hoeft niemand zich te haasten omdat ze andere verplichtingen hebben. Ook dit was gezellig en zo kon Daniël ook Dan zijn zussen weer een keer zien.

En zo stond de dag van vertrek weer voor de deur. Helaas houdt je dit niet tegen en staat het sneller dan verwacht al weer op de stoep. Maar zoals eerder gezegd, ondanks dat we nog geen definitieve datum hebben, kijken we al weer uit naar de volgende keer.

Buisjes

Khloé heeft regelmatig een oor ontsteking. Haar kinderarts had al eens tegen ons gezegd dat als het vaker dan 6 keer in een half jaar zou gebeuren, dat ze dan misschien wel eens buisjes zou kunnen krijgen.

Op 17 oktober waren de jongens net het zwembad in gesprongen voor hun zwemles, toen Khloé ineens heel hard vanuit het niets begon te huilen. Ook greep ze naar haar beide oren en zei dat die heel veel pijn deden. Omdat het uit het niets kwam, hoopte ik dat het wel mee zou vallen, maar ze bleef maar huilen en ik kon haar niet troosten. Na het zwemmen zijn we gelijk maar door gereden naar de Instacare waar de dokter aan gaf dat Khloé een dubbele oor ontsteking had. Hij heeft haar toen voor 10 dagen antibiotica voor geschreven.

Op 30 Oktober klaagde ze ‘s avonds voor het naar bed gaan weer over oor pijn. Ik heb haar toen wat tylenol gegeven en ze is gewoon in slaap gevallen. Tenslotte had ze net 10 dagen antibiotica op, dus het zou toch zeker niet? Toen ik net zelf op bed lag, werd zij huilend wakker van de pijn. Ik heb haar bij me in bed genomen, maar al snel had ik door dat dit geen goede nacht zou gaan worden. Gelukkig was mijn broer ook net pas naar bed gegaan, dus heb ik gevraagd of hij op de jongens wilde passen, zodat ik met Khloé naar de Instacare kon. Wat een geluk dat hij al bij ons was, want Dan was aan het werk. Anders had ik de jongens wakker moeten maken om met ons mee te gaan, of we hadden zo de nacht door gemoeten. En geen van beide opties hadden fijn geweest.

Eenmaal bij de Instacare, bleken haar beide oren heel erg ontstoken. Toen ik aangaf dat Khloé net van een oor ontsteking af was en de daarbij behorende medicijnen, werd de dokter niet vrolijk, want dit hield in dat hij haar nu 2 prikken met een sterkere antibiotica zou moeten geven. De prikken deden heel erg veel pijn, maar Khloé werd verwend met een ijsje en stickers van Frozen en dat maakte iets goed. De dokter raadde aan om de volgende dag naar haar kinderarts te gaan, omdat ze waarschijnlijk voor nog 2 dagen aan prikken zou moeten krijgen.

Gelukkig zei de kinder arts dat er ook een andere optie was en dat zij nog een andere, sterkere antibiotica voor zou kunnen schrijven voor 3 dagen. Maar ze raadde wel aan om ook een KNO arts te bezoeken, voor buisjes. We konden bij de KNO arts al op woensdag terecht en toen hij in haar oren keek, gaf hij aan dat deze nog steeds rood waren en dat hij snel de operatie zou willen doen.

Zo gezegd, zo gedaan. Vrijdag ochtend om 06.30 uur mochten wij ons melden voor de operatie. Dan is thuis gebleven om de jongens naar school te brengen en Daniël is met ons mee gegaan. Eenmaal op zaal, moest Khloé omgekleed worden en op dat moment was alles nog heel erg leuk.Toen zij vervolgens werd gehaald voor de operatie, begon ze heel hard te gillen en wilde niet bij mij weg. Wat is dat moeilijk om dan je kindje niet te kunnen troosten. Daniël en ik werden naar een wachter kamer begeleid, waar we koffie en warme chocolade melk hebben gedronken, terwijl Khloé geopereerd werd.

Na de operatie kwam de arts ons vertellen dat alles goed was gegaan. Hij zei wel dat hij verbaasd was, want na al de antibiotica die Khloé sinds 17 oktober had gekregen, zaten haar oren nog vol met pus. Hij heeft dat eruit gezogen en konden de buisjes succesvol geplaatst worden.

Toen Khloé wakker werd en wij haar mochten zien, huilde ze verschrikkelijk hard en ze had ontzettend veel pijn. Het duurde dan ook even voordat ik haar eindelijk stil had. Wat was dat zielig. Gelukkig mochten we toen ze gekalmeerd was, al snel naar huis en is het achteraf gezien best snel gegaan en is het ook mee gevallen. Op weg naar huis heeft ze nog wel in de auto gespuugd, maar eenmaal thuis wilde ze al snel wat eten en drinken.

We zijn nu 2 weken verder en het gaat goed met Khloé. Ze heeft een keer geklaagd over oor pijn, maar ik denkd at dat kwam, omdat we met Noah ook naar de dokter zijn geweest, omdat hij net als Skyler laatst, een oor kanaal ontsteking heeft. Daarna heeft ze er niets meer over gezegd, het lijkt erop dat dat om aandacht ging.

Omdat Khloé op vrijdag geholpen was, wilden wij het dat weekend nog even rustig aan doen met haar. Maar omdat Daniël hier is, wilde ik ook niet het hele weekend binnen zitten. Uiteraard vermaakt hij zich prima en is het erg leuk om te zien hoe de kinderen naar hem toe trekken, maar ik wilde wel iets leuks doen met hem.

Hij had al eens aan gegeven dat hij de bergen zo mooi vind hier en dat hij dacht dat het uitzicht van de bergen wel heel mooi zou zijn. Daar heeft hij groot gelijk in! Het uitzicht van de bergen is verschrikkelijk mooi en dat kun je niet uit leggen, dat moet je zelf gezien hebben. Ik heb hem dn ook gevraagd hoe hij het zou vinden om te gaan hiken.

Wij zijn al eens bij Ensign Peak geweest en ik wist dat je daar een mooi uitzicht hebt. Bovendien is het niet een hele moeilijke hike en kunnen kinderen ook mee. Aangezien Skyler een vriendje bij ons thuis had en Dan bij Khloé zou vragen, hebben wij Noah met ons mee genomen. Hij vond het heel spannend dat hij een echte berg zou gaan beklimmen. En wat heeft hij goed zijn best gedaan. Hij heeft de hele hike gelopen met een paar keer een kleine pauze, maar wat was hij trots toen we eindelijk boven waren.

En zo gaan we al weer aan de laatste week van Daniël zijn vakantie beginnen. Wat is de tijd snel voorbij gegaan. Het voelt alsof hij gisteren pas aan kwam en nu gaan we de laatste week al in. Gelukkig hebben we nog wel een paar leuke dingen voor de boeg en gaan we eerst nog even genieten van de laatste week, voordat wij weer afscheid gaan nemen.

Life lately

Mijn broer Daniël had een paar maanden geleden aan gegeven dat hij dit jaar bij ons op bezoek zou komen. Hij had alleen de datum nog niet door gegeven omdat hij het nog een klein beetje als verrassing wilde houden. Naar aanleiding van zijn vragen was ik er zelf wel al van uit gegaan dat hij hier het laatste weekend van Oktober aan zou komen en ik had inderdaad gelijk. Vrijdag middag 28 Oktober kwam hij aan.

Omdat ik hier al rekening mee had gehouden, hadden wij nog geen pompoenen uit gesneden en wilde ik daarmee wachten totdat Daniël hier zou zijn. Het zou voor hem ten slotte ook weer een nieuwe ervaring zijn. Zelf wilde hij geen pompoen uit snijden, maar hij vond het wel heel leuk om de kinderen aan de slag te zien. Uiteraard hebben Dan en ik de kinderen wel wt geholpen, maar voor een groot gedeelte hebben zij het zelf gedaan. 

De volgende dag zijn we 's ochtends bij Ihop wezen ontbijten. Dat zit zo dicht bij ons huis, dus dat is erg makkelijk. Vervolgens hebben we wat boodschappen gehaald en 's middags waren we door de kerk in onze buurt uitgenodigd voor hot dogs en soep. Zelfs de mensen die niet naar de kerk gaan waren uitgenodigd en natuurlijk vonden den kinderen dat erg leuk. 's Avonds hebben mijn broer en ik ouderwets een spelletje Rummikub gespeeld. Het is erg fijn om hem hier te hebben, het was inmiddels al weer 3 jaar geleden dat hij hier was. Ook de kinderen genieten met volle teugen van hem en voelen zich ontzettend op hun gemak, ondanks dat hij hier 3 jaar geleden voor het laatst was

Zondag was een rustige dag en hebben Daniël en Dan voornamelijk American Football op tv gekeken. Mijn broer probeert dit thuis ook te kijken, alleen zijn de meeste wedstrijden voor hem 's nachts, dus dit was wel wat fijner. 

De volgende dag was het dan eindelijk Halloween. Wij hebben aftel blokken die wij in de maand Oktober altijd neer zetten en iedere dag worden die veranderd, waardoor de kindere kunnen zien hoe lang zij nog moeten wachten. Eindelijk stonden de nummers op 0. De kinderen hadden allemaal zelf hun kostuums al uit gekozen een paar weken geleden en ze konden niet wachten om ze weer aan te mogen trekken. Ze hebben alle drie een parade gehad op school waarbij ze hun kostuum aan mochten, maar nu mochten ze eindelijk langs de deuren voor snoepjes als Master Chief, Captain America en Prinses Elsa

Dit was voor mijn broer ook een nieuwe ervaring. Halloween begint wel populairder te worden in Nederland, maar hij had het hier nog niet mee gemaakt, dus hij is gezellig met ons mee geweest langs de deuren. Het was voor ons de eerste keer in de nieuwe buurt waar wij nu wonen. De oude buurt was altijd heel erg druk en daar zagen we heel veel kinderen, maar het was hier een stuk rustiger. Nu zou dat ook kunnen komen doordat het een school avond was, of omdat de mormonen vaak op maandag avond Family Home Evening hebben, waarbij zij thuis als gezin met elkaar tijd door brengen. Hoe dan ook, de kinderen hebben een fijne avond gehad en kwamen alle 3 thuis met een grote zak snoep. We zijn benieuwd of het volgend jaar wat drukker zal zijn.

Door de aftel blokken weten de kinderen niet alleen hoeveel dagen er nog tot Halloween zijn, maar zij weten ook, hoeveel dagen er nog te gaan zijn tot Noah zijn verjaardag. Noah is de dag na Halloween jarig, dus ook daar wordt naar uit gekeken.

Dit jaar keken wij er zelf ook naar uit, omdat we stieken Noah zijn eigen kamer hebben geverfd. Toen wij ons huis kochten, gaf Noah aan dat hij liever bij Skyler op de kamer wilde slapen, omdat de basement nog niet helemaal af is. We zijn daar langzaam aan wel mee bezig, maar zulke dingen hebben tijd nodig en er gaat heel wat werk in zitten. Maar inmiddels hebben wij een extra slaapkamer en een badkamer af gemaakt, dus we zien zeker wel vooruitgang.

Inmiddels had Noah wel aangegeven dat hij wel verf uit wilde kiezen voor zijn eigen kamer, want nu de extra slaapkamer klaar was, zou dat betekenen dat Noah zijn kamer leeg zou komen. Wat hij niet wist is dat ik al een paar weken druk bezig ben geweest voor hem. Zijn favoriete Super Hero is Superman en ik heb op een van zijn muren het Superman logo geschilderd.

De andere muren moesten wit geverfd worden, want deze waren paars. En in de tussentijd heb ik ook andere Super Hero logo's op canvas geschilderd die in de kamer opgehangen zouden worden. Daar wist Noah wel van af, maar hij dacht dat ik deze voor mijn collega aan het maken was.

Toen Noah maandag middag uit school kwam was het dan eindelijk zo ver en hebben we hem zijn kamer laten zien. Zijn reactie was zo veel beter dan dat we durfden te hopen. Daniël is naar beneden gegaan, zodat hij Noah zijn gezicht kon filmen terwijl hij de kamer in liep. Zijn gezichtje sprak boek delen. Zijn mond viel open van verbazing en na een keer goed rond te hebben gekeken viel hij ons heel hard huilend van blijdschap in de armen. Hij kon het gewoon niet geloven en is zo ontzettend trots op zijn kamer.

Na het eten hebben we taart en ijs gekregen en is hij nog verwend met wat cadeautjes, waaronder een nerf boog die hij van zijn oom kreeg. Hij had al een pijl en boog, maar die was kapot gegaan. Daniël  wilde een nieuwe kopen voor hem, maar toen hij de nerf boog zag, was hij verkocht. Noah overigens ook!

Die avond is Noah met een geweldige lach op zijn gezicht naar bed gegaan en zelf Skyler wilde die avond bij Noah op de kamer slapen. Noah zei dat hij deze verjaardag nooit meer zou vergeten!