Lange week

Afgelopen week was een erg lange week. De week leek veel langer te duren dan maar een week. Ik denk dat we allemaal onze draai moesten vinden na het vertrek van mijn vader. We hebben natuurlijk bijna 2 maanden lang bezoek gehad. Eerst van mijn broer en zijn vriendin en toen mijn vader. Tussen het vertrek van mijn broer en de aankomst van mijn vader hebben we wel een paar dagen voor onszelf gehad, maar we waren toch al weer aan het uitkijken naar de komst van mijn vader.

Nu mijn vader een week weg is, zijn we weer een beetje gewend aan een standaard routine. De kinderen gaan ook weer op normale tijd naar bed en ikzelf ga ook weer wat eerder slapen. Als je bezoek hebt, dan probeer je daar natuurlijk het meeste uit te halen en dan ga je niet echt vroeg naar bed.

Het was wel moeilijk om weer in een gewone routine te komen. Het afscheid is me deze keer iets zwaarder gevallen dan normaal. Het is sowieso moeilijk om afscheid te nemen, maar deze ronde was het nog net iets moeilijker. En misschien heeft dat ook te maken met het feit dat Noah het er zo moeilijk mee had. Het arme mannetje heeft de hele week een beetje met zijn ziel onder zijn armen gelopen. Hij liep rond met hangende schouders, hij moest om het minste geringste huilen en niets was goed. Ook konden we aan hem merken dat hij gewoon heel erg moe was, want hij wilde zelfs voor zijn bedtijd al naar bed. Nu zat niets hem mee ook, deze week, want hij is wel tig keer tegen de hoek van een muur aangelopen, of dan stootte hij zijn teen tegen de deur en hij heeft zelfs per ongeluk een klein stukje van zijn voor tand afgebroken. Gelukkig begint hij nu weer een beetje bij te draaien.

Uiteraard hebben we mijn vader dit weekend via Skype al weer gesproken, en ook hij voelt zich aanzienlijk beter dan dat hij zich de afgelopen weken heeft gevoeld. Ik hoop dat we bij zijn volgende bezoek de ziektes gewoon lekker buiten de deur kunnen laten. Hij heeft wel een beetje last gehad van een jetlag, maar ook daar lijkt hij nu overheen te zijn.

Het leuke aan het bezoek van mijn vader is, dat de jongens het Nederlands wat meer lijken op te pikken. Op mijn vorige blog werd daar toevallig naar gevraagd door Linda. Ik moet eerljk bekennen dat ik niet zo heel erg mijn best heb gedaan om Nederlands te spreken tegen de jongens, maar nu ik zie hoe goed ze het oppikken, wil ik het toch wel vohouden. Het spreken gaat nog niet echt geweldig, maar ze beginnen aardig wat dingen te begrijpen. Ik hoop dat ik het dan ook vol kan houden en dat ze bij de terugkomst van mijn vader goede vooruitgang hebben gemaakt.

Gelukkig nieuw jaar

Misschien een beetje laat, gezien we inmiddels al weer op 11 januari zitten, maar uiteraard niet minder gemeend. Bij deze willen wij de lezers van ons blog alsnog een heel gelukkig nieuw jaar wensen, met veel liefde, geluk en natuurlijk hele goede gezondheid.

Zelf zijn wij het nieuwe jaar zo een beetje hetzelfde als vorig jaar in gegaan, met ziektes. Mijn vader was rond de kerst natuurlijk al goed beroerd en is eigenlijk nog steeds niet helemaal lekker. Sinds dat hij ziek werd, heeft de griep zich een redelijke weg door ons huis weten te maken. Ik ben de enige die deze ronde zo waar een keer de dans is ontsprongen. Gelukkig was het voor de rest niet zo erg als dat mijn vader het te pakken had, maar erg genoeg om met oud en nieuw gewoon thuis te zijn.

We zijn op oudjaarsavond wel uit eten geweest bij Famous Dave's en hebben daar een heerlijke barbeque maaltijd gegeten. Daarna zijn we gewoon naar huis gegaan en hebben daar het nieuwe jaar ingeluid. De afgelopen jaren hebben we dat altijd bij Mindy gevierd, maar nu waren we dus gewoon thuis. Noah en Khloé hebben het uiteraard niet gered tot middernacht, maar Skyler is op gebleven. Hoewel hij op het laatst wel goed zat te knikkebollen, maar ondanks dat heeft hij de bal in New York zien vallen op tv.

2013 laten we met gemengde gevoelens achter ons. We hebben hele mooie momenten mee gemaakt, voornamelijk met de kinderen en uiteraard het bezoek van mijn broer en mijn vader, maar helaas ook mindere momenten, zoals Khloé die in het ziekenhuis kwam te liggen en het overlijden van mijn tante en mijn opa. We hopen dan ook dat 2014 een heel mooi jaar gaat worden.

Door de griep en dus het feit dat niemand echt lekker was hebben we deze vakantie van mijn vader eigenlijk maar weinig ondernomen en daar baal ik wel een beetje van. Hij komt tenslotte niet langs om alleen maar binnen te zitten, maar gelukkig is hij niet moeilijk en heeft hij zich goed vermaakt. Vooral het feit dat hij dag in, dag uit bij de klein kinderen was is natuurlijk wel heel speciaal. De kinderen hebben zich ook prima vermaakt met opa.

Het afscheid vanmorgen viel daardoor dan ook best wel zwaar. We moesten al vroeg op, omdat het vliegtuig om 09.45 uur al zou vertrekken. We zijn met zijn allen naar het vliegveld gereden om mijn vader uit te zwaaien. Het leek in de eerste instantie erg druk, maar gelukkig kon hij al snel door lopen. Na het inchecken en het af gooien van de koffer, was het al tijd om naar boven te gaan, waar hij in de rij moest gaan staan voor de douane en dus moesten we al afscheid nemen. Na de nodige zoenen en knuffels ging hij weg. Op zich ging het tot dat moment redelijk, totdat Noah ineens door had dat opa echt niet terug zou komen. Die heeft toen een tijdje heel hard lopen huilen en heeft het grootste deel van de dag ook met hangende schoudertjes rond gelopen.

Toen we richting huis zijn gegaan ben ik gelijk maar boodschappen gaan doen en Dan is de kinderen ontbijt gaan geven. De rest van de dag hebben we binnen maar een beetje gerommeld, opgeruimd en wassen weg gedraaid. Iedereen vind het best raar nu dat opa weg is. Maar gelukkig hebben we Skype en kunnen we morgen al weer lekker met hem praten.

De jongens liggen nu een beetje op de bank te hangen. Ze zijn best moe, doordat ze er al zo vroeg uit waren. Khloé is rond aan het kruipen en Dan is op werk. Het is best stil zo ineens. Als het goed is komt mijn vader van de zomer al weer terug en daar kijken we natuurlijk al weer heel erg naar uit!!