Natuurlijk zou ons leven niet normaal zijn zonder tegenslagen. In de 7 jaar dat Danny en ik nu bij elkaar zijn hebben we meer tegenslagen gehad dan goeie momenten, zo lijkt het wel. Zo ook nu weer.
Allereerst hebben we onlangs mijn auto gemaakt. Nadat deze een aantal weken geleden was afgekeurd hebben we deze laten maken om wel door de keuring heen te kunnen. Van de week moest de auto opnieuw gekeurd worden. Helaas, weer afgekeurd!! Nu alleen met de woorden dat de auto toch niet meer door de keuring heen zou kunnen komen. Om een lang verhaal kort te houden: We hebben de auto dus voor niets gemaakt!!
De beloofde belasting papieren zijn nog niet binnen. Die hebben we nodig voor mijn visum aanvraag. Danny heeft blijkbaar in het jaar 1998 een verkeerde aangifte gedaan, waardoor hij een boete heeft opgelopen. Aangezien hij hier niets van af wist, is deze boete opgelopen. Nu blijkt dat hij deze eerst moet betalen, voordat wij de beloofde papieren krijgen. Gelukkig wil de familie in Amerika hem hierbij wel helpen, maar toch viel dit wel weer tegen, als je zit te wachten op iets wat je uiteindelijk nog niet gaat krijgen.
Dan kregen we vandaag het nieuws dat de woonboot waar wij tijdelijk in zullen trekken, zoals ik al eerder schreef, pas eind januari vrij komt. Dat is dus even balen!! Danny wilde zo graag naar Amerika toe om bij zijn moeder te kunnen zijn voor zo lang het nog kan. Nu wordt dat waarschijnlijk later dan gedacht. Daar baalt hij enorm van. We hadden er zo op gehoopt dat we in December alles rond zouden kunnen hebben met de verkoop van ons huis, zodat hij misschien zelfs dit jaar nog zou kunnen vertrekken. Nu moet de verkoop dus wachten, totdat wij zelf een onderkomen hebben. Nu heeft mijn vader aangeboden dat ik tijdelijk bij hem in kan trekken........... We moeten alles eerst maar eens even op een rijtje gaan zetten.
Misschien lagen onze verwachtingen wel te hoog, misschien hebben wij gewoon wel geen geluk! Ik weet het niet. Maar er is een gezegde die zoiets zegt als; Na zeven magere jaren, komen er zeven vette jaren. (Ik weet niet of het helemaal klopt zo, maar het gaat om het idee) Ik zou zeggen: laat die zeven vette jaren maar eens een keer komen!!
4 opmerkingen:
O, wat frustrerend allemaal. Om gek van te worden! vooral dat gedoe van de belasting is iets wat helemaal buiten je macht omgaat. Maar niet bij de pakken neer gaan zitten, hoor. Het komt vast en zeker wel goed. Jullie zijn al een eind op weg toch. Heel veel sterkte in ieder geval toe gewenst en ik duim voor jullie dat het uiteindelijk allemaal zo snel mogelijk in orde komt!
nou schatjes het zit jullie indd nie mee.
jullie krijgen nu wel alles in 1 keer.
ja ik geloof best dat jullie daar moe van worden.
misch dat ik jullie een beetje ken helpen.
vergeet nie dat ik nog een huisje achter de hand heb.
dus wat dat betreft hebben jullie onderdak en een eigen stek.
moppies ik hoor het van jullie.
dikke kuzzzz en knuffff (atie)
Hey Aat!!! Daar heb ik helemaal nooit bij nagedacht!! Ik heb je inmiddels al gesproken ook, ik kom vanmiddag na werk nog bij je langs om te kijken!! Dit zou echt een geweldige uitkomst zijn ;-)
wow, das pittig. Ik weet dat er een hoop tegen kan zitten met het hele visa gebeuren. Gelukkig verliep mijn visa vrij soepletjes, maar zit ik nu dan nog met mijn katjes. En het feit dat we nog geen huis hebben, maar kan altijd bij mijn schoondouders in gaan wonen.
-hugs-
Een reactie posten