Happy Holidays

Yes, we leven nog! Er zijn inmiddels weer bijna 2 maanden voorbij gegaan sinds de laatste blog. Ik had me aan het begin van het jaar nog zo voor genomen om wat vaker te gaan bloggen en in de eerste instantie ging dat ook redelijk goed. En toch valt het dan toch weer in het niets. Zoals aangegeven in de laatste blog, komt dit niet omdat er niets gebeurd. Maar soms gaat het leven allemaal net even sneller dan je verwacht.  Ik weet ook eigenlijk niet precies waar te beginnen en houd het denk ik dan maar bij een paar highlights voor de laatse tijd.

Op 1 November werd Noah 7 jaar oud. Ons lieve ventje dat in 2010 met 8.6 LBS geboren werd en die wij liefkozend Bear noemen. HIj is verschrikkelijk lief en erg avontuurlijk. Hij houdt ervan om lekker stoeien en te rennen, maar kan ook heel lang thuis achter een ouderwetse puzzel zitten of lekker tekenen. Hij is heel slim en leergierig en vind het heerlijk om bijvoorbeeld ‘s avonds voor zijn huiswerk te mogen lezen. Hij kijkt heel erg op tegen zijn grote broer, maar kan ook heel fijn met zijn zusje spelen.

Op 24 November werd ons dametje al weer 5. Ons kleine, eigenwijze en regelmatig bazig meisje. Ondanks dit, is ook zij verschrikkelijk lief en een echte knuffel kont wanneer zij dat wil zijn. Ze kijkt op tegen allebei haar broers en wil overal gaan en staan waar zij gaan. Ze is nergens bang voor en neemt nergens een stapje voor terug. Khloé houdt verschrikkelijk veel van iedereen om haar heen en is iedereens vriendinnetje. Soms kan ze ook aardig ondeugend zijn, maar dat hoort ook wel een beetje bij de leeftijd.

24 November was tevens de dag, waarop wij Thanksgiving hebben gevierd bij Dan zijn zusje Chantal. Officieel was dit de dag daarvoor, maar omdat Dan meestal gewoon moet werken, doen wij sinds een paar jaar ‘Turkey Friday’. Bijna al Dan zijn familie was naar Chantal gekomen om heerlijk samen te eten  en bij elkaar te zijn. Khloé vond het geweldig, omdat alle aandacht op haar gericht werd vanwege haar verjaardag! We hebben allemaal onze buiken vol gegeten en hebben een hele fijne avond gehad.

7 December was ook een hele grote dag! Op die dag kwam mijn broertje Christiaan aan op SLC. Ik had hem toen al ruim 10.5 jaar niet gezien. Ik wist er wel van af, maar voor de rest was het een verrassing. En wat voor een. Dan zijn gezicht sprak boekdelen bij het zien van Chris! Ook voor de kinderen was het een hele leuke verrassing. Zij hebben Chris regelmatig op Skype gezien, maar hebben hem nooit eerder in het echt ontmoet. Ikzelf heb wel even een traantje gelaten, 10.5 jaar is niet niks. In zoveel jaar kan iemand heel veel veranderen. Wat lijkt hij veel op mijn andere broer!

Twee dagen later kregen wij in dat weekend helaas ook slecht nieuws. De man van Dan zijn zus Kari was die avond na een kort ziektebed, op 68 jarige leeftijd, overleden. Eerder dit jaar was hij al geopereerd aan kanker. De doktors waren heel positief dat ze alles weg hadden kunnen halen en gave naan dat Daniel da nook geen chemo nodig zou hebben. Helaas waren Kari en Daniel vlak voor Thanksgiving nog op het ziekenhuis geweest, omdat hij al een tijdje niet lekker was en behoorlijk aan het afvallen was. Hier bleek dat de kanker in zulke mate terug was gekomen, dat er niets meer aan gedaan kon worden. Men dacht dat hij misschien nog 3-6 maanden te leven zou hebben, maar helaas bleken dat maar een week of 3 te zijn.

Later die week hadden we weer wat fijns om naar uit te kijken want Opa kwam op 14 December aan op SLC. Helaas kon ik hem zelf niet ophalen vanwege physical inventory op werk, maar hij werd dit maal opgewacht door Dan en mijn broertje. Omdat mijn vader langer blijft dan Chris, konden ze de week eerder niet samen vliegen, dus vandaar dat hij een week later dan Chris pas aan kwam. Iedereen was natuurlijk weer erg blij en Khloé was niet bij hem weg te slaan.

Vorige week ben ik met mijn vader en mijn broertje naar Las Vegas gereden. Ik had 2 dagen vrij en dus een heerlijk lang weekend. We zijn eerst gestopt bij de Hoover Dam, omdat mijn vader die graag wilde zien en vervolgens zijn we door gereden naar de strip. Iemand die daar niet eerder is geweest kan zich er wel een voorstelling van maken, maar om het in person te kunnen zien, is toch heel anders. Ondanks dat het een lange rit was, was het het zeker wel waard.

Gisteren was het dan eindelijk kerst. De kinderen keken er heel erg naar uit en vroegen regelmatig aan onze Amazon Alexa, wanneer het nu kerst zou wezen. Uitgaand van vorige jaren, dachten we dat alle drie de kinderen om een uur of 8 wel op zouden wezen, maar rond 9 uur heeft Opa Khloé maar wakker gemaakt, omdat de jongens bijna niet meer konden wachten. Alle drie de kinderen hebben een paar mooie cadeautjes gekregen. Wij proberen het vooral bij het volgende gezegde te houden: ‘Something they want, something they need, something to wear and something to read’. Ik denk dat we daar goed mee geslaagd zijn dit jaar. Bovendien werden we ook nog eens verwend met een witte kerst en dat zorgde echt voor een fijn kerst gevoel.

Inmiddels zitten de 3 weken van Chris er al weer bijna op en gaat hij donderdag al weer naar huis. Mijn vader zal hier dan nog ruim 2 weken zijn.  Het gaat dus goed met iedereen, we are still here! We zijn alleen wat stil geweest van onze kant. Maar we hebben absoluut niet stil gezeten!! Wij hopen dat iedereen hele fijne kerstdagen heeft gehad!

It’s been a while…

Ik weet het… Het is bijna anderhalve maand geleden sinds de laatste blog. Dat komt niet omdat er niets gebeurd, er gebeurd immers genoeg met drie kleine kinderen. Maar dat houdt ook in dat die kinderen je soms zo bezig kunnen houden, dat je even geen energie hebt om te bloggen. De drukte met de kinderen in combinatie met de drukte op werk, zorgen er voor dat ik het niet eens voor elkaar krijg om een een pagina te lezen. Ik lees graag nog even voordat ik ga slapen, maar de laatste paar weken komt daar niets van terecht, omdat ik al slaap voordat ik een halve pagina gelezen heb.

Maar ik zal niet klagen. Ondanks alle drukte, gaat het redelijk goed met iedereen. Het gaat inmiddels een stuk beter met Dan zijn been. Af en toe heeft hij er nog wel een beetje last van, maar over het algemeen gaat het echt een stuk beter. Het gaat ook goed met de kinderen, hoewel Skyler afgelopen week wel een bezoekje aan de dokter heeft gebracht. Hij werd ruim een week geleden huilend wakker met pijn op zijn borst. Toen hij gekalmeerd was, bleek het te gaan om een branderige pijn en ook gaf hij aan dat hij wat misselijk was, dus ik dacht zelf aan wat brandend maag zuur. De hele dag door was hij wat misselijk en uiteindelijk heeft hij ‘s avonds ontzettend gespuugd.

De volgende dag voelde hij zich stukken beter, maar had nog wel wat last van maagzuur. En zo ook de volgende dagen. Op woensdag zelfs zo erg dat hij weer pijn op zijn borst had en zijn lerares hem naar de schoolarts heeft gestuurd. Die dacht zelf ook aan brandend maagzuur maar zou het toch fijn vinden als we hem door zijn eigen dokter konden laten onderzoeken. Gelukkig konden we daar dezelfde dag nog terecht en ook zij gaf dezelfde diagnose. Zij heeft wat medicijnen voor hem voor geschreven en gelukkig gaat het nu wel een stuk beter.

Met mijzelf gaat het ook goed, hoewel ik een ik een klein avontuur bij de tandarts hard. Op controle bleek dat ik een gebroken kies had, daar zou een kroon voor gemaakt worden. Na drie weken met een tijdelijke kroon rond te hebben gelopen, bleek de permanente kroon niet te passen. Dit kwam omdat mijn achterste kies naar voren was gekomen. Hierdoor moest ik een tijdelijke orthodontise spacer. Door die space kon de tijdelijke kroon niet terug geplaats worden, waardoor mijn kies bloot lag en hierdoor erg zeer deed. Toen de permanente kroon uiteindelijk geplaatst zou gaan worden, kon ik niet terecht bij de tandarts vanwege een gas lek. Maar de kroon zit er eindelijk in en mijn mond voelt een stuk beter.

Inmiddels hebben we ook de eerste ouder gesprkken gehad op school en we zijn hartstikke trots op onze kinderen. Ze hebben hele goede cijfers en de leraressen zijn heel erg tevreden over hen. Regelmatig komen de jongens thuis met kleine prijzen omdat ze bijvoorbeeld hun spellings test helemaal goed hadden. Erg leuk om de jongens zelf ook zo trots te zien om hun eigen resultaten.

De school foto’s van onze mannen zijn ook weer binnen. Wat een verschil met de vorige jaren en wat groeien ze hard. De tijd vliegt voorbij.Van Khloé hebben we jammer genoeg nog geen schoolfoto’s gekregen.

Over vliegen van de tijd gesproken, afgelopen zaterdag was het al weer 13 geleden dat mijn moeder overleed. Dat blijft iets waarbij je toch even stil blijft staan. Ondanks dat het al weer 13 jaar geleden is, lijkt het nog altijd alsof het gisteren pas is gebeurd. Ik mis haar nog altijd en ik weet dat ik niet de enigste ben.

En dan staat over twee dagen Halloween al weer voor de deur. De kids hebben inmiddels eindelijk hun kostuums uitgekozen en gisteren hebben we ook pompoenen uitgesneden. Eigenlijk zouden we dat alleen met ons gezin doen, maar de dag verliep iets anders dan verwachte en hadden we ‘s avonds visite van Freddy en Kerry met twee kinderen en Chantal met 3 van haar kinderen.

Nadat we eerst me zijn allen gegeten hebben, haalden alle kinderen al snel de pompoenen te voorschijn. De jongens doen alles voor het grootste gedeelte nu helemaal zelf, en Khloé verliest nog regelmatig de aandacht, maar ondanks dat was het een hele gezellige avond en we hebben nu drie leuke pompoenen op de porch staan.

Nog twee nachtjes slapen en dan mogen de kinderen weer van deur naar deur voor trick-or-treat. En dan nog een nachtje en dan mag Noah zijn zevende verjaardag vieren!

Back to school

We gaan morgen al weer aan de 4e week van school beginnen. Althans, de 4e voor de jongens en pas de 2e voor Khloé. Maar we hebben allemaal wel onze draai weer gevonden nu we weer in de dagelijkse school routine zitten. De vakantie was echt heerlijk en het had van iedereen nog wel langer mogen duren, maar eerlijk is eerlijk, een standaard routine is toch ook wel weer fijn. Bovendien vinden alle drie de kinderen het heerlijk om naar school te mogen, dus dat is helemaal mooi mee genomen.

Op vrijdag 18 Augustus was de open dag op school voor Skyler en Noah. Zij mochten die middag allebei op school komen om hun leraren te onmoeten en hun klas lokalen te bekijken. Eind vorig jaar hadden ze al een briefje gekregen met wie hun leraren zouden worden. Noah zijn lerares is dit jaar nieuw op school, dus waren we allemaal wel nieuwschierig.

Toen wij net de school binnen liepen werd er een mededeling omgeroepen, dat er voor alle studenten een rugzak met inhoud was gedoneerd, dus beide jongens mochten een nieuwe rugtas uitzoeken. Wat waren ze daar blij mee. Het waren allemaal hele stoere, moderne rugzakken met een pennen doos met inhoud en wat foldes en schriften er in.

De eerste klas die we op zochten was die van Noah. De lerares had de tafeltjes al bij elkaar had gezet in groepjes van vier of 5. Noah mocht zelf zijn tafeltje zoeken en hij zat in de eerste week bij twee meisjes en twee jongens in de groep. Mrs C is een hele leuke jonge dame, die kennis kwam maken en gelijk wat dingen uit legde voor het komende school jaar. Noah vond haar gelijk heel aardig en kon niet meer wachten totdat het maandag was.

Skyler mocht in zijn klas lokaal zelf een plekje uitkiezen. Wij waren een van de eerste die in zijn lokaal waren, dus er lagen nog geen andere naam bordjes op de tafel. Jammer, want Skyler wilde graag naast Korben komen te zitten dit jaar. Gelukkig bleek later dat Korben zelf zijn naam bordje naast die van Skyler heeft gelegd dus, zitten de jongens alsnog bij elkaar. Mrs T konden we al een beetje. Haar kinderen zitten op dezelfde zwemvereniging als onze kinderen en zij was vorig jaar de lerares van Ariana van Arnold en Keri, dus we hadden goede dingen over haar gehoord. Ook hier kregen we was uitleg van wat het komende jaar gaat brengen en ook Skyler was heel erg tevreden en kon ook bijna niet meer wachten om naar school te gaan.

Maandag 21 Augustus was het dan eindelijk zo ver. Ik had een halve dag vrij genomen zodat ik mee kon om de jongens naar school te brengen. Op de eerste dag mogen de ouders de kinderen naar hun klas lokaal brengen en dat vind ik stiekem toch best leuk. Al voordat de wekker ging waren de jongens al op.

Natuurlijk moesten er die ochtend ook nog foto’s gemaakt worden, wat heel erg leuke herinneringen zullen zijn voor later. Ik vind het zelf ook al zo leuk om naar foto’s te kijken van vorige jaren en dan te zien hoe veel de kinderen al veranderen.

De eerste dag was natuurlijk best spannend, maar het was die dag ook de dag van de algehele zons verduistering die we hier voor ongeveer 91% konden zien. En daar had de school speciaal voor alle kinderen brillen voor aan geschaft, zodat de leerlingen die allemaal konden mee maken. Tevens heeft de eerste week van school ook in dit teken gestaan. Zowel Skyler als Noah hadden een heerlijke week.

Het nadeel van terug naar school, is wel gelijk dat we na de eerste twee weken gelijk verkouden waren. Beide jongen liepen met een verstopte neus en keelpijn. En al snel volgde Khloé met dezelfde symptomen. We hebben het dan ook rustig aan gedaan, want Khloé mocht op 5 September eindelijk naar school en we hoopten dat zij dan beter zou zijn, zodat ze niet gelijk de eerste dag zou missen. Ze keek er zo ontzettend naar uit.

Gelukkig voelde zij zich weer beter en kon zij gewoon naar school. De avond voor school, wilde ze graag dat ik haar haren invlechtte, zodat zij de volgende dag allemaal golfjes in haar haar zou hebben. Ze had zelf ook haar schoenen en kleding uitgezocht, dus onze zame was er helemaal klaar voor.

Omdat Khloé de deadline mis loopt vanwege haar verjaardag, zal zij een zogenoemde late leerling zijn en dus mag zij dit jaar nog een jaar naar Pre-school en gaat ze nog altijd maar twee dagen in de week. Als je het aan haar over zou laten, dan zou ze ook naar de “grote” school gaan, samen met haar broers.

Ondanks dat zij maar twee dagen is geweest, heeft ook Khloé genoten van haar eerste week. Voor onszelf best bittersweet, ons laatste kindje voor het laatste jaar naar de Pre-school. Stuk voor stuk hebben ze alle drie enorm van de Pre-school geleerd en genoten.

Back to school houdt ook in dat de herfst er aan zit te komen. De dagen worden korter, het begint ‘s avonds een beetje af te koelen. We zitten nog steeds met temperaturen van gemiddeld 30-35 graden. Hoewel we niet zullen klagen, want het kan natuurlijk allemaal veel slechter. Ik neem aan dat iedereen wel beelden mee heeft gekregen van de orkaan Harvey in Houston en nu Irma in Florida, met Jose die er nog achter aan kan komen.

De herfst houdt in dat de bomen gaan verkleuren en uiteindelijk hun bladeren zullen gaan verliezen. Het is vooral hier in de bergen heel erg mooi om de speling van de kleuren te zien.

Een andere reden dat we het nieuwe schooljaar altijd zo leuk vinden is dat het dan nog maar een paar maandjes zal duren voordat opa weer naar Amerika komt. En zo hebben we altijd iets om naar uit te kijken en naar af te tellen. Maar voorlopig gaan we eerst nog maar een paar weken vrolijk naar school en nog zo veel mogelijk van het mooie weer genieten.

Wonderful weekend at Bear Lake

Happy Friday!! Het was een lange week, maar eindelijk is het dan toch vrijdag. Tevens is het ook de eerste vrijdag in Augustus. Augustus is de maand waarin allebei mijn broers een jaartje ouder worden en de kinderen weer naar school zullen gaan. Ook zijn de dagen inmiddels al weer korter aan het worden en begint het ‘s avonds eindelijk iets eerder af te koelen. Ik probeer niet te klagen, maar na weken lang temperaturen van 35 + graden te hebben is het fijn dat het ‘s avonds een beetje af koelt.

De warme dagen waren wel een goede reden om een weekend te gaan kamperen bij Bear Lake. Voor het derde jaar op een rij, hadden we met Mel en Katie afgesproken om samen naar Bear Lake te gaan. Ik had hiervoor vrijdag vrij genomen, zodat we ‘s ochtends al vroeg zouden kunnen vertrekken. Maar omdat we wisten dat het druk zou worden, zijn Katie en ik donderdag middag al vertrokken. Mel zou de volgende dag pas komen, vanwege werk en Dan moest ook donderdag avond nog werken en tevens wist hij niet zeker of hij uberhaupt wel zou komen, omdat hij nog steeds pijn aan zijn benen heeft.

Het was maar goed dat we donderdag vertokken, want eenmaal bij Bear Lake aangekomen was onze standaard plek al vol en vrijdag tegen de avond stonden er bij de ingang van onze campground ook palen die aangaven dat de campground vol was. Gelukkig mogen mensen in jouw groep  nog wel aansluiten en opzetten, als er al iemand van de groep aanwezig was. Dus later zijn ook 2 van Katie haar broers met gezin gekomen en ook Mel zijn broer en gezin kwamen ons vergezellen.

Katie heeft een water trampoline op de kop weten te slaan deze zomer, dus nadat die was opgeblazen hebben we deze met touwen en stenen vast weten te leggen in het water en wat hebben de kinderen er een plezier van gehad.

Ook hadden zij zit jaar hun wave runners en jet ski weer bij zich, dus ook daar heeft iedereen veel gebruik van gemaakt. Zelfs Skyler, Noah en Khloé wilden dit jaar alle drie een keer een ritje op de wave runners maken.

Dan is vrijdag toch met Mel mee gereden en ook hij heeft zich goed vermaakt. Sterker nog, hij wil graag nog een keer terug naar Bear Lake deze zomer. We gaan even kijken of we dat nog ergens in kunnen plannen.

Het was werkelijk prachtig weer en het is maar een keer bewolkt geweest. Het was gelukkig niet zo heet als in de vallei, maar het was nog heet genoeg om je zeker meerdere malen per dag in te smeren. Omdat ik zo snel kan verbranden, was ik daar ook bezorgd voor bij de kinderen, maar gelukkig is dat redelijk goed gegaan. Alleen Skyler is aardig verbrand. Vooral in zijn gezicht. Zondag ochtend was zijn gezicht zelfs opgezwollen.

Ondanks dat hebben we allemaal een heerlijk weekend gehad en was het jammer dat we weer op huis aan moesten. Nu gaan we ons langzaam aan maar weer opmaken voor de eerste schooldag. Volgende week moeten wij op school komen om de persoonlijke informatie te updaten en de week erna mogen de jongens komen om hun klas lokaal te bekijken en kennis te maken met hun leraren. Maar eerst nog even van een paar vrije dagen genieten.

Moon Lake 2017

Op Facebook hebben we met Dan zijn familie een ‘geheime’ groep, waar wij onze Moon Lake vakanties onderling proberen te bespreken. Meestal gaan we hier in Januari ongeveer over beginnen, want we willen gelijk boeken, zodra dit kan op de website van Moon Lake. Zo kunnen we er voor zorgen dat we er met zijn allen tegelijkertijd zitten. Zo hadden we dit jaar al redelijk snel een datum in gedachte, maar door onder andere de bruiloft van Bradley en Chelsie werden de plannen gewijzigd.

Zo kwam ook Dan zijn vader en zijn stiefmoeder en zij is slecht te been, dus wisten we al dat Moon Lake voor hun geen optie zou zijn. Ook wist ik al een paar maanden dat Freddy en Kerry terug gingen verhuizen naar Utah, maar omdat daar ook nog geen officiele datum van was konden we ook nog steeds niet boeken.

Gelukkig hebben we toch nog op tijd kunnen boeken, waardoor we allemaal tegelijk op Moon Lake zouden zijn, de week na de bruiloft. Helaas niet helemaal zoals gepland, maar we hebben gelukkig nog een paar fijne dagen gehad met zijn allen. Zo waren Chantal en Justin al op woensdag vertrokken, terwijl wij pas op donderdag gingen en Freddy en Kerry op vrijdag pas aan kwamen.

(De palen die het bekende Moon Lake sign staande hield, waren verrot en daardoor lag het dit jaar op de grond.)

Dit jaar gingen we met een nieuwe auto en tevens hebben we een paar maanden geleden van Mel en Katie een kleine pop up camper gekocht, die achter de auto getrokken kan worden. De camper heeft zo een 5 slaap plaatsen, dus ideaal voor ons. En wat fijn om niet in een tentje te hoeven kruipen.

(Onze vrolijke meid met haar twee (kleine) neefjes)

De kinderen hebben zich met hun neefjes en nichtje heel prima vermaakt. Zeker nu ze ouder aan het worden zijn, durven zij (en wij ook) het aan om wat verder bij de kampeer plaats vandaan te gaan. Zo gingen ze de bossen in en zijn de jongens zelfs een keer helemaal naar het meer gelopen, waar zij op het strandje hebben gespeeld.

(Het is leuk om foto’s van vorige jaren met die van nu te vergelijken en zien hoe veel de kinderen veranderen over de jaren.)

Het water was dit jaar erg hoog, dus veel strand was er niet, maar genoeg om lekker aan het water te zitten, terwijl de kinderen aan het spelen waren. Op een van de eerste keren dat wij naar het meer waren gelopen, zei ik voor de grap tegen Skyler dat als hij in zijn boxershorts in het water zou springen, dat ik een ijsje zou kopen voor hem. Omdat het water best koud was en wij geen zwem kleding bij ons hadden, dacht ik niet dat hij het zou doen, maar dit liet hij niet aan zijn neus voorbij gaan. Noah dook er vevrvolgens ook gelijk achter aan.

Net als ieder jaar is er ook weer veel gevist.Justin had dit jaar een boot gehuurd en heeft Dan en de jongens een tijdje mee genomen om te vissen. Beide jongens hadden geluk en hadden een vis te pakken. Alleen sprong de vis van Noah, net als vorig jaar bij Skyler, van de haak af. Maar Skyler was zo lief, dat Noah de t hij de vis van Skyler wel vast mocht houden.

De jongens hebben gevraagd of wij volgend jaar ook een boot gaan huren en dan willen ze ook nieuwe en grotere hengels. Ze hebben al helemaal uit gepland dat we dan om 5 uur ‘s ochtends op gaan staan om te vissen, omdat de vissen dan veel actiever zouden zijn en veel meer zullen bijten.

Omdat we niet  zo heel dicht bij elkaar wonen, is het voor de kinderen een groot feest wanneer ze allemaal bij elkaar zijn. Ze waren allemaal dan ook teleur gesteld toen toen we op zondag weer richting huis gingen. Maar helaas komen aan alle leuke dingen een eind. En zo zat Moon Lake er voor dit jaar weer op. Maar net zoals er aan alle leuke dingen een eind komt, zijn er ook weer leuke dingen om naar uit te kijken, dus Moon Lake 2018, here we come!

A little bit of everything

De kinderen genieten vol op van de zomer vakantie. Ze spelen veel buiten, hebben al een paar keer gezwommen bij Arnold en Keri, ze hebben al regelmatig een sleepover gehad en blijven vaak ook laat op. Gelukkig willen ze ook nog veel tijd met ons door brengen, dus spelen we spelletjes in de tuin of we spelen een bordspel. Ook hebben de jongens besloten dat ze in deze vakantie alle Harry Potter films willen zien, aangezien zij die nog niet eerder hebben gezien.

Ook hebben we sinds de laatse blog weer visite gehad en hebben we daar inmiddels ook afscheid van genomen. Dan zijn vader en stiefmoeder Coby en Dan zijn zusje Taylor en haar vriend Bouke, hebben afgelopen week bij ons door gebracht. De grote reden van bezoek was het huwelijk van Bradley en Chelsie. Bradley is een van Freddy zijn zoons.

Omdat dit voor Coby het aller eerste bezoek was aan Amerika, wilden zij graag Las Vegas zien en hebben zij daar drie nachten door gebracht. Het leek er op dt dat er maar twee zouden worden, omdat zij de overstap hadden gemist, maar uiteindelijk is dat allemaal goed gekomen.

Taylor en Bouke zijn via California gekomen, omdat zij graag een kleine roadtrip wilden maken, op weg naar Utah. Zij zijn via Las Vegas hierheen gereden met een huurauto, zodat zij Fred en Coby dan mee konden nemen. Wij hadden Coby sinds ons vertrek uit Nederland al niet meer gezien en dat was even emotioneel voor haar. Het was voor ons tevens de eerste keer dat we Bouke zouden ontmoeten, maar al snel hadden we door dat het een hele leuke jongen is.

We hebben een drukke week achter de rug. Een week gaat best snel voorbij natuurlijk. Zeker ook omdat iedereen de “Dutchies” wilden zien. Freddy had Kerry en de kinderen inmiddels opgehaald in Tennesee en zij verblijven nu tijdelijk bij Chantal, totdat hun huis in Utah klaar is, dus als de familie bij elkaar is dan kan het goed druk zijn. De familie is al groot en het was nu nog drukker, omdat ook Kerry haar moeder, zus en drie kinderen en een familie vriendin over waren gekomen uit Tennesee.

De bruiloft van Bradley en Chelsie was op vrijdag 30 juni. Een dag na onze trouwdag. dit jaar waren we inmiddels al weer 11 jaar getrouwd. Toen wij eenmaal op onze plek zaten voordat de ceremonie ging beginnen, werd toevallig het liedje gespeeld waarop wij onze eerste dans hebben gehad 11 jaar geleden. De ceremonie was heel emotioneel. Bradley heeft 6 jaar geleden zijn moeder verloren, dus daar waren al voldoende emoties van en nu ging hij ook met zijn highschool sweetheart trouwen, dus toen zij eenmaal naar het altaar werd geleid, moest hij huilen, waardoor er meerdere mensen gingen huilen. De ceremonie was heel mooi en ze zagen er beide prachtig uit,

Zaterdag waren we bij een family friend uitgenodig voor een welkom thuis feestje voor Marcus. Hij slaagde op de zelfde dag als de bruiloft van zijn broer, van marine bootcamp. Freddy heeft nu twee zoons in de marine. op het moment dat de bruiloft gepland werd, wist Marcus nog niet wanneer hij zou slagen en helaas viel dat op dezelfde dag. Hierdoor kon helaas niemand aanwezig zijn voor Marcus en vandaar dat er voor hem een feestje was georganizeerd. Dit was tevens weer een mooie gelegenheid voor iedereen om tijd met elkaar door te brengen.

Zondag waren we allemaal uitgenodigd voor het eten bij Chantal thuis. Bouke en Taylor zouden gaan schieten met Freddy, dus vertrokken de “Dutchies” al wat eerder op de dag. Ik heb thuis schoongemaakt en gewassen en ben later met de kinderen vertrokken, omdat Dan moest werken. We zijn alleen niet super lang gebleven, omdat Skyler begon te klagen over buikpijn en ikzelf ook niet helemaal lekker was. Toen we eenmaal weg gingen, heeft Skyler buiten de auto gespuugd en dus lagen de kinderen allemaal bijtijds op bed. Al die drukte en het late op blijven zal ook wel een rol hebben gespeeld.

Gisteren was het 4 juli. Ook wel bekend als Independence Day. Wij hebben ‘s middags verkoeling gezocht in het zwembad, aangezien het hier de laatste weken verschrikkelijk warm is. ‘s Avonds hebben we afscheid genomen van Fred en Coby, omdat zij via Las Vegas weer naar huis zouden vliegen en daarna zijn we met Bouke en Taylor naar Grantsville gereden om de vuurwerk show te bekijken.

Vervolgens heb ik gisteren avond nog afscheid genomen van Taylor en Bouke, omdat ik moest werken vanochtend. Zij zijn vanmorgen weer richting California vertrokken, waar zij zaterdag weer zullen vertrekken richting Nederland. Zo kunnen zij nog een paar plekken op hun lijstje bezichtigen. Afscheid nemen is nooit leuk, maar Taylor en Bouke hopen snel weer terug te zijn.

Dat was het bezoek een beetje in een notendop. De kinderen hebben nog zo een zes weken vakantie waar we nog van gaan genieten, voordat de school routine weer voor de deur staat.

Summer Vacay!

Het is officieel vakantie tijd in huize Bouwman. Eigenlijk is dat het al twee weken, maar wie telt? De laatste week van mei, was tevens de laatste week van school voor de kinderen. Khloé en Noah hadden beide hun laatste dag op donderdag 25 en Mei en Skyler zijn laatste dag was die vrijdag.

Khloé heeft haar laatste schooldag afgesloten met een pizza party in haar klas. En aan het einde van de dag kwamen de kinderen allemaal naar buiten met graduation caps en zongen ze een paar liedjes, die zij dit jaar geleerd hadden, voor de ouders. Khloé heeft het ontzettend naar haar zin gehad op school en kan niet wachten totdat zij volgend jaar weer mag.

Skyler had op een van zijn laatste dagen nog een voorstelling, waarin hij een olifant speelde. Het was een heel leuk toneelstuk waarbij iedereen in 2nd grade wel een rol speelde. Het was vooral ook erg leuk dat mijn vader ook bij de voorstelling aanwezig was. Skyler is heel blij dat hij nu zomder vakantie heeft, maar vind het vooral ook heel spannend dat hij na de zomer vakantie naar 3rd grade gaat.

Op de laatste school dag van Noah was het ook groot feest voor iedereen op school. De brandweer was die dag op school gekomen en heeft met de brand slangen voor verkoeling gezorgd voor alle kinderen. Het was ontzettend leuk om al die blijde gezichtjes van zeik natte kindjes te zien aan het einde van de dag. Noah heeft dit jaar ontzettend veel geleerd. Naar mijn idee komt dit vooral ook omdat hij een verschrikkelijk goede lerares had en Noah zal haar volgend jaar ook echt gaan missen, maar hij kijkt uit naar 1st grade.

De laatste school dagen van dit jaar waren tevens ook de laatste dagen dat mijn vader hier was. Voordat hij daadwerkelijk weer naar huis ging, hebben we nog wel een paar fijne dagen gehad. Na Skyler zijn laatse school dag hebben we een rugzak met snacks en drinken ingepakt en zijn we naar Ensign Peak gereden. Dit is een hike van iets meer dan anderhalve kilometer, die Noah en ik in November ook met Daniël hebben gedaan.

Dan is niet mee geweest vanwege zijn benen, maar dat mocht de pret niet drukken. Skyler zijn vriendje Korben mocht met ons mee, dus we waren gezllig met zijn zessen. Zelfs Khloé heeft de klim helemaal zelf gedaan. We hebben een paar keer een kleine stop gemaakt, maar uiteindelijk hebben alle kinderen goed door gelopen. Eenmaal boven is de klim het uitzicht helemaal waard. Je hebt een mooi uitzicht op een groot deel van de vallei. Dit was ook een van de dingen die we nog niet eerder met mijn vader gedaan hadden. Hij is dus ook weer een mooie ervaring rijker.

En toen was het helaas weer tijd voor afscheid. We weten altijd weer dat het eraan zit te komen en altijd weer zien we er tegen op, maar helaas is het niet anders. Over een paar maanden is hij weer terug voor de kerst, dus daar gaan we maar weer naar aftellen.

Inmiddels is hij al weer 2 weken thuis en zitten we allemaal weer in een redelijke routine. Hoewel, routine tijdens een zomer vakantie is een groot woord. Ach, zolang de kinderen zich maar prima vermaken!

Life lately

Inmiddels zijn er al weer 3 weken voorbij sinds dat mijn vader hier aan kwam. Helaas hebben we nog maar een paar dagen te gaan, maar we proberen er nog van te genieten. We mogen in ieder geval niet klagen. We vermaken ons prima en we hebben eigenlijk door zijn hele vakantie heel mooi weer gehad. We hebben eigenlijk maar een dag een slechte dag gehad en dat was wel van het ene uiterste in het andere, want bij het opstaan lag er wat sneeuw!

Door het mooie weer heb ik veel in de tuin gewerkt, onder toeziend oog en wat hulp van mijn vader. Dan heeft al een paar weken last van ‘shin splints’, vertaald is dit beenvliesontsteking. Hij heeft hierdoor ook een aantal dagen thuis gezeten van de pijn. Van tuinwerk komt er dan weinig terecht, maar het groeit natuurlijk wel allemaal door. Dus regelmatig waren we buiten te vinden om het gras te maaien of onkruid te wieden. Ook hebben we een paar leuke planten geplaatst en wat boomsnippers neergelegd op plekken om onkruid tegen te gaan. Dit allemaal was best nog wat werk, maar vooruitgang zien maakt het allemaal best leuk.

Als we niet aan het werk waren, dan zaten we lekker op de porch onder het genot van een kopje koffie. Zo konden we Khloé eindeloos op en neer zien rijden op haar nieuwe fiets, die zij van opa heeft gekregen. De jongens hadden vorig jaar allebei een nieuwe fiets gekregen Khloé heeft al die tijd op een oud fietsje gereden die we eens hadden gekregen. Nu mocht zij van opa een nieuwe fiets uitkiezen en dat werd een ‘Frozen’ fiets met een zitje achterop voor haar poppen.

Op moederdag zijn wij naar de dierentuin geweest. Dan is niet mee geweest vanwege zijn shin splints, maar dat mocht de pret niet drukken. Het was heerlijk weer. Het was een beetje fris toen wij aankwamen, maar het zonnetje heeft de hele dag heerlijk geschenen. Zo veel zelfs dat we een beetje verbrand waren. Door het mooie weer, hadden we ook geluk dat bijna alle dieren wel buiten waren.

Het thema dit jaar is ‘Bugzilla’. Er staan hele grote imitatie insecten. Ze hopen hiermee wat meer begrip voor de insecten op te wekken bij de bezoekers. Ondanks dat ze er eng uit kunnen zien, hebben insecten allemaal een bepaalde rol in de natuur. Het was een hele fijne middag, die we in Augustus nog een keertje over gaan doen, omdat ons zomerfeest van werk in de dierentuin plaats zal vinden.

Ook hebben we in deze vakantie voor mijn vader bezoek gehad van Freddy. Mijn vader en Freddy kunnen goed met elkaar overweg, dus dat maakt zo een bezoek extra leuk. Zo een 3 jaar geleden zijn Freddy en zijn gezin naar Tennessee verhuisd. Na veel praten hebben ze besloten om terug naar Utah te komen. Zo kan Freddy zo goed als iedere avond thuis zijn in plaats van de hele week op de vrachtwagen. Die mogelijkheid was er ook in Tennessee, maar dan zouden zij 3 uur bij familie vandaan zitten end us besloten ze dat het beter was om hierheen te verhuizen. Daardoor is Freddy op 1 mei in Utah aangekomen en aan het einde van de maand gaat hij terug om de inboedel en de rest van het gezin op te halen.

Zoals de kinderen zouden zeggen, hebben we nu nog 3 ‘sleeps’ met opa en dan zit het er helaas weer op. De laatste school dag van Khloé en Noah is vandaag en morgen gaat Skyler voor het laatst en dan is de zomer vakantie ook officieel begonnen.

Happy birthday to me

Zo een 6 weken voor mijn verjaardag zei mijn vader, terwijl wij op Skype zaten te praten; “Zal ik je een geheimpje vertellen?”  Hij had aan zijn baas vrij gevraagd voor mijn verjaardag en zou dan hierheen komen. In de eerste instantie wilde hij eigenlijk helemaal niets zeggen en ons dan verrassen op mijn verjaardag, maar besloot toch maar om mij te laten weten wat zijn plannen waren.

En zo boekte hij eind maart zijn vlucht voor 3 mei. Deze vlucht zou van Amsterdam naar San Fransico zijn, waar hij over zou stappen voor een korte vlucht naar Salt Lake City. De dag voor vertrek kreeg hij rond 16.30 uur zijn tijd een email binnen dat zijn vlucht gecancelled was. Dat is best even schrikken. Gelukkig stond er wel in de email dat hij niets hoefde te doen en dat hij binnen 3 uur over geboekt zou zijn op een andere vlucht. Als die vlucht niet naar wens zou zijn, zou hij contact op kunnen nemen en dan zou men verder gaan kijken wat ze voor hem zouden kunnen betekenen.

Iets minder dan 3 uur later keek ik op de link die bij de email gevoegd was en toen zag ik dat hij was over geboekt op een directe vlucht van Amsterdam naar Salt lake City. Vervolgens heb ik gelijk mijn vader gebeld, maar hij had nog geen officiele email ontvangen. Gelukkig werd het ook redelijk snel daarna geconfirmeerd end us vertok hij alsnog op 3 mei op dezelfde tijd naar Salt Lake City, alleen zou hij nu ruim 4 uur eerder aankomen dan geplanned.

Ik heb al die tijd mijn mond dicht kunnen houden tegen Dan en de kinderen, dus zij wisten allemaal van niets. Ik heb mijn vader opgehaald van het vliegveld en hij was vlak voor het huis uitgestapt, zodat Khloé hem niet zou zijn als ik de garage in zou rijden. Toen ik eenmaal binnen was klopt mijn vader op de voordeur en Khloé rende naar de deur om deze open te doen. Ik had haar gezichtje eigenlijk moeten filmen, wat was zij verrast. Zij overigens niet alleen. Dan had ook geen idee was hem precies overkwam toen hij mijn vader in de deur opening zag staan.

Na een bakje koffie en even tot rust te zijn gekomen zijn we vervolgens de jongens van school gaan halen. Ook zij waren reuze verrast. Noah had opa gelijk door toen hij naar buiten kwam lopen en had een grote grijns op zijn gezicht. Skyler had die dag een school reisje en kwam enthousiast vertellend naar buiten en het duurde ook heel even voordat hij door had dat opa naast mij stond, maar ook hij was reuze blij.

En zo hebben we samen met mijn vader mijn verjaardag kunnen vieren afgelopen donderdad. ‘s Ochtends hebben we ons eerst lekker laten verwennen met een pedicure daarna hebben we samen geluncht. ‘s Avonds had Dan vrij genomen en zijn we lekker met het hele gezin uit eten geweest en daarna hebben we nog even geshopt. 

Zaterdag avond hebben we de zogenoemde fun-bus naar Wendover genomen voor mijn verjaardag. Dit stond al geplanned met Katie en Mel en Arnold en Keri, mijn vader had ook aangegeven dat hij wel mee wilde, alleen wist nog niemand dit. Ook hier hebben we een hele fijne avond gehad. Mijn vader had uieindelijk ook nog iets van $60 winst en dat maakt het natuurlijk helemaal leuk. Uiteindelijk heb ik een hele fijne verjaardag gevierd dit jaar.

Nieuwe auto

Toen wij in 2007 naar de Verenigde Staten verhuisden, wisten we dat we een auto zouden moeten kopen. Je gaat hier niet zo heel makkelijk op de fiets op weg. Het is natuurlijk wel mogelijk, maar de afstanden zijn veel groter. Er zijn er zo goed als geen fiets paden en er zit geen licht op de fietsen. Bovendien is het hier, waar wij wonen, ook veel heuvel op en heuvel af.

Toen ik in April eindelijk aan kwam, was Dan zijn moeder al een tijdje ziek en ze had haar auto inmidels aan Dan gegeven, omdat ze zelf toch niet meer kon rijden. Ondanks dat we hierdoor een auto hadden, moesten we toch gaan kijken voor een tweede auto vanwege werk.

We kochten toen rond eind April een Ford Taurus uit het jaar 2000. Een auto van 7 jaar oud. Ondanks dat deze auto 7 jaar oud was, was het de nieuwste en meest luxe auto die we beiden ooit gekocht hadden. Het was een hele fijne auto waar we wel wat problemen mee hebben gehad, maar gelukkig maar weinig.

Op 3 April kwam ik na werk thuis en terwijl ik de post open maakte, zag ik dat onze auto verzekering een paar dollar omhoog was gegaan, omdat Dan vorig jaar voor een stoplicht de rem los liet en tegen de auto voor hem aan rolde. Omdat de verzekering eraan te pas is gekomen, kregen we bij de vernieuwing van de verzekering een verhoging. Ik maakte nog wat gekkigheid en wreef het er bij Dan in dat hij hier verantwoordelijk voor was. Helaas kon ik op dat moment niet weten dat hij ongeveer een uur later echt betrokken was bij een auto ongeluk.

De kinderen en ik liepen net de high school binnen voor de zwemlessen, toen mijn telefoon ging. Toen ik opnam zei Dan dat hij een ongeluk had gehad. Heel even dacht ik dat hij een grapje maakte, omdat hij raar klonk, achteraf bleek hij een behoorlijke klap te hebben gehad. Wij zijn gelijk om gedraaid en ik heb Katie gebeld of zijn ons ergens kon ontmoeten om de kinderen op te vangen.
Eenmaal bij Dan en de plek van het ongeluk aangekomen, was het erger dan ik dacht. Er waren 4 auto’s bij het ongeluk betrokken, waarbij Dan de laatste auto was. Onze auto zat aan de voorkant helemaal in elkaar en de klap was zo hard dat beide airbags gesprongen zijn.

Van Dan begreep ik dat de witte van voor hem boven op de auto voor haar knalde, waardoor Dan geen tijd had om te reageren. Uit het politie rapport en de verklaringen van de andere auto’s was dit inderdaad het geval. Helaas is het allemaal in de handen van de betrokken verzekeringen en weten we nog niet precies wie de schuld zal krijgen. Onze verzekering agent denkt dat de meeste schuld inderdaad naar de van zal gaan, maar dat Dan er niet helemaal schuld vrij vanaf zal komen
.
Wel hoorden wij al snel van de verzekering dat de auto total loss verklaard was. Na 10 jaar lang trouwe dienst, was onze auto niet meer. We hadden het er onlangs over gehad om misschien aan het einde van het jaar te gaan kijken of we de auto in konden ruilen voor iets nieuwers en iets groters, maar daar wilden we eigenlijk nog even mee wachten. Nu werd dat iets, waar we gelijk voor moesten kijken. Vanwege het feit dat Dan en ik verschillende diensten werken en 3 kinderen hebben  en school en sport, is het heel moeilijk om het met 1 auto te moeten doen.

Wij hadden zelf al een vermoeden dat de auto total loss verklaard zou worden, voordat dat officieel het geval was en dus zijn we op het internet een beetje rond gaan kijken naar verschillende auto’s en wat we precies wilden hebben. Zo hadden we een auto gevonden, bij de dealership waar we 10 jaar geleden ook de Taurus gekocht hadden. Op een donderdag middag zijn we daar naar toe gereden om wat auto’s te bezichtigen.

De verkoper had ons een paar auto’s laten zien. Uiteraard een aantal die veel duurder waren dan dat wij wilden betalen, onder het mom van wij kunnen jullie helpen met special financing, maar we hebben voet bij stuk gehouden. Uiteindelijk liet hij ons een auto zien en dan was de auto die we ook al een paar dagen op het internet hadden zien staan. Na een test rit in de auto was Dan helemaal verkocht, maar we hadden geen tijd meer, want Dan moest naar werk.

De volgende dag zijn we dan ook terug gegaan en toen hebben wij onze nieuwe auto gekocht. Wij zijn nu trotseeigenaren van een Nissan Pathfinder. Ook dit is weer geen hele nieuwe auto, maar de auto is van 2014 en is dus maar 3 jaar oud met heel weinig miles op de teller.

De auto heeft 7 zit plaatsen en de 3e bank kan geheel plat voor meer ruimte in de koffer bak. We wilden speciaal een auto met 3 rijen met stoelen, zodat we geen auto’s meer om hoefden te wisselen als er eens een vriendje mee naar huis ging.

Zowel de kinderen als wijzelf zijn dan ook hartstikke blij met de nieuwe auto. Het is jammer dat wij door een ongeluk een nieuwe auto hebben, maar ondanks dat onze auto total loss was, zijn er verder geen mensen gewond geraakt. Dan had de grootse klap van allemaal gekregen en had wat last van een stijve nek en een stijve arm. Hij is hiervoor ook door een dokter gezien en die heeft voor een paar dagen spier verslappers voor geschreven. We zijn erg blij dat iedereen er heel huids vanaf is gekomen, het had natuurlijk veel erger gekund allemaal.

Blue

Op 14 Februari kwam ik iets eerder thuis voor Skyler zijn verjaardag. Ik moest zijn cadeautje nog inpakken en ik wilde hem ophalen van school. Helaas liep dat allemaal wat anders toen ik onze kat Blue onder ons bed vandaan zag komen. Hij liep op 3 pootjes en een van zijn pootjes bengelde naast zijn lichaam. Hij wilde ons er totaal niet naar laten kijken.

Blue komt wel eens in de tuin, maar meestal gaat hij niet veel verder. Toen ik aan Dan vroeg of hij in de tuin was geweest zij hij dat dit niet het geval was. Wel wist hij te vertellen dat Blue ‘s middags min of meer van de trap gevallen was toen Kiki hem liet schrikken. Alleen dacht Dan dat er verder niets aan de hand was. Helaas bleek dit bij de dierenarts niet zo te zijn. Na 2 röntgen foto’s bleek hij zijn pootje gebroken te hebben. 

De dierenarts had er alle vertrouwen in, dat als wij hem apart zouden kunnen houden in bijvoorbeeld de slaapkamer, zodat hij het rustig aan zou doen, dat zijn pootje dan heel goed zou genezen. Hij zou dan zo een 6 weken een spalk moeten hebben en dan zouden er na 4 weken weer foto’s genomen worden. Dus hebben wij voor de spalk gekozen. Vorig jaar is Blue namelijk al geopereerd aan zijn heup. Hij had zijn heup gebroken, toen hij in een window well was gesprongen. Zijn heup was al zwak door een aangeboren afwijking en door die sprong brak hij zijn heup.

Helaas bleek na 4 weken dat het toch niet goed zat. Ondanks dat het zo recht gespalkt was (Ze hadden na het spalken nog een foto genomen) bleek zijn bot scheef aan het groeien. Hoewel, groeien was een groot woord. Bij een breuk moet normaal gesproken nieuw bot gaan vormen en daar was na 4 weken totaal geen sprake van. De arts zei dan ook dat hij zijn pootje zo weer opnieuw zou breken als de spalk eraf zou zijn. Ze wilde het nog twee weken aan kijken, maar ze raadde op dat moment eigenlijk gelijk amputatie aan. Vooral omdat hij het jaar ervoor zijn heup al had geborken en zijn huidige breuk totaal niet heelde.

Na ongeveer weer een week in de spalk, liep ik een keer de slaapkamer in en de pspalk lag op de grond en Blue zat onder het bed. Hij had de spalk op de een of andere manier af weten te krijgen. Toen ik hem riep en hij onder het bed vandaan kwam, was het heel snel duidelijk voor mij dat we inderdaad moesten amputeren. Zijn pootje bengelde er net zo bij als de eerste dag dat hij hem gebroken had.

Donderdag 30 Maart is zijn pootje geamputeerd. Dan heeft hem ‘s ochtends weg gebracht en ‘s middags mocht ik hem al weer op halen. We hebben van te voren uitgelegd aan de kinderen wat er zou gaan gebeuren, waarna zij vroegen, of we voor hem geen prosthese konden maken op mijn werk.

Toen hij ‘s middags thuis kwam waren ze dan ook heel benieuwd naar hoe het eruit zou zijn. In de eerste instantie wilde de dierenarts de wond laten luchten zonder verband, maar bij het weg rijden bij de dierenarts werd hij wild in zijn kooi en daardoor ging de wond tussen de hechtingen bloeden. Ik ben direct terug gegaan en ze hebben hem toch maar ingepakt. Hierdoor konden de kinderen de wond niet zien, maar het was wel duidelijk dat hij nog maar 3 pootjes had.

De arts wilde dat we het verband de volgende dag af zouden knippen en toen ik dat deed, schrok ik best. Op de plek waar eerst zijn pootje zat, zat nu een groot litteken met een hele bonte, blauwe plek. Ik zal de foto dan ook maar niet plaatsen.

Inmiddels zijn we ruim 2 weken verder. Vorige week hebben we de hechtingen laten verwijderen en Blue mocht vanaf dat moment ook weer vrij rond door het huis lopen. Hij loopt verbazingwekkend goed en springt ook al weer boven op het bed, het aanrecht en de tafel. De twee laatste mag eigenlijk niet. Ook gaat hij met gemak de trap op en af en lijkt het bijna alsof er niets gebeurd is.

Zijn litteken ziet er erg goed uit, nu moet alleen zijn vacht nog even terug groeien en dan is er niets meer te zien, behalve het feit dat hij maar 3 pootjes heeft.

10 Jaar in de Verenigde Staten

Vandaag, precies 10 jaar geleden, kwam ik na een lange vermoeiende vlucht aan op Amerikaanse bodem. Op 8 april van 2007 schreef ik dan ook mijn eerste blog vanuit Amerika. Dan was 12 weken eerder dan ik al vertrokken, omdat er bij Dan zijn moeder een paar maanden eerder kanker was geconstateerd. 12 weken was een behoorlijk lange tijd en dus waren we blij dat we na 12 lange weken eindelijk weer bij elkaar waren.

De 12 weken duurde vooral lang, omdat we nog zaten te wachten op de goed keuring van mijn visum. In januarie van dat jaar kregen we te horen dat alle visum aanvragen doorgestuurd zouden worden naar Duitsland, waar dan bekeken zou worden of de aanvragen goed gekeurd zouden worden. Op dat moment wist niemand wanneer de aanvragen eventueel behandeld zouden gaan worden. We hadden veel vragen, maar vooral wat nu? Dan was al vertrokken naar Amerika, en we wisten totaal niet hoe lang we nu gescheiden zouden zijn.

Na veel bellen en emailen en van het kastje naar de muur gestuurd worden en ook veel frustraties, kreeg ik op 26 maart eindelijk de goedkeuring voor mijn visum. Vanaf dat moment ging het allemaal heel vlug en ging het afscheid nemen beginnen. Het afscheid was vooral iets waar ik tegen op zag, maar eindelijk kon ik me dan bij Dan aan gaan sluiten.

De 12 weken waren voor ons gevoel heel lang. Achteraf gezien is het heel fijn geweest dat Dan die 12 weken heeft gehad, omdat hij hierdoor nog een aantal hele goede weken met zijn moeder door heeft kunnen brengen. 2 maanden na mijn aankomst in de VS is Dan zijn moeder op 56 jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van kanker.

De eerste weken in de VS was natuurlijk behoorlijk wennen. Ik had vooral het gevoel dat ik op vakantie was. Er moest veel geregeld worden, onder andere een social security nummer, een bank rekening, een rijbewijs, een auto en natuurlijk ook mijn baan. Ondanks dat ik zo goed verzekerd was van een baan, moest er toch nog over het een en ander onderhandeld worden. Na een paar weken en al het geregel, begon het dagelijkse leven dan eindelijk zijn draai te vinden. Het is vooral erg leuk om de blogs terug te lezen van die tijd en daarbij te denken aan alle herinneringen en hoe wij die eerste weken ervaren hebben en uiteindelijk ons eigen ritme hebben gevonden.

En nu zijn we 10 jaar verder en inmiddels hebben wij 3 hele mooie, lieve kinderen en een prachtig huis. We hebben heel wat mee gemaakt in de laatste10 jaar maar wat zijn we trots op wat we voor onszelf op hebben kunnen bouwen. We kijken dan ook uit naar wat de volgende 10 jaar ons zal brengen.

1 year anniversary

Het is bijna een maand na de daadwerkelijke datum, maar wij wonen inmiddels 1 jaar in ons eigen huis. Het huis waarvan we dachten dat we het nooit zouden krijgen. Wij hebben het financieel gezien niet altijd al te gemakkelijk gehad, door het feit dat zowel Noah als Khloé beiden als baby zijnde in het ziekenhuis zijn beland. Khloé was zelfs met een helikopter over gebracht naar de ICU. Ondanks de financiele tegenslagen zijn wij eind 2015 op gesprek gegaan bij een bank om te kijken wat onze opties waren.

Vanaf dat moment is het eigenlijk heel snel gegaan, ondanks dat het voor ons zo niet altijd voelde. Voordat wij ons huiz vonden hadden we 3 maal eerder een bod op een huis gedaan, maar uiteindelijk liep dat op niets uit. Achteraf gezien zijn we daar uiteindelijk heel blij om!

Uiteindelijk vonden wij ons huidige huis. ‘s Ochtends vroeg stond deze ineens op de website. ‘s Middags hebben we het huis kunnen bezichtigen en 3 weken later waren alle papieren getekend en waren wij ineens eigenaren van een huis. Na 9 jaar in de VS was het eindelijk een feit.

Ik schreef al eens eerder over alle dingen die wij inmiddels hebben allemaal in huis hebben gedaan.De badkamer, de tuin, de slaapkamer voor Noah, een nieuwe vloer en ook een extra slaapkamer in de basement. En nu kunnen we daar ook nog nieuw tapijt aan toe voegen.

Het tapijt in de woonkamer en slaapkamers was al oud. Het zou me niet verbazen dat dit het orignele vloer bedekking was van toen het huis gebouwd is. Je kon zien dat het oud was en bovendien is licht tapijt geen succes met kleine kinderen. Nu was het toch al niet mooi meer, maar de kinderen hebben er ook niet aan mee geholpen om het echt schoon te houden.

Bovenstaande foto is een blik op de woonkamer vanuit de keuken. Hier kun je zien hoe licht de vloerbedekking was en ook hoeveel vlekker er inmiddels op zaten. mooi was anders, maar helaas kunnen we niet alles tegelijk vervangen en dus was dit een van de projecten die later gedaan zou worden.

We hebben gekozen voor een vloerbedekking die donkerder is, maar waar nog wel een kleine kleur speling in zit. Donker leek ons, gezien de leeftijd van de kinderen, toch iets beter.  Ook al het onder tapijt is vervangen. En wat zijn we blij met het resultaat. De kleur komt op de foto niet heel goed over en in het echt is het tapijt nog mooier.

Ook de vloerbedekking in de hal en de twee slaapkamers is vervangen. Vorige zomer heeft mijn vader de vloer in de badkamers vernieuwd en voor de kerst heeft hij de vloer in de keuken gedaan en nu is het tapijt eindelijk vervagen. Dit houdt in dat de gehele vloer op de begane grond nu vernieuwd is.

In het jaar dat we hier nu wonen hebben we veel gedaan. En we zijn reuze trots op wat wij gedaan hebben. Ons eigen huis, alle veranderingen zijn dingen die wij hebben gedaan en we hebben het gedaan zoals wij dat willen. We hebben overal voor en na foto’s van genomen en het is heel leuk om de veranderingen te zien. We hebben nog wel meer projecten op onze “to-do” lijst staan, maar dat hoort bij home ownership en die projecten gaan nooit weg. Er valt altijd wel iets te doen. Maar wij zullen hier niet over klagen, we genieten er met volle teugen van!

Happy birthday Skyler

Op 14 Februari in 2009 werden wij met de geboorte van Skyler voor het eerst papa en mama. Wat een prachtig ventje was het met zijn 7.2 lbs (3.3 Kg) en 19.5 inches (49.5 cm) lang. Afgelopen dinsdag werd dit kleine mannetje al weer 8 jaar oud.

Skyler is heel slim en erg lief. Hij is bijna altijd vrolijk. Skyler is ook heel gevoelig maar vind het niet altijd even gemakkelijk om zijn gevoelens te uiten, Sky is heel zelfstandig en behulpzaam. Skyler is bevriend met iedereen en het maakt hem niet uit of iemand populair is of niet. Doordat hij bevriend is met iedereen hebben we ook bijna altijd wel andere kinderen in huis. Hij heeft gewoon een hele lieve persoonlijkheid en we zijn dan ook heel erg trots op hem.
De verjaardag van Skyler zelf verliep niet helemaal zoals verwacht. Ik was een half uurtje eerder van werk weg gegaan, zodat ik zijn cadeautje nog even in kon pakken. Terwijl ik hiermee bezig was, zag ik vanuit mijn ooghoek onze kater Blue onder het bed vandaan komen. Wij hebben Blue bijna 2 jaar geleden als kitten gekregen. Hij dankt zijn naam aan zijn heldere blauwe ogen.

Toen Blue onder het bed vandaan kwam, bengelde een van zijn achterpootjes aan zijn lichaam en gelijk zag ik dat er iets niet helemaal in orde was. Vorig jaar is Blue geopereerd aan zijn heup, die was door een aangeboren afwijking heel zwak en toen hij een sprong had gemaakt in een van de window wells, brak hij zijn heup. Ik dacht dat het weer zijn heup was, maar we mochten er niet aan komen, dus zo goed en kwaad als dat het ging hebben we hem in de katten drager gekregen en ben ik naar de dieren arts gereden. Na een aantal foto’s bleek hij zijn pootje gebroken te hebben, vlak boven zijn enkel. Blue zijn pootje is gespalkt en hij moet minimaal 6 weken rustig aan doen en om de 7 tot 10 dagen de spalk laten vervangen, dan heeft hij een goede kans dat het goed geneest.

Hierdoor was ik het grootste gedeelte van de middag niet thuis en heb ik tegen Dan gezegd dat Skyler zijn cadautje alvast mocht uitpakken. Dan moest ‘s avonds gewoon naar werk en omdat we ook al tot vrijdag zouden wachten om iets leuks te doen, wilde ik hem niet langer op zijn cadeautje laten wachten. We hadden een kleine drone voor hem gekocht, maar gelijk bij de eerste vlucht viel deze uit de lucht en brak. Gelukkig mochten we hem de volgende dag omruilen, maar leuk is natuurlijk anders zo op je verjaardag.
‘s Avonds kwamen Keri en de kinderen eten. Arnold is op dezelfde dag jarig als Skyler, maar hij moest werken. Voor het eten heb ik lasagna gemaakt. We laten de kinderen altijd zelf kiezen wat ze willen eten en Skyler koos voor Golden Corral, maar ook dat moest tot vrijdag wachten. Lasagna is een van zijn favoriete gerechten, dus dat maakte gelukkig wel wat goed. Na het eten hebben we nog wel voor hem gezongen en van taart en ijs genoten. Toen ik hem ‘s avonds in bed stopte zei hij gelukkig wel dat hij een fijne dag heeft gehad, maar ik vond het niet leuk dat het zo anders is gelopen dan we gehoopt hadden.
Gelukkig hebben we dat vrijdag helemaal goed kunnen maken. We zijn vrijdag middag na mijn werk eerst gaan bowlen. Dan had een weddenschap gemaakt met de kinderen dat ze voor iedere Strike een dollar zouden krijgen en voor iedere Spare 50 cent. Jammer genoeg heeft niemand geld verdiend die middag, maar ondanks dat hebben we het alle vijf heel erg naar ons zin gehad.

Na het bowlen zijn we op verzoek van Skyler bij Golden Corral gaan eten. Skyler is echt een kleinkind van zijn opa, want opa eet hier ook heel erg graag. Ik denk dat het voor de kinderen vooral erg leuk is dat ze zelf hun eten mogen halen en van meerdere dingen kunnen kiezen en onbeperkt terug kunnen gaan. De servers kwamen zelfs nog zingen voor Skyler. Dit zorgde voor een grote lach op Sky zijn, rode gezichtje.
Thuis hadden we 2 gratis bioscoop kaartjes liggen, dus we hebben de avond afgemaakt in de bioscoop. Khloé kan echter helaas nog niet stil zitten in een bioscoop, dus Dan bood aan naar huis te gaan met haar en de jongens en ik zijn naar de Lego Batman movie geweest. Het was naar Sky’s eigen zeggen een geweldige verjaardag en hij heeft een verschrikkelijke fijne avond gehad!

Life lately

Twee weken geleden had ik op vrijdag een dag vrij genomen. Katie en ik hadden het al maanden over het feit dat we graag een avondje weg wilden met zijn tweeën. Zonder mannen of kinderen. Dat komt uiteraard maar weinig voor. We gaan wel eens naar de film of iets dergelijke, maar zijn zo goed als nooit echt een hele avond weg. En dan zeker niet voor een hele nacht.

Die vrijdag zijn wij echter met zijn tweeën richting Idaho gereden, waar wij zouden overnachten in Lava Hot Springs. Bij aankomst hebben we eerst wat geluncht, waarna we beiden een heerlijke massage hebben gekregen. Na de massage zijn we naar ons hotel gegaan, waar we lekker op bed hebben liggen kletsen. Door de drukte van de laatste maanden van het jaar hebben we elkaar niet zo heel veel gezien. Gelukkig spreken we elkaar wel bijna iedere dag. Maar om eve lekker ongestoord te kunnen kletsen is ook wel eens heel fijn.

Nadat we die avond wat gegeten hebben, hebben we een paar uur heelijk in de natuurlijke Hot Springs door gebracht. Deze Hot Springs zijn wat dit plaatsje in Idaho zo bijzonder maakt. Het water borreld uit natuurlijke ondergrondse bronnen en zit vol met mineralen, maar heeft geen zwavel en dus ook geen slechte geur. Er zijn verschillende bronnen met temperaturen van 102 tot 112 Farenheit. ( 38 tot 44 Celcius)

De temperaturen lagen ver onder nul en de sneeuw lag overal om ons heen, maar op het moment dat je in de bronnen stapt, voel je daar helemaal niets meer van. Wat was dit heerlijk genieten. We hebben die nacht dan ook heerlijk geslapen na de massages en de ontspanning in de bronnen.

Na het ontbijt de volgende ochtend zijn we weer richting huis gereden en rond het middag uur waren we weer thuis. Het was dus een kort tripje, maar het was precies wat we beide nodig hadden en waar we al weken naar uit keken.

Ondanks dat we maar een avondje weg waren en de kinderen het goed naar hun zin hadden gehad met Dan, werd ik heerlijk geknuffeld bij thuis komst. Dan had pizza gehaald en een toetje en snoepjes en ze hadden met zijn allen een film gekeken met popcorn en ‘s avonds hebben ze met zijn vieren nog lekker een spelletje gespeeld op de x-box.

Uitgerust gingen Katie en ik allebei de volgende week in, wat achteraf gezien misschien wel fijn is geweest. Die zondag avond kroop Khloé rond 23.00 uur ‘s avonds bij mij in bed. Normaal gesproken houd ik er niet zo van om met kinderen in ons bed te slapen, omdat ik op de een of andere reden altijd op het randje van het bed terecht kom. Maar omdat Dan toch nog niet thuis was van werk, vond ik het niet zo erg. Toen ik rond 01.00 uur vervolgend weer wakker werd, omdat ik een paar voetjes in mijn gezicht had, heb ik Khloé omgedraaid. Ik lag net met mijn rug naar haar toe, toen ze begon te huilen en zei: Mam ik moet……. En dat was al te laat. Een hele golf spuug ging er op dat moment over mijn bed heen en ik vroeg me echt af waar het allemaal vandaan kwam, zoveel was het.

Gelukkig kwam Dan op dat moment ook net thuis, dus we hebben samen het bed afgehaald en Khloé schoon gemaakt, waarna Dan met Khloé in het bed van mijn vader is gaan liggen en ik op de bank ben gaan slapen, omdat mijn wekker om 05.00 uur al weer af zou lopen. Khloé heeft nog een aantal keer gespuugd die nacht en is ook een paar dagen niet lekker geweest. Ook de jongens waren later in de week niet helemaal lekker, maar zij hebben gelukkig niet gespuugd, op 1 keer na van Skyler.

Ook bij Katie blijkt dit door het huis te zijn gegaan en vooral haar meiden zijn goed beroerd geweest. Zelf dacht ik de zaterdag erna aan de beurt te zijn en ook Dan was ook misselijk. Maar gelukkig zijn we er beide goed vanaf gekomen en hebben we die dag gewoon rustig aan gedaan.

Nu ruim een week later voelt iedereen zich weer goed, behalve Khloé. Zij is wat snotterig. Hopelijk valt dit verder mee. Gelukkig hebben we deze winter eigenlijk niet te klagen en is het heel erg mee gevallen kwa ziektes. We hebben wel eens ergere winters mee gemaakt.

Inmiddels gaan we ook al weer bijna aan de laatste 3 maanden van het school jaar beginnen. We hadden vandaag parent/teacher conferences voor de jongens. Beide jongens doen het hartstikke goed op school. Noah zijn lerares is ontzettend trots op Noah. Hij scoort op veel dingen al hoger dan dat er van hem verwacht wordt op dit punt in het school jaar. Hij is heel leergierig en doet goed zijn best. Hij is heel behulpzaam en lief en zijn lerares zei dat ze zou willen dat iedereen net als Noah was. Dat doet een mama hart goed om te horen, maar ook Noah zelf was reuze blij met deze woorden.

Skyler doet het ook verschrikkelijk goed op school. Hij doet zelfs al werk dat hij normaal gesproken pas in 3rd grade krijgt en zijn lerares heeft hem aangeraden voor een programma voor begaafde kinderen volgend jaar. Wat dit precies in houdt, daar krijgen we later meer over te horen. Er zijn een beperkt aantal plaatsen beschikbaar en of hij een plek zal krijgen, horen we later. Hoe dan ook, als hij niet in het programma komt, dan wordt hij wel bij een leraar of lerares geplaats voor begaafde kinderen.

Na deze twee gesprekken zijn wij natuurlijk verschrikkelijk trots op de jongens. We wisten dan ze het allebei goed doen op school en ze gaan ook graag naar school toe, maar om dan zulke bevestigingen te krijgen, dat maakt dat we nog trotser op hen zijn.

Morgen vieren alle drie de kinderen valentijns dag op school. Ze hebben alle 3 kaartjes geschreven voor hun klasgenootjes en Skyler heeft een valentijns doos moeten maken, zodat hij kaartjes in ontvangst kan nemen. Voor mij is dit ook iets nieuws, want dit deden wij niet op school, maar het is een leuk idee.

De kinderen zijn alle drie helemaal klaar voor hun feestjes morgen. Bovendien is het dubbel feest, want morgen wordt deze man al weer 8. Ongelofelijk dat ik 8 jaar geleden op dit moment in het zienhuis lag om ons eerste kindje op de wereld te zetten.

Khloé de haar stylist

Gisteren avond stond Khloé plotseling naast me met de vraag of ze in onze badkamer mocht gaan plassen. Dat doet ze wel vaker, dus dat is op zich niets nieuws. Ze huppelde naar de badkamer en deed haar ding. Het duurde iets langer dan normaal, maar toen ik vroeg of ze klaar was riep ze volmondig ja, waarna ze de wc door trok. Al snel huppelde ze weer de woonkamer in en begon weer vrolijk met haar broers te spelen.

Toen ze op een gegeven moment langs mij liep, zag ik een lange haar langs de zijkant van haar gezicht hangen dus ik plukte hem snel weg en dacht er eigenlijk niet bij na, totdat ik zag dat het niet een haartje was, maar dat het er meerdere waren. Toen ik haar vervolgens vroeg om terug te komen naar mij en ik mijn hand door haar haren haalde, waarbij er weer een hele pluk uit kwam, begon Khloé heel hard te huilen.

Op dat moment weet je gelijk dat er iets aan de hand is en toen ik haar vroeg wat ze gedaan had zei ze huilend dat ze met de kleine zwarte schaar had gespeeld en haar eigen haar had geknipt toen ze in onze badkamer naar het toilet was geweest.

Voordat ik goed en wel door had waar ze nu eigenlijk geknipt had, zat de schrik er toch wel even in. Er gingen al beelden door mijn gedachtes van Khloé met een ultra korte coupe omdat ze zoveel weg geknipt had. Gelukkig is de schade mee gevallen en heeft ze alleen aan de zijkant van haar haar geknipt en dat kunnen we goed weg werken met de rest van haar haren.

Ik heb Khloé gelijk naar bed gebracht en daar was ze natuurlijk niet blij mee, maar als je iets doet wat niet mag, dan zitten daar nu eenmaal consequenties aan vast. Ook heb ik haar verteld dit nooit meer te doen, omdat we al haar haren wel eens af zouden moeten knippen. Toen was ze helemaal van slag.

Achteraf gezien moest ik er wel een beetje om lachen, gelukkig is het allemaal mee gevallen. Maar Khloé is namelijk niet de eerste die haar haren heeft geknipt. Skyler knipte zijn haren zo een twee jaar geleden, vlak nadat zijn school foto’s waren gemaakt. Hij was hartstikke trots op zijn resultaat, totdat hij zag dat ik er helemaal niet blij mee was. Gelukkig viel ook dat wel mee en konden we ook zijn plek verbergen door een faux-hawk te maken in zijn haar.

Wat is dat toch met de aantrekkings kracht van scharen? Of uberhaupt de aantrekkings kracht van alle dingen die eigenlijk niet mogen. We hebben nu 2 van de 3 kinderen die inmiddels hun eigen haar hebben geknipt. Noah gaf gelijk aan dat hij zoiets nooit zal doen, laten we hopen dat hij zich inderdaad aan zijn woord zal houden.