Merry Christmas

Inmiddels ligt de kerst al weer achter ons, maar we hopen dat iedereen een fijne kerst heeft gehad,lekker heeft gegeten en dat iedereen genoten heeft van elkaars gezelschap.

Wij hebben wel een goede kerst achter de rug. Helaas was mijn vader, die hier op 12 december aan kwam, wel ziek, maar we hebben een fijne dag gehad. Op kerstavond hebben we een lekkere roast gegeten, die ik die dag lekker in de crockpot heb laten sudderen. Op kerstavond geven wij de kinderen ook altijd een cadeautje. Het is altijd een nieuwe pyjama en dit jaar hadden we voor de jongens ook een ochtendjas erbij. Als ik mijn ochtendjas aan heb willen zij hun ochtend jas ook altijd aan en die waren inmiddels al behoorlijk te klein aan het worden en dus kregen ze beide een nieuwe. Na het eten zijn alle drie de kinderen in bad gegaan en hebben Dan en de jongens koekjes gebakken voor Santa.

Op kerst ochtend ging rond 07.30 uur de slaapkamer deur open van de jongens, waarna Skyler met het bordje van de koekjes bij ons naar binnen kwam rennen en heel enthousiast riep dat Santa langs was geweest en de koekjes heeft opgegeten. Daarna zijn de jongens opa wakker gaan maken, zodat we cadeautjes uit konden pakken.

De kinderen zijn ontzettend verwend met zowel kleding als schoenen en speelgoed. Het beste cadeau voor de jongens was een Nintendo 2ds. Daar zijn ze hartstikke blij mee en spelen er continue mee. Gelukkig spelen ze ook heel erg graag met hun andere speelgoed en is het niet alleen maar video spelletjes. Khloé en opa zijn uiteraard ook niet vergeten, en ook zij hebben leuke cadeautjes gekregen.

Dan en ik zijn verwend met een nieuwe televisie. Zoals in de laatste blog te lezen is, is onze tv bijna in vlammen op gegaan en de dag erna kregen we van mijn vader, Daniël en Charlene en mijn kleine broertje Chris een nieuwe tv. Hij is net zo groot als onze laatste tv, maar het is een smart tv, wat in houdt dat we er mee op het internet kunnen en zo ook Netflix kunnen kijken. We zijn er super blij mee en heel erg dankbaar. Ook kregen we van mijn vader een Samsung Galaxy tablet. Hij had zelf een nieuwe gekocht en wij hebben zijn oude gekregen. Wij zijn dus ook erg goed verwend.

Het was de bedoeling dat we ‘s avonds bij Anna zouden gaan eten, maar omdat mijn vader zo ziek was, zijn we thuis gebleven. We hadden wel loodjes getrokken voor bij hen thuis en we hadden dus cadeautjes die we nog moesten geven, en die heeft Dan ‘s middags maar daar gebracht. Na het eten kwamen Anna en Mindy en Carrie even snel langs om onze cadeautjes te brengen. Anna en haar man Wes, hadden voor iedereen ook wat extra’s gekocht, dus het was net weer als kerst ochtend met de cadeautjes uit pakken. We zijn allemaal weer goed verwend.

Inmiddels is zijn er al weer ruim twee weken voorbij sinds dat mijn vader hier aan kwam. Het weer en het feit dat hij zich goed beroerd voelt, zorgt er voor dat we niet al te veel weg gaan, maar dat mag de pret niet drukken. Zowel de jongens als Khloé genieten van zijn bezoek en hij geniet van de kinderen. En wij genieten daardoor natuurlijk ook.

What is next?

Zouden wij ooit weer een keer een meevaller kunnen krijgen? Wat een jaar is dit geweest zeg, die begon met Khloé ernstig ziek en medische rekeningen uit onze oren. Toen auto’s die kapot gingen, een laptop die van narigheid uit elkaar aan het vallen is, mijn Kindle die het niet meer doet, opnieuw auto’s die kapot gingen en nu een tv die vanavond zei, doe het zelf maar.

Ik stond in de badkamer mijn haar te borstelen, terwijl de jongens mij probeerde over te halen om nog even snel een appel te mogen eten, voordat ze naar bed zouden gaan.Khloé lag al lekker een half uur op bed. Terwijl Noah nog even door ging met vragen, liep Skyler de woonkamer in, waarna hij heel hard om mij begon te roepen en riep dat de tv in de brand stond. Ik rende gelijk naar binnen en heb alle draden uit de tv vandaag getrokken en er kwam een heleboel zwarte rook uit te tv vandaan, maar gelukkig stond die nog net niet daadwerkelijk in brand. Hoewel, als je op dit moment in onze woonkamer zou staan, zou je kwa geur denken van wel.

Waar dit nu ineens vandaan kwam, ik heb geen idee. We hebben de tv wel al 7 jaar, maar ik heb nog nooit mee gemaakt dat een tv bijna vanzelf in de brand sprong. Gelukkig was Skyler erg bijdehand om gelijk mij te waarschuwen en heb ik gelijk alle kabels los getrokken. Ik moet er toch niet aan denken dat die wel degelijk in de fik zou zijn gesprongen.

Natuurlijk mag ik niet klagen. Het zijn allemaal materiele dingen, op Khloé na. Er zijn zoveel mensen die het slechter hebben dan wij. Maar het zou fijn zijn als we eens geld op de spaar rekening konden zetten, in plaats van geld naar medische rekeningen, of het maken van auto’s. Maar ik bedenk me dan maar, geld naar medische rekeningen, houd in dat mijn dochter weer gezond is, geld naar auto’s houd in dat we niet in de kou hoeven te lopen en uberhaupt het feit dat we geld aan dit soort dingen moeten besteden, houd in dat we een baan hebben, waar dat geld vandaan komt. Dat zijn toch dingen waar we reuze dankbaar voor zijn.

Inmiddels hebben we nog 3 en een halve dag te gaan, voordat mijn vader weer hier is. Hij kijkt er heel erg naar uit, net als wijzelf natuurlijk! Het was de afgelopen week heel raar om Daniël en Charlene niet om ons heen te hebben, maar de jongens zijn weer wat tot rust gekomen en zijn nu helemaal klaar voor de komst van opa.

Opa mag zich wel voor gaan bereiden op erg koud weer. Wat dat betreft waren Daan en Char hier op een geweldig tijdstip. Zij hebben schitterend weer gehad. En nu? Nu sneeuwt het al een paar dagen en zitten we met temperaturen van –5 tot –15 graden. Gelukkig zal de kou en de sneeuw opa niet tegen houden. Nog 4 nachtjes slapen!

And then there were five…

En toen waren we, voor de komende 10 dagen, weer met zijn vijven. Zaterdag ochtend hebben we na 3 hele fijne weken afscheid moeten nemen van Daniël en Charlene. De vakantie zat er helaas al weer op. Afscheid nemen viel, zoals gewoonlijk, best zwaar. Helaas zal dat iets zijn, waar ik het nooit makkelijker mee zal krijgen. Ik was niet de enige die het er moeilijk mee had, want Daniël en Charlene hebben ook beide een traantje gelaten. Gelukkig hebben we nog twee mooie dagen gehad, sinds de laatste blog.

Donderdag zijn we bij Pam en Rhonda ‘s middags Thanksgiving wezen vieren. Dan zijn broer, Freddy, was met zijn gezin vanuit Tennessee gekomen om hier Thanksgiving door te kunnen brengen en dus was de familie kompleet. Althans, in die zin kompleet, dat de hele familie hier in de VS bij elkaar was. Als we met zijn alleen bij elkaar zijn kan het best chaotisch zijn en dus ook zo op Thanksgiving, maar het was wel erg gezellig. We hadden ontzettend veel eten en Pam en Rhonda hadden voor ‘s avonds nog wat over.

Die avond waren we uitgenodigd bij Anna thuis voor het diner. Het was voor Daan en Char de eerste keer dat zij Thanksgiving mee maakten, maar ze hebben zich prima vermaakt. Ook bij Anna thuis was het eten weer erg lekker en hebben we onze buiken vol gegeten. Na het eten hebben we ‘spoons’ gespeeld. Het is in princiepe gewoon het kaartspel ‘ezelen’, maar als er bijvoorbeeld 6 mensen spelen, dan liggen er 5 lepels op tafel. Vandaar de naam spoons. Op het moment dat iemand 4 dezelfde kaarten in zijn of haar handen heeft, grijpt deze zo snel mogelijk een lepel, waarop de rest volgt. Omdat er niet genoeg lepels op tafel liggen, kan het nogal een worsteling worden en soms gebeuren er de grappigste dingen. Tijdens een ronde lagen Char en ik zelfs boven op de tafel te duwen en trekken voor de laatste lepel. Helaas moest Dan om 20.00 uur werken en ik ben op een gegeven moment gestopt met spelen, omdat Khloé moe begon te worden. Ik heb de kinderen mee naar huis genomen en klaar gemaakt voor bed en Daniël en Charlene hebben het spel uit gespeeld en Daniël heeft uiteindelijk zelfs gewonnen.

Die zelfde avond zouden we rond middernacht gaan shoppen met Troy en Mindy, vanwege Black Friday. 3 Jaar geleden ben ik met mijn vader geweest en het was behoorlijk overweldigend voor hem. Hij had de drukte die we toen zagen nooit verwacht, ondanks dat we hem er van te voren voor gewaarschuwd hadden. Het leek me leuk om Daan en Char dezelfde ervaring mee te geven, maar helaas viel dat ontzettend tegen. We hebben ons wel prima vermaakt en ze hebben zelfs ook nog een paar dingen in de aanbieding in de wacht weten te slepen, maar de drukte zijn we mis gelopen. Dit jaar waren er veel winkels die op Thanksgiving day al op bepaalde tijden dingen in de aanbieding hadden. Hierdoor zijn wij de drukte mis gelopen. Ik vind het best jammer, want het haalt voor mijn gevoel een beetje weg van het Black Friday gebeuren, maar we hebben een leuke avond gehad.

Vrijdag was de laatste dag van de vakantie en ondanks dat we laat op waren op donderdag, stonden we al weer vroeg naast ons bed. Daniël wilde graag nog een keer gaan schieten met Troy, omdat ze dat vijf jaar geleden ook hebben gedaan. In plaats van naar de schietbaan te gaan, zijn we nu naar Utah Lake gereden en hebben we daar een paar targets opgezet. De weg naar Utah Lake was best lang en in de eerste instantie baalde ik daar best van en dacht ik dat als ik dat van te voren had geweten, dat ik niet was gegaan, maar achteraf gezien was het het wel waard.

We hebben ons prima vernaakt en we hebben een paar leuke foto’s weten te schieten, waar we achteraf goed om hebben gelachen.

Na de lange rit naar huis hebben we ‘s middags even snel iets bij de McDonalds gegeten en daarna ben ik naar huis gegaan en hebben Daan en Char nog even een paar laatste dingen in huis gehaald. Ze hadden uiteindelijk zo veel gekocht in de vakantie, dat ze met een extra koffer naar huis zijn gegaan.

En toen brak de laatste avond al weer aan. Dit was tevens de eerste avond dat de kerst lampjes op Temple Square aan gingen en wat is nou een leukere afsluiting dan dat te zien. Het was super druk op Temple Square, maar we hebben genoten van het uitzicht. Dat is iets wat nooit zal vervelen! Ook hier hebben we nog een paar mooie foto’s weten te maken.

Het was best koud die avond, maar oer het algemeen mogen we niet klagen en hebben ze prachtig weer gehad tijdens hun vakantie. We hebben maar een keer ‘s middags sneeuw gehad en verder is het prachtig geweest. Ze zijn dan ook net op tijd weg, want er wordt deze week een goede sneeuw storm verwacht.

En zo waren we iniddels dus weer met zijn vijven. Nu gaan we aftellen totdat mijn vader weer hier is. Nog 10 dagen en dan hebben we weer bezoek en dit maal voor een maand. Voor nu hebben we een paar dagen dat de jongens weer een beetje tot rust kunnen komen. Zij hebben net als ik, ontzettend genoten van het bezoek van Daniël en Charlene. Het is in de vakantie dan ook een paar keer laat geworden voor hen en het is te merken dat het nu een beetje op begint te breken. Nu weer even 10 dagen op tijd naar bed en dan staat Opa weer voor de deur.

Happy birthday baby girl!

Op 24 november 2012, 16.21 uur veranderde ons leven en werden wij de trotse ouders van een heel lief klein meisje. Een meisje dat we, gezien de statistieken in Dan zijn familie, nooit verwacht hadden, maar toch mochten verwelkomen.

Een klein meisje, is zo anders dan een klein jongetje. Een meisje heeft dezelfde liefde en zorg nodig als een jongen, maar toch is het zo anders om voor een meisje te zorgen. Ze had papa gelijk bij haar geboorte al om haar vingertjes gewonden en ook de jongens waren op slag verliefd op hun zusje.

Mijn kleine baby is nu officieel geen baby meer, maar een peuter. Het is niet te geloven hoe snel dit jaar voorbij is gevlogen. We hebben heel wat mee gemaakt met Khloé en toen ze na een kleine maand zo ziek werd, waren we zelfs bang dat we haar kwijt zouden raken. En nu zijn we gewoon een jaar verder en hebben we gisteren haar eerste verjaardag gevierd.

We hebben Khloé’s eerste verjaardag mogen vieren met mijn broer Daniël en zijn vriendin Charlene. Zij zijn op 10 november in Salt Lake City aan gekomen. We hebben Daniël voor het laatst gezien in 2009 toen Skyler net een paar weken oud was, dus we keken erg uit naar hun bezoek. Noah en Khloé had hij nog nooit in het echt gezien en Skyler was een paar weken oud toen Daniël en mijn vader weer terug naar NL gingen. Het was voor ons de eerste ontmoeting met Charlene. Wel hadden we elkaar via Skype gesproken en ook op Whatsapp, maar het is en blijft toch spannend zo een eerste ontmoeting. Gelukkig klikt het allemaal ontzettend goed en hebben we het allemaal prima naar ons zin.

In de eerste week van het bezoek zijn we naar Las Vegas geweest. Voor zowel Daniël als mijzelf de tweede keer, voor Charlene de eerste. We zijn op zaterdag ochtend vertrokken en zouden in Vegas overnachten. Chantal had aangeboden om bij ons thuis op de kinderen te komen passen, zodat zij lekker in hun eigen omgeving konden blijven. Het was voor zowel de kinderen als onszelf de eerste nacht weg, zonder kinderen, dus het was voor ons allemaal wel wennen. Het was voor ons raar om rond te kunnen lopen, zonder om ons heen te hoeven kijken, waar de kinderen nu precies waren, maar we hebben erg genoten. Er is in Las Vegas zo ontzettend veel te zien en te doen, dat je in princiepe gewoon te weinig tijd hebt aan een avondje. Maar ondanks dat, hebben we een hele fijne avond gehad.

De volgende dag zijn we, voordat we huiswaarts gingen, richting de Hoover Dam gereden. Wat een verschrikkelijk mooi iets om te zien. Als je de dam op foto’s ziet, of in films, dan weet je weld at die groot is. Maar om het dan in het echt te zien is geweldig. We hebben de dam eerst bekeken vanaf een brug tegenover de dam. Daarna zijn we naar beneden gereden en zijn we de dam te voet op gegaan om te bekijken en foto’s te nemen. Als je boven aan de dam staat en je kijkt naar beneden, dan lijken de deuren en vrachtwagens die je ziet, net zo groot als lego stukjes. De Hoover Dam is absoluut een aanrader voor mensen die toch naar Las Vegas gaan. Rond 21.30 uur waren we weer thuis. Noah en Khloé sliepen al en Skyler was op ons aan het wachten. We hebben een geweldig weekend gehad, maar ik was toch ook blij om weer bij de kinderen te zijn.

Daniël en Charlene hebben veel geshopt en zijn overdag regelmatig even met zijn tweeën weg geweest, omdat ik de meeste vrije dagen al had gebruikt aan het begin van het jaar toen Khloé in het ziekenhuis terecht kwam, maar ondanks dat hebben ze het geloof ik prima naar hun zin. We zijn op 21 november naar de opening geweest van “Catching Fire” deel 2 in de Hunger games serie. Ik had een paar weken geleden al kaartjes gekocht voor zowel de eerste als de tweede film. Dus we hebben beide achter elkaar gekeken in de bioscoop. Deel 2 vond ik persoonlijk beter dan het eerste deel, maar dat komt misschien omdat ik eerst alle boeken heb gelezen. Daniël en Charlene zijn erg nieuwsgierig naar het volgende deel, dat in twee delen uitgebracht zal worden. November 2014 is het eerste deel en November 2015 is het tweede deel. Gekscherend zeiden ze dat ze dan maar moesten zorgen dat ze in 2015 weer hier zullen zijn. Later in de week heb ik nogmaals 2015 horen vallen, dus wie weet!!

En zo staan de laatste dagen van hun vakantie al weer voor de deur. Morgen eerst nog Thanksgiving en dan vrijdag Black Friday. Black Friday is iets dat ze beide graag willen zien, dus donderdag avond als Dan uit werk vandaan komt, gaan we gezellig shoppen. Ik denk niet dat we iets zullen kopen, het is meer om de ervaring een keer mee gemaakt te hebben, maar je weet tenslotte maar nooit. En dan is zaterdag al weer de dag van afscheid nemen. Ik zie er heel erg tegen op, maar helaas komt overal een einde aan en dus ook aan de vakantie van mijn broer. Hopelijk komen ze inderdaad snel weer terug.

Happy Halloween, Happy birthday

Al weken vroegen de jongens hoeveel nachtjes ze nog moesten slapen, voordat het Halloween zou zijn. Langzaam maar zeker begonnen ze overal Halloween versieringen te zien en dus kregen ze al snel in de gaten dat Halloween bijna voor de deur stond. Wij hebben dit jaar geen versieringen opgehangen, omdat we druk aan het verven zijn thuis. Mijn broer komt hier aanstaande zondag aan en dan wil ik het allemaal klaar hebben. Dus ik zag het niet zitten om versieringen op te hangen, om ze vervolgens weer weg te halen, omdat ze in de weg zouden hangen.

Het weekend voor Halloween hadden we pompoenen gekocht, zodat we die op dinsdag uit konden snijden. De jongens keken hier erg naar uit en konden niet wachten, maar ze moesten wel. We hadden een collega van Dan uitgenodigd, met haar dochtertje. Zij is een alleen staande moeder en heeft problemen met twee van haar oudste kinderen, dus het was voor haar fijn om even uit huis vandaan te zijn.

Dan had voor zowel Skyler als Noah een tekening op de pompoen gemaakt, zodat het voor hen wat makkelijker zou zijn om de pompoen uit te snijden. Natuurlijk moesten eerst de ingewanden uit de pompoen gehaald worden, voordat ze ze uit konden snijden en oh wat vonden ze dat leuk. Terwijl zij de ingewanden eruit schepten, probeerde ik om de zaadjes te verzamelen, zodat ik die kon roosteren in de oven. Helaas was het roosteren niet echt geslaagd, maar ik ben weer een ervaring rijker.

Toen de pompoenen leeg geschept waren, zijn de jongens aan de uitsnijden begonnen en beide wilden geen hulp. Uiteindelijk heb ik beide toch wel een beetje geholpen, als ze de andere kant op keken of afgeleid waren, anders zouden we de volgende dag nog steeds bezig zijn. Terwijl ik de jongens aan het helpen was, heeft Dan ook een pompoen uit gesneden. Het resultaat was erg leuk en de jongens waren erg blij met hun pompoenen.

Donderdag was het dan eindelijk  zo ver, het was Halloween. Donderdag middag mocht Skyler eerst nog naar school, maar dit maal mocht hij in zijn Halloween kostuum komen. Een kwartier voordat school uit zou gaan, zouden ze dan een parade houden. Skyler vond het helemaal geweldig!

Toen ik thuis kwam van werk wilden de jongens er gelijk op uit, maar we hebben ze nog weten te overtuigen dat we eerst moesten eten en daarna hebben we ze omgekleed. Skyler was dit jaar een piraat, Noah een Ninja turtle en Khloé een aapje. Ditzelfde pakje hebben beide jongens ook aangehad voor hun eerste Halloween.  We zijn langs aardig wat huizen gegaan en de jongens hadden een mooie buit aan snoepjes. Op het moment dat we richting huis gingen, wilden ze eigenlijk nog helemaal niet naar huis, maar eenmaal thuis waren ze toch wel moe, maar voldaan.

Toen de jongens eenmaal in bed lagen, hebben wij de woonkamer versierd, omdat op 1 November Noah zijn verjaardag was. Ook dat is iets waar ze beide naar uit keken, dus ook daarvoor kregen we vaak de vraag: ‘Hoeveel nachtjes nog?’

‘s Nachts om 04.00 uur stond Noah ineens naast me. Ik hoor hem normaal gesproken altijd uit bed komen en uitgerekend die nacht niet. ‘Mommy’, zei hij ‘Er is iemand in ons huis geweest, er hangen onwijs veel ballonnen’. Haha, arm kind had niet door dat die er speciaal voor hem hingen. Ik moest op zijn verjaardag gewoon werken en Dan ook, dus hebben we het zaterdag pas gevierd, maar we wilden hem wel het gevoel geven dat het zijn speciale dag was en dat is ook zeker gelukt. We hebben voor hem een leuke speeltent gekocht die hij graag wilde hebben van Jake and the Neverland pirates. Die tent is opgezet en zowel Noah als Skyler zijn er continu in te vinden. Zaterdag is hij verwend met kampeer spullen voor zijn tent en ook die vielen heel erg  goed in de smaak.

Ons kleine mannetje is nu 3 jaar oud. Wat is de tijd ontzettend snel gegaan. Ik kan me de bevalling nog als de dag van gisteren herinneren. En nu loopt er een eigenwijs, eigenzinnig, ontdeugend, maar ook heel lief mannetje rond dat al weer 3 jaar oud is!

Nu nog een weekje werken en dan staan eindelijk mijn broer en zijn vriendin. zondag op het vliegveld van Salt Lake City. Raar idee, om mijn broer, na bijna vijf jaar weer te zien. En zijn vriendin, ga ik dan eindelijk voor het eerst ontmoeten. We hebben nu al jaren contact, maar we hebben elkaar nog nooit in het echt gezien. Ik kijk er heel erg naar uit!

Ontwikkelings achterstand

Tijdens haar 9 maanden controle, dacht de kinderarts dat het misschien wel een goed idee zou zijn om DDI in te schakelen, omdat Khloé op dat moment nog steeds niet zelfstandig kon zitten. Kruipen lukte ook nog niet, behalve vooruit schuiven door haar armen onder zich te trekken. DDI geeft zorg aan kinderen onder de drie jaar, die een ontwikkelings achterstand hebben. Dit kan zowel fysiek als mentaal zijn. De aangeboden zorg, is geheel op persoonlijk basis. Toen de kinderarts dit voor stelde, heb ik in de eerste instantie gezegd, dat we er nog even mee wilden wachten, ieder kindje groeit en ontwikkeld tenslotte op een ander tempo.

Zo rond de 10 maanden zagen we zelf nog steeds geen verbetering en begonnen we ons toch wel een beetje zorgen te maken en dus hebben we de kinderarts gebeld en gevraagd of we alsnog DDI in konden schakelen. Zo gezegd, zo gedaan en al snel had ik een telefonisch intake gesprek. Khloé zou eerst geevalueerd worden en aan de hand van de resultaten zou dan blijken of ze inderdaad baat zou kunnen hebben van hun services.

Op 24 oktober, de dag dat Khloé precies 11 maanden was, kwamen er 3 dames van DDI om de evaluatie te doen. Er werden ons allerlei vragen gesteld over mijn zwangerschap, of Khloé te vroeg geboren was, of ze ziek is geweest, hoe de rest van haar ontwikkeling ging en nog meer van dat soort vragen. Tegelijkertijd was een van de dames continue met Khloé aan het ‘spelen’, door haar dingen aan te bieden en weg te nemen en nog meer van dat soort spelletjes, dit gaf haar een goed beeld van wat Khloé wel en niet kan. Na een goed uur werden alle scores bij elkaar opgeteld en daaruit blijkt dat Khloé inderdaad een fysieke achterstand heeft.

De achterstand is gelukkig niets blijvends en ze vermoeden dat het te maken heeft met het feit dat Khloé zo ziek is geweest toen ze net 5 weken oud was. Bij een kindje dat twee maanden te vroeg is geboren, trekken ze de twee maanden van de daadwerkelijke leeftijd af. In die marge mag het kindje dat vallen kwa ontwikkeling. In princiepe willen ze dat bij ziekte ook doen, maar dit mag niet, dus wordt er gesproken van een achterstand.

Khloé haar bovenlichaam is wat zwakker dan de rest van haar lichaam. Daardoor kon ze nog niet zelf zitten en nog niet kruipen. Doordat ze voor dit soort dingen haar handen gebruikt om zichzelf in balans te houden, loopt ze ook wat achter met de wat kleinere dingen, zoals dingen vast pakken met twee vingers. We zullen nu een fysio therapeut thuis krijgen, die oefeningen gaat doen met haar, zodat haar bovenlichaam wat sterker wordt en daardoor komt ze dan weer op de juiste lijn kwa ontwikkeling.

We hoeven ons dus nergens zorgen om te maken en Khloé komt goed vooruit door te rollen en met haar armen onder zich te trekken. Ze is zelfs razend snel als ze dat doet, maar fysiotherapie kan geen kwaad. Ze komt er langzaam maar zeker wel, zondag deed ze ons versteld staan, door zichzelf ineens in een zitstand te duwen. Ze viel wel al snel om, maar het begin is er zeker wel en sinds dat ze dit doet, probeert ze het steeds vaker.

Goed zo, Noah!!

Het is misschien een raar iets om over te schrijven op de blog, maar voor onze kleine vent is het een grote stap. En eerlijk is eerlijk, jij doet het, ik doe het, iedereen doet het. Noah heeft eindelijk een grote boodschap op het toilet gedaan.

Hij is kwa zindelijkheid later dan Skyler, maar dat geeft niet, iedereen doet het op zijn eigen tempo. Skyler was kort na zijn 3e verjaardag geheel zindelijk en Noah is eigenlijk pas echt sinds een paar weken geintresseerd. Het plassen gaat al een tijdje goed en overdag loopt hij al sinds een tijdje in een onderbroekje rond. Wanneer hij moet plassen, dan laat hij het weten en dan gaan we snel met hem naar de wc. Maar dat is ook het enige dat hij laat weten. Voor de grote boodschap wacht hij gewoon totdat hij ‘s avonds een luier aan krijgt voor bed en na vijf minuten komt hij vertellen dat hij verschoond moet worden, want dan is hij ‘stinky’.

Vanavond, vlak voor bed tijd, kwam hij uit zijn slaapkamer rennen en zei dat hij nodig moest en dat zijn poep al naar buiten kwam, haha! Dus voor de zoveelste keer zijn we naar de wc gegaan. Hij probeert het namelijk wel altijd, maar zonder succes. We hebben hem van alles beloofd, zoals snoepjes, koekjes en zelfs een cadeautje dat hij zelf uit mag zoeken, maar niets werkte tot nu toe. Na 2 seconden op het toilet te hebben gezeten zei hij dat het weer niet ging lukken, maar ik zei dat hij het nog een keer moest proberen en ook heb ik hem aan een cadeautje herinnerd. “Nee Mommy” zei Noah, “het lukt echt niet”. Toch liet ik hem nog een paar tellen zitten en wat gebeurde er? Juist, meneertje heeft een grote boodschap op de wc gedaan!

En trots dat hij was! Hij wilde gelijk papa bellen om te vertellen wat hij gedaan had. Skyler, die ons hoorde juichen, kwam ook even kijken wat de commotie was en ook hij begon hard te juichen voor Noah en vertelde hem dat Noah nu net zo een grote jongen is als hijzelf. Als je je kleine jongen zo trots ziet, omdat hij gepoept heeft en je grote jongen zo trots ziet op zijn kleine broetje, dan zwelt je hart wel op. En natuurlijk is zo een mijlpaal, ongeacht het topic, best een blogje waard!

Back to school en kou

De hele zomer heeft Skyler gesmeekt of hij astublieft naar school mocht. We hadden dan ook veel moeite om hem uit te leggen dat het zomer vakantie was en dat er tijdens de zomer vakantie niemand naar school gaat. Hij had daar zoveel moeite mee en begreep het allemaal maar niet. Uiteindelijk snapte hij een beetje wat ik bedoelde, toen ik vertelde dat zijn leraressen met het vliegtuig waren vertrokken. Hij vroeg of ze dan ergens anders gingen slapen, net als wij hebben gedaan toen we naar Tennessee zijn geweest. Daar heb ik maar ja op gezegd. Vanaf dat moment vroeg hij wanneer de leraressen dan weer terug waren, want dat zou betekenen dat hij weer naar shool zou mogen.

Twee weken geleden was het dan eindelijk zo ver en wat was dat mannetje verschrikkelijk blij! Hij heeft het zo ontzettend naar zijn zin op pre-school. Ik hoop dat hij, als hij 15 is, nog altijd met zoveel plezier naar school zal gaan. De avond van te voren wilde hij zelf zijn kleding uitzoeken voor school en moesten we ook zijn rugtas alvast klaar hangen. Op de eerste schooldag zelf, was hij er al vroeg klaar voor.

Eenmaal thuis van school, belde hij op en kletste vrolijk over wat hij allemaal gedaan had en hoeveel nieuwe vriendjes en vriendinnetje hij nu heeft. Sommige kindjes van vorig jaar zijn nu echt naar school. Zij zitten nu in kindergarten klas en zijn dus naar een andere school. Dat vond hij wel jammer, maar hij was blij met nieuwe vriendjes en vriendinnetjes. Ook had hij al een mooi werkje gemaakt die we, zoals altijd, op de koelkast hebben gehangen. Skyler gaat net als vorig jaar op dinsdag en donderdag middag naar school. Volgend jaar zal hij naar kindergarten gaan en dan gaat Noah naar pre school. Noah vond het in de eerste instantie helemaal niet eerlijk dat Skyler wel naar school mocht en hij nog niet, maar hij vind het ook wel fijn dat hij nu spelletjes kan spelen, alleen met papa. Inmiddels heeft Skyler er al weer 2 school weken op zitten en hij vind het helemaal geweldig.

Inmiddels is ook de herfst aangebroken en langzaam aan beginnen we dat te merken. Zo zaten we we sinds kort nog steeds met temperaturen tussen de 25 en 30 graden en nu schiet de verwarming soms aan, omdat de temperatuur best snel kan zakken. De lagere temperaturen zorgen er voor dat de kinderen het soms fijner vinden om in hun warme pyjamas rond te blijven lopen en ach, waarom ook niet?

Voor vandaag en morgen is er zelfs sneeuw voorspeld in de bergen. Gelukkig nog niet hier in de vallei, maar ik heb het vermoeden dat dat niet al te lang op zich zal laten wachten. Persoonlijk vind ik sneeuw altijd heel gezellig en een erg mooi gezicht, zolang je er maar niet door heen hoeft. Maar wat mij betreft mag het nog even weg blijven. Ik geniet liever nog even van de mooie herfst kleuren, voordat alles straks helemaal wit is.

Wat ik overigens ook erg fijn vind zo rond deze tijd van het jaar, is dat het buiten al snel donker is en dus kun je het huis lekker gezellig maken met kaarsjes en lichtjes en zo af en toe krijg ik ook zelfs al zin om een vuurtje te bouwen in de open haard. Maar daar wachten we nog maar heel eventjes mee, hoewel ook dat snel genoeg zal gaan gebeuren. We gaan tenslotte al bijna aan de laatste drie maanden van het jaar beginnen. Daarmee staat straks Halloween voor de deur, de verjaardag van Noah en Khloé, Thanksgiving en dan natuurlijk de kerst en oud en nieuw. Ook niet geheel onbelangrijk, zijn de bezoeken van mijn broer en zijn vriendin en mijn vader. We hebben genoeg dingen om naar uit te kijken zo.

T-ball, family pics en dokters

Bijna een maand geleden schreef ik de laatste blog, over mijn tante die net was overleden. Ongelofelijk dat dit al weer een maand geleden is. De tijd lijkt steeds sneller voorbij te gaan, naarmate we ouder worden. Voor mijn tante haar kinderen is deze maand natuurlijk verschrikkelijk geweest, het is erg moeilijk zonder haar en het gemis wordt steeds erger, maar hopelijk kunnen ze het met der tijd allemaal een plekje geven.

De tijd heeft voor ons natuurlijk ook niet stil gestaan en ook hier zijn we de afgelopen maand druk geweest met an alles en nog wat. Ik heb eindelijk de kast van Khloé, met pijn in mijn hart, leeg gehaald. Al haar baby kleertjes lagen er nog in en dat heb ik nu allemaal in een doos gestopt en beneden in de storage room gezet. Ik kan het nog niet over mijn hart verkrijgen om het weg te doen. Bovendien is Freddy zijn vrouw in verwachting en als zij een meisje krijgt, zou ze heel blij zijn met deze kleertjes. De volgende stap is de kleding kast van de jongens.

Skyler is in de afgelopen maand begonnen aan t-ball. Hij roept al maanden dat hij graag baseball wil spelen, maar er zijn geen teams in de buurt voor zijn leeftijd. Nu blijkt het recreatie centrum hier in de stad, in de lente en in de herfst, teams op te zetten. Ze spelen dan ruim een maand en trainen op dinsdag avond en hebben een ‘wedstrijd’ op donderdag avond. De wedstrijden zijn erg leuk. Er worden geen scores bij gehouden en men doet niet aan outs, het is voornamelijk om de kinderen het spel te leren en dat ze er plezier in hebben. En plezier heeft Skyler er zeker in. Hij heeft het ook al aardig onder de knie. Omdat de kinderen zo klein zijn, wordt de bal 3 keer naar ze toe gegooid. Als ze de bal dan niet kunnen raken, wordt de bal op een paal (ook beken als een T) gezet, waar ze hem vervolgens van af slaan. Vandaar ook de naam t-ball. Over het algemeen slaat Skyler de bal, zonder de t en dan is hij behoorlijk trots op zichzelf.

Skyler playing t-ball

Vorige week hebben we nieuwe foto’s laten maken van ons gezin. De zaak  waar we de laatste keren naar toe zijn gegaan heeft zichzelf uitgebreid naar een buiten locatie. Daar had ik al regelmatig hele mooie foto’s van voorbij zien komen en het leek me heel leuk om daar een keer foto’s te laten maken. Eigenlijk wilde ik dit al een hele tijd, maar het kwam er telkens niet van en bovendien stonden alle afspraken iedere keer geboekt. Eindelijk heb ik 2 maanden geleden een afspraak weten te maken voor afgelopen zaterdag. De locatie was wel zo een 45 minuten rijden hier vandaan, maar ik ben heel erg blij met het resultaat. Hoewel ik de volgende keer waarschijnlijk toch nog iets later in het seizoen zal boeken. Het was afgelopen zaterdag nog altijd erg warm en ik heb het idee dat dat op sommige foto’s best te zien is, maar ondanks dat ben ik heel erg tevreden met onze foto’s. De volgende dag heb ik bij Costco ook een aantal foto’s af laten drukken, zodat onze fotolijsten in huis weer eens geupdate konden worden.

Afgelopen week had Khloé een afspraak staan voor een controle. Onze kleine meid is inmiddels al weer 9 maanden en dus werd het tijd voor een controle. Ik had het vermoeden dat Khloé best lang is voor haar leeftijd, maar ze is nog altijd zo licht als een veertje. Verder eet ze goed en inmiddels zijn we helemaal over gestapt op flesvoeding. Ze ligt het liefst de hele dag op de grond en vermaakt zichzelf prima. Ook krijgt ze veel aandacht van de jongens en dat vind ze heerlijk. Het enige wat ik een beetje raar vind is dat ze nog altijd niet zelf wil zitten. Ze begint inmiddels wel aardig te kruipen, nog niet helemaal op handen en knieën, maar ze komt precies waar ze wezen wilt.

De dokter gaf aan dat het niet willen zitten inderdaad wel erg raar is, omdat de meeste kinderen dit op deze leeftijd toch echt wel zelfstandig moeten kunnen. Ze raadde dan ook aan om iemand naar ons huis te laten komen voor een evaluatie en vervolgend met eventuele fysio therapie te beginnen. Op zich ga ik niet zo heel snel tegen een dokter in, maar voor mijn gevoel leek dit toch best wel een beetje drastisch. Zoals ik al schreef, ze begint ook al te kruipen, dus dan kan het zitten volgens mij niet veel langer achter blijven. Bovendien probeert ze te staan, als je haar op haar voetjes zet. Uiteraard nog erg wankelig, maar alle wil is er wel. De doker begreep mijn bezorgdheid wel en besloot daarom om de evaluatie inderdaad nog even uit te stellen. Mochten we in de tussentijd toch bezord raken, dan kunnen we altijd bellen en dan wordt de evaluatie alsnog geregeld. Verder doet Khloé het erg goed. Zoals ik al verwachtte is ze erg groot en meet ze 79% op de grafiek en is haar gewicht maar 4%, maar het is allemaal hartsikke mooi geproportioneerd. Ze heeft deze ronde geen prikjes gekregen, behalve de griep prik, die ze toevallig die dag net binnen hadden gekregen. Gelukkig hadden we Skyler en Noah ook bij ons en dus hebben ook zij gelijk een prik gekregen.

Afgelopen donderdag heb ik zelf een dagje in het ziekenhuis door gebracht. Woensdag avond begon ik heel erg last te krijgen van mijn buik. Het deed zo een zeer dat ik mezelf bijna niet durfde te bewegen. Dat heeft de hele nacht aangehouden en werd eigenlijk alleen maar erger. Ik ben donderdag ochtend dan ook gelijk maar naar de dokter gegaan, waar een urine- en bloedonderzoek werd gedaan. Daaruit bleek dat ik een infectie in mijn lichaam heb, maar de dokter wist niet precies waar. Ze stuurde me door naar de EHBO, omdat ze vermoedde dat mijn blinde darm op springen stond.

Na ruim 8 uur in het ziekenhuis, opnieuw urine- en bloedonderzoeken bleek inderdaad opnieuw een infectie, maar ook nog steeds niet zeker waar nu precies. Deze dokter vermoedde dat het of een blinde darm ontsteking was, of misschien een andere ontsteking die veroorzaakt is door antibiotica die ik twee weken geleden heb gebruikt in verband met een voorhoofd holte ontsteking. Uit een CT scan bleek dat mijn blinde darm in orde is en dat de ontsteking inderdaad lager in mijn darmen zit. Maandag krijg ik alle verdere uitslagen, maar het lijkt er inderdaad op dat de ontsteking is veroorzaakt door de antibiotica. Waarschijnlijk is die ab te sterk geweest en heeft die alle goed bacterieën uit mijn darmen vandaan gespoeld en heb ik daardoor een infectie opgelopen. Voor nu heb ik pijnstillers en maandag krijg ik te horen of ik andere ab zal krijgen.

Verder heb ik afgelopen week ook nog even met mijn broer en zijn vriendin op Skype gezeten. Ik heb geholpen met hun ESTA aanvraag voor hun bezoek in November. Die hebben we zonder problemen aan kunnen vragen en we kregen gelijk goed keuring, dus dat is ook weer een zorg minder. Nog twee maanden dan zijn zij hier en nog drie maanden en dan is mijn vader al weer hier. Niet te geloven dat we inmmidels al weer aan de laatste maanden van het jaar gaan beginnen!

Tante Joke

Gisteren avond, Nederlandse tijd, is mijn tante Joke op 65 jarige leeftijd, na een zware strijd met longkanker, ingeslapen. Ze was omringd door haar man en kinderen en ze is vredig ingeslapen. Het leven voelt af en toe heel oneerlijk aan en ook nu brengt het veel verdriet met zich mee. Het is fijn om te weten mijn tante nu haar rust heeft gevonden, maar de nabestaanden gaan nu een zware tijd tegemoet. Ik weet zeker dat mijn tante Joke heel erg gemist gaat worden!

De pijn is eindelijk voorbij
Je te lange lijden is gedaan
Nu leef je onbezorgd en vrij
In een eeuwig nieuw bestaan

Zomerdipje?

Ik heb volgens mij wat last van een zomerdipje. Ik zit niet zo heel erg lekker in mijn vel, ben erg moe en heb veel hoofdpijn. Volgens mij begint het warme weer iets te veel van het goede te worden. Dan is er ook nog mijn werk, waar het nog altijd super druk is en ik sinds april geen normale werk week heb gemaakt.

Ik heb zoveel projecten op het programma staan, maar heb er gewoon geen zin in of energie voor. Zo wil ik door Khloé haar kleding heen gaan en alles opbergen dat te klein is voor haar. Hetzelfde geld voor de jongens, en dan moet er natuurlijk ook nieuwe kleding gekocht worden, maar voordat we daar aan gaan beginnen moeten de kasten toch een keer leeg gehaald worden en dat gebeurd natuurlijk niet vanzelf.

Al maanden roep ik dat we de muren in de woonkamer en de gang moeten verven, maar helaas hebben we nog steeds geen last van kaboutertjes in huis, die dat wel even voor ons doen. Maar ook dat is zo een klus waar ik geen energie voor op kan brengen.

Normaal gesproken was ik al onze wassen in het weekend weg en de laatste paar weken blijft er altijd wel een was liggen die nog gewassen moet worden, of ligt er nog wel een was in de mand die nog opgeruimd moet worden. Ach zo zijn er nog wel meer dingetjes die ik gedaan wil hebben, maar waar ik tegelijkertijd geen zin in heb. Het warme weer maakt het allemaal niet makkelijker, de jongens zijn heel graag buiten te vinden en dan gaan wij natuurlijk niet binnen zitten om onze projecten af te werken.

Ik voel me denk ik toch het lekkerst in de temperaturen van de lente en de herfst. Hoewel de herfst van mij nog wel een weg mag blijven, want als ik heel eerlijk ben is het zonnetje natuurlijk ook niet verkeerd, zeker niet als we heerlijk de dag in het zwembad door kunnen brengen, of net als vorige week, in de dierentuin.

De Hogle Zoo heeft op het moment een tentoonstelling van lego kuntswerken, wat ons ontzettend leuk leek voor Skyler, omdat hij steeds meer intresse in legos begint te vertonen. We hebben zelf alleen maar grote lego blokken, omdat we de jongens aan het leren zijn om alles achter hen op te ruimen. We durven het met Khloé nog niet aan om de kleine legos te kopen. We gaven de jongens ‘s ochtends de keus of ze naar de dierentuin wilden of in het park wilden gaan spelen en ze kozen beide volmondig voor de dierentuin.

We hebben een heerlijke dag gehad en de jongens hebben zich prima vermaakt. Sterker nog, tegen de tijd dat wij naar huis gingen wilden ze niet eens weg. We waren rond openings tijd al bij de dierentuin en hoe later het werd, des te warmer werd het en dus begon de hitte er wel in te hakken.

Skyler en Noah waren zeer onder de indruk van de lego tentoonstelling, persoonlijk vond ik het wel wat tegen vallen. De stukken die er stonden, zoals de ijsbeer hierboven te zien, waren geweldig, maar ik denk dat ik meer stukken verwacht had. Daarbuiten was ruim de helft van de dierentuin weer onder constructie, maar dat mocht de pret niet drukken.

Hopelijk zakt de temperatuur nu iets, waardoor het wat meer uit te houden is buiten en kunnen we nog een lange tijd van een fijne zomer genieten en komt mijn energie wat meer terug, zodat ik ook langzaam aan de projecten allemaal afgewerkt kan krijgen.Helaas laat de weer applicatie op mijn telefoon, nog geen daling in de temperatuur zien.

Wat een hitte

Al een paar weken zijn de temperaturen hier behoorlijk hoog. Zo hoog zelfs, dat het af en toe gewoon niet uit te houden is. De temperaturen zijn soms zo hoog, dat zelfs onze “swamp cooler”, die het huis af zou moeten koelen, het niet aan lijkt te kunnen. We zitten al een paar weken tussen de 35 en 40 graden, dus ik denk dat iedereen zich wel voor kan stellen hoe dat voelt. De hitte is vooral erg op werk. Daar hebben we geen airconditioning en dus is het daar binnen vaak nog warmer.

Ik probeer niet al te veel te klagen, want we kennen natuurlijk ook het tegen overgestelde. De verschrikkelijk koude temperaturen en de sneeuw en de vervelende griepen en dergelijk die daar bij komen kijken. Dus we proberen vooral zo veel mogelijk te genieten. De jongens vinden het heerlijk om buiten te ravotten en dan het liefst met een water pistool, of rond te rennen in de sprinklers. En natuurlijk vergeten we ook niet dat Mindy een groot zwembad in de tuin heeft staan, waar wij ook van mee mogen genieten!

Door de warme temperaturen en het feit dat we veel buiten te vinden zijn, is het inmiddels ook al weer  3 weken geleden dat ik iets op de blog plaatste. Helaas was dat het nieuws van het overlijden van mijn opa. De crematie dienst was volgens mijn vader een mooie dienst, alleen was het wel zwaar toen de kinderen in de aula achter bleven om afscheid te nemen. Opa heeft nu rust en dat is voor iedereen wel iets, waardoor ze er wat meer vrede mee hebben.

Voordat mijn opa overleed, hadden we het geluk om opnieuw van Dan zijn zusje Taylor te mogen genieten. We hebben haar in Tennessee natuurlijk kunnen zien, vanwege de bruiloft van Freddy, maar daarvoor was het inmiddels al weer 6 jaar geleden dat we haar gezien hadden. Dus was het heel erg fijn dat we haar zo snel al weer konden zien. Ze kon hier maar ongeveer 1.5 week zijn, omdat ze precies tussen haar eindexames en de uitslag zou zijn, maar dat neemt niet weg dat we toch genoten hebben.

Helaas gooide onze auto wel wat roet in het eten. We hadden namelijk problemen met het starten van de auto en bij nader onderzoek werd ons verteld dat de dynamo de accu niet meer op laadde. Doordat dit pas een week later gemaakt kon worden, liepen Khloé en ik een kampeer tripje mis. Er waren namelijk plannen, dat de hele familie zou gaan kamperen bij Moon Lake. Maar doordat een van onze auto’s het op dat moment niet deed, ben ik thuis gebleen met Khloé en zijn Dan en Taylor met de jongens wel gaan kamperen.

Ze hebben het allemaal erg naar hun zin gehad, maar waren wel de volgende dag al thuis, omdat de temperatuur daar ‘s nachts zo daalde, dat ze het allemaal super koud hebben gehad. Dat maakte het wel wat minder erg voor mij dat Khloé en ik niet mee konden. Ik denk dat zulke temperaturen in een tentje met een half jaar oud meisje, niet geweldig zou zijn geweest.

Taylor heeft ook de graduation van Kodi, de zoon van Kari, mee kunnen maken en heeft ook wat tijd door gebracht bij Freddy thuis. Op de een na laatste avond hebben we bij ons thuis een meiden avond gehouden, met een etentje en een filmpje en het was erg gezellig en dus zeker geslaagd. Na anderhalve week, was het voor Taylor ook wel weer fijn om naar huis te kunnen, omdat ze haar vriend erg miste. Maar het moment van afscheid is en blijft toch wel heel moeilijk en is dan ook niet zonder tranen geweest.

Op 29 juni waren Dan en ik ook al weer 7 jaar getrouwd, voor sommige ook wel bekend als het wollen huwelijk. We zijn sinds de zwangerschap van Khloé ook eigenlijk niet uit geweest. Druk met werk, zieke kinderen en zo waren er nog wel meer dingen die een date op de achtergrond zette, maar voor onze trouwdag zijn we dan eindelijk uit geweest. Chantal had beloofd om op de kinderen te komen passen, zodat wij een avondje weg konden en daar hebben we uiteraard graag gebruik van gemaakt. We hebben eerst heerlijk gegeten bij de Olive Garden, waar we onze serveerder een muntje hebben laten gooien voor het besluit van onze film. We waren er namelijk nog niet helemaal over uit welke film we wilden kijken. Dan wilde heel graag Man of Steel zien, terwijl ik graag Iron Man 3 wilde zien. Uiteindelijk hebben we Man of Steel gekeken. In de eerste instantie leek Man of Steel me niet echt geweldig, ondanks dat ik best wel gek ben van DC comics en Marvel, maar ik heb me er gelukkig erg op verkeken. Het was een geweldige film en we hebben er allebei van genoten. Het is overigens wel raar om met zijn tweeën weg te zijn, zonder om te hoeven kijken naar de kinderen, maar we hebben echt een hele fijne avond gehad.

Helaas zijn er de afgelopen 3 weken ook minder leuke dingen gebeurd, waaronder het overlijden van de oom van mijn beste vriendin Mindy. Freddy en Kerry zijn verhuisd naar Tennessee en we hebben gisteren ook weer slecht nieuws gekregen wat betreft Pam, de tante van Dan. Van Freddy en Kerry wisten we natuurlijk wel dat het er aan zat te komen, maar als het dan eenmaal echt gebeurd is het toch wel even slikken. Ze wonen nu in een andere staat en dus ga je niet meer zo even bij elkaar op bezoek. We zullen of moeten vliegen, of 24 uur moeten rijden met de auto, willen we elkaar zien. Als het goed is, komen zij in November terug naar Utah om Thanksgiving hier te vieren en tot die tijd houden we gewoon veel contact met elkaar. Toch weer zo iets waar ik erg blij ben met de vondst an het internet.

Gisteren kregen we een berichtje van Kari, dat er bij Pam opnieuw kanker is geconstateerd. Dit is nu de 6e keer. Dit maal is het gevonden in haar lymfe klieren en ze heeft vlekken op haar lever zitten, waarvan er vermoed wordt dat dit ook kanker is. Aanstaande maandag gaan ze gelijk beginnen met een hele aggressieve vorm van chemo therapie en uiteraard hopen we dat dit zal helpen. Maar vooral hopen we dat Pam zelf sterk genoeg is om dit allemaal aan te kunnen, openieuw de ziekte en de chemo. Ze is over de jaren ontzettend afgevallen en door eerdere chemo kuren is haar immuun systeem al helemaal niets meer en ook haar nieren doen het allemaal niet meer zo best. Zelf wil Pam nog wel vechten, dus we gaan heel hard duimen voor haar! We gaan dus weer een zware tijd tegemoet, maar vooral Pam natuurlijk.

Gelukkig zijn er zoals altijd ook wel dingen om naar uit te kijken. Mijn vader zijn ticket is geboekt voor 12 December en mijn broer Daniël en zijn vriendin Charlene hebben door laten schemeren dat zij hier hoogst waarschijnlijk in November zullen zijn en Thanksgiving hier zullen vieren en natuurlijk niet te vergeten, Khloé haar eerste veraardag!

Opa

Vanmiddag Nederlandse tijd en dus voor ons vanmorgen heel vroeg in de ochtend, is mijn opa op 93 jarige leeftijd ingeslapen. Opa is niet ziek geweest, maar was gewoon op. Hij is altijd heel gezond en actief geweest en heeft tot een paar maanden geleden zelfs nog reizen gemaakt. Het is moeilijk om op zo een moment aan de andere kant van de wereld te zitten, je wilt graag meer doen. Ik zou graag meer willen doen voor mijn vader, maar gelukkig heeft hij er wel vrede mee. Ondanks dat we wisten dat het er aan zat te komen, blijft het toch wel moeilijk voor iedereen en zal hij zeker gemist worden.

“Leven is als sneeuw
je kunt het niet bewaren
Troost is dat jij er was
uren, maanden, jaren”

Mijn mama

Mijn mama zou vandaag jarig zijn geweest. Ze zou 54 jaar zijn geworden, maar helaas is zij op 28 oktober 2004 aan de gevolgen van long kanker overleden. Inmiddels is het al bijna 9 jaar geleden dat zij overleed, maar het voelt nog altijd als de dag van gisteren. Sommige momenten staan in je geheugen gegrift en het moment van haar overlijden, de dag van haar overlijden, is daar een van.

Op momenten als vandaag denk ik even iets meer aan haar. Niet dat ik normaal gesproken niet aan haar denk, maar met verjaardagen, feestdagen of bijvoorbeeld moederdag, denk ik altijd even iets meer aan haar. Op zulke dagen, merk ik ook iets meer dan anders dat ik haar mis. Misschien omdat ik dan meer met haar gemis bezig ben.

Ik mis haar. Ik mis haar, omdat ik haar niet zomaar even op kan bellen en vragen hoe haar dag is geweest. Ik mis haar, omdat ik niet zomaar even op kan bellen en vragen hoe zij en bepaald iets zou koken. Ik mis haar omdat ik niet zomaar even op visite kan gaan bij haar. Ik mis haar, omdat zij mijn kinderen nooit heeft mogen leren kennen. Ik zou er zoveel voor willen geven om mijn kinderen een dag met hun oma te kunnen zien, maar helaas is dit iets wat niet mogelijk is. Ik denk dat zij super trots op haar kleinkindjes zou zijn geweest. En ik denk dat zij net zoveel van haar zouden houden als zij van hen. Vooral als ik kijk naar hoe speciaal de band tussen mijn vader en de kindjes is, dat maakt mij ervan overtuigd dat de band met hun oma net zo speciaal zou zijn geweest.

We hebben niet veel foto’s van haar en dat vind ik verschrikkelijk jammer. Ze had het niet zo op foto’s, dus de foto’s die we van haar hebben, zijn nu best speciaal. Zo vond mijn vader onlangs een foto van haar, die hij naar mij op stuurde. Zelf sta ik ook liever achter de camera dan ervoor, maar ik wil voor mijn kinderen, dat ze later terug kunnen kijken op foto’s en daar vele herinneringen mee op kunnen halen, dus ik probeer er voor onszelf verandering in te brengen.

Ik mis haar……. Happy birthday mam!!

Tennessee

Inmiddels zijn we al weer ruim 3 weken terug uit Tennesee en dus is deze blog natuurlijk veels te laat, maar we hebben een leuke tijd gehad in Tennessee en dus wil ik er nog wel even over bloggen. Het bloggen is even op een laag pitje komen te staan door mijn werkzaamheden en het feit dat ik nog altijd met een borstontsteking kamp.

De borstontsteking had ik al voordat we naar Tennessee vertrokken en daar had ik ook antibiotica voor gekregen. Na een paar dagen begon de pijn wat te minderen, maar eigenlijk is het niet geheel weg getrokken. Natuurlijk heb ik het wel goed in de gaten gehouden, want je hoort tegenwoordig de engste verhalen.Vorige week ben ik weer bij mijn arts geweest en hij gaf aan dat alles er goed uitziet, alleen dat de ontsteking zeer waarschijnlijk niet helemaal is weg getrokken, ondanks de antibiotica. Ik kan heel goed verschil voelen, zodra Khloé gedronken heeft, de plek is dan minder hard en minder warm, maar ze krijgt hem net niet helemaal weg gewerkt. Dus ik heb nu opnieuw antibiotica, een kuur die zwaarder is dan de vorige. Door dit alles zit ik wel te overwegen om te stoppen met borstvoeding. Het doet af en toe zo verschrikkelijk zeer, dat ik gewoon niet eens kan slapen, bovendien komt Khloé sinds dat we uit Tennessee vandaan zijn weer gemiddeld 2 keer per nacht om te drinken en het begint me goed op te breken. Ik heb het vermoeden dat ze misschien niet genoeg binnen krijgt. Gelukkig is daar, buiten de gebroken nachten, weinig van te merken, want het is een heerlijke vrolijke meid, met een lekkere bolle toet!

Op mijn werk zijn we druk bezig met een verhuizing. Onze klant had een warehouse in Louisville, Kentucky en heeft besloten om hun spullen uit dat warehouse terug te trekken naar Salt Lake City te verhuizen. Veel van onze zendingen gingen namelijk naar het warehouse in Louisville toe, waarna zij het naar andere klanten verstuurde. Dit is iets wat we ook direct vanuit Salt Lake kunnen doen en daarmee bespaart de klant aardig wat kosten op de zendingen die normaal gesproken naar Louisville gaan en mankracht die niet betaald hoeft te worden en zo zijn er nog wel wat financiele voordelen. We hebben nu het gebouw naast ons gehuurd en daar is een groot gat in de muur geslagen, dus ons gebouw is nu verdubbeld in grote en goederen. Het zijn hectische weken, waarin ik vaan van 7 tot 7 werk, maar gelukkig is dat maar tijdelijk, maar het voordeel is wel dat ik er extra voor betaald krijg. Maar de ontsteking en mijn uren op werk, heeft er dus voor gezorgd dat de blog wat achterstand heeft op gelopen. Khloé ligt nu op bed en de jongen kijken nog een filmpje op Netflix en dan gaan ook zij naar bed, dus is het nu even mooi tijd om te schrijven.

Op 3 April zijn we dus naar Tennessee vertrokken, vanwege de bruiloft van Freddy en Kerry op vrijdag 5 April. Toen de datum van het huwelijk bekend werd gemaakt werd er in de eerste instantie gesproken van reizen met de auto, maar al snel werd het mij duidelijk dat dat voor ons niet te doen zou zijn in verband met de kinderen. De reis met de auto duurt al snel 2 dagen en dat is als je goed door blijft rijden. Met een baby die om de 4 uur wilt drinken, zouden we meerdere stops moeten maken en dat was voor ons geen doen. Zodoende werd er besloten dat we zouden gaan vliegen. Best spannend, want het was voor de jongens de aller eerste keer dat zij in een vliegtuig zouden stappen en voor ons de eerste keer dat we gingen reizen met 3 kleine kinderen. Van te voren had ik al allerlei scenarios in mijn hoofd gehaald dat wij ‘die’ ouders zouden zijn met 3 schreeuwende kinderen, maar het is achteraf gelukkig reuze mee gevallen!

‘s Ochtend heeft Carrie ons naar het vliegveld gebracht, zodat we de auto daar niet voor een paar dagen hoefden te laten staan. Al snel waren wij ingechekt en was het tijd om door de beveiliging heen te gaan. Ik had een paar weken voor onze reis een Moby Wrap besteld, zodat ik Khloé kon dragen, zonder daarbij mijn handen nodig te hebben. Een Moby wrap is een draagdoek, waarin het kindje op je buik gedragen wordt, maar wel stevig zit zonder eruit te kunnen vallen. Doordat ik Khloé in de doek had zitten, mocht ik wel met haar door de metaal detector, maar daarna moesten mijn handen afgeveegd worden met een speciaal doekje, dat in de computer werd gestopt en er werd gekeken naar eventuele achter gebleven stoffen van een bom. Blijkbaar zijn er dus wel degelijk gekken in de wereld die een bom op hun lichaam plaatsen en die proberen te verbergen met een kindje daar over heen. Gelukkig was binnen een paar seconden al duidelijk dat het bij ons niet het geval was en mochten we onze gate opzoeken. Halwverwege richting de gate, zaten Chantal en Justin op ons te wachten, aangezien zij op dezelfde vlucht als wij zaten.

De jongens wisten op dat moment nog niet dat we op het vliegveld waren, want we wilden ze van te voren niet zenuwachtig maken. Toen ze eenmaal vliegtuigen net buiten de ramen begonnen te zien, werden ze helemaal wild van enthousiasme! We hadden van te voren Skyler zijn rugtas ingepakt met speelgoed waarmee ze in het vliegtuig konden spelen en onze rugtas zat vol met broodjes en snoepjes, zodat we ze onderweg bezig zouden kunnen houden. En we hadden ook geen directe vlucht, dus konden ze tussen door de benen nog even strekken en ook nog even ergens iets eten.

Eenmaal aan boord werden ze nog enthousiaster en begonnen ze te kletsen over ‘Cailou’. Cailou is een tekenfilm die de jongens graag kijken en hij is een jaar of 5 oud. Toevallig was Cailou in een van de laatste afleveringen ook op reis geweest met een vliegtuig dus werd alles vergeleken met zijn reis. Bij het opstijgen wilde Skyler mijn hand vast houden en kreeg hij gewoon tranen in zijn ogen van blijdschap. Noah vond het allemaal wel best. De eerste vlucht verliep soepel, alleen kregen we aan het einde behoorlijk wat last van turbulentie, wat er voor zorgde dat zowel Chantal als Skyler beide moesten overgeven. Helaas ging bij Skyler een groot gedeelte over zijn kleding dus, die hebben we bij de overstap even snel omgekleed. De tweede vlucht verliep snel en gelukkig zonder al te veel turbulentie.

Op het vliegveld van Tennessee zouden wij opgewacht worden door Freddy en Kerry en Dan zijn zusje Taylor. Kerry had als verrassing voor Freddy ervoor gezorgd dat Taylor over is gevlogen vanuit Nederland, wat voor ons natuurlijk ook extra leuk was, aangezien we Taylor al 6 jaar niet hadden gezien. Taylor zou een van de bruidsmeisjes zijn voor Kerry en Freddy wist helemaal nergens iets vanaf. Bovendien was het voor Freddy de aller eerste keer dat hij haar ontmoette, dus toen Freddy de dag voor ons in Tennessee aan kwam, was het dan ook een erg emotioneel moment.

Nadat we onze huurauto hadden opgehaald, konden we op weg naar het hotel. Kerry had van te voren een hotel kamer geregeld, met 2 queen bedden, en een queen uitvouw bank. De slaap plekken waren nog niet helemaal duidelijk, maar uiteindelijk werd besloten dat Taylor en wij, samen met Kari in het hotel zouden gaan. Kari zou ongeveer 2 uur na ons aankomen op het vliegveld. Wij zijn naar het hotel gereden zodat we de kinderen op bed konden gaan leggen, terwijl de rest terug gingen naar het vliegveld om Kari te halen. Het was een lange dag met heel veel indrukken voor de kinderen, dus zij sliepen snel.

Op donderdag zijn we overdag naar een van de grootste en bekendste winkel centrums geweest in Tennessee. Wat is het toch leuk om toerist in eigen land te spelen. Het winkelcentrum had van de duurste winkels, tot leuke goedkope winkeltjes en leuke restaurantjes tot zelfs een restaurant waarbij de muren en het plafond voorzien waren van aquariums, waardoor je jezelf in een aquarium waant. ‘s Avonds zou het draaiboek van de bruiloft door genomen worden in de kerk, gevolgd door een diner.

Na het diner, waren alle kinderen in de rondte aan het rennen toen Skyler opeens stil stond en begon te huilen. Ik had al heel snel in de gaten wat er aan de hand was en heb hem opgepakt en mee genomen naar de wc. Het arme schaap had ineens last van diarree en voelde het niet aankomen, waardoor hij dus in zijn broek gepoept had. Voor hem was dat echt verschrikkelijk, het is hem namelijk nog nooit eerder overkomen en hij was ontzettend bang dat wij kwaad op hem zouden worden. Gelukkig was er iemand aanwezig die toevallig wat kleding in de auto had staan wat zij van kleinkind naar kleinkind zou brengen en daar wist ze een broek uit te vissen voor Skyler. Nadat hij schoongemaakt en weer aangekleed was, besloten we dan ook om terug te gaan naar het hotel, omdat het opnieuw een lange dag was geweest. Terwijl ik alle spullen bij elkaar aan het zoeken was en Dan Noah en Khloé klaar maakte, gebeurde het Skyler maar zo weer! Opnieuw kon de vrouw een broek aan ons geven zodat we Skyler schoon konden maken. Nu begon ik me af te vragen of de reis misschien te veel met hem gedaan had, of dat hij misschien ziek aan het worden was. In het hotel hebben we de jongens snel in bad gedaan en op bed gelegd, zodat ze allebei goed uitgerust zouden zijn voor de bruiloft.

Voor de bruiloft zouden de jongens namelijk ring dragers zijn. Hoewel tijdens het oefenen de dag ervoor in de kerk werd besloten dat ze met bellen mochten lopen. Twee van Kerry haar neefjes liepen namelijk met bellen en dat vonden Skyler en Noah natuurlijk veel leuker dan met ringen lopen, dus ook zij mochten met bellen lopen. Er werden ‘s middags bij de kerk eerst foto’s gemaakt van het bruidspaar, die er overigens verschrikkelijk mooi uitzagen en vervolgens van de hele bruidsgroep, dus ook de jongens. De bruiloft had een Cowboy tintje, waardoor Freddy zijn cowboy hoed en laarzen aan had, Kerry een paar cowboy laarzen onder haar jurk en de kleine jongens ook allemaal cowboy laarzen en hoeden op hadden.

En uiteraard hebben we ook gelijk even van de gelegenheid gebruik gemaakt om van ons gezin een paar mooie foto’s te laten schieten. Ik was dan ook zeer blij met het resultaat.

De ceremonie was heel erg mooi en Kerry maakte een verschrikkelijk mooie bruid. Menig gast heeft hier of daar wel een traantje weg gepinkt. En zowel Kerry als Freddy straalden van geluk. We waren dan ook heel erg blij dat we daar deel van uit konden maken. De jongens hebben ook goed hun best gedaan met de bellen en hebben zich heel goed gedragen. En niet geheel onbelangrijk, Skyler voelde zich eigen prima en heeft nergens geen last van gehad.

Na de ceremonie vond er een diner plaats, gevolgd door een feest in een andere kerk, waardoor het een hele fijne avond is geweest. Iedereen heeft genoten van het eten en van de gezelligeheid en er werden volop foto’s gemaakt door zowel de gasten als de trouw fotograaf. Khloé was inmiddels wel erg moe, dus ik heb haar bij me genomen in de draagdoek en ze voelde zich gelijk een stuk beter op haar gemak. Die draagdoek was echt ideaal en ik vind het jammer dat ik die bij de jongens nooit heb gehad. Uiteidelijk zijn we rond 22.00 uur richting het hotel gegaan, waar we de kinderen op bed hebben gelegd, na zo een lange dag.

De laatste dag in Tennessee zijn we wezen winkelen in een ander winkel centrum en hebben we zoveel mogelijk tijd met Taylor doorgebracht. 's Middags zijn we naar Kerry haar huis gegaan, waar we hebben gegeten en de kinderen buiten hebben gespeeld en daarna besloten we om met zijn allen te gaan bowlen. De zaak was niet een van de beste zaken, maar het was een leuke avond en we hebben zo nog heerlijk kunnen genieten van onze laatste avond samen. Iedereen, behalve Kari, die ‘s middags al naar huis was vertrokken, zou de volgende dag vertrekken. Wij terug naar Salt Lake, Taylor terug naar Nederland en Freddy en Kerry op huwelijksreis naar St. Lucia. Taylor komt overigens wel eind mei weer terug, maar dit maal zal ze 2 weken hier in Utah verblijven!

De terug reis naar Salt Lake City verliep iets minder soepel dan de heenweg, maar dat had voornamelijk te maken met het feit dat de jongens het helemaal gehad hadden. Het was de allereerste echte vakantie, dus het vliegen, het hotel, niet in hun eigen bed slapen, dat hakte er allemaal aardig in. Onze vlucht vertrok ook al om 06.30 uur vanuit Tennessee en dus moesten we ook al heel vroeg op staan. Die nacht was ook een hele slechte nacht, want Noah werd midden in de nacht gillend wakker en hij kon ons niet vertellen waarom hij nou zo verdrietig was, maar heeft aan een stuk door gehuild. En Skyler heeft in zijn slaap nogmaals een ongelukje gehad.

Beide jongens wilden dan ook graag bij mij zitten in het vliegtuig, maar dat mag natuurlijk niet. Bovendien had ik Khloé al op schoot. Noah kreeg daarbuiten ook nog eens veel last van zijn oren en kreeg zijn oren niet geopend, zoals wij dat kunnen doen, door te slikken of te gapen. Ze waren beide dan ook helemaal op toen we eenmaal thuis waren en we hebben ‘s middags allemaal heerlijk geslapen in ons eigen bed. Uiteindelijk denk ik dat het allemaal misschien net iets te veel van het goed is geweest, maar we kunnen wel terug kijken op een hele leuke tijd in Tennessee!!

Fijne Pasen

Ik kan me het gevoel nog wel herinneren van vroeger, de opwinding voor pasen. Het zoeken van de eieren en dan later op de dag de buit bekijken! Dit is iets waar Skyler erg naar uit keek. Als je niet beter wist dan zou je denken dat de kerstman misschien voor de deur zou staan. Al een paar dragen vroeg hij wanneer de paashaas zou komen, want hij had over hem geleerd in school. Zo wist hij dus ook dat hij snoepjes en een cadeautje zou krijgen.

Zijn schooldagen hebben de laatste twee weken in het teken van pasen gestaan en daar hebben ze allerlei leuke dingen gemaakt die met pasen te maken hebben. Waaronder een muts met paashaas oren. Zaterdag avond hebben we eieren geverfd met de jongens en nadat alle eieren gedaan waren, zei Skyler dat we maar snel naar bed moesten gaan, dan kon hij zijn paashaas oren op doen en door de tuin heen gaan springen om de eieren te verstoppen! Het heerlijke ventje was echt in de veronderstelling dat hij de eieren moest gaan verstoppen. Gelukkig heeft Dan hem duidelijk kunnen maken dat de paashaas diezelfde avond zou komen om dat allemaal te doen.

Over school gesproken, Skyler heeft twee weken geleden een fotograaf op zijn schoolte gehad en we hebben nu officieel zijn eerste schoolfoto binnen. Het is een ontzettend leuke foto en hij ziet er heel leuk uit, maar wat moest ik daar even van slikken. Mijn kleine ventje is zo klein niet meer, hij groeit zo ontzettend snel!!

Om vervolgens weer terug te komen op pasen, wij hebben de jongens na het verven van de eieren in bed gestopt en de paashaas is diezelfde avond inderdaad langs geweest en de kinderen zijn lekker verwend. De jongen hebben allebei een mooi mandje met speelgoed gekregen een allebei een mooi overhemd en Khloé heeft een mooi jurkje gekregen. De jongens kwamen heel enthousiast onze kamer in, nog voordat ze naar binnen zijn gegaan om te kijken of de paashaas inderdaad wel gekomen was. Ook wilden ze gelijk al naar buiten om eieren te zoeken. We hebben ze nog net aan zo ver gekregen om toch eerst maar even te ontbijten.

‘s Middags hebben we Dan zijn familie op bezoek gehad. Normaal gesproken doen we dit soort dingen bij Pam thuis, maar Freddy stelde voor om het dit jaar bij ons thuis te doen. Ik heb daar geen problemen mee, maar wilde Pam niet voor het hoofd stoten. Maar zij vond het wel een goed idee om het hier te doen, dus zo gezegd, zo gedaan. Iedereen nam iets te eten mee en zo hebben we er een paas lunch van gemaakt, gevolgd door een nieuwe jacht naar eieren. Het gebeurd erg weinig dat iedereen tegelijk bij ons thuis is, dus dat maakte het des te leuker.

Nadat iedereen vertrokken is, heb ik Khloé gevoed en zijn de jongen even lekker gaan spelen. Het voeden van Khloé doet al een paar dagen pijn en vorige week bedacht de kinderarts dat ik misschien wel eens spruw zou kunnen hebben en inderdaad. Gelukkig is er in Khloé haar mond nog niets te zien, maar ze heeft wel een antibiotica mee gegeven, zodat we haar bij voorbaat al kunnen behandelen en het zo bij haar kunnen voorkomen. De pijn is er nog wel, maar sinds zaterdag is er een andere soort bij gekomen en ben ik de gelukkige winnaar van een borstontsteking, dus ook daar heb ik nu antibiotica voor. Hopelijk is het aanstaande woensdag wel wat weg getrokken, wantdan gaan we voor een aantal dagen naar Tennessee.

Nadat Khloé gevoed was zijn we naar Anna gegaan, waar we zoals gewoonlijk uit genodigd waren voor een diner. En uiteraard kon ook daar de eieren jacht niet ontbreken. De jongens hebben zo ontzettend veel snoep gekregen en daarbuiten hebben ze ook allebei een ei gevonden met $10 er in. Ze waren super blij en we hebben er vanmiddag wat leuke dingen van gekocht die ze kunnen doen in het vliegtuig.

We hebben al met al dus een fijne, maar drukke pasen gehad. Bij thuiskomst moest ik de bedden nog opmaken, want ik had het beddengoed gewassen en terwijl ik dat aan het doen was en ondanks dat het met 10 minuten gebeurd was, is Noah op de bank in slaap gevallen. Daar aan kun je merken dat hij een hele fijne dag heeft gehad, want normaal gesproken wil hij zo lang mogelijk op blijven.

Vanmorgen moest ik om  5 uur beginnen en afgelopen nacht heb ik heel slecht geslapen, vanwege de pijn van de ontsteking. Vanavond heb ik een paar wassen weg gewerkt zodat we dat niet hoeven te doen als we uit Tennessee vandaan komen. Ook heb ik de koffer voor de kinderen alvast in gepakt, dan is dat alvast maar gebeurd. Ik ben nu dan ook eigenlijk wel dood op, dus ik ga lekker mijn bedje op zoeken.

Weer een jaartje ouder

Op 10 maart was het precies 3 jaar geleden dat ik een positieve zwangerschaps test in mijn handen had. Toen bleek ik in verwachting van Noah. Nu 3 jaar later loopt er een heerlijke vent rond, die nergens bang voor is, die verschrikkelijk lief is, maar ook best ontdeugend. Noah, die ontzettend op kijkt naar zijn grote broer en heerlijk verliefd is op zijn zusje. En wij natuurlijk op hem. Ik kan me mijn leven zonder onze kleine beer niet meer voorstellen.

10 Maart is ook de verjaardag van Dan. Dan is afgelopen zondag 33 jaar geworden en dat hebben ij van het wekend lekker gevierd. Dan had zaterdag en zondag vrij gevraagd en die aanvraag was gelukkig goed gekeurd. Op het moment is het wat stressvol op zijn werk, want een aantal collega’s hebben hun ontslag ingediend en die diensten moeten opgepakt worden, totdat de manager nieuwe mensen aan neemt, dus we wisten niet of Dan beide dagen vrij zou krijgen, maar gelukkig kreeg hij die dus wel.

Zaterdag ochtend ben ik eerst met Skyler naar de oogarts gereden. Twee weken geleden werd er bij zijn controle door de kinderarts aangeraden om een oogarts te bezoeken, omdat hij op zijn oog test niet echt goed scoorde. Gelukkig ook niet al te slecht, maar de arts vond het slecht genoeg dat ze het toch na wilde laten kijken. Ik heb toen dan ook gelijk maar een afspraak gemaakt, zodat we zo snel mogelijk maar zouden weten hoe of wat. De oogarts was zeer tevreden met de resultaten en constateerde dat Skyler nu geen bril nodig heeft. Wat niet is, kan natuurlijk altijd nog komen, maar voor nu scoorde hij prima. Hij heeft wat last van astigmatisme, maar gelukkig is het tot nu toe niets ernstigs.

Nadat ik thuis eerst Khloé gevoed heb, zijn we naar het winkel centrum gereden, waar we rond gekeken hebben voor een mooi rood jurkje voor Khloé en een wit overhemdje voor Skyler. We waren hiervoor op zoek, omdat Dan zijn broer Freddy in april gaat trouwen in Tennessee en de jongens zullen ring dragers zijn. De kleuren van de bruiloft zijn wit, rood en zwart. Voor de jongens hebben we de kostuums al, alleen moest ik voor Skyler nog even een wit overhemdje kopen en het leek me leuk dat Khloé ook in de kleuren van de bruiloft zal zijn, maar helaas hebben we voor haar nog geen jurkje gevonden dat ik echt mooi vond. Het overhemdje hadden we uiteindelijk al snel gevonden bij JC Penney en toen zijn we wat gaan eten in de foodcourt. Daarna zijn we nog even bij Ross naar binnen gegaan. Ergens tussen de foodcourt en Ross en JC Penney, zijn we het overhemdje kwijt geraakt. Waarschijnlijk is het op de een of andere manier uit de kinderwagen gevallen, dus nu moet ik van de week nog even snel terug naar JC Penney.

Toen we uit het winkel centrum vandaan kwamen zijn we naar huis gegaan, zodat Skyler en Noah even konden slapen, want we konden merken dat ze erg moe aan het worden waren. Helaas waren ze bij thuiskomst al weer over de moeheid heen, dus uiteindelijk hebben ze niet geslapen, maar hebben ze lopen dollen met een plastic golf setje dat we bij Ross hebben gekocht.

Zaterdag avond zijn we bij Leatherby's gaan eten. Dan wilde voor zijn verjaardag daar graag een ijsje halen, maar op zondag zijn ze gesloten dus hebben we er maar een vervroegd verjaardags etentje van gemaakt. Zowel Skuler als Noah kunnen zo ontzettend genieten van een ijsje dus was het voor ons extra leuk om daar te gaan eten, want hun ijs is verrukkelijk.

Op Dan zijn verjaardag zelf, koos hij er voor om te gaan bowlen. Het is voor ons al ruim 4 jaar geleden dat we voor het laatst zijn wezen bowlen. Misschien zelfs wel langer, want volgens mij hebben we nooit gebowld toen ik in verwachting was van Skyler. Het was voor de jongens dan ook de eerste keer en ze hebben genoten van iedere minuut. Voor Skyler en Noah hadden we de baan zo opgezet dat de bumpers omhoog zouden komen op hun beurten en ze hadden een helling zodat ze de zware bal niet zelf hoefden te gooien. Als dat het geval was geweest denk ik dat de ballen halverwege de baan stil hadden komen te liggen, dus dit was een geniale oplossing. Ze deden het ook niet verkeerd en Noah heeft zelfs 3 maal een strike gegooid.

‘s Avonds thuis zijn de buren nog langs gekomen voor cake en ijs en hebben we nog even gezellig zitten kletsen. Dan heeft een fijne verjaardag gehad en wij hebben een heerlijk weekend achter de rug. Iets dat met onze verschillende werktijden niet zo heel veel voor komt, dus we hebben er van genoten.

Happy birthday Skyler

Al vanaf Noah zijn verjaardag, bleef Skyler volhouden dat het de volgende dag zijn verjaardag zou zijn. Hij was dan ook altijd erg teleur gesteld als we hem vertelden dat dat niet zo was en dat er eerst nog andere gebeurtenissen op de agenda stonden. Op 14 februarie was het dan eindelijk zo ver en werd onze grote vent al weer 4 jaar.

‘s Ochtends ben ik gewoon naar werk gegaan en terwijl ik in de keuken een salade klaar stond te maken, voor een potluck op werk, kwam Skyler binnen wandelen en keek mij met een grote glimlach en grote vragende ogen aan. Ik wenste hem een goede morgen en ging verder waar ik mee bezig was, om te zien of hij iets zou zeggen. Opnieuw keek hij me met een grote lach aan en zij heel zacht, ‘mom, it’s my birthday’. Toen ik dat inderdaad erkende, was hij helemaal blij dat het vandaag zijn dag was!

‘s Middags heb ik vrij genomen van werk, zodat ik hem naar school kon brengen. We hadden een aantal dingen bij ons voor school, want het was natuurlijk niet alleen Skyler zijn verjaardag maar ook valentijsdag. Skyler wilde eerder in de week een cadeautje maken voor zijn juffen, dus hebben we voor hen beide een paar pennen gemaakt met bloemen, die we die dag mee naar school hebben genomen. Ook hadden we een traktatie bij ons voor Sky zijn verjaardag, we hadden snoepjes bij ons om uit te delen voor valentijnsdag en het was ook onze beurt voor de ‘treat bucket’. De treat bucket wordt een keer in de zoveel tijd mee naar huis gegeven, zodat we die kunnen vullen met iets lekkers voor de volgende 2 schooldagen, voor alle kindjes in de klas. We wisten dus ook al van te voren dat Skyler met veel lekkers terug naar huis zou komen.

Terwijl Skyler op school zat, ben ik met Khloé bij de dokter geweest, omdat zij al een paar dagen weer niet lekker was. We hadden allemaal wat last van onze keel gehad en Noah was aardig aan het hoesten en Khloé begon wat van dezelfde symptomen te vertonen als RSV, dus Dan had haar eerder in de week al laten testen, maar daar hadden we nog geen uitslag van. Terwijl wij bij de dokter waren, kregen we de uitslag: Human metapneumo virus. Voor kleine kindjes, zoals Khloé zijn er 3 virussen die gevaarlijk kunnen zijn. RSV, Human metapneumo virus en influenza. We moesten haar goed in de gaten houden en ademhalings behandelingen geven met albuterol en als het slechter zou gaan, dan moesten we gelijk terug komen. Gelukkig ging het op dat moment wel redelijk, dus zijn we weer richting huis gegaan.

Nadat ik Khloé thuis bij Dan heb gebracht ben ik snel op zoek gegaan naar Skyler zijn cadeau. Dat was nog een aardige zoektocht, want bij de 4e winkel ben ik pas geslaagd. Ik was op zoek naar een leappad. Bij Walmart werd me verteld dat ze hem wel in het paars achter in het magazijn hadden liggen, maar ik was op zoek naar de groene versie, dus ik mocht nog even verder zoeken. Uiteindelijk ben ik bij de Target geslaagd.

Toen Skyler uit school vandaan kwam, hebben we natuurlijk voor hem gezongen en hebben we hem zijn cadeautje gegeven en wat was hij daar blij mee! Hij wilde hem natuurlijk gelijk uitpakken en wilde er ook gelijk mee spelen.

‘s Avonds hebben we Skyler laten kiezen wat hij wilde eten, en uiteraard werd dat pizza. Iets dat ik van te voren al voorspeld had. Daarna wilden we eigenlijk naar Leatherbees gaan om een lekker ijsje met zijn allen te eten, maar omdat Khloé zich niet lekker voelde, hebben we thuis ijsjes gemaakt met chocolade cupcakes. Gelukkig heeft Skyler, ondanks zijn zieke zusje, toch een fijne dag gehad en is heel tevreden in slaap gevallen!

De vrijdag na Skyler zijn verjaardag belde Dan mij op om te zeggen dat het toch weer slechter leek te gaan met Khloé. Hij had haar was Tylenol gegeven, maar ondanks dat begon ze toch aardig koorts te krijgen en heb ik gezegd dat hij haar toch maar weer terug moest brengen naar de dokter. Human metapneumo virus is bijna hetzelfde als RSV, maar het is een ander soort virus. Bij de dokter hebben ze haar meerder ademhalings behandelingen gegeven, maar ondanks dat leek ze toch weer snel achteruit te gaan. Ook bleef haar zuurstof gehalte zakken, dus terwijl ik op weg naar huis was van werk, kreeg ik telefoon van Dan dat de dokter een ambulance had gebeld, omdat Khloé weer terug zou moeten naar het kinderziekenhuis. Ik ben dus gelijk door gereden naar de dokter en kwam daar net op tijd aan om met Khloé mee te kunnen naar het ziekenhuis.

Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen, werden we gelijk op een kamer geplaatst. Dat was in ieder geval wel een beter vooruitzicht dan de laatste keer, toen kwamen we gelijk op de Pediatric Intensive Care terecht. Nadat ze op het ziekenhuis onderzocht is werd me verteld dat we in ieder geval een nacht zouden moeten blijven. Erg jammer, want de  volgende dag zouden we Skyler zijn verjaardags feestje vieren, maar de gezondheid van Khloé staat natuurlijk bovenop. Khloé mocht geen koorts mee hebben en ze moest zelf haar zuurstof gehalte op peil kunnen houden, voordat we naar huis zouden mogen.

Ik heb Dan gevraagd om het feestje toch door te laten gaan. Tenslotte konden we niet meer doen dan afwachten en de jongens konden er natuurlijk niets aan doen Dat Khloé weer in het ziekenhuis lag. Dus op zaterdag heeft Dan de jongens mee genomen naar Hollywood Connection waar het feestje gegeven zou worden. Ik ben natuurlijk bij Khloé in het ziekenhuis gebleven, maar ik ben geloof ik niet gemist op het feestje. Zowel Skyler als Noah hebben zich prima vermaakt en ik kreeg veel foto’s toegestuurd van Dan! Iedereen had het zo druk met spelen, dat Dan na het feestje met een hele verjaardags taart terug naar huis is gekomen.

In de tussentijd was mij verteld dat Khloé naar huis mocht als ze haar zuurstof gehalte tot 16.00 uur op pel kon houden en helaas ging dat rond 14.00 uur mis. Terwijl ze wakker was ging dat wel, maar zodra ze in slaap viel ging het mis. Uiteindelijk besloten de artsen dat we toch naar huis mochten, maar wel met zuurstof, mits we dat zelf niet eng vonden. Uiteraard zijn we naar huis gegaan, aangezien we al eerder thuis zijn geweest met zuurstof. Eenmaal toen Noah een baby was en in Januarie nadat Khloé ontslagen was uit het ziekenhuis met RSV.

Khloé heeft nog bijna een week aan de zuurstof gelegen en is er nu inmiddels weer vanaf. Ze moest op controle komen, op dezelfde dag dat Skyler zijn 4 jaar controle had. De kinderarts vond haar er goed uit zien. Ze had nog wel steeds een ruisje op haar longen, maar dat kunnen we behandelen met albuterol. Ze raadde overigens wel aan om de zuurstof nog even thuis te houden, mocht ze een terug val hebben, maar tot op heden toe gaat het goed, dus ik denk dat ik morgen ga bellen om de zuurstof op te laten halen. Nu hopen dat het goed blijft gaan, want Noah is inmiddels weer verkouden. We hopen dat het Khloé deze keer over zal slaan.

Skyler zijn controle ging overigens erg goed. Kwa groei zit hij op het gemiddelde, kwa gewicht zit hij er iets onder, maar de kinderarts vind dat hij prima geproportioneerd is. Wel vond ze zijn huid heel erg droog, maar daar waren we al mee bekend. Skyler heeft namelijk last van eczeem en heeft daar ook zalf voor. Maar hoe kouder het wordt hier, hoe droger Skyler zijn huid wordt. We moeten nu buiten de zalf ook extra lotion gaan smeren, hopelijk helpt hem dat wat. Verder werd ons aan geraden om een oogarts te gaan bezoeken. Hij heeft namelijk niet heel erg goed gescoord met zijn ogen test. Gelukkig was het ook niet super slecht, maar ze vond het dus slecht genoeg om een oogarts te gaan bezoeken. Deze afspraak heb ik dan ook maar gelijk gemaakt, maar we kunnen niet eerder dan 9 maart terecht. Over twee weekjes zullen we dus weten of Skyler misschien wel eens een bril nodig zou kunnen hebben.

Nu hopen we dat we verder gespaard zullen blijven kwa ziektes. Het houdt niet op hier. Ik heb ook het gevoel dat ik alleen mmaar over ziektes schrijf op de blog. Ik heb de artsen in het ziekenhuis overigens gevraagd waardoor Khloé nu weer ziek is geworden. Je begint je tenlotte af te vragen of je iets fout doet, of dat het misschien wel eens iets in je huis zou kunnen zijn. Maar gelukkig is dat niet het geval. Khloé heeft gewoon heel erg pech en er is ons verteld dat deze winter een hele slechte is geweest tot nu toe kwa ziektes. Toen wij in Januarie op de PICU waren, lag de hele afdeling vol met babies met RSV. Niet alleen hoop ik het voor onze kleine meid, maar ook voor mijzelf. Ik moet zeggen dat het behoorlijk aan me vreet, zowel emotioneel als lichamelijk. Ik kijk dan ook heel erg uit naar warmte en zonneschijn!