Dankbaar voor …. mijn man

Dan en ik hebben elkaar 12 jaar geleden in Nederland leren kennen. Ik speelde toen American Football bij Lightning Leiden en zijn broer Benji was mijn coach. Dan kwam naar Nederland om zijn vader op te zoeken en zijn 2 broers. Op een van onze trainings avonden kwam Dan met Ben mee en hij vond het wel wat hebben dat er een meisje op het veld stond. Hij wilde dan ook wel een balletje naar mij gooien. Helaas gooide hij de bal niet helemaal goed en ik wilde hem toch vangen, omdat ik Dan wel een leuke jongen vond en helaas ging dat mis. Ik brak twee vingers en heb vervolgens 6 weken in het gips gezeten.

Dat weekend zouden we het hele weekend een toernooi hebben en dus kon ik niet mee spelen, maar ik ben wel mee gegaan naar de wedstrijden. Ook daar zag ik Dan weer en hij kwam me een hele dikke knuffel geven en zijn excuses aanbieden voor het breken van mijn vingers. Hij vroeg vervolgens om een pen en schreef zijn telefoon nummer op mijn gips en vroeg of ik hem misschien een keer wilde bellen. En sinds dien zijn we onafscheidelijk.

Dan, de vader van mijn 2 mooie, gezonde en lieve kinderen. Dan mijn beste vriend en partner. Hij is misschien niet perfect, maar dat ben ik ook niet. Hij is perfect voor mij. Hij is lief, zorgzaam, koppig, creatief, loyaal en verantwoordelijk. Hij is vrolijk en soms is hij innerlijk nog een kind, maar dat maakt hem des te leuker. Het is erg leuk om thuis te komen na een drukke werk dag om vervolgens je mannen, zowel groot als klein,achter een video spelletje te zien zitten. Dan doet alles voor zijn gezin en houdt onvoorwaardelijk van ons en wij van hem.

♥ I love you babe and I am looking forward to growing old with you! ♥