Gisteren was het voor Dan de eerste moederdag zonder zijn moeder. We zijn er eigenlijk wel redelijk goed door heen gekomen. Hij is sinds het overlijden van zijn moeder nog niet bij haar graf geweest, maar dat komt met der tijd wel, als hij er aan toe is. Zolang hij er zelf nog niet heen wil, ga ik er niet op aan dringen. Dan is zijn moeder in ieder geval niet vergeten en dat is het belangrijkste!
's Ochtends waren wij uitgenodigd voor het ontbijt bij Troy en Mindy. Anna en Wes, Mindy's ouders hadden ons gevraagd of we het ontbijt bij wilde wonen, omdat zij Dan altijd als een deel van de familie hebben gezien. Brian en Carrie en de kinderen waren uiteraard ook van de partij. Bij binnenkomst kwam Brandon op mij af rennen met een kaartje in zijn handen en een mooie witte roos. Ik ben dan nog wel geen moeder, maar vond dit toch wel een heel erg lief gebaar! De mannen zouden een ontbijtje voor de dames maken. Ze hebben onderling eieren, bacon, toast, hashbrowns en worstjes gemaakt en ik moet zeggen dat het behoorlijk lekker heeft gesmaakt.
's Middags heeft Dan een super spannende basketbalwedstrijd gekeken tussen de Utah Jazz en de LA Lakers, die uiteindelijk na een 5 minuten overtijd gewonnen is door de Utah Jazz. Dan was daar uiteraard erg blij mee, aangezien ze op dit moment de LA Lakers uit 7 wedstrijden proberen te verslaan, om door te kunnen naar de volgende ronde van de playoffs.
Vervolgens waren wij 's middags voor een barbeque uitgenodigd bij Fred en Angela. Ook voor hen was het uiteraard de eerste moederdag zonder mom en het leek Fred dan wel een fijn idee om deze dag samen te eten. Zoals gewoonlijk was het eten uiteraard weer verschrikkelijk lekker! We waren rond half tien weer thuis en zo zijn we de dag toch goed doorgekomen.
Persoonlijk was ik een beetje bang dat het misschien toch wel een moeilijke dag voor Dan zou worden, maar dat is toch wel meegevallen. Hij denkt wel regelmatig aan zijn moeder en kan vanuit het niets over haar beginnen, maar zoals ik al schreef, ik ga er verder niet bij Dan op aandringen om naar het graf te gaan. Hij moet dit op zijn manier doen.
Voor mijzelf is het wel raar dat ik niet naar het graf van mijn moeder kan, maar dat houdt niet in dat ik minder aan haar denk. Op deze moederdag zijn onze beide moeders toch wel in onze gedachtes geweest.
2 opmerkingen:
Ik kan me voorstellen, dat Moederdag even een moeilijke dag is. Mooi, dat je jullie beider moeders zo even in het zonnetje zet op je blog. Ricks moeder is zeven jaar geleden overleden en we missen haar nog heel veel, maar hij heeft, als we in Michigan zijn, ook niet altijd behoefte naar haar graf te gaan. Je hebt gelijk, dat is heel persoonlijk en moet uit Dan zelf komen.
Het is inderdaad heel persoonlijk of je bij een graf wil gaan.
Ik persoonlijk kwam er bijna nooit, niet bij mijn ouders maar ook niet bij mijn zoontje. Je vind er niets en voelt je nog veel beroerder als je vandaan komt.
Wel een mooi idee om die foto's erbij te zetten.
gr petra
Een reactie posten