We noemen haar…

Sommige mensen zullen nu misschien wel denken dat we de naam van onze dochter bekend gaan maken, maar helaas moet men daar nog zo een 19 weken op wachten. Die naam maken we pas bij de geboorte bekend. Wat we nu wel bekend gaan maken is de naam van onze poes: Kiki.

Afgelopen dinsdag hebben we Kiki uit het asiel gehaald. Dan wilde al een tijdje een hondje hebben, maar we konden geen huisdieren hebben, omdat Brian en Carrie 2 honden hebben. In West Valley City is de regel dat je maar 2 huisdieren in huis mag hebben. Nu Brian en Carrie verhuisd zijn begon Dan weer over een hondje, maar met 2 energieke jongens en een klein meisje nu nog in de buik, lijkt het mij heel erg druk worden. Misschien als de jongens wat ouder zijn, dat we alsnog gaan kijken voor een hondje, maar voor nu besloten we te gaan kijken voor een kat.

Uiteraard heeft een kat ook aandacht nodig en het beestje zal ook verzorgd moeten worden, maar een kat is wat minder afhankelijk dan een hond en bovendien houden we allebei van katten, dus leek dit voor ons de beste optie. Ook leek het ons heel leuk voor de jongens om een huisdier te hebben en zoals het er nu naar uit ziet, lijkt dit een prima keuze te zijn geweest.

Maandag middag na werk zijn we in het asiel gaan kijken. In de eerste instantie waren we naar de Petsmart gereden, maar zij hadden op het moment geen dieren die een nieuw huis zochten, dus werden we door verwezen naar het asiel. We zijn toch nog even door het honden gedeelte gelopen, maar de jongens vonden de honden eigenlijk maar een beetje eng, dus de keus voor een kat werd steeds meer bevestigd. Overigens is het wel ontzettend zielig om te zien hoeveel honden (en katten) er eigenlijk een nieuw huis zoeken.

Er waren een aantal oudere katten, maar er waren ook een paar kittens. We hebben uiteindelijk voor een kitten gekozen, zodat zij met de kinderen op kan groeien en aan de kinderen kan wennen en natuurlijk andersom. De meeste oudere katten waren schuw, of gingen niet samen met kinderen, of waren het liefst buiten. Bij de kamer waar de kittens zaten, gingen de jongens ook heel enthousiast op hun knietjes zitten en keken hun oogjes uit.

De meeste kittens waren volop aan het spelen en hadden de meeste standaard kleuren. Ons oog viel op een kitten die in een speel huisje lag. Ze lag half te slapen en half de andere kittens in de gaten te houden. Volgens het papiertje op de deur was dit een vrouwje, die pas 2 maandjes oud was, genaamd Laurie. Toen er werd gevraagd of wij kennis wilden maken met een kitten wezen we dan ook Laurie aan. Op het moment dat Laurie in mijn armen werd geplaatst begon ze gelijk te spinnen en wat mij betreft was het ook “liefde op het eerste gezicht”. We besloten toch nog even om er een nachtje over na te denken, want wij hadden ook helemaal geen spullen in huis en was dit nu echt wel wat wij wilden?

Gelukkig hebben we er geen hele nacht over na hoeven denken, we waren er eigenlijk bij thuiskomst al over uit dat Laurie voor ons het poesje was en dat we haar in huis wilden halen. Dinsdag middag ben ik ook iets eerder weg gegaan van werk en heb een kattenbak gekocht, en alle andere dingen die een poes nodig heeft en daarna ben ik door gereden naar het asiel. Laurie zat gelukkig nog altijd in het asiel en niemand wilde haar in de tussentijd hebben. Dus na een kleine 15 minuten in het asiel te hebben door gebracht, stond ik buiten met Laurie.

Tijdens de kennis making met Laurie op maandag, zei Noah heel lief:” awwww doggie”. Dus ik heb hem verteld dat het geen “doggie” was, maar een “kitty”, waarop hij heel lief antwoorde: '”awwwww Kiki”. Op dat moment besloten we ook maar gelijk dat Laurie geen Laurie meer zou heten, maar van nu af aan als Kiki door het leven zou gaan.

De jongens zijn reuze enthousiast over haar en Kiki lijkt ook al helemaal haar plekje in huis gevonden te hebben. Na de eerste avond voor een groot deel verstopt te hebben gezeten, kwam ze al snel te voorschijn en ze rent regelmatig achter Skyler en Noah aan.

We moeten binnen nu en een maand terug komen bij het asiel, dan wordt Kiki gesteriliseerd. Dat is een van de voorwaardes van het adopteren van een kitten. Omdat het asiel haar op ongeveer 2 maandjes schatte, zou ze nog te jong zijn. Verder kregen we een certificaat mee voor een gratis dierenarts bezoek en een gratis vervolg bezoek en een waardebon voor $250 aan medicijnen, mocht Kiki die nodig hebben. We hadden zelf al een vermoeden van wel, omdat haar linkeroogje erg vies was en daar alleen maar prut uit kwam, Dus we hebben haar afgelopen donderdag gelijk maar naar de dierenarts gebracht en daar werd Kiki helemaal gezond verklaard, maar kreeg inderdaad wel oogdruppels. Volgende week moeten we een keer terug komen, om te kijken of de oogdruppels geholpen hebben en dan krijgt ze ook gelijk nog een inenting. Daarna kunnen we waarschijnlijk gelijk een afspraak maken voor de sterilisatie, omdat de dierenarts haar op ongeveer 3.5 maand schat in plaats van 2 maanden.

Zo hebben we deze maand al weer veel “dokter” bezoekjes gehad. Zowel de dierenarts als de kinderarts. Vorig weekend, voordat we Kiki hadden werd er bij Skyler een oog ontsteking geconstateerd. En Noah is al ruim een maand tegen een oor ontsteking aan het vechten. Na de eerste antibiotica kuur, zei de kinderarts dat de oor ontsteking weg leek te zijn, maar na een paar dagen bleek dat dat niet waar was, dus kreeg hij opnieuw een antibiotica kuur. Daar is hij nu sinds dinsdag vanaf, maar hij loopt sinds vandaag weer te klagen over een “auwie” aan zijn oor, dus ik heb hem vanavond toch nog maar even mee genomen naar de dokter.

Noah heeft vocht achter zijn rechter trommelvlies zitten. Dit zou van de vorige ontsteking kunnen zijn en is dus aan het verminderen, maar het zou ook kunnen betekenen dat het oor juist weer opnieuw begint te ontsteken. Omdat hij nu al 2 AB kuren heeft gehad, wilde de dokter hem niet nogmaals aan de medicijnen zetten, omdat de volgende stap 3 peniciline prikken zouden zijn, de gelijk een stuk zwaarder zijn dan de AB. Nu moeten we zijn oortjes over een dag of 3 opnieuw na laten kijken en in de tussentijd mogen we hem Tylenol geven. Uiteraard mogen we terug komen als de pijn alleen maar erger lijkt te worden.

Ook heb ik navraag gedaan naar buisjes. Ik heb vroeger zelf buisjes gehad en Noah heeft ze misschien ook nodig. Er werd mij vandaag verteld dat een criteria voor buisjes, 4 oor ontstekingen in een half jaar kunnen zijn, of een aanhoudende oorontsteking die zelfs met de peniciline niet weg te krijgen is. Noah zou dus heel waarschijnlijk een kandidaat kunnen zijn. We zullen nog even af moeten wachten en hem in de gaten moeten houden.