De echo

Ruim vier weken na de geslachts bepalende echo was het dan eindelijk tijd voor de medische echo. Het verschil tussen deze twee echo’s is dat bij de een echt alleen gekeken wordt naar het geslacht van de baby en bij de ander wordt alles nagekeken om te kijken of het kindje gezond is. Er zijn natuurlijk altijd dingen die niet met een echo gezien kunnen worden, maar als de mediche echo goed is, dan is het kindje ook  9 van de 10 keer echt gezond.

Wij mochten ons vandaag om 10.00 uur melden en gelukkig liep het iets sneller dan de vorige keer en zaten we om 10.10 uur al in de onderzoeks kamer. We hadden de jongens mee genomen en Skyler was dan ook reuze benieuwd naar zijn zusje en heeft aandachtig naar het scherm zitten kijken.

Ik was best wel zenuwachtig, want het lijkt wel alsof je tegenwoordig heel veel zielige verhalen hoort. Bovendien lijk ik deze zwangerschap toh wat gereserveerder, maar ik denk dat dat ook te maken heeft met de miskraam die ik in december heb gehad. Heel naief dacht ik dat mij zoiets niet zou over komen, maar dan gebeurt het toch en dat is best een moeilijke periode. Je realiseert je dan ook nog meer dan normaal dat een zwangerschap toch wel heel speciaal is.

Gelukkig waren alle metingen van ons kleintje helemaal in orde. De botten werden op gemeten en het hoofdje, er werd naar de buik gekeken en of alle organen aanwezig waren en natuurlijk naar het hartje, of alle kamers aanwezig waren. Ook werd er gekeken of de navelstreng helemaal kompleet was en of er al dan niet een hazelipje zou zijn, maar gelukkig is alles helemaal in orde.Zenuwen waren er ook omdat ik haar wel voel bewegen, maar nog niet super veel. Dit blijkt te komen omdat zij met haar rug tegen mijn buikwand aanligt en de placenta ligt ook tegen mijn buikwand aan, dus alle bewegingen worden eerst door de placenta opgevangen. Maar daar moet nu snel verandering in gaan komen, omdat zij steeds sterker wordt. En alsof ze het wist, terwijl ik dit typ voel ik haar volop bewegen. Net zoals ze tijdens de echo deed.

En toen was daar dan het moment van de waarheid, zou onze meid nog steeds een meid zijn? Ook daarover hoor je nog wel eens rare verhalen. Tegenwoordig al een stuk minder dan in het verleden, alle apparatuur is natuurlijk steeds beter geworden over de jaren, maar soms worden er nog wel eens fouten gemaakt. Zo is Angela in de eerste instantie verteld dat Jakob een meisje zou zijn en later bleek hij toch echt een jongen. Maar gelukkig is onze meid nog steeds een meid!! We konden het nu ook echt goed zelf zien op het scherm. Ons meisje meet iets kleiner dan mijn uitgerekende datum. Ik ben op 2 december uitgerekend en de echoscopiste kwam uit op 5 december. Een klein verschil van 3 dagen. Maar bij de meting van mijn buik, later door mijn arts, kwam de arts uit op 29 november. Het kan allemaal en we hoeven ons nergens zorgen over te maken. Het kan zijn dat ons meisje gewoon iets kleiner is, of dat mijn buik gewoon iets groter is. Hoe dan ook, ik ben pas 1 kg aangekomen en hoef me nergens geen zorgen over te maken. Zolang er geen verschil is van 2 weken, houdt de arts gewoon 2 december aan. Ach, we zien het met der tijd allemaal wel. De kleine komt wanneer zij er klaar voor is. Voor nu mag ze nog even lekker bij mama blijven zitten.