Mini shower en een nietje

Afgelopen maandag ben ik een dagje thuis gebleven van werk. Ik heb vorige week vrijdag het werk van een college over genomen en heb toen iets te veel gedaan. Dat weekend heb ik opgeruimd en ben ik aan een grote schoonmaak begonnen en dat hakt aardig in op een zwanger lichaam. Het is niet zo dat het huis vies is, maar ik denk dat mijn nesteldrang zich langzaam aan begint te uiten, want ik wil ineens alles helemaal spik en span hebben. Dit alles resulteerde natuurlijk in een hele pijnlijke rug en bovendien vind de kleine het erg leuk om op mijn Ischiaszenuw te zitten en dus kon ik maandag bijna mijn bed niet uit komen van de pijn.

Gelukkig gaat het nu al wel beter. Mijn rug is nog wel pijnlijk en het trekt ook nog wel door naar mijn been, maar ik kan in ieder geval weer redelijk lopen. Gisteren werd er bij aankomst op werk door bijna iedereen wel gevraagd hoe het met me ging. Erg aardig natuurlijk allemaal, dat iedereen best bezord leek, maar ik vond het tegelijkertijd ook wel raar. Het feit dat iedereen van mijn pijn af wist vond ik raar, want ik had bijvoorbeeld ook gewoon een dagje vrij kunnen hebben. Later in de dag bleek dat iedereen er vanaf wist, omdat ik een verrassing in het water heb gegooid, door maandag niet op werk te komen.

Tijdens de lunch kwamen er een aantal vrouwen op me af met een paar leuke cadeau tasjes en daarin zaten wat cadeautjes voor de kleine. Het was de bedoeling om maandag ochtend een minishower te hebben op werk, maar dat was nu dus helemaal in het water gevallen, dus besloten ze het maar te doen tijdens de lunch. Ik voelde me direct ontzettend schuldig, maar er werd me verzekerd dat het kindje en ik op de eerste plaats komen en dat het jammer was dat het zo gelopen was, maar dat het nu eenmaal niet anders was. In princiepe doet de klant normaal gesproken maar 1 babyshower per persoon, maar omdat iedereen het zo leuk vond dat we nu een meisje zullen krijgen, hebben een paar dames besloten om zelf iets te organiseren.

De kleine meid is verwend met een paar leuke rompers, pyjama’s, outfits, sokken en wat zelf gebreide spulletjes en natuurlijk luiers en billen doekjes. Ook kregen we nog een kaartje met wat geld erin, om zelf iets leuks te kopen. Ik had het absoluut niet verwacht en vind het zo ontzettend lief dat de klant zo mee leeft met ons!

Zo leuk als dat de dag ’s middags was, zo minder leuk was het ’s avonds. Na het eten zijn we even naar de Kmart gereden om iets leuks te kopen voor de kleine van het geld dat we gekregen hadden. Ik had vorige week een wip stoeltje en een schommel stoel in de reclame folders zien staan, in hetzelfde materiaal als waar we de kinderwagen en de luier tas van hebben, maar helaas waren ze nu niet meer in de reclame. Het scheelde ruim de helft aan geld, we gaan het alsnog wel kopen voor onze kleine meid, alleen is het er gisteren avond niet meer van gekomen, omdat Noah in de winkel viel, terwijl ik wat tussen de kleding stond te neuzen.

Meneertje klapte met de zijkant van zijn hoofd op een houten plank en dat begon gelijk te bloeden. Bij de toiletten heb ik het wat schoon weten te maken en toen zag ik dat het geen hele grote snee was, maar dat het wel behoorlijk diep was. Diep genoeg om voor mijn gevoel toch even langs de instacare te rijden en het na te laten kijken. Achteraf gezien zijn we blij dat we het gedaan hebben, want de dokter vond het toch wel verstandig om er een nietje in te zetten. Bij aankomst hebben ze eerst een gel in de wond gestopt om het te verdoven en vervolgens is het 20 minuten later dicht geniet. Noah was heel braaf en heeft heel goed geluisterd naar de dokter, ondanks dat hij ook wel even heel hard heeft gehuild, maar het is natuurlijk ook niet niks en is behoorlijk indrukwekkend allemaal. Skyler praatte ondertussen aan een stuk door tegen Noah en probeerde op zijn manier om aan hem uit te leggen dat hij nu een zelfde “auwie” had als Skyler en dat het allemaal goed zou komen. Ondanks dat je hart zeer doet als je kindje pijn heeft, voel je dan ook trots, als je andere kindje zo lief is voor zijn broertje! Over 7 dagen mag het nietje eruit gehaald worden. (Hieronder links en foto van Noah, rechts Skyler een paar maanden geleden)

   

Skyler laat overigens de laatste weken sowieso wel heel erg merken dat hij echt wat ouder is. Hij is ontzettend behulpzaam naar Noah toe, ondanks dat ze ook kunnen vechten als kat en hond, maar ik denk dat alle broers en zussen die fase wel hebben. Hij kan ook niet wachten totdat hij naar school gaat en als we het over zijn zusje hebben, dan glimt hij van oor tot oor. Zo liet hij me van de week plotseling zien met zijn beertje, hoe hij zijn zusje vast zou houden, als zij eenmaal geboren is. Ook zit hij regelmatg naast me en legt dan zijn hand op mijn buik, of begint uit het niets tegen mijn navel te praten, want volgens Skyler kan hij haar daardoor namelijk zien en horen. Ik ben dan ook heel benieuwd naar zowel Skyler als Noah’s gezichtjes als zij hun zusje voor het eerst zullen zien.