De eerste week

Op donderdag 13 december kwam mijn vader na ongeveer een half uurtje vertraging te hebben gehad, aan op Salt Lake City. Ik ben ‘s middags alleen naar het vliegveld gereden en Dan bleef thuis bij de kinderen. Bij thuiskomst heb ik de auto de garage in gereden en is mijn vader uitgestapt om aan te bellen bij de voordeur. Het was inmiddels al aardig donker buiten, dus toen Skyler en Noah de deur open deden, stonden ze even verbaasd te kijken wie er nu eigenlijk voor de deur stond. Maar toen ze eenmaal door hadden dat dat opa was, kreeg hij een hele grote knuffel en waren ze gelijk hyper.

Vanaf het moment van binnenkomst liepen ze gelijk als twee kleine puppies achter hem aan. Hij was natuurlijk erg blij om hen weer te zien, maar hij keek natuurlijk ook heel erg uit naar zijn ontmoeting met Khloé. Eindelijk was het moment dan daar en dat moest natuurlijk wel even op de gevoelige plaat vast gelegd worden.

Khloé is overigens goed verwend met allerlei cadeautjes uit NL vandaan, van zowel familie als vrienden. Mijn vader zijn koffer zat precies aan het toe gelaten gewicht en dan had hij zelfs nog een grote sporttas aan handbagage bij zich.

Vrijdag ochtend, werd mijn vader al vroeg gewekt door de jongens. Eigenlijk is dat iedere ochtend wel zo. Zodra de jongens wakker worden, gaan ze direct naar beneden om opa wakker te maken, terwijl ze normaal gesproken nog wel bij ons in bed komen kroelen, maar opa wint het op het moment van ons. Tijdens de koffie las Dan een bericht op de computer over een gek die een school was binnen gegaan in Connecticut en geschoten zou hebben. Later in de dag bleek dat de dader 26 slachtoffers heeft doodgeschoten, waaronder 20 kleine kinderen. Wat een verschrikkelijk nieuws! Het is onbegrijpelijk wat iemand kan bezielen om 20 onschuldige kleine kinderen door te kunnen schieten. Het doet je als ouder zijnde wel nadenken, wat als het je eigen kindje had geweest…..

Nu ik verlof heb, heb ik ook gelijk maar even een afspraak gemaakt bij de tandarts en de opticien. Ik hoef dit natuurlijk niet per se tijdens mijn verlof allemaal te regelen, maar ik vind het altijd zo een zonde van mijn uren die ik in moet leveren via werk, als ik dit onder werktijd doe. Zowel de tandarts als de opticien waren nodig. Mijn ogen zijn iets achteruit gegaan en de bril die ik had was niet meer goed, ik moest iets sterkere glazen hebben. Gelukkig zijn mijn ogen nu ook weer niet super slecht, want ik gebruik de bril in princiepe alleen maar op werk achter de pc. Bij de tandarts bleek dat ik een ontsteking had in mijn tandvlees, dus ik moest een extra afspraak maken voor een behandeling hier voor en ook bleek een vulling van een klein gaatje, dat vorig jaar gevuld was niet helemaal goed te zitten en dus moet ik ook hiervoor nog een keer terug. Toch wel fijn om dit allemaal nu afgehandeld te hebben.

Afgelopen zomer heb ik een afspraak gemaakt voor een fotoshoot bij Fotofly. Zij zijn hier razend populair en aangezien we wisten dat ik van Khloé begin december was uitgerekend, heb ik gelijk een afspraak vast gezet voor maandag 17 december. Vorig jaar zat Fotofly helemaal volgeboekt aan het einde van het jaar en dus wilde ik zeker weten dat we terecht zouden kunnen, Beter te vroeg geboekt, dan te laat had ik me dus ook maar voorgenomen. Maandag ochtend was ik alleen even bang dat het niet door zou kunnen gaan, want bij het opstaan, kwam Skyler onze kamer binnen lopen en vertelde dat hij moest spugen. Nu voelde ik me zelf ook al niet al te lekker en ook ik had het idee dat ik moest spugen. Bij Skyler is het gelukkig maar bij 1 keer gebleven, maar ik had het 'geluk’ dat ik de hele dag goed beroerd was. Ondanks dat zijn we toch maar wel naar de fotoshoot gegaan en gelukkig mag het resultaat er wezen! Ook hebben we een paar mooie foto’s laten maken van opa en zijn kleinkinderen.

Op dinsdag was Noah het volgende slachtoffer die zich niet lekker voelde. Hij kwam ‘s middags uit zijn bed vandaan, terwijl ik Khloé zat te voeden en zei mijn naam met een heel zielig stemmetje, waarop ik gelijk tegen Dan zei dat hij moest spugen en Dan pakte hem zonder vragen op en was net op tijd bij de wc. Helaas had Noah net daarvoor blijkbaar zijn bed al helemaal onder gespuugd. Ook Dan is trouwens de dans niet ontsprongen, want hij werd donderdag niet lekker. Ik vermoed dat we van mijn vader misschien iets over hebben genomen, want hij was de dag voor zijn vertrek ziek. Gelukkig is het voor ons allemaal bij 1 dag gebleven.

Donderdag was een grote dag voor Skyler, want hij had een kerst voorstelling van de pre-school. Hij had een paar weken geleden al een lijstje mee naar huis gekregen met liedjes die we moesten oefenen met hem, zodat hij ze goed zou kennen tijdens de voorstelling. Hij kreeg een leuke kerst kraag om en een kerstmuts op en alle kindjes gingen op een podium zitten en hebben voor ons allemaal gezongen. Wat is dat verschrikkelijk leuk om te zien. Ze waren allemaal super enthousiast en wij hebben genoten. Het leuke ervan is dat dit zijn aller eerste voorstelling was en dat opa er bij kon zijn.

Ook hebben we deze week dan eindelijk de kerst boom opgezet. We moesten een nieuwe kopen en normaal gesproken staat de boom net na Thanksiving al, maar met de geboorte van Khloé en het vinden van onze draai hadden we nog geen kans gezien om er een te kopen. En mijn vader gaat graag shoppen, dus hebben we er toch eindelijk een gekocht. Bij thuiskomst moest die natuurlijk gelijk opgezet worden en de jongens waren heel enthousiast aan het helpen. Nu denken ze iedere avond dat de kerstman morgen komt, dus we moeten ze wel iedere keer vertellen dat we nog een paar nachtjes moeten slapen. Gelukkig is het nu bijna zo ver, en hopelijk zullen ze dinsdag ochtend goed verrast worden!