Ons tijdelijk onderkomen

Gisteren avond ben ik met een zeer pijnlijk bovenbeen mijn bed in gestapt. De pijn zat in een spier in mijn achterbeen. Het voelt haast alsof ik een spier verrekt heb, maar ik heb geen idee hoe. Helaas heb ik hierdoor vanacht erg slecht geslapen, waardoor ik vanmorgen dan redelijk vroeg wakker was. Helaas nog steeds met een pijnlijk been. Het is er vandaag overigens niet beter op geworden. Nu is de pijn helemaal doorgetrokken naar mijn kuit.

Gelijk toen we vanmorgen opstonden zijn we verder gegaan met pakken. Aangezien ik maandag en dinsdag gewoon moet werken en woensdag alles officieel getekend zal worden voor de verkoop van ons huis, hebben we besloten dat we dit weekend alles wilde verhuizen, zodat we dat maandag en dinsdag niet na mijn werk zouden hoeven te doen.

Gelukkig maar dat we daar toe besloten hebben, want wat een werk was dat!! Pas op een moment dat je gaat verhuizen zie je hoeveel spullen je eigenlijk bezit. En het meest merkwaardige is dat je dan pas merkt hoeveel van die spullen je nu eigenlijk niet eens meer gebruikt.

Vandaag hebben we dan ook meerdere ritjes gemaakt naar ons tijdelijke onderkomen. We hebben onze kleding en spulletjes die we gewoon nog in het dagelijkse leven nodig zullen hebben in een tweetal ritjes over weten te brengen, ondanks ons kleine autootje. Tevens hebben we, net als gisteren, nog een ritje naar de kraak gemaakt om wat oude troep weg te gooien. Voor de meubelen had mijn vader een bus weten te regelen van zijn werk. Mijn vader heeft ons vanavond dan ook geholpen, samen met mijn broertje en een vriend van mijn broertje om alles in te laden.

De meubelen die wij hadden staan, waren eigenlijk voor mijn broertje. De meubels waren van mijn moeder en ze wilde graag dat mijn broertje ze zou krijgen na haar overlijden. Hij heeft zijn slaapkamer zo ingericht dat hij bijna alles kwijt kan, op de salontafel en een bankstel na. Dan waren er nog een heleboel spullen, waarmee we andere mensen blij hebben kunnen maken.

De slaapkamer meubelen wilde mijn vader graag hebben en dus staan die nu ook bij mijn vader. Helaas kon hij de grote kleding kast niet kwijt, en staat die tijdelijk opgeslagen bij de buurvrouw in de schuur. Mijn oudste broer gaat waarschijnlijk eind van de maand op zichzelf, waarna mijn vader een hele slaapkamer vrij zal krijgen waar hij de kast dan wel kwijt kan.

We zullen dan ook maar heel weinig mee nemen naar Amerika, buiten wat persoonlijke spullen. Zoals het er nu naar uit ziet hebben we niet eens 1m³. Dat zou op zich redelijk voordelig moeten zijn in het versturen.

Nu moeten we morgen nog een keer op en neer naar Alphen om wat laatste kleine spulletjes op te halen en de laatste dingetjes een beetje aan kant te brengen. Dan zit de eerste verhuizing erop en ik ben blij toe ook, ik ben gebroken na zo een dag als vandaag!