Family visits – Deel 2

Twee nachtjes na het bezoek van Taylor en Bouke, kwam mijn vader weer aan op Salt Lake City airport. Doordat ik de vlucht altijd in de gaten kan houden via een tracker, weet ik wanneer ik van werk weg moet gaan om op tijd op het vliegveld te zijn. Technologie heeft alles wat dat betreft zo makkelijk gemaakt. Diezelfde technologie zorgde er voor dat mijn vader zijn paspoort kon scannen op het vliegveld van Salt Lake City en hierdoor in een verkorte rij kon gaan staan voor de douane. We waren dan ook al vlug thuis waar de kinderen al op ons stonden te wachten.

Een paar dagen na aankomst zouden de kinderen al weer naar school moeten dus het was fijn om nog een paar dagen met opa door te kunnen brengen. Voor donderdag hadden we familie foto’s op het programma staan. De laatste foto’s zijn al weer van anderhalf jaar geleden, dus het werd weer tijd. Foto’s blijf ik belangrijk vinden, omdat ik zelf weinig foto’s heb van mijzelf van vroeger, die liggen allemaal in Nederland en daarbuiten hebben wij misschien een hand vol foto’s van mijn moeder. Ik vind het fijn om te weten dat de kinderen later allemaal herinneringen hebben om naar terug te kunnen kijken. Bovendien is het leuk om te zien hoe de kinderen met de dag veranderen.

Donderdag avond was ‘back to school’ night. De kinderen mochten hun klassen bezoeken en hun leraressen begroeten. Vooral Khloé keek hier heel erg naar uit omdat ze dit jaar voor het eerst iedere dag naar school mag. Ze gaat nu nog wel steeds halve dagen, maar wel iedere dag van de week vergeleken met de twee keer peer week in pre-school. Ook vonden alle drie de kinderen het leuk dat opa mee kon naar school om hun klas lokalen te kunnen bekijken. De jongens hebben ook allebei nog even hun leraressen van vorig jaar bezocht. Alle drie mochten zelf hun plekje in de klas uitzoeken, zodat ze er maandag gelijk klaar voor waren.

Het was de bedoeling om het laatste weekend van de school vakantie nog een leuke road trip te maken, maar doordat Dan die zondag geen vrij kon krijgen bleek dat moeilijk. Ondanks dat de eerste school week wat stress met zich mee brengt om weer een goede routine te vinden, besloten we om de roadtrip het weekend van de eerste school week te doen.

Al zolang wij in de VS wonen en mijn vader ons bezoekt, zijn we een paar keer in Las Vegas geweest, maar nog niet eerder bij de Grand Canyon en dat was toch wel iets dat al die tijd al wel op zijn verlang lijst stond. Als we dan toch deze lange rit gingen maken, besloten we om ook Las Vegas te bezoeken met de kinderen en op de terug weg ook nog de Hoover Dam.

Op vrijdag hebben de kinderen een korte dag, dus we zijn direct na school vertrokken richting St. George. St. George ligt hier op zo een vier uur vandaan en dat was een mooie plek om een tussen stop te maken voor de nacht. Bovendien heeft Skyler bij zo een lange rit ooko medicijnen nodig, omdat hij na een uurtje meestal al wagenziek wordt, dus we wilden ook niet te ver rijden. We hadden daar een hotel geboekt dat direct van de snelweg af ligt en net naast het hotel konden we eten bij Black Bear Diner. De kinderen vonden het helemaal geweldig om in een hotel te kunnen verblijven. We hadden een mooie grote kamer met 3 twee persoons bedden, dus genoeg ruimte voor ons allemaal.

Na een goede nacht rust zijn we ‘s ochtends door gereden naar de Grand Canyon. Dit was opnieuw een rit van zo een 2.5 uur, maar het resultaat was het meer dan waard. Het blijft onbeschrijfelijk als je daar loopt. Je kunt je een voorstelling maken van de Grand Canyon, je kunt het zien op tv en je kunt allerlei foto’s op het internet vinden, maar niets vergelijkt met het moment dat je daar zelf over de Grand Canyon uit kijkt.

Na het lang verwachtte bezoek aan de Grand Canyon zijn we vertrokken richting Las Vegas. De terug weg uit het national park verliep alleen niet zo soepel. Noah en ik hadden allebei een nare hoest, (wat later bronchitis bleek te zijn) en door het hoesten kreeg Noah hoofdpijn en daardoor hebben we ook twee keer moeten stoppen, zodat hij kon spugen. Maar hij was een echte trooper en wilde ondanks het hoesten, de hoofdpijn en het spugen, toch door naar Las Vegas. Eenmaal uit het national park is hij voor een lange tijd in slaap gevallen.

Na een rit van 6 uur kwamen we aan in Las Vegas. De kinderen wisten tijdens het rijden al bijna niet waar ze moesten kijken om alles maar te kunnen zien. Ze vonden het zo verschrikkelijk gaaf om in Las Vegas te zijn. In princiepe is Vegas natuurlijk niet echt een plek voor kinderen, maar alleen al over de strip heen lopen was voor hen verschrikkelijk indrukwekkend. We hadden een hotel dat niet direct aan de strip lag, waar we eerst naar toe gingen om de spullen uit te laden. Ook hier hadden we weer een hele mooie kamer, nog mooier dan de kamer in St. George.

De kinderen hebben zo verschrikkelijk goed hun best gedaan dat weekend. Zij hebben totaal niet geklaagd en hebben ontzettend veel gelopen, zelfs tot in de vroege uren. Nadat we op de kamer wat opgefrist waren zijn we direct vertorkken richting de strip. Hier hebben we onder andere een goochelaar zijn trucjes zien doen en bijvoorbeeld ook 2 maal de show van de Bellagio fonteinen bekeken. De fontijnen en het Venetian hotel/casino waren voor de kinderen het hoogte punt. Het plafond van het Venetian en de gondels die rond varen is niet iets wat je zo maar ergens anders ziet. Ook hebben we in het Venetian hotel/casino ook nog genoten van een heerlijk Italiaans ijsje.

Ik kan niets anders zeggen dan dat alle drie de kinderen heel erg genoten hebben en hun ogen hebben uitgekeken. Als de kinderen genieten, dan genieten wij uiteraard ook. Ondanks het vele lopen hebben zij het vol weten te houden totdat wij rond 02.00 uur weer terug waren in het hotel. Uitgeput zijn we allemaal heel snel in slaap gevallen.

Na het ontbijt in het hotel op de volgende ochtend, was het laatste bezoek Hoover Dam. Hoover Dam ligt zo een 30 minuten buiten Las Vegas. We zijn blij dat we geweest zijn, zodat de kinderen dit ook hebben kunnen zien, maar het was kwa warmte echt niet uit te houden buiten en het voelde alsof we allemaal levend aan het verbranden waren. We hebben uiteraard nog wel een paar mooie foto’s kunnen maken.

Het was de bedoeling om ook de brug nog op te gaan, hier achter mijn vader en de kids, maar door de hitte hebben we dit toch maar niet gedaan en waren we iets eerder dan verwacht op weg naar huis wat opnieuw een rit van 6.5 uur zou zijn.

Het was heel veel rijden in 3 dagen tijd, maar de ervaring en de daarbij behorende herinneringen waren het dubbel en dwars waard. Mijn vader heeft eindelijk de Grand Canyon kunnen zien en voor Skyler, Noah en Khloé was het ook een geslaagde ervaring. Sterker nog, Skyler vroeg zelfs of we zijn verjaardag in Vegas kunnen vieren aankomen jaar. Iets wat overigens niet gaat gebeuren, haha.

De rest van de vakantie van mijn vader was ook geslaagd en vooral productief in ons huis, maar dat is een update voor een volgende blog. Na bijna 4 weken was het weer tijd om afscheid te nemen. Een afscheid waar vooral Khloé het deze keer heel moeilijk mee had, maar gelukkig konden we tegen haar zeggen dat ze ook al weer af kon gaan tellen tot de volgende vakantie, want op 13 December komt opa al weer terug.