Buisjes

Khloé heeft regelmatig een oor ontsteking. Haar kinderarts had al eens tegen ons gezegd dat als het vaker dan 6 keer in een half jaar zou gebeuren, dat ze dan misschien wel eens buisjes zou kunnen krijgen.

Op 17 oktober waren de jongens net het zwembad in gesprongen voor hun zwemles, toen Khloé ineens heel hard vanuit het niets begon te huilen. Ook greep ze naar haar beide oren en zei dat die heel veel pijn deden. Omdat het uit het niets kwam, hoopte ik dat het wel mee zou vallen, maar ze bleef maar huilen en ik kon haar niet troosten. Na het zwemmen zijn we gelijk maar door gereden naar de Instacare waar de dokter aan gaf dat Khloé een dubbele oor ontsteking had. Hij heeft haar toen voor 10 dagen antibiotica voor geschreven.

Op 30 Oktober klaagde ze ‘s avonds voor het naar bed gaan weer over oor pijn. Ik heb haar toen wat tylenol gegeven en ze is gewoon in slaap gevallen. Tenslotte had ze net 10 dagen antibiotica op, dus het zou toch zeker niet? Toen ik net zelf op bed lag, werd zij huilend wakker van de pijn. Ik heb haar bij me in bed genomen, maar al snel had ik door dat dit geen goede nacht zou gaan worden. Gelukkig was mijn broer ook net pas naar bed gegaan, dus heb ik gevraagd of hij op de jongens wilde passen, zodat ik met Khloé naar de Instacare kon. Wat een geluk dat hij al bij ons was, want Dan was aan het werk. Anders had ik de jongens wakker moeten maken om met ons mee te gaan, of we hadden zo de nacht door gemoeten. En geen van beide opties hadden fijn geweest.

Eenmaal bij de Instacare, bleken haar beide oren heel erg ontstoken. Toen ik aangaf dat Khloé net van een oor ontsteking af was en de daarbij behorende medicijnen, werd de dokter niet vrolijk, want dit hield in dat hij haar nu 2 prikken met een sterkere antibiotica zou moeten geven. De prikken deden heel erg veel pijn, maar Khloé werd verwend met een ijsje en stickers van Frozen en dat maakte iets goed. De dokter raadde aan om de volgende dag naar haar kinderarts te gaan, omdat ze waarschijnlijk voor nog 2 dagen aan prikken zou moeten krijgen.

Gelukkig zei de kinder arts dat er ook een andere optie was en dat zij nog een andere, sterkere antibiotica voor zou kunnen schrijven voor 3 dagen. Maar ze raadde wel aan om ook een KNO arts te bezoeken, voor buisjes. We konden bij de KNO arts al op woensdag terecht en toen hij in haar oren keek, gaf hij aan dat deze nog steeds rood waren en dat hij snel de operatie zou willen doen.

Zo gezegd, zo gedaan. Vrijdag ochtend om 06.30 uur mochten wij ons melden voor de operatie. Dan is thuis gebleven om de jongens naar school te brengen en Daniël is met ons mee gegaan. Eenmaal op zaal, moest Khloé omgekleed worden en op dat moment was alles nog heel erg leuk.Toen zij vervolgens werd gehaald voor de operatie, begon ze heel hard te gillen en wilde niet bij mij weg. Wat is dat moeilijk om dan je kindje niet te kunnen troosten. Daniël en ik werden naar een wachter kamer begeleid, waar we koffie en warme chocolade melk hebben gedronken, terwijl Khloé geopereerd werd.

Na de operatie kwam de arts ons vertellen dat alles goed was gegaan. Hij zei wel dat hij verbaasd was, want na al de antibiotica die Khloé sinds 17 oktober had gekregen, zaten haar oren nog vol met pus. Hij heeft dat eruit gezogen en konden de buisjes succesvol geplaatst worden.

Toen Khloé wakker werd en wij haar mochten zien, huilde ze verschrikkelijk hard en ze had ontzettend veel pijn. Het duurde dan ook even voordat ik haar eindelijk stil had. Wat was dat zielig. Gelukkig mochten we toen ze gekalmeerd was, al snel naar huis en is het achteraf gezien best snel gegaan en is het ook mee gevallen. Op weg naar huis heeft ze nog wel in de auto gespuugd, maar eenmaal thuis wilde ze al snel wat eten en drinken.

We zijn nu 2 weken verder en het gaat goed met Khloé. Ze heeft een keer geklaagd over oor pijn, maar ik denkd at dat kwam, omdat we met Noah ook naar de dokter zijn geweest, omdat hij net als Skyler laatst, een oor kanaal ontsteking heeft. Daarna heeft ze er niets meer over gezegd, het lijkt erop dat dat om aandacht ging.

Omdat Khloé op vrijdag geholpen was, wilden wij het dat weekend nog even rustig aan doen met haar. Maar omdat Daniël hier is, wilde ik ook niet het hele weekend binnen zitten. Uiteraard vermaakt hij zich prima en is het erg leuk om te zien hoe de kinderen naar hem toe trekken, maar ik wilde wel iets leuks doen met hem.

Hij had al eens aan gegeven dat hij de bergen zo mooi vind hier en dat hij dacht dat het uitzicht van de bergen wel heel mooi zou zijn. Daar heeft hij groot gelijk in! Het uitzicht van de bergen is verschrikkelijk mooi en dat kun je niet uit leggen, dat moet je zelf gezien hebben. Ik heb hem dn ook gevraagd hoe hij het zou vinden om te gaan hiken.

Wij zijn al eens bij Ensign Peak geweest en ik wist dat je daar een mooi uitzicht hebt. Bovendien is het niet een hele moeilijke hike en kunnen kinderen ook mee. Aangezien Skyler een vriendje bij ons thuis had en Dan bij Khloé zou vragen, hebben wij Noah met ons mee genomen. Hij vond het heel spannend dat hij een echte berg zou gaan beklimmen. En wat heeft hij goed zijn best gedaan. Hij heeft de hele hike gelopen met een paar keer een kleine pauze, maar wat was hij trots toen we eindelijk boven waren.

En zo gaan we al weer aan de laatste week van Daniël zijn vakantie beginnen. Wat is de tijd snel voorbij gegaan. Het voelt alsof hij gisteren pas aan kwam en nu gaan we de laatste week al in. Gelukkig hebben we nog wel een paar leuke dingen voor de boeg en gaan we eerst nog even genieten van de laatste week, voordat wij weer afscheid gaan nemen.