Wachten, wachten en nog eens wachten....

Vanmorgen kon ik niet langer wachten en heb ik voor de tweede maal een mailtje gestuurd naar het Amerikaanse consulaat in Amsterdam. Een week of 2-3 geleden had ik ze ook al gemailed met de vraag of ze enig idee hadden hoe lang het kan duren, voordat ons papierwerk is goed gekeurd in Duitsland. Ik kreeg een hele korte mail terug waarin mijn vraag eigenlijk niet beantwoordt werd, maar waarin alleen werd gezegd dat ze contact met mij op zouden nemen, zodra mijn papierwerk terug zou zijn ontvangen in Amsterdam.

Ik verwachtte vandaag dus eigenlijk wel het zelfde antwoord. Ik kreeg zo goed als hetzelfde antwoordt. Ze begrepen wel dat ik opnieuw de vraag heb gesteld, aangezien het toch al bijna een maand geleden is dat mijn afspraak werd afgezegd. Buiten het standaard antwoordt stond er ook in de mail dat ze hopen deze week toestemming te krijgen om wat nieuws te plaatsen op hun website. Naar mijn idee betekent dit dat ze dus wel degelijk iets weten, maar dat ze nog geen toestemming hebben om dit naar buiten te brengen. Helaas......het enige wat we op dit moment kunnen doen is nog steeds afwachten.

Danny daarentegen, heeft het prima naar zijn zin in Amerika. Hij vind het 10 x niets dat we nog steeds gescheiden zijn, maar daarbuiten gaat alles de goede kant op.

Hij is druk bezig met het zoeken van een baan. Hij heeft ook al een appartementje op het oog. Hij stuurt 2 a 3 keer per dag een mailtje van alles wat hij doet en mee maakt en daarbuiten hebben we ook regelmatig contact via de MSN. Zo zie je maar weer dat de technologie van tegenwoordig een heleboel dingen toch wel weer makkelijker maken. Zo heb ik het appartementje al op video's gezien die hij genomen heeft, dus dat is erg leuk. Leuker zou zijn als ik daar zelf was om te oordelen, maar dat komt allemaal wel.

Hij heeft ook de nodige verjaardagen al achter de rug, waaronder de verjaardag van zijn neefje en zijn zus. Ze zijn toen met z'n allen gezellig gaan bowlen.

Kort na aankomst in Amerika heeft hij trouwens een 'verlaat huwelijks cadeau' gekregen van zijn moeder. Zij was in het bezit van een hele mooie Chrysler Sebring cabrio, waarvan zij graag wilde dat Danny deze zou hebben. Ze vond dat wij toch een goede auto nodig zouden hebben en aangezien zij zelf de auto maar weinig gebruikt wilde ze graag dat wij hem zouden hebben.

Gisteren hebben ze nog wat sneeuw gehad. Hij is vervolgens richting bergen gegaan om wat foto's te maken en deze kant op te sturen.

Als je de foto's dan krijgt is het toch wel balen dat we nog steeds geen idee hebben van wanneer ik die kant op zal kunnen.....