Merry Christmas!

Waarschijnlijk is dit een van de laatste jaren dat we uit hebben kunnen slapen met de kerst, aangezien Skyler er nog maar weinig van begreep dit jaar. Dat zal volgend jaar denk ik wel anders zijn en dus hebben we best even genoten van het feit dat we pas rond 10.00 uur wakker werden.

Skyler en ik hebben Dan wakker gemaakt, terwijl mijn vader zoals iedere ochtend koffie aan het zetten was. Eenmaal allemaal binnen in de woonkamer hebben we Skyler even rond laten kruipen, in zijn kerstpyjama die hij de dag ervoor van tante Pam heeft gekregen. Echt veel oog had hij in de eerste instantie niet voor de cadeautjes. Dan is bij Skyler op de grond gaan zitten, zodat hij hem kon helpen om zijn cadeautjes uit te pakken. Zelfs op dat moment leek het Skyler nog niet echt te boeien. Hij was ook erg verkouden en voelde zich niet echt lekker, dat zou ook een rol gespeeld kunnen hebben.

Hij kreeg pas echte intresse toen er een cadeautje open was gemaakt en er iets tevoorschijn kwam dat geluid maakte en er lampjes gingen branden. We kregen dat cadeautje in de eerste instantie ook niet uit zijn handen, zonder hem boos te maken. We hebben het dit jaar niet al te gek gemaakt, omdat hij het toch nog niet echt begrijpt, maar hij is toch goed verwend met wat speelgoed en kleding. Het grootste cadeau dat hij gekregen heeft is een auto, waarvan je de zitting omhoog kunt doen, zodat hij erachter kan lopen en dat is hem heel goed bevallen. Toen hij het de eerste keer probeerde ging hij bijna onderuit, omdat hij de auto te ver voor zich uit duwde, maar daarna had hij al snel door hoe hij het moest doen!
Nadat alle cadeautjes uitgepakt waren zijn we bij Ihop wezen lunchen. Ihop was als enige open met de kerst, dus veel keus hadden we niet, maar het eten is goed bevallen. het viel kwa drukte gelukkig wel mee. Ik was bang dat we heel lang in de rij moesten wachten voor een plaats, maar we mochten zo doorlopen naar een tafel.

Na het lunchen hebben we Skyler thuis op bed gelegd en zijn we ons klaar gaan maken om die middag naar Pam te gaan. De kerst werd altijd bij Dan zijn moeder thuis gevierd en sinds dat zij is overleden gaan we iedere kerst overdag naar Pam toe. Skyler heeft een goed uurtje kunnen slapen en toen heb ik hem wakker gemaakt, zodat ik ook hem aan kon kleden. Hij had van opa een mooi 4 delig kostuumpje gekregen wat hem zo ontzettend leuk stond! Normaal gesproken koopt iedereen voor iedereen cadeautjes, of anders worden er per gezin loodjes getrokken, maar dit jaar was er besloten om alleen loodjes te trekken voor de kinderen en dat is prima bevallen. Skyler had Bradley, een van Freddy zijn zoons, en daar hebben we een bioscoop bon voor gekocht en een spel Yugioh kaarten voor gekocht en daar was hij heel erg blij mee! Skyler kreeg van Nikkie een mooie trui. (Er blijkt ook nog een speeltje bij te hebben gezeten, maar die ligt waarschijnlijk nog bij Freddy thuis) Uiteraard was er weer veel eten zoals ieder jaar, waaronder een ham, maar we hebben niet al te veel gegeten, omdat we een kerstdiner bij Mindy thuis zouden hebben.

Rond 17.30 uur kwamen we weer thuis aan en tot grote schrik bedenk ik me dat we een cadeautje vergeten zijn te kopen voor Brandon. Ook bij Mindy thuis hadden we loodjes getrokken en Skyler had Brandon, maar mama was gewoon vergeten om een cadeautje te kopen. Tja, wat wil je als je je kerstinkopen pas een dag voor de kerst doet. Misschien een goed idee om volgend jaar dus maar wat eerder te beginnen.

Gelukkig had opa een paar mooie auto's voor Skyler mee genomen. Als daar batterijen inzitten dan maken ze allemaal geluid en als ze tegen de muur aan rijden, dan draaien ze automatisch een andere kant op. Ik heb dus maar een van die auto's ingepakt, zodat we Brandon toch iets konden geven. Ik heb het overigens wel eerlijk tegen zijn moeder verteld en beloofd dat hij alsnog een mooi cadeautje krijgt, maar hij was hartstikke blij met zijn auto, dus zijn moeder zei dat we ons geen zorgen moesten maken.

Ook hier was een lekkere ham bereid en we hebben weer heerlijk gegeten! De ham is een van de dingen waar ik echt naar uit kijk rond de kerstdagen.

Na het eten hebben we onze cadeautjes allemaal uitgepakt en ook hier is Skyler weer lekker verwend met mooi speelgoed en een t-shirt waarop staat "I am a handfull". Voor mijn vader heb ik dit jaar een scrapbook gemaakt met foto's van Skyler en Mindy heeft een plakaat gemaakt met gips voetjes van Skyler. Dat bleek nog een hele ramp te zijn, omdat hij natuurlijk niet stil wil zitten. Het is de bedoeling dat ik zo een zelfde plakaat ga krijgen, alleen heeft ze dan wel mijn hulp nodig.

Het was een hele leuke dag en uiteraard best speciaal, omdat het Skyler zijn eerste kerst was. Ook dit is weer zoiets wat gelijk een hele andere betekenis heeft als je kinderen hebt. Maar het is absoluut iets om weer naar uit te kijken volgend jaar.

Nu hebben we alleen nog oud en nieuw en dan zijn we door alle "eerste" ervaringen heen voor Skyler en dan gaan we gewoon al op weg naar zijn eerste verjaardag!!

Surprise!!

In mijn laatste berichtje deelde ik mee dat mijn vader hier op 19 december aan zou komen voor vakantie. In dit berichtje kan ik meedelen dat dat niet het geval zal zijn. Hij is namelijk op vrijdag 11 december hier aangekomen! Een week eerder dan gedacht en dus voor ons een grote verrassing!

Vrijdag middag kreeg ik van Mindy een smsje met de vraag wat ik van plan was om te gaan doen die avond. Zij wist namelijk dat Dan die avond tot 00.00 uur zou moeten werken en vroeg zich af of ik zin had om die avond bij haar te komen eten. Na het eten zouden we koekjes gaan bakken en daarna een film gaan kijken. Uiteraard sla ik zo een uitnodiging niet af.

Het was dan ook een erg gezellige avond. De koekjes vielen niet uit zoals we gedacht hadden en het werd dan ook steeds later en later. Uiteindelijk zaten de koekjes pas om 23.00 uur in de oven. Achteraf vraag ik me af of dat nou echt per ongeluk is gegaan. Uiteraard gingen we de film dus ook erg laat kijken. Skyler lag inmiddels al een tijdje op Mindy haar bed te slapen. We hebben “ My sisters keeper” gekeken met Cameron Diaz. Het was een hele mooie emotionele film, over een meisje dat speciaal geboren is om haar zus te helpen, die leukemia heeft. Dit meisje besluit op 13 jarige leeftijd dat ze haar zus niet meer wilt helpen…

De film was zo rond 01.30 uur afgelopen en Dan kwam op dat moment net uit werk vandaan. Hij kwam ons ophalen, maar Mindy wist hem over te halen om nog even te blijven zitten, zodat we de koekjes konden proeven. Ik was vanaf 21.00 uur in de veronderstelling dat Troy op bed lag, totdat ik Dan ineens heel hard: JA DAGGG hoor zeggen en ik naar de deur kijk, waar Troy naar binnen komt met mijn vader achter zich aan! Mijn vader en Mindy hebben dus achter onze rug om contact gehad en zo kon hij ons een week eerder verrassen!

Die nacht gingen we pas rond 03.00 uur ons bed in als het niet later was. En zaterdag hebben we redelijk uitgeslapen. We hebben er een beetje een traditie van gemaakt om de eerste ochtend van mijn vaders verblijf te gaan ontbijten bij Village Inn, maar omdat iedereen nog erg moe was zijn Mindy en ik naar de winkel gegaan en hebben we alle spullen gehaald om zelf ontbijt te maken. Dit was erg lekker en we waren er allemaal wel aan toe. De rest van de dag hebben we eigenlijk maar weinig gedaan. We zijn gewoon lekker thuis geweest en mijn vader en Skyler zijn druk met elkaar in de weer geweest.

Zondag daarentegen zijn we wel weg geweest. Wij hadden namelijk al plannen om te gaan sleeen, we hebben tenslotte al voldoende sneeuw gehad de afgelopen tijd. En het is nog niet eens winter. We hebben Skyler lekker dik aangekleed en wij hadden zelf ook onze sneeuwbroeken en laarzen aan. (Mijn vader had van die lage enkel sokken en lage schoenen aan, best eigenwijs) We zijn naar een golf parcours gegaan, zo een 10 minuutjes bij ons huis vandaan. Daar zijn een paar hele goeie heuvels om vanaf te glijden. De sneeuw was geweldig, op sommige plekken zakten we gewoon tot aan onze knieen weg!

Wat hebben wij gelachen die dag! We hadden een kleine berg gemaakt zodat we aan het einde van een heuvel de lucht in zouden springen en dat hebben we geweten ook! We hopen nog op een paar goede sneeuw stormen zodat we dit zeker nog een keer kunnen gaan doen, terwijl mijn vader hier is.

Helaas komen aan alle goede dingen een eind en zo ook aan het weekend. Ik moest dan ook gewoon weer aan het werk gisteren, maar Dan is gelukkig overdag thuis en dus vermaken hij, mijn vader en Skyler zich wel!!

Thanksgiving

De tijd vliegt opeens voorbij. Thanksgiving is inmiddels al weer bijna een week achter de rug. (Ik weet het, ik moet echt weer eens gaan proberen om wat vaker berichtjes te plaatsen) Inmiddels is het al weer twee dagen December en lopen we zo langzaam aan tegen het einde van het jaar aan.

Op zondag 21 November waren we uitgenodigd bij Mindy thuis voor een vervroegd Thanksgiving diner, en zo een aanbieding slaan we natuurlijk niet af. Ik heb zelf total geen ervaring met het bereiden van een kalkoen en bovendien is het altijd reuze gezellig en dus reden te meer om de aanbieding niet af te slaan.

Die middag zijn we eerst bij Pam geweest en hebben we cake met ijs gegeten, vanwege Pam haar verjaardag. Rhonda had ons als verrassing voor Pam allemaal uitgenodigd. Dan hoefde gelukkig niet te werken en dusk on hij gezellig mee. Jammer genoeg was Freddy (Dan zijn broer) aan het werk en Chantal (Dan zijn zus) en Justin hadden die andere dag, dus helaas kwam niet iedereen opdagen, maar Pam was erg blij met ons bezoek.

Onderweg naar huis begon het opeens behoorlijk hard te sneeuwen en ik was blij toen we uiteindelijk thuis waren. Ik vind de sneeuw heel erg mooi en gezellig, maar als we Skyler in de auto hebben wordt ik altijd een beetje zenuwachtig met zulk slecht weer. Het slechte weer zorgde er voor dat we een half uurtje te laat bij Mindy thuis aankwamen, maar dat kwam mooi uit, omdat de aardappelen nog niet klaar waren.

Anna, Mindy haar moeder, had een heerlijke kalkoen bereidt met gepureerde aardappelen, sweet potatoes, vulling voor de kalkoen, gevulde eieren, groene bonen, bolletjes, jam en cranberry saus. Achteraf waren en 3 soorten gebak, een appel taart, een pompoen taart en een aardbeien taart. Skyler heeft heerlijk van de pot meegegeten, aangezien hij een paar dagen daarvoor de goedkeuring heeft gekregen van zijn arts.

Terwijl we allemaal aan het uitbuiken waren opperde Carrie om met zijn alleen een spel te spelen. We kozen allemaal voor pictionairy en we zijn vervolgens de hele avond bezig geweest. De vrouwen tegen de mannen en de mannen konden het uiteraard niet winnen. Dit resulteerde in het ene potje na het andere, totdat we bij het laatste potje besloten dat de winnaars van dat potje de winnaars van de avond waren. De mannen hadden op het laatst enorm veel geluk en zij liepen dus weg met de winst.

Thanksgiving zelf hebben we bij Freddy en Angela door gebracht. In de eerste instantie wilde Pam het bij haar thuis doen, maar omdat Angela vaak het eten verzorgt leek het ons beter om het bij hen thuis te doen, zodat ze lekker op haar gemak was in haar eigen keuken. Ook hier hebben we weer heerlijk gegeten! Angela had een kalkoen in de oven en een in de frituur. En Angela had ook allerlei snacks klaar gemaakt, dus aan het einde van de avond kon ik echt geen eten meer zien!De vrijdag na Thanksgiving ben ik zo gek geweest om met Mindy en Katie te gaan winkelen op Black Friday. De winkels hebben dan super goede aanbiedingen, heel erg vroeg op de ochtend. Ik was dan ook om 03.45 uur mijn bed dan al uit. Om 04.00 uur kwamen we bij Walmart aan, maar daar werden we helaas teleurgesteld. Iedereen had zijn/haar karretje al vol en de goede aanbiedingen waren dus allemaal al weg. Normaal gesproken mag je pas rond 05.00 uur gaan winkelen, maar blijkbaar hebben ze de regels aangepast nadat iemand vorig jaar overlopen was. We zijn vervolgens nog even naar Kmart gereden, maar ook dat viel best tegen. Ik heb uiteindelijk een outfit voor Skyler gekocht, twee stukken speelgoed en pantoffels voor mijzelf. Ik weet dan ook niet of ik het volgend jaar weer zal doen, maatr ach ik ben weer een ervaring rijker!

Zoals ik al eerder schreef had Skyler die week dus een controle bij de kinderarts en zij heeft de goedkeuring gegeven voor Skyler om lekker met de pot mee te eten en dat doet hij maar wat graag. Als jij iets hebt wat hij ook wel ziet zitten dan kruipt hij naar je toe en begint te smakken. Bij zijn controle bleek hij kwa gewicht nog steeds wat onder het gemiddelde te zitten, maar kwa lengte zit hij er nog steeds boven en dus hoeven we ons nergens druk om te maken. Hij heeft ook zijn griepprik gekregen en een H1N1 griep prik. Halverwege deze maand moeten we met hem terug voor een booster voor beide prikken. Gelukkig heeft hij er deze ronde total geen last van gehad en zelfs bij het prikken heeft hij geen kikje gegeven.
Verder kregen we nog goed nieuws van mijn vader. Hij heeft opnieuw een ticket geboekt en komt gezellig de eerste kerst van zijn kleinzoon vieren! Hij komt hier op 19 december aan en daar kijken we natuurlijk heel erg naar uit!

Halloween

Het is inmiddels al weer ruim een week geleden dat er allerlei kinderen verkleed als kleine vampieren, prinsesjes, monsters en nog meer van dat soort kostuums voor de deur stonden met hun zakken vol met snoep! Waar gaat de tijd toch zo snel heen?

Voor Skyler was het zijn eerste Halloween! Een aantal weken geleden had ik een heel leuk pakje gezien. Hij zou dan verkleed zijn als een duiveltje. Op dat moment hadden ze zijn maat niet, maar die zou nog binnen komen. Toen ik eenmaal terug ging om te kijken voor zijn maat, was het pakje helaas uitverkocht. We zijn toen op zoek gegaan naar een ander pakje, en uiteindelijk zijn we bij de Walmart geslaagd voor een apenpakje.

Op zaterdag 21 oktober hadden we een Halloween feestje bij Pam en Rhonda thuis. Rhonda is een paar maanden geleden bij Pam ingetrokken, omdat ze allebei alleen woonden en Pam de hulp wel kon gebruiken, terwijl ze opnieuw door chemo heen moest.

Het was inmiddels al weer een tijdje geleden dat we allemaal samen gekomen waren voor een etentje en dus was het erg leuk om iedereen weer te zien. Niet alle kinderen waren verkleed, omdat sommige zichzelf inmiddels te oud vinden worden, maar dat mocht de pret niet drukken. Pam en Rhonda hadden leuke goodie bags gemaakt met snoep en speelgoed en er werden een aantal leuke spelletjes gespeeld. Uiterdaard was Skyler nog te klein om mee te doen aan de spelletjes. Hij mocht wel meedingen naar een ribbon voor het meest leuke, meest enge, meest originele en het liefste kostuum. Zonder twijfel stond hij op #1 voor het liefste kostuum en dus hebben we nu een leuke ribbon op de koelkast hangen!'s Avonds had Mindy een feestje georganiseerd voor de kleine kinderen. Ook hier kon Skyler uiteraard niet deelnemen aan de activiteiten, maar het was toch heel erg gezellig. Bovendien vond Skyler de aandacht die hij van iedereen kreeg maar wat leuk!

Op 31 Oktober, Halloween, hebben we 's ochtends pompoenen uitgesneden. Dan moest die middag een paar uurtjes werken en dus gingen wij 's ochtends aan de slag. We hadden al een paar dagen een drietal pompoenen staan en wilde die natuurlijk wel buiten hebben staan als de menigte begon te komen.

Skyler heeft ook een paar keer zijn hand in de pompoen gestoken, maar vond het geloof ik niet echt geslaagd. Uiteindelijk hebben we ook maar 2 pompoenen uitgesneden. Ik heb Skyler zijn pompoen uitgesneden en had daarna kramp in mijn hand, dus de derde heeft wel buiten gestaan, maar zonder een leuk design.Rond 5 uur begonnen de eerste kinderen langs te komen en vanaf dat moment is de deur maar weinig dicht geweest. Dan kwam rond 18.00 uur thuis van werk en toen hebben we Skyler zijn kostuum ook nog maar even aan gedaan en zijn we even langs een paar bekende gegaan met hem. We zijn niet al te lang weg geweest, want het was heel erg koud die avond! Zodra we de deur achter ons dicht trokken begon hij te lachen en zo kwamen we ook weer met hem thuis. Blijkbaar heeft hij een hele leuke avond gehad!

Herfst en tandjes

En zo is de herfst inmiddels al weer aangebroken. Wat gaat de tijd toch ontzettend snel. Vorige week zaten we nog tegen de 30 graden aan te hikken en van de een op andere dag stond bij ons thuis de verwarming aan.

Dat heeft op zich ook wel iets. Het wordt weer eerder donker, de verwarming gaat weer aan en de kaarsjes kunnen bijvoorbeeld weer tevoorschijn gehaald worden. (Hoewel we met een kleintje in huis natuurlijk wel moeten oppassen.)Het enige nadeel is dat het ‘s ochtends dus ook weer langer donker blijft en als de wekker afloopt terwijl je nog zo lekker ligt en je hoort de verwarming aan slaan, dan is het wel even moeilijk om je bed uit te gaan.

Ik weet niet of het door het weer komt, of gewoon het feit dat het eerder donker begint te worden, maar Skyler gaat deze dagen ook iets eerder naar bed. In plaats van om 22.00 uur pas naar bed te gaan, ligt hij nu gemiddeld rond 21.00 -21.15 uur op bed. Voorheen hoefde ik dat niet te proberen, want dan begon hij heel hard te huilen. Nu kan ik hem neerleggen, zonder dat hij gaat huilen. Zo af en toe is hij wel eens opstandig en laat hij weten dat hij liever nog niet naar bed zou gaan, maar echt gillen doet hij niet. Hij speelt meestal nog een paar minuten met een speeltje dat in zijn ledikant ligt en dan valt hij lekker in slaap.

Sinds een week heeft Skyler trouwens twee voortandjes. Ik gaf hem op een ochtend voordat ik naar werk ging te eten en dacht iets te voelen. Naderhand eens even met mijn vinger gevoeld en ja hoor, er zat een tandje aan te komen. Dat hebben we geweten ook. De volgende nacht was toch wel zo zielig, hij heeft zo hard gehuild. Gelukkig hebben we hem wel iets voor de pijn kunnen geven, maar we konden de klok gelijk zetten op de uitwerking. Zo zielig!

Een paar dagen daarna was hij ook een beetje huilerig. Ik dacht om nog eens te voelen, zonder eigenlijk iets te verwachten en wat schetste mijn verbazing? Inderdaad, een volgend tandje, met als gevolg dat we die nacht weer een slechte nacht hadden. Het is zo naar om te bedenken dat die kleintjes door zoveel pijn heen moeten. Maar gelukkig lijkt Skyler er tot op heden toe geen last van te hebben, zodra zijn tandjes door het tandvlees heen zijn.

We mogen trouwens wel in zijn mondje voelen, maar hij laat het niet toe om echt goed te kunnen kijken. De foto’s zullen dus nog even moeten wachten.

Sinds dat eerste tandje begon door te komen besloot Skyler overigens dat het voor hem vanaf dat moment gedaan was met de borstvoeding. Hij weigerde iedere keer, maar een fles pakte hij maar wat gretig aan. Misschien blijft mij op deze manier best wat pijn bespaard. Een ander voordeel van dit is dat ik het idee heb dat Skyler ineens wat zwaarder begint te worden. Hij ziet er niet dik uit, maar hij lijkt wat voller te worden. Misschien hebben we dus wel een goed resultaat als we op zijn 9 maandelijkse controle moeten in November.

Ik denk dat Skyler vandaag of morgen ook zal gaan kruipen. Hij rolt sowieso al de hele kamer door en schuift op zijn rug ook een aardig eind door de kamer. Hij weet ook al een tijdje hoe hij zijn knietjes onder zich op kan trekken, alleen heeft hij tot een dag of twee geleden niet echt door gehad dat hij zijn armpjes ook kan gebruiken. Nu heeft hij dat wel door en dus zit hij de juiste houding en schommelt hij wat naar voren en naar achter, alleen moet hij nu nog even ondervinden om zijn armpjes en beentjes te bewegen, zodat hij vooruit gaat komen.

Ok, terug naar de verandering van het seizoen. Bij de verandering van het seizoen hoort niet alleen het veranderen van de dagen en het weer, maar uiteraard ook de verandering van de kleuren buiten. De verandering van de kleuren vind ik zoiets moois! Ik kan daar echt van genieten!

Buiten al deze veranderingen denk ik ook altijd aan de feestdagen die er weer aan zitten te komen! Ik kijk er nu al naar uit! De eerste staat eind van deze maand al weer op de stoep. Halloween! De winkels liggen al weer vol met versieringen en de kostuums hangen er al weer volop. Ook voor Skyler gaan we dit jaar op zoek naar iets leuks, en ik heb al iets op het oog! Geweldig hoe de feestdagen ineens een heel andere betekenis kunnen krijgen met een klein mannetje in huis.

Bell Canyon en Antelope Island

Het is de laatste tijd heerlijk weer. Niet bloedheet, maar ook weer niet te koud. Eigenlijk is het weer precies goed. Zodoende besloten we er de laatste twee weekenden erop uit te trekken. Vorig weekend zouden een een 'camp out' houden met Troy, Mindy en de kinderen en Brian en Carrie en de kinderen.

Zaterdag ochtend hadden we een hele grote tent in de achtertuin opgezet en daar zouden we die avond met zijn allen in slapen. Eerst hadden we 's avonds een mooi vuur gemaakt in een vuurpit en daarop hebben we "hobo dinners" gemaakt. Zo een hobo dinner bestaat uit een in blokjes gesneden aardappel, een hamburger, uien, worteltjes en selderij. Dit verpak je in alluminium folie en zo laat je het een behoorlijke tijd op het vuur liggen. Ik had dit nog nooit gegeten, maar vond het heerlijk! Ook hebben we die avond marsh mellows geroosterd en die tussen koekjes met chocolade gedaan. Ook erg lekker en vooral een favoriet van de kinderen!

Daarna was het inmiddels bedtijd voor Skyler en dus probeerde ik hem op bed (luchtmatras) te leggen in de tent, maar helaas vond meneertje dat 10x niets. Hij bleef huilen! Ik denk dat hij de tent niet zo een geslaagd idee vond, want bij ieder zuchtje wind bewoog de tent en hoorde je de "muren" klapperen. Zo hebben we die nacht dan ook maar lekker gewoon in ons eigen bed geslapen. Dat is wel een voordeel van een camp out in de achtertuin.

Die zondag waren we al vroeg op om met zijn allen te ontbijten, want we hadden plannen om naar Bell Canyon te gaan. We proberen nog zoveel mogelijk van het mooie weer te genieten. We kunnen straks weer genoeg binnen zitten als alles onder gesneeuwd is.

We hadden ons laten vertellen dat Bell Canyon 3 hele mooie watervallen zou hebben en die wilde we dus wel graag zien. Het was een behoorlijke klim en hebben uiteindelijk alleen de eerste kleine waterval gehaald en zijn daarna nog door gegaan naar een meer, maar de tweede en derde waterval was voor ons allemaal toch net even te ver.
We hadden er niet op gerekend dat het zo een lange hike zou zijn. We hopen dit jaar nog een keer terug te gaan om dan misschien alsnog de tweede en misschien zelfs derde waterval te kunnen bekijken. Het uitzicht was hoe dan ook prachtig en we hebben een geweldige dag gehad. Skyler was op weg naar beneden helemaal uitgeteld en is het arme mannetje in de buikdrager in slaap gevallen.Afgelopen zondag zijn we naar Antelope Island geweest. Antelope Island is het grootste state park wat je midden in het Salt Lake kunt vinden. Vanaf het vaste land ziet het er heel erg verlaten en droog uit, maar niets is minder waar. Wat wonen wij toch in een mooie staat met prachtige stukjes natuur!

De rit naar Antelope Island was iets langer dan we verwacht hadden, maar het was het absoluut wel waard. We waren nog geen 5 minuten op het eiland en we kwamen een Buffalo tegen. Gewoon loslopend over het landschap, geen hekken erom heen. Ik wist dus niet dat dat heel gewoon was. Overal kwamen we ze tegen. Hier en daar een verdwaalde, maar meestal liepen ze in groepen. Achteraf dacht ik nog dat ze het eiland misschien beter Buffalo Island hadden kunnen noemen, omdat we maar 1 Antelope hebben gezien.
Antelope Island heeft ook een hele oude ranch. Het eerste huisje werd in 1848 gebouwd en dat staat daar nog steeds. Uiteraard is het niet meer bewoonbaar, maar het is nu toegankelijk voor iedereen die Antelope Island komt bekijken en de daarbij horende geschiedenis.Ook afgelopen zondag hebben we dus weer een mooie geslaagde dag gehad. We dachten in de eerste instantie dat regen misschien roet in het eten zou gooien, maar het is gelukkig droog gebleven.

Uitjes

Nu Skyler wat groter is en zijn aandacht op steeds meer dingen kan vestigen leek het ons leuk om deze zomer nog een paar uitjes te maken. Zo zijn we vorige week naar de dierentuin, Hogle zoo, geweest met hem.

Normaal gesproken slaapt Skyler 's middags tussen 1 en 3 dus we twijfelden in de eerste instantie of we zouden gaan, maar we wilde er zelf ook wel een dagje tussen uit en dus zijn we rond 12.00 uur vertrokken. We waren nog geen 5 minuten onderweg en Skyler was al in slaap gevallen.

Bij de dierentuin aangekomen hebben we hem uit zijn autostoeltje gehaald om hem in de kinderwagen te zetten en bij het overzetten werd hij wakker. Ik was bang dat hij hierdoor misschien niet vrolijk zou zijn, maar het tegendeel was waar.

Na het kopen van onze kaartjes zijn we eerst de souveniers winkel in gegaan om een petje voor Skyler te kopen. Het was niet super heet, maar juist dat soort dagen zijn erg verradelijk en dus wilde we het zekere voor het onzekere nemen. Het was sowieso leuk om een souvenier voor hem te kopen, wat hem bovendien nog eens heel leuk stond ook!

De dierentuin heeft ieder jaar een nieuwe tentoonstelling. Zo hadden zij vorig jaar een zeldzame witte aligator en dit jaar was de tentoonstelling "Madagascar". De tentoonstelling draaide vooral om de Fossa, oftwel de fretkat, een van de roofdieren uit Madagascar. Persoonlijk vond ik de tenstoonstelling een beetje tegen vallen, maar dat vond ik vorig jaar van de witte aligator ook. Misschien maken ze er een beetje teveel reclame voor op de radio.

Hogle zoo wordt ieder jaar een klein beetje uitgebreid, soms met nieuwe dieren, maar soms met geboortes. Dit jaar zijn er een olifantje en een giraffe geboren. Het olifantje en haar moeder zijn tijdelijk van het publieke display verwijderd, om ze tijd te geven om aan elkaar te wennen, dus helaas hebben we haar niet gezien. We hebben wel de baby giraffe gezien. Wat een schatje!We hebben veel meer dieren gezien en Skyler vond het allemaal wel prachtig. Hij heeft zijn kleine oogjes uitgekeken. Het is zo mooi om te zien hoe hij de wereld om zich heen helemaal aan het ontdekken is! Hij was tegen het einde van de middag dan ook helemaal uitgeteld en is lekker in de wandel wagen in slaap gevallen, terwijl Dan en ik rustig aan de laatste dieren hebben bekeken.
Afgelopen week zijn we weer met Skyler op controle geweest en heeft hij zijn prikjes weer gehad. Gelukkig ging dat hartstikke goed. Hij heeft uiteraard wel gehuild tijdens het zetten, maar hij heeft er daarna geen last van gehad. De eerste keer, bij zijn 2 maandelijkse controle, heeft hij er ruim anderhalve dag last van gehad.

Net als de afgelopen keren zat hij weer op 83% kwa lengte, alleen zat hij nu deze keer ver onder het gemiddelde kwa gewicht. Hij zat maar op 9%. Maar zijn arts zei dat hij hartstikke gezond is en dat hij er heel erg goed uitziet en dat we ons dus niet ongerust hoeven te maken. Sommige baby's zijn nu eenmaal heel erg lang en andere baby's zijn nu eenmaal wat zwaarder, maar zijn dan vaak in verhouding weer kleiner.

Vandaag besloten we om Skyler mee te nemen naar The living planet aquarium. Dan en ik waren daar zelf ook nog nooit geweest dus het leek ons wel een leuk idee. Het blijkt aan het einde van de straat bij Kari te zijn. We hebben in ons eerste jaar hier een tijdje bij Kari gewoond en hebben nooit geweten dat het zo dichtbij was.

Bij aankomst leek het gebouw van buiten af al best klein en eenmaal binnen bleek dat dit inderdaad waar was. Dat verklaart misschien ook de goedkope toegangs prijs, maar ondanks dat hebben we een leuk middagje uit gehad en hebben we mooie vissen gezien. Dan en ik hebben zelfs een Stingray (pijlstaartrog) aangeraakt. Skyler heeft ook hier zijn oogjes weer uitgekeken en daar gaat het uiteindelijk allemaal om.

Op de terugweg zijn we even bij Kari gestopt. We hadden haar al een tijdje niet gezien. Ze vond het dan ook erg leuk dat wij zomaar even aan kwamen waaien. Helaas had zij wat minder leuk nieuws. Daniel, haar man, is afgelopen donderdag na 9 jaar bij zijn bedrijf ontslagen en heeft buiten zijn laatste salaris geen onkosten vergoeding mee gekregen. Hij gaat nu een uitkering aanvragen. Hij zit er zelfs aan te denken om vervroegd met pensioen te gaan, dus misschien is het wel goed zo. Daniel zelf lijkt er in ieder geval wel vrede mee te hebben.

Ik weet dat ik de afgelopen tijd de blog best links heb laten liggen, maar ik vind het leuk om te zien, via een teller op de blog, dat we toch nog best een aardig aantal lezers hebben. We zouden het dan ook leuk vinden als jullie een berichtje achter laten :)

Kaira

Het is moeilijk om een blog bij te houden als de computer niet mee wil werken. Het is nog moeilijker om een blog bij te werken als beide computers in huis het begeven. De laptop van Dan geeft alleen nog maar een zwart beeld en van mijn laptop begaf de oplader het.

Het lijkt wel alsof er constant iets aan de hand is met onze computers. Nu heeft Dan van de week een oplader besteld voor mijn laptop via eBay. Voor een aanzienlijk goedkopere prijs dan ik tot op heden toe op het internet heb gevonden. Dus mijn laptop werkt gelukkig weer. De vraag is alleen voor hoe lang? Het pinnetje dat Daniël, tijdens zijn bezoek hier, heeft vast gezet zit weer los. Gelukkig schiet hij nog steeds niet de laptop in en dus kan ik hem tot op heden toe nog gebruiken.

Ik heb vandaag in ieder geval al mijn foto's en muziek op dvd gezet. Mocht de laptop het inderdaad begeven dan ben ik dat in niet kwijt. De vorige keer kon ik nergens bij, totdat Daniël de laptop wist te maken.

Onze klant op werk is onlangs overgestapt op nieuwe computers. Alle oude computers zijn helemaal opgeschoond en zijn allemaal opnieuw geinstalleerd met Windows XP professional. Zo kregen we allemaal een email dat wij een computer konden kopen als we daar intresse in hadden. Met de computer problemen van de afgelopen tijd hadden Dan en ik daar wel oren naar. Het is niet een van de nieuwste systemen en misschien niet een van de snelste, maar we kunnen eventueel allerlei dingen vervangen. Maar voorlopig kunnen we in ieder geval op het internet, mocht mijn laptop het weer begeven. En bovendien vind je waarschijnlijk nergens anders een goed werkende computer voor maar $40.

Er is sinds de laatste blog dan ook weer heel veel tijd verstreken. Ik vind dat zo naar, iedere keer neem ik me voor om de blog vaker te gaan updaten en iedere keer weer lukt het niet..... Ik hoop daar nu dan geen problemen meer mee te hebben. (*klopt af op hout*)

Skyler was gisteren al weer een half jaar oud. Wat gaat de tijd toch super snel voorbij! Hij rolt inmiddels de hele kamer door. Hij kruipt nog niet, maar ik denk niet dat dat nog lang op zich laat wachten. We zullen nu dus echt ons huis babyproof gaan moeten maken.

Zijn mondje staat nooit stil en hij zou het liefst de hele dag eten. De potjes groente en fruit gaan hier erg hard en gelukkig lust hij tot nu toe alles, behalve groene boontjes. We zijn inderdaad inmiddels met het fruit begonnen en dat gaat hartstikke goed. Hij eet een potje groente en een potje fuit op een dag. En als je het hem aan zou bieden dan zou hij waarschijnlijk nog meer eten ook! En wat heeft hij een lol tegenwoordig, nu hij weet hoe hij het eten terug kan blazen.
Ik probeer hem ook zo af en toe gewoon fruit te laten proeven. Zo is hij helemaal gek van watermeloen. Als ik dat aanbied en vervolgens weg neem van hem dan wordt hij boos.
Aanstaande maandag gaan we weer met hem naar de arts, dan krijgt hij weer prikjes en wordt hij weer gemeten en gewogen. Ik ben erg benieuwd naar het resultaat. Ik hoop dat hij net als de laatste keer geen last heeft van zijn prikjes.

We zijn twee weekjes geleden in Milcreek Canyon geweest. Brian was jarig en vierde daar zijn verjaardag. Het is een geweldig mooi stukje natuur met picknick tafels en vuurpitten om eventueel te barbequen. Er loopt een hele mooie beek tussen de bergen door daar en we hebben dan ook wat leuke foto's gemaakt. Skyler vind het heerlijk om buiten te zijn en geniet van alles om zich heen! Het mooie voor ons is dat hij ook zo heerlijk kan slapen na een dagje buiten geweest te zijn. (Niet dat we daar over mogen klagen, want hij slaapt sowieso heel erg goed!)
In al de tijd die verstreken is sinds de laatste blog hebben we goed nieuws gehad, maar helaas ook slecht nieuws! Het goede nieuws is dat mijn nieuwe permanent resident card binnen is. Deze is geldig voor de komende tien jaar en dus heb ik daar voorlopig geen omkijken meer naar!

Het slechte nieuws verklaard de titel van de blog. De meeste mensen weten wie Kaira is, maar uiteraard niet iedereen. Kaira is mijn hondje. We hebben haar rond mijn 16e uit het dierenasiel gehaald. Mijn moeder wilde graag een hondje hebben, maar ik heb uiteindelijk eigenlijk altijd voor haar gezorgd.

Kort nadat wij ons huis kochten werd er bij mijn moeder kanker geconstateerd en vanaf dat moment is Kaira ook bij ons komen wonen. Ook na het overlijden van mijn moeder is Kaira altijd bij ons geweest. Helaas konden wij Kaira tijdens de emigratie niet meenemen. De dierenarts raadde dit af omdat zij al behoorlijk oud was en bovendien heel erg zenuwachtig van aard. De dierenarts was bang dat ze de lange vlucht niet zou overleven.

Mijn vader heeft haar toen in huis genomen. Ze was weer terug op haar oude plekje en had gelukkig iemand die ze kende om zich heen en werd erg goed verzorgd. Enige tijd geleden sprak ik al eens met mijn vader en hij vertelde me dat Kaira nu wel heel oud begon te worden. Ze begon steeds vaker in huis te plassen, zakte door haar pootjes, kon de bank of het bed niet meer opspringen en dat soort dingetjes.

Ongeveer twee en een halve week geleden belde hij mij dat het echt niet goed met haar ging en dat ze niet meer op wilde staan uit haar mand en dat ze vermoedelijk een hersens bloeiding gehad zou hebben. Hij heeft haar toen mee genomen naar de dierenarts waar ze uiteindelijk is in geslapen....

Zo ontzettend moeilijk. Niet alleen voor mij, maar ook voor mijn vader die de hele tijd bij haar is gebleven! Ik weet niet of ik dat aangekunt zou hebben. Op 1 augustus is Kaira gecremeerd en mijn vader gaat haar as uitstrooien bij mijn moeder haar graf.

Het is beter voor Kaira, het is goed zo. We hebben nooit haar echte leeftijd geweten en konden alleen maar schatten. We geloven dat zij zo een 15-16 jaar is geworden, waarvan ze 10 mooie jaren bij ons is geweest!

Druk, drukker, drukst

Mijn nieuwe functie is gelijk goed begonnen, de titel van de blog geeft een mooie omschrijving hiervan. Het is ontzettend druk op mijn werk! Aan de ene kant wel fijn, omdat de tijd ontzettend snel voorbij lijkt te gaan, aan de andere kant minder fijn omdat je constant in de weer bent.

We zitten midden in een verhuizing en dat brengt veel stress met zich mee. Niet alleen vanwege de verhuizing zelf, maar ook omdat we mensen te kort hebben vanwege ziekte. Maar ondanks dat bevalt mijn functie mij zeer goed. Er kwamen ook leuke reacties van mijn collega's toen bekend werd dat ik de nieuwe leiding gevende zou zijn. Het was erg fijn om te weten dat iedereen blij was met het besluit. Het kan natuurlijk ook anders en het lijkt me dan ook erg naar om op een verkeerde voet met iemand in de functie te moeten stappen.

Dan heeft ook een nieuwe functie en dat in een ander bedrijf. Hij heeft een nieuwe baan gevonden. Hij werkt sinds een paar weken bij het benzine station bij ons om de hoek van de straat. Ik zou in de eerste instantie na mijn verlof een avond dienst krijgen, maar dat kon wegens omstandigheden niet door gaan. Vandaar dat Dan op zoek is gegaan naar een andere baan waarbij hij een avond dienst zou draaien. Op die manier kunnen we zelf voor Skyler zorgen, zonder dat we een oppas nodig hebben. Dan is dan ook ontzettend enthousiast dat hij overdag lekker met Skyler thuis is.

Er is inmiddels al weer ruim een maand voorbij sinds de laatste update op de blog en ik krijg regematig vragen wanneer ik de blog weer eens ga updaten. Ik weet dat ik meerdere malen gezegd heb dat ik de blog weer vaker zou gaan updaten, maar met een kleintje in huis is dat niet altijd even makkelijk. Ik heb me vooral in het begin schuldig gevoeld als ik even een paar minuutjes de tijd nam voor mijzelf en achter de computer kroop. Maar zo af en toe heeft iedereen gewoon even de tijd voor zichzelf nodig en ook voor Skyler is het niet erg om zichzelf een paar minuutjes te vermaken.

En zichzelf vermaken kan hij heel goed!! Hij vind het heerlijk om op zijn speelmatje te liggen en dan de hele boel bij elkaar te brabbelen. Of om te proberen om zijn speeltjes te pakken die aan de boog hangen. Hij krijgt het zelfs voor elkaar om op zijn rug omhoog te kruipen. Sinds een paar dagen heeft hij nu ook goed door hoe hij van zijn rug op zijn buik moet draaien en dat doet hij dus constant. Hij heeft alleen nog niet zo goed door hoe hij dan zijn armpje onder zijn lichaam vandaan moet halen en dan raakt hij gefrustreerd :-)

Een week of drie geleden zijn we ook weer met Skyler op controle geweest en heeft hij opnieuw prikjes gekregen. Hij groeit hartstikke goed en zit dan ook op 87% kwa lengte, kwa gewicht daarentegen zit hij op 25%. In princiepe is hij iets te licht, maar de arts zegt dat zijn lengte dat weer compenseert dus we hoeven ons nergens druk om te maken.

Vanaf zijn laatste controle mochten we ook beginnen met pap en groente en fruit hapjes. De pap lijkt hij nog steeds niet echt lekker te vinden. De groente begint hij langzaam aan lekker te vinden, vooral de worteltjes.

De fruithapjes laten we nog even voor wat het is. We willen namelijk niet dat hij straks alleen de fruithapjes eet, omdat hij de groente niet lekker vind.

Het blijft zo geweldig om hem met de dag te zien groeien, veranderen en nieuwe dingen te zien leren. Veel mensen hadden ons gezegd dat we vooral van deze tijd moeten genieten omdat het aan je voorbij lijkt te schieten. Ik heb nooit gedacht dat dat zo waar kon zijn! Maar het is hoe dan ook geweldig om hem zo te zien groeien!

1 maand verder

En zo zijn we inmiddels al weer een maand verder na het plaatsen van de laatste blog. De schiet aan onze neus voorbij. En er valt altijd wel iets te doen met een baby in huis en dus besteed ik de laatste tijd ook minder tijd achter de computer. Het mocht dus wel weer een keer tijd worden voor een update!

Het is moeilijk om dan een hele maand te beschrijven, dus houden we het er maar op dat alles erg goed gaat hier. Skyler doet het geweldig en slaapt sind shet begin van deze maand de nacht door. Een enkele nacht wil hij nog wel eens rond 3 of 4 uur eten, maar over het algemeen gaat hij tussen 22.00 uur en 23.00 uur naar bed en wordt dan de volgende ochtend pas tussen 06.30 uur en 07.30 uur wakker. Ik vind het heerlijk!

Hij kan af en toe ook heerlijk brabbelen en we horen hem af en toe schateren van het lachen. Het is zo geweldig om hem met kleine sprongetjes op te zien groeien! (Soms gaat het me misschien wel iets te hard en mag hij nog even lekker klein blijven!)

We hebben hem vorige week mee genomen naar KiddieKandids. Daar hebben wij mooie foto's van hem laten maken. Skyler had er alleen absoluut geen zin in. Hij heeft een aantal keer de boel goed bij elkaar gegild en uiteindelijk besloot hij dat hij wilde slapen. Ondanks alles heeft het ons toch een aantal mooie foto's opgeleverd!

Inmiddels heb ik bericht gekregen van USCIS en zijn mijn biometrics genomen. Volgens de dame die mij geholpen heeft is het nu afwachten voor een eventueel interview, of misschien krijg ik gewoon mijn nieuwe greencard toegestuurd. Ik hoop natuurlijk op het laatste, dan zijn we er voorlopig 10 jaar vanaf.

Op werk zijn er sollicitatie's geweest voor de leiding gevende functie. Mijn leiding gevende is naar een ander gebouw verhuisd en dus kwam haar functie vrij. Afgelopen maandag heb ik dan ook een sollicitatie gesprek gehad en afgelopen woensdag kreeg ik te horen dat ik de functie heb gekregen. Het is een leuke uitdaging, waarbij ik leiding zal geven over 2 warehouses en er zit, niet onbelangrijk natuurlijk, ook een mooie salaris verhoging aan vast.

Voor nu ga ik het hier maar bij laten, zoals ik al schreef, het is erg moeilijk om een hele maand te beschrijven. Ik heb me dan ook maar (weer) eens voorgenomen om de blog wat vaker te updaten.

2 jaar

Vandaag is het al weer twee jaar geleden dat ik op het vliegtuig stapte en mijn "nieuwe" leven in Amerika tegemoet ging. Het voelt als de dag van gisteren dat ik vertrok uit Nederland en toch zijn er al weer twee jaar voorbij. Wat gaat de tijd toch snel! Ik weet nog goed dat ik als kind op mijn verjaardag zat te wachten, die laatste paar nachtjes slapen leken wel jaren en de jaren nu schieten voorbij als dagen.

Ik ben Amerika binnen gekomen als een zogenoemde conditional permanent resident. Conditional, omdat ik bij aanvraag van mijn visum minder dan drie jaar getrouwd was met Dan. Ondanks dat we al bijna 10 jaar bij elkaar zijn, gaat het om de uiteindelijke tijd die je getrouwd bent. Als je bij aanvraag van je visum minder dan drie jaar getrouwd bent, dan wordt er er waarschijnlijk van uit gegaan dat je alleen getrouwd bent om de greencard. In ons geval is dat niet zo, maar zo zullen er waarschijnlijk wel meer mensen zijn die hetzelfde zeggen en de waarheid toch anders is....

Vanaf negentig dagen voor mijn twee jarig jubileum moest ik dan ook een aanvraag indienen om de condities te laten verwijderen, anders zou ik gedeporteerd kunnen worden. Dacht je klaar te zijn met al dat visum papierwerk, dan dacht je dat toch verkeerd.... Ik moest opnieuw een formulier invullen met persoonlijke gegevens (die de USCIS allemaal al in bezit heeft) en daarbij moest ik ook documenten kunnen overhandigen, waaruit blijkt dat Dan en ik nog steeds samen zijn en wel degelijk in hetzelfde huis wonen. Denk dan aan papieren als gezamelijke bankrekeningen, koop/huur documenten, rekeningen in naam van ons beide en eventueel geboorte aktes van kinderen die uit dit huwelijk geboren zijn. Laat dat nou net even mooi uitkomen, want een beter document is er naar mijn idee niet.

Zo heb ik alles verzameld en opgestuurd toen mijn vader en Daniël hier waren, samen met een check van $545. (Het hele visum proces is zo goedkoop nog niet, ik ben dan ook benieuwd wat het gaat kosten als ik uiteindelijk Amerikaans Staatsburger zou willen worden.) Uiteindelijk kwam er afgelopen donderdag een brief binnen van de USCIS en Dan was zo grappig om mij op te bellen en te vertellen dat mijn aanvraag was afgewezen en dat ik gedeporteerd zou worden. Gelukkig was het een grapje en blijkt mijn conditional status met een jaar te zijn verlengd. Daar schrok ik natuurlijk gelijk weer van, want ik was in de veronderstelling dat de condities verwijderd zouden worden en dat ik nu een greencard zou krijgen die 10 jaar geldig zou zijn. Na wat op het internet te hebben rondgelezen en Minh te hebben ge-emailed, die door hetzelfde proces is heen gegaan, blijkt dat dit maar tijdelijk is zodat de USCIS de tijd heeft om alles af te handelen. Ik moet nu wachten op een afspraak voor biometric services en dan zouden de condities als het goed is verwijderd moeten worden.


Inmiddels ben ik ook al weer een week aan het werk. Helaas heb je hier maar 6 weken zwangerschapsverlof en die zitten er inmiddels al weer op. Vooral de eerste dag heb ik veel moeite gehad om Skyler achter te laten, maar langzaam aan gaat dat nu wel iets beter. Skyler daar en tegen heeft het prima naar zijn zin bij "oma" Anna. Ik werk nu parttime en er zitten misschien 2-3 uurtjes tussen de tijd dat ik naar werk ga en Dan thuis komt en dus bood Anna aan om op te passen. Daar zijn we uiteraard erg blij mee. We zijn nog steeds aan het kijken of onze uren aangepast kunnen worden, zodat we geen oppas nodig hebben, dus hopelijk veranderd dit snel. Ik zou in de eerste instantie een avond dienst gaan draaien, maar 2 weken voor het einde van mijn verlof bleek dit niet mogelijk... Voor nu werkt dit prima en zijn we allemaal blij met deze oplossing, ook Anna, zie het heerlijk vind om Skyler een paar uurtjes te mogen verwennen.


Skyler groeit goed, zo goed zelfs dat hij bij een tussentijdse afspraak bij de kinderarts zaterdag al 10.10 LBS woog. Omgerekend is dit 4.59 KG. De reden van de tussentijdse afspraak is dat we vrijdag avond een beginnend tandje bij hem ontdekte. Bij controle zaterdag was er alleen niets meer te zien, maar de arts zei wel dat ze begreep waarom wij een tandje gezien en gevoeld dachten te hebben, alleen nu zat er niets meer. Ze wil alleen wel dat we al gaan beginnen met gel voor op zijn tandvlees, omdat tanden bij baby's op kunnen komen en ook weer weg kunnen trekken en dat is wat het krijgen van tanden zo pijnlijk maakt voor baby's. Je kunt je dan ook wel voorstellen dat we erg verbaasd waren om met 7 weken al een beginnend tandje te vinden, we hadden beide dan ook net zo een verbaasde blik als Skyler hieronder :-)

Opa en oom Daniël

Wat gaat de tijd toch ontzettend snel als je het naar je zin hebt. Helaas houdt dat ook in dat aan alle goede dingen een eind komt en zo kwam dan ook gisteren een einde aan de vakantie van mijn vader en broer. Het is niet te geloven dat er al 4 weken voorbij zijn! Deze vier weken zijn veels te snel voorbij gevlogen! Maanden kijk je uit naar het bezoek en voor je het weet is het voorbij....

Op vrijdag 27 februari hebben wij opa en oom Daniël opgehaald op het vliegveld, samen met Troy, Mindy en Kylee. Troy had nog een leuk welkomstbord gemaakt voor mijn vader, waar we allemaal erg om gelachen hebben. (Ik zal hier op de blog maar niet schrijven wat er op stond, voor het geval dat er kleine kinderen mee lezen hahaha) Het was geweldig om mijn vader na een jaar weer te zien en Daniël na al weer bijna 2 jaar! En het was nog geweldiger om hun gezichten te kunnen zien terwijl zij Skyler aan het bewonderen waren!

Mijn vader had een aantal Nederlandse lekkernijen meegenomen, samen met de laatste sneeuwbollen van mijn verzameling, die nog in Nederland stonden. Ik heb mijn verzameling nu dus weer compleet! Tevens kregen we nog een aantal cadeautjes van vrienden en familie, waaronder nog meer zwitsal producten, Skyler zijn eerste armbandje met zijn naam en kleding.

Voor Daniël was dit het eerste bezoek aan Amerika, dus wilde we hem graag het een en ander laten zien. We hebben helaas niet alles kunnen doen wat we graag wilden doen, maar we hebben er voor gezorgd dat zowel Daniël als mijn vader zich goed vermaakt hebben. Bovendien hebben ze beide ook ontzettend van Skyler genoten, dus wat wilden we nog meer?

Zo zijn we onder andere bij de Olympic oval naar het schaatsen wezen kijken. Daniël wilde hier heel graag heen en toevallig stond er in de krant dat de entree gratis zou zijn. Tijdens ons bezoek aan de Olympic Oval hebben we Shani Davis een wereld record zien rijden en is Daniël nog met Gianni Romme op de foto geweest.

We hebben ook Cottonwood Canyon bewonderd en zijn bij de Mormon temple wezen kijken. Dit zijn ook plekken die we met mijn vader vorig jaar bezocht hebben en we dachten dat Daniël dit ook wel graag zou willen zien. Vooral omdat het natuurlijk zijn eerste bezoek aan Amerika was. We hebben gebarbequed bij Freddy thuis en hebben ook nog gebarbequed met de buren. Tijdens de barbeque met de buren hadden Daniël en mijn vader afgesproken om met Troy te gaan schieten op de schietbaan. Zowel Troy als Daniël en mijn vader hebben het goed naar hun zin gehad. Zelfs zo goed dat Troy en Daniël later nog een keer zijn gaan schieten.

Dan heeft Daniël en mijn vader ook nog mee genomen naar Las Vegas. Ze zijn "even" op en neer gereden, aangezien ze toch alle drie een rijbewijs hebben en op die manier niet hoefden te overnachten in Las Vegas. Daniël wilde voornamelijk de "dansende" fonteinen zien van het Belagio. Ze hebben het daar ook prima naar hun zin gehad, totdat ze terug kwamen bij de auto en mijn radio, cd's, papieren en zelfs mijn aapje aan mijn spiegel gestolen bleken te zijn. Ook Daniël zijn jas en MP3 speler waren weg. Mijn vader en Daniël voelde zich hier zo schuldig over (waarom precies snap ik no steeds niet), dat ze bij thuiskomst gelijk een andere radio hebben gekocht voor mij.

Het is moeilijk om 4 weken in een blog te beschrijven, zonder er een boekwerk van te maken. (Ik had de blog dan ook eigenlijk vaker moeten updaten tijdens hun bezoek) Wat niet moeilijk is om te beschrijven, is dat we het allemaal ontzettend naar ons zin hebben gehad en dat Daniël en opa heel erg genoten hebben van Skyler. Maar Skyler is dan ook een heerlijk mannetje, al zeg ik het zelf. Een ding is zeker, hij is geen aandacht te kort gekomen :)
Skyler doet het hartstikke goed en is zat bij zijn eerste controle al goed op het gemiddelde kwa gewicht en zelfs al boven het gemiddelde kwa groei. We zijn dan ook benieuwd naar de volgende controle op 14 april. Verder is hij een vrolijk mannetje, alleen 's avonds voor het slapen gaan heeft hij een huil uurtje, maar dat hoort er allemaal bij.Zoals ik al schreef komt er helaas aan alle goede dingen een eind en dus zijn we woensdag avond nog eenmaal uit eten geweest. Toen ik de camera te voorschijn wilde halen uit de tas om nog wat foto's te maken, bleek er een IPod in mijn tas te zitten. Alvast mijn verjaardags cadeautje van mijn vader en Daniël! Daar was ik natuurlijk super blij mee!! Ik ben dus erg verwend tijdens hun bezoek.

En zo was het gisteren ochtend dan tijd voor het afscheid. Ik heb een hekel aan afscheid nemen.... Ik probeerde me dan ook groot te houden, maar toen mijn vader over de kinderwagen heen leunde om Skyler nog een kus te geven, kon ik mijn tranen niet meer bedwingen. Onnodig om te zeggen dat het dus een emotioneel afscheid was. Maar we hebben no postief nieuws: opa wil Skyler niet te lang missen en heeft dan ook al plannen om met de kerst weer terug te komen en ook Daniël wil graag nogmaals terug komen deze kant op!

De bevalling

Terwijl ik dit typ is het gewoon al een week geleden dat de bevalling was begonnen. Ik was in de nacht van donderdag op vrijdag een aantal keer wakker geworden om te plassen, niets ongewoons, was het niet dat ik ook wat last had van kramp dat niet weg leek te gaan. Ik heb er verder niet bij nagedacht en ben gewoon weer in slaap gevallen en ben 's ochtends gewoon naar werk gegaan.

Op weg naar werk kreeg ik het idee dat ik misschien wel eens weeen zou kunnen hebben, maar vaak hoor je over voorweeen en dus dacht ik ook hier weer niet te veel bij na. Zo rond 10.00 uur ben ik de weeen toch maar even bij gaan houden en deze bleken om de 7-9 minuten te komen. Ik heb Dan toen een smsje gestuurd dat er wel iets aan het rommelen was, maar dat hij zich er nog niet te veel bij voor moest stellen. Ik wilde hem niet enthousiast maken, om hem vervolgens te moeten melden dat het vals alarm was.

Naar mate de dag vorderde, kwamen de weeen steeds sterker en ze kwamen gemiddeld om de 4-6 minuten. Om 13.00 uur heb ik het ziekenhuis even gebeld en gevraagd wanneer ik moest komen als ik dacht dat de bevalling begonnen was. De vrouw aan de telefoon raadde mij aan om naar huis te gaan en te gaan douchen. Zouden de weeen af nemen, dan zou het waarschijnlijk vals alarm zijn en als de weeen toe zouden nemen, dan zou de bevalling inderdaad begonnen kunnen zijn. Uiteindelijk ben ik om 14.00 uur dan ook naar huis gereden door mijn collega, hij durfde het niet aan om mij zelf te laten rijden.

Dan was inmiddels ook al thuis en was op de hoogte dat ik naar huis toe kwam. Eenmaal thuis aangekomen bleek dat hij rozen en aarbeien in chocolade gedoopt en een beer naar mijn werk toe had gestuurd. Deze verrassing viel dus in het water, maar de bloemen zijn uiteindelijk bij ons thuis afgeleverd. Terwijl Dan de koerier te pakker probeerde te krijgen ben ik gaan douchen. Dat veranderde weinig, de weeen hielden aan en kwamen inmiddels ook een stuk sterker. Dan had inmiddels pen en papier bij elkaar gezocht om de weeen bij te houden, zodat we een overzicht zouden hebben, mocht daar om gevraagd worden als we naar het ziekenhuis zouden gaan.

Telkens als er een wee op kwam zetten, masseerde Dan mijn rug, wat mij erg hielp. Ik kon de weeen goed opvangen als ik kon staan of rond kon lopen en vooral wanneer Dan mijn rug masseerde. Zo zijn we een paar uurtjes bezig geweest thuis. Die dag was ook Kylee haar verjaardag en ze belde of wij nog langs kwamen voor het eten zoals afgesproken. Ik had Mindy inmiddels al ingelicht, aangezien zij bij de bevalling aanwezig zou zijn, en vertelde haar dat ik wel langs wilde komen maar dat ik niet de aandacht van Ky af wilde halen, maar Ky was juist reuze enthousiast en bleef vragen of wij langs wilde komen. Uiteindelijk zijn we toch maar even gegaan, Dan moest tenslotte ook eten. Eenmaal bij de buren in huis kwamen de weeen nog sneller en nog sterker! We zijn uiteindelijk maar een half uurtje daar geweest en toen vond Dan dat ik nogmaals het ziekenhuis moest bellen. Zo gezegd zo gedaan, wij mochten langs komen.
vanwege Kylee haar verjaardag zou Mindy later naar het ziekenhuis toe komen. De weg naar het ziekenhuis was geen pretje. Het zitten in de auto maakte het voor mij moelijk om de weeen op te vangen. Ik was dan ook blij dat ik weer kon staan toen we aangekomen waren. Nadat we ons gemeld hadden bij de balie, werden we naar een kamer gebracht waar ik me om moest kleden in een ziekenhuis japon en vervolgens werd ik op een bed aan de monitor gelegd. Er werden twee banden om mijn buik heen vast gemaakt. Een hield de hartslag van de beeb in de gaten en de andere de weeen. Opnieuw moest ik zitten/liggen en ook nu had ik weer veel moeite om de weeen op te vangen. Er werd inmiddels gechecked op ontsluiting en ik bleek al op de helft te zijn, 5 cm!Er werd ons verteld dat we moesten blijven en dat we over geplaatst zouden worden naar een andere kamer. Oh wat waren we blij, ik was dus echt bezig om onze beeb op de wereld te zetten! Eenmaal in de andere kamer werd ik opnieuw aan de monitor gelegd en uiteindelijk heb ik bij 6 cm onstluiting toch om een ruggenprik gevraagd. Ik heb al die tijd geroepen dat ik het natuurlijk wilde doen, maar ik kon de weeen niet weg werken terwijl ik op bed moest liggen. Het liefst had ik gewoon blijven staan en rondgelopen. Het leek alsof de weeen af namen, maar de band bleek verschoven te zijn en bij de volgende check bleek ik op 7 cm ontsluiting te zitten.

Mindy was inmiddels in het ziekenhuis aangekomen en was super enthousiast over de vordering. De tijd leek erg snel voorbij te gaan, hoewel we toch al een paar uur in het ziekenhuis waren. Rond middernacht zat ik op 8.5 cm ontsluiting en met 9 cm enige tijd later braken mijn vliezen. Om 02.00 uur mocht ik gaan persen. Vlak voordat ik mocht gaan persen, belde mijn vader nog. Ik had hem op weg naar het ziekenhuis ge-smst en hij dacht dat de kleine er nu toch wel zou zijn. Ik heb hem heel even snel aan de telefoon gehad en verteld dat hij nog eventjes moest wachten. Toen ik eenmaal aan het persen begon hield Dan mijn ene been vast en de zuster de ander. Dan had al die tijd geroepen dat hij niet wilde kijken, maar toen het hoofdje eenmaal zichtbaar begon te worden kon hij zijn ogen niet meer af keren. De blik in zijn ogen toen het hoofdje er eenmaal uitkwam was onbeschrijfelijk. Ook de blik van Mindy sprak boekdelen!
Ik moest nog een keer persen en vervolgens werd Skyler om 03.18 uur geboren en op mijn buik gelegd. Wat er op zo een moment door je heen gaat is onbeschrijfelijk. Alles wat je je er bij voor hebgt gesteld is niets vergeleken met het echte moment! Het was zo prachtig! De dokter vroeg aan papa of hij de navelstreng door wilde knippen en uiteraard deed hij dat.

Skyler werd gewogen en gemeten en woog 7.2 LBS (3.3 kg) en was 19.5 inches (49.5 cm) lang. Hij had een 9 op de apgar score en liet even goed horen dat hij aanwezig was!
Skyler werd vervolgens weer lekker bij mij terug gebracht en toen hebben de dokter en zusters ons even lekker alleen gelaten zodat we even heerlijk als een nieuw gezinnetje konden genieten! Uiteraard hoef ik niet te vermelden hoe trots wij wel niet zijn op onze kleine man. Dit mannetje heeft 9 maanden in mijn buik gezeten en eindelijk konden wij hem met onze eigen ogen bewonderen. En dat doen we iedere keer opnieuw en opnieuw en opnieuw.

We kunnen niet geloven dat hij morgen al weer een week oud is, wat gaat de tijd toch hard! Nog een weekje en dan halen we opa en oom Daniel op van het vliegveld!