Kaira

Het is moeilijk om een blog bij te houden als de computer niet mee wil werken. Het is nog moeilijker om een blog bij te werken als beide computers in huis het begeven. De laptop van Dan geeft alleen nog maar een zwart beeld en van mijn laptop begaf de oplader het.

Het lijkt wel alsof er constant iets aan de hand is met onze computers. Nu heeft Dan van de week een oplader besteld voor mijn laptop via eBay. Voor een aanzienlijk goedkopere prijs dan ik tot op heden toe op het internet heb gevonden. Dus mijn laptop werkt gelukkig weer. De vraag is alleen voor hoe lang? Het pinnetje dat Daniël, tijdens zijn bezoek hier, heeft vast gezet zit weer los. Gelukkig schiet hij nog steeds niet de laptop in en dus kan ik hem tot op heden toe nog gebruiken.

Ik heb vandaag in ieder geval al mijn foto's en muziek op dvd gezet. Mocht de laptop het inderdaad begeven dan ben ik dat in niet kwijt. De vorige keer kon ik nergens bij, totdat Daniël de laptop wist te maken.

Onze klant op werk is onlangs overgestapt op nieuwe computers. Alle oude computers zijn helemaal opgeschoond en zijn allemaal opnieuw geinstalleerd met Windows XP professional. Zo kregen we allemaal een email dat wij een computer konden kopen als we daar intresse in hadden. Met de computer problemen van de afgelopen tijd hadden Dan en ik daar wel oren naar. Het is niet een van de nieuwste systemen en misschien niet een van de snelste, maar we kunnen eventueel allerlei dingen vervangen. Maar voorlopig kunnen we in ieder geval op het internet, mocht mijn laptop het weer begeven. En bovendien vind je waarschijnlijk nergens anders een goed werkende computer voor maar $40.

Er is sinds de laatste blog dan ook weer heel veel tijd verstreken. Ik vind dat zo naar, iedere keer neem ik me voor om de blog vaker te gaan updaten en iedere keer weer lukt het niet..... Ik hoop daar nu dan geen problemen meer mee te hebben. (*klopt af op hout*)

Skyler was gisteren al weer een half jaar oud. Wat gaat de tijd toch super snel voorbij! Hij rolt inmiddels de hele kamer door. Hij kruipt nog niet, maar ik denk niet dat dat nog lang op zich laat wachten. We zullen nu dus echt ons huis babyproof gaan moeten maken.

Zijn mondje staat nooit stil en hij zou het liefst de hele dag eten. De potjes groente en fruit gaan hier erg hard en gelukkig lust hij tot nu toe alles, behalve groene boontjes. We zijn inderdaad inmiddels met het fruit begonnen en dat gaat hartstikke goed. Hij eet een potje groente en een potje fuit op een dag. En als je het hem aan zou bieden dan zou hij waarschijnlijk nog meer eten ook! En wat heeft hij een lol tegenwoordig, nu hij weet hoe hij het eten terug kan blazen.
Ik probeer hem ook zo af en toe gewoon fruit te laten proeven. Zo is hij helemaal gek van watermeloen. Als ik dat aanbied en vervolgens weg neem van hem dan wordt hij boos.
Aanstaande maandag gaan we weer met hem naar de arts, dan krijgt hij weer prikjes en wordt hij weer gemeten en gewogen. Ik ben erg benieuwd naar het resultaat. Ik hoop dat hij net als de laatste keer geen last heeft van zijn prikjes.

We zijn twee weekjes geleden in Milcreek Canyon geweest. Brian was jarig en vierde daar zijn verjaardag. Het is een geweldig mooi stukje natuur met picknick tafels en vuurpitten om eventueel te barbequen. Er loopt een hele mooie beek tussen de bergen door daar en we hebben dan ook wat leuke foto's gemaakt. Skyler vind het heerlijk om buiten te zijn en geniet van alles om zich heen! Het mooie voor ons is dat hij ook zo heerlijk kan slapen na een dagje buiten geweest te zijn. (Niet dat we daar over mogen klagen, want hij slaapt sowieso heel erg goed!)
In al de tijd die verstreken is sinds de laatste blog hebben we goed nieuws gehad, maar helaas ook slecht nieuws! Het goede nieuws is dat mijn nieuwe permanent resident card binnen is. Deze is geldig voor de komende tien jaar en dus heb ik daar voorlopig geen omkijken meer naar!

Het slechte nieuws verklaard de titel van de blog. De meeste mensen weten wie Kaira is, maar uiteraard niet iedereen. Kaira is mijn hondje. We hebben haar rond mijn 16e uit het dierenasiel gehaald. Mijn moeder wilde graag een hondje hebben, maar ik heb uiteindelijk eigenlijk altijd voor haar gezorgd.

Kort nadat wij ons huis kochten werd er bij mijn moeder kanker geconstateerd en vanaf dat moment is Kaira ook bij ons komen wonen. Ook na het overlijden van mijn moeder is Kaira altijd bij ons geweest. Helaas konden wij Kaira tijdens de emigratie niet meenemen. De dierenarts raadde dit af omdat zij al behoorlijk oud was en bovendien heel erg zenuwachtig van aard. De dierenarts was bang dat ze de lange vlucht niet zou overleven.

Mijn vader heeft haar toen in huis genomen. Ze was weer terug op haar oude plekje en had gelukkig iemand die ze kende om zich heen en werd erg goed verzorgd. Enige tijd geleden sprak ik al eens met mijn vader en hij vertelde me dat Kaira nu wel heel oud begon te worden. Ze begon steeds vaker in huis te plassen, zakte door haar pootjes, kon de bank of het bed niet meer opspringen en dat soort dingetjes.

Ongeveer twee en een halve week geleden belde hij mij dat het echt niet goed met haar ging en dat ze niet meer op wilde staan uit haar mand en dat ze vermoedelijk een hersens bloeiding gehad zou hebben. Hij heeft haar toen mee genomen naar de dierenarts waar ze uiteindelijk is in geslapen....

Zo ontzettend moeilijk. Niet alleen voor mij, maar ook voor mijn vader die de hele tijd bij haar is gebleven! Ik weet niet of ik dat aangekunt zou hebben. Op 1 augustus is Kaira gecremeerd en mijn vader gaat haar as uitstrooien bij mijn moeder haar graf.

Het is beter voor Kaira, het is goed zo. We hebben nooit haar echte leeftijd geweten en konden alleen maar schatten. We geloven dat zij zo een 15-16 jaar is geworden, waarvan ze 10 mooie jaren bij ons is geweest!