Nog steeds geen nieuws.....

Helaas heb ik nog steeds niets gehoord van het consulaat. In de laatste email die ik heb ontvangen stond dat ik hun website in de gaten moest houden, omdat ze op toestemming zitten te wachten om wat nieuws naar buiten te brengen. Ik geloof dat ik die website een kleine 100 keer per dag bekijk, maar helaas zonder verandering.

Gisteren was er wel een kleine verandering op de webiste. Ik was gelijk enthousiast, totdat ik zag dat het maar om een regel ging waarin gemeldt werd dat er nog steeds geen nieuws is. Balen!!!

Afgelopen week ben ik ook weer eens in de prijzen gevallen met griep. Ik heb me zowaar ook maar een keer ziek gemeld. Ik kan me de laatste keer niet heugen dat ik me ziek heb gemeld, dus waarom ook een keer niet. Ik voel me nu wel al stukken beter, nog niet optimaal, maar het kan er weer mee door.

Mijn collega stuurde me vandaag nog een mailtje door van UPS SLC. Ik heb ze onlangs gemailed met gang van zaken over mijn visum en dat ik niet weet wanneer ik eventueel aan de slag zou kunnen, mocht de overplaatsing inderdaad door kunnen gaan. Zij vroegen zich nu ook af of er al wat nieuws bekend was, maar helaas krijgen zij hetzelfde antwoordt als iedereen; nog steeds afwachten.......

Wachten, wachten en nog eens wachten....

Vanmorgen kon ik niet langer wachten en heb ik voor de tweede maal een mailtje gestuurd naar het Amerikaanse consulaat in Amsterdam. Een week of 2-3 geleden had ik ze ook al gemailed met de vraag of ze enig idee hadden hoe lang het kan duren, voordat ons papierwerk is goed gekeurd in Duitsland. Ik kreeg een hele korte mail terug waarin mijn vraag eigenlijk niet beantwoordt werd, maar waarin alleen werd gezegd dat ze contact met mij op zouden nemen, zodra mijn papierwerk terug zou zijn ontvangen in Amsterdam.

Ik verwachtte vandaag dus eigenlijk wel het zelfde antwoord. Ik kreeg zo goed als hetzelfde antwoordt. Ze begrepen wel dat ik opnieuw de vraag heb gesteld, aangezien het toch al bijna een maand geleden is dat mijn afspraak werd afgezegd. Buiten het standaard antwoordt stond er ook in de mail dat ze hopen deze week toestemming te krijgen om wat nieuws te plaatsen op hun website. Naar mijn idee betekent dit dat ze dus wel degelijk iets weten, maar dat ze nog geen toestemming hebben om dit naar buiten te brengen. Helaas......het enige wat we op dit moment kunnen doen is nog steeds afwachten.

Danny daarentegen, heeft het prima naar zijn zin in Amerika. Hij vind het 10 x niets dat we nog steeds gescheiden zijn, maar daarbuiten gaat alles de goede kant op.

Hij is druk bezig met het zoeken van een baan. Hij heeft ook al een appartementje op het oog. Hij stuurt 2 a 3 keer per dag een mailtje van alles wat hij doet en mee maakt en daarbuiten hebben we ook regelmatig contact via de MSN. Zo zie je maar weer dat de technologie van tegenwoordig een heleboel dingen toch wel weer makkelijker maken. Zo heb ik het appartementje al op video's gezien die hij genomen heeft, dus dat is erg leuk. Leuker zou zijn als ik daar zelf was om te oordelen, maar dat komt allemaal wel.

Hij heeft ook de nodige verjaardagen al achter de rug, waaronder de verjaardag van zijn neefje en zijn zus. Ze zijn toen met z'n allen gezellig gaan bowlen.

Kort na aankomst in Amerika heeft hij trouwens een 'verlaat huwelijks cadeau' gekregen van zijn moeder. Zij was in het bezit van een hele mooie Chrysler Sebring cabrio, waarvan zij graag wilde dat Danny deze zou hebben. Ze vond dat wij toch een goede auto nodig zouden hebben en aangezien zij zelf de auto maar weinig gebruikt wilde ze graag dat wij hem zouden hebben.

Gisteren hebben ze nog wat sneeuw gehad. Hij is vervolgens richting bergen gegaan om wat foto's te maken en deze kant op te sturen.

Als je de foto's dan krijgt is het toch wel balen dat we nog steeds geen idee hebben van wanneer ik die kant op zal kunnen.....

Eenzame valentijnsdag....

..... of toch niet helemaal??

Iedereen heeft natuurlijk wel mee gekregen dat het vandaag Valentijnsdag is. Valentijnsdag is een dag waarop geliefden elkaar extra aandacht geven met cadeautjes, bloemen of kaarten. Oorspronkelijk was Valentijnsdag bedoeld voor mensen die anoniem de liefde wilden verklaren aan iemand. Door middel van een anonieme kaart werd deze liefde dan bekend gemaakt.

Tegenwoordig wordt Valentijsdag nog steeds gevierd, maar steeds minder zoals het oorspronkelijk bedoeld was. Het liefst gaat men natuurlijk iets leuks doen met zijn of haar geliefde.

Zo had ik graag lekker uit eten willen gaan met Dan, maar iedereen weet inmiddels dat Dan aan de andere kant van de plas zit. Dat etentje zal dus een beetje moeilijk worden. Het is dan ook een beetje een eenzame Valentijnsdag.

Maar toen ik thuis kwam wachtte daar een hele leuke verrassing. Dan had mij al verteld dat er een pakketje onderweg was, maar ik had nog geen idee wat. Hij heeft mij een heel mooi juwelen doosje toegestuurd in de vorm van een hart met de volgende inscriptie:

Rebecca,
Through joy and through tears,
We've remained through the years.
You're my life, my love, my lady.
This heart is for you to keep your treasures.

In het juwelen doosje zat ook nog een mooie zilveren ketting met een medaillon in de vom van een hartje waar twee foto's in kunnen.

En dan te bedenken dat ik alleen maar een leuke kaart heb gestuurd.....

Staatscircus van Moskou

Vanavond zijn Taylor en ik samen naar het circus geweest. Ik had eerder deze week al reclameborden gezien hiervan, maar wist niet wanneer ze hier in de stad zouden zijn. Vanmorgen kwam ik er achter dat ze hier al vanaf gisteren zijn en ze morgen al weer zullen vertrekken. Dus besloot ik om vanavond Taylor op te halen.

Rond kwart voor zeven was ik bij haar, waarna we vertrokken zijn richting het Staatscircus van Moskou. Het was voor mij al heel wat jaren geleden sinds dat ik bij een circus ben geweest.

Bij binnenkomst hebben we gelijk wat te knabbelen gehaald en wat te drinken. Tien minuutjes nadat we plaats hadden genomen kwam er al een clown de tent in lopen diehet publiek al een beetje begon te vermaken. En zoals er aangegeven stond op het programma begon de show om 19.30 uur.

We hebben zo veel leuke dingen gezien vanavond. Het was echt fantastisch! Zo hebben we clowns voorbij zien komen en acrobaten en dames die aan trapezes hingen. Een vrouw die met wel 10 tot 1 hoelahoops een show aan het geven was. Bengaalse tijgers, paarden, het rad des doods en nog veel meer.

De Bengaalse tijgers

De vrouw met de hoelahoops

Taylor met een suikerspin

Een paar keer hebben wij ons hart echt vast zitten houden, zeker bij het rad des doods, maar vooral ook bij de twee motor rijders die samen in een soort ronde kooi gingen rijden.

Zo rond tien uur was de show afgelopen en zijn we weer richting huis gegaan. Het was een hele leuke avond. Een avond die ik afgesloten heb met een lekker bakje soep. Toch weer een van de voordelen aan het thuis wonen bij mijn vader. En zo was er weer een dag voorbij.

Opnieuw verhuizen

Toen ons huis op 15 januari verkocht zou gaan worden hebben wij ervoor gezorgd dat we het weekend er voor het huis al helemaal leeg hadden gehaald.

In dat weekend hebben wij onze intrek genomen in een klein 3 kamer appartementje. Dit appartementje was van de vriend van mijn nichtje. Aangezien zij samen woonden, hadden zij aangeboden, dat wij voor zo lang gebruik mochten maken van dit appartement, zodat we toch ons eigen plekje zouden hebben.

Maar, een week nadat wij onze intrek hadden genomen gingen mijn nichtje en haar vriend uit elkaar, waardoor wij genoodzaakt waren om het appartement te verlaten. Mijn nichtje bood gelijk aan dat we wel bij haar in konden trekken. Dat hebben we dan ook gedaan, aangezien Dan diezelfde week nog zou vertrekken, dus op deze manier was het voor zowel mijzelf als mijn nichtje eigenlijk wel gezellig.

Mijn nichtje was op dit moment druk bezig om de nodige akkoorden te verkrijgen voor een woning ruil. Toen dit er zo goed als officieel door heen was, zijn we dan ook verhuisd naar haar nieuwe woning. Hier woont zij inmiddels dan al weer een kleine 2 weken.

Afgelopen weekend is mijn broer op zichzelf gegaan. Hij heeft de woonboot betrokken, waar wij eigenlijk in de eerste instantie in zouden gaan. Hij was wel toe aan een eigen plek en deze boot is wat dat betreft een ideaal iets.

Zo komt het dan ook dat ik vanavond voor de 4de keer mijn spullen bij elkaar zal zoeken en terug zal verhuizen naar mijn vader, waar ik voor mijn laatste periode in Nederland zal verblijven. Niet omdat het niet gezellig zou zijn bij mijn nichtje, niets is minder waar. En als ik zou willen zou ik bij haar mogen blijven tot aan mijn vertrek. Mijn vader had eigenlijk al bij de verkoop van ons huis aangegeven dat we wel bij hem terecht konden, maar toen was de ruimte er gewoon niet. En nu is mijn broer op zichzelf gegaan en zit Dan inmiddels in Amerika, dus is de ruimte er nu wel. Bovendien heeft het wel wat om weer thuis te zijn........

Zucht.......

Vandaag had de grote dag moeten zijn. Vandaag zou ik mijn visum toegewezen moeten hebben gekregen. Er natuurlijk vanuit gaand dat het laatste stukje papierwerk in orde zou zijn. Helaas mocht het, zoals ik eerder heb geschreven niet zo wezen.

Ik baal nog steeds verschrikkelijk. Dan baalt nog steeds verschrikkelijk, maar er zit helaas niets anders op dan afwachten. Leuk is anders, maar ja....

Gelukkig heb ik wel een goed gesprek met mijn manager gehad. Ik moet in princiepe per de eerste van de maand mijn opzeg termijn in dienen. Dan zou einde van diezelfde maand mijn laatste werkdag zijn. Het was dan ook de bedoeling dat ik deze week mijn opzeg termijn in zou gaan dienen. Doordat mijn visum nu is uitgesteld en niemand weet voor hoe lang, zou ik in princiepe mijn opzeg termijn niet in kunnen dienen.

Mijn manager heeft het nu zo weten te regelen dat ik alsnog mijn opzeg termijn in heb kunnen dienen vandaag. Mocht ik deze maand nog iets horen van het consulaat en een nieuwe afspraak krijgen, dan is eind februari mijn laatste werkdag. Mocht ik nu niets horen van het consulaat, dan zal mijn opzeg termijn telkens met een week verlengd gaan worden. Op deze manier hoef ik niet bang te zijn dat ik straks mijn visum heb, maar dat ik nog verplicht ben om een maand te werken, vanwege mijn opzeg termijn. Heel mooi geregeld dus.

Ik ben deze week ook een beetje met mijzelf in gevecht. Ik heb altijd geroepen dat twee van onze katten hoe dan ook mee moeten naar Amerika. Maar nu het toch dichter bij aan het komen is begin ik hieraan te twijfelen.

Je neemt uiteraard geen beesten om ze weg te moeten doen, maar ik vraag me af wat nu eigenlijk het beste is voor de katten zelf. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om ze 19 uur lang in een kooitje op te moeten sluiten en vervolgens een aantal keer te moeten verhuizen. Katten hechten zich tenslotte niet aan mensen maar aan de leefomgeving. Een van de katten is ook ontzettend schuw en ik ben bang dat hij na zo een vliegreis alleen nog maar schuwer wordt.

Nu ben ik in contact met een stelletje dat een van onze andere katten heeft over genomen en zij willen er graag nog een tweede kat bij. Ik weet zeker dat hij daar heel goed zal zitten. Toch vind ik het verschrikkelijk moeilijk om deze beslissing te moeten nemen. Zoals ik al zei, je neemt tenslotte geen dieren om ze weg te moeten doen. Ik ben er nog niet helemaal over uit.........