Wanneer worden wij beter??

As ik naar het afgelopen jaar kijk, vanaf het moment dat Noah ziek werd en in het ziekenhuis terecht kwam, tot op de laatste dag van het jaar, dan hebben we wel heel veel dokters bezoekjes gehad. Ik hoop niet dat de eerste dagen van het jaar een voorbode zullen zijn van het aankomende jaar, want ik begin me nu toch echt wel af te vragen wanneer wij nu eigenlijk, zoals ze hier zeggen, een ‘break’ krijgen.

Allereerst was Skyler op de laatste dag van 2011 bij de dokter geweest waarbij er bij hem strep was geconstateerd. Met antibiotica werd dat gelukkig wel snel beter, maar we vermoedden dat ook hij, net als Noah allergisch is voor amoxicillin. Hij begon dezelde ‘hyves’ te vertonen als Noah, dus na 5 dagen kuur zijn we daar mee gestopt. Gelukkig ging het op dat moment al een stuk beter.

Helaas begonnen na een paar dagen beide jongens weer aan de diarree te gaan, maar daar buiten waren ze niet echt ziek, tot afgelopen weekend toen Skyler ook over buikpijn begon te klagen. We hebben beide jongens zoveel mogelijk laten drinken en als ze niet wilden eten, dan forceerden we dat niet.

Zondag ochtend bij het opstaan voelde ik mezelf al niet echt lekker. Ik was een beetje duizelig en misselijk en prompt krijg ik van Dan een smsje dat hij zich ook niet al te lekker voelde. Hij moest die ochtend vroeg werken en begon zich steeds slechter te voelen. Aan het einde van de middag klaagde ook hij over een buik die van slag was, en het zou op dat moment niet lang meer duren voordat ik me voor de eerste keer die dag helemaal leeg zou spugen. Ik ben de hele nacht aan het spugen geweest, tot maandag ochtend vroeg.

De diarree van de jongens was inmiddels wat afgenomen, en ik begon me weer iets beter te voelen en bij Dan heeft het uiteindelijk niet door gezet. Dinsdag ben ik dus weer gewoon naar werk gegaan, maar hoe later het werd in de dag des te slechter ik me ging voelen. Dan had me al eerder gebeld die dag om te zeggen dat ook de jongens weer niet lekker waren en dat het erop leek dat Noah een goede luier uitslag had. We hebben de jongens dan ook gelijk maar even naar de dokter gebracht. Ik begon eerlijk gezegd bang te worden, dat we te vroeg waren gestopt met de antibiotica bij Skyler en dat we nu allemaal strep hadden.

De jongens hebben allebei negatief getest voor strep en de dokter gaf aan dat ze onze symptomen de afgelopen week heel veel gezien heeft. We hebben een creme gekregen voor de luier uitslag, maar verder geen medicijnen, omdat we het gewoon uit zullen moeten zitten. We hebben toen snel een broodje gehaald bij de Subway en zijn weer naar huis gegaan.

Ik had het broodje nog geen half uur op en ik begon me weer ontzettend misselijk te voelen. Ik heb van dinsdag avond tot woensdag ochtend vroeg alleen maar weer gespuugd en gespuugd. Ik heb me in een lange tijd niet zo beroerd gevoeld, buiten de miskraam, maar dat was anders. Woensdag overdag heb ik zo goed als slapen door gebracht en ‘s avonds heb ik als een vaatdoek op de bank gehangen. Dan was verschrikkelijk lief, want hij heeft zowel mij verzorgd, als iedere luier van de jongens verschoond en alle traantjes weg gekust. Vandaag voel ik me al een stuk beter, hoewel nog wel erg moe. Niet te geloven dat je van een paar dagen ziek zo moe kunt worden.

Ondanks dat we dit jaar nog weinig sneeuw hebben gehad, ben ik toe aan de lente. Ik wil lekker buiten in het zonnetje kunnen zitten, mijn ramen en deuren open hebben en het hele huis lekker door laten luchten. Misschien een grote voorjaars schoonmaak houden, maar vooral ben ik toe aan geen ziektes….