Afscheid nemen blijft moeilijk

Hoe vaak ik het ook doe, het wordt niet gemakkelijker. Afscheid nemen is iets waar ik nooit naar uit kijk en zo ook niet vanmorgen. Na al zo veel keer afscheid te hebben genomen denk je toch dat het eens wel een makkelijker wordt, maar ik denk dat dat nooit zal gebeuren.

Mijn vader had gisteren al aangegeven dat hij liever had dat we met zijn tweeën naar het vliegveld zouden gaan, omdat het dan misschien niet zo zwaar zou vallen. We dachten beide dat het dan misschien iets makkelijker zou zijn voor allemaal. We waren bang dat als Skyler zou gaan huilen, dat we allemaal zouden gaan huilen.

Na vanmorgen de laatste spullen te hebben ingepakt en nog een bakje koffie te hebben gedronken, heeft hij dan ook afscheid genomen van de jongens. Ik denk dat het inderdaad wel een goed idee was om het zo te doen,  want Skyler dacht geloof ik dat opa met mij mee ging naar werk. Na het afscheid zijn we dan met zijn tweeën naar het vliegveld gereden.

Gisteren hadden we al online ingecheckt en zijn instapkaarten uitgeprint, omdat er de laatste keer een ontzettend lange rij stond voor het inchecken en de tassen controle. Vandaag konden we zo door lopen om zijn koffer af te gooien en was hij al binnen 5 minuten door de controle heen. Vanaf dat punt mag ik natuurlijk niet meer mee, dus toen hij aan de andere kant stond, kreeg ik het eerlijk gezegd best moeilijk. Het afscheid nemen blijft moeilijk!

Vlak voordat hij de lucht in ging belde hij nog even dat hij aan boord was, vervolgens belde hij ongeveer 3 uur later van Detroit, waar hij moest overstappen op zijn vlucht naar Schiphol. En zojuist kijk ik naar zijn vlucht en is hij, als de gegevens kloppen, gewoon een uur eerder in NL aangekomen. Mijn broertje Christiaan, zou hem ophalen van het vliegveld, dus ik hoop wel dat hij daar inmiddels al is gearriveerd, zodat mijn vader niet al te lang hoeft te wachten.

Nadat ik mijn vader naar het vliegveld heb gebracht, ben ik gewoon naar werk gegaan. Bij thuiskomst was het eerste dat Skyler aan mij vroeg, waar opa was. Hij heeft een paar keer om hem gevraagd vanavond en was erg huilerig. Volgens mij snapte hij heel goed dat opa weer weg was. Toen ik Noah vervolgens naar bed ging brengen, kwam Skyler mij nog even vertellen dat opa ook Noah nog een kusje moest geven en toen keek hij even naar buiten of opa misschien voor de deur stond te roken, maar toen hij hem niet zag draaide hij zich om en toen realiseerde hij zich toch echt dat opa weer naar huis is.

Nog een paar maandjes, dan is hij hopelijk al weer hier! Wij gaan in ieder geval alvast af tellen!