woensdag, december 01, 2010

1 maand

Het is alweer 1 December. Dat houdt in dat we aan de laatste maand van het jaar begonnen zijn en dat de kerst al weer bijna voor de deur staat. Het houdt ook in dat Noah al weer 1 maand oud is. Niet te geloven, 1 maand! De tijd gaat super snel voorbij.

In die ene maand is er natuurlijk veel gebeurd. Mijn vader was hier bij ons en helaas is hij inmiddels ook al weer vertrokken. We hebben ontzettend genoten van zijn bezoek, ondanks dat we niet al te veel dingen hebben kunnen doen. Met een nieuwe baby ben je best aan huis gebonden, omdat zo een kleintje regelmatig moet eten. Noah eet ongeveer om de 3 uur, hoewel hij de laatste dagen wat langer tussen zijn voedingen laat zitten.

Ondanks dat we niet heel veel weg zijn geweest hebben we dus wel genoten van het bezoek van mijn vader en hij heeft zelf ook ontzettend genoten. Natuurlijk was het voor hem geweldig om hier te zijn tijdens de geboorte van zijn kleinzoon, maar het was voor misschien nog wel leuker om zoveel tijd met Skyler door te kunnen brengen. Skyler is natuurlijk een stuk gegroeid sinds zijn laatste bezoek en hij loopt en babbelt er erg op los. Skyler zelf heeft ook heel erg genoten van zijn opa! Zo erg zelfs dat hij regelmatig liever bij opa zat dan bij papa of mama. Dat was voor mij ook wel erg fijn om te zien. Ondanks dat we mijn vader ieder weekend op de computer spreken via Skype, wisten we toch niet hoe Skyler zou reageren als opa hier in het echt zou zijn. Maar gelukkig was het voor Skyler ook een geweldige ervaring!
Tijdens zijn bezoek is mijn vader met Dan naar de bioscoop geweest. Ze hebben de nieuwe Jackass film gekeken en hebben zich prima vermaakt. Uiteraard zijn we ook nog een paar keer wezen shoppen. Als er iets is wat mijn vader goed kan dan is het shoppen. Bovendien is het voor hem wel aantrekkelijk ook om bepaalde dingen hier te kopen in plaats van in Nederland vanwege de omreken koers. Een van die keren shoppen was op "Black Friday". Black Friday wordt ook wel beschouwd als het begin van het seizoen voor kerstinkopen. Om de mensen naar de winkels te trekken, adverteren veel winkels met speciale aanbiedingen. Sommige winkels gaan om 00.01 uur open en sommige om 03.00 uur. Er staan vaak ontzettend lange rijen mensen, die soms al een paar dagen voor de deur zitten te wachten.

Mindy en ik hebben geprobeerd om uit te leggen hoe druk het is in de winkels en wat een gekte er kan ontstaan, maar ondanks dat wilde mijn vader Black Friday toch een keer mee maken. (Ook wel begrijpelijk natuurlijk, je moet alles een keer geprobeerd hebben) We hadden begrepen dat alle aanbiedingen bij Walmart al om 00.01 uur vrij gegeven zouden worden en gezien het feit dat ik Noah natuurlijk moest voeden besloten we dat dit voor ons de beste tijd was. Het begon al op de parkeerplaats waar het bijna onmogelijk was om een parkeerplek te vinden, hier gaf mijn vader al aan het nog nooit zo druk gezien te hebben. Bij binnenkomst in de winkel keer hij helemaal zijn ogen uit! Zo erg zelfs dat hij na 5 minuten binnen aangaf dat het allemaal wel erg overwelmend was. De beste deals waren al snel weg, maar ondanks dat vonden we toch een paar leuke dingen. We hadden alleen geen idee waar we in de rij moesten gaan staan, zo belachelijk lang waren ze. Uiteindelijk hebben we toch een rij gevonden en zijn daar in gaan staan. Na 10 minuten in de rij en geen stap verder te zijn gekomen, zei mijn vader dat dit het niet waard was voor hem en zo hebben we onze spullen neergelegd en zijn we lekker naar huis gegaan.

Helaas zijn de 4 weken dat hij hier was voorbij gevlogen en stond afgelopen zaterdag het afscheid al weer voor de deur. Afscheid nemen blijft altijd moeilijk, maar om de een of andere reden leek het nu zwaarder te vallen. Misschien kwam dat ook wel door te zien hoeveel mijn vader van zijn kleinkinderen heeft genoten! Gelukkig zijn we inmiddels al weer aan het aftellen naar zijn volgende bezoek. Dit zal al over 5 maandjes zijn, aangezien hij zijn verjaardag hier door wil brengen en mijn verjaardag 2 weken later.

In de afgelopen maand zijn we ook met Noah al weer terug geweest op controle bij de kinderarts. Eerst 2 dagen na ons uitslag uit het ziekenhuis. Dit in verband met zijn bloedsuiker spiegel, omdat hij best zwaar was bij de geboorte. Vervolgens moesten we op het standaard controle komen, twee weken na zijn geboorte. Er werd ons verteld dat hij er heel erg gezond uit ziet en dat hij goed aan was gekomen. Zo goed zelfs dat meneertje al in de 90% zat op de groeichart. Er bleek alleen iets mis te zijn met zijn oogjes, het was waarschijnlijk niets ernstigs, maar de kinderarts raadde dan ook aan om een afspraak te maken met een oogarts.

Zo gezegd zo gedaan. Ik heb die middag gelijk gebeld voor een afspraak en we moesten gelijk op donderdag op de eerst beschikbare afspraak komen. Normaal gesproken is Dan de persoon die in de stress schiet van dit soort dingen, nu maakte ik me er zelf best druk om. Als het niets ernstigs zou zijn, waarom moesten we ons dan op de eerst beschikbare afspraak melden? Gelukkig bleek dit alleen uit voorzorg te zijn. Noah blijkt kleine cystes te hebben achter zijn pupillen. Het schijnt wel vaker voor te komen en daar zijn ze liever op tijd bij. In Noah zijn geval zijn ze erg klein en doen ze er op het moment niets aan. We moeten over en half jaartje terug komen. De oogarts gaat dan opnieuw zijn oogjes onderzoeken. Als de cystes niet zijn gegroeid, of in het beste geval zelfs zijn verdwenen, dan houdt het daarbij op, maar als ze zijn gegroeid, dan is er een grote kans dat hij geopereerd moet worden aan zijn oogjes. Gelukkig komt dit niet veel voor, dus we gaan dan ook maar hopen dat Noah ook niet geopereerd moet worden.

Verder mogen we niet klagen. Het is een heerlijk mannetje dat vooral overdag erg content blijkt te zijn. Alleen 's avonds heeft hij last van een huiluurtje. Dat is vooral voor mijzelf best vermoeiend, omdat ik hem 's nachts ook moet voeden, maar het hoort er allemaal bij. Gelukkig probeert Dan zoveel mogelijk te helpen en daar ben ik ook wel erg blij mee.

Skyler geniet ook van zijn broertje. Hoe raar hij het in het ziekenhuis vond, des te leuker vind hij het nu. Hij wil Noah vaak vast houden en geeft hem dan kusjes. Of als Noah zijn speentje laat vallen, dan stopt Skyler hem terug in zijn mond. Ook komt hij regelmatig bij me zitten als ik Noah aan het voeden ben en dan wrijft hij zachtjes over Noah zijn hoofdje heen. We merken wel aan Skyler dat hij grenzen aan het uit proberen is sinds dat Noah geboren is, maar ook dat hoort er allemaal bij.
Zoals ik al zei, we mogen echt niet klagen. We hebben 2 heerlijke, gezonde jongens! Wat willen we nog meer?

3 opmerkingen:

tamsie zei

Wat willen we nog meer? Ik denk niks he,Je heb twee heelijke jongens! Ik zie je pa ook nog wel emigreren. Naar jullie toe.

Anja zei

Wat een rijkdom hè, geniet er maar van!!
Jammer dat je vader weer weg is maar fijn dat jullie allemaal zo genoten hebben.

Becs zei

Hahaha Tams, dat zie ik niet gebeuren hoor ;)