Eerste week

Mijn eerste week werken zit er al weer op. Jeetje wat is dat tegen gevallen zeg! Het was behoorlijk zwaar om mijn kleine ventje achter te moeten laten. Niet alleen mijn kleine ventje, ook mijn andere ventje.

Op werk was het ook super druk, dus ik ben gelijk met mijn neus in de boter gevallen. Iets waar ik niet naar uit keek, maar goed, ik kan natuurlijk niet verwachten dat alles stil staat tijdens mijn 6 weken zwangerschaps verlof. De klant en mijn supervisor waren allebei erg blij met mijn terugkomst, maar gelukkig ook wel vol begrip. Beiden gaven gelijk aan dat als ik naar huis toe wilde, dat ik dat dan vooral moest doen. Ik ben niet naar huis gegaan, ik denk dat ik het dan voor mezelf alleen maar moeilijker had gemaakt.

Gelukkig was het ook niet nodig dat ik naar huis ging, want Dan had alles prima onder controle. Ik had ook niet anders verwacht natuurlijk. Dan belde me ook regelmatig met een update en ik kreeg leuke foto's toegestuurd. Zo werd mijn week toch nog iets makkelijker.

Skyler moest wel even wennen aan het idee dat mama weer naar werk was. 's Ochtends bij het opstaan liep hij de slaapkamer in en riep dan: "mam". Dan keek hij Dan verbaasd aan en vroeg waar ik was. Dat heeft hij eigenlijk de hele week wel gedaan en dit weekend was natuurlijk hetzelfde liedje en dus was het een leuke verrassing voor hem om te zien dat ik wel thuis was. Nu ben ik alleen wel benieuwd hoe hij deze week weer gaat reageren.

Aankomende week is gelukkig een "korte" week. Vrijdag zijn we vrij vanwege kerst en woensdag zijn we uitgenodigd door onze klant voor een kerstfeestje. Die dag werken we maar 3 uurtjes en dan hebben we het feestje en daarna mogen we naar huis en krijgen we gewoon door betaald.

Ik was wel erg blij dat het weekend aan was gebroken en dat zal ik volgend weekend ook wel zijn denk ik. Ik moet natuurlijk nog in de routine komen van mijn werk en het vroege opstaan en het feit dat Noah 's nachts nog gevoed moet worden. Ik was dan ook super moe en erg blij dat op zaterdag mijn wekker niet afliep.

Het weekend hebben we lekker rustig aan gedaan en genoten van het feit dat er geen wekker afliep. Zaterdag avond heeft Dan ons alledrie als verrassing mee genomen naar "Christmas Utah". Dit is een straat vol met kerstlichtjes die gesynchroniseerd zijn op kerstmuziek. Het was een ontzettend leuk gezicht en Skyler heeft genoten van alle lampjes! Hij begon maar zo te huilen toen we naar huis gingen.

Vandaag zijn we niet eens weg geweest. We hebben lekker rustig uitgeslapen en zijn de rest van de dag lekker lui geweest. Ach dat mag ook wel eens gebeuren toch?

Kleine jongens worden groot!

Kleine jongens worden groot, dat geldt zeker voor onze kleine mannen! Noah is inmiddels al weer anderhalve maand oud en ons mannetje groeit als kool. Hij groeit zelfs zo hard dat hij al twee luier maten uit is gegroeid. Hij heeft twee heerlijke kinnetjes en lekkere dikke wangen. Zijn buikje is ook aardig rond. Hij is onze kleine Boedha!En dan hebben we natuurlijk Skyler! Als iemand ineens groot lijkt te worden dan is het Skyler wel. Om te beginnen is hij natuurlijk een geweldig grote broer. Als Noah huilt komt hij snel aanlopen en geeft hij hem een aai over zijn bolletje. Of hij zoekt zijn speentje op en propt die snel in zijn mond. Hij helpt me zelfs met het kloppen op Noah zijn rug om hem een boertje te laten doen.

Maar waaruit blijkt dat hij echt groot aan het worden is, is dat hij steeds zelfstandiger wordt. Hij heeft zijn eigen willetje en laat tegenwoordig ook echt zijn eigen mening door schemeren. Als hij het ergens niet mee eens is dan laat hij dat snel weten.

Over zelfstandig gesproken, onze kleine grote man heeft van de week voor het eerst op het potje geplast! Hij had vorige week in bad staan plassen. In de eerste instantie ging dat geheel per ongeluk, maar toen hij door had wat hij aan het doen was, vond hij het heel erg grappig. Zodoende besloten we om een potje voor hem te kopen.

De eerste keer op het potje vond hij 10x niets, hij leek het eng te vinden en begon te huilen. We wilden hem natuurlijk niet bang maken voor het potje en hebben hem er snel weer af gehaald. Later hebben we het nog een paar keer geprobeerd. Hij wilde er wel op gaan zitten, maar vond het niet echt al te boeiend. 's Avonds voor het naar bed gaan heb ik aan hem gevraagd of hij wilde proberen om te plassen en hij rende gelijk naar de badkamer toe. Ik heb snel zijn luier afgedaan en hij ging zitten. Hij zat maar net aan en hij deed zowaar een klein plasje op het potje! Ik heb er een "big deal" van gemaakt en heb heel hard voor hem staan juichen en klappen en hij begon gelijk te stralen! Hij probeerde ook gelijk om nog wat te plassen. Ook kreeg hij een groot applaus van zichzelf.

Nu iedere keer bij het verschonen van zijn luier vragen we aan hem of hij moet plassen en geven hem de keuze of hij op het potje wil. Vaak wil hij wel, soms wil hij niet. Als hij wil dan plast hij ook meestal wel, gevolgd door een groot applaus. Vanmorgen vroeg Dan ook aan hem of hij wilde plassen, maar hij wilde niet. Tijdens het klaarmaken van het bad zat Skyler op de grond en terwijl Dan zih omdraaid zit meneertje op de grond te plassen. Ongelukjes zullen ons genoeg tegemoet komen de aankomende tijd, maar het begin is er. Zoals ik al zei, kleine jongens worden groot!

Hij staat weer!

In Nederland heeft men vandaag pakjes avond gevierd. De goede Sint gaat immers weer terug naar Spanje. Wij hebben niets aan pakjesavond gedaan, maar ik heb uiteraard wel leuke herinneringen aan vroeger.

Zo kan ik me heel goed herinneren hoe ik uitvond dat die goede oude man niet bestond. Ik had al een klein vermoedde en liep de waskamer in. Wij hadden nog een ouderwetse centrifuge staan en om de een of andere reden opende ik de klep en zag daar al het lekkers dat wij ieder ochtend in onze schoenen vonden. Mijn grote broer Daniël probeerde me nog tegen te houden, maar helaas was het te laat.

Ook kan ik me herinneren wanneer mijn kleine broer Christiaan ons vertelde dat hij al 2 jaar niet meer in de Sint geloofde, maar dat hij niets wilde zeggen, omdat hij bang was dat we dan geen cadeautjes meer zouden krijgen! Of de keren dat hij vol bleef houden dat hij niet bang was van zwarte piet, maar zodra er op de deur gebonkt werd wist hij niet hoe snel hij bij papa of mama moest gaan zitten! Leuk al die herinneringen.

Zo kijk ik uit naar al de herinneringen die we met Skyler en Noah gaan maken en de kerstman. De kerstman is hier de persoon die de cadeautjes bij de kinderen komt brengen. Dit jaar zal Skyler er nog niet veel van mee krijgen wat de kerstman betreft. Hij zal zich prima vermaken met het openen van cadeautjes en het zal erg leuk zijn om zijn gezichtje te zien stralen, maar volgend jaar zal hij denk ik pas echt iets van de kerstman begrijpen.

De kerstman moet natuurlijk wel een mooie plek hebben om zijn cadeautjes af te leveren en dus hebben we vanavond de kerstboom weer te voorschijn gehaald. Ik wilde in de eerste instantie een nieuwe, wat grotere boom kopen, maar Dan vond onze huidige boom nog wel goed. Eigenlijk had hij ook wel gelijk en nu hij staat ben ik er ook wel weer blij mee. Hij is niet al te groot, maar ook niet ontzettend klein. Eigenlijk is het wel een leuk formaat voor in de woonkamer.

Skyler heeft ook leuk geholpen met het versieren van de boom, op zijn manier dan. Hij probeerde alle ballen op de takken te verzamelen. We hebben ze stiekem iedere keer moeten verplaatsen. Er kwamen heel wat "wow" en "oh" en "ahs" aan te pas. Vooral bij het aanzetten van alle lampjes!

De kerstman heeft dit jaar al een vervroegd bezoekje afgelegd bij ons thuis. Ik wilde al een tijdje een "Kindle" hebben. Dit is een apparaat dat digitale boeken kan weergeven op electronisch papier, door middel van digitale inkt. Afgelopen vrijdag werd er een voor mij afgeleverd en ik ben er ontzettend blij mee. Ik lees graag voordat ik ga slapen en dat wordt door de Kindle wel heel makkelijk gemaakt. Ik kan er nu lekker bij gaan liggen en hoef me niet druk te maken om het feit dat het boek zo zwaar is. Op dit moment hebben we nog 18 dagen, 23 uur en 12 minuten te gaan tot de kerst, maar ik ben al verwend met mijn cadeau.

Nog maar 18 dagen en dan is het gewoon al kerst! Dat betekent ook dat het einde van het jaar al weer voor de deur staat en dat we al bijna in 2011 zitten. Wat gaat de tijd toch super snel voor bij!

De tijd gaat zo snel voorbij dat ik volgende week ook al weer aan het werk moet. Ik zie er eerlijk gezegd best wel een beetje tegen op. Ik vermaak me op het moment prima zo met mijn mannen thuis. Bovendien zijn we nog in een ritme aan het komen met Noah. Maar ach, als ik eenmaal aan de slag ben dan is het al snel alsof ik nooit geen verlof heb gehad. Bovendien zijn de kleine mannen lekker bij papa overdag, dus wat dat betreft hebben we het toch wel prima voor elkaar!

1 maand

Het is alweer 1 December. Dat houdt in dat we aan de laatste maand van het jaar begonnen zijn en dat de kerst al weer bijna voor de deur staat. Het houdt ook in dat Noah al weer 1 maand oud is. Niet te geloven, 1 maand! De tijd gaat super snel voorbij.

In die ene maand is er natuurlijk veel gebeurd. Mijn vader was hier bij ons en helaas is hij inmiddels ook al weer vertrokken. We hebben ontzettend genoten van zijn bezoek, ondanks dat we niet al te veel dingen hebben kunnen doen. Met een nieuwe baby ben je best aan huis gebonden, omdat zo een kleintje regelmatig moet eten. Noah eet ongeveer om de 3 uur, hoewel hij de laatste dagen wat langer tussen zijn voedingen laat zitten.

Ondanks dat we niet heel veel weg zijn geweest hebben we dus wel genoten van het bezoek van mijn vader en hij heeft zelf ook ontzettend genoten. Natuurlijk was het voor hem geweldig om hier te zijn tijdens de geboorte van zijn kleinzoon, maar het was voor misschien nog wel leuker om zoveel tijd met Skyler door te kunnen brengen. Skyler is natuurlijk een stuk gegroeid sinds zijn laatste bezoek en hij loopt en babbelt er erg op los. Skyler zelf heeft ook heel erg genoten van zijn opa! Zo erg zelfs dat hij regelmatig liever bij opa zat dan bij papa of mama. Dat was voor mij ook wel erg fijn om te zien. Ondanks dat we mijn vader ieder weekend op de computer spreken via Skype, wisten we toch niet hoe Skyler zou reageren als opa hier in het echt zou zijn. Maar gelukkig was het voor Skyler ook een geweldige ervaring!

Tijdens zijn bezoek is mijn vader met Dan naar de bioscoop geweest. Ze hebben de nieuwe Jackass film gekeken en hebben zich prima vermaakt. Uiteraard zijn we ook nog een paar keer wezen shoppen. Als er iets is wat mijn vader goed kan dan is het shoppen. Bovendien is het voor hem wel aantrekkelijk ook om bepaalde dingen hier te kopen in plaats van in Nederland vanwege de omreken koers. Een van die keren shoppen was op "Black Friday". Black Friday wordt ook wel beschouwd als het begin van het seizoen voor kerstinkopen. Om de mensen naar de winkels te trekken, adverteren veel winkels met speciale aanbiedingen. Sommige winkels gaan om 00.01 uur open en sommige om 03.00 uur. Er staan vaak ontzettend lange rijen mensen, die soms al een paar dagen voor de deur zitten te wachten.

Mindy en ik hebben geprobeerd om uit te leggen hoe druk het is in de winkels en wat een gekte er kan ontstaan, maar ondanks dat wilde mijn vader Black Friday toch een keer mee maken. (Ook wel begrijpelijk natuurlijk, je moet alles een keer geprobeerd hebben) We hadden begrepen dat alle aanbiedingen bij Walmart al om 00.01 uur vrij gegeven zouden worden en gezien het feit dat ik Noah natuurlijk moest voeden besloten we dat dit voor ons de beste tijd was. Het begon al op de parkeerplaats waar het bijna onmogelijk was om een parkeerplek te vinden, hier gaf mijn vader al aan het nog nooit zo druk gezien te hebben. Bij binnenkomst in de winkel keer hij helemaal zijn ogen uit! Zo erg zelfs dat hij na 5 minuten binnen aangaf dat het allemaal wel erg overwelmend was. De beste deals waren al snel weg, maar ondanks dat vonden we toch een paar leuke dingen. We hadden alleen geen idee waar we in de rij moesten gaan staan, zo belachelijk lang waren ze. Uiteindelijk hebben we toch een rij gevonden en zijn daar in gaan staan. Na 10 minuten in de rij en geen stap verder te zijn gekomen, zei mijn vader dat dit het niet waard was voor hem en zo hebben we onze spullen neergelegd en zijn we lekker naar huis gegaan.

Helaas zijn de 4 weken dat hij hier was voorbij gevlogen en stond afgelopen zaterdag het afscheid al weer voor de deur. Afscheid nemen blijft altijd moeilijk, maar om de een of andere reden leek het nu zwaarder te vallen. Misschien kwam dat ook wel door te zien hoeveel mijn vader van zijn kleinkinderen heeft genoten! Gelukkig zijn we inmiddels al weer aan het aftellen naar zijn volgende bezoek. Dit zal al over 5 maandjes zijn, aangezien hij zijn verjaardag hier door wil brengen en mijn verjaardag 2 weken later.

In de afgelopen maand zijn we ook met Noah al weer terug geweest op controle bij de kinderarts. Eerst 2 dagen na ons uitslag uit het ziekenhuis. Dit in verband met zijn bloedsuiker spiegel, omdat hij best zwaar was bij de geboorte. Vervolgens moesten we op het standaard controle komen, twee weken na zijn geboorte. Er werd ons verteld dat hij er heel erg gezond uit ziet en dat hij goed aan was gekomen. Zo goed zelfs dat meneertje al in de 90% zat op de groeichart. Er bleek alleen iets mis te zijn met zijn oogjes, het was waarschijnlijk niets ernstigs, maar de kinderarts raadde dan ook aan om een afspraak te maken met een oogarts.

Zo gezegd zo gedaan. Ik heb die middag gelijk gebeld voor een afspraak en we moesten gelijk op donderdag op de eerst beschikbare afspraak komen. Normaal gesproken is Dan de persoon die in de stress schiet van dit soort dingen, nu maakte ik me er zelf best druk om. Als het niets ernstigs zou zijn, waarom moesten we ons dan op de eerst beschikbare afspraak melden? Gelukkig bleek dit alleen uit voorzorg te zijn. Noah blijkt kleine cystes te hebben achter zijn pupillen. Het schijnt wel vaker voor te komen en daar zijn ze liever op tijd bij. In Noah zijn geval zijn ze erg klein en doen ze er op het moment niets aan. We moeten over en half jaartje terug komen. De oogarts gaat dan opnieuw zijn oogjes onderzoeken. Als de cystes niet zijn gegroeid, of in het beste geval zelfs zijn verdwenen, dan houdt het daarbij op, maar als ze zijn gegroeid, dan is er een grote kans dat hij geopereerd moet worden aan zijn oogjes. Gelukkig komt dit niet veel voor, dus we gaan dan ook maar hopen dat Noah ook niet geopereerd moet worden.

Verder mogen we niet klagen. Het is een heerlijk mannetje dat vooral overdag erg content blijkt te zijn. Alleen 's avonds heeft hij last van een huiluurtje. Dat is vooral voor mijzelf best vermoeiend, omdat ik hem 's nachts ook moet voeden, maar het hoort er allemaal bij. Gelukkig probeert Dan zoveel mogelijk te helpen en daar ben ik ook wel erg blij mee.

Skyler geniet ook van zijn broertje. Hoe raar hij het in het ziekenhuis vond, des te leuker vind hij het nu. Hij wil Noah vaak vast houden en geeft hem dan kusjes. Of als Noah zijn speentje laat vallen, dan stopt Skyler hem terug in zijn mond. Ook komt hij regelmatig bij me zitten als ik Noah aan het voeden ben en dan wrijft hij zachtjes over Noah zijn hoofdje heen. We merken wel aan Skyler dat hij grenzen aan het uit proberen is sinds dat Noah geboren is, maar ook dat hoort er allemaal bij.

Zoals ik al zei, we mogen echt niet klagen. We hebben 2 heerlijke, gezonde jongens! Wat willen we nog meer?