Haunted house

Iedereen is wel eens in een spookhuis geweest. Al dan niet op een kermis, dan misschien wel in een of ander pretpark. Ikzelf ben altijd wel van de partij om een spookhuis te bezoeken. Eng zijn ze eigenlijk niet. Je zit in een karretje, wordt door het huis rond gereden en voor je het weet sta je weer buiten en vraag je je af wat er nu eigenlijk zo eng was.

Vanavond zijn Dan en ik naar een echt spookhuis geweest! En ik kan je eerlijk vertellen, ik kan me niet herinneren dat ik eerder zo bang ben geweest!

Omdat dit mijn eerste Halloween in Amerika zal zijn, leek het Dan een leuk idee om een "haunted house" op te gaan zoeken. Ik wist niet zo heel goed wat ik me erbij voor moest stellen, maar het leek me allemaal wel leuk. Vanmorgen hebben wij dan ook op het internet bekeken welke van de vele haunted houses in Utah wij zouden gaan bezoeken. We hebben uiteindelijk gekozen voor Nightmare on 13th.

Ik heb me eerst rot gelachen om de filmpjes op de website. Hier kun je andere mensen in het huis bekijken die zich rotschrikken door het een of het ander. Ik dacht nog bij mijzelf dat het toch niet zo eng zou kunnen zijn, maar de waarheid is toch heel anders.

In dit huis zit je niet in een karretje, maar loop je zelf rond. Ze hadden hier van alles. Van Freddy Krueger tot Michael Myers, van het meisje uit The Ring tot de exorsist. Bij binnenkomst kwamen we in een soort theater waar Freddy Krueger uit een stoompijp hing en de mensen bang maakte. Vervolgens zei hij dat hij een film gevonden had, waarvan hij niet weet waar hij vandaan kwam. Plotseling gingen alle lichten uit en ging er een tv aan. De tv liet een stukje zien van the Ring, waarbij het meisje uit de put komt kruipen. Opnieuw vielen alle lichten uit en toen ze weer aan gingen stond daar plotseling het meisje buiten de tv! En niet een pop, maar een echt persoon. Geweldig hoe de hele zaal uit zijn dak ging!
En zo loop je door het hele huis. Niet wetend wat er zich om de volgende hoek bevind. Niet wetend of je door iets of iemand achtervolgd wordt, totdat men je ineens van achteren vast pakt. Ik ben tot 2 keer toe in het nauw gedreven door Michael Meyers,1 keer met een kettingzaag en 1 keer in een soort doolhof. Vervolgens ben ik ook nog eens achtervolgd door het meisje uit the ring. Vooral bij die laatste heb ik mijn longen uit mijn lijf gegild.

Wat het natuurlijk onwijs spannend maakte, was dat er mensen in het huis rond liepen, in plaats van poppen hier en daar die electronisch bestuurd worden. En niet zomaar mensen, met de make up leek het allemaal zo ontzettend echt. Ik vond het echt super gaaf! Zoals ik al zei, ik ben gewoon echt bang geweest! En dan te bedenken dat ik dit soort films juist geweldig vind. Ik kijk ze al zolang ik me kan herinneren. En als je eenmaal zelf in zo een "situatie" zit, is het wel even heel anders dan wanneer je op de bank hangt met een zak chips op schoot.

Dat doet me trouwens denken aan een leuk spelletje! Spelen met het geluid aan ;-)