Bijna vakantie en nieuw bezoek

Op zondag avond rond middernacht zou Dan zijn vader aan komen in SLC, samen met zijn zusje Taylor. Het was voor Dan al weer 8 jaar geleden dat hij zijn vader heeft gezien, maar voor zijn andere kinderen al veel langer dan dat. Ik wist nog niet helemaal zeker of ik mee zou gaan naar het vliegveld om hen te zien, want ik moest de volgende dag om 05.00 uur al weer op voor werk, maar uiteindelijk ben ik toch met hem mee gegaan. Fred en Taylor verblijven tijdens hun bezoek bij Chantal, dus zij was ook op het vliegveld met haar gezin. Onze kinderen lagen thuis gewoon te slapen, en mijn vader bleef bij hen, anders zouden ze de volgende dag niet te genieten zijn.

Dan en ik hebben eerst nog even snel wat laatste boodschappen gehaald, omdat hij op maandag alvast met Skyler en Noah naar Moon Lake zou gaan. Bij het weg rijden van de winkel kwam het vliegtuig, volgens de tracking site, net aan. Uiteindelijk hebben we nog bijna 3 kwartier staan wachten voordat we ze eindelijk zagen.

Dan schrok best van hoe zijn vader veranderd is. In acht jaar tijd is hij veel af gevallen en natuurlijk ook een stuk ouder geworden. Ik zie mijn vader ook ieder half jaar wel een beetje veranderen. Dus je kunt je voorstellen hoe iemand na 8 jaar veranderd kan zijn.

Zoals ik al schreef is Dan gisteren met de jongens naar Moon Lake vertokken, waar we deze week gaan kamperen. De jongens hadden er ontzettend veel zin in en konden niet wachten. Mijn vader en Khloé bleven thuis wachten op mij. Door mijn nieuwe baan, kon ik helaas op maandag en dinsdag geen vrij krijgen, omdat mijn directe collega al vrij was. Maar gelukkig kan ik vandaag wel iets eerder weg, zodat we niet verschrikkelijk laat pas aan zullen komen. Het is nog ruim 3 uur rijden, dus een beetje op tijd weg is dan wel fijn.

Onderweg kreeg Dan een telefoontje van workmans comp. Ik schreef al eerder dat Dan in Mei geopereerd is aan zijn knie, vanwege een gescheurde meniscus. Hij heeft hem op werk gescheurd en daardoor moest hij naar een speciaal aangewezen dokter, zodat die kon constateren of het inderdaad door zijn werkzaamheden kwam en dat zijn werkgever dan verantwoordelijk is voor alle medische kosten en verloren uren. In de eerste instantie werd dat afgewezen. De dokter zei namelijk dat er niets aan de hand was, maar later bleek dat hij toch zijn meniscus had gescheurd.

Wij zijn toen in beroep gegaan en daarvoor moest Dan al zijn medische gegevens vrij laten geven bij zijn dokter, en eindelijk kreeg hij gisteren dan telefoon. Helaas hebben ze de claim ook nu weer af gekeurd. Kort na het telefoontje kregen we ook een kopie van de afwijzing via email. Volgens deze brief had Dan een zogenoemde pre-existing condition, omdat hij in 2010 al eens aan zijn knie was geopereerd. (Toen was dit zijn ACL, maar niet zijn meniscus)  Doordat hij een pre-existing condition had, vinden zij niet dat het werk, op het moment van het scheuren van zijn meniscus, te zwaar was en beweren zij dat zijn knie gewoon altijd al zwakker is geweest. Zij willen de medische kosten dan ook niet op zich nemen. We kunnen eventueel nog een keer in beroep gaan, maar ik weet niet of dat heel veel zin zal hebben, hoewel er veel mensen zijn die zeggen dat wij een goede zaak hebben.

Ik ga me er op dit moment in ieder geval niet druk om maken. Ik ga nu eerst genieten van mijn vakantie!