Eindelijk een eigen huisje

Zoals ik in onze laatste blog al schreef, hebben we nu eindelijk een eigen huisje. We zijn ontzettend dankbaar dat Dan zijn moeder en Pam ons een dak boven het hoofd hebben geboden en datzelfde geldt uiteraard ook voor Kari, maar uiteindelijk wil je toch een eigen plekje hebben. Geen rekening met iemand hoeven te houden en kunnen doen en laten wat je wilt. Na een half jaar bij familie te hebben gewoond, was het dus ook eigenlijk wel tijd.Vorige week vrijdag zou Dan maar een paar uurtjes werken en dan zou hij gaan beginnen om de wat kleinere spulletjes over te brengen naar ons nieuwe onderkomen. Ondanks dat we veel spullen hebben achtergelaten in NL hebben we toch al heel wat verzameld in onze "korte" tijd hier.
Op mijn werk is het op vrijdag altijd een gekkenhuis en het was dus ook niet ongewoon dat ik, uitegerekend die vrijdag, pas om 18.30 uur klaar was met werken. Ik had eigenlijk ook geen zin meer om te verhuizen, maar we hadden nu eenmaal besloten dat wij die vrijdag over zouden gaan, zodat we het hele weekend zouden hebben om alles in te richten en weg te bergen.

Dan had 's middags aan Troy gevraagd of hij wilde helpen om ons bed en andere zware dingen over te brengen, dus toen ik aankwam bij Kari, hoefde ik eigenlijk alleen nog de was in te pakken die ik de avond daarvoor nog gedraaid had. Dat was dus een fijne meevaller. Die vrijdag avond hebben we dan ook de eerste nacht in ons nieuwe huis doorgebracht.

We hebben op de begane grond 3 slaapkamers, een badkamer met bad, een keuken en uiteraard een woonkamer. Tevens hebben wij een garage voor 2 auto's, dus dat zal van de winter een heerlijke uitkomst zijn en als het goed is betekend dat dat we de ramen niet hoeven te krabben.
De keukenkastjes zijn erg blauw en we weten dan ook nog niet of we daar echt blij mee zijn, maar dat kunnen we met der tijd allemaal nog aanpassen.

Dan hebben we in de kelder nog een woonkamer, twee slaapkamers, een badkamer en ook nog een keuken. In principe een geheel apartement dus, met een eigen ingang. Ik heb van de kelder alleen nog geen foto's kunnen maken, aangezien er nog een heleboel spullen instaan van Troy en Mindy die zij nog weg komen halen. Ik zal ook hiervan met der tijd wel foto's plaatsen.

We zijn hier nu inmiddels een week, maar het voelt alsof we er al veel langer zijn. Gelukkig voelt het allemaal wel goed. We zijn dan ook zeker niet van plan om voorlopig nog te verhuizen. Bovendien zouden we dit met der tijd ook kunnen kopen als wij een gunstigere hypotheek kunnen krijgen, dus wie weet.

Dan hebben we min of meer ook een kat geadopteerd. Tigger is zijn naam. Toen Troy en Mindy hier nog woonde, gaven zij hem altijd te eten en Jace, hun zoontje heeft zelfs een leuk kattenhuisje voor hem gebouwd met dekentje en alles erin. Hij loopt hier al van kleins af aan buiten en is een beetje kat aan huis geworden. Nu wij hier wonen geven wij hem te eten en van de week is Dan gezwicht voor de charmes van Tigger. Hij vond het zo ontzettend zielig dat hij buiten rondloopt, dat hij vroeg of ie niet even binnen mocht komen om op te warmen. Voordat ik het goed en wel door had, zei hij dan ook dat wij hem maar moesten houden. Tenslotte zou het van de week heel erg koud gaan worden en dan kunnen we hem natuurlijk niet buiten laten lopen. Tigger speelt nog veel buiten, maar geeft ook wel aan dat hij het ook wel heel fijn vind om binnen even te komen kroelen.
Er wordt me nog vaak gevraagd of ik Nederland niet mis. Ik moet zeggen, ondanks dat niet iedereen dit zal willen horen, nee ik kan niet zeggen dat ik NL mis. Natuurlijk mis ik mijn vader en mijn broers en familie en vriendinnen, maar dat is niet meer dan normaal denk ik.

We hebben hier nu een eigen plekje, we hebben allebei een leuke baan en we hebben ook een aantal leuke vrienden, dus we hebben het tot op heden toe nog prima naar ons zin.

Tegenwoordig hebben we op zaterdag avond een "gamenight" met Troy en Mindy en Brian en Carrie. De ene week is het bij Troy en Mindy, de andere week bij Brian en Carrie en gisteren was het bij ons. We zorgen voor eten en snacks en spelen dan verschillende spellen, waaronde "Scene it", "Mexican train domino's" en "Poker". Dit soort dingetjes, maakt het voor mij ook makkelijker om hier te wonen. Ik zou er toch niet aan moeten denken om geen vrienden te hebben, of "schoon"familie waarmee ik bijvoorbeeld niet op zou kunnen schieten.

Aankomende week hoeven we maar 3 daagjes te werken en dan hebben we een heerlijk lang weekend vanwege Thanksgiving. Volgend weekend gaan we dan waarschijnlijk kijken voor kerstversiering en misschien wel een boom. En dan nog een paar weekjes en dan is mijn vader hier ;-)