Een week van verdriet en blijdschap

Afgelopen week was het, zoals de titel van deze blog al aangeeft, een week van verdriet en blijdschap. Verdrietig vanwege het overlijden van omze (schoon) moeder. Blijdschap vanwege de komst van haar twee zoons die hier al ruim 10 jaar niet meer geweest waren.

Op donderdag 14 juni zijn Benji met zijn vriendin Mandy en Brandon vertrokken richting Denver, Colorado. Dit omdat dit de eerst beschikbare vlucht was en zij anders na het weekend pas konden vliegen. In verband met de situatie wat betreft hun moeder was dit de beste oplossing. Dan en ik hebben dan ook een rit van 7 uur heen en 7 uur terug moeten maken om ze hier in Murray, Utah te kunnen krijgen.

Helaas werden wij, toen wij ongeveer een uur van huis verwijderd waren, gebeld door Kari dat mom om 03.05 uur was overleden. Het volgende uur was dan ook een van de langste die ik ooit heb mee gemaakt. De jongens waren kapot van dit nieuws en hebben hun moeder helaas niet meer leven kunnen zien.

Uiteraard waren zij wel blij dat ze nu hier waren om dit verdriet met iedereen te kunnen delen en om hun moeder naar haar laatste rustplaats te kunnen brengen. Afgelopen dinsdag was de begrafenis.

Maandag ben ik eerst met Kari naar het rouwcentrum geweest, waar Kari haar moeder aan kon kleden. Ik wist niet dat dat mogelijk was. Kari wilde niet alleen gaan en vroeg of ik met haar mee wilde.

Dinsdag om 11.00 uur werden wij in de kerk verwacht waar een viewing plaats zou vinden. De kist zou gesloten blijven, maar achteraf wilde de kinderen hun moeder toch nog graag zien.

Om 12.00 uur is de dienst vervolgens begonnen. Tijdens de dienst heeft de bishop een gebed gehouden en heeft hij het een en ander gezegd over mom. Ook haar broer Kevin heeft gesproken en hij heeft tevens gesproken voor zijn broers Steffon en David die niet bij de berafenis aanwezig konden zijn. Ook Rosalie, een nichtje van mom heeft gesproken tijdens de dienst. Het waren allemaal hele mooie woorden en er werden veel herinneringen opgehaald.

Vervolgens heeft een goede vriendin en tevens nagelstyliste van mom een heel mooi lied gezongen, terwijl zij de piano bespeelde. Hierna hebben Dan zijn broer, Benji en zijn zus Chantal ook nog gesproken. Het was verschrikkelijk moeilijk voor beide, maar het was iets wat zij graag wilden. Na gezang en opnieuw een gebed was de dienst afgelopen en werd mom naar haar graf gebracht.

Hier hebben Dan en zijn zus Kari ook nog een paar mooie woorden gesproken, waarna er nog twee liedjes gedraaid werden die mom graag wilde horen op haar begrafenis. Het is een hele mooie dienst geweest en het was precies hoe zij het graag gewild zou hebben. Ondanks dat zij haar twee zoons niet meer heeft kunnen zien, was toch haar hele familie bij elkaar, iets dat zij ontzettend graag wilde.

Na een lunch die door de kerk verzorgd was is iedereen naar huis gegaan om wat te rusten, het was tenslotte een behoorlijk ingrijpende dag. Freddie, de oudste broer, was eerder die week op het idee gekomen om na de begrafenis te gaan kamperen. Op die manier zou iedereen bij elkaar kunnen zijn en herinneringen op kunnen halen. Bovendien was het iets dat ze vroeger altijd met het gezin deden en dus had mom dit graag gezien.

Zo gezegd zo gedaan. 's Avonds zijn we met zijn allen de bergen in gegaan, waar we vlakbij Lily Lake zijn verbleven.

Ik heb nog nooit op deze manier gekampeerd, dus het was voor mij wel een hele ervaring. Natuurlijk ben ik met school wel op schoolreis geweest, maar dat is toch heel anders.

De tenten werden opgezet en het kampvuur werd aangemaakt, zodat we later met zijn allen rond het vuur zaten om heerlijke marshmallows te roosteren.

Die nacht werd er weinig geslapen. We bleven lang op en toen we eindelijk op bed lagen was het zo ontzettend koud, dat we geen oog dicht deden.

De volgende dag heeft Angela voor iedereen een lekker ontbijtje gemaakt waarna we zouden gaan vissen en de mannen zouden gaan schieten. Het vissen hebben we gedaan bij Lily Lake, helaas niets gevangen, maar de omgeving maakte dat helemaal goed. Wat een prachtige natuur!

Iets verder op zijn de mannen vervolgens gaan schieten en de vrouwen hebben veilig in de auto zitten kijken en foto's geschoten. Wat een geluid kwam er van die dingen af!

Terug in het kamp hebben we nog even wat bij elkaar gezeten en gepraat, waarna de meeste tenten werden afgebroken, omdat iedereen naar huis ging, behalve Freddy en Angela met hun gezin. We hebben het allemaal veel te koud gehad en waren veel te moe om nog en nacht te blijven.
We hebben afgelopen week veel dingen willen doen. Ondanks dat het om een heel verdrietige reden was dat Benji, Mandy en Brandon hier waren, waren zij toch ook heel blij om hier te zien. Vooral voor Mandy was het een hele ervaring, aangezien zij nog nooit voet op Amerikaanse bodem had gezet.

We hebben uiteraard ook de echt amerikaanse winkels bezocht als Walmart en Target. Vooral Target was een van de favorieten. We hebben ook de bioscoop bezocht waar we Pirates of the Caribbean 3 nogmaals hebben gezien en Fantastic 4; Rise of the silver surfer. Ook hier werden de ogen uitgekeken. Niet alleen vanwege de grote schermen, maar ook vanwege het eten en drinken wat mee genomen mocht worden de bioscoop in.

Helaas komt er aan alles een eind en zo ook aan het verblijf van Benji, Mandy en Brandon hier. Vrijdag avond zijn we nog met z'n allen gaan eten bij Texas Roadhouse waar we hebben genoten van heerlijke steaks en spare ribs. Helaas waren Freddy en zijn gezin nog niet teug van kamperen.
Die nacht zijn we rond 05.30 uur weer vertrokken richting Denver, Colorado waar wij, na opnieuw een ellendig lange rit, afscheid hebben genomen. We hebben plannen gemaakt om in Maart met zijn allen naar Las Vegas te gaan, waar we de verjaardag van mom zullen "vieren". Hopelijk laten alle financien dit toe en zullen we elkaar over 9 maanden weer zien.

Bij deze willen wij graag iedereen bedanken voor de mooie berichtjes die wij hebben ontvangen, via de blog en email, wegens het overlijden van onze (schoon)moeder.