De tijd vliegt...

Het is al weer 3 maanden geleden sinds de laatse blog. Het is echt niet de bedoeling om zo lang niet te schrijven, maar het komt er gewoon niet altijd van. En als er dan wel tijd is, is het moeilijk om zo een lange tijd samen te vatten, maar als we het niet doen, wordt het eigenlijk alleen maar moeilijker. Ik heb het ook al eens eerder gezegd, maar ik heb bewondering voor mensen die dagelijks kunnen bloggen en hun blog ook nog interessant kunnen houden.

De laatste blog was in November. Inmiddels hebben we de verjaardagen van alle drie de kinderen gevierd. We hebben nu een meid van 6 en twee jongens van 8 en 10. Ik had laatst een foto van Skyler op mijn Instagram geplaatst en daarbij had ik geschreven dat we een keer knipperde met onze ogen en dat we ineens een jongen van 10 hadden. Dat lijkt echt zo. Het gaat allemaal zo verschrikkelijk snel. Konden we de tijd af en toe maar eens stil zetten.

Alle drie de kinderen zijn op hun verjaardag goed verwend, niet alleen door ons, maar ook door familie en vrienden. Skyler vroeg al jaren om een hondje, voor zijn verjaardag, voor de kerst en hij hoopte zelfs dat de paashaas misschien ooit een hondje zou komen brengen. Ik heb al die tijd mijn voet stijf gehouden en nee gezegd. We hadden ten slotte ook al twee katten en ik was bang dat ik als enige verantwoordelijk zou zijn voor een hond. Hoe meer redenen ik gaf om niet toe te geven aan een hond, des te harder Skyler ging werken, om te laten zien dat hij wel degelijk verantwoordelijk genoeg zou zijn voor een hond.

Toen ik eenmaal geen redenen meer kon bedenken om nee te zeggen, moesten we eerst een besluit nemen of we een hond uit het asiel zouden halen, of voor een puppy wilde gaan. Ik zou met liefde een hond uit het asiel adopteren, maar mede vanwege de katten en het feit dat we 3 jonge kinderen hebben, hebben we toch besloten voor een pup.  We zijn we de verschillende rassen een beetje gaan onderzoeken op het internet en zo zijn we uiteindlijk terecht gekomen bij een Border Collie. Verschrikkelijk energiek en heel erg slim en goed te trainen.

Vervolgens zijn we op KSL gaan kijken of er iemand puppies had, want we wilden liever zo een pup adopteren dan er een bij een fokker vandaan te halen. Na een paar dagen kwamen we op een advertentie van iemand die een 10 weken oude pup had. Zij hadden haar zelf een week eerder uit een nestje vandaan gehaald en waren er al na een paar dagen achter dat zij eigenlijk geen tijd hadden voor een pup en het veel meer werk was dan dat ze dachten. Uiteindelijk is Dan gaan kijken naar de pup en waren wij ‘s middags eigenaar van een 10 weken oude Border Collie/Blue Heeler.

Skyler wist nog helemaal nergens van af en toen hij uit school kwam die middag hebben we hem verrast met de pup. Hij barste in tranen uit van blijdschap en kon zijn ogen niet geloven. Eindelijk hadden wij een hond, waar hij al jaren om vroeg! Hij heeft haar Paige genoemd. 

Paige is nu zo een drie en een halve week bij ons en ze doet het hartstikke goed. Ze heeft geloof ik maar 3 of 4 ongelukjes in huis gehad, maar daarna niet meer. Ze is verschrikkelijk lief en vind het heel erg fijn om buiten te spelen met de kinderen. Ik moet eerlijk toe geven dat ik zelf nog een klein beetje bang was of we de juiste beslissing hadden gemaakt, maar ik ben daar nu van overtuigd.

In December was opa ook weer voor 4 weken bij ons. Hij kwam aan op de dag dat wij physical inventory deden op werk, dus ik kon hem helaas niet zelf op halen, maar gelukkig was dat geen problem. Dan heeft hem opgehaald en daarna de kinderen uit school gehaald, die zoals gewoonlijk heel erg naar opa uit keken. Toch blijft dat heel fijn om te zien.

We hebben allemaal weer met een goede verkoudheid te maken gehad, dus we zijn er niet heel veel op uit geweest, buiten het gewoonlijke shoppen dat mijn vader erg leuk vind. Maar we hebben ons niet verveeld. We hadden een paar projectjes in huis (daarover later meer) en we hebben veel spelletjes gespeeld en films gekeken en dus vooral genoten van het feit dat opa gewoon weer gezellig hier was.

Ook heeft opa zoals ieder jaar de kerst en oud en nieuw bij ons door gebracht. Hierdoor kon hij ook weer mee naar Khloé haar dance recital, iets waar zij ook altijd naar uit kijkt. Hoe meer mensen er komen kijken, des te leuker zij het vind.

Zoals ik al eerder schreef, het is moeilijk om 3 maanden samen te vatten, maar dit waren wel zo een beetje de hoogte punten. Hopelijk wordt het weer hier snel weer iets beter, zodat we er wat meer op uit kunnen en ik dan wat vaker iets leuks kan schrijven.