Opa is back in town

Na bijna 6 maanden weg te zijn geweest kwam mijn vader op 1 Juli weer aan op het vliegveld van Salt Lake City. 6 maanden lijken altijd heel erg lang, maar als je terug kijkt dan is de tijd eigenlijk heel snel voorbij gevlogen. Zo liepen we voor mijn gevoel nog niet zo heel lang geleden samen door huizen heen, op zoek naar ons huis en inmiddels wonen we hier ook al weer bijna 5 maanden.

We keken uiteraard zoals altijd heel erg uit naar mijn vader, maar deze keer misschien net iets meer, omdat we natuurlijk heel erg benieuwd waren naar wat hij van ons huis zou vinden. We zijn door heel wat huizen heen gelopen samen, maar ons huis kwam pas een paar weken, nadat hij weer was vertrokken, op de markt.

Na een fijne directe vlucht vanaf Schiphol, kwam hij iets eerder dan verwacht aan op Salt Lake City. We hebben nog wel even moeten wachten totdat hij door de douane heen was, maar dat ging ook sneller dan hij in de eerste instantie gedacht had.

Eenmaal thuis aangekomen hebben we hem gelijk een rondleiding gegeven. Al heel snel gaf hij aan dat we een hele goede keuze hebben gemaakt en dat we een heel mooi huis hebben gekocht. Natuulijk moeten wij er wonen met ons gezin en gaat het er uiteindelijk om dat wij gelukkig zijn, maar horen dat je ouders je keuze ook goed keuren, is toch wel heel erg leuk. Natuurlijk moet er wel het een en ander gebeuren aan het huis maar dat hoort er allemaal bij. Mijn vader vind het een practig huis en is trots op ons.

De kinderen waren hartstikke blij dat mijn vader weer in het land is en hebben ook vol trots hun kamers laten zien. Ook wisten ze snel aan opa te vertellen dat we een mooi park aan de overkant van de straat hebben en die hebben we inmiddels dan ook al regelmatig bezocht.

We zijn allemaal weer hartstikke blij dat mijn vader er is. Inmiddels zijn er al weer 2 weken voorbij en gaan we de laatste week in, maar we zorgen ervoor dat we nog steeds met volle teugen zullen genieten.