Opa, oma en ziektes

Mijn vader is na een lange reis met vertraging op 10 December weer in Salt Lake City geland. We hebben de avond voordat hij vertrok nog even op Skype gezeten. Toen ik naar bed ging had hij net in gechecked op Schiphol, dus alles verliep op dat moment nog goed. Vervolgens werd ik rond 02.00 uur wakker gemaakt door Dan. Hij was net uit werk en zei dat er iets aan de hand was met mijn vader, want hij had op facebook geschreven dat hij gefrustreed was. Het bleek dat het vliegtuig na het boarden niet kon vertrekken, omdat ze de juiste papieren niet hadden. Na veel gedoe waren de papieren er eindelijk, maar toen mocht het vliegtuig niet vertrekken vanwege ernstige mist in Frankrijk. Zo heeft iedreen ruim een uur in het vliegtuig vast gezeten, omdat men ook het vliegtuig niet meer uit mocht.

Op dit moment wist ik dit allemaal nog niet. Ik had mijn vader een berichtje gestuurd via Whatsapp, maar daar kreeg ik geen reactie meer op en ik kon op de tracker zien dat zijn vliegtuig onderweg was naar Frankrijk. Ik heb nog een klein beetje liggen doezelen, maar niet echt meer geslapen, want je maakt je dan toch een beetje zorgen.

Toen mijn wekker vervolgens af liep voor werk heb ik gelijk weer gekeken of mijn vader nog op mijn berichtje had gereageerd, maar ik had nog steeds geen reactie. Toen ik zijn vlucht weer na keek zag ik dat hij ruim een uur vertraging had en zijn volgende vlucht was al weer 2 uur onderweg. Ik begon me gelijk af te vragen of hij zijn volgende vlucht wel gehaald zou hebben. Toen ik  rond mijn tijd om 07.00 uur nog niets van hem had gehoord, dacht ik weld at het goed zou zitten, anders zou hij toch zeker wel gebeld hebben of een berichtje hebben gestuurd.

Rond 14.15 uur kwam zijn vlucht aan op Salt Lake City en rond 15.15 uur kreeg ik een berichtje dat hij door de douane heen was. De vorige keer duurde het bijna 2 uur voordat hij door de douane heen was, dus ik had nu met hem af gesproken dat ik weg zou gaan van werk, zodra hij door de douane was gekomen. Achteraf hoorde ik dat hij zijn vlucht in Frankrijk maar net op het nippertje heeft gehaald.

De kinderen waren hartstikke blij om opa weer te zien. De hele week hebben ze hard af geteld en nu was hij daar eindelijk. Khloé heeft wel 100 x opa gezegd toen hij de auto in stapte. Opa is uiteraard net zo blij om de kinderen weer te zien. Opa had ook een hele extra koffer vol met Nederlandse spulletjes, dus we zijn weer goed verwend.

We hebben inmiddels ook al weer bij twee van zijn favoriete zaken gegeten, Chick-fil-a en Golden Corral. Ook heeft hij al weer mee mogen genieten van een goede sneeuwstorm. Toen we donderdag avond bij Chick-fil-a weg gingen, viel er zo ontzettend veel sneeuw, zo erg heb ik het maar een paar keer eerder gezien. De sneeuw bleef op dat moment overigens nog niet liggen, omdat we voor de tijd van het jaar hogere temperaturen hadden dan normaal. Maar de volgende sneeuw storm heeft dat inmiddels al weer goed gemaakt.

Zaterdag avond hebben we bezoek gehad van Arnold en Keri en de kinderen. Zij vonden het ook erg leuk om mijn vader weer te zien. Ik heb een pan met lekkere Nederlandse macaroni gemaakt. De kruiden zakjes voor de macaroni is iets wat mijn vader altijd mee neemt voor ons. We hebben er heerlijk van gegeten en daarna hebben we een dobbelsteen spelletje gespeeld, Farkle.

Zaterdag middag kregen we een triest berichtje dat Dan zijn oma in Nederland is overleden. Bijna een week daarvoor had ze een beroerte gehad. We waren al op de hoogte gebracht dat oma zou te komen overlijden, maar als het berichtje dan door komt, is het toch even slikken.

Inmiddels is ook bijna iedereen weer ziek thuis. Dat lijkt ook wel een gewoonte als mijn vader hier is rond de kerst dagen. Zondag ochtend werd Skyler wakker met blaren op zijn voeten. In de eerste instantie dacht ik er niet al te veel van, behalve dat hij misschien andere schoenen moest hebben. Toen hij vervolgens zei dat het ook jeukte en ik verder ging kijken, zag ikd at hij ook uitslag had op zijn benen en handen. Dan weer me er op dat het leek alsof hij een koortslip aan het krijgen was ook. Toen mijn vader er vervolgens naar keek zei hij dat het heel erg leek op waterpokken. We hebben hem voor de zekerheid maar even naar de dokter gebracht, om dit uit te sluiten. Als het wel waterpokken zouden zijn, dan mocht hij natuurlijk niet naar school.

Bij de dokter mochten we eigenlijk al gelijk naar binnen, omdat ze bij zoeits proberen om verspreiding minimal te houden. Bij binnenkomst heeft de dokter hem na gekeken en vervolgens vroeg ze hem om zijn mond open te doen en toen zei ze dat ze dit al verwachtte. Hij heeft geen waterpokken, maar hand-, voet-, mondziekte. Hij heeft nu niet alleen blaren op zijn voeten, maar ook op zijn handen en rondom zijn lippen en in zijn keel. Ook dit is besmettelijk en Sky mag een paar dagen niet naar school.

Noah heeft al een paar dagen een naar hoestje en begint nu, net als Skyler voor zijn diagnose, te klagen over hoofdpijn end at hij zich niet lekker voelt. Ik ben zelf niet lekker en heb denk ik een griepje te pakken en ik heb een dik oog en ook opa is wat snotterig. Hopelijk trekt het allemaal snel weer weg en worden we niet nog zieker. Een jaar of 2 geleden was mijn vader zo ziek, dat ik dacht dat hij een zware long ontsteking had. Hopelijk zijn we er allemaal weer snel vanaf en komen we de kerst griep vrij door.